wat een nachtmerrie! update: op naar herstel

Enige wat er hier anders is is sinds 6 december een kerstboom.
Verder geen lampjes of andere versiering.
En ook zijn we niet bezig met kerst.
Dus daar kan het niet aan liggen.

Is trouwens helemaal geen rare vraag de da vroeg hetzelfde

Goede da ;)

Ook geen visite gehad die inwendig of uitwendig druk was?

Heeft die boom geen lampjes?

Ja de boom heeft wel.lampjes maar geen knipperende.
Nope geen visite gehad.

Misschien vuurwerk waar Hus nu op reageert?

Heb er zelf geen ervaring mee maar heb wel gehoord dat het inderdaad heel beangstigend kan zijn, bah wat naar weer voor jullie.

Heel veel beterschap voor Hus.

Vuurwerk is idd wel een goede. Verder ben ik uit ideën ;)

Wat vreselijk Jaimie! Maar ik kan me voorstellen dat de da geen onderhoudsdosering medicatie wil geven bij zo weinig aanvallen.

Maar die aanvallen zijn dus wel hevig en tijdens zo'n aanval kan je hond geen medicatie innemen; zn spijsvertering zit ook even op slot.

Dus een pilletje werkt niet dan.

Ik zou het advies van Petra volgen( daar dacht ik ook direct aan): zorg dat je die valium( is stesolid) in huis krijgt die je rectaal kunt inbrengen( is rectiole). Dat is een soort klein tubetje, die kun je dan direct inbrengen als je hond weer een aanval krijgt. Werkt zeer snel.

Sneller als een ritje naar de da.....

Sterkte!

Jaimie, wat heftig allemaal, hoop dat het toch heel snel zal herstellen .

Ach nee, wat een zorgen weer...  Ook geen ervaring met epilepsie bij honden.  Bij kennissen ken ik wel iemand die niet tegen flitsende beelden kan, dus ook niet tegen "drukke" tv-programma's of videoclips.  Dan wordt het bij hem uitgelokt.  Kreeg zo'n 25 jaar dezelfde soort medicatie en geen echte aanval meer gehad.  Onlangs kwamen er angsten en boosheid en stress opzetten en werd er een andere medicatie voorgeschreven waardoor er weer geen problemen meer zijn. 

En ja, als er medicatie is die rectaal toegediend kan worden en deze sneller opgenomen wordt kan dat helpen... Maar je bent niet altijd thuis he...

Ik wist niet dat Hus al die tijd niet meer los heeft kunnen lopen en hoop zo dat er dit keer geen blijvende gevolgen bijkomen...

Er is hier nog werkelijk geen rotje afgeknald.
Niet eentje.

Vanmorgen was het nog donker.
Geen tv aan ook.
Daarom was het ook zo vreemd.

Hus heeft zijn avondeten laten staan.
En heeft zo'n 10 minuten gelopen.
Toen had meneer er genoeg van dus zijn we naar huis gegaan.
En nu slaapt hij weer.

Als ik nu eens wist wat die aanval aangezet kon hebben.
Denk me suf maar kan het niet vinden.


De valium die ik heb zijn in de vorm van een zetpil.
Als hij een aanval heeft krijg je zijn bek met een koevoet nog niet open.

Lees dit nu pas, (jij zegt er ook niks over in je pb )

het zit jullie de laatste maanden echt niet mee he meid  .

Hopelijk geen hersenschade. Ik zal er een kaarsje voor branden en dan maar hopen dat het helpt zoals het vorige kaarsje deed 

arme Hus.

Oei...verschrikkelijk gewoon

Mischien is dit helemaal mis geschoten...maar het is iets wat je wel kan proberen.

Bij grote stress (epeleptie valt hier ook onder)..verbrand een lichaam intens veel vitamine en mineralen.

Je zou het kunnen proberen om een Biologische Multivitamine-mineralen pil voor honden, aan je hond erbij te geven.

Mischien moet die ook ''verstopt'' worden in wat lekkers.

Ook een serieus magnesium-tekort kan aanvallen uitlokken.

Mischien kan je die (naast de vitamine-preparaat) die er extra bijgeven.

Hersens zijn hersens....of het nu in een mensenhoofd of hondenhoofd zit.
http://www.gezondheidsnet.nl/hersenen-en-geheugen/magnesium-essentieel-voor-gezonde-hersenontwikkeling

In dit artikel helpt de magnesium zelfs bij zebra-vissen.

Daarnaast zijn na een epeleptieaanval een groot tekort aan ''brandstof'' in de spieren.

Bij een aanval brand je er zo doorheen.

Het volgende zal ook even uitzoeken worden als je er meer van wilt weten.

Maar er zijn sucsesvol dieeten toegepast bij mensen met epeleptie waarbij geen medicatie bij deed helpen.

En het werkte ook nog.

Inmiddels zijn men ook al zover dat dit dieet ook toegepast kan worden op honden.

Als een ander eetpatroon ervoor kan zorgen dat je hond minder aanvallen kan krijgen....dan is het wel iets wat je kan overwegen.

http://www.epilepsiebijhonden.nl/voeding.htm

Maar ik zou (naast eventuele medicatie...is je eigen keuze)..ook die biologische vitamine-preparaat gebruiken.

Waar zou je dat kunnen halen?
Want als dat zou werken..... Doe ik het meteen!

Zo een aanval kost enorm veel energie dus vandaag en morgen zal er niet veel fut in hem zitten.

Hij eet idd veel op het moment ná de aanval doordat er zoveel verbrand word.
Ik heb dan ook altijd een extra zakje brokken bij me voor het geval dat.

Goh Jaimie, het spijt me zo dat dit ook nog op je bord moet vallen. Je zal wel enorm geschrokken zijn, om maar te zwijgen over het beeld van je Hus in een aanval.

'Gelukkig' heb je er toch wel al een beetje ervaring mee en ben jij één van die hondenmensen die meteen alle nodige info gaat opslurpen (Hierbij heb je ook meteen een antwoord op je zorgvraag waarom jullie zoveel pech hebben samen met jullie dieren... Ze wisten dat ze bij jullie de juiste zorgen zouden krijgen, maar schrale troost voor jullie nu momenteel).

Bij epilepsie is het altijd afwachten geblazen hoe het verder verloopt, en dat is het bangelijke er aan. Een hond kan, zoals je zelf al zei, inderdaad bij elke aanval beschadigd raken, maar dat merk je dan ook wel vrij meteen. Op dit moment is het normaal dat Hus moe ligt te slapen. Zoals je weet vergt zo een aanval enorm veel energie.

Het hoeft allemaal niet zo'n vaart te lopen, en een dier met epilepsie kan best aardig oud worden, dus probeer deze gedachte een kans te geven. Dit zeg ik enkel omdat ik jou een ietsie pietsie klein beetje ken, en hoop dat je ondertussen ook een beetje rust voor jezelf kan onderhouden.

Een goeie tip die ik hier al enkele keren zag rondgaan is inderdaad om zo een rectale spuit te gaan halen. Mijn meisje had dat indertijd meteen gekregen bij haar 2de aanval samen met een vitaminespuit. Dat deed meteen veel goed, aangezien ze neigde in de aanval te blijven, en meteen daarna toch tot rust (en haarzelf) kwam. Daarna heeft ze het nog volgehouden op medicatie.

Ik had toen ook een epilepsie dagboek aangemaakt waar door het makkelijker was een bepaalde structuur in de aanvallen te vinden. Mijn meisje had een bepaalde structuur waarin ze om de 7-10 dagen een aanval kreeg, dus kon ik makkelijk plannen wanneer ik non stop bij haar moest zijn.

Maar de epilepsie bij Yamalle mag ik niet vergelijken met jouw Hus. Yamalle kreeg epilepsie op oudere leeftijd en haar fysieke gesteldheid was reeds bijna volledig op.

Goed dat je meteen actie onderneemt met onderzoek enzo.

Moeilijkheden kondigen zich nooit op voorhand aan, en zolang we leven, zullen we er moeten blijven mee omgaan. Maar het hoeft niet altijd slecht af te lopen, Jaimie.

In het geval van Hus heb ik goede hoop. Ik maak me nu iets meer zorgen over jou.

Soms zou een mens meer willen doen dan letters tikken achter een laptop scherm...

Goede moed, Jaimie (en evenzeer aan je vriend).

Lieve groet.

wat een schrik zeg Jaimy, arme Hus, hij is in elk geval in goede handen bij jullie, zo te lezen doe je er alles aan om hem het beste te geven.

Goede tips ook.

Wat je ziet tijdens zo een aanval is nauwelijks te beschrijven.
dat went nooit en is echt een kwelling omdat je gewoon niks kan doen behalve zorgen dat hij zich niet bezeerd aan tafelpoten of en kast of wat dan ook.

Het lijkt alsof je hond hele erge pijn heeft , terwijl ze van de aanval niks weten en voelen.
Het schudden, het verkrampen....
Een nachtmerrie voor ieder hondenbaasje.

Wanneer ze bijkomen en dan hun evenwicht ( oriëntatie ) volledig even kwijt zijn , vind ik wel erg.
Ze weten niet wat er gebeurt is maar dat krijgen ze wel mee.
Hoe voelen ze zich dan?

We hebben vanmiddag wel besloten geen herplaatsers meer te nemen als er ooit iets gebeurt met hus of penny.
Het verlies van Luna was al ontzettend zwaar en pijnlijk.
Ze was nog zo jong en zo vol leven....

Dan de angst van een pup wat met 4 maanden bij ons kwam.
4 maand was ze nog maar.
En al zo mishandeld en verwaarloosd.
( ik hoop met alles wat ik heb dat zij gezond blijft )

En hus......
Mijn maatje.
Mijn oogappeltje.
Vanaf het moment dat ik hem ophaalde geen seconde van mijn zijde geweken.
Mee werken,
Mee als ik naar de winkel ga ,
Mee naar een verjaardag.
De uren die je wandelt.
De trainingen die je doet.
Het heerlijke eigenwijze.

En dan zo een vreselijke ziekte hebben.
Waar je eigenlijk niks aan kan doen.
De hersenbeschadiging die hij heeft opgelopen heeft een enorme indruk gemaakt.
Hij is daardoor verandert.

Ik hoop zo dat de schade nu beperkt is
Maar dat is nog afwachten tot hij weer een beetje de oude is.
Mijn allergrootste angst is hem te moeten verliezen.
24/24 en 7/7 is hij bij me.
Zou niet zonder hem kunnen.

Maar ik heb niet het gevoel dat dit 'het einde' is hoor.

Waar ik de meeste schrik voor heb is datver weer iets in zijn leven gaat veranderen.

Dat hij niet meer los kan heb ik an sich niet zoveel problemen mee hoor.
Dat hij dat ooit wel kon was totaal niet kenmerkend voor een husky , dus ik ben er nooit van uit gegaan dat dat zo zou blijven.
De rede waarom baal ik natuurlijk wel van.

Zo een aanval heeft een behoorlijke impact op je zelf.
Het beeld van je hond blijft door je hoofd spoken.
Ik kan me ( ondanks de verzekering van de arts ) nauwelijks voorstellen dat dat geen pijn doet.

Het is zeker niet leuk je hond zo te zien stuiptrekken.

Wanneer ik zag dat hij een toeval kreeg wachtte ik geen vijf minuten (met het idee het zakt wel af.)..ik gaf meestal direct Stesolid.

Soms gebeurde het ook weleens dat hij zijn urine liet lopen.

En wat is zo'n dier dan moe na die tijd, onze hond dronk na een toeval meestal veel water.

(Mijn grootste angst was... stel dat hij een toeval krijgt wanneer ik even niet thuis ben, of midden in de nacht)

Puck is bijna 16 jaar geworden.

Ja die angst heb ik ook.
Nu is hus altijd bij mij,
Maar wat als ik even in de winkel ben.
Of idd snachts?

Hus is gek op zwemmen , maar zonder lange lijn durf ik hem niet te laten.
Wat als hij een aanv krijgt in het water.
Onbewust ben je er toch mee bezig.

Ik wist niet dat je die med al zo snel mocht geven.
Mij werd toen de tijd gezegd dat een aanval 3 tot 6 minuten kan duren en daarna med geven.
Maar de volgende keer ( zullen denk ik zwaardere worden ) zal ik dan idd meteen geven.

Bij hus zit zijn bek altijd stijf op elkaar.
Ik kan dus niet veel doen om te zorgen dat tong vrij ligt.
Hij ligt wel altijd op zijn zij dus stikken debk ik niet dat dat zo snel kan gebeuren.

In het begin wachtte ik ook eerst 5 minuten ...maar het is vaak voorgekomen dat het over leek te zijn en dan kwam er nog een toeval achteraan. Heb toen besloten om direct het middel te geven bij een toeval.

Ik denk dat dat zeker een optie is.
Hoe eerder ze uit zo een aanval zijn hoe meer de schade beperkt kan worden.
Het is nogal een klap wat ze krijgen

Ik heb geen idee wat sneller werkt de valium zetpil..of Stesolid.

Dat zou je misschien nog een keer kunnen vragen aan de dierenarts.

Nogmaals sterkte!

Als hus hersteld is ga ik zo wie zo weer naar wagenrenk dus daar zal ik het idd eens aankaarten wat beter en sneller is.

Ik denk trouwens ook dat de da dat nog gaat overleggen omdat ze zelf ook schrok dat hus er in eerste instantie niet
Op reageerde.

Ik snap wat jullie bedoelen. Ik stond er ook alleen voor toen de aanvallen van start gingen. Wat moet je doen? Ik heb een hele tijd nauwelijks aankopen gedaan, iets minder en slechtere voeding ingenomen, maar je merkt al gauw dat dit gewoon niet kan.

Dan ben ik gaan kijken hoe ik de leefruimtes veiliger kon maken voor die momenten dat ik even niet thuis bij haar kon zijn. Ik heb enorm veel gebruik gemaakt van kussens, dikke dekens, en planken bedekt met dikke stof om bepaalde delen van het huis (zoals de trap) af te schermen.

Vaak wachtte ik ook tot ze sliep om snel mijn buitenzaken te doen en eventueel terug te zijn vooraleer ze terug wakker zou worden. Dat was tricky.

Een babyfoon of iets dergelijks werkte vanzelfsprekend niet omdat ze, behalve het geluid van schuddende ledematen, geen enkel herkenbaar geluid maken.

Het maakte een zeker verschil om het huis te verlaten, wetende dat ze zich niet kon bezeren. Ik heb haar 2x thuis op de vloer gevonden na een aanval, ze lag zachtjes te piepen. Dat breekt je gebroken hart.

Ideaal zou geweest zijn indien er iemand was die een oogje in het zeil had kunnen houden op die momenten dat ik er even niet was.

Jullie zijn alvast al met 2. Denk na over eventuele scenario's die kunnen gebeuren (thuis, auto, om het even waar of hoe), en probeer daar nu al een oplossing tegenover te plaatsen, zodat jullie voor geen verassingen komen te staan wanneer er 'plots' iets zou gebeuren in een situatie waar jullie niet zouden aan gedacht hebben.

Veel veranderingen op korte tijd zo.

Het is altijd een schrik om het mee te maken wij hebben dit ook meegemaakt met onze hondje danger het is niet leuk om te zien en voor het beestje zelf al helemaal niet dus ik zou wel even een hersenscan laten maken

Er zijn ook andere middelen die sterker werken. Ik pb je ff.

Goed besluit om weer naar wagenrenk te gaan!

(ik ga Jack uitlaten en dan richting bed, dikke knuffel voor Hus, en ik hoop dat je zelf een beetje kunt slapen)

Ik heb idd al eens langs de baan gestaan met de camionette.
Op dat moment word je niet vrolijk ervan.
Ik heb ook een soort dagboek ervan ( die tot vandaag 8 maanden onbeschreven is geweest )
Morgen als ik zelf iets rustiger ben maar even napluizen wat mij toendertijd is opgevallen.
Wellicht kom ik iets tegen wat evt de trigger kan zijn geweest.


Idd als je dat ziet als je thuiskomt breekt je hart.
Ik heb dat gelukkig niet meegemaakt nog , tot nu toe steeds als ik in de biurt was ( tja wanneer ben ik niet bij hem in de buurt )

Evelina ( gast )
De scan word zeker gemaakt.
Maar pas als hij hersteld is.
Zo n scan is namelijk erg stressvol en een aanval eroverheen kunnen we nu echt niet gebruiken.

Sterkte Jamie, ik hoop dat de schade mee valt.

Ook bedankt Dobry en kees.
Voor jullie lieve berichtjes