Gedragstherapeut inschakelen

We hebben eindelijk de knoop doorgehakt wat ons Pippa betreft. Het steekt het te moeten toegeven maar dit kunnen we niet langer alleen aan, we schakelen een gedragstherapeut in. Misschien tegen beter weten in dachten we wel dat het goed zou komen met ze de nodige tijd te geven. Met Kansoe, die super agressief was, is het toch ook gelukt. Maar we hebben haar nu 1 1/2 jaar en veel beterschap is er nog niet. Ze was 10 maand toen ze bij ons kwam en bang van haar eigen schaduw. De bedoeling was dat ze tijdelijk bij ons bleef terwijl we een gouden mandje zochten voor haar. We hebben haar gehouden omdat we het risico dat ze zou ingeslapen worden te groot was bij iemand anders. Ze is nog altijd even angstig van onbekende situaties, bitsig en agressief naar Kimi, naar andere mensen. Enkele bijtincidenten, gelukkig zonder echte verwondingen. Ondertussen zijn er al 2 aanvallen geweest, waarvan moeilijk te onderscheiden is of het angstaanvallen of partiële epilepsieaanvallen zijn, de dierenarts denkt in de richting van kleine epilepsieaanvallen. Behalve dat ze een panische angst heeft voor dierenartsen hebben ze geen gezondheidsproblemen vastgesteld, ze is levendig, lijkt nooit pijn te hebben, is zelden moe maar altijd gestresseerd. Ze blijft obsessief de vloer likken of stukken vacht uittrekken.

We hebben de vorige eigenaar gezien die haar weggedaan heeft (ze was in opleiding om slachtoffers op te sporen maar beet ze als ze ze vond ipv te blaffen). Hij was toen al ten einde raad. Ze is de dochter van zijn hond, die een super speurhond is (doet internationale missies), ook een zeer zenuwachtige hond maar zonder de angst. Hij vroeg zich af of er ms iets verkeerd is gegaan in haar allereerste weken bij de fokker (zijn hond is bevallen bij de fokker waar ze vandaan kwam). We hebben 2 hondenscholen geprobeerd om ze de nodige bezigheid te geven. Ze werkt niet slecht maar het stresseert haar zo erg dat ze zienderogen begint te vermageren. We hebben het bij twee verschillende hondenscholen geprobeerd, telkens met intervallen van een paar maand. Als we niets meer doen met haar komt ze netjes bij (ze was 18 kg toen ze bij ons kwam, we hebben ze met bloed zweet en tranen tot 25.5 kg gekregen en ze is echt nog niet dik).

We hebben schrik dat we als we dit niet onder controle krijgen we haar vroeg of laat gaan moeten afgeven wegens bijtincidenten. Ze zou ons ook durven pitsen, nooit agressief maar door haar hevige opwinding.

De therapeut komt op 16 december bij ons thuis, lijkt me minder stress voor haar. Ik vrees dat ze er een handje vol zal aan hebben. Het moest even van mijn hart soms zie je het echt even niet meer zitten.

Jeetje, wat een verhaal. Wel heel vervelend, hoop dat de gedragstherapeut kan helpen!

Moeilijke keus, maar hopelijk 1 die jullie veel zal gaan helpen!!

Wat heerlijk dat er mensen zijn zoals jullie die deze honden durven opvangen! Ik zou er al niet aan begonnen zijn, zou dat te eng vinden. Ik hoop ook van harte dat de gedragstherapeut de omslag kan vinden. Heel veel sterkte en vooral succes!! 

Ach, ze kan ook zo lief zijn, als ik een paar dagen weggeweest ben (mijn vriend is altijd thuis) kwispelt ze zo hard met haar staartje dat haar ganse lijfje meebeweegt. Ze kan zo extreem zijn in haar emoties...

Ik mis nu het -like- duimpje. 

Heb je ook al eens puur rust geprobeerd? Dat helpt vaak ook om watminder gestresst te zijn. En het is op natuurlijke basis dus niet schadelijk om te proberen.

een andere optie is misschien clomicalm in combi met een gedragsterapeut. 

Wel super dat je het met een gedragsterapeut  gaat proberen, hopelijk komt er wat goeds uit voort!

Hopelijk brengt de gedragstherapie uitkomst. Super dat jullie zo je best doen om haar te helpen !

Het gaat inderdaad beter met puur rust maar je kan niet alles volledig prikkelvrij maken. Zondag zat ze bij ons in de tuin, en dan was de aanleiding een ontsnapte jachthond die een stukje verderop zat te huilen. Ik vermoed dat dit de aanleiding was van haar aanval, iets anders dan normaal was er niet.

We klampen ons vast aan elke strohalm: vorige maand zijn we naar zee geweest en toen we alleen op het strand waren konden ze alledrie los en ze kwam zelfs terug!! (vorig jaar hadden we nog een half uur nodig om ze terug aangelijnd te krijgen ).

Stiekem hopen we dat de gedragstherapeut ons zegt dat we alles volledig verkeerd hebben aangepakt, dan weten we hoe het wel moet maar ik vrees dat het nogal ingewikkeld wordt.

Ze is geweest. We zijn niet slecht bezig, ze vindt inderdaad ook dat het beter is niet meer met haar te werken maar wel heel veel uitlaten (loslopen in het bos, 2u per dag). Binnenkort kunnen we meelopen met de marathon. Wel veel mee onder de mensen komen, mét muilkorf en haar zoveel mogelijk negeren bij angstig gedrag, ook bezoekers moeten haar negeren. En beweging, beweging, beweging!

Ik had dit topic gemist.
Maar wat goed dat jullie die stap hebben gezet!
Gelukkig hebben jullie advies gekregen om mee te werken.
Komt de gt nog een keer of is dit eenmalig geweest?

Idd door de stress niet meer werken met haar , maar dat had je denk ik zelf al in de gaten

Wat goed dat jullie een gedragstherapeut hebben laten komen.

Maar ik vraag mij af als ze al zo gestrest is, of het wel zo verstandig is om haar elke dag 2 uur los te laten in het bos.

Ik zou eerst eens proberen om rust in de hond te brengen, eerst tijd wat saaie wandelingen waar ze lekker kan snuffelen aan de riem. En thuis wat hersenspelletjes, om haar geestelijk moe te maken.

Als dat goed gaat zou je de wandelingen steeds langer kunnen maken, en dan ook dat ze lekker kan los lopen.

Ja, dit zijn inderdaad dingen die niet 1 2 3 bij elke hond toepasbaar zijn.

Uiteraard per ras, maar dan ook nog per hond.

Maar zeker een goede gedragsdeskundige zal kunnen bepalen wat er met de hond gebeurt, in welke situatie.

Onze asielzoekrt laat ik door de stad heen lopen, aangelijnd, en die kan ik na een uur de auto indragen...(de spaarzame momenten dat hij op de terugweg geen puf meer heeft om in de auto te blaffen.

Helemaal kapot van de indrukken.

Laat ik hem los in het bos voor een uur of 3.??

Dan zitten de deuken in m'n bestelauto op de terugreis..

He...le...maal over de rooie van de adrenaline.

De groenendaler van m'n buurman liep heel vaak los langs de dijk..

En ook zijn gedrag werd daar alles behalve rustiger van.

(onze oude reu trok het overdreven gedrag helemaal niet van dat beest..helemaal hyper.)

Die miste echt het baasje als leidraad, een taak..

Bij die herder werkte het perfect om op een drukke koopavond door de winkelstraat te wandelen...en dan ook echt volgen..

Commando blijf,volgen..wachten.

En zo een uur door de straten,tussen de mensen door ...

Werken, commando's opvolgen.

Geweldig hoe je dat beest zag veranderen, (en hoe hij onder appél om kon gaan met die energie).

Veranderen in een stuiterbal, naar een echte werkhond die smachtte naar de duidelijkheid die zijn baasje hem op dat moment gaf.

Na zo'n wandeling (eigenlijk training/werken) lag hij een hele dag bij het hek te snurken.

En dan geen gesleur , getrek, of ander corrigerend materiaal.

Nee, gewoon een uur de volle 100% focus op het baasje willen hebben.

Er zijn heel veel wegen die je kunt bewandelen naar het gedrag wat je zou willen gaan zien.(of iets wat daarvan in de buurt komt)

Ik hoop echt van harte dat de GD de juiste oplossing voor jullie kan vinden.

bah naar verhaal ook wens je heel veel sterkte

We zijn gisteren naar het bos geweest (vandaag al terug aan het stortregenen), 2 uur losgelopen. We dachten met een uurtje te beginnen (ook voor ons arme ongetrainde baasjes) maar we zijn verdwaald dus zijn het meteen 2 uur geworden. Ze vond het zalig, was heel vrolijk en ontspannen. Enkel even de schrik van ons leven gehad toen er 2 reeën overstaken en kansoe erachteraan ging, we dachten die zijn we kwijt. Maar nee hij kwam netjes terug. 's avonds was ze iets rustiger dan anders. Het zal afwachten worden, 's avonds was ze toch al iets rustiger (de broers waren morsdood). Als ik met Pippa in een drukke winkelstraat moet gaan wandelen, dat komt niet goed, het duurt een week voor die stress er terug af is!

Goed dat jullie een gt hebben latenkomen! Hopelijk gaat het van hier af aan alleen maar beter!!

Knap hoor wat jullie doen voor deze hond.

Heel veel succes met het advies dat jullie gekregen hebben.

Nog vergeten te vermelden, eind januari hebben we een tweede afspraak, kwestie van de evolutie te kunnen volgen!

goed gedaan, altijd moeilijk om het uit handen te geven, maar twee weten meer dan een.

houd de moed er in hoor, als het al na een keer zo goed ging... zullen er meerderen dagen volgen, heel veel succes.

Ik wil niet doen alsof ik de oplossing voor jullie heb want die heb ik niet maar wil je deze tip niet onthouden. 

Toen ik in contact kwam met een gedragscoach was het eerste wat ze zei loop veel maar doe in een wandeling van 2 uur eerst een half uur vast en een uur los en het laatste half uur vast.

Los lopen is opwinding, snuffelen, rennen, spelen enz. Als je begint met aan de riem is het hoofd van de hond rustig en leeg als hij los mag. Daardoor gaat hij in een andere gemoedstoestand weg. Vaak gaan ze niet als een speer weg en zijn ze meer aanspreekbaar en minder gefocust op de omgeving. Doe je hond los maar hij mag nog niet weg. Wacht tot hij rustig is en loop dan gewoon bij hem weg. Zeg niets, vaak is dat wat je zegt het start schot om weg te speren.  

Na het uur Lijn je de hond weer aan en loop je het hoofd van de hond weer leeg. Dus geen hond die vol van het loslopen de auto in moet en druk thuis komt. Maar een hond die rustig de auto in gaat en dus ook rustig het huis in gaat. 

Sinds wij zo lopen gaat het vele malen beter met onze hond. Hij drinkt hoog uit nog iets als hij thuis komt en gaat dan slapen en is tevreden. Vroeger was hij dan nog steeds druk, nerveus en kon niet alleen zijn. Loeide het hele blok bij elkaar en stuiterde door de kamer.

Ook de kleine wandeling van een half uur loop ik zo 10 min vast 10 los en 10 min vast en ook dan is hij een stuk beter te behappen.

Ik doe dit nu zo’n 2 jaar en ben meer dan tevreden over het resultaat. 

Heel veel suc6 met jullie ontdekkingsreis wat wel en niet werkt bij jullie.

Zeg,' hond', ik weet niet wie jij bent maar ik vind jouw idee een prima aanvulling op de andere adviezen!

Ik dacht ook direct toen ik de adviezen van de gt las voor je Pippa : dat lijken mij uitstekende aanwijzingen..flink bewegen maar wel in een min of meer voorspelbare omgeving. Niet te veel prikkels van andere levende wezens er bij.  En angsten zo mogelijk negeren. 

En de baasjes worden dus blijkbaar gratis meegetraind.....

Top! Zal niet in n week beter gaan, maar het lijkt wel de juiste weg

Werk se.....

Hebben jullie, gezien de klachten, ook al eens naar de schildklier laten kijken?

Lees dit maar eens door; http://www.calmingsigns.nl/advies/schildklier.pdf

Hallo

Ik ben erg nieuwsgierig hoe het ondertussen gaat. Laat je even wat van je horen?

Momenteel gaat het zo met zijn periodes, iets minder nu. Het weer is al meer dan een week vreselijk, de laag ijs is eindelijk aan het smelten maar wandelen was onmogelijk wegens veel te gevaarlijk. Zelfs de kippen gaan voederen was al een hele onderneming. De lange wandelingen doen haar wel deugd maar wat haar het meeste deugd doet, raar maar waar, ze mag bij ons in de zetel. Een woordje uitleg: op een gegeven moment was het zo erg dat we zelfs het allerergste overwogen. Haar gedrag hier in huis was ook onmogelijk geworden, ze viel voortdurend Kimi aan, kon niks meer verdragen van hem. ZElfs als hij gewoon rustig in zijn bench lag viel ze hem soms nog aan. En op een avond probeerde ze weer eens bij mij op de bank te komen, t ventje was met iets anders bezig (en het vrouwtje is dan ook iets toegeeflijker...). Ze viel in slaap en was rustiger dan ik ooit gezien heb. Dus we hebben het experiment verder gezet, zij mag (als enige) op de bank en het is precies of haar laag ijs ook aan het smelten is, het extreem zenuwachtige gedrag is weg. Het obsessief likken op de vloer, het uit het niets aanvallen bij Kimi is fel verminderd dus dit geven we nu even de tijd hoe het verder evolueert; een rustige hond zal ze nooit worden maar het is al een hele stap. De schildklier-piste gaan we ook op verdergaan maar hiervoor moeten we naar Merelbeke en daarvoor moeten we een hele dag uittrekken (200 km enkele reis). We hebben het met onze DA besproken, zij kan die uitgebreide testen niet laten doen in haar labo maar ze acht het ook niet uitgesloten. Dus slecht gaat het zeker niet, we zien het al beter zitten dan we ooit hadden durven hopen. Het feit van naast ons op de bank te liggen geeft haar rust en zelfvertrouwen. Dat het soms zo simpel kan zijn