Bankplassen

 

Oh, dat zou zo fijn zijn als diegene nog wat laat horen en misschien een nieuw thuis kan geven aan hem! Even duimen voor Luca!

 

Dat vind ik altijd zo sneu ,dat zo'n hondje straks van opvang naar opvang gaat.

Daar wordt Luca niet beter van,waarom kijkt zo'n stichting niet naar opvangadressen die opvangen tot er een adoptant is?

 

Luca is naar Nederland gekomen omdat er interesse voor hem was. Het was niet de bedoeling dat hij hier langer dan een week zou blijven. Inmiddels is hij hier alweer vier maanden. Helemaal niet erg, en als ik niet midden in een verhuizing zat kon hij gewoon blijven totdat er iemand voor hem kwam. Destijds wist ik nog niet dat ik weer ging verhuizen.

Een verhuizing voor Luca is ook stressvol. Hij gaat nu naar een ander gastgezin waar hij blijft totdat hij geadopteerd wordt. Of nóg beter, regelrecht naar een nieuw baasje, als deze mensen iets van zich laten horen nog.

Sinds ik de beslissing heb gemaakt dat Luca beter naar een ander gastgezin kan gaan dan met ons mee verhuizen (want stress heeft hij dan toch), heb ik het geen avondje meer droog gehouden. Ik vind het vreselijk dat hij weg gaat, ik heb zo'n enorm harde klik met hem. Het voelt dan ook bijna als liefdesverdriet. De paniek slaat bij mij flink toe als ik denk aan het naderende moment. Maar op deze manier trek ik het niet meer, met Wispa die mijn leven, even kort samengevat, tot een levende hel maakt, de stress van de verhuizing. Zowel ik als mijn meiden schieten erin onderdoor, ik moet met ze aan de slag, ik moet ze meer uitdaging geven, het plassen moet stoppen, het gillen en trekken op straat moet stoppen.

Voor het eerst in mijn leven zie ik mijn honden als een last. Steeds vaker merk ik dat ik snak naar een weekje rust, terwijl ik me voorheen nog geen uur zonder hondjes om me heen kon voortellen. Dit maakt me echt onwijs verdrietig, want waar mijn hondjes mijn alles waren, zijn ze nu mijn grootste bron van stress en frustratie.

Zou het kunnen dat Wispa dit aanvoelt en daar ook op reageert?

Ik kan het me overigens wel voorstellen en ik hoop niet dat ik daarvoor afgeschoten wordt, maar wat jij opgeeft voor je beestjes, zou ik niet kunnen/willen. Ik heb respect dat je dat kan, laat dat duidelijk zijn, maar Pauline, waar blijf jij? Soms is het toch maar even pech voor ze, als zij blijft plassen inderdaad toch maar kroelen op de grond ipv op de bank. Heeft ze even pech tot deze fase over is. Bedoel dit goed voor jou he!

Ik denk dat niet alleen bij Wispa maar ook bij jou een beetje alles een optelsom is geworden.

Teveel veranderingen in een korte tijd wat veel stress oplevert, zowel bij jouw als de hondjes.

Verhuizen is voor iedereen een instort moment dus het is niet raar dat je op je tandvlees loopt en het zijn weerslag op de honden heeft.

En zo beland je in een vicieuze cirkel .

Probeer straks als je verhuisd bent maar een nieuw ritme te vinden en opnieuw te beginnen met Cosmic en Wispa.

Meestal zijn dit soort periodes ook om jezelf te dwingen goed naar jezelf te kijken en letterlijk een nieuwe start te maken.

 

Daar hoop ik inderdaad op.. Weer vol goede moed opnieuw beginnen, de huidige problemen aanpakken, zowel bij mezelf (er staat me een enorm pittige therapie te wachten) als bij de dames.. Sowieso hoop ik dat het wonen in een dorp, waar we met drie passen tussen de weilanden staan, ons allemaal wat rust geeft..

 Zo erg zou het toch niet zijn om eventjes niet op de bank of bed te mogen. 

 Hmm bank voor mij persoonlijk niet, daar komt ze zelden op, maar bed zou ik weer heel erg moeilijk vinden. Slaap altijd met mijn beesten tegen me aan. Is hoe ieder persoonlijk is. Maar toen Lexie een moeilijke week met zindelijkheid had en 2x op bed had geplast, moest ze ook maar weer een poosje op de grond 's nachts tot het over was

Ik moet niet denken aan de strijd die het op gaat leveren om ze alle drie van de bank en van het bed af te houden, terwijl ze daar alle drie dagelijks gebruik van maken.. Ik denk dat ik geen tel rust meer heb, haha.

Wat ik gezien de huidige situatie niet goed begrijp is dat je nog meer ratjes in huis wilt gaan nemen.
Als je de stress factoren wilt beperken zou ik sowieso geen nieuwe huisdieren erbij nemen.

Voor het eerst in mijn leven zie ik mijn honden als een last. Steeds vaker merk ik dat ik snak naar een weekje rust, terwijl ik me voorheen nog geen uur zonder hondjes om me heen kon voortellen. Dit maakt me echt onwijs verdrietig, want waar mijn hondjes mijn alles waren, zijn ze nu mijn grootste bron van stress en frustratie. "

quote ging in het geheel niet Pauline, dus even zo dus maar.

Ik begrijp hier helemaal niets van Pauline, je schrijft eerst dat je niet zonder je honden kan als ze niet bij je in bed en op de bank slapen, en nu dat ze een last voor je zijn.

de frustratie van bankplassen en bedplassen is daar debet aan denk ik dan, zou je dan toch wat regels in kunnen gaan stellen van een plekje op de grond naast de bank en naast bed ? zodat je frustratie geen rare gevolgen hebben ?

en wat betreft de aankoop van meerderen ratjes, zou je dat nou wel doen als jouw honden je nu tot last zijn ? gaat mijn begrip te boven hoor.

weet je Pauline, ik probeer altijd netjes te blijven, en je zal me dit niet in dank afnemen, misschien wel niemand..........

vind dit heel kwalijk, je hondjes hebben je nodig, jouw vertellingen wat ze hebben doorgemaakt, dat ze geen goed leventje gehad hebben, en dat je nu vertelt hier dat ze je tot last zijn, jee wat vind ik dit toch verschrikkelijk, dat het even tegenzit, en dan aanhalen ze zijn me tot last, hoe kun je.

ze vertrouwen jou, dat heb je zovaak aangehaald, probeer anders te gaan denken, ze hebben geborgenheid van je nodig, en geen frustratie baas. je kan het heus anders aanpakken Pauline, geen ratten er meer bij, maak desnoods een apart ratten hokje.

en maak een goed bed voor je hondjes, bedjes naast de bank naast het bed. zodat ze niet meer daarop plassen, dan zijn je frustraties ook een stuk minder .

honden die je vertrouwen en bij je zijn voor geborgenheid, erg dat je ze nu een last vind.

 Ik zie dit gewoon als een klaagmomentje. Even van je afblazen, dat moet toch kunnen?

 

Ik heb schatten van kinderen, maar ik heb ook wel eens gedacht, ik-plak-ze-allemaal-achter-het-behang!!! Toch kwam er gewoon een hond en dat was fijn.

 

Eerst maar eens de verhuisstress overleven, en dan kan de wereld er weer heel anders uit gaan zien. 

Ben het eigenlijk wel een beetje met Willemijn eens.

 

Je weet hoe (voornamelijk?) Wispa reageert op de ratten, is het dan niet een beetje de kat op het spek binden door er nog 2 bij te nemen?

 

Ik werd ook wel verdrietig van het feit dat je schrijft dat ze je tot last zijn. Al kan ik ook wel begrijpen dat het vele aanpassen je soms gaat opbreken.

 

Dit "Maar op deze manier trek ik het niet meer", snap ik heel goed, zelf ook vaak genoeg gehad dat ik het niet meer trok (en ik mocht van mezelf dan ook even een bagger-dag hebben en álles stom vinden).

Sterker nog: soms heb ik nog steeds wel eens zo'n dag. Ik laat 'm er gewoon zijn, morgen nieuwe dag met nieuwe kansen 

Maar "met Wispa die mijn leven, even kort samengevat, tot een levende hel maakt" dat vind ik wel héél verdrietig om te lezen 

 

Ik hoop dat dit 'gewoon' komt omdat het allemaal even teveel tegelijk is (verhuizing die vroeger kwam dan gepland, Luca die moet verhuizen, alle spanningen die erbij komen).

Is het niet een optie om de hondjes even een weekendje uit logeren te laten gaan zodat jij even kunt bijtanken? Het lijkt er namelijk op dat je daar wel aan toe bent. Misschien zie je het dan ook weer wat positiever allemaal. En een blije Pauline zorgt ongetwijfeld ook weer voor een wat meer ontspannen Wispa en Cosmic (en Luca).

Ik snap je frustratie heel goed

Ik vraag me alleen af of Luca wegdoen naar een ander gastgezin je overload weghaalt als je er nu al zoveel verdriet van hebt

 

Gaat dat 1 van je problemen nu verminderen?

Pas op de plaats maken en first things first

zorgen dat je geen extreme overlast meer heb als wispa plast

verder is het testen wat voor jullie het best werkt

meer ratjes zou ik nu niet doen ivm je die tijd beter kan steken in wispa en je huidige ratjes te steken

 

 

en de verhuizing is een mooie aanleiding om dingen net even anders te doen

Kop op meisje!

 

Doen wat waldo aankan en meer niet

is hier een soort 2e natuur geworden

Ik word ook steeds creatiever in zorgen dat ik af en toe eens mijn handen vrij heb

Dat heb je nodig om te tanken want je moet er immers ook veel voor laten staan...

 

 

 

 

 

Denk je dat ik het zelf niet ontzettend verdrietig vind dat ik ze momenteel meer als last zie, Willemijn? Denk je dat ik dit zeg, of voel, omdat ik dat graag wil?

Ik zal mijn honden nooit weg doen. Ik zal altijd goed voor mijn honden zijn. Maar momenteel is het wandelen lastig (pijnlijk voor mijn rug en armen, zelfs), het poetsen breekt me op (steeds je bank schoon proberen te krijgen is een enorme hoeveelheid werk). Ik geniet intens van de knuffelmomenten met ze, en de geniet-momenten hadden de overhand, maar momenteel niet. En daar word ik onwijs verdrietig van.

Het feit dat je zegt "je hondjes hebben je nodig" geeft aan dat je mijn woorden niet hebt begrepen. Ik ben er voor mijn hondjes, zal er ook altijd voor ze zijn. Alleen wegen de negatieve ervaringen met ze momenteel zwaarder dan de positieve. Is dat erg? Ik denk het niet, ik heb het met mijn vriend ook wel eens, soms hebben we meer discussies dan pret samen, wil niet zeggen dat mijn relatie meteen om zeep moet of ik niet van hem houd..

De twee nieuwe ratjes staan al een hele tijd vast. Bovendien denk ik dat het voor Wispa niet uit maakt of er twee, vier, of achtentwintig ratten in de kooi zitten.

Ratten erbij, terwijl je nog moeilijkheden hebt door de twee die er al zijn? Lijkt me niet verstandig... 

 

Maar ik hou verder op, heb al een suggestie gegeven en ik hoop echt dat het je lukt dit op te lossen. Zelf had ik het al wel geweten, maar het is jouw huis en nieuwe huisje binnenkort, jouw dieren, jouw leven. Ik wens je super veel succes en hoop dat jullie allemaal binnenkort wat relaxter in jullie vel komen te zitten. Hopelijk gaat het nieuwe huisje daaraan bijdragen.  

Kicking some body who is allready down..... Meer zeg ik er niet over.

 

Team podenco (ik weet je echte naam niet) maar ik wens voor jou dat 2015 een rustig,  kalm en fijn jaar mag worden. Zo te lezen gaat het allemaal even niet.. 

 

Misschien een optie voor je, aangezien je zegt dat je hondje van een bench claustrofobisch wordt, een gedeelte van je huis afzetten met gaas? Een soort grote ren dus. Toch even je handen vrij en je hondje niet helemaal opgesloten. 

 

Ik ben dit met mijn bangepoeperd ook aan het oefenen, voor kerstvisite alvast. Hij kan ook echt niet in een bench. Maar dit gaat heel goed!

je geef het zelf aan, je wordt er verdrietig van.... Pauline je kan het roer omgooien, zorg dat bankplassen en bedplassen niet meer voorkomt, dat levert frustraties op.

je honden voelen dat aan, en je kan niet tegen ze zeggen, ik ben jullie even tot last, ik neem even een timeout , kinderen kan je wat uitleggen , honden niet. ze vertrouwen en bouwen op je.

en of je zoveel ratten in huis hebt voor je Wispa gaat dat niet op. nee niet voor Wispa, maar voor jezelf, te veel hooi op je vork neem je.
je overziet het dan niet meer.

en dat iedereen er wel eens doorheen zit, zal ik niks van zeggen, maar je kan hier een oplossing voor zoeken, zonder dat je honden een last voor je worden..... dat vind ik erg, dat je het zo noemt, een last zijn ze... en dat is niet nodig.

probeer dat hoekje eens te creeren, heus daar heb jij baat bij, geen geplas meer, vind het trouwens logisch dat je frustratie daardoor krijgt, je bed verziekt je bank verziekt, waar moet een nieuw dekbed vandaan komen nieuwe bank ? je hebt het niet breed dat weet ik, en dan nog zoveel ratten, laat die ratten, je hebt er immers al een paar, je neemt te veel hooi op je vork, laat het bij deze die je nu hebt, zoek een oplossing zodat de frustratie van je hondjes over is.

Ik ga ook een eind breien aan dit topic. Ik heb inmiddels wat tips gekregen over hoe ik mijn bank kan beschermen tegen lekkages, hihi. Bedankt allemaal!

Het klopt dat het een beetje off topic gaat, maar soms kan dat je ook iets brengen.
Ik denk, Ken ook je grenzen en beperkingen. Die heeft iedereen.
Je bent een jonge meid, je hoeft geen pijn te hebben omdat je telkens de bank moet poetsen. Die bank moet gewoon niet meer vies worden. Of dat met een zeiltje is, of dat de honden er niet meer op mogen is jouw beslissing.
Hopelijk krijgt luca snel een nieuwe plek, en nogmaals, neem geen nieuwe dieren. Wees realistisch.
Je kunt vooral goed voor de dieren zorgen die je hebt, als je goed in je vel zit.

 Succes meid, rustig door ademen. Adem in en adem uit. ;)

 

Ik hoop dat je een fijne woonplek krijgt straks. 

Ik weet dat je het superfijn vind om je hondjes dichtbij te hebben, op de bank, in bed, maar wellicht is het een idee om een dekentje, matrasje op een hoek van de bank te leggen, waar ze alleen op mogen slapen. Ik heb weleens een filmpje gezien van Cosmic en Wispa die aan het stoeien zijn op de bank, misschien kan je ze leren dat de bank alleen voor rusitge momenten is? Als dat dekentje er is, mogen ze lekker kroelen en alleen rustig op de bank zitten. Als jij dan zorgt dat op dat dekentje geen ratjes komen, zou misschien een oplossing kunnen zijn? Het is maar een idee.

Is het heel gek dat ik er helemaal niks meer van begrijp?

 

Nee hoor Pauline wilde alleen tips over hoe een bank schoonmaken en niet over hoe je zoiets kunt voorkomen

er zijn momenten, bij iedereen, waarbij alles je iets teveel wordt... het gebeurt ons allemaal op een gegeven moment... of het nou om je kinderen of om je honden gaat....

 

dit is alleen niet het moment om zwaar ingrijpende veranderingen door te voeren.... het is wel een moment om even rust te realiseren.

 

 

bij kinderen kun je ze dan een weekeindje bij opa, oma, of een vriendin laten logeren om zelf weer even tot jezelf te komen... bij meerdere honden is dat soms lastig.... 

 

maar...

 

daar is een hele mooie oplossing voor ....

 

namelijk: het hondenhotel/pension.... 

 

zoek een goede, en als je er echt even helemaal doorheen zit... laat je honden samen even een lang weekend daar doorbrengen... dan heb jij even rust om alles op een rijtje te zetten, en als het een goede opvang is dan hebben je honden het ook heel erg leuk.

 

Het kost natuurlijk wel wat... maar beter zelf de rest van de maand op brood en pindakaas te leven dan dat je uit onvermogen en frustratie te snel een hond wegdoet.... en daar later spijt van hebt...

 

Grote kans dat je na een lang weekeind weer smacht naar je honden... en alles weer op een rijtje hebt.... en er is een klein kansje dat je na dat weekeind nog steeds van mening bent dat je het niet aankunt... ook prima.... maar dan heb je wel alles goed op een rijtje....

 

veel sterkte met je besluit

 

 

 

 

 

 Ik ben het met je eens maar dat loopt aardig in de papieren

als je geen doorsnee honden hebt is mijn ervaring

 

een hond als wispa kan je niet zomaar in een kennel zetten na het speelveldje..dat beest krijgt een hartverzakking

 

 

Ik ben zelf erg bezig met opvang voor mijn honden

en of je moet de gouden liefhebber vinden  die vast hier en daar kan inspringen of je bent minstens 20/30 euro per hond per dag kwijt voor prive opvang

Dat is bijna niet op te brengen in een verhuis maand

 

Ik vind het met een baan al moelijk ophoesten

maar hou de adressen voor nood

 

 

Nou, een hond als Dobby kan ik ook niet zo naar een pension brengen, denk ik. Het heeft 5 jaar geduurd voor hij rustig in huis gaat liggen slapen in plaats van constant ijsberen. Misschien dat het juist voor herplaatsers die in een asiel zijn geweest extra lastig is, omdat ze de negatieve gevoelens van zo'n hok met zich meedragen. Zeker bij honden die in huis al problemen hebben met verlatingsangst.

 

Ik denk dat Cosmic en Wispa daar ook 2 van zijn.

Trouwens, dit zijn de wasbare luiers die ik voor Chico had. Omdat je ze met klittenband vast zet kun je ze comfortabel strak/los genoeg doen.

 

http://www.snuggease.nl/