Ik word soms gek van hem!!

Nou, even apart om het topic van anderen niet te vervuilen, ook al loopt hier nu een zelfde topic.
Kyro is dus een van die hondjes die constant urine zit te likken. Te klappertanden.. Te piepen..
Dit is niet altijd even erg maar laten we zeggen dat het regelmatig extreme vormen aanneemt.
In het ander topic wordt aangehaald dat dit normaal honden gedrag is. Dat je je hond lekker hond mag laten zijn. Maar Kyro voelt zich er alles behalve lekker bij. Buiten het feit dat het voor mezelf ook super frustrerend is.
Kyro is bijna 4 jaar nu. Niet gecastreerd. Bea is tegen de 6 jaar, gesteriliseerd. Maar Kyro loopt dus de hele dag achter haar aan. Piepen, zeuren, likken aan haar je weet wel. Bea is nogal een stress hondje dus die laat snel haar plas lopen. Kyro likt dan alles af en op. Het gedrag wordt dus beloond. Maar Bea vind het helemaal niet leuk! Ze gromt en snauwt naar hem. Ik laat dit natuurlijk ook niet toe dus het is steeds afkappen als ik het zie, als ik hem nog maar piepend naar haar toe zie lopen. Dan komt hij naar mij toe Jankend en piepend, bibberend. Elke spier staat stijf in zijn lijf. Ik moet ze echt soms apart zetten zodat Bea even rust heeft. Kyro zit dan te janken in de gang. Buiten is het trekken trekken.. Net een husky.
En nu zou je zeggen: voed je hond op! Wel dat heb ik gedaan. En het is steeds goed gegaan tot een jaar of 2 geleden, toen is die fixatie begonnen. Ik heb Bea als herplaatsertje en heb zelfs haar oude dierenarts opgezocht om te kijken of ze wel echt gesteriliseerd is! Want daar begon ik aan te twijfelen. Ze is wel heel vroeg gesteriliseerd, onder de 3 maanden.
Het valt gewoon niet te corrigeren. Kyro is in dat opzicht nogal een rare hond. Hij is mijn 6e hond. De enige die niet los kan, die blijft trekken, die blijft negeren. Soms denk ik dat hij mentaal een beetje afwijkt.
Nu ben ik een tijdje terug bij de da gaan praten over chemische castratie. Om te kijken wat het doet. Want Kyro is ook wel redelijk onzeker voor de rest. Maar de da stond daar niet echt achter. Hij had dat nooit gedaan. Zag het nut er niet van in. Castreer die hond toch gewoon, waarom 2 keer geld uitgeven.. Nu, ik zoek wel iemand die het wel wil doen desnoods.
Maar wat zou ik nog kunnen doen? Hij is echt een stress vat nu. Bea ook. En ik ook
Tijdens het schrijven van dit topic heb ik hem 7 keer moeten terug fluiten.
Oja, effectief rijden of pogingen tot rijden doet hij nooit! Dat doet Bea eerder bij hem

Ik denk dat het ook sneu voor hem is om constant last van zijn hormonen te hebben als hij nooit 'mag'. Ik zou castreren wel overwegen. Als zo duidelijk is dat hij echt de hele dag opgewonden is. Heeft hij toch ook niks aan?

Ik zou een chemische castratie proberen.

4 jaar oud, castratie kan dan niet helpen voor de problemen die jij aangeeft, maar, wat ik hier boven lees van DELUBO....

ga het proberen, een chemische castratie, ongeveer na een week of vijf a zes kan je merken of het helpt, zo ja dan zou ik zeggen, chemische castratie uitgewerkt is het dan nog zo ? castreren. jij rust en je hond rust.

Naar dierenarts luisteren, die heeft meer ervaring dan wij allemaal samen.

Mja maar de dierenarts kent het gewoon niet, chemische castratie. Zegt dat onzeker gedrag niet erger wordt na een castratie. Dat het gewoon geld weg gegooid is.
Maar stel dat ik totaal geen verbetering zie na chemische castratie, dan weet ik dat een echte dit gedrag ook niet zal verhelpen. Dan hoef ik hem ook niet onnodig in narcose te laten gaan.

Die man kent dat heel goed, heeft toch gestudeerd voor arts, maar zal waarschijnlijk ook de nadelen kennen van chemisch castreren.

Pfffff, heb jij dan zelf niks te zeggen over je eigen hond? Zielig hoor, zo'n uitspraak, je mag best zelf een beetje kritisch zijn, is niks mis mee. Ja knikken zonder zelf nadenken vind ik ronduit dom.

Een DA zal de nadelen van definitieve castratie ook wel kennen, maar daar wordt niet over gerept. Een doorsnee DA heeft oogkleppen op en denkt alleen in vakjes, dat is op termijn een heel slechte ingesteldheid. 

 
Daar ben ik het niet helemaal mee eens.. 
Althans, mijn DA heeft me júist hard gewezen op de nadelen.. Eerder die, dan de voordelen... In eerste instantie probeerde hij ons eraf te praten... Maar wat moet je dan met een hond die zichzelf aanvreet ondanks genoeg mentale, en fysieke uitdaging.. In gesprek met een GT, de DA en wij als gezin is besloten dat castratie het beste voor hem was. En ja, ik heb geen seconde spijt... Wat een heerlijke hond, hij geniet overal weer van. Wat eerder niet kon door loopse teven in de buurt...

Soms is het voor de hond wel een verademing hoor... Ondanks dat er nadelen aan zitten. Maar ja... Intact laten kent ook nadelen, inenten kent ook nadelen, en zo kent alles zijn na delen... 

Ik was er in het begin niet vanuit gegaan dat ik mijn hond moest laten helpen. En het liefste had ik ook gewild dat het opgelost kon zijn zonder castratie.. Maar dat ging niet en het ging van kwaad tot erger, en toen heb ik wel voor mijn hond gekozen ondanks mijn afkeer voor castratie... 

Sammy, je kan chemische castratie proberen inderdaad... Kijken wat het met hem doet. (Echter hebben wij gelijk definitief gecastreerd, dus ik kan je niet veel vertellen over de chemische castratie).
Succes met je keuze, ik weet hoe moeilijk het is!

Natuurlijk ben ik ook voor het intact houden van een hond.

Zeker als de reden is : ''het is voor ons apen gewoon makkelijker als we er wat dingen af, of uit halen''..

Neem dan geen hond.

Maar heeft een hond last van zijn gedrag,dan lijkt het me logisch dat je daar wat aan moet gaan doen.

Een hond die de hele dag loopt te kwijlen, klappertanden, en eigenlijk op zijn tenen loopt qua energie heeft nou niet echt een relaxt leven.

Als wij als baasjes kunnen zorgen voor de rust, door training of bv een ingreep.?

Dan moet je dat altijd proberen naar mijn idee.

Ik zou het ook chemisch proberen..

Eerst eens kijken wat er gebeurt.

Wil je vaste DA dit niet doen, dan zou ik toch echt kijken of een andere DA je wel wil helpen.

Alvast bedankt voor al jullie antwoorden.
Qua geestelijke afleiding: we spelen spelletjes, gooien met de bal, ik laat hem lekker zijn weg snuffelen tijdens de wandeling. Echte puzzels heb ik geprobeerd maar hij begreep het echt niet en ik heb ook wel al eens sporen gelegd buiten maar ook dat kon zijn interesse niet echt aanwakkeren.

Wat zijn eigenlijk de echte nadelen of risico's aan chemische castratie?

 Onze hond was onzeker en is na de castratie juist wat zekerder geworden, omdat zijn hormonen hem met rust lieten, denk ik.

ik was altijd tegenstander van castratie, maar ik zie nu veel voordelen. 

 Hier zeker altijd kritisch geweest en zeker nooit zomaar ja geknikt, maar ook altijd de mogelijkheid gehad om beroepsmatig honden jaren op te volgen en gesprekken met de baasjes te hebben: voor castratie en na castratie.

Je mag alle honden niet op één lijn zetten: er zijn nu eenmaal honden die beter af zijn met castratie.

En met koppig tegen castratie te zijn, door horror-artikeltjes op internet te lezen, maar het zelf nooit ondervonden hebt met eigen honden, doe je die honden tekort en hebben zij een heel stressvol leven. 

" 4 jaar oud, castratie kan dan niet helpen voor de problemen die jij aangeeft, maar, wat ik hier boven lees van DELUBO....

ga het proberen, een chemische castratie, ongeveer na een week of vijf a zes kan je merken of het helpt, zo ja dan zou ik zeggen, chemische castratie uitgewerkt is het dan nog zo ? castreren. jij rust en je hond rust. "

willemijn, baasje van bamse .

 Waarom denk je dat het niet zou kunnen helpen, Willemein? 

Ik denk dat als de hormonen niet meer opspelen, de problemen juist grotendeels worden opgelost. Hoe zie jij dat?

Een hond die echt heel de dag loopt te beven piepen en plasjes oplikken zit ook niet lekker in zijn hondenhaar ,dus ik zou chemische castratie proberen ,Is ook voor het teefje rustgevender ,
Mocht je vinden dat het gedrag dusdanig verandert ,kan je altijd nog castreren ,ik ben ook voor intact laten maar soms is het gewoon nodig ,
Hier is vorig jaar een 11jarige reu gecastreerd vanwege prostaat problemen ,Het gedrag is ook op die leeftijd nog verandert ,hij heeft nu maling aan loopse teefjes en is zelfs naar mensen toe nog wat aanhankelijker geworden .

Jeetje....ik word al zenuwachtig van het lezen.

Laat staan als jij er zelf de hele dag er tussenin zit...en al helemaal je hond die staat te beven van de spanning.

Inderdaad is gemischische castratie wel iets om te overwegen.

Wilt je DA je niet helpen? Zet hem voor de keuze...of je doet dit of ik zoek een andere DA op.

Ik ben normaal niet echt van de gemische middelen, maar als het de hond verder helpt is dat de beste oplossing.

Doet Kyra dit ook bij vreemde honden of alleen bij je eigen teef? In dat geval kan het ook aan de teef liggen, en zou je haar eens moeten laten nakijken bij de dierenarts.

Is met het teefje alles in orde, dan lijkt mij castratie van de reu de enige mogelijkheid.

 Same here....

Dat moet echt heel stresserend aijn voor allemaal, honden en mensen .

Ik merk het ook bij Lance nu en dan buiten, maar niet erg veel. Niet zó dat het bij hem nodig is. 

Als het echt  is als jij beschrijft Sammy zou ik het toch ook overwegen. Eerst een chemische te proberen, daarna ....? 

Er is een lid Angélique hier die er veel over weet ik geloof dat zij het toepast bij haar golden. Misschien daar eens eerst horen wat zij erna van beterschap merkt ? 

Succes hoor. Ik volg 

Wauw nog eens bedankt voor de antwoorden!
Kyro komt met niet zo heel veel honden in contact. Er zijn 2 gesteriliseerde teefjes in de familie. Het yorkje van 12 jaar van mijn ma, zij moet er ook altijd aan geloven maar raakt niet weg of op de bank dus ervaart heel veel stress ervan. Mijn ma heeft ook niet meer echt graag dat Kyro komt. En dan de jack russel van mijn broertje. Zij is pittig en klapt gewoon op Kyro als hij dat probeert dus daar doet hij het niet meer bij
En dan de border, reutje van de buren. Daar is hij mee groot geworden en dat ging perfect tot een paar weken geleden. Toen heeft Kyro hem zowat aangevallen omdat die border aan zijn voer wou komen. Nochtans eten zij regelmatig samen uit dezelfde bak. Dus dat kwam vrij onverwacht. En het was meer happen met veel lawaai. De border heeft zich onnozel geschrokken en heeft zich toen verschanst achter de zetel :-(

Jeetje Sammy..., voor mij zou het wel duidelijk zijn..., na 2 jaar er constant bovenop zitten en corrigeren en meneer blijft het nog steeds doen..., dan deed ik ook een poging met een chemische castratie.

En ja, dat de DA een andere mening heeft mag natuurlijk en kan je altijd in overweging nemen, maar ik vind jou gedachtengang heel duidelijk.., liever geen narcose als het niet nodig is.

Dus is het inderdaad zaak je DA te overtuigen, en als hij subiet blijft weigeren een ander zoeken die het wel wil doen.

Het blijft ten alle tijde jou hond en jou keuze..., en het gedrag van Kyro is nu zo alles overheersend in jullie leven dat ik het echt een kans zou geven.

Succes met je hormoonbommetje 

Nou,mijn eigen frustratie hierover kan ik nog wel van mij af zetten. Vind het vooral vervelend voor Bea en gewoon zielig voor hem.
Normaal was hij al lang gecastreerd. Hij komt uit Spanje en het is via contract verplicht hem te castreren of er zeker van zijn dat hij zich nooit zal voortplanten. Hij was toen bijna een half jaar. Toen kwam ik op hp
Dus heb ik hem laten uitgroeien. En daarna weer: je mag niet snijden in een gezonde hond.
En het klopt op zich wel
Maar soms heb ik wel een beetje spijt dat ik hem niet vroeger heb laten castreren..
Nu zit het er misschien al te diep in vast geroest.
Tja..

Ik vind het altijd een beetje dubbel. Niet opereren in een gezonde hond kan ik begrijpen, maar voor sommige reuen is het wel heel lastig.

Fedor hier at gewoon niks meer als er in een straal van 15 km een loopse teef was. En die is er altijd wel.... Nee, ik ben blij dat ik het wel heb laten doen. Hij is een veel vrolijkere hond.

Ik heb bobby wel meteen laten castereren, ook onder andere om deze redenen. Hij was welliswaar pas een jaar, bij hem heeft het wel geholpen. Wel in combinatie met gedragstherapie.

" Nou,mijn eigen frustratie hierover kan ik nog wel van mij af zetten. Vind het vooral vervelend voor Bea en gewoon zielig voor hem.
Normaal was hij al lang gecastreerd. Hij komt uit Spanje en het is via contract verplicht hem te castreren of er zeker van zijn dat hij zich nooit zal voortplanten. Hij was toen bijna een half jaar. Toen kwam ik op hp
Dus heb ik hem laten uitgroeien. En daarna weer: je mag niet snijden in een gezonde hond.
En het klopt op zich wel
Maar soms heb ik wel een beetje spijt dat ik hem niet vroeger heb laten castreren..
Nu zit het er misschien al te diep in vast geroest.
Tja.. "

Sammy

 Dat je hier leest dat je niet mag snijden in een gezonde hond, dat begrijp ik wel, maar je moet ook naar het individuele probleem kijken. 

Dat heel veel mensen hier een bepaalde mening hebben wil niet zeggen dat dat per definitie de juiste is. 

Er zijn hier ook aardig wat gecastreerde reuen. Die van mij dus ook. Hij heeft er weinig mee geleden, weet niet beter en zit lekkerder in zijn vel, en ik/wij zijn er blij mee. Waarom zou je het niet doen?

stom voorbeeld, maar in nl. Is het niet gebruikelijk jongens te laten besnijden. Gewoon zo laten, veel beter... Maar als je kind er last van heeft, zou je hem dan niet laten besnijden? Kleine operatie, groot plezier voor de rest van zijn leven. Ik heb daar geen moeite mee, hoor.

Je zou ook eens homeopathie kunnen proberen.
Puur geslachtsdrift is zo'n middel. Kijken hoe het dan gaat.
Is minder rigoureus en scheelt misschien als je het nog niet weet wat je wil.