Ik word soms gek van hem!!

Dierenartsen hebben in de loop van al die jaren dat ik Luca en Romeo had, vaak geadviseerd te castreren.Toen ze vochten bv. Luca zou gecastreerd moeten worden en als ik dat had gedaan, was hij totaal overvleugeld geworden door Romeo. Een onzekere hond wordt nog onzekerder door castratie. Een hond laten castreren en daar dan raad voor vragen bij een dierenarts ? Hij is geen gedragsdeskundige. Die zal castratie bijna altijd adviseren, op een paar goede dierenartsen na. Een gedragsdeskundige bracht de oplossing voor de vechtpartijen, zonder castratie. Een paar maanden voor de dood van Luca gaf hij enorm over. De dierenarts zei me dat naar het ernaar uitzag ! de prostaat te groot was, deze op de ingewanden drukte en hij daarom overgaf. Dus castratie op zijn negende ! Ik deed het niet ! Gevoelsmatig,te meer omdat het een enorme impact zou hebben op de rangorde in huis. En wat bleek, Luca had levernecrose, waar hij ook uiteindelijk aan is gestorven. Niets geen vergrote prostaat. Een dure operatie, een onzekere hond en totaal zinloos. Ze verdienen aan een castratie en helaas is dat vaak de beweegreden van een dierenarts. Net zoals het vele enten, maar dat is een ander verhaal.

Oeps dat is geen beste dierenarts geweest als hij het verschil van een grote prostaat en levercirrose niet weet ,
Gelukkig zijn er ook nog artsen die in het belang van het dier werken en minder naar het geld kijken .

Dit is de 2e keer dat ik dit stuk type, dus ik hoop dat ik niets vergeet ... 

Wij worstelen met hetzelfde probleem. S2 heeft last van de loopse teven in de buurt - veel meer dan onze vorige 2 intacte reuen. Dus ik ben mij ook gaan verdiepen in de mogelijkheden. Omdat het laatst even acuut uit de klauwen liep (4 teven loops en loeiende honden in de nacht o.a.) hebben ze nu een kortwerkende chemische castratie gehad (Tardak) om de komende weken te overbruggen en kunnen we er even op het gemakje over nadenken. Ik moet zeggen, het scheelt nogal.. 

Tardak is een progestageen, voor bijwerking google even op de bijsluiter. Het werkt maar kort, werkt wel snel (wij zagen binnen 2 dagen een verbetering). Ik zou dit middel zelf niet kiezen voor herhaalde toediening, het is een pijnlijke injectie die lokaal verslechtering van de vacht kan geven en bovendien ben ik niet zo'n voorstander van herhaald toedienen van hormoon-preparaten.

Suprelorin is de castratie-chip. Die werkt langer, 6-12 mnd. Bijwerking zijn er niet echt beschreven. Het werkt door een overdosis te geven van een lichaamseigen stofje, nl het stofje dat zorgt voor de produktie van testosteron. Dat klinkt heel tegenstrijdig, maar door een constante stimulatie te geven, raakt het lichaam eerst in een 'overdrive' en daarna komt er een "downregulatie" .De cellen die testosteron produceren denken als het ware "dit kan niet de bedoeling zijn dat ik zo bezig blijf, ik stop". Hierdoor zie je dus ook de eerste 2 weken een verergering van het gedrag en dan pas een verbetering. Het effect is volledig omkeerbaar: is de chip uitgewerkt, dan groeien de ballen weer terug in volume en komt het oude gedrag weer terug 

Tsja, wat zijn de nadelen? Voor mij is het voornaamste nadeel van de chip de schommelingen. Mijn heren zijn aan elkaar gewaagd, iha zijn de verhoudingen stabiel maar bij een hormonenstorm durf ik daar mijn hand niet voor in het vuur te steken. Daarnaast zit ik dan elk jaar aan het weer opnieuw toedienen van 2 (kostbare) injecties vast en vraag ik mij af hoe vaak je dit zonder bijeffecten kan doen.  

Daar tegenover staan de nadelen van castreren. Er wordt gesproken over aankomen in gewicht en slechtere vachten. Dat wordt ook vaak weer tegen gesproken. Wat mij meer zorgen zou baren is het effect op de bijnieren. Testosteron wordt gemaakt in de ballen en de bijnieren. Mn bij jonge reuen vraagt het lichaam om testosteron. Krijgt het dat niet uit de ballen - omdat die weg zijn - wordt het verzoek aan de bijnieren gedaan. Er zijn aanwijzingen dat castreren op jonge leeftijd (<3 jr) kan lijden tot bijnierproblemen en andere hormonale ontregeling (ziekte van Cushing, diabetes, problemen met botopbouw en gewrichten). 

Een overzichtsartikelen over voor - nadelen is hier te vinden 

http://www.naiaonline.org/pdfs/LongTermHealthEffectsOfSpayNeuterInDogs.pdf

Persoonlijke mening: geef een reu de kans echt volwassen te worden, dus beslis niet te vroeg om te castreren. Elke reu zal wel een een "hitsige periode" doormaken. Dat is vervelend en frustrerend maar dat zijn wel meer dingen in het leven (ik denk dat S2 meer last heeft van frustratie dat ze niet achter het wild aanmogen, maar daar is geen chirurgische oplossing voor, ja de neus eraf en blinddoekjes voor ofzo...). De meeste reuen zijn met 3-4 jaar volwassen. 

Ik persoonlijk voel er niks voor om straks een jaarlijkse chip te gaan plaatsen omdat ik dan nog met hormoonschommelingen zit. Ze zijn nu 3, een heel eind uitgegroeid en ik kan niet zoveel nadelen bedenken. Ik neig er dus sterk toe om ze toch te laten castreren. Over een paar weken hebben we een afspraak met de DA om het door te spreken. 

Overigens hebben wij van 3 GT's en de DA het advies gekregen: als je het doet, dan allebei. Liefst tegelijk. 

En allemaal waren ze het over 1 ding eens; de reden is het veranderde gedrag rondom loopse teven (dus joekeren, rijden ed) en het is maar zeer de vraag of en hoeverre het gedrag gaat hebben op hun gedrag naar andere honden.

Hier ook alleen maar positieve ervaringen door castratie. Ik ben er altijd faliekant tegen geweest, maar kreeg met Scott zo'n hormoongestuurde bom in huis toen hij op bijna 2-jarige leeftijd bij ons kwam. Niet te bereiken, en dat terwijl ik een band met hem wilde opbouwen uiteraard. Bij diverse mensen advies ingewonnen en besloten hem eenmalig een chip te geven, zodat ik goed met hem kon trainen en een band opbouwen. Tegen de tijd dat de chip uitgewerkt zou zijn, zou het probleem wel over zijn, dacht ik. Niet dus; het overalerte gedrag, op alles reageren wat er in zijn omgeving gebeurt, enorm gestrest zijn, buiten heel onrustig zijn, ruzie zoeken met elke reu die hij tegen kwam, hij zat gewoon absoluut niet goed in zijn vel. Nou dan maar weer een chip en als die uitgewerkt was, dan zou hij wel volwassen zijn en zou het probleem wel over zijn. Niet dus; het begon van vooraf aan. Afijn, hij heeft dus 3 x een chip gehad. En toen nadat de hele misère opnieuw begon toen de 3e chip uitgewerkt was, heb ik eindelijk de stap tot castratie gezet. Dit resulteerde weer in een hond die veel beter in zijn vel zit, minder gestrest, beter en relaxter omgaan met andere honden en veel, veel aanhankelijker. Hij blijft een hond met een gebruiksaanwijzing en is geen makkelijke hond, maar wat heeft die castratie hem ontzettend goed gedaan! Rust in zijn kop en zijn lijf. Ik kan je alleen maar adviseren, laat een suprelorin chip zetten en kijk hoe hij verandert. Succes met je beslissing!

Kyro is bijna 4 jaar dus geen hitsige puber meer. Hier zijn ook geen andere reutjes in huis dus gevechten hoef ik me ook geen zorgen om te maken.
Heb hem net weer 2 keer buiten gegooid omdat Bea gek wordt. Ze staat weer vol uitslag van de stress. Arm beestje.
Ik denk dat ik toch maar eens ga bellen voor die chip.. Dan maar naar een andere dierenarts .. En me voorbereiden op de eerste weken die nog erger zijn

Ik heb niet alles gelezen, maar ik zou zeggen (als bijna paraveterinair) ga voor een second opinion naar een andere dierenarts en vertel dan ook niet meteen wat de eerste dierenarts gezegd heeft, maar breng het zodat hij/zij er objectief naar kan kijken.

Wat betreft je teef (en hier heb je verder niks aan, maar schept misschien wat meer duidelijkheid), die kunnen een interessante geur bij zich blijven houden als ze op het 'verkeerde' moment van de cyclus zijn geholpen.
Daar doe je verder niets aan helaas.

Ik sluit me aan bij dat veel dierenartsen heel weinig hebben geleerd over gedrag, dus ga daarover niet af op een dierenarts! Dit zeg ik vanuit iemand die zowel leert voor paraveterinair als kynologisch gedragstherapeut :)

Een bepaald gedrag kan natuurlijk het gevolg zijn van iets lichamelijks.

Ook kan je hebben dat zulke honden zichzelf bepaalde gedrag-gewoontes hebben aangeleerd en geen ander gedrag meer kennen.

Maar na een castratie weet je dan wel dat het echt een gedrags-probleem is en kan je daar aan beginnen werken. 

Daarnet viel me op dat Bea haar staart wel helemaal naar de zijkant duwt als je haar aait. Ook als Kyro in de buurt komt. Dit was gisteren en de dagen ervoor niet.
Zou ze een soort van schijnloops zijn!!!??
Zoals Cornelie al zei: op het verkeerde moment gesteriliseerd!? Maar ze was echt nog jong! Ik dacht nog geen 3 maanden.
Wacht, ik vraag het na aan haar vorige baasje

Hier ook een teefje waar ik nog regelmatig over getwijfeld heb of ze wel echt geholpen was..., ondanks een rits van 20 centimeter op haar buik 

Hoe reuen daar soms op konden reageren was echt niet leuk meer.., en helemaal omdat zij absoluut niet van zich afbeet.

En dat was ook inderdaad in bepaalde periodes, maanden ging het goed en dan opeens weer mis.

Het kan dat een sterilisatie niet helemaal goed is gegaan en er een stukje achter is gebleven waardoor er toch nog hormonen vrij komen ook al is er geen zichtbare loopsheid.

Dit kan alleen gecontroleerd worden door bloedprikken op bepaalde momenten en dan de hormoonspiegel vergelijken.

Het vervelende is alleen dat 'stel' dat de operatie niet helemaal goed gegaan is (wat kan natuurlijk) ..., het vaak maar zo'n minuscuul stukje is dat het bijna onbegonnen werk is om te gaan zoeken.

Hier is het het laatste jaar (relatief) rustig...., alsof het stukje wat er eventueel nog zou zitten nu misschien verschrompeld is of zo. 

Je dierenarts heeft gelijk. Als je niet met hem wilt fokken gewoon laten castreren. In dit geval is dat niet snijden in een gezonde hond. Lichamelijk is hij misschien zo gezond als een vis maar in het koppie is dankzij de hormonen vanalles mis. Chemische rotzooi in een hond spuiten vind ik dus wel ongezond.

Mis in het koppie...het zijn net de honden die niet reageren op een loopse teef waar iets aan scheelt 

Je kan het die ongecastreerde honden echt niet kwalijk nemen: ze zijn toch "geprogrammeerd" om te moeten dekken en ze niet laten dekken is net het onnatuurlijkste wat je zo'n beest kan aandoen. 

Maar veel mensen lijken daar niet bij stil te staan.