Dat is de vraag die ik vandaag kreeg toen ik aangaf dat ik en mijn vriend voorlopig (zeg, zo'n 10 jaar) niet samen zouden gaan wonen omdat hij katten heeft en ik honden, en geen van beide bereid is onze huisdieren op te geven.
Blijkbaar is het ontzettend vreemd dat we dat niet willen, dat we dat niet voor elkaar over hebben, alsof we niet genoeg van elkaar houden. Ik vind zelf dat het ons siert, dat we onze huisdieren niet zomaar op straat gooien bij het starten van een relatie, en zelfs bereid zijn daar opofferingen voor te doen.
"Maar het is toch maar een hond?" Nee, het is niet maar een hond. Mijn honden zijn als een extra ledemaat. Als iemand vraagt of ik één van mijn honden wil herplaatsen, of mijn arm wil laten amputeren, dan neig ik erg naar de laatste optie (ik hoop overigens nooit in zo'n situatie te verkeren, haha).
Zouden jullie je huisdier opgeven voor je partner? Waarom wel/niet? Vinden jullie onze insteek vreemd?
Nee. nooit!
Mijn ex vriend, was erg allergisch voor dieren. Ik zij dat het niet ging werken tussen ons maar hij heeft pillen genomen waardoor het ging. Uiteindelijk toch uitgegaan haha.
Mocht ik een erg leuk iemand tegenkomen die niet van dieren houdt. Dan ben je bij mij snel klaar. Ik zou mijn hond never nooit opgeven voor iemand anders. Thuis hebben wij ook katten waaronder ik 3 eigen katten heb. Die gaan niet mee het huis uit, maar de hond wél.
Ik vindt jullie insteek dus totaal niet vreemd maar erg logisch. Jullie houden allebei van jullie dieren en dat maakt jullie sterk.
Gewoon een vraagje waarnaar ik benieuwd ben, kunnen jou honden op geen enkele manier met katten leren omgaan? :)
Ik vind zowizo heel weinig vreemd. Dat jullie dat doen voor jullie huisdieren vind ik prima. Ik zou mijn hond ook niet weg doen voor een partner, echt niet ook. Maar ik zou op een gegeven moment zelf wel gaan zoeken naar een andere oplossing dan eeuwig latten. Denk ik.
Nee ik vind het niet vreemd.
Ik zou nooit m'n honden afstaan en als die ander dat met de katten heeft kun je niet anders.
Daarbij kun je het beschouwen als een LAT relatie en dat is juist helemaal weer niet gek.
Het is maar net hoe mensen iets horen en hun oordeel eraan geven.
Maar dat maakt niks uit, het gaat om jullie.
En als jullie op deze manier het allemaal goed voor elkaar kunnen hebben, dat is toch jullie zaak.
Het zou alleen maar leuk moeten zijn dat je iemand gevonden hebt, waar je gelukkig mee bent.
Nee. Ik zou mijn dieren nooit opgeven voor een vriend of wat dan ook. Ik heb voor ze gekozen en ben die verantwoordelijkheid aangegaan.
Een latrelatie lijkt mij een prima oplossing haha
Snap dit helemaal Pauline. Ik zou het wel heel erg jammer vinden als dit zou betekenen dat ik over 10 jaar pas zou kunnen samen wonen maar inderdaad ik snap jullie insteek helemaal!
Ook hier is Chica echt te belangrijk. Accepteert hij haar niet(meer) dan kan hij gaan en niet Chica.
Gelukkig gaat vriendlief steeds meer om Chica geven, ze wind hem wel om haar pootje hoor
Wij hebben wel samenwoon plannen en ik zeg ook als Chica niet mee mag/kan dan kom ik niet!
Hier ook geen ''probleem'' als bij jullie. Mijn vriend heeft geen eigen huisdier. Al is hij wel meer een kattenmens en wil er evt wel 1 maar goed... Dat probeer ik nog wel even uit zn hoofd te praten hahaha
Binky opgeven voor een mannelijk persoon die de liefde van mijn leven kan worden?
NOOIT!
Ben al zo vaak teleurgesteld in jongens en mannen (of hun familie...) maar nog nooit in Binky. Het aan de kant schuiven van Binky is hetzelfde als mijn oren laten verwijderen. Daar kan ik ook niet zonder mee leven.
Wij hebben ook meer dan 10 jaar gewacht (die katten gingen maar niet dood ;-) ) en het resultaat ken je. We werden regelmatig voor gek uitgemaakt ("je huisdieren doe je dan toch weg"), maar uiteindelijk maak je de keuzes in je leven zelf.
Ik vind ook dat het jullie juist siert! Ook ik zou ten alle tijden mijn hond voor een nieuwe relatie zetten.
Ik heb er respect voor hoor! En het scheelt denk ik ook dat jullie er beide zo over denken! Laat die mensen lekker kletsen...
Hmm ik zou ook niet zo snel een huisdier de deur uit doen, denk ik. Maar dat is makkelijk praten; onze hond zou denk ik wel samen kunnen met een kat...
Bij ons is het eerder andersom; mijn man is uberallergisch voor katten en kan daar echt niet mee samenwonen. Als we elkaar ontmoet hadden als ik een huisje had gehad, dan had ik ongetwijfeld een kat gehad. En dan weet ik niet hoe die relatie was gelopen... want dan kon hij nooit bij mij in huis komen hahaha. Maar gelukkig woonde ik toen nog op kamers en had geen huisdieren.
Nee, ik nooit. Het is ik met mijn harige en naakte kindjes. Alles of niks. Duidelijker kan ik het niet maken :P. Maar daar hoef ik ook niet over na te denken, mijn vriend heeft zelf geen dieren in zijn huis :)
Mijn vriend was er voor de mijn hond er was, en ook hij weet dat als ik moest kiezen tussen hem of Aston, Aston toch echt bleef hoor, haha.
Ik 2 katten.
Mijn vrouw een grote hond, die gek op katten was. (in de negatieve zin van het woord).
Samen gaan wonen, en het hele huis zo verbouwd dat de katten altijd via luikjes, trappen, en een krabpaal van 2,5 meter hoog weg konden.
Het moment dat ik haar zou vragen om de hond het huis uit te doen, en enkel voor mij te kiezen...
Dan heb je geen eens een antwoord nodig.
Dan stel je stiekem al de compleet verkeerde vraag.
Niet bij iedereen ...maar bij veel baasjes is de hond een gedeelte van wie ze zijn..
Het hoort bij ze,het maakt ze tot wat ze zijn.
En tja, als nieuwe partner , die die vraag stelt...de honden of ik.
Dan snap je die andere persoon dus duidelijk niet.
En reden genoeg om dat te denken...... " next!."..
Hier zou nooit een dier weg gaan voor vent. Overigens zou ik wel proberen iets te verzinnen zodat we toch eerder bij elkaar zouden kunnen wonen in een situatie zoals die van jou. De bovenverdieping ombouwen voor de katten ofzo.
Nee hoor, mijn dieren gaan niet weg voor niemand.
Ik had 4 katten dat ik mijn vriend leerde kennen, ik heb hem direct gemeld dat als hij mij wilde hij de katten erbij kreeg.
Hij zorgt nu nog altijd goed voor ze Onze berner kwam toen wij al samenwoonde.
Mijn hond zal altijd voor alles gaan!
Wat mijn hond allemaal voor mij gedaan heeft, zal geen mens lukken.
Dus waarom hem weg doen? Nee hoor!
Mijn hond is mijn luisterend oor, mijn beste vriend, mijn psycholoog, mijn zonnestraal in donkere tijden, mijn spiegel (figuurlijk), hij brengt mij naar buiten, hij geeft mij liefde en warmte..
En zo kan ik nog wel even doorgaan!
Wat mijn hond is en doet, zou niemand kunnen vervangen.
Wat er ook gebeurd, hij blijft aan mijn zijde, dat is de plek waar hij hoort.
Een toekomstig vriendje heeft dit maar te accepteren!
Nee Nooit!!!! Ik ga mijn huisdier nooit weg doen voor een ander.
Heeft de ander een kat? Dan vinden we wel een tussenoplossing.
Kat en hond aan elkaar laten wennen gaat altijd.
Ik ga toch ook niet vragen of de ander zijn kinderen weg doet omdat ik niet wil meehelpen in de opvoeding?
Kom op.
Nee, nooit.
Ik kom met huisdieren.
Ja, hond en kat kunnen aan elkaar wennen.
Al moet het huis aangepast worden zodat inderdaad de kat op hoogte kan blijven.
Weet je? Ik vind jou insteek helemaal niet vreemd.
Het lijkt wel alsof jou vriend een narsistische insteek heeft.
Dat alles volgens zijn manier moet.
Als hij vraagt waarom jij je honden niet weg doet...vraag aan hem waarom hij zijn katten niet gewoon weg doet.
Het zal me niks verbazen als die begint te protesteren.
Wispa kan écht niet met katten, ze hoeft maar te dénken dat ze er één ruikt en ze gaat compleet door het lint. Gillen, krijsen, spartelen, salto's maken.. Ik denk dat het feit dat ze de kat niet ZIET maar wel RUIKT dit alleen maar erger maakt.
Daarbij ben ik zelf erg bang voor katten, ik zou nooit rustig op de bank zitten met drie loslopende katten om me heen..
Mochten we ooit een huis met meerdere verdiepingen vinden, dan zou een bovenverdieping voor de katten zeker een optie zijn, maar met ons budget vermoed ik dat we ons leven slijten in een klein flatje. Of twee kleine flatjes, een LAT-relatie ain't so bad..
Ach, zolang het bevalt. Mijn vriend en ik zijn zo ongeveer vanaf dat we elkaar kennen al in 1 gebouw, gedwongen, dat wel. Maar dat is ook niet alles, pffff.
ik zou mijn dieren niet opgeven voor mijn vriend, aan de andere kant zou ik ook geen 10 jaar wachten om gaan samen te wonen maar eerder stappen ondernemen zodat de dieren wel onder 1 dak kunnen leven.
Dit dus.
Ondanks dat ik weet dat Faya een eventueel toekomstig iemand het weer heel lastig gaat maken is ze er nu eenmaal. (Even los van wat ze voor me betekent).
Relaties zijn geven en nemen, elkaar tegemoet komen maar wat dit betreft is het eenrichtingsverkeer. Hond en ik of niets.
ik zal nooit mijn dieren wegdoen.
geen denken aan.
proberen een oplossing te zoeken en anders gewoon latten.
Gezien het aantal relaties dat binnen 10 jaar stuk loopt, kun je beter gokken op een lang leven met je hond. Het zou toch stom zijn als je na 10 maanden uit elkaar gaat en je hebt je huisdier voor iemand weg gedaan...
ik begrijp niet dat je zelf dit aan je vriend kan vragen als jij zelf je dieren niet voor hem zou opgeven.
zelfs de kippen die hier door de vorige eigenaar zijn achtergelaten hebben wij niet weg gedaan ondanks dat ik geen kip durfde aanraken en Nala en Kira het kippenhok opstelte zette om op de kippen te jagen.
we hebben er gewoon aan gewerkt dat ik me op mijn gemak voel als de kippen uit het hok zijn en ze weer in het hok kan zetten en de honden hebben we laten wennen aan de kippen om ze daarna te socialiseren met de kippen.
intussen zijn 2 van de 3 kippen gestorven en hebben we 3 nieuwe kippen.
Hmmmm mijn partner en ik zijn al bij elkaar van voor onze eerste honden. Laatste tijd tobt hij met zijn gezondheid en dat heeft ook met de honden te maken. Ik heb hem gevraagd wat hij wilde, de vraag heel open gesteld. We zijn 25 jr bij elkaar, als ik gedwongen zou zijn om te kiezen tussen zijn gezondheid en de honden, dan koos ik voor hem.
Zijn antwoord op mijn vraag of voor zijn gezondheid het nodig was een ander thuis te gaan zoeken voor de honden was 'Ben jij gek? tuurlijk niet, ik red het wel'. Waarom denk ik nu toch dat we de komende 25 jr nog wel bij elkaar blijven, ijs en weder dienende
Mja, ik had gewoon niet door dat een kat zo belangrijk voor iemand kon zijn. Ik ging er helemaal van uit dat hij zijn katten weg zou doen, omdat ik punt één dacht dat hij daar geen moeite mee zou hebben, en ik punt twee dacht dat hij juist dolgelukkig zou zijn om twee honden te hebben, hij is (ook) gek op honden.
Maaaaaarr ik heb inmiddels geleerd dat ook katten belangrijk voor mensen kunnen zijn
ik begrijp niet dat je zelf dit aan je vriend kan vragen als jij zelf je dieren niet voor hem zou opgeven.
zelfs de kippen die hier door de vorige eigenaar zijn achtergelaten hebben wij niet weg gedaan ondanks dat ik geen kip durfde aanraken en Nala en Kira het kippenhok opstelte zette om op de kippen te jagen.
we hebben er gewoon aan gewerkt dat ik me op mijn gemak voel als de kippen uit het hok zijn en ze weer in het hok kan zetten en de honden hebben we laten wennen aan de kippen om ze daarna te socialiseren met de kippen.
intussen zijn 2 van de 3 kippen gestorven en hebben we 3 nieuwe kippen.
"Of de kat belangrijk zou zijn voor de persoon in kwestie zou mij niet eens uitmaken. Een dier neem je voor je leven, of dat nu een muis, kat, kanarie of hond is.Het zou voor mij echt een enorme afknapper (en no go zijn) als iemand zijn dier wegdoet voor mij. Ik kijk er alleen een beetje van op dat je een verschil maakt in diersoort bij het wegdoen van een dier?
volledig mee eens.
ik ben ooit een flatgebouw uitgelopen voor een slang maar had mijn vriend er 1 gehad voor wij samen waren dan had hij zijn slang gewoon mogen houden. mijn angst is mijn probleem en toen mijn vriend een reptiel wilde heb ik eraan gewerkt zodat ik mee naar beurzen, fokkers en winkels kon zonder het op een lopen te zetten.
als je al samen bent dan kies je uiteraard samen voor een huisdier maar dieren de er voor de relatie al waren die neem je er gewoon bij.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?