Mijn hond is verschrikkelijk dominant.

Hihi, vond 'm erg goed ;) 

Hier is alles bijna omgekeerd, dominante Bella!

(maar wel leuk bedacht ).

Haha!

Heel leuk haha!

Haha leuk

Daar kan nog een heleboel bij dat lijstje, leuk!!

Haha, vond 'm zelf ook erg pakkend. 

Honden denken daar zelf denk ik niet eens overna, áls ze maar kunnen eten en kunnen wandelen. :p

Als het allemaal zo gemakkelijk was.... ;). Dan zouden er heel wat mensen zijn met een hond zonder ook maar 1 gedragsprobleem(pje). En aangezien die er maar weinig zijn, heb ik zo het vermoeden dat dit plaatje niet helemaal op gaat ;). 

" Als het allemaal zo gemakkelijk was.... . Dan zouden er heel wat mensen zijn met een hond zonder ook maar 1 gedragsprobleem(pje). En aangezien die er maar weinig zijn, heb ik zo het vermoeden dat dit plaatje niet helemaal op gaat .  "

Dobber!

Een gedragsprobleem komt niet voort uit dominantie ;)

haha leuke tekst

"  
Een gedragsprobleem komt niet voort uit dominantie "

Tamara & Odi

Volgens mij zegt Dobber dat ook niet. Menig 'gedragsprobleem' heeft toch wel te maken met onduiidelijkheid in de regels 

"  
Een gedragsprobleem komt niet voort uit dominantie "

Tamara & Odi

 Zoals Wakkere Husky al zegt, ik heb het niet per se over dominantie. Al moet ik wel toegeven dat een hond die een relatief grote drang heeft om taken over te nemen, wel een duidelijke leiding moet krijgen. Dat een mens bepaalt wanneer we gaan wandelen en wanneer we gaan eten, is bij zo'n hond echt niet genoeg om ervan uit te gaan dat de onderlinge verstandhoudingen dan wel goed zitten. 

Dominantie is een heel flexibel begrip. Dobber kan haar gedrag richting een andere hond kan bijvoorbeeld dominant zijn (en de ander onderdanig), maar Dobber haar gedrag richting mij is dan weer onderdanig. Ze is dus in die situatie zowel dominant áls onderdanig. 

Als een hond te weinig regels krijgt t.o.v. de mate waarin hij de drang heeft om taken over te nemen, dan zal hij een gedragsprobleem kunnen laten zien uit. Omdat er te weinig regels zijn om hem in goede banen te leiden. Een hond die nooit beperkt is in verkeerd gedrag, zal dat verkeerde gedrag ook gewoon blijven laten zien. Dat maakt de hond an sich niet dominant, maar in die bepaalde relatie kan de hond wel dominant gedrag vertonen. Maar ook dat is weer relatief. Want waarom trekt de hond bij de ene persoon wel, en bij de ander niet? Waarom knaagt hij als de een thuis is wel aan de stoelpoot, en als de ander thuis is niet? Is het aangeleerd gedrag of komt het voor uit een karaktertrek? Is het communicatie richting de baas (vragen om een reactie) of niet? En wat is dan wel de motivatie?

Dominantie is relatief, en gedragsproblemen zijn niet per definitie het gevolg van dominantie. Het kan wel, maar je moet het individueel bekijken.

Dobber, ik kan alleen maar zeggen: Hear, hear

Als je alles  nu eens omdraait:

-De hond mag bepalen wanneer er gegeten wordt(' ja maar hij kijkt zo hongerig')

-Idem wanneer er gewandeld wordt('ja maar hij piept zo' bij volwassen gezonde hond)

-Idem waar te slapen(' natuurlijk mag onze rottweiler reu in ons bed als hij dat claimt)

-Idem spelen( 'tuurlijk mag onze  joekemeloeres  altijd en met alles spelen - ook met de peuter van de buurvrouw als ik niet oplet én altijd de trek spelletjes winnen als hij dat wil')

Precies, dan heb je echt vette kans op een hond die jou aan zijn laars lapt....

Viola, de hond is de baas....

Dus de cartoon klopt wel.....

Het is ook zo lastig dat iedereen een ander beeld heeft bij het woord 'dominantie'.

Wat Dobber beschrijft, noem ik geen dominante hond. Een hond die de boel overneemt, is onzeker om de touwtjes uit handen te geven, omdat de baas het niet goed genoeg regelt voor de hond. De hond gaat het dan zelf regelen omdat de baas het niet doet. Heeft naar mijn idee niets met dominantie te maken.

''Dominant'' betekent volgens het van Dale woordenboek: ''overheersend''.

Nu is het zo dat als we over dominantie bij honden spreken, dit tot een negatieve term is verheven. Je hoort niets anders meer. Als een hond blaft, gromt, niet luistert, trekt aan de lijn, etc. dan wordt deze bestempeld als dominant.

Maar échte grote leiders kunnen ook overheersen, maar dat betekent niet dat zij agressievelingen of ruziezoekers zijn. Meestal zijn dit dieren die aardig en rustig zijn, die je kunt vertrouwen, die zorgen voor veiligheid en die er voor je zijn tijdens een crisis. Een leider heeft veel verantwoordelijkheden, een groot verantwoordelijkheidsgevoel, straalt veel rust uit en kan goed communiceren.

Naar mijn gevoel is een dominante hond juist een erg stabiele hond, die rust uitstraalt.

Dat is waar. Maar onduidelijkheid in regels maakt een hond niet dominant; eerder onzeker.

 Ik ben het met je eens, tot de laatste zin ;).

Al die dingen die je zegt kloppen, maar daarom kun je er niet de conclusie aan verbinden dat dús mensen die deze punten houden per definitie geen 'dominante'/ranghogere hond kunnen hebben. Zoals ik in mijn eerste reactie al zei: als het zo simpel zou zijn... De dingen uit de cartoon zijn in feite zo oppervlakkig, dat je er niet zo'n sterke conclusie aan kunt verbinden. De baas kan bijvoorbeeld bepalen wanneer er gewandeld word, maar is de hond dan per definitie niet-dominant? Die conclusie kun je niet trekken. Want de baas bepaalde wel wanneer ze gingen wandelen, maar werd vervolgens de hele straat door gesleurd door mevrouw Duitse Dog. Niet echt een teken aan de wand van respect voor de positie van de baas ;). 

In mijn beleving is de grootste fout die in het algemeen gemaakt wordt,.. het te negatief interpreteren en labelen van de term 'dominantie'.

Eigenijk net als het woord 'stress'.

Oei, stress.. dat is niet fijn, moeten we niet hebben.

WRONG! Net als dominatie, is stress een natuurlijk, en in de basis compleet gezond verschijnsel.

Misschien dwaal ik nu te erg af, maar ik vind het zelf best wel een doordenker. Van veel uitdrukkingen zijn we echt de oorspronkelijke inhoud/ bedoeling verloren waardoor we zaken vanuit een verkeerd perspectief kunnen gaan bezien.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel.

 Dominantie is gewoon een term om aan te geven hoe het ene individu 'staat' t.o.v. het andere individu. Net zoals onderdanig. En ranghoger en ranglager. Het is geen exacte wiskunde, maar het hangt af van heel veel factoren. De hond is het ene individu, maar wie is het andere? Is dat het baasje? Of het vrouwtje? Of die andere hond? Bij alle drie zal de hond reageren vanuit de relatie die hij met dat betreffende individu heeft. Daarom kan een hond bijvoorbeeld bij de vrouw enorm trekken en bij de man als een mak lam geleid worden. De onderlinge verstandhoudingen bepalen alles. 

Voor mij betekent dominantie dat degene die dominant is, de baas is. Geen overheerser, geen dictator maar gewoon iemand die bepaalt wat er gebeurt. Overheersend heeft een negatieve lading. Ik zie het liever als ouderschap in de zin van dat het een kwestie is van bijvoorbeeld privileges, beperkingen, beloningen en correcties. Mijn hond moet eerst leren wat wel en niet mag (a.d.h.v. beloningen en correcties, waarbij ik zonder snoepjes werk en zo veel mogelijk verbaal corrigeer), welke blijvende beperkingen er zijn en vervolgens komen er langzaam privileges bij. 

Als je het hebt over een dominante hond, dan denk ik aan een hond die van nature een heel sterk karakter heeft, stabiel, kalm, duidelijk: een echte leider. Aan de andere kant: een hond die het heft in eigen poot heeft genomen (door slappe regels van de baasjes) en de broek aan heeft in huis, kun je ook betitelen als dominante hond. Maar dan dominant t.o.v. de rest van de mensen en dieren in het gezin, niet als per definitie dominant van karakter.

Onduidelijkheid in de regels maakt dat een hond niet zozeer onzeker wordt over zichzelf, maar meer onzeker over de vaardigheden van de baas als leider. En hij zal zijn leven niet leggen in de handen van iemand die hem niet kan beschermen. En dus neemt hij zelf het heft in handen en wordt daarmee dominant, als zijnde dominant t.o.v. een ander individu. Dat betekent niet dat de hond an sich onzeker is over zichzelf, hij is alleen onzeker over de baas ;). 

Ik denk dat de termen' dominantie' en 'leiderschap' wat door elkaar gaan lopen. En het zijn echt verschillende begrippen!

In een roedel ( dat is dus een samenlevingsverband met 1 of meerder honden met 1 of meer mensen) is als het goed is geen democratie. De mens is de leider en bepaald. Maar dat moet dan wel met inachtneming van mogelijkheden en bijzonderheden van elke individuele hond. En regels mogen nooit met geweld afgedwongen worden. De hond moet erop kunnen vertrouwen dat de leider zorgt voor veiligheid, enige regelmaat en consequent gedrag . En dat als er twijfel of onduidelijkheid of opstand in de roedel komt dat de leider dan tijdig en op de juiste manier ingrijpt. Dit alles heeft niets met dominantie te maken.

Als jij als leider er van overtuigt bent dat je in elke situatie de veiligheid en rust voor je hond kunt garanderen én dat ook uitstraalt, dan kan een 11 jarige een volwassen Leonberger aan. Dat meen ik echt.

Een hond die dominant wordt genoemd kan deze eigenschap binnen de roedel van HONDEN wel hebben, maar als hij dominant over zijn mens wordt genoemd is er iets fout. Een dergelijke hond is de weg kwijt en heeft veel te weinig leiderschap van mensen gehad.

Nog even voor de duidelijkheid: met dominantie bedoel ik dus niets anders dan je plaats in de rangorde. Je bent als hond dominant over een andere hond omdat je die ranghogere plaats hebt opgeëist. De andere hond heeft dit maar te accepteren of moet gaan vechten.

Daarom is het ook duidelijk dat de mens altijd de ranghoogste moet zijn, maar vooral een leider.

Zo. Nu ga ik slapen hoor, wat een levendige discussie ineens hè, zo na zo'n cartoon...

Ja, voor discussies moet je bij Nynke/Dobber zijn

de cartoon zo leuk.... hihi.

hier een ..softy..hond hoor, hahaha

een lekkere makkelijke beer . niet anders.

Ik heb 5.5 jaar een hond gehad die elke dag met alles voor het 'hoogst haalbare' ging.

Dat zou je 'dominerend' kunnen noemen, of in ieder geval die intentie hebbend.

Kon ik 100x voer, uitlaat, etc bepalen, dat maakte hem niet minder geneigd te willen bepalen.

Helaas leeft dit prachtige dier niet meer, die vooral tot zijn recht kwam in zijn communicatie met andere honden. Hij vocht nooit, geen hond was bang voor hem (baasjes wel) zelden heb ik hem meer zien doen als iets zijn gewicht naar voren verplaatsen als hij al uitgedaagd werd.

Hij heeft moeten boeten voor dit karakter de 1e 5 jaar van zijn leven.

Zulke honden kan je niet imponeren en al helemaal niet omkopen met voer.

Hij is niet meer, maar wat hebben we veel van hem geleerd.

Nu hebben we een rasgenoot van hem, en het is niet te vergelijken, zij wil zich laten sturen.

Ze is te belonen met een aai en/of een snoepje, zij hoeft niet te bepalen.....

Is ze een doetje ..nee hoor...helemaal niet, tis best een pittige tante maar wel stuurbaar.

Dominantie bestaat, zo simpel is dat, maar gelukkig zijn ernaar weinig honden van aard zeer geneigd om te willen domineren op een wijze die bijna niet om te buigen is.

Ik vind de start van het topic dus een beetje flauw, elke keer opnieuw wordt gesuggereerd dat dominantie niet zou bestaan, maar het maakt onderdeel uit van elke relatie elke keer opnieuw.

Domineren is alleen geen terrorisme.

Nergens wordr gesuggereerd dat dominantie niet bestaat. In het hele topic niet. 

Ik zelf geloof alleen absoluut niet in de dominantietheorie en wat dominantie voor mij is, heb ik al in een reactie geschreven. 

Ik proef in het woord dominantie ook facetten als: ''het initiatief nemen, iets duidelijk maken, het voortouw nemen, iets gedaan willen krijgen''

Enkel is volgens de mens de lading vaak zo negatief, zo bedreigend… precies zoals Goja aangeeft.

Ik heb wel eens moeite met de opvattingen, dat dominante honden niet bestaan. Het kan enkel onzekerheid of onduidelijkheid zijn wanneer een hond dominant overkomt.

Dat geloof ik niet altijd. Dominantie heerst onder zoveel dieren, alleen blijven wij een beetje steken en blindstaren op wolvenroedels.

In kunstmatige roedels gelden andere regels. In kunstmatige roedels bestaat dominantie volgens mij wel degelijk.

Ik vind het ook altijd jammer dat er zo 'lacherig en neerbuigend' over de begrippen dominant/dominantie gedaan wordt.

Ik kan dan ook niet anders als het volmondig eens zijn met een aantal van mijn voorgangers die niet 'bang of vies' zijn van een karaktertrek en of (tijdelijke verhoudingsgewijze) gedraging die nu eenmaal deel vh leven is.

Je zou het mi. zelfs gevaarlijk en ontzettend dom mogen noemen het weg te wuiven want die KL... dominantie theorie bestaat tenslotte niet.....