In laten slapen :(

Patricia,lees het net dat je meisje heen gegaan is.

een goede keuze heb je gemaakt, hoe verdrietig het ook is, pijn verdiende ze toch niet, ze heeft zoveel aan je gegeven omdat jij er altijd voor haar was.

er is een herinnering geboren, afscheid is er eigenlijk niet, voor altijd bij je Patricia.

heel heel veel sterkte met dit dierbare verlies.

Hoi,ik wist ook niet dat je hond missen zo'n pijn zou doen ,maar ik voel het nu al meer dan 13 weken en hoop dat het ooit minder word.Nogmaals heel veel sterkte.

"Het verdriet na het overlijden van een huisdier kan zo hevig zijn, dat het is te vergelijken met de rouw om het verlies van een dierbare. Gemiddeld duurt het 8,5 maand om het gemis een plekje te geven. Goed afscheid nemen is van groot belang, stelt GZ-psychologe Nienke Endenburg. Hoe hechter de band, des te dieper de pijn."

http://www.uu.nl/faculty/veterinarymedicine/NL/Actueel/media/2012/November2012/Paginas/Zonder-maatje.aspx

Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.

Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.

Misschien heb je wat aan het gedicht, heel veel stekte met het verlies van jouw meisje.

Hallo Patricia,

Ik wil je heel veel sterkte wensen bij de verwerking van dit intense verdriet.

Ook ik wist van te voren niet hoe hevig het verdriet na het overlijden van mijn hond zou kunnen zijn. Daar kun je je ook niet op voorbereiden.

Nu, na twee jaar kan ik nog steeds tranen in mijn ogen krijgen als ik verhalen over het overlijden van honden lees.

Uiteindelijk wordt het verdriet minder en komen langzaamaan de mooie herinneringen terug.

Maar dat kan lang duren, is mijn ervaring.

Nogmaals heel veel sterkte

Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van je maatje.

Ik kan me voorstellen hoe het voelt wand ik heb het 3 jaar geleden ook meegemaakt. Ik weet ook dat  niemand je pijn kan verzachten. Zij leeft nog voort in je hart en dat zal altijd zo blijven. je zal je haar ook daar in je hartje opsluiten. Het zal altijd je lieve schat blijven. Ik hoop dat ze verlost is van de pijn en dat ze heel gelukkig word in de hondenhemel.