Positief trainen, zonder correcties

Dat is mijn doel. Ik wil mijn honden positief trainen, zonder fysieke correcties. Maar ook zonder stemverheffingen e.d. Ze kennen het woord "nee" wat betekent dat het gedrag dat ze momenteel laten zien ze geen beloning op gaat leveren. Maar dat is het dan ook. Vertoond mijn hond probleemgedrag? Dan is dat naar mijn idee ook altijd een probleem voor de hond (overprikkeling, teveel energie, verveling, etc.) en dan probeer ik dat probleem op te lossen.

Klinkt goed, wel, hé? Ik vind zelf van wel. En meestal hou ik me aan mijn eigen regeltjes, en houden mijn honden zich ook aan mijn regeltjes. Hun huidige "probleem" is dat ze gruwelijk hard met elkaar stoeien en spelen. Zeker nu Luca ook mee mag doen, rollen de grauwende Podenco's 's morgens over m'n bed. Vooral Wispa kan nogal eens doorslaan in haar enthousiasme tijdens het spel. Ze is de grootste en de sterkste en heeft soms niet door dat diegene die onder haar ligt niet zoveel kan hebben. Dus staak ik het spel even, ik pak Wispa even vast, tot ze kalmeert.

Nou zat ik vanmorgen even iets te lezen op mijn telefoon op bed. En Wispa was met Cosmic aan het stoeien. Ze kwam met haar kaak tegen mijn knie aan. Kan gebeuren. Maar even daarna.. bijt ze ineens kei hard in mijn love-handle! Echt zo'n gemeen klein stukje dat ze samen kneep tussen haar tanden! Uit een reflex duw ik haar van me weg, met de opmerking: "WAT DOE JIJ NOU, BEN JE GEK GEWORDEN, IDIOOT?!" Ik schrok vrijwel direct van mezelf. Cosmic en Luca vlogen van het bed af richting de huiskamer.

En Wispa? Die keek me kwispelend aan, duwde haar neus tegen m'n nek aan, en begon op mijn dekbed te knagen.

Soms handel je anders dan je eigenlijk wil, instinctief. Of zo. Ik heb het ook als het spelen hier uit de hand loopt, als het naar vechten dreigt te gaan, en ik toch maar even "HEY!" roep. Ik voelde me zo schuldig na mijn uitval, ik loop al de hele dag mijn excuses aan te bieden aan de hondjes.. die gelukkig nog steeds van me houden en al lang geen flauw idee meer hebben waar ik het over heb..

Ja dat ken ik... Ik doe heel erg mijn best te doen om het tweetal hier positief op te voeden, maar op sommige momenten...

Dan loopt Orga bv. mijn kan water omver waardoor ik 2l water kan opkuisen, dan zie ik dat Perdie haar kakje mee naar binnen heeft genomen om op te eten, of dat lekker bord met eten waar ik 2 sec. mijn ogen afhaal en waar Orga zich tegoed aan doet, of als Orga weer een trek-dag heeft buiten, of als ze zo wild spelen dat één van hen plots met hun volle gewicht op mij springt,... Op zulke momenten roep ik ook wel eens harder dan ik zou willen, lijkt wel een reflex dan. Gelukkig zijn ze hier he-le-maal niet onder de indruk van zo'n gil  Het woordje 'nee' gebruik ik wel bewust maar dat is dan een kordate nee zonder frustratie, iets helemaal anders als wat ik roep op andere momenten! 

Tja we zijn nu eenmaal mensen hé en iedereen maakt wel eens fouten 

Ik denk dat je op moet voeden zoals de hond dat nodig heeft. En als een luide verbale correctie dan nodig is moet het maar. Hier voel ik me ook totaal niet schuldig als ik mijn stem verhef tegen Dobber. Soms is het gewoon nodig en mijn hond word er ook totaal niet anders van. Ik denk dat als ik altijd normaal zou praten, ze heel wat minder duidelijkheid zou krijgen dan nu... 

denk dat je wat regels moet instellen, geen gestoei op bed. alleen buiten op een loslaat plek. hier wordt niet binnen gespeeld, nimmer. alleen buiten, of met mij of met anderen.

een grauw en een snauw van jou, dat hebben ze zeker niet verdiend, doe het voortaan anders, geen gespeel meer op bed zeker niet als jij je aandacht ergens anders aan hebt.

de taal die je gebruikt dat beseffen ze niet, wel de toon. en eigenlijk verdiende ze dat toch niet. in hun spel zijn ze onbesuisd, jij had dit kunnen voorkomen toch ?

en je niet druk nu meer maken, je honden zijn het al lang weer vergeten, maar probeer toch dit te voorkomen.

Hier is het soms ook gewoon echt nodig om mijn stem te verheffen, ze nemen gerust het loopje met je bijvoorbeeld bij de schapen, waar ze het allemaal zelf beter denken te weten.. ;) Dan kan ik gewoon niet anders, maar na een keertje boos worden is het ook klaar en hebben we verder een prettige training (met dus ook veel beloning voor goed gedrag, de schapen zijn sowieso al beloning).

Maar zo ook buiten, Maybe heeft de neiging om Mara te blocken en drijven als ze net los zijn (de eerste energie eruit he.. ;) ), ze weet dondersgoed dat het niet mag, maar als ik dan ook maar 1x mijn stem verhef.. is het ook klaar..

Daar komt ook bij dat ze er beide niet 'gevoelig' voor zijn, ze krimpen niet ineen of zijn totaal in paniek als ik mijn stem verhef.. heb je een hond als Cosmic, ja dan moet je het ook gewoon niet doen want dan heb je de hele training niets meer aan haar om maar een voorbeeld te noemen ;)

Ik voel me ook totaal niet schuldig over een fikse verbale correctie - zoals vanmorgen toen Shadow mijn kampeermat aan het slopen was. Sorry hoor, maar een hond is niet van porselein en ze moeten soms ook leren zichzelf te beheersen.

Als een van de heren lomp tegen mij opbotst, of 'per ongeluk' in mijn hand bijt tijdens het spelen krijgen ze ook een 'grauw' . Net zo goed als dat dat onderling gebeurt. 

Begrenzen hoort ook bij opvoeden, in mijn ogen en dat kan niet altijd met een koekje of afleiden of een beloning. Net zo goed als dat een kind ook af en toe moet horen "tot hier en niet verder" 

Ik vind max. één keer per dag samen spelen zo weinig.. op sommige dagen kies ik voor een natuurgebied en kunnen ze dus helemaal niet samen spelen.. ze mogen van mij dus binnenshuis gerust spelen, maar ik vind het wel prettig als ze elkaar en mij daarbij heel laten.

Cosmic en Luca reageren erg gevoelig op een brul. Wispa gelukkig niet. Die vindt alles leuk en grappig. Zelfs een geheel onterechte brul van het vrouwtje..

Ik ben heel erg pro positief opvoeden maar helemaal correctieloos vind ik dan ook weer niks. Soms vind ik mensen ook net iets te "soft" zeg maar met hun honden. Ik denk dan dat een ietsje meer "hands on" en ietsje meer wisseling van de stem vaak veel effectiever is. Ik heb vaak genoeg honden gezien tijdens trainingen en cursussen die gewoon echt maling aan het baasje hebben dat maar vriendelijk blijft vragen of de hond alsjeblieft wil gaan zitten :P

Ik vind dat er balans moet zijn tussen correctie en beloning. Zwaarte van correctie en de grootte van de beloning hangen dan ook altijd af van het getoonde gedrag natuurlijk. En geloof het of niet, de correcties die je vaak uit impuls uitdeelt zijn het meest effectief ;) 

En daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen hoor. Zeker niet als het alleen maar om een stemverheffinkje gaat

Gefeliciteerd, je bent mens.

Wij vallen ook nooit uit naar Elmo.

Maar áls we het doen weet hij ook dat hij goed verkeerd bezig is.

Dan is het meteen over ook.

Ik zie er totaal niets verkeerds in.

Hoezo onterecht? Ze bijt jou toch? Dat doet toch pijn? Daar mag je best op reageren hoor of de hond het nou expres doet of niet ;) Daar leren ze ook weer van om wat voorzichtiger te zijn voortaan

de mijne krijgen ook af en toe een verbale correctie.

gisterenmorgen nog had ik Genna betrapt toen ze de kattenbak aan het "schoonmaken" was.

dan gaat mijn "FOEI" toch ook een paar octaven de hoogten in....

of als er hier iemand "op den hof" komt die ze niet kennen dan beginnen ze te blaffen ( logisch ook!) en dit mag ook van mij maar als ik stop zeg dan moet het ook gedaan zijn,

Genna die weet dat ook, als ik zeg "gedaan nu" dan stop zij onmiddellijk met blaffen.

Checko daarin tegen die weet ook dat hij dan zou moeten stoppen maar die gaat soms gewoon door, dan moet mijn stem ook een paar octaven naar boven en dan word het  "CHECKO GEDAAN NU!" en dan stop die direct.

maar net zoals bij lianne heb ik ook honden die er niet 'gevoelig' voor zijn ze krimpen hier ook niet in elkaar of kruipen weg als ik mijn stem verhef.

en als ik mijn stem verhef dan is dat meestal met korte woorden of zinnetjes zoals: foei, neen, gedaan,... dus ik lig mijn honden ook geen 5min aan een stuk uit te kafferen!

Ik herken het helemaal.

Laats ook, ik wilde gaan wandelen met de honden, ik pak de asbak om hem op het keukenblad te zetten, er stond nog drinken van me op tafel. Gruul word enthousiast dat hij mee mag, springt maar raakt de asbak, waardoor de volle asbak weg gelanceerd word en natuurlijk mijn drinken omver werpt. Vervolgens roep ik hard< gotverdomme was dat nou nodig. En nog geen 2 seconden later had ik alweer spijt. Het gebeurt wel vaker, we zijn nou eenmaal mensen en soms doen we eerst voordat we denken.

Haha het gaat hier totaal anders maar toch ken ik dat gevoel wel. Moest het nu echt zo hard, was een andere oplossing niet beter geweest...

Ik reageer altijd instinctief en dat heeft geresulteerd in onder andere de bijnaam Stalin. Vreselijk vind ik dat maar waarom eigenlijk?

Van de week werden we bijna aangevallen door een Boerboel. Hij werd bloedlink bij het zien van Faya en mij en er hingen twee bazen aan die hond. Ik was echt bang dat z'n ketting het zou begeven en ik 70 kilo agressie zou moeten stoppen. (Ik ben niet Tom Cruise dat was echt niet gelukt). Terwijl zij dus vol aan die hond hingen commandeerde ik Faya naar de andere kant van mijn fiets om daar naast mee te lopen. Wat ze gewoon rustig deed.

Toen dacht ik echt ja... Rechtvaardig hard zijn is zo erg nog niet. Je wilt het misschien niet altijd omdat je liever hebt dat het altijd leuk en gezellig is maar dat is niet realistisch. Zo'n draak van een hond is dat wel. Liever een bijnaam dan dat ik met twee man mijn hond nog steeds niet kan houden.

Ik heb nooit begrepen waarom een positieve opvoeding zou moeten inhouden dat correcties uit den boze zijn. Je moet toch aan kunnen geven als gedrag ongewenst is en de mate van jou reactie geeft de mate van ongewenstheid aan.

Een correctie is ook iets heel anders dan straffen, corrigeren is het verbeteren van gedrag door limieten te stellen en die duidelijk te maken. Straffen is gewoon een negatieve consequentie verbinden aan gedrag.

Ik ben het helemaal eens met Wakkere Husky. Bij opvoeden horen grenzen en die mag je best wel aangeven.

Ik heb een heel arsenaal, variërend van hoofd schudden, tot "nee", tot "kappen nou", tot "NO", tot "BEN JE NOU HELEMAAL BESODEMIETERD? WIL JE ME DOOD HEBBEN?".

Die laatste dan een paar keer per jaar als Dobby zo hard rukt dat ik (zowat) val.

Aangezien Dobby ook zijn onbeheerste momenten heeft, mag ik die ook hebben. Er zijn grenzen, en een hond hoeft mij echt niet zomaar pijn te doen. Dat doe ik ook niet bij Dobby, en dat heeft hij maar te respecteren, anders eis ik het op. En daar voel ik me echt niet slecht over. Niemand hoeft te lijden onder stomme honden-acties.

Geen correcties hoort niet per definitie bij positief trainen, maar het hoort wel bij hoe ik gekozen heb met mijn honden om te gaan.

Ach, zoveel mensen, zoveel wensen, en dan ook nog veel honden en verschillende trainingstechnieken. Ik denk niet dat er één methode is die voor alle honden en alle mensen werkt. Ik heb een methode gekozen zonder correcties, omdat ik me daar prettig bij voel en mijn honden er goed op reageren

Totdat iemand haar tanden in mijn vetrol zet dus, hihi.

meestal is probleemgedrag een probleem voor de baas 

mijn honden zien het probleem niet zo van het kauwen op het konijn van de buren of het been van de postbode 

en mijn ervaring is, dat juist de honden zonder grenzen cq duidelijke regels, erg onstabiel zijn, doordat ze vaak in ongecontroleerde en onvoorspelbare situaties terecht komen

Dat heb ik ook niet willen suggereren, excuses als dat zo over kwam. Ik bedoelde meer in algemene zin.

Joh dat had ik vandaag ook met een groepje kinderen dat na herhaaldelijk vragen nog steeds zat te klieren. "En nou is het áfgelopen!!!" Hoppaaaa, vier keurige kindertjes. En dat zonder positieve beloning. 

" Ik ben heel erg pro positief opvoeden maar helemaal correctieloos vind ik dan ook weer niks. Soms vind ik mensen ook net iets te "soft" zeg maar met hun honden. Ik denk dan dat een ietsje meer "hands on" en ietsje meer wisseling van de stem vaak veel effectiever is. Ik heb vaak genoeg honden gezien tijdens trainingen en cursussen die gewoon echt maling aan het baasje hebben dat maar vriendelijk blijft vragen of de hond alsjeblieft wil gaan zitten :P
 
Ik vind dat er balans moet zijn tussen correctie en beloning. Zwaarte van correctie en de grootte van de beloning hangen dan ook altijd af van het getoonde gedrag natuurlijk. En geloof het of niet, de correcties die je vaak uit impuls uitdeelt zijn het meest effectief  
 
En daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen hoor. Zeker niet als het alleen maar om een stemverheffinkje gaat
 
  "

Suzanne

 Hier sluit ik me bij aan. Gebeurd hier ook eigenlijk alleen als ze de kat pest. Enige andere situatie is op bed graven en dan moet ze eraf voor een minuutje, beddengoed heel laten. Ik heb 1x een echt reflex gehad toen ik met mijn rug naar haar zat en dacht dat de bench dicht was. Geef een trommel met mijn vingers waar ze meteen in hing, toen gaf ik van schrik een tik naar achteren. Niet hard maar wel weken lang mezelf een rotgevoel gegeven. Oh en bij de volg zeg ik wel eens euh als ze voorbij wil lopen

Maar mijn honden hebben wel grenzen en duidelijke regels. Ik handhaaf ze alleen niet d.m.v. intimidatie, woede, stemverheffing of agressie. Mijn ervaring met mijn honden is dat ze angstig reageren op zulke dingen en zich van mij verwijderen, wat het laatste is wat ik wil.

Maar nogmaals, dit is mijn ervaring en mijn aanpak met mijn honden. Ik kan me goed voorstellen dat ik het anders zou aanpakken met een andere hond, en dat anderen het anders aanpakken met hun hond.

 Maar dat is ook het enige dat telt, dat jullie je er goed bij voelen! Heel nieuwschierig, wat doe je dan als ze bijv. je happen, een kat terroriseren (als je die in huis zou hebben, dus ff niet met jou specifieke kattenhatertje ) etc? Als ze een alternatief niet willen bij het happen en je ze echt ff vasthouden moet je wel wat zeggen dacht ik?

Ik ben ook zeer van het positief trainen!
En ik heb hieraan een hele leuke hond!
Ik was laatst met een wandeling, en die hadden het alleen maar over corrigeren en straffen, ben hier zo geen fan van!
De honden waren erg pieperig, en erg onzeker richting hun baas. Dat zegt mij wel al genoeg.
Straffen en corrigeren gaat echt niet helpen om de perfect opgevoede hond te krijgen.
Ze hadden het alleen maar over de alfa en de baas zijn. Ben daar totaal niet mee eens en krijg daar dus echt de bibbers van.
Nee hoor, geef mij maar het positieve trainen, want ik heb er echt een super hond aan! Ik ben verder niet soft, sem heeft ook regels. En hij krijgt ook een nee te horen waneer hij iets doet waarvan hij weet dat het niet mag. Maar hij luisterd er dan ook naar. Maar ik zal hem nooit in zijn nek grijpen, of op zijn rug leggen. Dat zal bij mij nooit gebeuren. Regels zijn goed, want ze weten wat ze daar aan hebben.

Hmm, mijn honden happen me eigenlijk nooit, behalve die blinde vink van een Wispa, maar dat doet ze niet bewust. Cosmic wil wel eens naar haar tuig happen of steeds haar kop wegdraaien als ik het tuig om wil doen. Dan lijn ik eerst de rest aan. Is ze daarna nog niet gekalmeerd, dan ga ik weer op de bank zitten. Totdat ze zelf bij me komt en me haar tuig om laat doen. Hetzelfde geldt voor loslopen op omheinde veldjes. Komen ze niet op commando terug? Prima, lijn ik de rest aan en ga ik vast van het veld af. Dan zijn ze heel snel terug. Stoeien ze te ruw? Dan roep ik ze voor een spelletje, knuffel, oefeningetje, o.i.d. Als ze elkaar echt niet met rust laten hou ik de aanstichter even vast tot ze gekalmeerd zijn, in het ergste geval zet ik de aanstichter even apart.

Op straat schieten ze in één of andere paniekaanval zodra ze een kat of ander beest ruiken. Afhankelijk van waar ik ben wacht ik tot ze rustig voor me gaan zitten (dan krijgen ze een beloning) of ik ga zelf rennen, dan vergeten ze waar ze naar aan het gillen waren en rennen lekker mee. Wachten is niet echt tof pal voor een flatgebouw om 7 uur in de ochtend. Hihi.

Ik moet zeggen dat mijn hoofdingredient geduld is. Wachten tot ze kalmeren. Mijn ervaring is dat als ik gefrustreerd raak, ik eigenlijk alleen maar olie op het vuur gooi.

Iedereen zal zijn hond wel een keer moeten corrigeren, Uh! en Hee! zijn bij ons de woorden die duidelijker uitgesproken worden. Niet schreeuwend maar wel kort en krachtig. Als ze dit horen dan weten ze dat hetgene wat ze aan het doen zijn niet mag.

Met Gruul hoef je ook niet te proberen om hem hard aan te pakken, dat heeft hij al aan mijn vriend laten weten. Zo lang ik mijn hond niet hard aan hoef te pakken blijf ik erbij om ze met een zachte hand op te voeden. Ik commandeer ze niet, ik vraag iets aan ze. En hopelijk heb ik ze genoeg getraind erin dat ze het met plezier voor me doen. Ze mogen ook best karakter laten zien, een perfect afgetrainde hond is niks voor mij. Ik kan wel lachen om die eigenwijze streken af en toe. Bijvoorbeeld de wasmand van tafel gooien en er met een sok vandoor gaan. (dit gebeurt natuurlijk alleen als we niet thuis zijn) Of Gruul die in de wasmand gaat liggen slapen. Ik vind het komisch en ik bewonder zijn creativiteit.

Laatst ging ik even douchen, nog geen 5 minuten later hoor ik mijn vriend kei hard lachen. Schijnbaar was Thalia er met mijn onderbroek vandoor gegaan. Mijn vriend ruilt de onderbroek dan om voor iets wat ze wel mag hebben. Daar word echt niet gelijk een correctie op gegeven door ons. Ruilen werkt ook prima, zo hebben we dat van jongs af aan gedaan en dan snapt Thalia ook dat ze iets te pakken had wat niet mag.
Ieder zijn eigen ding, ik houd niet van schreeuwen of commanderen of de hele tijd de hond corrigeren.
Ze mogen lekker zichzelf zijn binnen de grenzen die wij gesteld hebben. En die grenzen gaan ze echt praktisch nooit overheen. De rest is gewoon een stukje trainen, ik kan niet verwachten dat mijn hond iets snapt door hem af te snauwen als hij het niet goed doet en het als vanzelfsprekend te ervaren als hij wel iets goed doet. (hem daar dus niet voor belonen).
Ik ben kei trots op mijn hondjes en wat ze allemaal al geleerd hebben, een opvoeding staat nooit stil, daar blijf je de hele leven van de hond mee bezig.

"  Maar dat is ook het enige dat telt, dat jullie je er goed bij voelen! Heel nieuwschierig, wat doe je dan als ze bijv. je happen, een kat terroriseren (als je die in huis zou hebben, dus ff niet met jou specifieke kattenhatertje&nbsp etc? Als ze een alternatief niet willen bij het happen en je ze echt ff vasthouden moet je wel wat zeggen dacht ik? "

S met L&B

Bij happen zou ik iets anders aanbieden waar ze wel in mag happen, werkt dit niet dan opstaan en de hond negeren en wegdraaien zodat hij je niet kan happen. In het ergste geval even een time out op de gang, maar dat heeft nooit gehoeven met mijn honden.

Dat is een hele mooie theorie die in de praktijk vast ook heel goed werkt met kleinere honden. Maar gewoon oprechte interesse... Zou je zoiets ook doen met een grotere hond? En hoe dan precies? 

Ik moet zeggen dat dat bij S2 als pup ook bere goed werkte maar bij twee volwassen (? ok, min of meer.... )reuen  die elkaar in de haren vliegen omdat er een andere (!) op 200 mtr afstand oversteekt, nou dan kan ik maar beter direct ingrijpen en dan ben ik allang blij dat het me lukt met alleen een stemverheffing. 

 Oh ja ging niet om ons hoor, maar soms willen ze niks anders en kan je door de situatie niet neerzetten, dus ook niet omdraaien en weglopen. Dan is het bij een 8 weken oude pup toch iets anders zoeken? 

Was puur hypotetisch hoor