Het wordt steeds moeilijker..

Odi boekt bij de gedragstherapie flink vooruitgang. Hij kan zelfs meetrainen in de groep zonder mensen en honden aan te vallen.

Maar thuis lijkt zijn gedrag enorm terug te vallen.. Het lijkt zelfs erger te worden. Hij luistert naar commando's en kan rustig in huis liggen. Maar hij hapt steeds vaker bij schrikken of bij onbegrip van zijn kant. 

Ook op straat valt hij overal naar uit. Hoe rustig ik ook blijf, hij heeft geen rust in zijn eigen hoofd.

Ik doe niets anders dan op de training. Ben consequent en duidelijk, beloon hem bij goed gedrag en laat weten wat ik niet goed vind. 

Hij is verder nog steeds de leuke en lieve hond die ik ken en waar ik gek op ben en het is ook niet constant oorlog in huis ofzo... Maar ik vind het wel heel moeilijk dat zijn gedrag zo verergert.

Kan het zijn dat dit geen gedrag meer is? Zou hij pijn kunnen hebben waardoor hij zo reageert? Kan agressie zo snel toenemen? 

Is een bezoek aan de dierenarts slim? 

Ik zit ineens met zoveel vragen. 

Aan de ene kant wil ik alles uitzoeken, aan de andere kant ben ik zo bang wat we dan gaan vinden... 

Lastig hè, dit soort zaken...... Ik zat zo ook vorig jaar met Denzel. Die ging uitvallen naar alles en iedereen die hij hem in de buurt kwam behalve naar ons. Hij bleek later een aantal scheven rugwervels en een scheef bekken te hebben. Denzel komt uit Spanje en het vermoeden is dat er daar iets gebeurd is wat dit heeft veroorzaakt. Dat zou betekenen dat hij al erg lang last moet hebben gehad.

pijn kan dus een oorzaak zijn. Heb je Odi al eens goed laten onderzoeken?

Odi is in juni nog onderzocht. Er is toen alleen gekeken naar hart, longen, gebit, oren, ogen en buik. Hij was toen helemaal in orde, alleen iets te mager.

Verder is er geen bloedonderzoek of iets gedaan. Rontgenfoto's zijn vorig jaar van zijn thorax/buik gemaakt ivm verstopping. Maar van zijn heupen of iets dergelijks zijn geen foto's genomen. 

Als je t niet vertrouwd zou ik naar de dierenarts gaan...

Persoonlijk zou dat mijn eerste keus zijn,

Mocht die niks kunnen vinden,

zou je eens kunnen kijken wat zijn gedrag veroorzaakt.. een soort dagboekje bijhouden, regelmaat geven, maar dingen veranderen, snappie? :p

Een hond met pijn is onvoorspelbaar!!

Ik zou naar de dierenarts gaan om Odi te laten onderzoeken, misschien heeft hij wel ergens last van.

Maar zou het niet kunnen dat de training te veel stress geeft voor Odi? 

Jullie gingen zo goed en al zo lang geen echte terugval.

Ik zou even met je trainer overleggen of die denkt dat het een 'normale' terugval is of dat er meer aan de hand kan zijn.

Ik merk hier trouwens ook dat Bo wat prikkelbaarder is de laatste weken. In het donker/schemer voelt hij zich minder op zijn gemak en met die korter wordende dagen levert dat dus extra stress op. Zou Dit ook iets kunnen zijn waar Odi last van heeft?

Odi is niet bang voor donkere/schemerige dagen... Gelukkig.

De training geeft tot op zekere hoogte stress, maar wordt zo gedoseerd dat zijn stresslevel niet te hoog wordt. Zo wordt een terugval voorkomen en blijven zijn ervaringen positief. 

De trainer geeft ook duidelijk aan dat als ik het niet vertrouw, we gewoon uit de groep mogen/moeten lopen. 

Het dagboekje wordt sinds gisteren bijgehouden, zodat ik ook iets heb om aan de specialisten te laten zien. 

Ik twijfel alleen naar welke kliniek ik ga... De kliniek die Odi al kent, of de kliniek waar ik nu stage loop. Waar ik stage loop hebben naar mijn idee net wat meer begrip voor de eigenaar en zoeken ze net wat verder. Maar de kliniek die Odi al kent, zal misschien een andere diagnose stellen, omdat ze al weten hoe hij eerst was en hoe hij nu is... 

Mijn moeder denkt aan verveling, omdat ik zo lang op stage ben. Maar hij krijgt evenveel uitdaging als een half jaar geleden. 

Ook loopt hij na een uurtje los lopen af en toe wat mank en gaat hij snel en veel liggen. Mijn moeder gooit het op een slechte conditie, ik denk eerder aan slechte heupen? 

Odi heeft namelijk naar mijn idee een prima conditie... 

Ook ik merk dat bij die van mij. Ineens stormt het weer, na maanden heel zacht weer. Winter wist niet zo goed wat die er mee moest en ontlaadde thuis even door zich flink op mij af te reageren (niet dat hij me aanvalt ofzo). Kreeg ineens een snauw toen ik op bed wilde gaan zitten - werkelijk nog nooit eerder voorgekomen. 

Of zijn rug? Daarvoor heb ik morgen een afspraak bij de DA met Winter; tijdens een workshop coördinatie en balans ben ik er achter gekomen dat er iets niet helemaal lekker zit in zijn rug. Odi is volgens mij net zo'n lekkere stresskip als Winter, en om de DA te quoten: 'die kunnen zich letterlijk vast lopen' omdat ze zich continue (of iig vaker dan gemiddeld) schrap zetten en die spanning vasthouden. Klonk voor mij best logisch 

 Mank lopen en veel liggen is niet ok, dat zou ik laten checken.

Wellicht heeft het zin om zijn rug na te laten kijken door een osteopaat?  Ik vond ook dat kan niet lekker liep maar de gewone dierenarts kon niets vinden.  Sinds de osteopaat al een paar keer zijn rug heeft recht gezet gaat het een stuk beter. 

Als hij na een uurtje los lopen al mankt zou ik hem inderdaad laten nakijken (het zou ook gewoon iets simpels kunnen zijn als te korte nageltjes).

Als je stage loopt bij de kliniek kan je zijn situatie toch goed uitleggen? Als je denkt dat zij een betere diagnose kunnen stellen dan zou ik daar voor kiezen. Je kan daar van te voren ook al goed uitleggen hoe ze Odi moeten benaderen.

Of misschien toch een specialist maar welke dan.. als je nog niet weet in welke hoek je het moet zoeken. Daar heb je zelf waarschijnlijk veel meer verstand van dan ik

De dierenarts bij wie ik stage loop is orthopeed, dus die voelt sowieso meteen of er iets mis is met rug/poten.. Ze doen veel met vertrouwen winnen en na bijv. een prik belonen met koekjes. Dus daar vertrouw ik ze totaal in met Odi. 

Ik ga het vandaag eens navragen op stage, kijken wat ze voor me kunnen betekenen.

Wel handig dat je daar stage loopt, ik ben benieuwd wat ze zeggen je zou idd denken dat er orthopedisch iets aan de hand is.

Even wat anders. Wat gebruik jij binnen voor commando's in welke situaties en wat voor gedrag laat hij zien dat gecorrigeerd moet worden?

Ikzelf gebruik eigenlijk nauwelijks commando's.

Zou het mee kunnen spelen dat hij teveel druk voelt?

Binnen gebruik ik eigenlijk weinig commando's. Hij moet van mij zitten als hij iets lekkers krijgt.

En als hij de katten (of mensen) aanvalt krijgt hij een 'nee' en een 'af'. 

Verder moet hij wachten op zijn eten en achter mij de deur uit. 

Hij doet dit allemaal eigenlijk automatisch, dus echt boos worden of druk op hem leggen is niet nodig... 

Nu ben ik niet hele dagen thuis en kan ik niet zien wat mijn ouders van hem vragen. 

Vandaag overleg willen hebben met de dierenarts, maar het was zo chaotisch op de praktijk! 

Dus morgen nog een poging.

Intussen is Odi nu rustig. Vanmiddag blafte hij veel volgens mijn moeder. Verder zou hij niet gehapt hebben.

Ik ben nu een half uurtje thuis en hij ligt heerlijk te slapen op mijn voeten... 

Meid, ik kan me zo goed voorstellen hoe jij je nu moet voelen.

Je hebt misschien het verhaal van Bailey wel eens gelezen.

Hier gaat het zowel op de training als thuis erg goed.

Ik ken de gevoelens van het buiten lopen en het uitvallen naar andere honden. Hierdoor raakte ik gestresst, geirriteerd en noem maar op.

Ik heb toen het besluit genomen om bij ons in de wijk de confrontatie uit de weg te gaan en 2x per dag naar het bos te gaan met Bailey en onze andere hond.

Hier kan Bailey haar energie volop kwijt... ik kom geen andere honden tegen, dus dat is ideaal.

Verder ga ik 's morgens om 5.30 uur met Bailey lopen of fietsen, omdat ik dan geen andere honden tegen kom.

En 's avonds voor het slapen gaan is het alleen ff een plasje doen en weer naar binnen.

Dit heeft mij heel veel rust gebracht... dat voelt Bailey dan weer.

Daarnaast ben ik op advies van de hondenschool een retriever lijn gaan gebruiken. Ik dacht dat ze gek waren... Bailey droeg een tuig en een halfcheck, maar met de retriever lijn heb ik madam wel onder controle en straal ik meer zekerheid uit.

Ik doe dit nog steeds... tot het moment dat ik er volledig vertrouwen in heb.

Komende week is mijn man thuis en dan wil ik toch 2 á 3 keer bij ons in de wijk gaan lopen (niet per dag, maar over de gehele week).

Misschien heb jij ook de mogelijkheid om het uitlaten anders aan te pakken?

Zoek de rustige plekken op... ga confrontaties uit de weg... ga op andere tijden uitlaten.

En wat vooral belangrijk is... vind bij jezelf de rust en het vertrouwen terug.

Je doet het verder namelijk super...   

Ik laat Odi inderdaad op 05:30 uit en in de avond pas na 22:00. Omdat het dan erg rustig is met mensen en honden. In een dorp kom je altijd wel eens een verstekeling tegen, maar dat is altijd beter dan constant mensen. 

Verder vindt Odi een confrontatie al een confrontatie als er een hond 1 km verder loopt... Het wordt redelijk lastig om dan alles uit de weg te gaan, aangezien hij op het moment ook alles als confrontatie ziet. Hij laat mensen aardig gaan, totdat ze mij begroeten, dan krijgen ze een heel blafconcert. 

Het idee van een rustig stuk waar hij los kan, bevalt me wel. Los is hij namelijk heerlijk sociaal en zichzelf, dus ik ga toch iets in de buurt opzoeken. 

Het eerste officiële losloopgebied is namelijk een half uur rijden. 

Misschien een stom idee...maar zou het misschien helpen als jij mensen eerst begroet (als ontwijken niet mogelijk is). Misschien is het minder confronterend voor odi als jij het initiatief neemt ipv de persoon die tegen komt?

Dat heb ik eigenlijk nog nooit uitgeprobeerd... Klinkt heel logisch, dan zou hij het idee krijgen dat het wel ok is, omdat ik ze al aanspreek. 

 volledig mee eens

heb hier ook een hond die bang is van vreemde mensen...

als de mensen naar mij toe komen en ze komen naar haar gevoel te dicht dan begint ze te blaffen, maar als ik naar de mensen toe ga dan doet ze dit niet! (ik vraag dan wel aan de mensen om mijn hond te negeren en zeker geen oogcontact te maken)

ik beloon haar dan ook elke keer as ze niet blaft en heb mijn hond ook geleerd van naar mij te kijken als er "vreemde" voor haar staan, want ik heb gemerkt dat ze soms ook zelf de confrontatie zoekt door altijd naar de persoon die dan bij mij staat te staren zodat die bijna niet anders kan dan in haar ogen te kijken.

Oh maar ik bedoel anders begroeten!

Sowieso komt er niemand bij ons in de buurt als Odi aan de lijn zit. 

Ik bedoel meer, als er iemand langs loopt of fietst, die gewoon "hoi" zegt, dat Odi dan al uitvalt. 

In een dorp heb je al snel dat je even 'hallo' zegt als je langs elkaar op loopt... 

Is Odi een zelfstandige hond (buitenlander met iets van berghond er in toch)?

En doe/vraag je daarom misschien te veel met hem trainen??

Met Bink heb ik die fout namelijk gemaakt, behoorlijk zelfstandige hond en ik vroeg veel te veel van hem qua cursussen, GT, 1000 en 1 regels in en om huis etc.. Sinds ik dat niet meer doe is hij zo relaxt als wat en ongewenst gedrag (zoals uitvallen) is 90% minder.

" Is Odi een zelfstandige hond (buitenlander met iets van berghond er in toch)?
En doe/vraag je daarom misschien te veel met hem trainen??
 
Met Bink heb ik die fout namelijk gemaakt, behoorlijk zelfstandige hond en ik vroeg veel te veel van hem qua cursussen, GT, 1000 en 1 regels in en om huis etc.. Sinds ik dat niet meer doe is hij zo relaxt als wat en ongewenst gedrag (zoals uitvallen) is 90% minder.
 
 
  "

Bink

Odi zit af en toe wat in conflict met zichzelf. Hij is een kruising tussen een afhankelijk, baasgericht ras en een ras dat zelfstandig op pad gaat.

Hij vindt werken leuk, maar tot op zekere hoogte. We werken dus ook wel, maar stoppen vóórdat hij het zat wordt. Zodat het positief voor hem blijft.

We doen 1 keer in de week een half uur gedragstherapie en de wandelrondjes zijn kort (worden wel weer langzaamaan uitgebreid)

Verder houd ik inderdaad zo weinig mogelijk regels aan. De standaardregels zoals hierboven (niet uitvallen naar andere huisgenoten, zitten voor het eten, niet trekken aan de lijn) worden wel gewaarborgd. Het moet voor mij namelijk ook leefbaar blijven.

Zijn uitvalgedrag is ten opzichte van vorig jaar sowieso nog steeds minder.

De tijdens 's morgens en 's avonds zou ik niet veranderen.

Ik herken hetgeen je van Odi vertelt bij Bailey.. zij zag een hond al van verre aankomen en je voelde dat ze veranderde van houding/gedrag.

Het bos waar ik heen ga, is ongeveer 15 minuten rijden.

Maar daar tegenover staat een hond die kan genieten...  Het bos heb ik bij toeval ontdekt.

mmm moeilijk het blijft zoeken naar je eigen juiste mix

Ik denk dat de training toch net teveel is ..Odi moet  misschien te veel op de tenen lopen en dat weerspiegelt zich thuis.

Dat kan je wel uittesten door minder te trainen of de afstanden weer iets te vergroten tijdens de training

Misschien vind je het raar wat ik zeg maar mijn ervaring met waldo is dat dagelijks leven genoeg training is..

De momenten pakken dat het goed gaat en en uitbreiden

de vroege ochtend en late avond zijn hier ook favoriet

Als ik overvraag heeft hij later een terugval op ander moment

Waldo is  angstig voor mensen en gaat in hun" dode hoek" staan of achter mij

afhankelijk van de situatie

dat geeft hem meer controle over de situatie (het scheelt hun blikken al)

maar soms hebben ze geeneens door dat hij er staat 

Die losloop momenten zijn heel belangrijk om spanning af te breken aangezien de hond dat echt fijn vind en ook zelf dingen moet beslissen hoe ergens mee om te gaan en hoeveel ruimte ze voor iets nodig hebben

Welk truukje voor hun zelf werkt ect

Hier ook weinig commando's..alleen wanneer noodzaak verder gebruik ik   gebaar na de naam roepen..meestal zeg ik niks en houden ze mij in de gaten en wijs ik naar de kant waar ik wil dat ze blijven of wijs ik welk pad we opgaan

Ik bedoelde het ook op die manier ;)

Gewoon het zelf voor zijn dat mensen je begroeten door zelf al te groeten.

Ik merk hier ook dat ze opkijken als iemand het initiatief neemt (omdat lang niet alle mensen groeten, dan hebben ze echt zoiets van huh...moet je iets van ons?) maar als ik het doe ze er niet om malen.

Jeetje Tamara wat een verhaal weer... Ik kom eigenlijk nooit meer op dit forum maar dacht laat ik weer een rond struinen en kom nu jou verhaal tegen...

Ik herken veel van Odi bij Ayla, vooral het uitvallen naar honden. Het reageren op teveel prikkels in negatieve vorm. Van een goede kennis die politiehonden traint heb ik een tip gekregen nadat Ayla me beet door indirecte agressie, ze keerde zich tegen mij nadat ze in een focus raakte door een andere hond. Na dat voorval ben ik stevig met haar aan de slag gegaan en binnen no time was ze van haar problemen af. Het uitvallen komt nog wel eens voor maar is nu goed te corrigeren en het word met de dag minder. Ze heeft nu ook een taak gekregen, ze loopt nu constant met een bijtrol in haar bek die ze keurig van huis meeneemt en blijft vasthouden tot ze thuis is, het uitvallen is daardoor aanzienlijk verbeterd. Nu weet ik dat iedere hond anders is (zo valt Ayla niet uit naar mensen, ondanks dat ze mensen soms eng vind zal ze altijd ervoor kiezen terug te deinsen) en een andere aanpak nodig heeft.

Als Odi helemaal onderzocht is en geen medische reden heeft voor zijn gedrag (ik kan je trouwens Den Heuvel in Best ten zeerste aanraden om hem een helemaal na te laten kijken, ook in zijn koppie) dan is het misschien toch eens het overwegen waard een andere gedrag therapeut te zoeken die 1 op 1 met jullie traint en wellicht een andere aanpak hanteert.

Tot die tijd zou ik als ik jou was oppassen met het laten loslopen of in contact brengen met andere mensen en honden. Het brengt voor hem teveel prikkels die hij op dit moment niet kan gebruiken. Eerst maar eens zorgen dat hij zich thuis en bij jou kan gedragen voordat je hem in een groep mensen en honden laat lopen.

Wat bij Ayla trouwens ook heeft geholpen is haar uitputten, hoe moeier zij is hoe makkelijker ze word. Ze heeft oneindige energie, dus hier word veel gefietst en met de frisbee gespeeld. Als ze moe werd kon ik met haar wandelen en belonen bij goed gedrag, dat werkt beter dan wanneer je een hond moet corrigeren die vol zit met energie.

Odi los laten lopen gaat heel erg goed. Dan is hij een vriendelijke, open en sociale hond. Daar ligt zijn probleem dan ook niet. 

Veel mensen kunnen dat probleem niet uit elkaar houden tussen aan de lijn en loslopend. 

Als Odi los echt een gevaar was geweest, was hij niet meer los gegaan. 

Verder helpt uitputten bij Odi totaal niet; dan wordt de overprikkeling erger en reageert hij feller. 

Maar in ieder geval bedankt voor je tip! Ik ga die dierenarts zeker eens googlen! 

Vaak wanneer ik over Odi lees, had ik het net zo goed over Winter kunnen schrijven. Misschien zijn ze in een vorig leven een tweeling geweest? Ook dat vast vs. los is voor mij zó bekend, net alsof de lijn zowel stress (spanning op de lijn, geen bewegingsvrijheid) als steun (connectie met mij, en durft dan uit te vallen) geeft. Sinds kort loop ik met 7 meter lijn rond te sjouwen. Standaard krijgt hij 1,5 meter, maar zodra ik merk dat hij gespannen raakt door iets gooi ik die hele lijn los en loop ik de kant op waarvan ik wil dat Winter er ook heen gaat. Volgt die en kalmeert hij weer, dan rol ik dat touw weer op een gaan we rustig verder. Misschien een idee? En misschien ook helemaal niet hoor - Ik weet van Winter dat hij gegarandeerd eieren voor zijn geld kiest en mij volgt omdat hij ook zo enorm aan mij hangt, maar dat hoeft natuurlijk niet voor Odi te gelden... en na 7 meter lijn nog eens een enorme snok krijgen, dan lig je waarschijnlijk op je snuit