Buiten alle verwachtingen toch een hond

Ergens vind ik het ook beetje uitdagen  van hier opeens vrolijk te komen vertellen over je nieuwe hond. Ben ik daar de enige in ?  Alsof al ons medeleven met Bobby niks waard was. ?onnodig zelfs want kijk me nu eens......

Als na drie jaar, (de kritieke twee jaar voorbij ) Tulay nog steeds bij jou zal zijn, dan zal ik de eerste zijn om me te verontschuldigen. Zoals gezegd. Ik wacht af en duim voor Tulay.  

" Ergens vind ik het ook beetje uitdagen  van hier opeens vrolijk te komen vertellen over je nieuwe hond. Ben ik daar de enige in ?  Alsof al ons medeleven met Bobby niks waard was. ?onnodig zelfs want kijk me nu eens......
 
Als na drie jaar, (de kritieke twee jaar voorbij ) Tulay nog steeds bij jou zal zijn, dan zal ik de eerste zijn om me te verontschuldigen. Zoals gezegd. Ik wacht af en duim voor Tulay.   "

Anny en Lance

Dat vind ik een zwakke opmerking, Anny. Ik heb alle topics van Mira gevolgd over Bobby. Over zijn zindelijkheidsprobleem, over het uit de hand gelopen topic, waarna Bobby werd herplaatst. Mira is geen gevoelloos persoon, dat blijkt wel uit haar topics en haar keuze nu voor een buitenlandertje te gaan. Natuurlijk mag je je bedenkingen hebben, maar ik vind dit een heel zwakke opmerking.

Dit hondje is ook zeer zeker geen kant en klaar dametje.

Ze is angstig, kan nu igg niet los ivm evt vluchtgedrag bij schrik van mensen, gromt tegen vreemden (in huis), met name naar mannen, komt allleen naar mijn man en mij uit zichzelf (ik kan haar optillen overal aanraken wat ze heerlijk vindt en dus zonder angst) en blaft soms flink uit angst in de tuin als ze wat hoort, goed dit zijn dingen die jullie ms bedoelen met 'Wat als ze straks dit of dat'? Op eoa manier kan ik dus alles van haar hebben aldus dat betekend niet dat ik haar niet wil helpen en begeleiden of kritisch kan zijn, en bijft ze bang, enz dan zij het zo. Het gaat denk ik veel makkelijker of vanzelf wanneer je je hond graag ziet (klik, klak, band) dan wanneer dit niet zo is. Vandaar het vertrouwen in tulay hoe bond ze het ook zou maken zonder allerlei verwachtngen.

" Ergens vind ik het ook beetje uitdagen  van hier opeens vrolijk te komen vertellen over je nieuwe hond. Ben ik daar de enige in ?  Alsof al ons medeleven met Bobby niks waard was. ?onnodig zelfs want kijk me nu eens......
 
 "

Anny en Lance

 Volledig jouw interpretatie. Ik zie iets heel anders. Ik zie iemand die met angst en beven toch onder haar eigen naam komt vertellen dat ze een hondje een plek heeft gegeven. Wat we van ieder ander toch een goeie daad zouden vinden.

En zichzelf al vermant voor alle botte reacties die zullen gaan komen.

Ik verbaas me suf in dit topic. ;)

krijgen jullie ook begeleiding vanuit de stichting?

Het klinkt wel normaal hoor hoe ze zich gedraagt op het moment, met een goede begeleiding zal ze vast snel wat vertrouwen gaan krijgen.

Wat blijft er toch weer veel gehangen worden in het vorige topic van mira...

De keuze is gemaakt om bobby te herplaatsen en ik denk dat ze het genoeg kans heeft gegeven 2 jaar en helaas mocht het niet baten hoe spijtig ook en hoe anders wij er ook over denken... Als je op herplaatsen overgaat is daar naar mijn idee nooit een goed moment voor. Of het dan nog een pupje van 10 weken is of een hond van 2 jaar...Daar hoeft dan toch niet maar in Mira's gezicht te blijven worden gegooid....Dat is vervelend zat allemaal...

Ik las al eerder, niets is zo veranderlijk als de mens. Dat blijkt hier ook weer uit.

Ik gun mira een goede toekomst met Tulay. 

Ik wens jullie echt het allerbeste Mira, dat meen ik oprecht.

Ik weet hoe erg je je (al héél snel!) kan gaan hechten aan een hond. Na een week (waarin ik alleen maar diarree had geruimd midden in de nacht en 's morgens) kwam ik huilend boven dat ze zo lief was, waarop mijn vriend zei dat ik daar niet om hoefde te huilen en mijn antwoord was dat ik niet wilde dat ze weg zou gaan.

Inmiddels zijn we dus al ruim 3 jaar verder, is ze nog steeds érg onzeker en bang, vertoont soms nog steeds vluchtgedrag, maar ook veel jachtinstinct. En ondanks dat het niet makkelijk is doe ik álles voor haar, gewoon omdat ik zo ontzettend veel van haar hou.

Juist omdát ik weet hoe lastig het kan zijn hoop ik dat je snapt dat ik wel even moest fronsen toen ik je bericht las. Niet aanvallend bedoeld, gewoon even wat vraagtekens zeg maar.

Ik hoop dat het jullie iets makkelijker af zal gaan qua angsten.

De doggies zijn klein hé om te drukken  snap het wel. Heb er soms ook problemen mee. 

" De doggies zijn klein hé om te drukken  snap het wel. Heb er soms ook problemen mee.  "

Anny en Lance

Jij krijgt ze tenminste nog.......

Edit....maar goed, ik ben natuurlijk ook niet lief in mijn reacties.

Neen Angelique ik ook niet

Whahahaha

Was ik. Niet ingelogd.

je merkt het , ben totaal van me melk 

Titel van het topic: buiten alle verwachtingen toch een hond.

Er is totaal iets onverwachts gebeurd...... Eerste zin.

Het kan aan mij liggen....dat doet het waarschijnlijk ook zo te lezen in andere reacties, maar stel een gast had dit geschreven.... Ben benieuwd hoe er dan gereageerd was.

Alleen al de topictitel en de eerste zin uit het OP.....

Sorry, maar ik vind dat dus niet nagedacht, maar impulsief.

En hoe de klik er dan nu misschien wel is..... Dan nog is het impulsief.

Een dier neem je niet impulsief.

Maar zoals ik al eerder zei, ik hoop....en dat meen ik echt....dat Tulay en Mira dikke vriendjes worden en blijven.

Haha ge krijgt er toch geen , ge zult zien.....

" Haha ge krijgt er toch geen , ge zult zien..... "

Anny en Lance

  Jij ook niet.....lekker puh 

Ik snap goed dat mensen hier van de leg zijn. Maar aan de andere kant... vroeger naar volle tevredenheid een hond gehad, toen twee jaar met Bobby geprobeerd, en geen connectie voelen, en mateloos irriteren aan die specifieke hond. Bobby weloverwogen herplaatst. Wat moet een mens dán doen om het goed te doen?

Het enige punt is hier dat TS heeft gezegd misschien geen hondenmens te zijn, en misschien de aanwezigheid van een hond niet meer voor haar is. Had ze vanaf het begin gezegd "ik hou verschrikkelijk van honden, maar deze kan ik achter het behang plakken, ik trek het niet meer", had het dan wel goed geweest?

Ik heb mezelf ook wel eens verkeerd ingeschat, tja, zo is het leven. Maar om iemand daar dan op af te rekenen?

Tulay is ook wel een heel ander type hond, misschien maakt dat het verschil. Of het karakter is de make or break factor. Wie weet. Hopelijk blijft TS ons op de hoogte houden van Tulay. Wordt dat uitgesproken als Toelee of Toelaai?

Hmm, kom ik ook maar eventjes om de hoek kijken. Weet je, voordat ik wat ga zeggen, ik ben ook absoluut van: een dier, daar ga je voor, die doe je niet zomaar weg, die ruil je niet zomaar in. Impulsaankopen, verschrikkelijk, het is een levend wezen, en je hebt alle verantwoordelijkheid dat het goed gaat/komt met het dier. Maar gevoel kan je niet afdwingen. Je kan niet forceren dat je van iemand of iets gaat houden.

Alleen.... wij vergelijken het vaak met kinderen. "Je doet je kinderen toch ook niet weg?" etc. Maar eigelijk zie ik een huisdier ook als relatie. En meestal ga je niet door met een relatie als 1 of allebei niet gelukkig zijn. Maar, het dier is wel afhankelijk van jou zoals een kind. En dus... als het niet werkt, dan is het aan jou (algemeen bedoeld hoor) om te zorgen dat jullie beide wel gelukkig worden, zonder elkaar. En dus, een nieuw baasje voor het dier. Er is natuurlijk altijd een kans dat het dier niet goed terecht komt, dat is een risico van het afstaan. Aan de andere kant, een veel grotere kans dat het dier gelukkiger wordt. Als je kritisch kijkt naar de nieuwe baasjes, dan zal het goed moeten komen.

En om eerlijk te zijn... in mijn familie zochten we ook een ander baasje voor een dier waar we geen band/klik/connectie wat dan ook mee hadden. Het was erg verdrietig, maar we wisten dat het beter was.

En snel dat ze een andere hond heeft? Tja... ik lees toch vaak hier op het forum dat mensen na overlijden van hun hond ook weer vrij snel een andere hond/pup hebben. Dat vind ik ook wel een beetje dubbel, omdat dat nota een geliefd dier was. Dus ja.. het is echt iets persoonlijks.

Mira, veel plezier en succes met haar!

Ik ben eerlijk gezegd heel erg verbaasd! Heb je topic ook gevolgd, en toevallig dacht ik er van de week nog aan om te vragen of je inmiddels al weet hoe het nu gaat met Bobby, maar dacht laat ik het maar niet doen want dan begint straks iedereen weer. En nu lees ik dit..... weet niet wat ik er van moet denken hoor. Je ergerde je zo aan Bobby, de geur... dat hij niet luisterde,  vele schoonmaken, denk je dat je met deze hond niet krijgt? Dat Tulay wel perfect is? Je was/bent een kattenmens, waarom heb je geen kat genomen ipv een hond? 

Dit meen jij echt?? Serieus??

Jij vergelijkt het overlijden van een hond waar iemand enorm veel verdriet van heeft, de hond heel erg zal gaan missen, met iemand die een hond wegdoet??

Ongelooflijk!!

Ik zal wel een hele rare kronkel hebben want ik begrijp hier niks van.

Ik snap wel wat Toki bedoeld! Alsof Mira er geen verdriet van heeft gehad dat dit zo gelopen is...!

En als we toch maar blijven door gaan over dat een hond een levend wezen is en je die niet weer ingeruild voor een volgende als het niet gaat, als  jij zelf in een relatie zit van meer als 2 jaar en het gevoel is weg, dan besluit je toch (in de meeste gevallen neem ik aan) ook dat het beter is om weg te gaan bij diegene? Hoe hard je dan ook werkt om het wel te laten slagen. Een relatie werkt dan niet meer en ookal is dit dan met mens en dier ipv mens en mens...

maar goed dit zal wel een hoop off topics tot resultaat hebben fijne dag allen

Het blijft dubbel, wat er ook gezegd of geschreven wordt. Niets is zo veranderlijk als een mens: ben een kattenmens en nu 2 maanden later toch een hond, dat kan. Het kan nu wel goed gaan, maar voor het zelfde blijkt ook nu er geen klik, dat kan. Een mens is veraderlijk. 

Er zijn hier die het verkeerd vinden dat naar de ervaring met de vorige hond wordt gekeken, het is heel kort geleden. Dan is het toch logisch, dat uit liefde voor honden er zorgen zijn. Je kan dit toch niet negeren wat er met Bobby gebeurd is? 

Ik maak me zorgen, gaat het nu wel goed? 

Daarom Mira als je ergens tegen aan loopt, meld het hier. Hier zijn echt heel veel mensen met een rugzak hond, ze hebben goede tips en zelf heel veel ervaring hoe om te gaan met een angstige hond.

Wat al gevraagd werd, krijg je nog begeleiding van uit waar je hem geadopteerd hebt? 

Heel belangrijk, geef je hond de tijd. 

Ik snap het onbegrip van een hoop mensen hier.
Ook ik zat even met vraagtekens "boven" mijn hoofd.

Vind het echt super van je Mira dat je dit hier toch nog komt melden.

Wat er met Bobby is gebeurd...ik noem het tragisch.
Je man en zoon zo vol lof over Bobby, zoveel liefde en bij jou helemaal niks.
De beslissing die is gemaakt, die totaal niet ondoordacht of impulsief is geweest, heeft bij jullie allen veel pijn en verdriet gedaan.
Ook ik kan niet volledig begrijpen dat je een hond na 2 jaar nog weg kan doen, ik had het met 2 weken al niet meer gekund. Ik had er echt het beste van gemaakt. Maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn waarbij uiteindelijk de frustraties de overhand gaan nemen.
Niet fair tegenover Bobby.
Ben ook nog steeds van mening dat de juiste keuze is gemaakt.
Hopelijk maakt Bobby het goed!

En een nieuwe hond....totaal niet verwacht...
Vind het ook een beetje eng klinken na alles wat je gezegd hebt over Bobby, maar ik hoop oprecht dat je gelukkig gaat zijn met deze dame.
Ze is erg leuk om te zien.

Ik hoop echt heel hard dat je deze dame geen pijn gaat doen want ik denk niet dat zij dat kan hebben met haar verleden.
Ze heeft een flink rugzakje mee en het zal een hoop tijd, werk, geduld en liefde kosten om haar te helpen.
Hopelijk steken jullie dat er allemaal in.

 Ik snap je wel, maar heb je het dan niet over 2 wolwassenen die samen een rationeel besluit nemen? Was het de keus van Bobby om weg te gaan? De man en kids vonden het ook vreselijk dat hij wegging. 

Dat de hond wegging is niet zo zeer het punt, maar dat er als argument gegeven werd toch meer een kattenmens te zijn en dan binnen 2 maanden toch een hond, daar zit het dubbele in. 

 Eer zijn er hier meer met rare kronkels, ik ook een!

Ik snap het wel, en ik snap het niet........

Ik kan begrijpen als je perse geen klik hebt met een hond, want dat kan gebeuren en dat is heel erg vervelend, wat ik nooit begrepen heb is het gedrag van Bobby, wat nogal extreem was voor een hond van zijn leeftijd. Dan moet er wel gigantisch iets fout zitten in de relatie.

Dat je dan moet herplaatsen....is ook oke, als iets geen basis heeft, is het voor de hond niet meer dan eerlijk hem een nieuwe kans te geven op geluk.

Ik kan me wel herinneren dat er daarna nog weer gedoe was dat de nieuwe eigenaar heel verschrikkelijk was en veel stampij om werd gemaakt.

Maar goed, geen klik, afkeer, dan moet je herplaatsen.

Dat vind ik geen kronkel, maar uiteindelijk dan alleen maar verstandig.

Maar je was geen hondenmens, maar een kattenmens, en alleen de 1e hond was goed genoeg en dan nu toch, best wel vrij snel (dus je bent snel gaan zoeken) een hond met een rugzakje. En dat is opeens heeeeeelemaal oke.

Beetje verwarrend allemaal, schiet wel erg van boven naar beneden en weer terug.

Ik hoop dat het werken gaat, en je niet opnieuw in een soort hondendepressie terecht komt, en Tulay bij jullie het thuis vindt wat iedere hond verdiend.

Je moet het niet zo zwaar opvatten. Ik wil hiermee zeggen, en dat is mijn mening, mag je zo stom vinden als dat je wilt, dat ik persoonlijk niet zo val over de tijd waarin ze nu een andere hond heeft. Ten slotte klikte het niet met Bobby, ze had het beste met hem voor en gunde hem een fijn huisje. Tuurlijk, de opmerking over een kattenmens zijn paste niet helemaal, maar ik heb zelf ook zo vaak dingen gezegd wat achteraf weer veranderd.

Maar ik vind het vreemder om na het overlijden van een hond die je dierbaar was om dan heel snel weer een andere hond te nemen. Dat vind ik persoonlijk een beetje dubbel, omdat je jezelf ook de tijd moet geven om te rouwen. Maar de meeste mensen kunnen de leegte niet aan die zo'n hond achterlaat. Dat vul je op met een andere hond, maar persoonlijk vind ik dat niet eerlijk, niet tegenover de hond en niet tegeonver jezelf. En je kan zeggen wat je wilt, maar ik heb al vaak genoeg gehoord van mensen zelf dat ze er te snel weer aan begonnen waren en geen tijd hadden om het verlies te verwerken.

"  Ik begrijp je onvrede met de berichtjes hier op het forum, herplaatsen is nimmer leuk, maar als de herplaatser een goed mandje en tehuis hebt, is het voor de hond niet erg, een hond aard dan echt wel, zeker als het liefdevol in een ander gezin wordt opgenomen.

maar een vergelijking geven van als de hond is overleden en dan een nieuwe hond aanschaft, dat gaat niet op, dat jij het dubbel vind na een overlijden van een liefdevolle hond gelijk een nieuwe hond aanschaft....... Als Bamse er niet meer is, neem ik een andere huisgenoot in huis, heeft niets met jouw vergelijking te maken, niets. "

willemijn, baasje van bamse .

Dat bovenste gedeelte, daar ben ik het mee eens, hoor.

Dat gaat wel op, want mensen moeten zichzelf de tijd gunnen om te rouwen. En dat doen veel niet, en ik heb al vaak genoeg gehoord dat mensen toch weer te snel aan een pup begonnen zijn. Geen tijd gehad om het verlies te werken. Hey, hoe snel iemand iets verwerkt, dat is persoonlijk, maar eigelijk vind ik het niet eerlijk om in je eigen verdriet de leegte op te vullen. Ik zou zelf ook weer een maatje willen, na overlijden van een huisdier, maar dan ga ik het eerst verwerken. Daar heeft het nieuwe maatje veel meer aan. Dat bedoelde ik.

Daarom val ik dus niet over de tijd waarin Mira deze hond heeft, zoals velen anderen wel kwalijk vinden, blijkbaar.

Nou Toki, daar zeg je nogal wat.

Mijn ervaring na 25jaar honden te hebben gehad, is dat je niet kan voorspellen hoe je op het afscheid gaat reageren, want ik heb gemerkt dat dat per hond ook nog schelen kan.

Niet omdat ik van elke hond niet net zoveel hou, maar in welke situatie je bent op dat moment, en dan is er ook nog zoiets als de rest van je gezin, in welke samenstelling dan ook.

Een nieuwe hond "vervangt" helemaal NIKS.

Een nieuwe hond, is voor mij een nieuwe liefde.

De anderen nemen een definitieve plek in in je hart, en je zal ze altijd missen, maar ze komen nu eenmaal niet terug door maar te blijven te bedenken hoe erg het is dat ze er niet meer zijn (zwelgen in verdriet is iets anders als oprechte rouw)

Ieder moet geheel zelf naar zijn gevoel luisteren.
De 1 wil heel graag nieuw gezelschap en verwerkt de rouw wat meer op de achtergrond

De ander kan 3 jaar geen hond meer zien, en verwerkt de rouw meer naar voren toe.

NOOIT oordelen over iemands gevoel he, is heel gevaarlijk.

Ik heb vorige week mijn ongelofelijk geliefde Gorby moeten laten gaan.
Mensen die mij iets beter kennen, weten wat deze hond in ons leven betekende, en wat een plaats hij innam, maar evengoed hopen wij toch op korte termijn een nieuwe herplaatser te verwelkomen, die een nieuwe liefde in ons leven brengt, nieuwe warmte, zowel voor de hond als voor ons.

En zo gun ik TS ook warmte en liefde, ik heb alleen moeite met de omslag van katten naar hondenmens en de heftigheid waarmee ze Bobby niet accepteerde.

Maar ik gun haar alle geluk van de wereld.

Moet je toch even beter lezen, want ik heb steeds gezegd dat dat mijn mening/gevoel is en dat dat persoonlijk is. Waarom oordelen jullie dan allemaal om de tijd/snelheid waarin ze deze hond gekozen heeft? Dat is ook haar gevoel.

Ik denk dat je dan toch je eigen woorden terug moet lezen.

"Mensen MOETEN zich tijd gunnen.

Je hebt al VAAK gehoord.

Geen tijd genoeg gehad.

Maar eigenlijk vind ik dat ....... opvullen is niet eerlijk."

Is toch wel vrij bepalend.