Spuitje ten gevolge van nierblokkage

Mijn hond Jef kreeg enkele dagen geleden een spuitje ten gevolge van een nierblokkage. Ondanks dat hij zichtbaar pijn had zit ik toch met een zeer wrang gevoel.

Nadat hij al drie dagen niet gegeten had, zich niet verzette en vooral had geslapen besloten we om naar de da te stappen. Zij dacht gwn aan misselijkheid/maagpijn en gaf hem een antibioticaspuit. Nadat ook dit niet hielp gingen we de dag nadien terug en trok de da een staaltje bloed en kreeg hij een 2de spuit. Uit de test bleek dat de rode (of witte?) bloedcellen enorm waren toegenomen. Dit verklaarde het toch wel rare gedrag van mijn hond. De da besloot om hem enkele dagen aan het infuis te hangen om de nieren te proberen reinigen. Hij moest zoveel mogelijk plassen om de afvalstoffen kwijt te raken. Na drie dagen ging ik een kijkje nemen en was dit nog altijd niet gebeurd. Hij zag er nog steeds zeer vermoeid uit, bibberde en ik hoorde hem lichte geluiden maken van de pijn. Diezelfde avond besloot de da om opnieuw bloed te trekken en de uitslag te bekijken in de hoop op beterschap. Het draaide echter negatief uit. De witte of rode bloedcellen waren zo goed als verdubbeld. Die ochtend had hij echter wel geplast en een 'grote boodschap' gedaan. Toch vond de da het het best om hem uit zijn lijden te verlossen en hem een spuitje te geven.

het geven van dit spuitje verliep (volgens mij?) niet van een leien dakje. Ik zag mijn hond bij het geven van de laatste spuit heeeel hard afzien en dit is natuurlijk iets wat je echt niet wil. Hij schreeuwde het 2 x luid uit van de pijn en ik zag hem enkele stevige grimassen trekken en zich 2 x volledig uitrekken by het uitschreeuwen. Bij het geven van die laatste fatale spuit lag mijn hond volgens mij ook niet in slaap en was hij nog bij bewustzijn. Ik voel me hier echt slecht bij. Ik zag de da tussendoor al knoeien met het geven van de spuiten en ze wisselde ook eens van poot

Daarnaast vraag ik me ook af of de dierenarts wel correct handelde bij het stellen van de diagnose en of zijn dood echt niet kon worden vermeden. We benadrukten extra dat hij al drie dagen niet meer gegeten had en voortdurend sliep/rustte en het dus niet gewoon om misselijkheid zou gaan. De da gaf hierop een antibioticaspuit en de dag erop nog 1 alvorens ze bloed had getrokken? Ik heb al gelezen dat antibiotica zeer slecht kan zijn voor de nieren. Daarnaast was het ook belangrijk dat mijn hond at zodat hij niet verder verzwakte. Gedurende vier dagen lag hij echter helemaal alleen en was er niet echt iemand aanwezig om hem aan te moedigen tenzij de weinige uren dat de da aanwezig was id praktijk (de da woont niet in haar praktijk)

Maakte de da fouten, heb ik te laat gehandeld om mijn hond te genezen of was er gewoon niets meer aan te doen? Ik voel me enorm schuldig dat hij op amper 1 week tijd bij me weg is en zeker de manier waarop. Dit heb ik echt niet gewild...:(

heej Peter

Gecondoleerd met het verlies van je hond ,is natuurlijk nooit leuk om op die manier afscheid te moeten nemen . Ondanks dat jij ook 3 dagen hebt gewacht (dit kan in sommige gevallen best lang zijn ) ben je een leek en probeer jezelf dus ook niet schuldig te voelen .Of je da wel of niet goed gehandeld heeft kunnen we hier niet correct over oordelen en kennen we te weinig details voor . Vind het alleen vreemd dat je hond nog zo'n pijn aangeeft bij het zetten van zijn laatste spuiten ? Misschien is het een idee om dit aan een paragnost te vragen en die kan je misschien vertellen of je hond er vrede mee heeft bij jou en de da zijn besluit .Dit geeft jou ook wat meer rust . Hier op het forum zit een goeie en er staat ook een website bij en ze is niet overdreven duur .https://www.hondenpage.com/baasjes/53360/animalibera.php

ps: neej mensen ik heb geen connecties met haar ,maar als peter op die manier zijn vragen kwijt kan en hem dat gerust stelt  is dit toch mooi meegenomen en ik verplicht niemand

Ik denk dat als het even kan, je in gesprek moet gaan met de dierenarts.

Het klinkt alsof je hond al fors nierfalen had.
Tegen de tijd dat de hond dat gaat laten zien, kan het al zeer ernstig zijn.

En kan je nieren wel spoelen, maar daar worden ze niet beter van, soms kan het voor een poosje wat uitstel geven. Genezen kunnen nieren nooit, helaas.

Relatief veel dieren (ook katten)overlijden aan nierfalen.

Dat je 3 dagen wacht is helemaal niet zo raar, alle honden zijn weleens niet lekker en we zitten meestal niet gelijk dag 1 bij de dierenarts als er niet gegeten wordt.

Het inslapen is zo te lezen traumatisch geweest, dat zou niet nodig moeten zijn, maar daar kunnen wij niets over oordelen.

Ik zou echt terug in gesprek gaan met de dierenarts, wat zeiden die bloeduitslagen precies en waarom uitte de hond pijn bij het inslapen, praat er over, kan soms heel verhelderend

zijn.

Heel veel sterkte

Als het nierfalen zou zijn geweest waarom heeft ze dan niks gezegd over ureum en creatine? Verhoogde rode of wittebloedcellen kunnen ook andere dingen zijn.

De manier waarop jou hond aan zijn einde is gekomen is alles behalve netjes, ook gezien het feit dat hij snachts ook bij jou thuis had kunnen zijn als er toch niemand in de praktijk is.

Vergeet niet dat na het openen van dit topic en harde reacties kunnen komen, hier krijg je je hond niet mee terug. Is dat het waard?

Waarom harde reacties Saskia.., Peter heeft naar eer en geweten het lot in de handen van de DA gelegd, je mag erop vertrouwen dat die ook naar eer en geweten de hond heeft behandeld.

Helaas zijn vergevorderde nierproblemen onomkeerbaar.

En ondanks de weinige informatie klinkt het alsof de DA je hond verder lijden heeft willen besparen.

De manier waarop zal ieder zijn oordeel of mening over hebben.., feit is dat Peter met een rotgevoel terug denkt aan de hele situatie.

Soms heb je helaas geen keus en is inslapen de beste optie.

Als je er zoveel vraagtekens bij hebt zou ik inderdaad zoals Goja al aangaf, een gesprek met de DA aanvragen.

Te veel vragen blijven nu spoken...., en wij kunnen daar geen antwoord op geven of oordeel over vellen, maar voor je eigen gemoedsrust zal het een heel stuk schelen als je de vragen beantwoord krijgt.

Heel veel sterkte met het verlies, hopelijk kan je het snel een plekje geven.

Gecondoleerd Peter.

Ik denk dat het inderdaad goed is om het hele gebeuren nog eens rustig met de dierenarts te bespreken, niet om verwijten te maken, maar zoals ik het nu lees zit je met vragen.

Schrijf ze op, en bel je dierenarts of je een gesprek kunt hebben.

Het kan je helpen bij het verwerken van dit grote verlies.

Veel sterkte.

n.b.

Ik heb Peters OP echt goed gelezen maar begrijp ook niet waarom er harde reacties zouden moeten gaan komen?

Wat ik bedoel met harde reacties is;

Dat TS zich misschien schuldig zou gaan voelen in hoe hij gehandeld heeft.
In mijn ogen heeft hij enkel goed willen doen voor zijn hond...

Maar er is geen uitsluitsel geweest van de hond mankeerde.

(Misschien niet de goede woordkeuze genomen)

Bedankt voor de steun. Ik wil natuurlijk niemand iets verwijten maar had misschien beter voor een second opinion gegaan.. Ik heb natuurlijk ook wel vernomen dat nierfalen helaas niet volledig onomkeer is, maar ik las ook ik, mits een streng dieet en dergelijke, mijn hond toch nog een mooi verlengstuk van zijn leven had kunnen bieden. Mijn hond is hiervoor slechts 1 keer écht ziek geweest (kennelhoest) toen hij nog zeer jong was. Daardoor wist ik misschien niet hoe te handelen in deze situatie. 

Het inslapen verliep volgens mij ook zeer pijnlijk en het leek alsof hij ons niet wou verlaten. Dit kan misschien een gedacht zijn omdat het om mijn trouwe viervoeter ging, maar dit blyft natuurlijk door mijn hoofd sproken. Ik heb er ook al over nagedacht om ze even aan te spreken, maar komt dit niet over als een enorm gebrek aan vertrouwen in haar? Ik kan natuurlijk ook niet geloven dat zij hem zomaar wou opgeven want ze was altijd zeer enthousiast als ze Jefke zag. De da haar praktijk is echter maar op 10 meter stappen van mijn vriendin en dus zal ik ze ongetwijfeld nog tgnkomen...

Dat ligt eraan hoe je haar aanspreekt.

Als je vooral op zoek bent naar antwoorden, of bevestiging zie ik dit niet aan een gebrek aan vertrouwen. Voor je verwerking is het goed om bepaalde vragen beantwoord te krijgen.

Dat is iets anders dan wanneer je de dierenarts iets verwijt.

En met meer informatie kun je sommige vragen afsluiten.

Ik zou het zeker doen, misschien niet gelijk, maar dat hangt van jezelf af.

Nee hoor..., een beetje DA doet ook aan nazorg, juist in dit soort situaties waarbij volslagen uit het niets er plotseling een einde komt aan het leven van een trouwe viervoeter.

Ze zullen er alle begrip voor hebben dat je nog met vragen zit..., vraag ook gewoon of het ' tussen jou oren zit'  dat het afscheid er voor jou gevoel zo pijnlijk uit zag.

Echt..., maak gewoon een afspraak en leg je twijfels en emoties voor, er is niets vreemds aan om vragen en twijfels te hebben.

Dat is zeer de vraag, dingen lezen en de praktijk kan erg verschillen.

Nierfalen kan acuut zijn en dan zeer ernstig en onomkeerbaar.

Honden zijn er ontzettend ziek van (mensen ook trouwens) en dan is het maar de vraag of je dat wel moet willen. Wat soms nog kan, is lang niet altijd wenselijk voor het dier.

Maar om meer inzicht te krijgen wat je in sneltreinvaart overkomen is, moet je in gesprek gaan met je dierenarts, vraag de waardes op schrift, vraag naar haar interpretatie daarover, ga met de waardes zelf op onderzoek. Dat is wat mij betreft de enige manier.

Een dierenarts laat nooit "zomaar" een hond in slapen, daar geloof ik niet zo in.

Het zijn artsen geen slagers, maar ik lees hier wel een heel gebrekkige communicatie.

Soms moet je als eigenaar ook zelf door vragen, en komt het gesprek alsnog op gang.

Heel veel sterkte Peter,

Het eerste spuitje wat jef kreeg om in te slapen ,wordt meestal in de spier van de achterpoot gegeven en sommige honden ervaren dat als pijnlijk ,
Dat er van poot gewisseld moest worden zal komen omdat de aders soms wat moeilijker te vinden zijn ,maar net wat de andere zeggen ,ga een gesprek aan ,anders blijf je met vragen zitten .

Ik ben er nogal van verschoten hoeveel DA's een dier voor niks laten inslapen.

Ik zeg zeker niet dat dit het geval bij jou was Peter.
Maar het gebeurt dus zeker wel!

@Goya: dit vertelde mijn dierenarts ook. Natuurlijk wou ik zijn leven niet verlengen als hij pijn zou blijven hebben. Dit zou egoïstisch zijn, ik vind het alleen erg snel gegaan...

@Heleen. Ik wist hoe het geven van de spuiten in zijn werk ging en ook waarom ze van poot wisselde. Maar hoe komt het dat een hond het uitschreeuwt van de pijn als hij al slaapt?

@Saskia... Hij was natuurlijk wel ziek.. had al een week niet gegeten, verzette zich niet, plaste uiteindelijk maar na vier dagen aan het infuus,... ik vraag me wel af of de diagnose juist was, al had hij wel de meeste symptomen. 

Mijn hond was echter niet gewoon om alleen te zijn aangezien er altijd iemand thuis was bij hem. Ook droeg hij een riempje toen hij aan het infuus lag 'om de draden bij elkaar te houden'. Het aandoen van een riempje (om te gaan wandelen) werkte altijd zeer verlammend. Hij bleef in het verleden bij het aandoen altijd stokstijf staan en kwam bij iedereen melig toen, totdat we vertrokken om te gaan wandelen. Ik hoop dat het dragen van dit riempje ook geen invloed gespeeld heeft op zijn proces want hij was altijd een totaal andere hond wanneer hij dit aan had (weet helemaal niet hoe dit kwam...). Maar dit is misschien te ver gezocht

Aller eerst: gecondoleerd.

Je kan bij die da het dossier ophalen en aan een andere da voor een second opinion geven. Ze kunnen alleen de bloedwaarden ed niet controleren omdat je hond er niet meer is, maar wel een mening vormen op basis van het dossier.

Eventueel zou je het ook hogerop kunnen zoeken, maar ik zou het eerst klein houden omdat je nu vooral erg emotioneel bent in verband met het enorme verlies van je trouwe viervoeter.

Weet je toevallig wat zijn nier waarden waren? Dus de Creatinine en het Ureum.

Witte bloedcellen verdedigen het lichaam tegen ziekteverwekkers. Rode bloedcellen transporteren zuurstof door het lijf heen en voeren afvalstoffen af.

Na het geven van de fatale spuit kan het voorkomen dat je hond beweegt en/of geluiden maakt/schreeuwt. Het hoeft echter niet te betekenen dat de hond nog bij kennis was. Dit kan gewoon een reactie van het lichaam zijn, op het middel en word wel vaker gezien.

Bij mijn hond ging het heel anders. De eerste spuit maakte hem zo diep in slaap dat ik zijn ademhaling niet goed meer waar kon nemen. Ik dacht dus dat hij al dood was, maar de da luisterde naar zijn hart en bevestigde dat hij nog niet dood was.

De 2e spuit ging recht in het hart, iets wat ik liever niet had gehad/had gezien.Er is geen goed of fout. Het zijn 2 verschillende methoden. Het is net wat de da zelf wil.

Sterkte.

Allereerst, ik zou zeker naar je dierenarts gaan. Weet je, juist als je verdrietig bent, kun je ook dingen missen in een gesprek en dat snapt elke DA. Bij patienten die een slecht nieuws gesprek hebben met hun dokter, weten we dat ze nog niet 1/3 van de info die ze krijgen ook onthouden wordt. Toch helemaal niet gek dat je het niet meer precies allemaal weet, zo'n verdrietige situatie.

daarnaast; het janken en onrustig zijn bij de eerste spuit: sommige honden hebben wat een 'paradoxale reactie' heet op het middel dat gebruikt wordt. Om het heel simpel uit te leggen; ipv rustig gaan slapen krijgen ze een soort rare droom en gaan ze ook janken en rare geluiden maken en worden ze onrustig. Het kan zijn dat dit bij jou hond gespeeld heeft. Een dierenarts die ik ken vindt het altijd heel naar als het gebeurt maar het is niet altijd te voorspellen.

wat ik verder in je posts ook lees: schuldgevoel. "had ik maar". Ik denk dat dat bij iedereen die een geliefd dier verliest bijna wel door het hoofd spookt. Dat is ook helemaal niet raar, want dat hoort bij een rouwproces. Schuld, woede, verdriet en uiteindelijk.... aanvaarding dat je geliefde hond er niet meer is, ondanks dat je alles gedaan hebt wat je kon. 

Nogmaals, ik zou zeker met je dierenarts gaan praten, liefst nog met iemand erbij die je helpen met onthouden. Zeg maar gewoon dat je het nodig hebt om het verlies te verwerken. Ik denk dat menig dierenarts die gesprekken liever voert dan met mensen die niet goed voor hun dier zorgen...

Super verwoord!

Peter, sterkte met het verlies van je hondenvriend.

schuldgevoel, vragen, had ik maar, had ik maar, wat is er mis gegaan.....is eigen aan het graag zien

en ja, je mag zeker een gesprek vragen met je da.

Ze zal je zeker antwoorden, beter uitleg geven in alle rust.

Wat ik denk (dat is een gis),

is dat je hond een septische shock had; geen koorts meer, maar enorme aantallen witte bloedcellen in zijn bloedbaan.(>18.000WBC of meer)

koorts maak je dan niet meer, wel vallen alle organen dan een voor een uit; nier, lever...

Had de ab echt kunnen helpen, dan had je dat idd direct gezien, en zoals het bij jouw hond ging, steeg het alleen nog maar.(het bloed is dan eigenlijk veretterd)

Je kunt je dan nog afvragen of het de juiste ab was, maar denk dat daarvoor de tijd al te kort was.

je da zal een breedwerkende ab hebben gegeven.

Het inslapen.....heb ikzelf ook een hele slechte ervaring mee.

Niet zozeer het proces, wel de manier van toedienen; mijn da was erg bruut en grof. Wilde 'volgens het boekje' nog een infuus aanleggen, terwijl mijn hond verging van de pijn. dat wens ik ook niemand toe.

Reactie op anesthetica is niet altijd te voorspellen; de ene hond gaat vredig, een ander heeft nog 'stuiptrekkingen' en grimassen, terwijl dit eigenlijk onbewust gaat, maakt het toch een enorme (slechte) indruk op de liefhebbende baas.

wens je sterkte, en echt, maak een afspraak voor een gesprek, zij is de enige die je nu nog antwoorden kan geven, gerust stellen eventueel.

Er zijn zoveel verschillende narcose middelen ,op sommige reageren honden inderdaad met krampen en schreeuwen,soms met een toeval ,
Als er hier een slaapmiddel gegeven wordt wil ik de oude methode palfium samen met vetranquil ,daarbij merken ze totaal niets meer van de fatale spuit .

Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst.

Om dit te kunnen verwerken heb je antwoorden nodig. Die heb je onvoldoende gehad. Ook de wijze waarop het ging was enorm traumatisch.

Ik zou alsnog een gesprek aanvragen met je dierenarts. Mocht dit voor jou een gevoel geven dat het niet klopt kan je een klacht indienen bij het veterinair tuchtcollege. Voordeel hiervan is dat er door meerdere naar gekeken wordt of het gegaan is zoals het behoorde en of er sprake was van eventuele nalatigheid. Nadeel is dat er nog veel in de trend is van elkaar een hand boven het hoofd houden. Toch zal het je in ieder geval antwoorden geven. Bij een gesprek en anders via de tuchtraad.

Nogmaals sterkte.

En in alle eerljkheid

Ik lees 'na 3 dagen ging ik een kijkje nemen"...... daar kan ik met mn verstand niet bij.

Er zijn grote krachten nodig mij bij mijn hond vandaan te krijgen, laatstaan te houden.

Bovendien is er bij ons in de kliniek dagelijks een telefonisch spreekuur voor de opname patienten en mag je ALTIJD komen kijken, de hond zelf uitlaten als het even kan, in de kennel bij de hond zitten.

Ik hoop dat ik het verkeerd lees en dat er elke dag goed overleg is geweest tussen jou en de dierenarts, want het lijkt me voor de dierenarts ook heel erg om een zeer ziek dier te hebben liggen waar de baas "na 3 dagen eens een kijkje komt nemen".

Sorry.... moest er nog even uit

Maar hopelijk begrijp ik je post verkeerd

Daar zat ik idd ook mee. Toen ik mijn konijn moest laten opnemen, was ik er alle dagen..

U leest het inderdaad goed. We stuurden wel geregeld berichten naar elkaar in verband met zijn huidige situatie... Ze had het blijkbaar niet graag dat we kwamen kijken en dat was toen we een kijkje gingen nemen ook aan haar gezicht te zien. We kwamen blijkbaar ongelegen terwijl we gewoon achter de consultatieruimte zaten ... Je hebt misschien wel gelijk dat ik meer had moeten aandringen... Maar hiervoor is het te laat, net als dat een klacht indienen mijn hond niet zal terugbrengen.

aan de andere personen bedankt voor de verduidelijking voor wat het evt kon zijn (geluiden bij het inslapen). Ik hoop dat het inslapen de juiste keuze was en hij echt niet meer bij bewustzijn was...

Niet zo kribbig reageren svp.

Als je de 1e post leest is dat wat er staat ...dat je na 3 dagen eens ging kijken....

Dat heb je met geschreven woord,misverstand is zo geboren

Mijn excuses dat ik uberhaupt gereageerd heb, ik heb blijkbaar niet gezegd wat je horen wilde.

Ik weet niet of je nog huisdieren heb, maar als dat zo is zou ik nooit niet meer bij een DA komen die mij liever ziet gaan dan komen wanneer MIJN dier bij hun in de kliniek ligt.

Onze hond heeft een week in de kliniek van Gent gelegen en wij waren daar altijd welkom, we zijn dan ook elke dag heen gereden en zijn daar zeker 1 tot 2 uur gebleven. Zelfs midden in de nacht konden wij bellen hoe het met hem ging.

@Heleen Je kan hem ook zo bekijken, maar onze ervaring is dat onze hond juist zich beter begon te voelen elke keer als we langs waren geweest. De mensen daar aanwezig vertelde ons dat ook.

Tuurlijk wou onze hond ook liever mee, maar dat kon gewoon niet. Als je hond daar een nachtje of misschien 2 nachten is dan zou ik ook niet direct al aan de deur staan, gewoon aan de hond denken in dat geval. Maar als je hond daar zeker een week verblijft en er een kans is dat hij het niet haalt dan laat je hem toch niet aan ze lot over.

Ik weet niet of er bij dierenartsen hierover regels of beleid is opgesteld.
Ik heb ook nog nooit, gelukkig, onze langer dan een halve dag achter hoeven laten bij de DA.
Maar ik kan me voorstellen dat omwille van de rust in de verblijfsruimte er terughoudend wordt omgegaan met het bezoeken van het huisdier.
Ook hiervoor geldt, bespreek het met je DA zodat je geen verkeerde aannames maakt.