Jonge hond met veel pijn - update: Rust zacht lieverd!

Hallo allemaal,

Al een aantal jaar volg ik HP. Ik heb vele baasjes gezien die hartverwarmende reacties hebben ontvangen van totale vreemden als steun voor hun viervoeter. Normaal gesproken hou ik mezelf op de achtergrond, maar ik begin mijn emoties op te kroppen, dus vandaag stel ik me eigenlijk werkelijk open voor HP.

Mijn verhaal gaat over mijn jongste reu, Reilly. Reilly was 7 maanden oud toen hij bij ons kwam wonen, het is een gouden ventje, ik heb altijd geroepen dat ik zo dankbaar ben dat hij zoveel geduld had voor zijn definitieve mandje!
Toen Reilly 1 jaar oud was, mocht hij af en toe wat trainingen flyball mee pakken samen met mijn oudste reu Billie Jean. Al snel bleek dat hij dit erg leuk vond, het was alleen lastig voor hem om de draai bij de bak te maken. De sprongen gingen echter met het grootste gemak. Hij maakte er echt zijn eigen spelletje van, leek het wel. Toen wij besloten dat Reilly toe was aan gevorderde trainingen, wilde ik hem graag röntgen om zeker te weten dat ik hem niet kapot zou trainen. Tot nu toe hadden wij het op flyball-gebied rustig aan gedaan met Reilly, met name omdat hij mentaal snel "vol" was. Ik weet nog dat ik tegen mensen zei: "duim voor Reilly, hoewel ik wel zeker weet dat het goed zit, is zoiets toch altijd spannend!" Het viel dan ook rauw op mijn dak toen de diagnose HD en ernstige artrose werd gesteld op 2 jarige leeftijd. Wij hadden geen klachten gezien omdat Reilly zijn spieren uitermate sterk waren. Dit moesten we dan ook intact houden, hoewel we hem niet mochten belasten in verdere sport.

Omdat Reilly een jonge border collie is, vond ik het vreselijk dat hij niet anders mocht dan zwemmen en fietsen. In overleg met de fokker en haar dierenarts/orthopeed hebben wij besloten dat Reilly toch nog een enkele training in de flyball mee mocht pakken. Omdat het een standaard baan was, hij de draai erg rustig deed, zou het namelijk niet veel kwaad kunnen. Daarentegen zou het wel erg goed zijn voor zijn spieren, en voor zijn koppie natuurlijk. We bleven in hetzelfde rustige tempo door trainen. Geen druk, enkel plezier. Vaak nam ik hem voor zijn eigen rust niet eens meer mee, en ik ontdekte dat ik dat eigenlijk erger vond dan hij. Voor hem is fietsen en zwemmen (en knuffelen, héél véél knuffelen) genoeg.

Op een begeven moment ontdekte ik een bepaalde onrust in Reilly. Reilly was net 3 jaar en hij begon zijn hormonen op mij en Billie Jean af te reageren, en hij begon andere honden te intimideren. Dat laatste kon ik goed trainen, hij luistert uitmuntend en heeft het volste vertrouwen in mij. Alleen het afreageren op Billie Jean en mij bleef. Omdat ik hier al lang mee lees, wist ik dat hormonen een positieve invloed hebben op het skelet. Daarom ben ik eerst wat gaan rondvragen. Wat voor invloed zou Reilly's eventuele castratie hebben op zijn heupen? Zeker omdat Reilly een cryptorchide reu is, wat inhoudt dat 1 teelbal niet is ingedaald en nog in zijn buik vast zat. Van wat ik gehoord heb, zou een castratie een zware operatie zijn omdat de hele buik open gelegd zou worden om de bal te zoeken.

Uiteindelijk ben ik ontzettend goed geholpen door dezelfde dierenarts/orthopeed die Reilly geröntgend had en zijn diagnose stelde. Hij vertelde dat de niet-ingedaalde bal warmer is doordat deze in de buik zit. Daardoor ontstaat er een overactiviteit in testosteron, welke een slechte invloed had op zijn heupen. Ook gedragsproblemen/onrust kunnen bij cryptorchidie ontstaan, waardoor de heupen meer belast worden dan bij `normale´reuen. De beste optie was dan ook om Reilly te castreren om de heupen meer rust te geven, en het goede nieuws hierbij was dat de DA deze operatie laparoscopisch kon uitvoeren. Dat houdt in dat hij met een camera en een mes de buik in gaat, via de camera de bal zoekt/vindt en deze dan wegsnijdt en eruit haalt.

De operatie vond een paar weken geleden plaats en was succesvol, Reilly heeft slechts twee weekjes rust hoeven houden om te herstellen. Maar na een week begon alle ellende. Reilly's heup schoot uit de kom na onverwachte bewegingen. Hij liep mank, en begon meer te heupwiegen. Tijdens het verwijderen van de hechtingen vertelde ik de DA over deze veranderingen. Deze schrok enorm, omdat zijn klachten in zo'n korte tijd zo sterk waren toegenomen. Hij bekeek de heupfoto's nogmaals en raadde eigenlijk al een operatie af. Ten eerste omdat beide heupen gedaan moeten worden, en dat erg intensief is voor Reilly. Daarnaast geeft de operatie in zijn geval ook geen garantie voor de toekomst, de problemen kunnen terugkomen. Plus de kosten, eerlijk gezegd had ik het geld ook niet gehad. Omdat Reilly's bespiering zo goed voor hem werkte voor de operatie, hoopte de DA dat we deze terug konden opbouwen en zo de pijn voor Reilly te verzachten. Reilly kreeg een maand lang pijnstillers/ontstekingsremmers (Metacam), twee maal een prik om zijn spieren een boost te geven, en ik zou intensief met hem gaan zwemmen/fietsen (als voorheen, dat heb ik altijd al gedaan, het mocht enkel 2 weken even niet).

De behandeling begon, en na twee weken had ik zeer sterk het gevoel dat Reilly enkel maar beroerder ging lopen. Zwemmen wilde hij wel heel graag, maar gebruikte enkel zijn voorhand. We zijn daarop een aantal keer naar het strand geweest, zodat hij daar zijn achterhand wel moest gebruiken, anders had hij last van de stroming. Maar zodra hij zijn achterhand gebruikte, leek hij meer en meer onstabieler te lopen. Hij sleepte met zijn achterhand, draaide zijn poten naar binnen, zijn heupen bewogen extreem ver uit elkaar en hij liep ook nog eens zeer wijdbeens. Ik voelde een groot verdriet, enkel al door naar hem te kijken zodra hij vooruit liep. Zijn heupen bleven gelukkig wel op hun plaats, dus dat was wel een positief teken. Helaas beterde zijn lopen niet, en heb ik een filmpje gemaakt voor de DA om hem te laten zien wat ik bedoelde.

Gisteren was het dan zover. Een maand intensief zwemmen/fietsen, een maand pijnstillers/ontstekingsremmer en de spieropwekkers hebben hun werk kunnen doen. De klachten hadden echter inmiddels volledig verholpen moeten zijn. De DA is zijn achterhand verder gaan onderzoeken. De heupen waren pijnlijk, maar zijn onderrug ontzettend pijnlijk. Ik herkende mijn eigen hond even niet meer terug, zo´n heftige reactie kwam naar voren. Zijn heupen zijn dus niet het enige probleem. Wat echter wel vreemd is, is dat Reilly heel makkelijk springen kan. Honden met onderrugproblemen kunnen dat over het algemeen niet. De DA weet hierdoor nog niet zo goed welke richting we op moeten. Daarom is nu de beslissing gemaakt om een week lang tramadol te geven (morfine-achtige pijnstiller), bovenop de ontstekingsremmers/pijnstillers die hij al kreeg. Ik moet goed in de gaten houden of dit verschil uit maakt of niet, daarop kan de DA wat onderzoeken wegstrepen of toevoegen en kunnen we verder met een diagnose te stellen. Ik weet momenteel dus nog niets, behalve dat het heel wat erger is dan ik vermoedde (en ik wist al dat het erg serieus was). Röntgenfoto´s staan op de planning.

Ik ben kapot, voel me gebroken. Ik hou het echter allemaal binnen. Ik voel me intens verdrietig maar probeer het voor Reilly zo aangenaam mogelijk te maken, een leven met ontspanning en toch veel zwemmen om zijn spieren te versterken. Ergens voel ik me ook erg boos, op de fokker waarvan ik gehoopt dat er iets serieuzer op in gegaan zou worden en waarvan ik iets meer steun hoopte te ontvangen. Maar ik snap ook dat het lastig is, want hoe ga je hier nu mee om? Een jonge hond van 3 jaar oud die al zoveel pijn heeft?!

Via dit topic wil ik de pijn graag van me afschrijven. Probeer ik het voor mezelf zo te laten zijn. Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen, en alvast bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.

Liefs Susanne en een dikke knuffel van Reilly

Sorry voor het dubbele verhaal, ik heb de moderators al een berichtje gestuurd of ze het aan willen passen..

Wat heftig zeg! En wat een doffe ellende.

Ik hoop dat er iets wordt gevonden, wat behandelt kan worden en waardoor Reilley nog jaren pijnloos mee kan

Sterkte

Hoi Suzanne, 

Wat een heftig verhaal zeg en wat een pech voor Reilly en jullie. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen, dus ik hoop dat het niet verkeerd overkomt, maar dan kijk ik naar mijn mannen en ben ik weer even heel erg dankbaar dat we geluk hebben met ze tot nu toe. Jouw verhaal maakt weer eens heel duidelijk hoe weinig vanzelfsprekend dat is... Het is gewoon niet eerlijk... 

Behalve een 'dikke knuf" misschien nog 1 mogelijk tip ivm de rugproblemen? Er zit namelijk zo'n 'knik'  in het verhaal met ineens die rugklachten, dus heel misschien zou manuele therapie of een orthomanuele behandeling nog iets kunnen ondersteunen? Dat er bij het uit de kom schieten van de heup toch iets verschoven is in de rug? Wij en onze dierenarts hebben op zich wel goede ervaring met dr Aharon (www.kreupeldier.nl) 

Overigens heeft Spot eigenlijk ook niet zo'n goed gebouwde onderrug maar hij springt wel zonder problemen op de tuintafel... 

Jeetje.. Ben er even stil van hoor...

Ik volg je topic mee, ik vind het vreselijk voor jou en Reilly dat hij dit op zo'n jonge leeftijd al heeft... Ik hoop dat er een behandeling voor hem is die helpt, zodat hij geen pijn meer heeft en weer normaal kan lopen..

Ik wens je heel veel sterkte!

Wauw wat een verhaal... ben er even stilvan! ik weet niet veel beters te zeggen dan wat ontzettend erg en heel veel sterkte!

Jeetje wat een verhaal, heel veel sterkte en ik hoop dat er snel wat verbetering komt

Ach Reilly toch wat een zorgen,

ik dacht ook aan dokter Aharon, ik lees veel goede berichten over haar.

Als het mijn hond was zou ik ook advies vragen bij dr. Schulze of Reilly in aanmerking komt voor goudacupunctuur.

http://www.gold-akupunktur.eu/13.html

Jeetje wat heftig!! Heel veel sterkte! 

Bedankt voor de lieve reacties! Zelf heb ik ook gedacht aan de alternatieve wegen, en heb ik goede ervaringen met een osteopaat. Maar die zegt ook dat we eerst moeten nagaan of het niet medisch is. Het kan heel goed zijn dat hij rugklachten heeft ter compensatie van zijn pijnlijke heupen. Of misschien zijn zijn heupen zo sterk verslechterd dat zijn spieren zo overgevoelig zijn. Alleen heeft de arts zijn spieren nauwelijks aangeraakt, en doet zijn rug heftiger pijn dan zijn heupen, hoewel hij daar ook serieus op reageert. Daarnaast is het dus ook goed mogelijk dat het een erfelijke afwijking is, dat zullen de foto's moeten uitwijzen. Ik vermoed ook dat hij gewoon een ontzettend stoer ventje is geweest, keihard voor zichzelf tot hij niet meer terug kon na even rust gehouden te hebben, na toe te hebben gegeven aan de pijn. Klinkt misschien vreemd, maar zelf kamp ik ook met chronische pijnklachten. Ik heb jarenlang doorgewerkt tot ik niet meer kon, en toen ik ziek thuis kwam te zitten werden mijn pijnklachten alleen maar intenser toen ik eraan toegaf.

En wakkere husky: ik begrijp je helemaal! Zelf probeer ik me ook niet schuldig te voelen als ik dankbaar naar Billie Jean kijk. Hij gaat zo ontzettend goed, heeft prachtige gezondheidsuitslagen, knalt momenteel binnen de hondensport en we mogen hopelijk binnenkort zijn eerste nestje verwachten. Hij is echt in topconditie, en het voelt dubbel om daarvan te genieten.

Jeetje Suzanne, ik kan ook niet anders zeggen als, wat enorm heftig.

Wat kan ik me goed voorstellen hoe verdrietig en radeloos je je zo af en toe moet voelen.

Ik heb absoluut geen advies..., behalve de al gegeven Dr. Aharon..., zij staat bij ons op het lijstje 'volgende keer' na bezoek en advies van onze eigen DA..., zij heeft geadviseerd om als Misty 'klachten' krijgt een bezoek aan haar te gaan brengen ivm beginnende slijtage.

Hopelijk vind je het juiste pad voor Reilly..., heel veel sterkte!!

Wat een enorm verdriet!

heel veel sterkte!

Hey Susanne,

Ik weet nog toen ik hier op het forum mijn verhaal over May en haar ED en artrose schreef, jij 1 van de eerste was die reageerde over je ervaringen met Reilly.

Ik heb me toen ontzettend gesteund en gesterkt gevoeld door jullie verhaal en jouw beleving en omgang met een jonge hond die beperkt (moet) worden, sloot erg aan bij ons gevoel en hoe wij het wilden doen.

Wat ontzettend, heel erg verdrietig om nu te moeten lezen dat Reilly zoveel pijn heeft en dat al jouw inspanningen even te weinig resultaat geven.

Ik leef intens met jullie mee en hoop dat er snel verbetering komt en dat er iets gevonden wordt waar je concreet mee aan de slag kan (vanuit het gevoel dat je íets kan doen, maakt niet uit wat....)

Heel, heel veel sterkte en liefs!

Zo dat is heftig. Ik hoop dat er een goeie behandeling voor Reilly mogelijk is.

Zo jong en dan zoveel pijn, honden laten niet het achterste van hun tong zien op dat gebied.

Dit is echt een verschrikelijk verhaal, een hond die zo graag iets wil doen en het dan niet kan/ mag.

Heel veel sterkte met de onderzoeken, en de duimen draaien voor jullie.

Ach Susanne wat verschrikkelijk
Ik wens jullie beterschap en sterkte met deze zware tijd.
Ik volg verder.

Pffffft Susanne .... heftig zeg..... arme Reilley, arme jij....

Ik zelf zat ook net als Dobry aan goudacupunctuur te denken.

Wat mij echter ook direct te binnen schoot was om even met hem naar een goede fysiotherapeut te gaan....

Joy liep een tijd geleden ook niet lekker, vond ik.... en ben toen met haar naar de DA gegaan. De DA dacht dat het misschien met de heupen HD te maken kon hebben en raadde me aan om haar reeds te laten rontgen.... Had hier zelf geen goed gevoel over alhoewel ik het verder ook niet meer wist en behoorlijk down was... Ik kreeg toen echter her advies van vrienden om eebs naar een fysiotherapeut te gaan en haar eens na te laten kijken. Direkt gedaan en binnen een paar dagen had ik al een afspraak....

Wat bleek.....Joy had een ruggewervel verschoven.....daaromheen waren natuurlijk de spieren behoorlijk hard geworden. Bij de fysio hebben ze haar behandeld met massage en hierdoor is de wervel teruggeschoven. We zijn toen nog een aantal malen geweest om te zorgen dat alles lekker soepel bleef......

Ik weet het niet......maar misschien is het een idee om je ventje even na te laten kijken bij een fysio ?

Succes met je ventje

Jeetje wat een verschrikkelijk verhaal! Ik snap dat je kapot ent van verdriet moet vreselijk zijn om je mannetje zo te zien! Ik wil je heel veel sterkte wensen en Reily een dikke knuffel! Hoop dat de artsen er snel achter komen wat eraan de hand is!

Oh, wat heftig Susanne...

Ik wist van Reilly zijn problemen, je hebt me ook enorm geholpen met mijn HD presentatie. Ik heb veel leerlingen wat kunnen vertellen over deze verschrikkelijke aandoening.
Mijn presentatie was zelfs zo goed, dat mijn lerares hem wou hebben zodat leraren hem ook konden gebruiken voor lessen...

Ik vind het ontzettend erg, Reilly is nog zo jong... En nu al zo'n pijn...
Ik hoop echt dat er een goede behandeling gevonden kan worden voor Reilly.

Veel sterkte toegewenst en een knuff aan Reilly!

Lieve woorden!! Ontzettend fijn, dankjewel! Ik zal me zeker verdiepen in de tips die jullie me meegeven, en ik hoop echt van harte dat hij met zulke behandelingen geholpen zal zijn. Ik wacht wel eerst de resultaten van de röntgenfoto's af. Vandaag leek hij iets beter te lopen, bij lange na niet perfect, maar ik zag wel een subtiel verschil, zou de tramadol dan toch gaan schelen?

@ May & Len: wat een fijn berichtje! Ja, dat is het ook. Ik sta momenteel machteloos en zou alles uit de kast halen om het voor hem draagbaarder te maken. Ik kan helaas momenteel niets. Ja, zijn spieren sterk en soepel houden, maar dat maakt voor nu nog geen verschil. Ik hoop dat het met May inmiddels beter gaat, hoe is het met haar tegenwoordig? Verder hoop ik niet dat je geschrokken bent om May na het lezen van deze update. Ik denk dat heel veel honden gebaat zouden zijn met de manier waarop ik gehandeld heb met Reilly. Ik heb alles op alles gezet zodat hij zijn vrolijke eigen zelf kon zijn. Het mocht alleen voor hem niet zo zijn. Waarom niet, daar kom ik hopelijk snel achter... Ik denk wel, had ik dit of dat anders kunnen doen?! Maar uiteindelijk kom ik toch elke keer met het besef dat ik heel voorzichtig met hem ben geweest, hij is enkel intensief getraind in het water en in het draven naast de fiets.

Esther, dankjewel voor je meedenken. Ik heb zelf inderdaad goede ervaringen met een goede osteopaat/fysiotherapeut. Alleen zij zei me eerst medische afwijkingen uit te sluiten eer zij Reilly onder behandeling zal nemen. Ik wil heel graag de röntgenfoto's herhalen, om zeker te weten waar Reilly en ik aan toe zijn. Reilly moet wel bij bepaalde behandeling gebaat zijn, we hebben het niet breed genoeg om geld uit te geven wat tot niets leidt, en wat we van tevoren hadden kunnen weten. Daarnaast vind ik het ook belangrijk te weten wat er mis is voor de fokker.

Knuffels zijn ontvangen, Reilly voelt zich de koning te rijk

Ik zou graag een foto plaatsen, maar dat lijkt niet te gaan indien ze niet op je profiel staan?

Heel erg heftig jullie gaan samen door hel gewoon.

Ik zou willen dat ik woorden had van troost of geruststelling maar ik vrees dat je hierin vooral afhankelijk bent van diagnose duidelijkheid en wat zijn eventuele mogelijkheden. 

En wat kunnen jullie aan.

Ik wil jullie heel veel sterkte wensen.

Jeetje, wat schrik ik hiervan. Heb hier (gelukkig) geen ervaring mee, maar wil jullie veel succes wensen.
Reilly krijgt 8 pootjes van de dames

Heftig verhaal, ik had al het een en ander mee gekregen toen je op mijn topic over Bayley en haar artrose problemen reageerde. Het is wel heel sneu dat ie zo jong al zoveel problemen heeft. Ik leef met je mee want ik weet (een beetje) hoe het is. Er lijkt maar geen einde aan te komen en wat je ook doet het gaat niet beter, dat is zo ontzettend frustrerend want je wilt het beste voor je hond. 

Tips heb ik niet voor je maar die worden hier al talrijk gegeven, ik kan je alleen maar sterkte wensen en hopen dat het straks beter gaat met Reilly, want dat verdient hij en jij natuurlijk ook. 

Als je eenmaal die röntgenfoto's hebt kun je die gewoon door dr. Schulze laten bekijken, hij kan dan zien of je hond in aanmerking komt voor goudakupunktuur. Dat is veel goedkoper dan opereren, er worden dan kleine goudstaafjes tussen de gewrichten gezet zodat hij geen pijn heeft en zich gewoon kan bewegen. Het scheelt ook een hoop aan pijnstillers en andere medicatie.

Maar eerst die fysio lijkt me een goed idee.

" Als je eenmaal die röntgenfoto's hebt kun je die gewoon door dr. Schulze laten bekijken, hij kan dan zien of je hond in aanmerking komt voor goudakupunktuur. Dat is veel goedkoper dan opereren, er worden dan kleine goudstaafjes tussen de gewrichten gezet zodat hij geen pijn heeft en zich gewoon kan bewegen. Het scheelt ook een hoop aan pijnstillers en andere medicatie.
 
Maar eerst die fysio lijkt me een goed idee. "

Dobry

Fijn dat je er nog wat verder op in gaat wat de goudacupunctuur betreft, wat dat kan betekenen voor je hond. Dat klinkt ook als een eventuele oplossing. Ik heb nog geen idee wat me te wachten staat.. We hebben al een aardig spaarpotje betaald de afgelopen maanden aan de operatie en medicatie. Er is momenteel ook een topic te lezen, over in de schulden vanwege je hond. Zover is het nog niet, we hebben nog wat speelruimte. Maar ik lees ook dat topic met een dubbel gevoel... Wat als het zover komt dat ik die beslissing maken moet?! Ik hoop van harte dat er een oplossing komt waarbij ik Reilly een zorgeloos/pijnloos leven kan bieden en de ruimte blijf houden om beide honden de verzorging te bieden die ze verdienen.

Dankjulliewel allemaal, voor de steun, de tips en de lieve woorden! Ook de berichten via PB, doet me enorm goed

Niet mis wat jullie meemaken en wat Reilly meemaakt. 

Begrijp volledig je angst , verdriet .....wat gaat de toekomst geven ?

Heb ook geen glazen bol, niemand hé. Misschien nog eens die speciale goudtherapie uitproberen .

Maar eens stopt het . Hoe erg het ook is. Je mag er zelf niet onderdoor gaan meid. 

Ik kan je niet helpen alleen met troostende woorden. Arme Reilly, en zo jong nog. 

Blijvende pijn is vreselijk en verandert op de duur ook het karakter, van mens en dier. 

Veel moed en ik duim voor verbetering. 

ik denk dat je eerst meer duidelijkheid moet hebben, die onzekerheid is vreselijk. Als hij voor goudacupunctuur in aanmerking komt is dat een eenmalige ingreep, dus dat is nog te overzien. Pijn heeft hij dan ook niet meer dus dure pijnstillers zijn dan ook niet meer nodig.

Sterkte hoor.

Heel veel beterschap Reilly! En ik hoop dat we snel gaan zwemmen samen  Als jij mij de schone zwemplekjes laat zien, zal ik jou de vieze modderslootjes aanwijzen  Als dat geen liefde is.. 

Pootjes en een heerlijke lebber,

Finch 

Jeetje, wat een tegenslagen allemaal. En dan bij zo'n jonge, actieve hond.

Ik weet niet hoe goud-acupunctuur specifiek werkt, maar mijn vorige hond had vanaf zijn 10e-11e een hernia en artrose. Hij heeft daarvoor normale acupunctuur gekregen. Nou, hij kwam slepend met zijn achterste voetjes de praktijk in en ging weer naar buiten in volle galop. Ongelofelijk, echt waar. Ik zeg altijd maar dat deze vrouw onze Chico zo'n 3 jaar extra leven heeft gegeven.

Misschien is dieren aquatherapie ook nuttig om zijn spieren weer helpen op te bouwen? Het is natuurlijk in principe hetzelfde als zwemmen, maar de temperatuur zal wat vriendelijker zijn en het is misschien langer rechtlijnig zwemmen dan "in het wild"?

Veel sterkte met Reilly, ik hoop dat je kan vinden wat het probleem is en er dan ook iets aan te doen is.