graag advies over rangorde bepaling met tweede husky

Lieve baasjes, ik zou graag wat advies van jullie willen over hoe ik nu het beste kan handelen.

Ik zal de situatie zo duidelijk mogelijk proberen te beschrijven. Luba (husky teefje, 1,5) is onze eerste hus, schat van een hond die goed kan luisteren. Hoewel ik hele dagen bij huis ben, veel ruimte heb en het bos naast de deur merkten wij toch dat Luba behoefte heeft aan een maatje. Deze hebben we gevonden, Kenzo (husky reu, gecastreerd van nov 2009) zocht een fijn nieuw tehuis vanwege tijdgebrek eerste baasje. Ook Kenzo luistert heel goed. Dame en heer hebben vorige week voor het eerst kennis gemaakt en Kenzo heeft gelogeerd tot maandag ochtend en komt volgende week permanent terug.

Lastige bijkomstigheid is dat Luba vrijdag 1,5 week loops was (1e duidelijke loopsheid).

De kennismaking ging boven verwachting goed, ze speelden heerlijk en lagen ook al snel bij elkaar. Beide aparte voer/water bakken maar gebruiken het van elkaar, door elkaar en samen. Het lijkt erop dat Luba de hoogste positie heeft dwz Kenzo onderwerpt zich wel aan haar, likt haar bek af na een snauw van haar en zij laat zich niet op haar rug leggen. Gebeurde 1 x iets sneller dan zij erg in had en vloog tamelijk fel op. Er waren een aantal momenten dat ze erg fel naar hem reageerde als hij bv ook probeerde op de bank te gaan liggen maar hij gromde wel terug naar haar. Eigenlijk ging alles redelijk relaxed, wandelen ook samen aan de lijn met koppel stuk. Tot zondag avond, de buurvrouw wilde binnen komen maar klopte eerst aan terwijl ze normaal via de achterpoort naar binnen komt. De honden stonden al blij vooraan en ik hield ze even beide vast aan de halsband. Kenzo werd door haar als eerste begroet en hij blafte, toen ging alles heel erg snel en ze waren heftig aan het vechten (niet duidelijk wie begon). Luba heeft wat kleine verwondingen opgelopen aan neus en wang. We hebben ze beide uit elkaar kunnen krijgen en even apart gezet. Daarna hebben ze weer gespeeld wat begon me een "conversatie" liggend tegenover elkaar.

Ik ben behoorlijk geschrokken dat het zo heftig ging en nu wat onzeker over hoe de beide te benaderen als Kenzo straks volgende week terug is. Natuurlijk logisch dat deze eerste dagen spannend zijn en de orde bepaald moet worden. Luba is een dametje dat niet snel haar koppie buigt, maar is ze niet wat te jong om de leider te zijn tov Kenzo. Luba reageerde ook vrij bezitterig als het om de plekjes en ons ging. Kenzo aaien en aanhalen geen probleem maar met hen beide gelijktijdig spelen snauwt ze weer. Ik wil natuurlijk graag voorkomen dat ze nog eens zo gaan vechten maar me er ook niet te snel mee bemoeien. Is het verstandig om Luba te corrigeren als ze te ver gaat in wat hij van haar wel of niet mag?  Is het logischer dat Kenzo de leider word?

Ik hoop dat jullie me op weg kunnen helpen want het is een prachtig stelletje.

 Luba op het bed, Kenzo op de grond

 Kenzo

Ik denk dat het belangrijk is dat je duidelijk maakt dat JIJ de leider bent.
Ze mogen onderling best de rangorde uitzoeken maar jij bepaald hoe ver ze daarin kunnen gaan. Ik zou dus zeker corrigeren en duidelijk laten weten wat wel en niet is toegestaan.

Naar mijn mening denk je te sterk in positie-termen. Het komt er vooral op aan dat de honden goed en fijn kunnen samenleven, niet dat de ene hoger of lager moet zijn dan de andere. Karakters verschillen, honden moeten elkaar leren kennen, maar het idee daarachter is dat ze dit zo sereen, geduldig en tolerant mogelijk doen, en dat is jouw taak.

Dus ipv je af te vragen: wie gaat leiden, wie gaat volgen, is het volgens mij wenselijker te denken: wat wil ik en hoe breng ik dit over naar m'n honden. 

M.i. is het daarbij belangrijk dat je in wezen van beide honden hetzelfde vraagt (qua gedrag), hen dus als gelijkwaardig behandeld en de ene niet op een hoger niveau gaat zetten dan de andere, want dat is net vaak een bron van conflicten. De manier waarop je dit van beide honden vraagt kan natuurlijk wél verschillen, omdat elke hond een ander karakter heeft en dus een andere aanpak vraagt.

Bedenk wel dat loopsheid je teefje momenteel erg kan beinvloeden qua gedrag. Er zijn er die bitsiger en chagrijniger worden, of net aanhankelijker en plakkeriger. Indien mogelijk zou ik de honden pas terug bij elkaar zetten na de loopsheid.

Een vreemde hond in je huis. Super dat ze al goed doen!

ik zou de teef in alles als eerste benaderen, eerst zij aanhalen, begroeten, eten geven etc. Het is haar huis en Kenzo is de indringer. Pas als je een paar weken verder bent, kun je hen gelijkwaardig gaan behandelen.

ik denk ook dat daarom het gevecht plaatsvond. Luna werd niet als eerste aangehaald maar de indringer op haar terrein. 

ik weet dat hier op hp niet gedacht wordt in posities, mijn roedeltje van vier honden laten wel degelijk een rangenpositie zien.  Dat is heel wat anders dan dominant willen zijn.

Als boerendochter zie je ditzelfde bij koeien en schapen, etc.

Stabiele honden zie vaak overwicht hebben op de andere honden. Onderzoek heeft laten zien dat juist teven de leiding kunnen nemen. Formaat maakt niet zoveel uit.

zoals jij schrijft over je honden, komt het vast helemaal goed! Jij KIJKT naar je honden, en hun gedrag in samenhang met de omgeving. Super gewoon.

Ik sluit me helemaal bij Alaska's Finest aan, het komt erop aan dat de honden en jullie met zijn allen in harmonie kunnen leven. En daar moet jij voor zorgen. In rangen en standen denken is nu niet aan de orde. Het kan best zijn dat over een tijdje een van de honden meer zijn of haar zin krijgt, of dat de een wat gemoedelijker, feller of toegeeflijker is dan de ander. Voor nu is belangrijk dat iedereen zich goed en veilig gaat voelen.

Kenzo moet nog gaan wennen aan zijn nieuwe situatie, en Luba aan de indringer. Een goede begeleiding is heel belangrijk. Laat het ze niet zelf uitzoeken maar geef beide honden steun.

Het lijkt mij het beste dat je aanleidingen tot strubbelingen voorkomt en even een rustig kalm ritme gaat opbouwen.

Praktisch gezien zou ik het ze dus niet zelf laten uitzoeken maar beiden beschermen en het gevoel gaan geven dat jij er bent voor hun veiligheid.

 Het lijkt me belangrijk om heel goed op de lichaamstaal van beide honden letten zodat je tijdig kan ingrijpen. Let goed op stresssignalen als tongelen, smakken, gapen, krabben etc. etc. Ik zou me hier goed over inlezen zodat je weet hoe de honden zich voelen.

http://www.youtube.com/watch?v=00_9JPltXHI

Uiteraard  alle aanleiding als botjes en speeltjes van de grond afhalen.

Ik zou zeker nog niet gaan stoeien wat voor veel honden toch voor teveel opwinding en verwarring kan zorgen. Zelf zou ik even geen van beide honden nadrukkelijk gaan knuffelen of aaien. Alleen als het zo op een rustige natuurlijke manier van pas komt, en niet als een uitdaging gezien kan worden.

Bezoek zou ik de honden laten negeren eerst maar.

In het begin zou ik ook de herplaatsregels goed toepassen voor Kenzo. Dus geen druk bezoek gaan ontvangen of met hem op bezoek gaan, je stem en houding altijd rustig houden, niet naar hem toelopen maar hem naar jou toe laten komen als hij niet wil laat hem maar. Hij moet ook ergens een veilig plekje hebben waar hij niet gestoord wordt. Nog geen oefeningen onder druk wel leuke zoek- of aandachtspelletjes als hij daar zin in heeft. In alle rust laten eten. Je kunt de honden apart laten eten, wat ik zelf zou doen. Of er heel goed bijblijven en er tussen staan zodat beide honden rustig kunnen eten.

Trouwens wat goed van je dat je Kenzo een fijn nieuw plekje wil gaan geven. Kom je er zelf niet uit met de begeleiding zou je er altijd nog iemand bij kunnen halen om eens met je mee te kijken. Een gedragstherapeut die verstand heeft van hondentaal (kalmerende signalen) is een goede keuze om je te begeleiden.

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Ik ben blij met jullie reacties. Het lastigste vind ik nu juist ook het al dan niet benaderen vanuit een "rangorde" positie. Met Luba heb ik als pup veel moeilijkheden gehad de eerste weken tot ik mij ben gaan verdiepen in kalmerende signalen en haar vandaaruit gaan begeleiden en opvoeden. Luba is veranderd in een lieve hus waarbij weinig nodig is om haar te laten luisteren. Ik denk ook dat ik de lichaamstaal aardig goed kan lezen.

Tegelijkertijd lijkt het mij wel vrij logisch dat husky's met meerdere bij elkaar toch wel degelijk een rangorde hebben. Ik lees nu op het internet daar zoveel tegenstrijdigheden hierin. Ik denk dat het los kan staan van de dominantie theorie die achterhaald is. En als je met sledehonden werkt is er toch ook een duidelijke leider?

Dus op dit punt weet ik het ff niet. Het makkelijkste voor jezelf is denk ik sowieso om ze beide gelijkwaardig te behandelen. Een fout is makkelijk gemaakt en ik wil er juist niet zelf de veroorzaker van zijn dat er ets mis zou gaan door een verkeerde benadering/begeleiding. Wat ik nu heb gedaan is Luba, doordat ze liet zien de boel te sturen steeds net een fraxie zowel Luba als Kenzo zijn gewent het eten te kunnen pakken als ze honger hebben. De bakken staan niet bij elkaar en ze gingen zelf dan uit de ene en dan uit de andere bak eten. Dit ging rustig en in harmonie. 

Wbt bezoek, de trigger was nu denk ik wel de buurvrouw die binnen kwam en normaal gaat dat ook niet zo. Zij heeft zelf bedacht het anders te doen waar wij dus nu niet op bedacht waren. Als Kenzo straks terug komt NA Luba's loopsheid gaat hier de deur ook op slot en wil ik ook dat als er mensen zijn deze de honden negeren. Het aaien van de honden vinden ze beide prima en dat doe ik ook als ze bij me komen. Kenzo laat ook zien dat hij daar behoefte aan heeft. Speelgoed en stoeien zal ik zeker langer achterwege laten.

We zien ook duidelijk dat ze na het spel met elkaar beide de rust zoeken en rustig gaan slapen. Kenzo lijkt zich al snel erg op zijn gemakt te voelen. Groot verschil tussen de eerste en tweede dag.

Als het mogelijk was geweest hadden we nog wat langer gewacht met de kennismaking maar het baasje van Kenzo vertrekt naar het buitenland voor werk en juist nu heeft mijn partner een paar weken vakantie.

Het makkelijkste voor jezelf is denk ik sowieso om ze beide gelijkwaardig te behandelen. Een fout is makkelijk gemaakt en ik wil er juist niet zelf de veroorzaker van zijn dat er ets mis zou gaan door een verkeerde benadering/begeleiding.

Ja precies, je bent ook geen hond en een foute interpretatie is snel gemaakt.  Het is naar mijn mening zowel voor de honden als voor jouzelf het beste als jij gewoon duidelijk maakt dat je beide honden begrijpt en voor beiden de veilige haven gaat worden en beiden door jou ook gelijk behandeld gaan worden. Als de een de ander wil domineren wordt dat niet toegestaan, zelf heb ik zowieso als regel dat in huis gewoon rust heerst. Behalve iets van een denkspel- of zoekspel (wat ik ook apart zou doen met elke hond) horen de aktiviteiten op een goede manier buiten gedaan worden.

Alaska's finest en Dobry zeggen het eigenlijk al. Zorg dat jij degene bent die zegt wat er gebeuren moet en hoe dat gebeuren moet. Begeleid ze en pin je niet te sterk vast op de rangorde. In het begin zullen ze beide moeten wennen maar met goede begeleiding bereik je al een hele hoop.

Wat ik nog wil toevoegen is dat je er rekening mee moet houden dat Luba straks moet delen, de speeltjes, het baasje en haar ruimte. En dat kan ze lastig vinden in het begin en dat kan voor strijd zorgen. Onze herplaatser (husky) had daar in het begin ook erg veel moeite mee, hij was de enige hond in zijn vorige huis en nu moest ie ineens het huis delen met 2 andere honden, hij verdedigde zijn voer en speeltjes en dat liep soms op (bek)vechten uit. Nu gaat dat al stukken beter en wordt er zelden meer heftig gereageerd. Als het echt erg wordt kan je altijd even de speeltjes opruimen (hebben wij ook gedaan) om even een moment van rust te creëren. 

Wees geduldig en verwacht in het begin niet teveel van ze, het komt vast goed.

Je kan het zo zien: als je niet zeker weet hoe het nu met die rangorde moet (wel of niet, en hoe dan), vertrouw dan gewoon op je eigen buikgevoel en werk van daaruit. Maar ga er niets insteken waar je jezelf onzeker bij voelt, want dat komt nooit duidelijk over.

Wat de sledehondensport betreft: de leider in het team is de musher (mens). De honden hebben elk een specifieke taak die gebaseerd is op hun talenten en daardoor krijgen ze een plaats in het span. De ene plaats is niet meer waard dan de andere, ze zijn allemaal nodig.

Ook staan de posities in een span volkomen los van hoe de honden zich buiten de sport bedragen. Zo zijn er honden die heel goed kunnen samenwerken in de sport, maar eenmaal uit het span elkaar naar de keel vliegen omdat ze elkaar niet kunnen ruiken of zien. Deze honden worden dan hun hele leven gescheiden gehouden, enkel voor de sport mogen ze samenkomen. Laat je dus niet misleiden door termen als leaddog of teamdog, dat slaat enkel op de sport, niet op verhoudingen thuis.

Ik denk dat je 't goed doet, hoor, Nieuwe Maan! Maar de omstandigheden liepen misschien wat onhandig samen? Luba loops, dat is altijd al een heikel punt, ze kunnen nogal wispelturig en moeilijk in te schatten zijn, dan. Jij alleen thuis, wat je misschien wat onzekerder heeft gemaakt, de buurvrouw die wat onverwacht deed zodat je opeens geen overzicht meer had in de situatie, enz. en plots was het zover: beng! Ze vechten. Laat het niet te lang in je hoofd spelen. En laat het 'moeten' achterwege: dus voel je niet verplicht iets te doen waar je jezelf niet comfortabel bij voelt (dus ja, ook deze tekst mag je gerust in de prullemand gooien ;-) )

Als jij je rustig en zelfzeker voelt, straal je dit ongetwijfeld uit naar de honden. En daar volg ik Dobry in: ook bij ons thuis is het belangrijkste dat beide honden zich gesteund, op hun gemak en relaxed voelen. En dat werkt prima.

Komt goed!!! 

Fijn, jullie antwoorden. Het stelt mij erg gerust. Denk ook dat ik er inderdaad teveel mee bezig ben nu en me teveel zorgen maakt. Het zijn beide schatten en stabiele honden.

ik zal nu inderdaad gewoon op mijn gevoel handelen, dat klopt eigenlijk altijd.

Kenzo verblijft nu in de kennel waar hij sinds pup vaak komt en zich fijn voeld, ze hebben daar een paar filmpjes van mij en een GT wil daar even naar kijken.

Nog wel even een puntje waar ik over twijfel...Luba slaapt bij ons op de slaapkamer.....in bed (is zoooo gezellig) Dat wil Kenzo natuurlijk ook wel maar dat word een beetje te vol in bed. Ik wil ze wel graag boven houden, heb dan ook zicht op wat er gebeurt. Ik heb nu twee grote kussens waar ze allebei op de grond hun eigen plekje kunnen krijgen. Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Probeer is de dominantie theorie achterwege te laten, en de honden is goed te opserveren.
Kijk is naar de kalmerings signalen die de honden af geven.
(Tongelen, gapen, wegkijken, liggen)
Naar mijn idee zoeken de honden zich steeds op en komen te dicht bij elkaars persoonlijke ruimte, en tonen ze er geen respect voor.
Grommen is dan de enige manier om duidelijk te maken dat ze het echt niet prettig vinden.
Aan de halsband vast pakken tijdens de visite zou ik nooit doen, dat breng heel veel spanning over naar de hond. Honden willen kennis maken door te snuffelen. Dus zou ik de hond aan de persoon laten snuffelen, en de persoon de hond te negeren. Aaien door een vreemde vinden honden meestal niet altijd prettig.
Blaffen doen ze om te laten weten dat er een vreemde in het terrein binnen komt.
Ik zou de honden niet teveel bij elkaar laten. Omdat ze dit duidelijk niet echt prettig vinden. En geeft misschien wat stress.

Ik ben met je eens dat honden onderlinge verstandhoudingen hebben. De een misschien wat meer de baas dan de ander, of de ander wat onderdaniger/gemoedelijker. Maar ik denk dat je als baas niet in die soep moet gaan zitten roeren. Dat zoeken ze zelf wel uit. Je kunt als baas wel grenzen stellen aan uitingen in het gedrag. Niet toestaan te vechten, of voorlopig even niet toestaan op de bank etc. om even rust in de tent te brengen en als daarna de verhoudingen zo ongeveer vast liggen kun je je misschien wat meer veroorloven.

 Dankje Sem, ik geloof dat je mijn verhaal niet nauwkeurig gelezen hebt. Als ik eea van wat jij schrijft niet al zou weten zoals bv, laten snuffelen aan mensen of dat ze aaien meestal niet prettig vinden door een vreemde dan zou ik hier zeker niet met twee husky's moeten zitten. Met alle respect, ik dank je voor de moeite. Je vult in/geeft aan dat de honden geen respect hebben voor elkaar en ik ze beter niet teveel bij elkaar kan laten. Dit zijn twee huishonden die juist elkaars gezelschap op prijs stellen en nodig hebben. Tot slot, de honden bij de halsband pakken was nodig omdat ze anders door de buurvrouw op straat waren beland waar ze niet horen en niet veilig zijn.

Je honden hebben nog geen band met elkaar, dat moet langzaam groeien. Voor een hond is zijn roedel (en hiermee bedoel ik alles wat onder een dak woont, maar ook honden waarmee veel contact is) belangrijk, alles buiten de roedel is niet belangrijk. Buiten de roedel kunnen er ook hele erge gevechten voorkomen.

Je teef heeft nu nog niets met je reu, ze stoorde zich misschien dat hij eerst op het bezoek afging, het is haar huis en haar buurvrouw en dat wilde ze even laten zien.

Het gaat goed komen, maar in het begin, zul je dit soort situaties goed moeten begeleiden.

Als de bel gaat, beide voorlopig niet mee naar de voordeur bvb. Bezoek geen aandacht laten besteden aan de honden, je zou ze uit elkaar op een eigen kleedje kunnen leggen en allebei een kluif kunnen geven. Als ze eenmaal elkaar als roedel genootje hebben geaccepteerd, heb je kans dat dit beter gaat.

Je teef zal moeten leren delen, omdat er nog geen band is, zal ze dit nu lastig vinden. Zelf binnen een roedel hebben honden allemaal iets wat ze belangrijk vinden en niet willen delen, zo belangrijk, dat ze er zelfs voor willen vechten. 

Binnen een roedel, zal het meer een knauw zijn dan een echt gevecht. 

Je teef vond haar plaats op de bank belangrijk. Je zou je reu naast de bank kunnen leggen en allebei iets lekkers, zo krijgen ze ook een positieve associatie als ze elkaar zien. Je teef moet het vertrouwen krijgen dat je reu geen kwaad wilt en niet alles wilt afpakken.

Je hebt al veel goede tips gekregen hierboven, dus ik beperk me even tot mijn ervaringen tnt. 

Wij hebben altijd twee husky's gehad (ok een korte tijd 3) maar ik heb nog nooit een volwassen hond aan een bestaande situatie met een volwassen hond toegevoegd. 

Wat me wel opvalt: allebei je honden zijn nog jong (en mooi trouwens). Een husky is pas met een jaar of 3-4 echt volwassen. Het lastige is dat een jonge hond ook nog niet helemaal geleerd heeft hoe die zonder escaleren zijn punt moet maken. Onze eerste 2 honden waren ene herplaatser van 4 en een pup. De herplaatser was een uitermate zelfverzekerde hond die zijn hele leven in de rangorde boven de 2e hond stond, maar het was ook een heel sociale hond die voor zijn 'kleine broer" zorgde dus waren er eigenlijk nooit conflicten en werd alles met subtiele signalen opgelost. Ik denk dat ze in 10 jaar tijd 3x tegen elkaar gegromd hebben (altijd over botten en 1x over een voerbak). 

De huidige generatie is even oud en daar werd meer gekibbeld (by the way, zoals je wel weet zijn husky's nogal expressief, dus ook kibbelpartijen kunnen er nogal dramatisch uitzien en met veel kabaal gepaard gaan. Wij hebben 1 echte knokpartij gehad waarbij ik echt twee woedende honden had met rooddoorlopen ogen en toch beperkte ook toen de fysieke schade zich tot een miniem scheurtje in het oor en wat kale plekken). Daar heb ik veel meer moeten reguleren .Shad begon namelijk alles te claimen: botten, speeltjes, ligplekken. En wat jij beschrijft lijkt het meest op een hond die zijn favoriete zaken claimt. 

Wat ik heb gedaan: leren dat samen delen leuk is, dus om en om de yoghurtbeker uit laten likken. De ene hond de puzzel met brokjes geven en de andere lekkers uit de hand. Ik ben alleen iets strenger als wat Suzan beschrijft: als mijn hond gromde omdat zij op de bank lag e de ander er niet bij mocht, of bv gromde om de andere hond bij mij weg te houden, dan ben ik heel resoluut; dan verliest de hond die gromt. Dus grommen om de andere hond bij mij weg te houden, dan sta ik op, haal kalm de grommende hond van de  bank of ga zelf weg of zet de grommende hond even in een time out. In ieder geval is mijn communicatie: jij hebt het recht niet om mij te claimen. Er wordt bij mij in huis niet gegromd, want dat is in feite al "schreeuwen" voor honden onderling. 

Oh je, ik moet gaan, maar ik kom er nog op terug want ik wilde nog iets zeggen over de ruzie bij de deur ;-) 

Wakkere husky heeft zeker een punt als ze zegt: grommen accepteer ik niet. Een time out werkt heel goed. 

Van mij mag een hond wel zn ongenoegen laten blijken, als het maar niet meer of erger wordt. De ander moet wel reageren op de grom en stoppen Het is nog even zoeken wat ze aan elkaar hebben.

Ik probeer er dan een positieve draai aan te geven. Ze zullen elkaar wel meer moeten gaan accepteren, anders idd even time out.

Je hebt verschillende manieren dit aan te pakken.

Heel juist, daar begint de ruzie, hét moment voor ons, als opvoeder, om in te grijpen.

" Wakkere husky heeft zeker een punt als ze zegt: grommen accepteer ik niet. Een time out werkt heel goed. 
Van mij mag een hond wel zn ongenoegen laten blijken, als het maar niet meer of erger wordt. Het is nog even zoeken wat ze aan elkaar hebben.
Ik probeer er dan een positieve draai aan te geven. Ze zullen elkaar wel meer moeten gaan accepteren, anders idd even time out.
 
Je hebt verschillende manieren dit aan te pakken. "

Suzanne en Luca

Klopt, het is een subtiel spel dat best lastig is, ik heb twee even oude honden met wie ik ook al met beiden een band had, dat is vast anders als een nieuweling introduceren. 

Ik kwam deze nog tegen; http://www.whole-dog-journal.com/issues/14_10/features/Resource-Guarding-Behavior-Modification_20368-1.html daar wordt nog wel een belangrijk punt gemaakt, welk van de honden vertoont het acceptabele gedrag. Bv als hond 1 een bot heeft en hond 2 waarschuwt 'dit is van mij' met een blik maar nr 2 kont tochc steeds lastig vallen, dan roept die ook de escalatie over zich af. 

Juist omdat er al veel aan vooraf gaat wat je als mens kan missen, is het hier ook 'twee vechten, twee schuld' en krijgen ze zo nodig allebei een time out. Gelukkig hebben ze nu bijna nooit meer ruzie (1x in het afgelopen jaar) en kunnen ze gewoon ieder wat lekkers krijgen, pal naast elkaar eten etc. dat was rond 1 jaar niet zo, toen moest ik veel meer opletten. 

Edit: wat ik dus probeer te zeggen, ik denk dat je beide benaderingen nodig hebt, zeker ook de positieve maar in hoeverre je af en toe ook strenger moet zijn zal ook erg afhangen van het karakter van de honden. Het maakt in mijn ogen nl ook uit of een hond gromt omdat zij bv moe is en geen gedonder wil en gewoon rustig op de bank wil liggen en niet lastig gevallen wil worden of omdat zij de bank claimt als "dit is mijn bank en oh wee als je er ook maar langs durft te lopen" 

Husky's zijn niet waaks en in mijn ervaring blaffen ze nooit om vreemden aan te kondigen. Bezoek wordt wel altijd hartelijk ontvangen, zeker als het wel eens wat lekkers mee heeft gebracht. 

@nieuwe maan; deuropeningen en bezoek zijn belangrijk, de eerste omdat ze de poort naar buiten zijn, de tweede omdat bezoek nu eenmaal leuk is. Ik laat mijn honden meestal even achter de kamerdeur wachten terwijl ik zelf de voordeur open maak. Anders wordt het dringen in de hal en als ze zaken dan een beetje scherp staan omdat ze nog aan elkaar moeten wennen kan het escaleren. 

" Ik ben met je eens dat honden onderlinge verstandhoudingen hebben. De een misschien wat meer de baas dan de ander, of de ander wat onderdaniger/gemoedelijker. Maar ik denk dat je als baas niet in die soep moet gaan zitten roeren. Dat zoeken ze zelf wel uit. Je kunt als baas wel grenzen stellen aan uitingen in het gedrag. Niet toestaan te vechten, of voorlopig even niet toestaan op de bank etc. om even rust in de tent te brengen en als daarna de verhoudingen zo ongeveer vast liggen kun je je misschien wat meer veroorloven. "

Wilma en Dobby

Ik ben het niet helemaal met je eens. Dat ligt eraan hoe sociaal en stabiel de honden zijn. Shadow had (heeft) als jonge hond de 'alles is voor bassie" benadering naar het leven met een explosief karakter. Het is wel eens voorgekomen dat als ik hem en Spot een kauwbot gaf, dat hij die van zichzelf liet vallen en op Spot afstormde om die van hem te pakken. Spot deed dan een stapje opzij maar dat vond ik niet echt nodig. Twee honden in 1 huishouden moeten zich allebei op hun plek voelen en vrij rond kunnen lopen, niet dat de ene omzichtig door het huis sluipt, geen koekje of balletje aan durft te pakken omdat 'ie dan van de ander op zijn kop krijgt. 

 Edit: dan heb je misschien wel geen gevechten maar wel 1 hond die geteroriseerd wordt en de potentie van echt een fikse knokpartij als de onderdanige hond toch een keer op zijn strepen gaat staan. 

Die manier van aanpakken heb ik al serieus fout weten aflopen. Grommen is inderdaad een sterk signaal, maar het is ook 1 van de laatste signalen die ze kunnen geven om hun punt duidelijk te maken zonder in de clinch te moeten gaan. Ga je hen dat resoluut verbieden, dan heb je weer de kans dat ze direct voor de fysieke aanval gaan, zonder daarbij gebruik te maken van die extra waarschuwing. 

 Dat vind ik dus ook het punt van het grommen aanpakken. Van mij mag een hond grommen, het is een uiting. Ik zou de rede voor het grommen aanpakken. Misschien is de teef bang dat de reu haar plekje inpikt. Deze honden hebben nog geen verbintenis met elkaar. Dit moet groeien.

 Dit is een duidelijk geval,waar jij als baas zal moeten ingrijpen.  Ze hebben elk een eigenbot en het is nergens voor nodig die van de ander af te pakken. Ik zou beide honden op afstand van elkaar doen, zo hebben ze ook de rust.

Ik verbied het grommen niet en ik straf ze niet voor het grommen maar zodra ze het nodig vinden dat iets met grommen verdedigd moet worden grijp ik in en haal ze uit de situatie. Dat is wat anders. Misschiej moet ik het anders formuleren ; grommen is bij mij en teken om in te grijpen en de situatie te de-escaleren. 

concreet voorbeeld: ik zat in de kamer en ze hadden beiden een bot. Beiden waren niet aan het knagen maar lagen elkaar uit te dagen, door te kijken, bot te 'begraven' ermee te klooien. Ok. Dat mag. Da's testen. Maar als de ene dan naar de ander begint te grommen, voel ik escalatie aankomen en verdwijnen ineens beide botten. Ik straf niet, mopper niet, zeg niks maar grijp gewoon in. 

En als Spot Shad een grouw geeft omdat hij te lomp speelt, doe ik tegenwoordig niks meer omdat ik weet dat het daarbij blijft en dat vind ik heel acceptabel. Het gaat mij mn om bewaken van 'kostbare zaken' waar ik geen gedonder wil. 

 (Kleine toevoeging; en aangezien in het in de afgelopen jaren onderling er alleen maar op vooruit gaat, denk ik dat ik ergens toch iets goed doe ;-) ) 

"  Dat vind ik dus ook het punt van het grommen aanpakken. Van mij mag een hond grommen, het is een uiting. Ik zou de rede voor het grommen aanpakken. Misschien is de teef bang dat de reu haar plekje inpikt. Deze honden hebben nog geen verbintenis met elkaar. Dit moet groeien. "

Suzanne en Luca

 Als je goed naar honden hebt leren luisteren, hoor je het verschil in de grommen.

Je leert dan bij welk soort soort grommen je moet ingrijpen.

Ik heb hier eentje rondlopen die zelfs tegen zichzelf gromt als ze zich verlegd in de zetel. Tuurlijk ga je daar niets aan doen.

Als de band er is, kunnen er ook pestkoppen tussen zitten die uit verveling ruzies uitlokken hoor.

En vermits ik hier nooit geen gevechten heb (ook niet als er vreemdelingen uit het kapsalon binnen op bezoek komen) heb ik ook sterk de indruk dat dit de goede aanpak is :)

Hier net zoals bij Wakkere Husky.

Het is niet de bedoeling dat ze naar elkaar grommen. Ook niet dat ze claimen. Ik verwacht van m'n beide honden dat ze elkaar respecteren en tolerant zijn.

Net daarom vind ik het zo belangrijk je hond goed te leren kennen, weten waar de 'kleine kantjes' zitten zodat je er op kunt anticiperen en het dus niet zover hoeft te komen dat ze eerst hun wrevel moeten uiten. Voor mij werkte dat erg goed door rust, ruimte en duidelijkheid te creëren. En de honden, die elkaar op dat moment nog niet kennen, te begeleiden in hun aftasten van elkaar, zodat ze zich beiden gesteund voelen maar ook beseffen dat ze de ander moeten tolereren, dat ze leren: in dit huis moet ik me houden aan dit kader en dit kader geldt voor iedereen.

Van zo gauw de honden elkaar dan beter kenden en wisten wat ze aan elkaar hadden, hoefde ik ze ook niet meer zo te begeleiden en kunnen ze het prima onder elkaar regelen, op een nette manier.

Is de loopsheid voorbij, Nieuwe Maan? Zijn de honden samen? Veel plezier dan met je twee kanjers!!!

"  
 
concreet voorbeeld: ik zat in de kamer en ze hadden beiden een bot. Beiden waren niet aan het knagen maar lagen elkaar uit te dagen, door te kijken, bot te 'begraven' ermee te klooien. Ok. Dat mag. Da's testen. Maar als de ene dan naar de ander begint te grommen, voel ik escalatie aankomen en verdwijnen ineens beide botten. Ik straf niet, mopper niet, zeg niks maar grijp gewoon in. 
 
 
 (Kleine toevoeging; en aangezien in het in de afgelopen jaren onderling er alleen maar op vooruit gaat, denk ik dat ik ergens toch iets goed doe )  "

Wakkere husky

 Ik had dit vooraf heel anders gedaan, de botten een heel stuk uit elkaar gelegd, het liefst zodat ze elkaar niet zien en in alle rust kunnen knagen. Voorkomen van.

Ik zeg niet dat je het verkeerd doet, ik doe het alleen anders. Ieder zijn eigen manier van oplossen.

Juist interessant te kijken hoe iedereen het doet en te overleggen, waarom en wat gebeurd er als je zus of zo....

Zo leer je van elkaar, ik leer heel graag! 

" Hier net zoals bij Wakkere Husky.
Het is niet de bedoeling dat ze naar elkaar grommen. Ook niet dat ze claimen. Ik verwacht van m'n beide honden dat ze elkaar respecteren en tolerant zijn.
Net daarom vind ik het zo belangrijk je hond goed te leren kennen, weten waar de 'kleine kantjes' zitten zodat je er op kunt anticiperen en het dus niet zover hoeft te komen dat ze eerst hun wrevel moeten uiten. Voor mij werkte dat erg goed door rust, ruimte en duidelijkheid te creëren. En de honden, die elkaar op dat moment nog niet kennen, te begeleiden in hun aftasten van elkaar, zodat ze zich beiden gesteund voelen maar ook beseffen dat ze de ander moeten tolereren, dat ze leren: in dit huis moet ik me houden aan dit kader en dit kader geldt voor iedereen.
Van zo gauw de honden elkaar dan beter kenden en wisten wat ze aan elkaar hadden, hoefde ik ze ook niet meer zo te begeleiden en kunnen ze het prima onder elkaar regelen, op een nette manier.
 
Is de loopsheid voorbij, Nieuwe Maan? Zijn de honden samen? Veel plezier dan met je twee kanjers!!! "

Alaska's Finest!

 Ik kan me vinden in alles wat je zegt! 

Vraagje, hoe zou je het met de teef oplossen, die kennelijk niet de reu (nog niet) op de bank wilt.

 Ik vraag me dan af, als je hond gaat pesten omdat hij zich verveeld, moet je deze hond dan niet gewoon meer aan het werk zetten? Deze situatie voorkomen??

"  Ik had dit vooraf heel anders gedaan, de botten een heel stuk uit elkaar gelegd, het liefst zodat ze elkaar niet zien en in alle rust kunnen knagen. Voorkomen van.
 
Ik zeg niet dat je het verkeerd doet, ik doe het alleen anders. Ieder zijn eigen manier van oplossen.
Juist interessant te kijken hoe iedereen het doet en te overleggen, waarom en wat gebeurd er als je zus of zo....
Zo leer je van elkaar, ik leer heel graag!  "

Suzanne en Luca

 Als een ras hebt met een "fel" karakter, zal die oplossing van jou echt niet helpen.

Er kan een huis tussen zitten, dan kunnen ze nog gefrustreerd raken omdat ze mekaar niks gunnen en vechten op leven en dood voor een bot. (Heb er zelfs gekend die zo gefrustreerd raakten dat ze pas achterna beginnen te vechten, als het bot allang op was)

Een huis en tuin hondje is anders van karakter, die geven vlugger op dan de honden die gekweekt worden om tot het uiterste te gaan.

En o ja, geloof me vrij, er bestaan honden die je kan afmatten van s'morgens tot s"avonds en die van karakter echte pestkoppen zijn.

Een karakter van een hond verander je niet door een wandelingetje meer....