Podencoworld

Hoi allemaal,

ik kwam deze stichting tegen via deze MP advertentie. Ik was benieuwd en heb er even naar gezocht. Maar goed ik heb geen ervaring met buitenlandse honden, en was dus benieuwd hoe jullie over de stichting denken?

Groetjes Angelique

Ik heb er geen ervaring mee.. maar hierbij even een upje voor je 

Volgens mij is het een prima stichting maar ik heb er persoonlijk een slechte ervaring mee.

Als ik het me goed herinner uit haar voorstel-topic doet Team Podenco huisbezoeken voor Podencoworld, die kan je daar vast wat vertellen!  Verder geen ervaringen met de stichting, ik heb er alleen veel goeds over gehoord. 

Prachtbeestjes he, die Poddies Wat een heerlijk koppie heeft dat pupje. 

Ze hebben best een aardig contract, dat meer openminded en redelijk is dan sommige andere contracten die ik onder ogen heb gehad. 

Desalniettemin zijn er een paar punten die mij persoonlijk niet aan staan, waaronder het feit dat de hond niet je eigendom wordt -zoals met veel stichtingen het geval is- en de 750 euro die ze van je menen te kunnen eisen als ze vinden dat je niet aan bepaalde punten van het contract voldoet. 

Ik hou niet zo van wurgcontracten, waarbij je vanalles opgelegd wordt. 

Je hebt een berichtje terug, Angelique

Bij mijn vader zitten ook 2 podenco's die van deze stichting vandaan komen. Zover ik weet en de verhalen die mijn vader en zijn vriendin vertellen is het een prima stichting! 

https://www.youtube.com/watch?v=TJq5-UYPvDo

Dit is een filmpje van Dumbita, een van onze honden die vanuit deze stichting komen. Ik zal eens kijken of Kito er ook nog ergens op staat.

Edit:

Aan het einde van het filmpje staat "Dumbita thuis" dat is dus bij ons thuis en daar zie je ook Kito op

Je hebt een PB

 Je vindt hier het adoptiecontract. In het adoptiecontract staan de adoptievoorwaarden waar je je als adoptant aan dient te houden, volgens de stichting.

In feite vind je er je rechten en plichten, maar waar het op neer komt is vooral een hele waslijst aan plichten, het feit dat de hond van de stichting blijft, en dat de hond terug gaat naar de stichting als je er om wat voor reden dan ook niet meer voor kan zorgen, óf als de stichting meent dat de hond bij jou niet goed af is. En als laatst dus ook de 750 euro die de stichting per geval (overtreding van het contract) van je meent te kunnen eisen. 

Deze topic is alweer van een paar maanden geleden, maar voor de latere lezers reageer ik toch nog even. Ik vind het helemaal niet zo gek dat een hond terug gaat naar de stichting als de adoptant er niet meer voor kan/wil zorgen. Maar al te vaak belanden (asiel)honden die om wat voor reden niet bij de eigenaar kunnen blijven in een grijs circuit van asiels (dan zijn ze nog het beste af) of marktplaats (maar afwachten waar je dan terecht komt). Ik doe zelf vrijwilligerswerk bij een asiel en daar zien we het treurige resultaat van gesleep met honden: gestreste dieren die maar moeilijk kunnen hechten aan een nieuwe baas, die mensen wantrouwen en daardoor moeilijk plaatsbaar zijn.

Ik heb zelf twee honden via Podencoworld en vind het een geruststelling dat als ik ziek zou worden of om wat voor reden écht niet meer voor ze zou kunnen zorgen (ik ga er natuurlijk van uit dat dit niet zal gebeuren), Podencoworld ze opnieuw plaatst. De kans op een goed en vooral podencovriendelijk thuis voor mijn honden is dan het grootst, juist omdat deze organisatie zo zorgvuldig te werk gaat en niet zomaar aan iedereen een hond meegeeft. De huisbezoeken vooraf en de begeleiding tijdens en na de adoptie vind ik bij Podencoworld uitstekend.

Overigens, ook over de andere, hierboven genoemde organisaties hoor ik alleen maar goede berichten. 

Heel goed van Angelique dat ze eerst even checkt voordat ze met een organisatie in zee gaat!

Ik weet dat dit al een erg oud topic is maar ik wil graag mijn mening kwijt. Ik had mij jarenlang over podencos ingelezen en was eindelijk klaar. Ik heb contact opgenomen met podencoworld en werd heel onbeleefd beantwoord met veel korte vragen en botte antwoorden, toen ik vertelde dat ik 20 was ging het al helemaal mis, en werd er erg denegrerend gereageerd. Ik heb naderhand voor een tijd niet teruggebeld na de nare ervaring maar kon die ene podenco niet uit mijn hoofd krijgen, toen heb ik opnieuw contact opgenomen  (hopend dat dezelfde vrouw niet zou antwoorden) maar kreeg deze mevrouw opnieuw aan de lijn, toen ik uitlegde dat ik toch voor deze podenco wou gaan en me had verontschuldigd voor het late contact opnemen dacht ik dat ik eindelijk de liefde van mijn leven zou mogen ontvangen. Helaas werd mij boos verteld dat ik de hond niet zou krijgen en van podencoworld nooit een hond zou mogen adopteren, waarna er abrupt werd opgehangen. Dit is nu maanden geleden en de schat van een podenco is nog steeds in een overvol asiel. Ik kan helaas niks van de organisatie zeggen maar met een contact persoon voor nederland die zich zo gedraagt heb ik van de organisatie ook geen grote dunk.

 Ik raad je aan om contact op te nemen met asiel APASA. Zij hebben ook veel podenco's en het is een erg prettige stichting. Ze halen niet bij voorbaat honden naar Nederland toe, dus ik raad aan om er lekker een trip van te maken en het asiel zelf te bezoeken. Dan kun je met de podenco's knuffelen, vragen stellen aan de mensen die er werken en rustig bedenken welke je wil adopteren.

Je zal niet meteen de hond mee kunnen nemen ivm met het reisklaar maken van de hond, dus dan kom je een of twee maanden later je hond ophalen of ze vliegen hem zelf naar Nederland.  

Dit is de site http://www.apasa.eu/ maar hij is niet heel erg up to date.  Gewoon bellen/mailen en langsgaan. *voor de zekerheid wel een Engelse mail sturen, als je besluit te mailen. 

 Ik heb een klein vermoeden wie je mogelijk aan de lijn gehad zou kunnen hebben.. Ik heb vrijwilligerswerk gedaan voor Podencoworld. Is het mogelijk om met je in contact te komen? (als je daarvoor open staat)

 Zou je dat naar mij ook willen doen ?

Faro komt bij Animal need vandaan, maar toen werkte ze samen met Podencoworld, de meeste vrijwilligers zijn ontzettend lieven mensen, er is 1 knorrepot, die heb jij vast aan de lijn gehad, ik ken wel meer zulke verhalen.

Een hond terug naar de stichting is nog niet zo makkelijk, want er moet plek zijn in opvanggezinnen en die is er meestal niet.

het contract, heb ik nooit getekend haha omdat faro officieel bij AIN komt.

Ik zou dus geen hond nemen om dat contract bij hun, aan de andere kant is dat contract volgens mij helemaal niet rechtsgeldig, je koopt een dier, en dat is voor de wet een bezit.

maar de vrijwilligers zijn top daar!!

Ik had hier een leuke hond gezien die hier al langer zit.. (keek er al een hele periode naar).

1 x telefonisch contact gehad met de stichting.. we hebben dit 2 weken laten rusten (had ik laten weten).. Toch even over nadenken.. later weer contact opgenomen... en tot heden geen reactie gehad.

Zeker niet direct negatief want ben in eerste instantie gewoon goed geholpen!

Nu gaan we vanavond wel naar een ander hondje kijken via andere stichting..

Onze ervaring met Podencoworld juni 2016, ook een stichting die in buitenlandse honden bemiddeld.

De honden worden in Nederland opgevangen in gezinnen met meerdere honden met als resultaat dat wij een heel lief hondje, maar een ongeleid projectiel in huis kregen.

14 maanden, niet gecastreerd, volop in de pubertijd, was gewend om alle banken te bezitten, mee naar boven ’s nachts, dat hebben wij met onze honden nooit gedaan, dus ook niet met deze.

Resultaat, 3 weken niet geslapen, janken etc. We hebben van alles geprobeerd, gedragstherapeute, eerste advies , van de bank af, hij mocht bij ons op zijn eigen kussen, dat hebben we er uit gekregen, bench gekocht op advies van de stichting, hadden we niet gedaan, want de bench mocht niet dicht, ook geleerd, met hem gefietst, advies van de deskundige die wij zelf opgezocht hebben, want de adviezen van de stichting waren heel vreemd, bv deken over de bench, zelf op de bank gaan liggen, dan hoorde hij je ademhaling, ging hij toch piepen, wat naar de bench gooien, dan zou hij schrikken en niet weten waar het vandaan kwam.

Zo kan ik nog wel even door gaan.

Na 5 weken moest hij weg, hij was niet moe te krijgen en maar janken in de bench, we moesten het opgeven.

Nu zien we dat hij weer in een ander opvanggezin is, die hem ook weer een andere naam gegeven hebben, weer bij andere honden, en weer mag hij op de bank.

Men heeft naar ons toegegeven dat dit hondje nooit bij ons geplaatst had moeten worden gezien onze leeftijd, er wordt wel een huisbezoek afgelegd om te kijken of het huis en tuin geschikt zijn, maar of de baas geschikt is doet er niet toe.

Mijn mening is dan ook: een hond opvangen in een situatie met andere honden is niet goed, bij ons was hij de enige, dat was waarschijnlijk het grootste probleem, ook vind ik het belachelijk dat een opvanggezin de naam veranderd, de nieuwe baas doet dat waarschijnlijk ook.

Onze hond is als Pipo begonnen, de opvang waar hij een half jaar heeft gezeten noemden hem Pepe, wij ook en de laatste opvang noemen hem Pepito.

Op internet lazen we een stukje waarin staat dat bv honden worden vrijgekocht uit het dodenasiel voor 100 tot 150 euro en de betreffende gemeente hierbij de lachende derde is: dan is er weer een plaats voor een andere hond in de dodencel.

Naar mijn mening worden er veel te veel honden naar Nederland gehaald en begint het te lijken op hondenhandel en heeft het niets meer te maken met het redden van honden.

Soms is in laten slapen de beste oplossing, “ons hondje “ heeft bijna 2 jaar zijnde al zoveel meegemaakt, hij blijkt zelfs nu niet meer helemaal zindelijk te zijn.

Hoe zou dat toch komen.

Dat we de adoptiekosten terugkregen zegt genoeg.

@ Tineke,

Waarom zou het niet goed zijn om een hond op te vangen in een gezin met meerdere honden?
In de buitenlandse asielen zit alles ook in roedels samen dus als ze dan ineens naar Nederland komen halen ze er ontzettend veel steun uit om met andere honden samen te zijn.

Ik ben voor korte periode ook opvanggezin geweest en heb 4 honden opgevangen waarvan er eentje is blijven plakken. Ik had toen al 2 eigen honden. Dat er ongeleide projectielen komen van honden opvangen in een gezin waar al andere honden aanwezig zijn, zoals je schrijft, is natuurlijke absolute onzin.

En dan ga ik er ook even vanuit dat je een Podenco(achtige) hond hebt gehad gezien hij bij Podencoworld vandaan kwam. Podenco's liggen graag hoog, knus en warm. Ik persoonlijk kan dan niet begrijpen waarom je een hond als dit zou verbieden op de bank te mogen maar dat is mijn mening

Na het lezen van je verhaal vraag ik mij alleen maar heel erg af of jij je wel hebt ingelezen om een buitenlandse hond te adopteren. Ik lees vooral dat de hond van alles deed wat van jullie niet mocht maar nergens lees ik iets van begrip naar de hond toe.

5 weken maar, arme hond, en dat hij niet op de bank mag liggen dat ligt dan toch aan je eigen manier van opvoeden, dan doe je toch iets verkeerd.

Dat de hond volop in de pubertijd zat, dat had je toch kunnen weten.

En het gedrag van een podenco, daar had je over kunnen lezen.

Volgend mij is de hond nooit op zijn gemak geweest bij jullie.

En dan geef je door je eigen gebreken een stichting de schuld geven, altijd de makkelijkste weg..

Wees blij dat je je geld terug hebt gehad, van mij had je het niet gekregen..

 Ik ben het met één ding in je hele stuk eens. Deze hond had nooit bij jullie geplaatst moeten worden. Het komt ook op mij overal alsof jullie je totaal niet ingelezen hebben in het ras, of überhaupt in wat het betekent om een getraumatiseerde hond uit het buitenland in huis te halen. Blunder van de stichting dus wat dat betreft, zij hadden blijkbaar teveel vertrouwen in jullie. Jammer dat de hond daar de dupe van is geworden.

Deze hondjes opvangen binnen een stabiele roedel is juist een erg goed idee, Podenco's zijn echte groepshondjes en ze alleen houden is zelden een goed idee. In mijn omgeving ken ik maar één iemand met één Podenco, de rest heeft er allemaal twee, drie, of meer. Ze zijn in Spanje gewend om in een roedel te jagen, slapen, eten, leven. Het zijn heel primitieve honden die nog erg dicht bij de natuur staan. Absoluut niet vergelijkbaar met de gemiddelde Labrador of Border Collie. Zoals hier boven ook al aangegeven werd, ze liggen graag hoog (overzicht, ze zijn vaak onzeker), en warm/comfortabel (ze hebben nauwelijks vlees op hun botten dus een dekentje op de grond is écht niet genoeg voor ze). Dat "jullie" Podenco graag op de bank lag, is dan ook niets geks.

Ik wil niet "elitair" klinken, maar je hebt Podenco-mensen en je hebt niet-Podenco-mensen. Mensen die "een hond" willen, die probleemloos is, als enige hond gehouden kan worden, beneden slaapt zonder op/aan de meubels te komen, achter balletjes aan rent, los kan lopen, en hoge punten scoort op gehoorzaamheidstrainingen, kunnen naar mijn mening beter niet aan een Podenco beginnen. Ik zeg overigens niet dat die mensen slechter of minder zijn dan "wel-Podenco-mensen", ze kunnen gewoon simpelweg beter niet aan dit ras beginnen. Het veroorzaakt frustratie voor de eigenaar, de hond, én de stichting.

Podencoworld heeft de afgelopen week zes (!!!) Podenco's terug gekregen uit situaties zoals die van Tineke. Daarnaast wordt er een asiel gesloten waar nog veel Podenco's zitten. Ze zitten momenteel erg verlegen om gastgezinnen. En dat kan, is niet erg, maar situaties zoals hierboven kunnen voorkomen worden. De schuld ligt naar mijn mening niet alleen bij een potentieel baasje dat zich niet goed genoeg voorbereid, maar ook zeker bij de stichting die blijkbaar niet 100% duidelijk is geweest over wat het betekent om een Podenco te adopteren.

Wat netjes dat jullie de adoptiekosten terugkregen, dat zegt het voor mij.

Ik kreeg echt de kriebels bij het lezen van dit verhaal. Arme hond.

What where you thinking...

Een hond die net bij je is moet je niet onder druk zetten met allerlei regeltjes. Die moet eerst bijkomen. Had je je wel over herplaatsers ingelezen. Het enige wat je hen moet geven is rust en vertrouwen.

Ze hebben vaak al veel meegemaakt, dan komt nog eens de reis, de inentingen, een castratie, etc. Dan de herplaatsing, hij komt volkomen ontheemd aan, kent niets en niemand. Wat hij dan nodig heeft is RUST.

De adviezen die je kreeg zijn ook belachelijk. Fietsen met zo n hond is voor hem het slechtste wat je kan doen, stel je voor hoeveel nieuwe prikkels hij in hoog tempo moet ondergaan. Dat is funest. Hoe moet hij dat verwerken terwijl hij al zoveel te verwerken heeft.

En thuis moet hij in een bench en als hij zich daar niet fijn voelt en zich uit door te piepen, krijgt hij iets tegen zijn bench aangegooid om hem nog angstiger te maken. Terwijl hij juist iets nodig heeft om op te kunnen steunen, hoe moet hij zo vertrouwen krijgen in de mensen waar hij leeft, dat is onmogelijk.

Belangrijk is dat je naar de hond zelf kijkt, waardoor het gedrag veroorzaakt wordt en jij dan zoekt naar oplossingen om dat gedrag te voorkomen.

Wel of niet op de bank liggen heeft daar helemaal niets mee te maken.

De stichting lijkt me op zich goed, met veel lieve vrijwilligers, ik mis alleen een open boekhouding. En met de adviezen onder het kopje gedrag, al staan er ook veel goede, ben ik het niet met allemaal eens.

Ik vraag me af of ze een gt in dienst hebben die op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen wb hondengedrag en hoe te reageren.

Zelf heb ik alleen positieve ervaringen met Podencoworld. Van te voren vindt een gesprek plaats met een medewerkster die op huisbezoek komt.Je kunt met al je vragen bij haar terecht. Er is begeleiding op het vliegveld bij aankomst van de hond. Daarna neemt er na enige tijd iemand contact met je op voor de nazorg. Er staat heel veel informatie op de website. Medewerkers zijn per telefoon en email te bereiken voor raad en daad.

Wat ik zo jammer vind van de verhalen hierboven is dat mensen zich niet genoeg lijken te verplaatsen in de achtergrond van de Podenco in Spanje en de gevolgen die dit voor de hond heeft. Bovendien hebben de meeste honden lang in het asiel gezeten.
Ze hebben weinig tot geen ervaring met het leven in een huis. Bij plaatsing worden ze per vliegtuig naar een ander land getransporteerd en komen in een totaal vreemde omgeving.

Besef dat de hond die je uit Spanje adopteert tijd nodig heeft om tot de ontdekking te komen dat hij/zij zich veilig mag voelen. Onze Laikilla was al 9 jaar toen ze bij ons kwam in 2015. Zij had een leven achter de rug waarin zij niet al te best was behandeld. Daarna had zij behoorlijk lang in het asiel gezeten. Het heeft ruim een jaar (!!) geduurd voor zij zich volledig durfde over te geven aan haar slaap, niet meer overal van schrok en zich naast je vleide op de bank. Inmiddels is zij volledig aangepast aan het gezinsleven, begrijpt ze Nederlandse commando's en kooswoordjes en heeft ze het niet meer zo koud in ons kikkerlandje. Ze is onze beste vriendin geworden, maar daarvoor hebben we veel liefde en geduld moeten tonen.