Ervaringen hond uit Roemenië

Hallo! Na heel lang er over nagedacht te hebben willen wij een hond aanschaffen. We willen geen grote, we hebben een appartement. Ook niet al te klein. Na lang gezocht te hebben vonden we een super lief en leuk hondje uit Roemenië. Zij is nu 4.5 maanden oud. Heeft iemand hier ervaringen mee? Kun je ze dan nog wel genoeg leren? En heeft iemand misschien tips voor ons voor andere rassen? Heel erg bedankt.  Gr Renee

Ze kunnen nog genoeg leren met de juiste begeleiding en verdienen ook absoluut een kans.

Maar het zijn wel hondjes met een flinke rugzak en daardoor vaak niet erg geschikt als beginnershond. Er kunnen legio problemen boven komen drijven en wat ga je daar dan mee doen.. Goed over na denken.

Laat je goed informeren door de stichting en doe research of de stichting betrouwbaar is. Een hond uit het buitenland hoeft geen problemen te geven, maar bereidt je er wel op voor dat het ook wel zo zou kunnen zijn. Het zijn vaak honden van de straat die nog nooit in een huis gewoond hebben en hier zullen ze dan ook aan moeten wennen.

Wij hebben Hayzel toen ze 1 was uit Spanje over laten komen en zij is vreselijk slim en ze leert heel makkelijk. Over het nog wel genoeg kunnen leren hoef je je dan ook geen zorgen te maken.

Mooi van jllie om een buitenlander te willen adopteren. Ben je er echt klaar voor ?

misschien niet zindelijk, nooit allleen gelaten, alles nog moeten leren ?

Maar misschien wel een gouden hart vol liefde om weg te geven aan zijn nieuwe baasjes ? 

Ook hier telt, bezint voor ge begint . De intentie is super maar wees ook realist . 

het kan zo verschillen per hond.
ik heb een bulgaar in de opvang gehad, wat een heerlijk en makkelijk hondje.
ik ken ook een spanjool en een roemeen waar de eigenaren wel wat moeite mee hebben op bepaalde vlakken.

wat ik als voordeel zie van een hond die vrij geleefd heeft is dat ze vaak super sociaal zijn met andere honden (al is de roemeen die ik ken het iets minder af en toe).

elke hond heeft zijn voor en tegens, een pup moet alles nog leren en kan de plasjes nog niet zo goed ophouden, een hond van 4,5 maand kan dat wel en vaak zal het zindelijk maken makkelijker gaan, een volwassen hond die verkeerd gedrag is aangeleerd zal je ander gedrag moeten aanleren.
en zo zijn er nog tal van voors en tegens, het is wat je zelf wilt en waar je klaar voor bent.
ik heb alleen maar herplaatsers en ook wat probleem en buitenlandse opvangers gehad, nu komt hier over een tijdje voor het eerst een pup en daar zie ik het meest tegen op (om dus maar een voorbeeld te geven dat er voor diverse mensen verschillende factoren zijn wat ze willen)

je kan ook deze vraag op het buitenlandse hondenforum plaatsen, daar zitten dus mensen met een hond uit een ander land. wel zou ik je adviseren om ook even te kijken of de stichting wel betrouwbaar is, helaas zijn er een aantal die niet makkelijk zijn wanneer er een probleem zich voordoet.

het buitenlandse hondenforum bestaat niet meer en is verder gegaan on de naam: wereldhonden.eu/forum. Daar zitten wel veel mensen die roemeense opvangers hebben of bij een stichting betrokken zijn

Als je in een appartement woont zul je rekening met buren moeten houden. Ik zou daarbij naar meer zaken kijken dan grote en of hij er lief uitziet. M.a.w. weet je wel genoeg over dit hondje?

Wij hebben geen directe buren in ons appartement. Voor mij is het zeker ook belangrijk of de hond er leuk uitziet hoor! Ben ik heel eerlijk in . Vind karakter natuurlijk nog belangrijker. Ik zal eens kijken op de sites die jullie hebben gegeven. Bedankt

Zelfs via een goede stichting kan het akelig mis gaan.

Het gros van de hondjes die hier om me heen uit het buitenland worden gehaald mankeert wel het e.e.a.:

-De inentingen zijn niet in orde: de plaatselijke dierenarts prutst maar wat met het weglaten van de stickertjes die op de ampullen zitten. Ze plakken ze niet, of gedeeltelijk, of de datum van het middel is verlopen, en belangrijke ziektes worden soms niet eens geënt; -Vervolgens weer een probleem voor de dierenarts hier: die durft niet te gaan enten omdat de hond anders teveel krijgt;

-De hond blijkt veel ouder dan beweerd wordt;

-De hond heeft diverse aandoeningen die aardig wat medische kosten met zich meebrengen wat niet vermeld werd;

-De hond lijkt maar ten dele op de foto's die de stichting heeft aangeleverd;

-De hond voldoet helemaal niet aan de karakteromschrijving;

-En dan ligt het er nog maar aan: wanneer je klaagt geven sommige stichtingen niet thuis.

Ook is het een probleem, wanneer de hond niet terug kan. Dan moet je vervolgens zelf hard aan de slag om de hond van een ander baasje te voorzien.

Daarom heb ik altijd zo een bewondering en respect gehad voor de mensen die het wél aandurven en die er ook voluit voor gaan. 

Zelf durf ik er niet aan beginnen. 

Wow wat negatief Marijke. Volgens mij zijn er zat gevallen waarbij het wel goed is gegaan. Uiteraard ook gevallen waarbij het niet goed ging, maar dat risico loop je ALTIJD. Ook als je een hondje bij de fokker koopt kan er iets mis mee zijn.

Wij hebben een spanjaard thuis rond lopen. Naar ons is hij de meest fantastische hond die je je kunt bedenken. Hij luistert (redelijk) goed, hij heeft zijn momenten, hij is leergierig en leert ook snel. Commando's oefenen vind hij leuk maar speuren vind hij ook prachtig. Wandelen vind hij geweldig maar thuis op de bank op mijn schoot liggen is ook een prima alternatief. Mijn spanjaard lijkt tevreden zo lang ik maar in de buurt ben. Hij slaapt in bed, en hij ligt op de bank. Kus en knuffel kan hij op commando maar dat doet hij uit zichzelf ook erg graag. Hij was binnen no time zindelijk, en hij kon al best snel alleen thuis blijven.

Hij heeft een jachtinstinct, maar dat kunnen we goed begeleiden (d.m.v. het speuren thuis en derg.) dus hij mag lekker van de riem lopen. Soms trekt hij aan de riem, dan is dat geurtje toch net belangrijker dan hoe fijn het baasje loopt.

Ben je niet mij of mijn vriend. Dan heb je geen vriend aan mijn spanjaard. Hij vind vreemde mensen niet leuk, dit heeft zich onder andere geuit in bijten. (we zijn er mee bezig, het bezoek krijgt duidelijke regels van ons en ze respecteren het ook) Gruul heeft dan voor buiten ook een mooi tuig waarop staat dat hij niet aangehaald of opgepakt mag worden. Dit om ongelukken te voorkomen, en belangrijker, zodat Gruul zich op zijn gemak voelt. Zodat niemand hem in een hoek drukt dat hij bang/onzeker word en gaat bijten. Wij hebben hem in huis genomen en het is mijn taak om hem ten alle tijden een veilig gevoel te geven. Daar zal ik ook alles aan doen.

Maar zo zal ieder zijn eigen verhaal kunnen vertellen over zijn/haar buitenlandertje.
Ik heb er geen moment spijt van gehad, en ik heb hem al heel vaak verteld dat hij zijn plekje heeft gevonden. Ik kijk uit naar volgend jaar, dan heeft hij de meeste tijd van zijn leven in een liefdevol gezin doorgebracht. Zijn eerste 2 jaar kunnen nooit fijn geweest zijn, maar dat is verleden tijd. Hij hoeft niet meer te vechten voor zijn eten, te schuilen voor de regen en mensen die hem pijn willen doen. Hij hoeft niet meer op zoek naar een beetje liefde om hem de dag door te krijgen. Hij hoeft niet meer bang te zijn of hij er morgen nog is. Hij heeft zijn plekkie gevonden, en al wil hij weg, dan ga ik met hem mee.

(sorry geen exact antwoord op je vraag, maar wel in de buitenlander rubriek)

Wauw wat een mooi verhaal Eline. Dat honden nog zoveel liefde kunnen geven ondanks alles wat ze mee hebben gemaakt. Daar kan de mens nog wat van leren. Onze pup is met 2 weken opgevangen door een gastgezin, met de fles groot gebracht. Ik verwacht dat ze niet veel problemen met zich mee zal nemen. Maar dat weet je natuurlijk niet, we zijn overal op voorbereid. Zolang ze maar een warm nest heeft bij ons, met veel liefde (l)

Ik ben ook na het overlijden van mijn hondje op zoek gegaan naar een nieuwe hond. Ik kwam ook uit op heel veel buitenlandse honden en stichtingen. Ik heb met heel veel stichtingen contact gehad en meeste waren leuk en aardig, maar er waren er ook zeker een paar waar ik geen goed gevoel bij kreeg, ook belangrijk denk ik om mee te nemen in en keuze. Verder heb ook voor mezelf hele duidelijke punten wat ik belangrijk vind aan eigenschappen en karakter van mijn toekomstige hond. Natuurlijk bestaat er geen perfecte hond en ben ik zeker bereid heel ver te gaan voor een hond (mijn vorige hond was heeeel moeilijk, waarschijnlijk ook een buitenlandse). Ik heb wel bewust naar een hondje gezocht dat hier al enige tijd in een opvang gezin zat zodat er veel meer bekend was hoe het hondje is. Als ze direct uit een asiel komen uit het buitenland is het toch ook weer allemaal afwachten hoe ze zijn aan de lijn en in huis enzo. Die gok durfde ik niet te nemen. Ik heb gekeken, gezocht en gemaild en gebeld en ik ga zaterdag een mooie spanjaard ophalen.... Heel erg spannend om na een hele moeilijke hond, waar ik onwijs van hield, maar die mij (zeker omdat ik alleen woon) onwijs beperkte aan een nieuwe hond te beginnen. Want hoe moeilijk mijn oude hondje ook was, ik kende haar van binnen en buiten en had echt het idee dat wij een team waren. En nu moet ik dat allemaal opbouwen met de nieuwe hond. Ik vind het heel spannend, maar heb er onwijs zin in

En google naar recensies van stichtingen... Kan je heel erg helpen! Er zijn stichtingen die ik echt fantastisch vind en zo las ik ook op internet dat er een stichting is die met de honden uit het buitenland fokt... Dus rond neuzen en bellen is aan te raden.

Ja, echt jammer dat ik negatieve verhalen uit mijn directe omgeving hoor. Maar ik hoop wel dat "tweedehandse" honden een kans blijven krijgen. Probleem in mijn omgeving was, dat het allemaal te rooskleurig werd verteld. Bij alle herplaatsingen mankeerde er wel wat aan. Van 2 niet: die waren eerst in een gastgezin geweest. Daardoor was er meer bekend over de honden.

Hier woont een Roemeentje.
Heb hem gekregen toen hij 8 maanden was, hij is inmiddels 2 jaar en 3 maanden.
De stichting is heel eerlijk over hem geweest: Hij was een angstbijter, zou voernijd hebben, maar was wel enorm lief voor mens en dier.
Hij heeft in zijn eerste half jaar totaal geen problemen gehad, behalve dat hij angst had voor het Nederlandse leven (zo was hij bijvoorbeeld bang voor de witte strepen op het zebrapad).
Na een half jaar liet hij pas zien wie hij echt was. Dus met 14 maanden leeftijd.
Hij was inderdaad een angstbijter en enorm onzeker. Bang voor mannen en aan de lijn niet vriendelijk.
Baknijd heeft hij nooit gehad, waarschijnlijk liet hij daar zijn tanden zien omdat hij zo'n trek had.

We lopen inmiddels alweer een jaar bij een gedragstherapeut, wat eindelijk zijn vruchten begint af te werpen. Odi wordt stabieler, maar zal nooit een normale huishond worden.

Medisch is hij compleet in orde, zijn entingen klopten, hij was gecastreerd (naar mijn idee te vroeg, maar om de honden legaal over de grens te krijgen een verplichting). Hij was wel veeeeel te dun (9 kg en 42 cm schoft) toen we hem ophaalden. Verder had hij straatvuil in zijn huid zitten, dus moest hij enorm vaak gewassen worden om dat vuil eruit te krijgen.

De stichting is nog steeds betrokken bij Odi en volgt hem op de voet. Ze vinden hem prachtig en zijn altijd blij om hem te zien. Ook organiseren ze reüniewandelingen met alle geplaatste honden.

Mijn Kiwi komt niet uit Roemenië, maar is wel een buitenlands hondje. Hoe oud ze precies was toen ze bij mij kwam wonen weet ik niet, maar ik denk zo rond één jaar. Makkelijk was het niet. Kiwi was echt overal bang voor.. kende niks. Het eerste jaar is ook echt zwaar geweest, alleen thuis zijn kon ze niet, bang voor vuurwerk, vreemde mensen, andere honden eh.. eigenlijk gewoon alles. Langzaamaan ging het steeds beter. Alleen zijn vindt ze nog steeds niet prettig maar het gaat. Vuurwerk is ze nog steeds doodsbenauwd voor en drukke kinderen ook. Maar verder is het de meest fijne hond die je kunt hebben. Zou haar echt niet meer kunnen missen, maar of ik opnieuw voor een hondje uit het buitenland zou kiezen? Mwah.. denk het niet. 

De pup die wij krijgen is dan 12 weken. Zou dat veel verschil uitmaken dan bijvoorbeel een oudere hond van 1?

mijn vriends moeder heeft een hondje uit een roemeens dodingsstation,

Een leuk lief hondje,in het begin viel ze wel heel veel uit en beet ze mannen in hun benen, en sommige vrouwen ook, maar inmiddels is ze heel rustig en lief. Buiten is het wel oppassen en kan ze uitvallen als andere honden te dicht bij haar komen.

Het verschilt per hond, maar ik voorzie eigenlijk geen problemen met een zo jonge pup. Pas goed de herplaatsregels toe en geef haar alle tijd die ze nodig heeft om te wennen. Ga niet meteen druk aan het socialiseren, of oefenen, of haar met andere honden wild laten spelen e.d.. Stapje voor stapje vertrouwen opbouwen en aan elkaar wennen en vooral ook heel veel genieten van de pup.

Een pup van 4 maanden zal inderdaad meer open staan voor socialisatie. Maar bedenk je wel dat ook zo'n pup veel heeft meegemaakt en op latere leeftijd alsnog issues kan krijgen.

Wil je er niet vanaf praten, want Roemeense honden zijn enorm lief voor hun "roedel" en zijn vaak sociaal naar andere honden. Maar wil wel dat je je bewust wordt wat voor werk een buitenlandse hond kan geven. 

Ik wist precies waar ik aan begon, maar toch heb ik in het afgelopen jaar enorm veel met mijn handen in het haar gezeten. 

Hij zit vanaf 2 weken in een gastgezin.

2 weken oud? 

Dan is hij in Nederland geboren neem ik aan... Buitenlandse honden mogen pas de grens over als ze hun entingen hebben gehad namelijk. En dat is dus pas na 12 weken. 

 Puffie uit Roemenië. Simbar uit Roemenië

 Samba uit Roemenië

Deze heb ik in de opvang gehad. 

2 weken oud? 

Dan is hij in
Nederland geboren neem ik aan... Buitenlandse honden mogen pas de grens over als ze hun entingen hebben gehad namel
ijk. En dat is dus pas na 12 weken. 

Aah okee, nu snap ik hem beter. Ik dacht dat het hondje al in Nederland was.

Ik denk dat je dan een aardig probleemloos hondje krijgt.

Maar dit is dus een ander hondje dan het hondje dat je eerst op het oog had? Deze komt uit Spanje, in je openingspost heb je het over een Roemeens hondje van 4,5 maand..

Ja, het roemeens hondje hadden we minder vertrouwen in. Was pas gevonden en nog nooit in een huis gezeten etc.. ook de stichting gaf ons geen goed gevoel. Sneu voor het hondje natuurlijk.

wij hebben net een hond uit roemenie in huis.. 4 dagen geleden gehaald. naar mijn man en mij erg lief, naar de kinderen niet.. hij gromt en laat de tanden zien. volgens de opvang waar hij vandaan komt is het angst, hij vind de kinderen eng. nu is het dat de kinderen bang voor hem worden en natuurlijk niet meer leuk vinden. wij zijn bang dat hij een keer flink uithaalt naar de kinderen toe.. erg moeilijk allemaal, hij is lief naar ons en is erg leergierig maar dat andere gedrag?? wij zijn bijna zover dat we hem terug willen brengen.. best wel verdrietig ben ik.. finn is net 1 jaar oud. en is een maand in mederland. wij hebben hem nu 4 dagen