Wat je hond over je zegt

Het valt mij regelmatig op hoe zeer de hond die je bij hebt van invloed is op je "imago". Het klinkt stom, mensen die een hond nemen vanwege het "imago", maar het werkt zo echt..

Ik heb zelf natuurlijk mijn twee Pods. Ze trekken redelijk wat bekijks. Vaak vragen mensen ook wat voor honden het zijn. Op het moment dat ik Boubis, de hond van mijn ouders, bij me heb, krijg ik hele andere reacties..


Boubis

Met Boubis bij ons krijg ik regelmatig te horen, "jeej, drie honden?? het lijkt hier wel een kennel!", óf "dat is de liefste, dat zie je zo" (wijzend naar Boubis).

En nu heb ik Pukkeltje te logé..


Pukkel

Pukkel is een Chihuahua-achtig hondje. Ze is enorm klein. En de reactie nu? "oh wat leuk! je hebt er een kleintje bij! wat een schatje!"

Loop ik met Pukkeltje, dan glimlacht iedereen naar me. Iedereen kijkt aandoenlijk naar dat kleine monstertje dat achter me aan sukkelt. Ik realiseerde me vandaag dus pas hoezeer een hond je imago bepaald. En hoezeer je misschien negatief be(voor)oordeelt wordt als je een grote hond hebt, meerdere honden hebt, of een hond die er "gevaarlijk" uitziet (herder, rottweiler, pitbull, etc.)

Dus nu, mijn vraag.. Hebben jullie je hond uitgezocht op uiterlijk? Of op wat jouw hond over jou zegt? (ik ben sportief dus heb een sport/jacht hond, ik ben een meisje-meisje dus ik heb een klein hondje, ik ben stoer dus heb een stoere (waak/verdedigings)hond, die standaard cliché's) Wat denken en/of hopen jullie dat jullie hond/ras over jullie zegt? Vinden jullie het überhaupt belangrijk hoe mensen op je hond(en) reageren?

Om zelf maar even op mijn eigen vragen te antwoorden - ik vind het leuk om een bijzondere hond te hebben, eentje die je niet op elke hoek van de straat ziet, en ik denk dat dit, zeker bij Cosmic, ook heeft meegespeeld in mijn beslissing om voor haar te gaan. Ik hoop dat mijn Podenco's door laten schemeren dat ik graag goed doe, en ik een beetje "out-of-the-box" denk. Ik vind het vervelend als mensen negatief zijn over mijn honden terwijl ik mijn best doe geen overlast te veroorzaken met ze (ze stil houden binnenshuis, hondenpoep opruimen, kort houden in de lift of bij het passeren van mensen, etc.) Het formaat van mijn Pods heeft hierin ook zeker meegespeeld, een hondje van 42 cm hoog is toch anders dan een grote Podenco van 60 cm hoog..

Ik ben benieuwd naar jullie kijk hierop!

Wauw zo heb ik het nooit bekeken.

Ik zou niet weten wat een husky nu over mij zou zeggen
Misschien wel dat ik net zo eigenwijs ben

Ik volg!

Ik heb yara niet bewust op het uiterlijk uitgezocht, maar in alle eerlijkheid trekt het ene ras me meer dan het andere ras.

Dit is uiteraard op karakter gebaseerd, maar hier speelt het uiterlijk toch ook wel een hele grote rol in. 

Zelf houd ik erg van de grovere rassen om het zo maar te omschrijven (staff, rottweiler, bulldog, boerboel enzo.)

Ik merk dat voornamelijk de oudere generatie anders naar mij kijkt icm yara.

Maar als ik er vriendelijk bij lach en yara met haar puppyhoofd vrolijk rond dartelt 'ontdooien' ze wel snel. 

Als mijn vriend met haar loopt reageren mensen ook weer anders dan als ik met haar loop. 

Dus ik denk dat mensen zeker wel oordelen ook obv het type hond dat je hebt. 

Maar goed dat doen ze ook al obv bijvoorbeeld kapsel of kleding haha

Ik heb wifi niet als statussymbool, wifi is geen popster en ik ook niet. Wifi is een muts, ben ik dan een seut, dacht het niet!

ik hou van het karakter van een collie, maar ik ben het gestaar en het kijk lassie beetje beu. Gezellig wandelen met de hond, ik denk het niet. Als mensen interesse hebben ik mijn hond, dat is leuk. Maar als het weer over lassie gaat. Hmmmmf.

ik had zelfs niet door dat ik een lassie had uitgekozen toen ik luca adopteerde :)

de volgende wordt een korthaar, hetzelfde karakter, alleen energieker en meer pit, daar hou ik van.

vergelijk zelf, met die kale gaat niemand nog omkijken :)

" Wauw zo heb ik het nooit bekeken.

Ik zou niet weten wat een husky nu over mij zou zeggen
Misschien wel dat ik net zo eigenwijs ben

Ik volg! "

Jaimie jansen

hahaha Jaimie dan geloof ik dat ik wel de juiste rassen hier heb rond lopen. Husky, Ierse Wolfshond, Newfoundlander, Anatolische Herder, en ok ... golden ... die vult nog dat hele kleine beetje volgzame wat ik af en toe kan / wil zijn 

Maar een hond voor imago ja nee ... dat niet ... zijn begonnen met goldens hele normale veel geziene honden. 

Dan ontmoet je een newf en ga je het ras inlezen .... wow .... echt ... liefde op 1ste gezicht dus een newf. Ierse Wolfshond manlief is half iers zijn opa fokte deze honden dus .... inlezen en geweldige honden dus een Ier. 

Husky ... och ja ... altijd willen hebben en toen was er de tijd en ervaring dus een hus. 

En dat deze 3 toevallig honden zijn waar je telkens weer veel bekijks bij hebt, mensen met bewondering naar kijken en vragen bij komen stellen is een leuke bijkomstigheid maar zeker niet de reden geweest om ze te nemen. 

viel pas op eigenlijk op moment dat je ze hebt. ( ok van de hus weet je het vanwege blauwe ogen  ) 

Soms onbedoeld speelt imago inderdaad mee.
Maar wat dat betreft kun je misschien ook zeggen:  honden lijken op hun baasjes (of andersom)

Nyx koos ik niet voor zijn looks, maar de klik die er was. De eerste keer dat ik hem zag, deinste ik zelfs terug. Dat blauwe oog vond ik toch wel eng en dan zat er ook nog een super actieve husky in! (dat super actieve viel achteraf reuze mee)
Omdat hij zwart is, schrikt dat wel af. Maar andere andere kant lijkt hij ook wat op een labrador kruising, wat weer aantrekt.
Samen met hem durf ik zo door het centrum te lopen 's nachts, ze gaan dan allemaal voor me aan de kant, haha.

Skye kwam per toeval (wou eigenlijk niet eens een echte husky), maar ik merk wel dat haar uiterlijk mensen erg aantrekt. Wat eigenlijk best nadelig werkt. Zie maar eens opspringen af te leren, als iedereen haar met open armen ontvangt en gaat staan knuffelen

Door een jongetje hier in de buurt wordt ik ''de Huskyvrouw'' genoemd, haha (op het deuntje van de Mosselman). Dus ik heb blijkbaar wel een imago door mijn honden, haha.
Ik hoor regelmatig complimenten over mijn mooie husky of krijg vragen. Ook zie ik vaak mensen wijzen, zo van ''kijk, een husky, wat mooi'' of ''kijk, dat lijkt wel een wolf''

Denk trouwens niet dat mensen, als ze me zo zien, een husky, kruising husky of kruising staande /pointer-achtige jachthond bij me bedenken. Wat wel weet ik niet. Misschien een labrador of een poedel? haha :p
Nou ben ik van nature geen actieveling (ik ga wel mee met je als je het vraagt, maar zal niet uit mezelf opstaan om even te gaan hardlopen of zo), maar mijn honden hebben me wel actiever gemaakt.

Ondanks alles ben ik toch wel super blij met mijn woefers

Mensen denken vaak als ze Luan zien "wat een schatje", totdat ze hem recht aanstaren en hij zijn scary gezicht opzet en heel hard en boos blaft... Wat mensen dan denken? Waarschijnlijk iets van "jezus dat mens kan geen honden opvoeden" maar dat kan me dan niet zoveel schelen :). Wel zie ik mensen vaak glimlachen als ik ergens mmet hem aan het trainen ben. Het enthousiasme spat dan zo van hem af en hij heeft dan echt alleen maar oog voor waar we op dat moment samen mee bezig zijn. Ik denk dat mensen dan zien wat voor een goede band we hebben, ondanks dat hij af en toe lekker eigenwijs is. Op dat soort momenten krijg ik ook altijd vragen wat voor ras het is, denk dat het samen werken toch wel een ideaalplaatje is voor mensen die geinteresseerd zijn in een actieve hond

Uiterlijk heeft bij ons ook wel meegespeeld in de keuze, we wilden geen hond die je op elke hoek van de straat zag, en we wilde ook een handzaam formaatje dat nog wel echt hond was.... Maar we zijn zelf ook niet zo stoer, dus Luan's lieve uitstraling matcht wel goed :). Zijn onaardigheid naar onbeleefde vreemden past ergens ook wel bij ons, ik ga ook niet zomaar bij vreemden om de nek hangen ;)

Ik heb Max niet op uiterlijk gekozen (errug moeilijk met 7 pups waar je eigenlijk geen verschil in ziet behalve grootte).

Ik ben wel bewust voor het karakter van het ras gegaan... 

Ik trek veel bekijks met Max, en hij word graag geaaid door mensen... Vooral mensen met kinderen vragen altijd even of er geaaid mag worden...

Maar loop ik met de ZWH van mijn vriendin, dan loopt iedereen even een blokje om... Ookal komen ze wel naar me toe als ik met Max loop....

Vreemd, want met de ZWH is niets mis! :-) Net als bij Max... Maar Max heeft hang oren, en de ZWH niet.... :") (denk dat dat de voornaamste reden is).

Ja, wat is mijn imago? Moeilijke vraag, haha.

ik wilde een hond die goed in een omgeving met veel kleine kinderen kan gedijen. Ik heb zelf een dochter van 8, maar ben vroeg begonnen. Mijn vrienden zitten nu allemaal in de baby's. 

Het werd een Finse Lappenhond. Die zien er behoorlijk aaibaar uit. Ik hou daar wel van. En ik denk inderdaad dat mensen je hond en jou daarom meer open benaderen. Zelfs mijn vader is gek op haar en dat is geen hondenliefhebber.

een opmerking die we veel krijgen is "is dat een Pomsky?" Een begrijpelijke vergissing.

en aan het verliefd kijken naar Lassie maak ik mij ook schuldig!!

Voor Freggle heb ik gekozen omdat ik toen een klein hondje wilde.

Ik wilde geen hondje wat je op elke straathoek kon kopen bij wijze van spreken.

Het uiterlijk en karakter moesten ook beide mij aanspreken.

Dus na lang zoeken kwam ik bij de Bolognezer uit, ook lang moeten wachten voordat ik een puppy kon krijgen.

Altijd veel reacties gehad van mensen, schattig, lief, mooi etc etc hondje.

Freggle is zelf gereserveerd naar vreemde mensen dus het is geen hondje die zelf de aandacht trekt.

Bij Black waren de eisen heel anders (andere woon en leef situatie)

Opnieuw lang gezocht wat voor hond het moest worden en weer lang moeten wachten voor we aan de beurt waren voor een pup.

Bij Black zijn de reacties heel anders van mensen.

Black is heel open van karakter en is een echte allemansvriend.

Mensen zien dat aan hem en reageren daar op.

Ook vanwege zijn zwarte krulvacht is hij opvallend om te zien, dus mensen maken vaak een praatje.

Maar Freggle is echt een eenmanshondje en een trouw kameraadje al 13 jaar lang.

Dus beide honden, hoe verschillende ze zijn, hebben hun karaktertrekken waardoor ze zo speciaal zijn.

Ik kijk om naar Husky's. Wat een prachthonden. Maar vond ik niet in onze situatie passen. En grote lobbessen met lang haar. Die zou ik het liefst gelijk knuffelen. Maar ook border collies, tollers, shelties, boxers vind ik ook geweldig...

moet toegeven dat ik in mijn wachttijd voor een pup een hondenobsessie heb ontwikkeld en nu alles leuk vindt, haha.

Ik heb Mila niet uitgekozen met het 'imago' idee in mijn achterhoofd.Ik wilde al járen een hond,vond dat het niet kon omdat ik daarvoor toen te veel werkte.

In 2008 was de tijd aangebroken dat het wel kon,werkte maar 3 dagen en kon in de pauze naar huis.

Ben gaan kijken op het internet(achter af totaal niet de manier..tenminste... een buitenlandse hond vindt je vooral via het internet) zag veel verschillende honden,had niet veel eisen..wilde geen kei drukke pup/hond...was bereid om mij op van alles aan te passen, had er verder toen ook te weinig verstand van om echt concreet logische vragen te stellen...dus ik zag haar op foto's ,vond haar een hele lieve uitstraling hebben en heb gemaild met wat vragen,over het karakter en hoe ze was als pup (toen 4,5 maand)...en kreeg achteraf gezien ook niet een heel sterk antwoord...ze was lief en een rustige pup(terwijl ze daar was geboren, met haar andere 6 broers/zussen..en er toch duidelijke verschillen in gedrag te zien kan zijn..mits je er een beetje verstand van hebt)

4 Weken later kwam ze bij mij 

Nu heeft ze natuurlijk dat ene blauwe oog,mensen vinden dat of heel mooi of heel eng...en in beide gevallen houdt dat in dat ze ongevraagd aandacht krijgt.Mila wordt juist zo onzeker van starende mensen,dus ze heeft geen geluk met haar lieve koppie.

Dus de vraag 'hond genomen vanuit een imago idee'.....nou nee! Het vervelendst is nog dat wij beide niet van aandacht krijgen houden...en laten we dan nu vaak aantrekken door haar uiterlijk,helaas.

Vind het ook sneu voor haar,dat ze vooral aandacht genereert door 1 blauw oog! Dan kun je als onzekere hond maar beter 2 bruine ogen hebben,gaan mensen tenminste niet als een stel zombies in je koppie staan staren.

Ik heb ergens rond mijn 14de een Berner Sennen Reu Max gevonden. Paar uur thuis gehad voor hij door de dieren ambulance werd opgehaald. Paar uur geknuffeld, lol geaaid t was een geweldige knuffelbeer en ik stond te janken toen hij werd opgehaald (ondanks dat ik me ouders had gesmeekt of ie niet een nachtje mocht blijven :P) Hij liep mee met de twee mensen van de dieren ambulance keek om, rukte zich los kwam naar me tie strong tegen me 2 poten op me schouder gaf me een lebber op me wang. Ging weer laag draaide zich om en ging daarna terug naar de mensen van de dieren ambulance om mee te gaan.

Mijn hart was gestolen. Nadien contact gezocht en hij bleek Max te heten en van een wijk verderop te komen asn de rand ervan op een boerderijtje. De eerste de beste keer dat ik er langs kwam en hem zag hij blij was me te zien zijn baadjes nog gesoroken.

Maar die ene situatie heeft de Berner Sennen in mijn hart gegruft. En ha ik vind ze ook heel mooi om te zien maar het was puur de situatie. En altijd als ik weer een berner zag miest ik gewoon vragen of ik mocht aaien ik kon er gewoon niet aan voorbij lopen.

De berner is gegrift in mijn hart en dat zal nooit veranderen, al zijn ze inmiddels zo doorgefokt dat ik wel me vraagtekens geb of ik er dan nog weer aan durf te beginnen.

En oh ja wat een ander ervan denkt mij met een Berner Sennen te zien boeit me niet houd ik me niet mee bezig. Ik vind het gewoon geweldige dieren
(Vorige bericht zit vol met schrijffouten, kan ik mobiel niet aanpassen. Ik zal dat later via de pc herstellen.)

Alhoewel ik husky's prachtige honden vind is Pepper 'aan komen waaien' .. Hij was van familie en moest een weekje bij ons blijven ( baasjes gingen op vakantie) ik was gelijk verliefd.. En na een half jaar kwam hij bij ons ( hun hadden er geen tijd meer voor....) ik was nooit echt heel actief, maar Pepper heeft me zo gemaakt.. Nu hou ik van lange wandelingen en af en toe even hardlopen.

Tja hoe mensen me zien? Geen idee eigenlijk, een 16 jarig meisje met een husky aan dr zij lopen.. Met mn andere hond (westie) werd ik nooit aangesproken of aangekeken maar sinds ik Pepper heb kijken erg veel mensen om en beginnen te fluisteren ( kijk eens wat mooi, die lijkt wel op een wolf, mooie ogen hè enz. Enz.) of spreken ze me aan wat een verschil.. Ik sta altijd wel te stralen met Pepper aan mn zij haha vooral als hij zich uitmuntend gedraagt ben ik super trots.

Het boeit me eigenlijk ook niet wat ze denken. Dat Pepper zo knap is is gewoon een pluspunt haha zijn karakter is wat telt voor mij.

ik heb bij de raskeuze wel een beetje op uiterlijk gelet maar dan eerder voor de verzorging. ik kam niet graag dus korte vacht en een gladharige vacht vind ik aangenamer aanvoelen en ik heb graag een hond met wat pak aan maar geen hond die niet op de schoot kan dus echte kleine en hele grote rassen vallen dan ook uit de boot. 

ik heb voor dit ras gekozen om hun liefde voor de baas en de mens.

ik vind het niet zo belangrijk hoe mensen over mijn honden denken. de vrouw die deze namiddag uit haar stoel sprong toen ik langs liep vond ik wel grappig maar wat ze verder van mijn honden vindt of denkt laat mij koud.

hoe mensen op/naar mijn honden reageren vind ik wat anders... deze ochtend op de bus was er een vrouw die bang was en dat pas liet weten toen ze op de bel had gedrukt om af te stappen. ik had Lila en Nala aan mijn voeten onder de stoelen, ik had hun lijnen al zo kort vast dat ze niet weg konden en ze lagen beide rustig neer. voor die vrouw was dat niet genoeg en moest ik mijn honden nog meer bij me houden want het zijn er toch 2 gevaarlijke en zij was bang. ze staarde Nala aan waarop Nala recht staat en dat heb ik tot mevrouw van de bus af was mogen horen. zo'n reacties mogen mensen achterwegen laten, daar erger ik me enorm aan.

daarna kwam er een moeder met haar kinderen op de bus. ze zag de honden niet en ging snel zitten. 1 van haar kinderen was bang en die moest zich niet zo aanstellen, daarna is ze zelfs nog dichter komen zitten met haar dochtertje en dat vind ik dan weer wel een aangename reactie.

Klopt, maar de ZWH is toch wel de minste enge voor velen denk ik.....

Pfoeh. Naar wat voor honden ik kijk? 

Sowieso Goldens uiteraard.... Ik vind ze prachtig om te zien, dus dat trekt zeker mijn aandacht...

Berner Sennen, ook een echte eyecatcher voor mij.... Prachtig...

En verder? Tja.. Whatever er maar langsloopt....Bepaalde honden neem ik wat meer de tijd voor om naar te kijken en anderen werp ik even een blik op bijv.... Rassen die mij normaal niet aanspreken, kijk ik vaak ook minder naar.... :")

Ik heb m'n honden niet voor mijn imago, maar ze passen wel heel goed bij me. Ik ben iemand die graag iedereen te vriend houdt en van sociaal contact houdt. Het helpt hierbij wel dat ik met 2 schattig uitziende pluizenbollen rondloop, die met alles en iedereen samen kunnen. Daarnaast moet ik ook toegeven dat dingen die wat aparter zijn mij meer aantrekken dan dingen die iedereen heeft. Zo heb ik dit met honden ook. Ik heb helemaal niks met labradors, jack russels, beagletjes e.d. Hartstikke leuke hondjes, maar niet voor mij  Ik krijg met Dan en Lizzie altijd zulke leuke reacties. Over hoe mooi ze zijn, wat voor rassen ze zijn, of ze ouder en kind zijn enzo, en daardoor maak ik dan weer met iedereen een praatje  Dat komt vooral ook door hun kleur natuurlijk. Bijna niemand kent blue merle. En dan ook nog 2 rassen die zoveel op elkaar lijken met dezelfde kleur.. Tsja ondanks dat ik zelf de kleur gewoon echt supermooi vind, vind ik dat dan ook een leuke bijkomstigheid  maar ik vind het karakter altijd nog wel het belangrijkst hoor. Hun zachtaardige en makkelijke karakter spreekt mij gewoon enorm aan, het past bij mij. En het prachtige uiterlijk komt daarna pas  Ik ben qua uiterlijk ook helemaal gek van akita's, maarja die passen qua karakter weer niet bij me, dus dan houdt het op...

Haha. Dat is echt zo. Ik heb lang blond haar en een chihuahua. Mensen denken automatisch dat ik een poppetje ben met thuis een hele walk in closet voor de hond. Die hem vooral ook niet opvoed.

Op cursus werd zelfs gezegd dat ze blij verrast waren eenchi te zien die gewoon een keer als hond werd behandeld en 4 keer per dag werd uitgelaten. Ik heb niet eens kleertjes of iets voor hem. Walgelijk vind ik het. En in een tas doen hoef ik echt niet te proberen. Hij word helemaal gek haha. Het is gewoon een hond en geen assecoire!

Mijn honden passen niet bij me, tenminste dat krijg ik altijd te horen. Ik loop er altijd heel netjes bij, colbertjes, hakken, blouse, netjes opgemaakt. Daar passen schijnbaar geen Duitse Herders bij. Als ik met de honden loop, schijnen mensen meteen te denken dat ik asociaal ben en zijn ze helemaal verbaasd als ze horen wat ik studeer. Sommige buurtbewoners herkennen me niet als de schoondochter van als ik met honden loop en andere herkennen met niet als ik zonder honden loop, haha. 

Ik heb mijn honden in eerste instantie uitgezocht op een karakter dat bij ons paste en van de rassen die overbleven heb ik op uiterlijk en laatste beetje karakter de Duitse Herder uitgezocht. Toen we Tessa in huis hadden en daarmee gingen sporten, zijn we op zoek gegaan naar een werklijn, om echt te kunnen gaan sporten met een hond die daar geschikt voor was. Maar ik ben absoluut niet sportief. Ik háát sporten, de enige sporten die ik leuk vind zijn paardrijden en hondensport. Dus nee, mijn honden passen niet bij het beeld dat mensen van mij hebben, maar passen wel bij mijn wensen.

De nadelen vind ik niet altijd nadelen. Ja, het zijn gevaarlijke herders en zij zijn altijd de schuldige, ook al doen ze niks. Dat wist ik van te voren. Alle vooroordelen hoor ik regelmatig, maar heb ik geen problemen mee. Het enige nadeel was dat niemand bij ons in de buurt wilde komen toen Tay pup was. Dan loop je met een schattig, pluizig Herder pupje en iedereen steekt over. Ik houd er niet van als iedereen op een pup afgevlogen komt, want niemand hoeft mijn honden te aaien, maar dit was het andere uiterste. Ik heb serieus moeten zoeken naar mensen die wel even mee wilde helpen qua socialisatie. (wat voor gewoon leren dat er vreemde mensen naar het baasje toe komen en als je zelf wilt, mag je geaaid worden)

Het enige waar ik eigenlijk echt op heb geselecteerd is de vacht. Ik hou niet van dat urenlange gepluk en gefrunnik, dus het moest wel een korthaar zijn.

Ja, in het asiel werd ik wel verliefd op dat kleine puppekoppie.

Qua energie matchen we aan de ene kant totaal niet (ze kan doorgaan en doorgaan en ze kan zó hard rennen, ik dus niet), maar de andere zijde, thuis lekker op de bank hangen, dat hebben we dan wel gemeen, net als dat we beiden niet van drukte houden.

En wat mensen verder over me denken zal me de spreekwoordelijke worst wezen.

Ik kom niet buiten in de wijk (ach, arme hond wordt nooit uitgelaten, behalve 's morgens een plasje), ze blaft als ze bepaalde honden zien (onopgevoed beest).

Ik heb überhaupt geen imago volgens mij, dus wat voor hond ik dan zou moeten hebben... 

Leuk topic! Wij hebben het er wel eens over dat het andersom is? Dus dat mensen lijken op hun hond, maar dan qua karakter. Dat gaat niet altijd op, ik zie ook wel veel foute keuzes daarin. Maar wij hebben niet expres voor de border collie gekozen, maar ze past wel bij ons. Ik ben zelf ook beweeglijk en actief en moet altijd wat te doen hebben :D manlief ook. dus een sportieve hond past ook wel echt bij ons, en dat imago dan ook weer.

we houden wel allebei niet van extreme uiterlijke kenmerken in honden, maar meer van een "natuurlijk" en gezond uiterlijk. Valt ook samen met sportief. Maar in die zin zou ik inderdaad nooit over straat willen met een bulletje, nee, maar dat gaat eigenlijk nog meer over de gezondheid van de hond zelf dan over het imago.

moet toegeven dat ik wel nu al kan fantaseren over ooit die toekomstige laika, dat mensen dan gaan zeggen "waaaah een wolf!!!" :D

Leuk topic :D , ik heb nog geen eigen hond (zal komende jaren ook geen plek voor zijn..) , en heb over precies dit onderwerp al veel nagedacht.

Ik ben nu nog jong, nog geen sprake van kinderen, maar aangezien een hond wel 15 jaar kan worden zal de hond in een huis wonen met kinderen. Vriendjes en  vriendinnetjes die langskomen.. Dan wil ik niet een grote, lompe ("enge") hond hebben. 

Daarnaast sta ik totaal niet stevig in mijn schoenen, dus honden met een gevaarlijk imago vind ik een te groot risico om aan te schaffen. Ze hebben niet voor niks een "gevaarlijk" imago, ze zijn gefokt om te beschermen, waken, of hond-agressie zit er nou eenmaal in. Ik wil niet het risico nemen dat niet in goede banen te kunnen leiden. Ookal hebben we thuis (ouders) een rottweiler en is ze echt een schatje, ik kan haar gewoon niet aan. 

Dus in mijn geval is het zeker waar: een hond uitzoeken die "op de baas lijkt". Gewoon zachtaardig en go-lucky blij. 

Voor mij zal het later dus de standaard poedel worden. 

 Heel grappig, wat voor jou een voordeel is vind ik een nadeel :) zo zie je maar

Ik ga nog even dieper hoor.. Zouden jullie een bepaalde hond NIET aanschaffen vanwege het imago? Stel, je raakt verliefd op een Chihuahua, maar je wil liever niet met zo'n hond over straat vanwege de vooroordelen (dom blondje), of omdat het mensen niet afschrikt en je dus niet veilig voelt? Of andersom, stel je wordt verliefd op een Pitbull, maar bent ook juist op zoek naar veel sociale contacten, groepswandelingen, mensen die een praatje met je maken, maar mensen ontlopen je omdat je een "gevaarlijke" hond hebt?

Zou je dan tóch voor zo'n hond gaan? Of zou dat reden genoeg zijn om verder te zoeken?

Binnen mijn familie en vriendenkring zijn er behoorlijk wat mensen die een hekel hebben aan Wispa en Cosmic. Ze luisteren niet, kunnen niet lossen, gillen en rukken aan de lijn als ze iets ruiken, en zijn erg zelfstandig (koud, afstandig, etc. in mensentaal). Het kwetst me soms dat de mensen dicht bij mij ze niet zo leuk vinden als dat ik ze vind. Aan de andere kant snap ik het, en zou het me er niet van weerhouden om de volgende keer weer een Podenco te adopteren..

Wij hebben de Duitse herder gekozen omdat het karakter ons enorm aanstond. Nu steken mensen gauw over, tillen hun kleine hondjes op. Mensen zijn of gek op Duitse herders of ze zijn er bang voor. Er is geen tussencategorie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit overdreven vindt, maar ik erger me er niet bijzonder aan. Onze hond kan goed met andere honden (hij is nu wel een lekkere puber reu) en hij kan goed met mensen/ kinderen.. Dus superblij mee. Ook in familie krijgen we reacties dat onze hond gevaarlijk en beangstigend is.  Sommigen durven ook nauwelijks nog bij ons thuis te komen. Terwijl er geen kwaad in onze hond zit. Het is echt een schat. Wel beschermend als ik hem 's nachts uit moet laten of als ik 's nachts alleen in huis ben..

Ik maak me niet druk om wat anderen vinden...

Mocht er in het asiel een Teckel, Chihuahua, Pincher of wat dan ook. En dat beestje past bij mij, kan met Max e.d. dan laat ik hem niet zitten omwille van het ras :-)

Onze labrador x weimaraner hebben we op uiterlijk gekozen

Dit lijkt me dus echt heel vervelend om mee te maken.. En niet voor even, maar gewoon het hele leven van je hond blijf je ermee te maken hebben. 

Dat zou voor mij een reden zijn om inderdaad dit soort rassen niet aan te schaffen.. Echter kan het leven raar lopen en wie weet komt er ooit een herder/pit/rottweiler op mijn pad waar ik verliefd op word.. Maar op dit moment zou ik toch gokken dat ik in zo`n geval weldegelijk mijn verstand boven m`n hart zou plaatsen, en dan toch een beter huis zou zoeken voor de hond in kwestie (of als het asiel betreft: gewoon niet adopteren uiteraard), gewoon omdat ik die rassen niet aandurf. Voornamelijk door de kracht van zo`n hond, maar zeker ook doordat de bovenstaande dingen me erg moeilijk lijken om mee om te gaan.