Wat een erg verhaal.. ik ben mijn mopshondje van 2 jaar afgelopen zondag verloren aan een aanrijding met een auto..
eerste 2 dagen zag ik continue dat beeld voor me.. Vandaag niks anders gedaan dan de honderden fotos terug gekeken die ik van hem heb.
Dat lekkere lachebekkie. De liefde die die uitstraalde.
Dit helpt je dat misselijke beeld weg te krijgen en hem te herinneren zoals ie was.
Ik praat er de hele dag over en zolang ik dit doe hou ik me enigszins staande.. Maar ik wilde je laten weten dat ik je pijn en verdriet precies ken..
En de pijn is onbeschrijfelijk. Het is gewoon je kind die je verliest
Heel veel sterkte er mee meis..
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?