Zeer angstige hond

Hallo iedereen!

Ik wou hier eens navragen of iemand tips heeft om met een zeer angstige hond om te gaan en eens navragen of ik eigenlijk wel goed bezig ben.

Ik zal even schetsen wat juist het probleem is met mijn hond.

In januari hebben we onze nieuwe hond (ras is Podenco) gaan halen in Spanje, hij was toen 3 maanden oud. Op de luchthaven zagen we dat hij zeer bang was en gespannen, de meneer die hem bracht zei dat hij een bang hondje was en snel plastte van angst, zich onder kasten verstoppen,... hij zei dat we dit niet moesten toelaten en hem gewoon thuis op onze schoot nemen.

Eenmaal thuis gekomen deden we wat deze meneer zei, hij zat op onze schoot maar je zag dat hij zich echt niet op zijn gemak voelde en hij bibberde zeer hard. Ik vond dit zo zielig dat ik hem gewoon heb laten doen en hij verstoptte zich inderdaad waar hij maar kon. vooral onder kasten of in zijn bench. Het was ook onmogelijk om met hem te wandelen. We hebben hem éénmaal in de tuin aan de leiband proberen uit te laten, maar hij rukte zich los en we hebben zeker 2 uur achter hem moeten zitten om hem binnen te krijgen. Sindsdien hebben we hem geleerd om op pads te plassen en dit doet hij nu ook, hij is zeer proper binnen enkel op deze pads plast hij.

We hebben hem toen al zijn eten met de hand gegeven omdat het echt leek dat hij schrik had van mensen want met onze twee katten speelt hij van in het begin al zeer graag. Uitendelijk beterde het elke dag een beetje, we konden met hem spelen en hij kwam uit zichzelf bij ons in de zetel liggen.

Hij heeft ondertussen ook al enkele trukjes geleerd zoals zitten, liggen, blijven, af, pak het,...

Het lijkt nu wel of hij vooral mij (ik woon thuis met zus en ouders) in vertrouwen genomen heeft want hij ligt zeer veel op mijn bed, volgt mij overal,... Maar het probleem is nu dat hij mij tegenover de andere gezinsleden probeert te beschermen ofzo, ik weet het niet zeker. Als ik beneden ben blaft hij naar de anderen, dit doet hij niet als ik er niet ben.

Verder heeft hij nog steeds bang van andere vreemde mensen die bij ons thuis komen. Ofwel verstopt hij zich of hij blaft erop.

We gaan ook nog niet wandelen met hem omdat we hier zo een slechte ervaring mee gehad hebben de eerste keer dat we buiten gingen.

Ik ben nu bezig om het te leren wennen aan een leiband.

Onze tuin wordt nu afgemaakt zodat hij niet weg kan want naar het schijnt kunnen podenco's zeer hoog springen en we wilden geen risico's nemen. Volgende week zal hij af zij en dan gaat hij voor de eerste keren buiten kunnen. Het is afwachten hoe snel dit zal gaan en hoe angstig hij zal zijn.

Hetgeen waar ik nu werk van zou willen maken is om hem aan onze tuin te laten wennen zodat hij hier kan rennen en hollen, want hij heef tdit wel nodig. Ook om hem buiten zindelijk te krijgen inplaats van de pads en hem aan de lijn te laten lopen in de hoop dat we over enkele maanden op een rustige plaats kunnen gaan wandelen, want ik voel mij wel schuldg dat we hem zo lang binnengehouden hebben (hij is inmiddels al bijna 9 maanden).

Het probleem met zijn angst voor mensen vind ik moeilijker op te lossen. Ik heb gelezen dat je zo veel mogelijk mensen moet uitnodigen thuis en hen de hond snoepjes laten geven, ermee spelen, maar ik heb gewoon zo veel vrienden niet die dit zouden willen doen. Ik ken er hoogstens 3 en dat is denk ik niet genoeg voor zijn angst op te lossen. Hier maak ik mij wel veel zorgen over. Ik zou het zo erg vinden als hij ooit iemand zou bijten want het is verder echt een hele lieve hond!

Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kon vertellen. Hopelijk hebben jullie nog enkele tips die mij kunnen helpen!

Alvast bedankt!

Moeilijk. Ik heb zelf wel een angstige hond (van Malta), maar zo erg als bij jullie is het gelukkig niet. Zij liep en loopt wel gewoon aan de lijn, durft alleen meestal niet hier in de wijk te plassen. Angstig naar mensen is ze ook niet (al vindt ze de een wel leuker dan de ander).

Ik weet niet of ik de tip om de hond verplicht op schoot te nemen nou wel zo'n goede vind. Als jij heel, héél bang bent voor bijvoorbeeld spinnen, ga je ook niet voor je lol in een terrarium met vogelspinnen zitten tenslotte.

Tips heb ik dus niet voor je, behalve geduld en alles met kleine stapjes doen. De hond niet dwingen.

Heeft de hond ook een naam? 'De hond' klinkt zo afstandelijk.

Voor nu volg ik even in ieder geval.

Wat super van jullie dat jullie zo je best doen voor deze podenco. Is een hele klus zo'n bange hond.

Een tip voor de leiband: ik zou hem, voor te gaan wandelen, een tuigje kopen. Dit zit rond de borst en achter de poten en daar kunnen ze zich veel moeilijker uit krijgen dan uit een halsband. Omdat je niet weet hoe hij reageert op straat en hij zo van iets kan schrikken lijkt dit me het veiligste, je leest vaak verhalen van bange buitenlandse honden die wegvluchten en aangereden worden. Google maar eens op Hurtta tuig of Julius K9, dit zijn enkele merken van goede tuigen.
Om hem te doen wennen kan je het tuigje (of de halsband) ook aanlaten in huis, zo raakt hij dit gewoon, een volgende stap is om de lijn er aan te laten, laat hem zo maar wat rondlopen.

Voor het wennen aan mensen, misschien zijn er hier wel mensen die bij je willen langskomen om te oefenen? Heb je verder geen familie ofzo die wil langskomen?

Als ik dit topic lees dan denk ik gelijk aan Pauline, zij heeft twee Podenco's ook beide uit Spanje van een dodenstation gered. Misschien kan die je verder helpen? Ze heeft veel ervaring met het ras en volgens mij was één van der Podenco's ook vrij bang bij aankomst.

Hier ook een hond die oprecht angstig is voor mensen. Vooral als ze in zijn persoonlijke ruimte komen (zijn huis).

Hij durft wel te happen in zo'n situatie.

Ik zou persoonlijk helemaal geen mensen over de vloer laten komen totdat je hond normaal kan functioneren in en rondom je huis. 

Als er iemand langskomt, geef je hond dan een veilige plaats (een andere ruimte, een bench?) 

Mijn hond gaat bij bezoek op mijn slaapkamer, zodat hij geen spanning op kan bouwen en gewoon lekker kan liggen. Is dat een optie?

Verder zou ik misschien een gedragstherapeut vragen om tips. Angstige honden zijn vaak de moeilijkste honden, omdat angst snel omdraait in angstagressie. En angstagressie is erg moeilijk op te lossen..

haha ja hij heeft een naam hoor, hij noemt Sheldon :p

We proberen hem zo weinig mogelijk te dwingen en alles op zijn eigen tempo te doen, ik vind het ook fijner om te weten dat als hij bij ons in de zetel zit, hij dit doet uit vrije wil en niet omdat hij 'moet'.

Bedankt voor de tip van het tuigje! hij draag nu al een halsband maar zo'n een tuigje klinkt inderdaad beter en veiliger :)

Ja ik heb nog familie, die kan ik inderdaad ook vragen had er niet aan gedacht :p

Mijn complimenten dat je deze hond bij je hebt opgenomen, een hond met een flinke rugzak.

Heel moeilijk om vanaf hier advies te geven, wat ik van je lees doe je het goed, zijn gangentje laten gaan, met de hand voeren om vertrouwen te winnen, heel voorzichtig zal die uit zijn schulp kruipen, zal heel veel hebben mee gemaakt.

niets puschen, als je ziet dat tie vooruitgang boekt is dat mooi meegenomen. je kan als het wat beter gaat eens bezoek vragen, niet te veel, een per keer, en niet te vaak, wat betreft deze erge angst, zal misschien niet helemaal overgaan, maar zeker beteren.

zoveel mensen uitnodigen, niet doen, rustig aan, bezoek laten komen als de hond jou vertrouwt, en mensen uitnodigen die de hond negeert, kijk wat je hond dan doet, komt tie bij jou ? en wees alert wat tie doet met bezoek, gaat tie ze uit de weg, zo laten, wil die toenadering, dan kan het bezoek vriendelijk erop ingaan, laat de hond het uitzoeken, laat hij toenadering zoeken. en dan het bezoek.

het heeft Zoveel tijd nodig , wees heel geduldig, en ik weet zeker dat je dat bent. Ik heb hier zo,n vrije bengel dat het voor mij heel moeilijk is om heel goed advies te geven, daar ben ik heel eerlijk in.

En wie is Pauline? Iemand van het forum ook?

Ja daar heb ik ook angst voor, dat hij gaat beginnen bijten. Maar probeer daarom zo voorzichtig mogelijk te zijn en niet te dwingen enzo.

is pauline niet weg van het forum ? ze zit wel op facebook.

echt al zo hard bedankt iedereen voor de tips!

Dat van die één persoon per keer zal ik zeker aan denken , maar wij houden sowieso al niet echt veel drukke party's hier hoor ;) Kheb ook eens gelezen dat honden het liefst vrouwen hebben en deze sneller vertrouwen weet niet of dat klopt :p

Hallo Katrien,

Ik kreeg inderdaad van Maryse een berichtje of ik je mogelijk zou kunnen helpen. Ik ben dus Pauline, haha. Ik heb zelf twee Podenco's en ben vrijwilliger voor Podencoworld. Daarnaast vang ik honden op uit Spanje voor verschillende stichtingen.

Het is moeilijk om je advies te geven zonder jou of je hond gezien te hebben. Het eerste wat in mij op kwam bij het lezen van je tekst is - adopteer een tweede (stabielere) Podenco. Maar dat is te kort door de bocht, want ik weet niet hoe jullie situatie verder is. Podenco's zijn échte groepshondjes en vinden het lastig om als enige hond in het huishouden te functioneren. Vaak is het vertrouwen in mensen erg beschadigd maar trekken ze wel naar soortgenoten, of wat bij jullie het geval is, naar katten.

Ik weet niet waar je woont, maar mocht je in Noord-Brabant wonen (ik woon zelf in Tilburg) dan zouden we misschien een keer wat af kunnen spreken? Wellicht kunnen mijn meiden haar wat mee trekken, Podenco's "spreken een andere taal" dan de gemiddelde hond, dus wie weet krijgen zij iets los. Je mag me ook altijd mailen, ik mag mijn mailadres hier niet openbaar neer zetten, maar mocht je dat willen kun je Maryse een berichtje sturen, dan stuurt zij je mijn mailadres (als ik haar lief aan kijk).

Voor nu succes, geweldig dat jullie dit hondje zo helpen! Oh, enneh, Podenco's kunnen inderdaad goed ontsnappen, één van mijn Poddies zat vorige week ineens bijna op een schutting van 2 meter hoog omdat er een kat achter liep..

Groetjes,

Pauline

Hij, sorry.

En ik klets nog even door..

Inderdaad wat Willemijn zegt - niet pushen. Dit is een fout die ik met mijn eerste Podenco'tje heb gemaakt. Dwang en druk werkt hier thuis averechts. Podenco's zijn enorm trots en gevoelig. Als zij het gevoel hebben dat ze oneerlijk behandelt worden zullen ze zich nog meer voor je gaan afsluiten.

Mijn meiden vinden het onwijs leuk als ik plat op de grond ga liggen. Ook zij zijn nog regelmatig onder de indruk van mensen (ook wel eens van mij) maar als ik mezelf zo laag en klein mogelijk maak willen ze wel even komen spelen. Het hoofd-ingredient is rust, rust, en rust. Zelf proberen niet te stressen, en wil het een dagje niet, dan morgen weer proberen. Het bijten is fijn om te voorkomen, mijn tweede Podenco doet het helaas ook, ze bijt gelukkig niet door, maar heeft al bij verschillende mensen krassen en blauwe plekken veroorzaakt.

Hem zijn gangetje laten gaan is goed. Mijn eerste Podenco wil graag naast me liggen, maar bijvoorbeeld niet geaaid worden (soms ook wel, hoor). Laat hem zelf aangeven waar zijn grenzen liggen en respecteer die.

Heb je wel eens gehoord van adaptil en Bach Bloesems? Adaptil heeft producten die hormonen van zogende teven af geeft, je hebt een verstuiver, een spray, een halsbandje. Tijdens stressvolle periodes hang ik hier de verstuiver wel eens in huis. Ook doe ik standaard in één van de waterbakken (er staan er hier drie) wat Bach Rescue. Dit is vooral voor mijn nieuwste Podenco, ze kan enorm stressen als er lawaai op straat is, als het onweert of waait, etc. Bach Bloesem Remedies kun je ook op maat laten maken zodat het eigenschappen heeft die voor jouw hond nuttig zijn. Het zijn druppels die je in het water of regelrecht in de bek kunt doen.

Een veilige slaapplek kan ook wonderen doen. Mijn meiden slapen liever niet in een bench, maar ik heb sinds kort een (overdekt) huisje voor ze. Dit vinden ze heerlijk en ze trekken zich er regelmatig even in terug. Mocht jullie hond de bench niet eng vinden, dan kun je hem in een hoekje zetten met een deken erover om zo een veilig holletje te maken voor hem. Wellicht geeft dat hem ook wat rust.

Mij is door een hondentrainer het advies gegeven om gebruik te maken van slagroom.. Hij zei dat zelfs de meest angstige honden dat meestal niet kunnen weerstaan. 

Misschien proberen wat slagroom te spuiten (paar dotjes) op weg naar de tuin en misschien door de tuin heen? En hem zelf de ruimte geven om te ontdekken, dus niet steeds achter m aanlopen en kijken wat hij doet. Schijnt ook te werken bij honden die angst hebben voor mensen.

Is het proberen waard, lijkt mij :)

Hihi, toefjes slagroom door de wijk, zodat ik met Mellow ook eens een rondje hier kan lopen 

Ik vraag me af of het gaat helpen, als een hond zó enorm bang is, dan wil hij/zij vaak niet eten ook, al is het nóg zo lekker. Bij Mellow hielp én helpt dat in ieder geval absoluut niet (helaas).

Maar misschien als een hond echt voergericht is, dat het dan wel kan helpen om nét die drempel van 'oeeeeh, éng!' over te gaan.

Hahaha zie je het al voor je ;)

Klopt, ik weet zelf ook niet of het werkt, het is mij alleen aangeraden. Het schijnt dat slagroom toch wel degelijk zó interessant en lekker is, zelfs voor honden die niet voergericht zijn.

Het is geen duur of tijd intensief "trucje" om te proberen, in ieder geval. Ik zou zeggen; baat het niet, schaadt het niet.

Ondanks dat mijn honden (vooral Cosmic) errug voergericht zijn werkt dat hier ook niet helaas. Als iets ECHT eng is is niets lekker genoeg om haar te overtuigen dat het wel meevalt, haha. Maar inderdaad, het is het proberen waard!

De slagroom is bij de C1000 in de aanbieding (gisteren toevallig zo'n spuitbus light slagroom meegenomen )

Ik kan je deze blog aanraden fearfuldogsblog.

Bij een hond die zo angstig is vreemden geen voer laten geven, als het voertje bemachtigd is kan de hond zich ineens in een positie vinden die hij te eng vindt om aan te kunnen. In het gunstigste geval wordt de angst niet minder, het kan ook tot noodweer aggressie leiden. 

Verder is de hond er nu, maar het is dus geen geschikte hond om te hebben en had mi ook nooit aangeboden mogen worden, zeker niet zonder deskundige begeleiding. 

Ik denk dat je er vrede mee moet hebben dat je hond waarschijnlijk nooit een normale hond wordt. Je zal je toekomstbeeld/verwachtingen enorm moeten aanpassen. 

Hier kan ik me alleen maar bij aansluiten. Hoewel het bij ons al best verbeterd is, zijn we er nog láng niet. Het scheelt dat ik me er bij heb neergelegd, ik heb mijn verwachtingen bijgesteld en doe geen dingen waarvan ik weet dat zij ze eng vindt.

Hoor ik 's avonds een hoop herrie buiten, dan ga ik niet eens proberen om haar te laten plassen maar stap ik even in de auto. 

Het kost een hoop aanpassingsvermogen en geduld (en benzine ). 

Ik heb er op dit moment vrede mee dat het bij ons gaat zoals het gaat. Het is niet anders en ik kan er verdrietig om zijn, kan geïrriteerd zijn, maar dat veranderd allemaal niks aan de situatie. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.

Een 100% relaxte hond zal ik nooit krijgen en jij waarschijnlijk ook niet.

Aan jou de keus of je er 100% voor wilt gaan.

Pauline:

Wij hadden er ook al aan gedacht om een andere hond te nemen zodat hij zich misschien minder alleen zou voelen en dat deze hond hem dan zou meetrekken en tonen dat de wereld niet zo eng is als hij nu denkt, maar zou het dan ook niet kunnen dat hij juist totaal geen contact meer met ons zoekt? Want nu kan hij soms zo gefocust zijn op de katten en hij amuseert zich dan kostelijk met die twee terwijl ik daar met al zijn speelgoedjes sta te zwaaien om aandacht maar zonder succes :p

Als er dan een tweede hond zou komen, zou je dan enkel een podenco aanraden of kan dit om het even welk ras zijn?

Om af te spreken denk ik dat het wat moelijk wordt, ik woon in Leuven, in België dus das toch wel een eindje :p

Die druppeltjes en slagroom lijken trouwen ook een goed idee, alle beetjes helpen zeker eh ;) hij lust wel heel erg graag van die speciale hondensticks dus misschien dat we daar ook al een heel eind me geraken :p

Wendy:

Ik denk dat je gelijk hebt dat we er ons bij moeten neerleggen. Ik heb al enkele doelen gesteld die ik toch graag zou willen bereiken en dat is dat hij zich hier in huis en de tuin volledig op zijn gemak voelt en als er mensen langskomen, hij hier niet aggressief tegen is. Verder zou ik graag met hem kunnen wandelen op plaatsen waar niet veel mensen komen en weinig verkeer, prikkels enzo zijn,... mar ik denk ook niet dat ik ooit met hem door een carnavalstoet zal lopen (niet dat ik dat wil hoor ;) ). Maar ik zie hem echt doodgraag, en als ik zo nadenk hoe hij eerst was, onder de kast zich verstoppen de ganse dag, en nu komt hij al uit zichzelf bij mij op bed liggen enzo, vind ik toch dat hij al een hele vooruitgang gemaakt heeft. Hij wordt ook wel graag geaaid en gemasseerd, is zeer speels en hij leert wel snel. Ik denk als ik hard werk in hem steek, ik hopelijk mijn doelen bereik :p

Het klinkt toch een beetje alsof je hond niet goed gesocialiseerd is met mensen, google maar eens op "kennelsyndroom"  dan snap je wat ik bedoel. 

Als dat het is, dan is het de vraag hoe ver je gaat komen, want je basis is niet goed. Ik vind het wel heel sneu voor je hondje, dat ze zo angstig is. Op zich is het niet erg hoor, dat je geen hordes mensen hebt die over de vloer kunnen komen, want dit zal je toch heel langzaam op moeten bouwen. Liefst met mensen die weten wat ze doen, dus de hond echt negeren, niet aankijken, niet benaderen en alleen nonchalant wat lekkers laten vallen. 

Eigenlijk wil je nl klassiek conditioneren, dus de associatie met mens = angst omzetten naar mens = iets prettigs (in dit geval eten). Zo ook voor de tuin en andere dingen die je tegen komt. Dat is nog wat anders dan hem wat leren, zoals trucjes waarbij vaak operant conditioneren gebruikt wordt (gedrag belonen met wat lekkers) of "lokken" met voertjes. Bij klassiek conditioneren gebruik je het voer niet als beloning voor iets wat hij doet, maar puur als associatie middel. Hij hoeft dus ook niet iets te doen om iets te verdienen. 

Daarnaast zou je kunnen werken aan je band en haar zelfvertrouwen door trucjes en simpele oefeningen te doen en te werken met "shaping". Ik weet niet of een clicker nou zo geschikt is (ligt eraan of hij het geluid eng vindt) maar een woordje kan ook. Bij shaping leg je namelijk weinig druk op de hond maar laat je de hond juist merken dat er een gesprek mogelijk is, waarbij de hond zelf iets doet en iets verdient. Korte sessies, simpele dingen.  

Ik zou Roos van Jeff en Waldo hier van het forum eens benaderen, zij heeft een hond met kennelsyndroom en is er zeer ver mee gekomen. 

Hier ook een (ex-)angstige hond maar het was wel nooit zo erg als in jouw verhaal. Veel geduld hebben, niets forceren, alles rustig opbouwen,... Perdie (mijn hond) durfde op straat niet langs bepaalde objecten, durfde in huis de eerste maanden niet in de keuken of op het terras en naar vreemde mensen kan ze nog steeds angstig zijn. Ze heeft wel nooit gebeten omdat ik altijd duidelijk maak dat ze moeten wachten tot ze zelf komt snuffelen. 

Ik wil je echt aanraden een Ruffwear tuigje te kopen voor als je hem zo ver krijgt om te wandelen.

Ik heb dit tuigje speciaal aangekocht omdat Perdie uit elk ander tuigje kon ontsnappen en dat risico wil je echt niet lopen. Dankzij dit tuigje kon ik veilig met haar de straat op en kon ik me focussen op andere dingen zonder bang te zijn dat ze zou ontsnappen! 

Ken je misschien stabiele honden in de je omgeving? Misschien zijn er hier wel leden die je kunnen helpen met hun hond? 

Edit: Lees net dat je van Leuven bent! Ik ben zelf van Mechelen, maar helaas zijn mijn honden soms nogal lomp en ben ik zelf nog hard aan het werken aan hun omgang met andere honden 

Veel succes! 

Ik woon zelf ook in Leuven (nuja ernaast) dus als je ooit eens wil kijken hoe hij reageert op andere honden mag je me altijd een privébericht sturen.
Tosca is een sociale bordercolliereu die goed om kan met andere honden.
Op de hondenschool waar ik ga mag je buiten de uren op hun omheind terrein om te oefenen, misschien dat dat wel handig is voor je podenco

Hier ook een ex extreme kruising Podenco die nu na 2 jaar eindelijk op de bank durft en mensen accepteert in huis ,mits ik me aan een bepaalde volgorde houd.

En mannen is nog steeds niet makkelijk,en bij stress kan ze zo 24 uur niet durven plassen.

Wel heb ik vrij snel ,na 3 maanden een tweede hond erbij genomen en dat werkte hier erg goed.

Blanca trok zich erg op door de komst van Sara en door haar leerde ze ook dat mensen (op afstand) best wel aardig waren.

Wat ik wel bij Blanca deed als mensen in huis kwamen,dan hield ik haar met een korte riem bij me en corrigeerde haar blaffen.

Als de mensen zaten ging ik zelf met haar zo dicht mogelijk bij die mensen zitten om haar het signaal te geven dat het goed is en ik die mensen vertrouw.

Als je ver weg gaat zitten dan bevestig je dat mensen eng zijn .

Ik liet haar dan rustig liggen naast mij  en dat kon best wel even duen.

Je moet wel oppassen dat ze niet gaat waken ,dat ze dichtbij mensen ze aan gaat staren en in de gaten houden ,ze moet ontspannen,het liefst met de rug naar mensen toe gaan liggen.

Het was hier oefenen oefenen en nog eens oefenen .

Geduld en volharding en geen gedrag toestaan wat je niet fijn vind ,je kunt er ook te lief voor zijn(was mijn fout ook in het begin).

Volgens mij gaat het je wel lukken om er een redelijk normale hond van te maken, en doelen stellen is helemaal niet verkeerd als je maar goed op de hond let hoe die het oppikt.

Ik zie dit topic nu pas

Waldo heeft inderdaad kennelsyndroom

Ik ga eerst alles rustig doorlezen en zal dan echt reageren

Alvast wat tips

Zorg voor een goed tuig waaruit je hond echt niet kan ontsnappen

 de de rest valt aan te werken.. je zal ook naar buiten moeten voor de structuur en gewenning aan de wereld

Koop het boekje kalmerende signalen

Pfoe, da's een moeilijke vraag, of ie dan minder contact met jullie zoekt.. Mijn Podenco's zijn niet van het spelen met speeltjes. Of met mij. Ze eten samen, slapen samen, stoeien samen, rennen samen. Ik mag de bakken met voer vullen en zo nu en dan als verwarming fungeren in bed of op de bank, haha. Maar ik geloof dat dit een beetje Podenco eigen is, het zijn soms net katten..

In principe kan iedere stabiele hond hem wat op weg helpen. Als de klik er maar is. Ik ben erg blij dat ik voor een tweede Podenco ben gegaan. Ze voelen elkaar aan en willen dezelfde dingen. Ze zijn enorm aan elkaar gewaagd. Het zijn echt "zusjes" geworden. Van andere honden zijn ze vaak wat bangig, ze vinden hun eigen "type" toch wel het fijnst is mijn ervaring.

Moeilijk als je zo'n angstige hond hebt. Andere honden helpen inderdaad veel, al is het maar bij de kleine dingetjes. Zoals wat snoepjes leren durven aannemen... 

Lady was hier altijd de rots in de branding omdat ze zo zelfverzekerd is dat ze altijd alles durfde. Onze verschillende reuen trokken altijd enorm naar haar toe, en volgde haar voetstapjes precies. Onze Lobbes die had altijd enorm veel aan Lady. Grappig gezicht want Lady is een hondje van nog geen 7kg. Dus ras maakt niet uit als het inderdaad maar klikt. 

Als honden maar erg genoeg stressen nemen ze uiteindelijk toch geen snoep meer aan is mijn ervaring dan kun je met een salami of een biefstuk staan zwaaien het maakt allemaal niets meer uit. Kleine stapjes, NIETS FORCEREN. Geef de hond zelf de ruimte (gewoon los laten dus en niet aan de riem of halsband pakken om zelf te laten bepalen hoever ze zijn en wat ze precies durven en wat niet. Niets hoeft alles mag.. En gewoon altijd rustig blijven, zelf ook niet stressen, rustig praten. Mensen die heel bedeesd praten daar is Obi bijvoorbeeld NOOIT bang voor. Iets zwaardere of luidere stem en het kan al anders uitpakken. Jezelf wat kleiner maken en geen onverwachte bewegingen maken. Misschien ook een idee om een kledingstuk met geur achter te laten bij de hond als je weggaat?  

Niets is zo moelijk als een angstige hond denk ik.