Zeer angstige hond

Ik heb Waldo samen met Jeff geadopteerd

Waldo kon niks toen ik hem kreeg bang van alles...

Zijn gedrag redelijk apathisch en blinde paniek bij het minste geluidje

Hij is nog steeds geen mensenvriend en gaat dat ook nooit worden.

zolang ik hem niet overbelast gedoogd hij mensen in zijn omgeving.

De echte angst gaat nooit weg,maar hij weet nu wel hoe hij zich kan handhaven in een bepaalde omgeving

Jeff heeft zeker geholpen maar ik denk dat het belangrijkste middel toch de wandeling is om dingen te leren.

Het klinkt mij alsof je hond nu het huis als zijn vesting beschouwd en alles van buiten is eng en te willen controleren

Dat volgen in huis zou ik dus niet toestaan..het is onzekerheid van de hond.

Je wil dat de hond zelf vertrouwen krijgt dus leer deze eerst maar dat het veilig is om op zijn rust plek te blijven als jij wegloopt en dat zijn wereld dan niet instort

Geef een kluif ter ontspanning op die plek..en laat iedereen de hond negeren op die plek

(dus ook bezoek later)

Het is mijn geluk dat ik in in de stad op  3 hoog woon.

dus vanaf dag 1 Waldo trap leren lopen en naar buiten..Waldo kroop bijna de muur in en combineerde dat met bokken sprongen bij alles wat hij niet kende(alles dus...na een maand kwam de realisatie dat een fiets of brommer niet over een heg kan springen bv..dus hij veilig was)

Hij is meerdere malen losgebroken in het begin (waarin je soms met blinde paniek wordt geconfronteerd)

Dus zorg voor dubbel aanlijnen en een houdini proof tuig!

De eerste keren dat je gaat wandelen zou ik voor de vroege ochtend of late avond kiezen als het stil is 

loop steeds hetzelfde rondje en zorg dat er een fijne rustige interessante plek tussen zit

Waar de hond kan ontspannen

Verder helpt het hier erg goed om tegen het verkeer in te lopen en stap voor stap dingen uit te breiden.

Hou de lijn kort zodat de hond weinig kans heeft om sprongen te maken

Loop stevig door,dat vind de hond makkelijk.

Vraag iedereen die je tegenkomt de hond compleet te negeren!

(hoed je ervoor dat wanneer je dat vraagt mensen veelal juist gaan kijken)

Waldo hecht maar op 1 manier aan mensen....als ze zelfstandig op hem passen zonder mij.

Hij kan 3 jaar lang elke dag iemand zien( zonder dat er ook maar iets gebeurd )maar nooit toenadering zoeken bij die persoon

Een angstige hond is een apparaat zonder gebruiksaanwijzing

Je moet een tijdje zoeken naar wat het beste werkt

En vooral op je eigen houding letten...want het veroorzaakt regelmatig frustratie en wanhoop( omdat er vaak zo eindeloos veel is om aan te werken.)

Stapje voor stapje kan je echt heel ver komen

ook al gaat het in het begin met vallen en opstaan.

Stukje bij beetje zal het zelf vertrouwen groeien...Waldo is nog steeds angstig voor veel maar weet ook dat we buiten leuke dingen gaan doen..dus vind naar buitengaan leuk

Paniek  gebeurd zelden meer

Ik zou clomicalm proveren. Dit werkt tegen angst, is via de DA te verkrijgen. Doordat de angst minder wordt, kan je beter aan het vertrouwen gaan wennen van je hond.

Er is een topic over clomicalm

" Ik zou clomicalm proveren. Dit werkt tegen angst, is via de DA te verkrijgen. Doordat de angst minder wordt, kan je beter aan het vertrouwen gaan wennen van je hond.
Er is een topic over clomicalm "

Suzanne en Luca

 Ik zou dat niet doen ..en zeker niet zonder gt.

(gt raadde mij clomicalm af tenzij laatste redmiddel)

Je komt soms ook hordes onderweg tegen in later stadium...en dan heb je misschien wel iets sterkers nodig...dus bewaar die optie diep in je achterhoofd

Heel veel is training, en ik zou eerst onderzoeken of de hond niet te ondersteunen is met alternatieve middelen.

Laat een goede bloesem remedie voorschrijven om de achterliggende problematiek bij de hond stapje voor stapje aan te pakken(deze moet dus ook regelmatig aangepast)

Ik ben erg blij geweest met mijn 3 bezoeken met waldo aan de holist

De eerste keer bij de holist ging Waldo totaal op slot

Hij had alle energiebanen compleet afgesloten en wilde niet behandeld worden gaf alleen enorme angst door.

De da liet hem meteen los riep er een dierentolk bij (buiten de ruimte)

Waldo werd niet behandeld vandaag verder tot hij toestemming gaf.De da had tranen in zijn ogen ..ik heb zijn angst gevoeld zei hij...dat hij mij dit heeft laten voelen betekent dat hij er vanaf wil

Waldo kreeg een bloesem remedie mee...en over 4 weken terugkomen

De 2e keer liep Waldo uit zich zelf toen ik hem riep richting de behandeltafel??

Dat doet hij nooit..ik moet hem aan de riem onder de stoel uit pulken

Ik heb baat gehad bij verschillende samen gestelde bloesemmixen

Telizen(na de gt) die ook  bevestigd heeft dat waldo kennelsyndroom heeft en dat ik eigenlijk alles al goed deed en toch een angstige hond zou blijven houden maar dat ik daar prima mee omging en zijn vooruitgang uitstekend

De Telizen toen ingezet om de aanloop naar oud en nieuw makkelijker te maken

Wel wat tips waardoor ik waldo eindelijk na 1 1/2 jaar zonder bibberen uit zijn mand kon krijgen.

Later ook nog gemmo therapie (soort bach van baby planten met diepe werking)

waldo kreeg voorgeschreven:

• Tilia tomentosa (Zilverlinde) Kalmerend middel zonder bijwerkingen. Overprikkeldheid. Slapeloosheid. Neurosen. Bedwateren. Neuralgieën. Mentale onrust.

En  ook edelstenen..Waldo heeft ook  last van electro smog(zei de holist)

en  je mag me geloven of niet...het helpt echt waar.

Clomicalm komt er hier niet in

Ik heb het niet nodig...Waldo doet het prima

Dus op de stenen na krijgt hij helemaal niks meer 

Hier ook ervaring met kennelsyndroom, wist niet eens dat het zo heette. Onze Pippa hebben we een jaar, angst voor mensen, de mixer, keukentoestellen, vrachtwagens, kettingzagen,...

We hebben eerst hondenschool geprobeerd, met andere honden lukt het totaal niet. Hier in huis met de andere twee heeft ze zo nog haar momenten.  Na maanden hondenschool zijn we tot de conclusie gekomen dat dit niets voor haar is. Ze werkte niet slecht maar was zo erg gestressd dat ze niet goed at, haar vacht was afschuwelijk en ze was hyperaktief. Vreemden laten brokjes geven was bij haar ook niet aan te raden: eens het snoepje gegeven raakte ze in paniek door de nabijheid van die vreemden dat ze een keer iemand gebeten heeft. Jammer genoeg ziet ze er heel schattig en aaibaar uit waardoor vreemden haar regelmatig-zonder te vragen- willen aaien, dus dit is steeds een kordaat nee.

Ze is dus een echte huishond geworden, we hebben een grote tuin. Mensen kunnen wel thuis komen, maar altijd met het advies van haar totaal te negeren, en dan zijn we al zover geraakt dat ze soms toch eens een kijkje komt nemen. Bij lawaaierige dingen in de tuin sluit ik de garage en de toegang tot de bovenverdieping nu af, maar ze zoekt toch nog altijd een hoekje om zich weg te stoppen.

Wat hier eerder gezegd is, wijzelf hebben onze verwachtingen bijgesteld, met ons is het een leuke hond, soms enorm druk. Ze heeft het niet voor vreemden, so what, het is onze hond, wij moeten er mee leven.

Onze andere hond Kansoe heeft ook teveel in kennels gezeten maar bij hem openbaarde zich dat in pure agressie. Na 2 jaar hebben we het er grotendeels uitgekregen, maar hij ligt nog altijd liever op het terras als in het gras in de tuin, ik denk dat hij het als pup gewoon niet gekend heeft. Eigenlijk heeft hij genoeg aan het huis en het terras, die tuin da's goed om zijn behoeftes te doen...

De dierenarts had ons gezegd dat om een hond van 1 jaar te "heropvoeden" of hoe je het noemt, je minstens 3 jaar nodig heb, dus wanhoop vooral niet, soms ga je een klein stapje vooruit en dan weer 2 achteruit.

Veel succes!

Die zin is zo belangrijk!

Met angst moet je echt anders leren kijken

op termijn zie je pas duidelijk wat het succes is van al je strubbelingen

Op baaldagen(soms trek je het zelf even niet)

doen wij alleen maar leuke en makkelijke dingen 

Even  los van of je hond het heeft of niet

Kennelsyndroom betekent dat je hond  in zijn vroege jeugd bepaalde prikkels niet heeft gehad.

hierdoor ontbreken bepaalde paadjes in de hersenen...en dat is on omkeerbaar

Die paadjes kan je later niet ontwikkelen

(waldo heeft als pup alleen gezworven en daarna in hokken gezeten tot 7 jaar)

Er zijn ook veel andere ernstige socialisatie problemen die geen kennelsyndroom hoeven te zijn.

Je aanpassen naar de hond is een hele belangrijke...kijk wat werkt en werk daarmee gestaag verder

Ik kan Waldo nu loslaten lopen op 5 meter van een actieve bouwplaats

Waldo weet dat groen veilig is

er zijn ook verschillende gradaties en vormen

voor zo ver ik het begrepen heb is dat als een ijspegel bevriezen van angst een duidelijk signaal van kennelsyndroom

Agressie zie je (dacht ik minder vaak)

Het kan wel zijn dat de hond dat later ontwikkelt als foute oplossing voor spannende dingen

Waldo blijft altijd op iets of iemand leunen..heeft hij die baken niet...dan is hij verloren

zal hij terugvallen in absolute angst en onbenaderbaar zijn

indien geen vluchtmogelijkheid krimpt hij in elkaar en beweegt geen snorhaar meer...

als een vaatdoekje is hij dan

 Uiteraard met een GT.

Juist geen laatste redmiddel. Zoveel angst, zit in de weg om vertrouwen te kunnen opbouwen. Hij blaft naar gezinsleden, straks gaat hij een keer uithalen en dat moet je voor zijn. Ik vind het een ernstige situatie deze angst. Ook heel erg sneu voor zo een diertje, angst is vreselijk. Angst is een emotie, dan kan je niet zo eenvoudig veranderen. 

Doordat je de ergste angst met deze medicatie weghaalt, is er ruimte om aan het werk te gaan.

"  Uiteraard met een GT.
 
Juist geen laatste redmiddel. Zoveel angst, zit in de weg om vertrouwen te kunnen opbouwen. Hij blaft naar gezinsleden, straks gaat hij een keer uithalen en dat moet je voor zijn. Ik vind het een ernstige situatie deze angst. Ook heel erg sneu voor zo een diertje, angst is vreselijk. Angst is een emotie, dan kan je niet zo eenvoudig veranderen. 
Doordat je de ergste angst met deze medicatie weghaalt, is er ruimte om aan het werk te gaan.
  "

Suzanne en Luca

Er moet iets gebeuren maar waarom meteen clomicalm

Ik heb goede ervaringen met veel onschuldiger middelen

Ik denk dat een goede gt en holist uitkomst kunnen bieden

Er word niet getraind op de omgeving...er worden situaties ontweken.

Een binnen Podenco is een een bommetje binnen (ze hebben zoveel energie als jager 1e klasse)

Je zal de confrontatie aan moeten gaan denk ik...dus werken met de angst

wel middelen inzetten maar niet de meest drastische als start

Waldo kroop letterlijk de muur in ...en ik moest hem soms bijna vooruit slepen om hem in de pas te houden...wetende dat het alternatief erger was voor waldo (namelijk de kans om te vluchten)...even door de zure appel heen bijten...geloof me het is goed...hem optillen voor er een paniek situatie kon ontstaan ect ect

Vluchten is stilstaan tot de hond stopt met vluchten en dan pas weg

Paniek voorkomen is nummer 1..maar in het begin echt niet altijd  mogelijk

Na een half jaar kreeg ik een echt compliment van een overbuurvrouw met moeilijke herplaatser

Ze zei toen ik jullie in het begin zag had ik er een hard hoofd in...wat was hij bang...en wat is hij enorm vooruitgegaan zeg...

Blijf rustig, babbel desnoods zachtjes aanwijzingen

Waldo mag altijd aan de veiligste kant lopen en dus ook wisselen qua zijde 

Maar we gaan wel mijn route (die stem ik bij voorbaat af op zo veel mogelijk succes en zo min mogelijk overdreven turbulentie)

commando wacht en gebaren doen ook erg veel

Ook Mellow kan van de meest simpele dingen totaal van de leg raken. Broodrooster wat omhoog schiet? Ze trilt bijna de bank af. Dat vind ze nog steeds niet tof.

Pakte ik de afstandsbediening, dan kromp ze ineen. Stofzuiger was ook zo'n eng ding.

Die laatste twee zijn nu heel erg verbeterd, ze blijft liggen op de bank als ik op de vloer ervoor ga stofzuigen en de afstandsbediening pakken betekent niks meer of minder dan de afstandsbediening pakken.

Pratende mensen die ze niet kan zien zijn ook reden om onzeker te raken. Eerst raakte ze nog totaal in paniek, nu is het meer een reactie 'ik hoor iets, maar zie het niet'.

In de wijk wandelen is momenteel eigenlijk niet te doen. Een plas lukt vaak wel, maar vanavond met het voetbal hoef ik het niet eens te proberen, er hoeft maar gescoord te worden en ze sleurt me zo naar huis.

Ik vraag me wel eens af of Mellow ook een vorm van kennelsyndroom heeft. Ik weet het niet en denk ook niet dat ik het anders zou doen als ik nu te horen zou krijgen dat ze dat inderdaad heeft. Het heeft lang geduurd voor ik mijn manier heb gevonden om met haar en haar angsten/onzekerheden om te gaan en het zal vast niet de manier zijn waarop andere mensen het zouden doen. Maar voor ons werkt het en dat vind ik het belangrijkste.

Sommige periodes krijgt ze wat ondersteuning (geen zware dingen), maar nu alweer een hele tijd niks. Het is beheersbaar nu en dat vind ik het belangrijkste.

Wat wel jammer is is het onbegrip van anderen. Mensen die denken dat ze het wel even kunnen oplossen. Die mijn vreugde niet begrijpen als we een kwartier buiten zijn geweest en ze 4 keer heeft geplast en zelfs heeft gepoept. Het zou heel gewoon moeten zijn, maar voor Mellow is het een overwinning.

Laatst waren we ook buiten, stonden op mijn vriend te wachten. Ze was niet onzeker van de spelende kindjes die op ongeveer 5 meter afstand stonden, een paar maanden geleden had ze niet eens naar buiten gedurfd. Ik was zó trots op haar, dat ze gewoon wat met een blaadje speelde en zelfs even ging zitten zodat ze de straat in kon kijken.

 Ik vind Mellow in aantal opzichten heel erg op Waldo lijken

dus het is mij ook wel eens door het hoofd geschoten en zou mij niks verbazen

Maar wat je zegt ...uiteindelijk maakt het label niks uit...het is schipperen met je hond tot de kwartjes langzaam vallen

Zoals die spelende kinderen dat zijn echt mijl palen..dan zie je opeens dat er al een boel is verandert 

Ik heb het kennelsyndroom eens opgezocht en inderdaad, ik denk ook dat Sheldon hier veel van weg heeft. Toch erg dat zo'n korte periode al een stempel op zijn verdere leven kan drukken... Maar ze zeggen toch ook in het artikel dat met veel geduld, de hond zijn leefomgeving kan uitbreiden. Ze spreken dan vooral van de dingen die van belang zijn zoals een blokje om wandelen, naar de dierenarts gaan,... dus ik weet wat mij te doen staat dan :). Ik kan wel niet wachten om met hem te kunnen gaan wandelen want mis dit wel, we hebben vorig jaar in oktober onze yorkie, Pluche, verloren die bijna 12 jaar bij ons was en ik kon hier zelf ook van genieten, die werd altijd gek als hij nog maar het woord wandelen hoorde :p.

Ik heb mij al zo een ruffwear tuigje besteld, wist zelfs niet dat dit bestond en is echt wel nog veiliger dan voor moest Sheldon trekken enzo.

Ik denk wel dat ik dit toch traag ga proberen op te bouwen, als Sheldon de rest van het huis begon te ontdekken deed hij dit door echt honderd keer bv de keuken in en uit te gaan, alles besnuffelen, bekijken, eens schrikken en weglopen met zijn staart tussen zijn benen, toch terugkomen, een snoepje dat 'toevallig' ;) op zijn weg lag opeten,... en nu loopt hij de keuken wel gewoon in enzo, soms schrikt hij nog eens maar niet dat hij wegloopt ofzo. Ik denk dat hij dat ook in de tuin zal doen. Afwachten zeker :).

Wat ik wel raar vind is dat hij bijvoorbeeld heel hard kan schrikken van een vork dat op de grond valt, maar als hij een nieuw speelgoedje krijgt zoals een biggetje dat gigantisch hard knort, hij daar direct mee speelt. Maar dat kan ook aan de frequentie van het geluid liggen misschien voor hun gevoelige oortjes :p

En verder een tweede hond nemen... ik zou het zo doen als ik hoor dat dit echt werkt, maar ik woon thuis met mijn ouders en zus en zij zijn hier minder enthousiast over als ik dus dat is niet direct een optie.

Maar het is inderdaad veel werk als je hierover nadenkt, zelfs dingen zoals hem oppakken enzo, daar meot hij ook nog gewoon aan worden, in de auto gaan, in bad gaan,... maar ik voel het aan mijn kleine teen dat dat hij dat gaat kunnen :p en inderdaad vooral veel geduld hebben. Dat merk ik trouwens ook van die twee stappen vooruit, één achteruit :p zolang het maar niet stopt met vooruit gaan. Heb in een impulsieve bui ook al van die agility spulletjes gekocht maar daar is hij echt nog niet klaar voor, een stuk van die tunnel staat nu in onze living zodat hij hier toch al wat aan went, en op het internet stond nochtans dat ALLE honden hier graag doorlopen ;) :p.

Trouwens echt al zo hard bedankt iedereen voor tips en ervaringen te delen, ik haal hier echt wel hoop uit, want soms is het inderdaad even moeilijk dat ik ook denk van: dit komt noooit goed, maar uit jullie ervaringen blijkt dan toch van wel, al is het niet 100 procent, dat hoeft ook niet, mensen zijn uiteindelijk ook niet perfect dus hondjes hoeven dit ook niet te zijn. :)

 Dat probleem heb ik ook, het onbegrip van de anderen. OPmerkingen als : maar het is toch jullie verantwoordelijkheid om je hond sociaal op te voeden. Ik vraag altijd of ze mijn Pippa of haar voorgeschiedenis dan zo veel beter kennen dan ik dat ze menen commentaar te moeten geven?  Of inderdaad reakties genre "ik ben goed met honden, met mij geen enkel probleem" die dan super verongelijkt reageren dat ze zich niet laat aanraken (ik sta het ook niet toe, in het belang van mijn hond).

Oja en als je buiten gaat, 2 halsbanden! Eentje rond je middel en eentje in de hand. Liefst ook nog op 2 plaatsen bevestigd. Dus aan tuigje en aan gewone halsband!
Als deze hond de benen neemt heb je een ramp. Los van het feit dat hij kan verongelukken, vangen ga je hem niet en anderen ook niet.
Ik heb al meer schrijnende verhalen gelezen van ontsnapte honden die na dagen opjagen uiteindelijk onder een trein ofzo komen

Langzaam aan! Je doet het trouwens prima!!

Super dat je al een goed tuig hebt besteld !

Het is een lange weg maar gewoon beginnen

Het boekje kalmerende signalen van turid rugaas kan je ook veel aan hebben.

Je kan ze zelf gebruiken ...maar je leert ook heel goed herkennen hoe hoog de spanning bij je hond is.

En de eerste wandelingetjes...doe het als iedereen slaapt (bv om 5/6 uur in de ochtend op zondag ochtend)

Vaste route en zo min mogelijk enge impulsen  en een lekkere snuffelplek

De hond krijgt dan een positieve associatie  met buiten hopelijk net als Waldo

Ik liep 50 meter de straat uit...stak weg over en dan was ik in een groene omgeving met veel ruimte

Stap stevig door

Ik moest Waldo echt van de rem afhouden...en voorkomen dat hij in de vlucht stand  ging

Het heeft mij overigens al 1.5 jaar gekost om Waldo zonder beven en totale apathie uit de mand te krijgen

eenmaal 2 stappen uit de mand("gesleurd") rekte hij zich uit..en was hij blij om te gaan wandelen.

Das typisch kennel syndroom..zo heftig reageren op eigenlijk niks

hij blokkeerde gewoon...

Heel goed dat je een ruffwear hebt besteld! Ze zijn prijzig maar dat zijn ze meer dan waard, zeker in jullie situatie. Het zal misschien wat tijd vergen om het aan te doen bij hem, maar ook dat gewoon rustig opbouwen en dan kunnen jullie rustig aan de wereld ontdekken op een veilige manier! Succes!