Hond blaft non stop 
Zoals sommige van jullie wel al weten heb ik 2 maanden geleden een sint bernard geadopteerd uit een asiel. Ik verwachte wel wat problemen waar aan gewerkt moest worden en was bereid om daar hard aan te werken om het op te lossen.
Nu heb ik ondertussen al een GT laten komen en de ergste problemen ( het bijten en happen ) is nu zo goed als opgelost, nu zijn we nog volop bezig om het agressief gedrag naar andere honden af te leren en we vermijden dan ook andere honden tijdens het wandelen. Dat gaat ook al goed, als hij een hond in de verte ziet kijkt hij eens maar hij heeft de neiging niet meer om ons omver te trekken om naar de andere hond te kunnen gaan, hij gaat nu zonder mokken direct mee naar de andere kant. Dus dat gaat al goed!
Nu heeft hij het probleem dat hij non stop blaft, het is ondertussen al duidelijk dat hij verlatingsangst heeft en de Gt heeft wat tips gegeven om eraan te werken wat de eerste dagen werkte maar nu lijkt het of we weer op 0 staan.
Het dan een jankende blaf meer, hij wilt dat je hem non stop aandacht geeft en als je dat niet doet blaft hij tot je hem aandacht geeft, of het nu negatief of positieve aandacht is maakt hem helemaal niets uit. Eerst dachten we het te negeren, maar hij heeft dan 2 uur geblaft zonder dan ook maar te stoppen, de buren hebben dan gebeld aan de deur om te vragen of ik men hond kan laten zwijgen. Dus negeren is ook geen oplossing meer.
De GT heeft ons meegegeven dat als hij blaft niets zeggen, gewoon de riem om en naar de garage ( dat is z'n plekje ) en de deur dicht. Maar ook dan blijft hij blaffen zonder te stoppen. Een kauwbeentje geven of kong helpt voor 10 minuten en dan begint hij opnieuw. Het lijkt erger te worden met de dag en men familie is er echt niet mee gediend, het is al een week dat we nu amper kunnen slapen door z'n geblaf. Ik vraag me dan af of hij wel genoeg slaap heeft de hond 
We zijn sowieso veel bezig met hem, nieuwe dingen aanleren en commandos, 3x per dag ongeveer 40-50 min wandelen, zoekspelletjes, spelen,... Dus ik weet echt niet wat hij te kort komt. Hij mag ook op de zetel bij ons zitten maar als je hem dan even niet aanraakt blaft hij weer. Meneer wilt dus dat je hem de hele tijd aanraakt of hij gaat mopperen :/.
En ivm slapen snachts, ik wil gerust wel eens beneden in de zetel slapen maar wil ook niet dat hij dit als een gewente gaat beginnen zien. Bij mij in de slaapkamer mocht hij ook maar hij raakt de trappen niet op, een keer geprobeerd en hij viel direct naar beneden arm ding.
Binnen 3 dagen word hij 1 jaar, en hij is ook in topconditie dus hij heeft geen pijn of ziektes, heb hem al helemaal laten onderzoeken door de dierenarts omdat ik eerst dacht dat hij iets had.
Ugh, ik ben begin echt radeloos te worden. Heeft iemand dit al meegemaakt en wat hebben jullie kunnen doen??
Denise 
3 doggies
Wat naar!
Ik zou ook zeggen negeren en zodra het even stopt hem belonen. Misschien kan je hem als hij blaft even afleiden door een geluid oid waarvan hij niet weet dat het van jou komt, dat hij dan even stopt met blaffen, op dat moment hem meteen belonen en het commando 'stil' leren?
Ik probeer het nu met een geluid, ze hadden het eerst ook over een waterpistool maar dat wordt volgens mij echt een bende in huis.
Ik heb hetzelfde probleem met mijn pup maar lang niet zo erg, deze tactiek probeer ik nu ook!
ben benieuwd of het helpt?
mieke 3 doggies
Ben je al lid van het Sintbernardforum.com? Misschien dat ze daar ideeën hebben. Buiten dat er alleen maar SB eigenaren zitten, zitten er ook mensen die heel veel ervaring hebben met herplaatsers. Waaronder iemand in België, zei heeft een SB rescue organisatie en heeeeeel veel ervaring!
Succes met je SB, hoop dat het je lukt
Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje † 
3 doggies
Ik ben erg bang dat je hond verlatingsangst heeft.
Dat krijgen veel herplaatsers wanneer ze zich echt beginnen met hechten
Dat achtervolgen is daar vaak een teken van.
Verlatingsangst is veel werk
Je zal het alleen zijn weer helemaal opnieuw moeten opbouwen zoals bij en pup
ook het continu bevestiging komen vragen moet je niet toestaan
Leer de hond op zijn eigen plek te blijven terwijl jij heen en weer scharrelt
Je hond leert dan meteen niet in paniek raken als even uit het zicht bent en dat je altijd terugkomt
Dat het nu begint komt ivm je hond in het begin de kat uit de boom kijkt en nu zichzelf meer laat zien
Je zou het boekje over blaffen kunnen kopen van turid rugaas
Daar kan je veel uit leren over de motivatie va het blaffen
Verder leg iets wat naar jou ruikt(uit de wasmand) in zijn mand
negeren bij weggaan en terugkomen voor de hond gaat blaffen(al is dit maar 1 sec)
Blaft de hond ...niet binnen komen
Anders gaat de hond denken dat je terugkomt als deze blaft
Dit bouw je steeds verder uit ..1 sec 5 sec 10 30 sec
Ook bij binnenkomen de hond eerst even negeren en pas aandacht geven als deze helemaal rustig is
Heel veel trainen dus...
Wat het voor jou lastiger maakt is de nacht aangezien je daar niet omheen kan
Succes met je SB, hoop dat het je lukt "
Nee ga straks eens kijken als ik terug thuis ben. Weet je wie die persoon is van de rescue? Anders stuur ik haar direct een mailtje. Ga me ook eens daar aanmelden! Bedankt
Ik zou ook zeggen negeren en zodra het even stopt hem belonen. Misschien kan je hem als hij blaft even afleiden door een geluid oid waarvan hij niet weet dat het van jou komt, dat hij dan even stopt met blaffen, op dat moment hem meteen belonen en het commando 'stil' leren?
Ik probeer het nu met een geluid, ze hadden het eerst ook over een waterpistool maar dat wordt volgens mij echt een bende in huis.
Ik heb hetzelfde probleem met mijn pup maar lang niet zo erg, deze tactiek probeer ik nu ook!
ben benieuwd of het helpt? "
Wat gebruik jij dan als geluid? Heb al eens geprobeerd 2 pannen tegen elkaar te slaan ( niet hard want ik kan zelf niet tegen dat geluid ) en hij dacht dat het van buiten kwam en ging dan buiten gaan blaffen haha
en met een waterpistool hebben ze mij ook aangeraden, heb ik geprobeerd en meneer vond het zalig ( hij is verzot op water ) dus dat was ook niets haha 
Elke keer als hij blaft verschiet je wel, het is wel een geluid dat daar uit komt. Het piept in je oren als hij gedaan heeft met zen orkest haha.
goja 3 doggies
Dit is wel heel moeilijk.
En zeker is het een vorm van verlatingsangst.
Verlatingsangst is zoooo lastig om goed mee om te gaan.
Omdat het vaak heel veel geduld kost om het vertrouwen dat de hond moet hebben om alleen ergens achter te blijven op te bouwen. En tijd, heel veel tijd.
En dan ook nog zorgvuldigheid.
Er zit natuurlijk ook dwingelandij bij nu.
Daar ontkom je niet aan omdat je een hond ook maar niet kan laten blaffen, je moet op een zeker moment iets, je woont tussen mensen in, dat maar laten blaffen tot het stil is is vaak gewoon geen optie.
Ik zou inderdaad contact gaan zoeken met mensen die ervaring hebben met het ras.
En dan nog...... misschien dat 1 of 2 personen die zich hier 100% voor inzetten dit kunnen opvangen, stapje voor stapje, seconde voor seconde, en die garage gaat al niet zijn veilige plek zijn.
Wat ik trouwens opvallend vind is dat hij wel zijn kluif op eet, en daarom neig ik er toe te zeggen dat hij nu meer aan het dwingen is dan dat hij zo bang is. Het effect is trouwens wel eender en je zal hulp nodig hebben bij het de hond leren dat als jullie dat willen hij best even op zichzelf kan passen.
Heel lastig probleem dit, waar heel wat hondenbazen mee worstelen.
Dat krijgen veel herplaatsers wanneer ze zich echt beginnen met hechten
Dat achtervolgen is daar vaak een teken van.
Verlatingsangst is veel werk
Je zal het alleen zijn weer helemaal opnieuw moeten opbouwen zoals bij en pup
ook het continu bevestiging komen vragen moet je niet toestaan
Leer de hond op zijn eigen plek te blijven terwijl jij heen en weer scharrelt
Je hond leert dan meteen niet in paniek raken als even uit het zicht bent en dat je altijd terugkomt
Dat het nu begint komt ivm je hond in het begin de kat uit de boom kijkt en nu zichzelf meer laat zien
Je zou het boekje over blaffen kunnen kopen van turid rugaas
Daar kan je veel uit leren over de motivatie va het blaffen
Verder leg iets wat naar jou ruikt(uit de wasmand) in zijn mand
negeren bij weggaan en terugkomen voor de hond gaat blaffen(al is dit maar 1 sec)
Blaft de hond ...niet binnen komen
Anders gaat de hond denken dat je terugkomt als deze blaft
Dit bouw je steeds verder uit ..1 sec 5 sec 10 30 sec
Ook bij binnenkomen de hond eerst even negeren en pas aandacht geven als deze helemaal rustig is
Heel veel trainen dus...
Wat het voor jou lastiger maakt is de nacht aangezien je daar niet omheen kan
"
Ja idd hij heeft verlatingsangst, ik denk in de hoogste graad haha. Best wel zielig om te zien, en hij loopt idd altijd achter me aan, waar ik ook ga ( in het begin had hij dit niet, het is nu van de week pas begonnen ), zelfs als ik me ga douchen wacht hij beneden aan de trap en jank/blaft hij tot ik er ben. Ik laat de deur open zodat hij me hoort maar dat helpt blijkbaar niet.
En ga dat eens proberen met die seconden, dat even negeren tot hij kalm is doe ik al vanaf ik hem heb. Want als hij overprikkelt raakt gaat hij beginnen happen, dus we belonen hem als hij kalm en rustig is.
Denise 3 doggies
Wat gebruik jij dan als geluid? Heb al eens geprobeerd 2 pannen tegen elkaar te slaan ( niet hard want ik kan zelf niet tegen dat geluid ) en hij dacht dat het van buiten kwam en ging dan buiten gaan blaffen haha
en met een waterpistool hebben ze mij ook aangeraden, heb ik geprobeerd en meneer vond het zalig ( hij is verzot op water ) dus dat was ook niets haha Elke keer als hij blaft verschiet je wel, het is wel een geluid dat daar uit komt. Het piept in je oren als hij gedaan heeft met zen orkest haha. "
Diesel snapt nog steeds niks van het geluid van de huistelefoon, soms bel ik gewoon met mn mobiel daarna toe, dat geluid kan hij maar niet plaatsen en staat hij een beetje raar om zich heen te kijken. Of ik gooi iets weg naar de andere kant van de woonkamer, ook totaal onverwachts, dan geen speelgoed oid maar een pak rijst of een dichte zak chips. Als hij het maar niet ziet, wat vaak het geval is want hij is toch alleen maar met zijn eigen geblaf bezig
En zeker is het een vorm van verlatingsangst.
Verlatingsangst is zoooo lastig om goed mee om te gaan.
Omdat het vaak heel veel geduld kost om het vertrouwen dat de hond moet hebben om alleen ergens achter te blijven op te bouwen. En tijd, heel veel tijd.
En dan ook nog zorgvuldigheid.
Er zit natuurlijk ook dwingelandij bij nu.
Daar ontkom je niet aan omdat je een hond ook maar niet kan laten blaffen, je moet op een zeker moment iets, je woont tussen mensen in, dat maar laten blaffen tot het stil is is vaak gewoon geen optie.
Ik zou inderdaad contact gaan zoeken met mensen die ervaring hebben met het ras.
En dan nog...... misschien dat 1 of 2 personen die zich hier 100% voor inzetten dit kunnen opvangen, stapje voor stapje, seconde voor seconde, en die garage gaat al niet zijn veilige plek zijn.
Wat ik trouwens opvallend vind is dat hij wel zijn kluif op eet, en daarom neig ik er toe te zeggen dat hij nu meer aan het dwingen is dan dat hij zo bang is. Het effect is trouwens wel eender en je zal hulp nodig hebben bij het de hond leren dat als jullie dat willen hij best even op zichzelf kan passen.
Heel lastig probleem dit, waar heel wat hondenbazen mee worstelen. "
Hij ziet de garage nu als een straf door hem erin te laten met de deur dicht :/ jammer want hij zat er wel graag in het begin ( het is daar heel koel en met de poort een beetje open koekeloerde hij er graag door ). En vond het ook wel makkelijk als er bezoek was met kindjes doen we hem altijd in de garage ( door zen hapgedrag vertrouwen we hem niet met jonge peuters/kindjes ). En hij vond het nooit erg, we geven hem wel nog altijd eten in de garage maar hij neemt dan een paar korrels en loopt vlug de keuken in, bang dat we deur gaan sluiten en hij daar weer alleen zit denk ik.
En ivm kluiven, hij zou een hele dag door kunnen knabbelen eraan. En ik heb er ook al opgelet, vanaf dat we hem hadden jank/blafte hij om iets te krijgen. Bv als hij naar buiten wilt gaat hij blaffen, als hij vers water wilt gaat hij blaffen ( elke keer als hij gedronken heeft moet hij dat water dan niet meer en blaft tot hij nieuwe krijgt en dan pas gaat hij drinken ), als we eten moet hij wzchten tot we gedaan hebben en dan pas krijgt hij zijn eten, en als we het klaarmaken zen pot begint hij ook al te blaffen, precies om te zeggen van : hup hup een beetje vlugger, enzz...
Diesel snapt nog steeds niks van het geluid van de huistelefoon, soms bel ik gewoon met mn mobiel daarna toe, dat geluid kan hij maar niet plaatsen en staat hij een beetje raar om zich heen te kijken. Of ik gooi iets weg naar de andere kant van de woonkamer, ook totaal onverwachts, dan geen speelgoed oid maar een pak rijst of een dichte zak chips. Als hij het maar niet ziet, wat vaak het geval is want hij is toch alleen maar met zijn eigen geblaf bezig "
dit is geen vorm van positief trainen
Als de hond je het ziet doen verliest deze vertrouwen in jou
En als je hond je niet ziet gooien verliest deze vertrouwen in de omgeving
Wat jij tegen de hond zegt is...Als de telefoon gaat dan heb je kans dat er dingen door het huis vliegen
Zeker geen aanrader voor iemand die net hard heeft gewerkt aan een hond die hapt!
Ik denk, dat een hond die volop zijn kluiven en lekkers op eet, op dat moment helemaal niet zo "angst" heeft. Een hond met echte angst, hoeft niets meer. Die weigert ietdere vorm van voedsel en zal in paniek schieten, al staat er een bak pens voor zijn neus.
Het feit dat deze hond dus wel gefixeerd op eten blijft, zeer dwingend aanwezig is, denk ik dat er meer factoren mee spelen dan de pure verlatingsangst die sommige honden hebben, wat echt heel triest is, omdat die honden echt echt heel bang zijn en zich geen raad meer weten zonder steun van de baas (en/of een andere hond, maar meestal de baas)
In die zin denk ik dat het "alleen laat trainen" niet voldoende is, het moet samen gaan met dat deze hond gaat begrijpen dat hij de wereld niet naar zijn poot kan zetten, met niks niet, nu dwingeland hij wat af en elke keer als hij er maar iets succes mee heeft, versterkt hij dit gedrag (interval beloning is nog machtiger dan altijd belonen).
Persoonlijk verbaast het me ook niet, dit zat er vanaf het begin wel in dat het gebeuren kon. Het zegt ook iets over de hond dat hij het zo blijft door zetten, maar ja, tis wel een dog he, en daar zitten hele sterke hoofden op.
Ik ben er nog steeds niet uit of deze hond nu onzeker of toch in zichzelf wel redelijk zelfverzekerd is, dus doet hij uit onzekerheid enorm dwingen en claimen, omdat dat zijn leefwereld veilig maakt, of doet hij dat gewoon omdat hij het wil en kan.
Maar in feite maakt het niet uit, zo'n hond heeft baat bij een heel gerichte aanpak waarbij iedereen precies hetzelfde doet en niet doet, goed vindt, en niet goed vindt, en hij precies weet waar hij aan toe is. De onzekere hond wordt daar blij van omdat het zijn wereld heel helder en begrijpelijk maakt, de zekere hond is er blij mee omdat hij zo duidelijk "overruled" wordt.
In beide gevallen zijn er sterke bazen nodig en waarschijnlijk ook nog wel wat hulp.
Want hij is in ieder geval een enorme doorzetter, en daar wordt je als baas niet altijd blij van.
Mijn vorige schnauzer noemden wij wel "onverzettelijk" waarmee we bedoelden dat als hij wat in zijn kop had, je dat er met geen mogelijkheid uit kreeg, hij had dan focus en hij ging door tot hij had wat hij wilde. Dat hebben we wel in banen kunnen leiden maar dat was niet makkelijk. Met 9 maanden oud heb ik hem weleens 'weggegeven" puur uit wanhoop, aan de trainer, omdat ik er niet doorheen kon komen.
Honden zijn niet allemaal makkelijk, er zijn echt zeer moeilijke exemplaren, en dat maakt ze echt niet minder lief of minder de moeite waard, in tegendeel bijna, maar het vraagt wel heel veel.
En nog steeds Elena: alle respect voor jou en je familie hoe jullie deze jonge hond, met verleden, toch proberen langzaam op te voeden naar een fijne huishond. 
Allereerst natuurlijk super dat je een hond uit het asiel hebt genomen...
Nu heb ik ondertussen al een GT laten komen en de ergste problemen ( het bijten en happen ) is nu zo goed als opgelost, nu zijn we nog volop bezig om het agressief gedrag naar andere honden af te leren en we vermijden dan ook andere honden tijdens het wandelen. Dat gaat ook al goed, als hij een hond in de verte ziet kijkt hij eens maar hij heeft de neiging niet meer om ons omver te trekken om naar de andere hond te kunnen gaan, hij gaat nu zonder mokken direct mee naar de andere kant. Dus dat gaat al goed!
Hoe herkenbaar het gedrag van uitvallen naar andere honden tijdens het wandelen... onze Bailey doet dit ook. (zij komt ook uit het asiel)
Tijdens het wandelen valt Bailey behoorlijk uit naar andere honden... trekken / blaffen.
Dit probeer ik te vermijden, door een andere weg te nemen, of door Bailey af te leiden... dit gaat de ene keer beter als de andere keer.
Heb je nog een goede tip?
Wat betreft de verlatingsangst... als eerst is dit natuurlijk heel vervelend!
Toen Bailey bij ons in huis kwam heb ik de buren ingelicht dat wij er een 2e hond bij hadden, maar dat we nog niet weten hoe ze in huis is, of als ze alleen is.
Dit heeft gezorgd voor begrip bij de buren en de buren vragen hoe het gaat.
Misschien is dat een 1e stap... je buren inlichten en uitleggen welk gedrag ze vertoont en dat je ermee aan het trainen bent.
Een 2e stap zou kunnen zijn om je hond geen aandacht te geven als hij erom 'vraagt', maar haar juist aandacht te geven als hij er niet om vraagt... zo kan hij leren dat aandacht krijgt!
Een 3e stap zou zijn om terug te gaan naar de basis van het pup zijn... het alleen zijn opbouwen...
Je geeft verder aan dat de garage zijn plek is waar hij zich ook goed voelt... dat maak ik op uit je bericht.
Maak hier geen straf plek van... deze plek moet veilig en vertrouwd blijven.
Mijn man en ik zijn beide consequent naar de honden... mand = mand, blijf = blijven
Als er meerdere mensen in een gezin wonen is op 1 lijn zitten met consequent zijn heel belangrijk.
Succes...
Als de hond je het ziet doen verliest deze vertrouwen in jou
En als je hond je niet ziet gooien verliest deze vertrouwen in de omgeving
Wat jij tegen de hond zegt is...Als de telefoon gaat dan heb je kans dat er dingen door het huis vliegen
Zeker geen aanrader voor iemand die net hard heeft gewerkt aan een hond die hapt!
"
Ik doe niet allebei tegelijk hoor! Ik begrijp wat je bedoeld, maar zo heb je op iedere methode wel een 'ja maar', Als ik in de keuken sta 'even' iets weg werp, niet naar hem maar ergens anders in huis leid dat af, of ik gebruik even de telefoon die zal sowieso wel afgaan ik wordt niet alleen door mezelf gebeld natuurlijk hihi. Op een bepaald moment heb je al zoveel dingen geprobeerd dat je het gewoon niet meer weet en iedereen zegt iets anders, best verwarrend. In mijn geval moet Diesel gewoon afleren om naar alles en iedereen te blaffen, in het geval van dit forum gaat het om vertrouwen.
Ik ga even kijken of ik een filmpje kan vinden hoe je kan beginnen je hond te trainen
De training begint met een nieuw kussen of kleed (vetbed)waar de hond nog geen associatie mee heeft
daarmee ga je weggaan opnieuw trainen
Let op dit kussen/kleed gebruik je alleen als je weggaat (en voor de training natuurlijk)
de bedoeling is dat dit de hond zijn veilige haven wordt
Je legt het kleed neer
Je geeft de hond een kong of kluif op dat kleed
en gaat zelf op de bank zitten.
Als de hond ontspannen kluift sta je op...loop 1 stap weg (zonder aandacht voor de hond)
Je hond kluift nu waarschijnlijk nog rustig door ,dus je doet de stap weer terug en je gaat weer zitten dit herhaal je een paar keer (kijkt je hond op ..dan negeer je hem...maar doet ook geen stap terug (en zeker niet verder)
Je wacht gewoon tot hij weer kluift
gaat dit goed?dus de hond blijft rustig door kluiven na wat oefening
Dan doe je 2 stappen ipv 1 en dan weer 2 stappen terug en je ploft weer op de bank
maar ook alleen als de hond je geen aandacht geeft maar relaxed kluift
Dit herhaal je en en ga je uitbreiden naar steeds grotere afstand..de kamer uit de trap op ect
Gaat het mis...de oefening weer makkelijk beginnen en versneld opbouwen naar moeilijker
ondertussen werk je ook aan de hond zijn zelfvertrouwen, dus het moet zo min mogelijk mis gaan 
Na de oefening berg je het kleedje en de kong /kluif weer op (ruilen tegen iets heel lekkers)
Dit kleedje ect gebruik je alleen maar als je weet dat hij het al kan als je weggaat
Gaat hij toch blaffen (bv als jij onder de douche staat)blijf dan indien mogelijk boven tot hij stopt
Indien hij echt niet stopt....dan zeker negeren en ik zou zelfs steeds als hij een blaf geeft iets verder van hem af lopen (bv richting de keuken)
Het gaat om timing (blaf stap naar achter..stil stap richting de hond)..geen aandacht
springt hij tegen je op draai je je af
Niet te lang oefenen, wel regelmatig en ook tijdstippen afwisselen
Ik heb dat niet genoeg gedaan(afwisselen) en heb nu een hond met parttime verlatingsangst ...
dus alsnog oppas nodig
Het wordt je weggaan is goed kleedje...dus ga er zorgvuldig mee om 
Heb link van het filmpje gevonden maar hij doet het niet meer op you tube
(was docu van channel 4 geloof ik (engelse zender)
de docu ging over verlatingsangst en schrikbarend aantal honden wat er last van heeft en was erg interessant en met veel experts
Nu heb ik ondertussen al een GT laten komen en de ergste problemen ( het bijten en happen ) is nu zo goed als opgelost, nu zijn we nog volop bezig om het agressief gedrag naar andere honden af te leren en we vermijden dan ook andere honden tijdens het wandelen. Dat gaat ook al goed, als hij een hond in de verte ziet kijkt hij eens maar hij heeft de neiging niet meer om ons omver te trekken om naar de andere hond te kunnen gaan, hij gaat nu zonder mokken direct mee naar de andere kant. Dus dat gaat al goed!
Hoe herkenbaar het gedrag van uitvallen naar andere honden tijdens het wandelen... onze Bailey doet dit ook. (zij komt ook uit het asiel)
Tijdens het wandelen valt Bailey behoorlijk uit naar andere honden... trekken / blaffen.
Dit probeer ik te vermijden, door een andere weg te nemen, of door Bailey af te leiden... dit gaat de ene keer beter als de andere keer.
Heb je nog een goede tip?
Wat betreft de verlatingsangst... als eerst is dit natuurlijk heel vervelend!
Toen Bailey bij ons in huis kwam heb ik de buren ingelicht dat wij er een 2e hond bij hadden, maar dat we nog niet weten hoe ze in huis is, of als ze alleen is.
Dit heeft gezorgd voor begrip bij de buren en de buren vragen hoe het gaat.
Misschien is dat een 1e stap... je buren inlichten en uitleggen welk gedrag ze vertoont en dat je ermee aan het trainen bent.
Een 2e stap zou kunnen zijn om je hond geen aandacht te geven als hij erom 'vraagt', maar haar juist aandacht te geven als hij er niet om vraagt... zo kan hij leren dat aandacht krijgt!
Een 3e stap zou zijn om terug te gaan naar de basis van het pup zijn... het alleen zijn opbouwen...
Je geeft verder aan dat de garage zijn plek is waar hij zich ook goed voelt... dat maak ik op uit je bericht.
Maak hier geen straf plek van... deze plek moet veilig en vertrouwd blijven.
"
Ik weet niet of jou hond een andere hond direct zou aanvallen, maar van mijn hond was het heel intensief kijken, sluipen en dan gewoon pakken om te doden. Weer de ergste vorm dus haha. En als ik een hond zie in de verte, blijf vooral rustig want je hond pikt het zo op als je nerveus bent en gaat dan nog meer in aanval mode. Roep zen naam, laat hem zitten, zorg dat hij alle aandacht naar jou geeft, en geef dan een koekje en roep vriendelijk 'kom' ( of welke commando je ook geeft om te komen ) en ga de andere kant op. Laat hem ook niet voor je lopen, naast of achter je. Zo heb je meer controle over je hond dan als hij voor je zou lopen!
Als hij trekt aan de lijn en niet relaxt naast je loopt begin dan daar aan te trainen. Zet een paar stappen met een vleesje in je hand en zorg dat hij het ruikt dan is hij meteen gefocust op je. Houd het vleesje naast je doe een paar stappen en stop dan. Als hij naast je loopt geef hem het commando ( voet of dicht of wat je ook wilt geven ) en dan het vleesje. Je kan dit overal oefenen. Thuis in de tuin, begin daar. En als hij het al aardig snapt in een veld.
Tijdens de wandelingen ook doen.
Het feit dat deze hond dus wel gefixeerd op eten blijft, zeer dwingend aanwezig is, denk ik dat er meer factoren mee spelen dan de pure verlatingsangst die sommige honden hebben, wat echt heel triest is, omdat die honden echt echt heel bang zijn en zich geen raad meer weten zonder steun van de baas (en/of een andere hond, maar meestal de baas)
In die zin denk ik dat het "alleen laat trainen" niet voldoende is, het moet samen gaan met dat deze hond gaat begrijpen dat hij de wereld niet naar zijn poot kan zetten, met niks niet, nu dwingeland hij wat af en elke keer als hij er maar iets succes mee heeft, versterkt hij dit gedrag (interval beloning is nog machtiger dan altijd belonen).
Persoonlijk verbaast het me ook niet, dit zat er vanaf het begin wel in dat het gebeuren kon. Het zegt ook iets over de hond dat hij het zo blijft door zetten, maar ja, tis wel een dog he, en daar zitten hele sterke hoofden op.
Ik ben er nog steeds niet uit of deze hond nu onzeker of toch in zichzelf wel redelijk zelfverzekerd is, dus doet hij uit onzekerheid enorm dwingen en claimen, omdat dat zijn leefwereld veilig maakt, of doet hij dat gewoon omdat hij het wil en kan.
Maar in feite maakt het niet uit, zo'n hond heeft baat bij een heel gerichte aanpak waarbij iedereen precies hetzelfde doet en niet doet, goed vindt, en niet goed vindt, en hij precies weet waar hij aan toe is. De onzekere hond wordt daar blij van omdat het zijn wereld heel helder en begrijpelijk maakt, de zekere hond is er blij mee omdat hij zo duidelijk "overruled" wordt.
In beide gevallen zijn er sterke bazen nodig en waarschijnlijk ook nog wel wat hulp.
Want hij is in ieder geval een enorme doorzetter, en daar wordt je als baas niet altijd blij van.
Mijn vorige schnauzer noemden wij wel "onverzettelijk" waarmee we bedoelden dat als hij wat in zijn kop had, je dat er met geen mogelijkheid uit kreeg, hij had dan focus en hij ging door tot hij had wat hij wilde. Dat hebben we wel in banen kunnen leiden maar dat was niet makkelijk. Met 9 maanden oud heb ik hem weleens 'weggegeven" puur uit wanhoop, aan de trainer, omdat ik er niet doorheen kon komen.
Honden zijn niet allemaal makkelijk, er zijn echt zeer moeilijke exemplaren, en dat maakt ze echt niet minder lief of minder de moeite waard, in tegendeel bijna, maar het vraagt wel heel veel.
En nog steeds Elena: alle respect voor jou en je familie hoe jullie deze jonge hond, met verleden, toch proberen langzaam op te voeden naar een fijne huishond. "
De hond is bang dat de roedel hem verlaat..zijn instinct zegt ik wil mee
de hond is eerder in de steek gelaten (herplaatst) dus heeft dus een knauw in vertrouwen dat men wel terug komt....dat dacht deze eerder namelijk ook (trouw als een...)
Paniek of willen controleren van de roedel hoor je makkelijk aan de hoogte van de blaf en ook het patroon van blaffen
Waldo was net een sirene toe ik hem net kreeg
Dat heeft niet zo lang geduurd want ik trainde veel en had oppas
nu is het een protest blaf...veel lager en zeker niet continu maar in sessie's
In de ochtend kan hij wel alleen zijn met de juiste maatregelen ;-)
Maar wat je zelf ook al zei het maakt het trainen niet echt anders
de hond moet opnieuw leren wennen aan alleen zijn en andere keuzes leren maken
Het feit dat deze hond dus wel gefixeerd op eten blijft, zeer dwingend aanwezig is, denk ik dat er meer factoren mee spelen dan de pure verlatingsangst die sommige honden hebben, wat echt heel triest is, omdat die honden echt echt heel bang zijn en zich geen raad meer weten zonder steun van de baas (en/of een andere hond, maar meestal de baas)
In die zin denk ik dat het "alleen laat trainen" niet voldoende is, het moet samen gaan met dat deze hond gaat begrijpen dat hij de wereld niet naar zijn poot kan zetten, met niks niet, nu dwingeland hij wat af en elke keer als hij er maar iets succes mee heeft, versterkt hij dit gedrag (interval beloning is nog machtiger dan altijd belonen).
Persoonlijk verbaast het me ook niet, dit zat er vanaf het begin wel in dat het gebeuren kon. Het zegt ook iets over de hond dat hij het zo blijft door zetten, maar ja, tis wel een dog he, en daar zitten hele sterke hoofden op.
Ik ben er nog steeds niet uit of deze hond nu onzeker of toch in zichzelf wel redelijk zelfverzekerd is, dus doet hij uit onzekerheid enorm dwingen en claimen, omdat dat zijn leefwereld veilig maakt, of doet hij dat gewoon omdat hij het wil en kan.
Maar in feite maakt het niet uit, zo'n hond heeft baat bij een heel gerichte aanpak waarbij iedereen precies hetzelfde doet en niet doet, goed vindt, en niet goed vindt, en hij precies weet waar hij aan toe is. De onzekere hond wordt daar blij van omdat het zijn wereld heel helder en begrijpelijk maakt, de zekere hond is er blij mee omdat hij zo duidelijk "overruled" wordt.
In beide gevallen zijn er sterke bazen nodig en waarschijnlijk ook nog wel wat hulp.
Want hij is in ieder geval een enorme doorzetter, en daar wordt je als baas niet altijd blij van.
Mijn vorige schnauzer noemden wij wel "onverzettelijk" waarmee we bedoelden dat als hij wat in zijn kop had, je dat er met geen mogelijkheid uit kreeg, hij had dan focus en hij ging door tot hij had wat hij wilde. Dat hebben we wel in banen kunnen leiden maar dat was niet makkelijk. Met 9 maanden oud heb ik hem weleens 'weggegeven" puur uit wanhoop, aan de trainer, omdat ik er niet doorheen kon komen.
Honden zijn niet allemaal makkelijk, er zijn echt zeer moeilijke exemplaren, en dat maakt ze echt niet minder lief of minder de moeite waard, in tegendeel bijna, maar het vraagt wel heel veel.
En nog steeds Elena: alle respect voor jou en je familie hoe jullie deze jonge hond, met verleden, toch proberen langzaam op te voeden naar een fijne huishond. "
Bij sommige dingen is hij overdreven zelfzeker. En bij andere dingen komt hij dan naar mij om hem gerust te stellen. Dus snap zelf niet hoe hij is. Hij komt wel zelfzeker over en is vanzichzelf een dominante type. Sint bernards zijn uit zich koppige rassen en dikkoppen graag. En idd als ze iets in hun hoofd krijgen moeten ze perse hun gedacht krijgen zo niet gaan ze niet luisteren naar je. Maar zo extreem als de mijne denk ik niet dat ze uit nature zijn. Heb over en weer gemaild met een st bernard fokster en ze vind zen gedrag niet typisch st bernard. St bernies blaffen uit nature amper. Zelfs niet als er gebeld word dus ze vind het raar. Wel zei ze dat ze enorm erg puberen. Dat ze ettertjes zijn in hun puberperiode en mss dat het daaraan ligt.
Dobry
3 doggies
ik persoonlijk zou een hond die aandacht nodig heeft nooit negeren maar liever begeleiden, hem kalmeren. Even iets met hem doen bijv. een denkspel oid en dan klaar. Nog altijd moet de hond vertrouwen in zijn situatie krijgen, hij is nog niet goed gewend, heeft steun nodig. Nog steeds zou ik heel goed de herplaatsregels (zoals aangegeven in het vorige topic) navolgen, dat is echt de basis waar je vanuit verder kan gaan.
Hier is een filmpje misschien dat wat Roos bedoelt over verlatingsangst,
http://www.youtube.com/watch?v=2sP-ATqvf2k
Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje † 3 doggies
Ik doe niet allebei tegelijk hoor! Ik begrijp wat je bedoeld, maar zo heb je op iedere methode wel een 'ja maar', Als ik in de keuken sta 'even' iets weg werp, niet naar hem maar ergens anders in huis leid dat af, of ik gebruik even de telefoon die zal sowieso wel afgaan ik wordt niet alleen door mezelf gebeld natuurlijk hihi. Op een bepaald moment heb je al zoveel dingen geprobeerd dat je het gewoon niet meer weet en iedereen zegt iets anders, best verwarrend. In mijn geval moet Diesel gewoon afleren om naar alles en iedereen te blaffen, in het geval van dit forum gaat het om vertrouwen. "
Haha dat herken ik wel hoor 
Maar het zijn vaak niet de meest briljante beslissingen die ik neem op zo'n moment
Het moment dat ik besloot dat waldo een waldo is en zijn rariteiten en onvermogen mijn humeur en welzijn niet meer beinvloeden was wel erg fijn
Hoe meer Zen ik ben bij alles ..hoe beter hij het doet
Ik ben slim gebruik truukjes die ik heb getraind en oppas
alles bij elkaar gaat waldo nu nog steeds vooruit(waldo heeft kennelsyndroom en was niet gesocialiseerd tot 7 jaar oud)
Ik heb alleen geen tijd meer om 3 tot 6 mnd uit te trekken om op andere dagdelen te gaan oefenen in combinatie met mijn werk en 2 oppassen ect
Mijn waldo doet het super maar vertoont dus nog steeds protest(lage blaf...stilte en sessies van 10 keer) ...hij hangt aan zijn vrienden...hij heeft een spiegel nodig en veel training want echt gewoon routine..dat wordt het nooit bij een hond met kennel syndroom
(er ontbreken paadjes in de hersenen die alleen zeer jong kunnen worden gevormd)
Dat hij het in de ochtend wel kan zegt toch dat het training is in combinatie met onzekerheid of onvrede met het scheiden met de roedel ;-)
Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje † 3 doggies
ik persoonlijk zou een hond die aandacht nodig heeft nooit negeren maar liever begeleiden, hem kalmeren. Even iets met hem doen bijv. een denkspel oid en dan klaar. Nog altijd moet de hond vertrouwen in zijn situatie krijgen, hij is nog niet goed gewend, heeft steun nodig. Nog steeds zou ik heel goed de herplaatsregels (zoals aangegeven in het vorige topic) navolgen, dat is echt de basis waar je vanuit verder kan gaan.
Hier is een filmpje misschien dat wat Roos bedoelt over verlatingsangst,
http://www.youtube.com/watch?v=2sP-ATqvf2k
"
Ja die en de herplaatser regels ook ..heerlijk zo iemand die je aanvult
als ik zeg negeren bedoel ik zoals "afdraaien bij opspringen"
Dus ik ben er gewoon maar geef geen aandacht ik zet de boodschappen weg en wacht op zijn rustiger alternatief ;-)
Dan begroet ik hem uitgebreid en doen we even lekker gek (zonder blaffen)
Honden negeren overdreven gedrag ook...dus het is een hele bekende behandeling
De training zit in de oefening en voorkomen dat het misgaat...de rest is " het is doodnormaal wat ik doe..ontspan je Waldo "
Opspringen doet hij gelukkig niet! Haha
En vanaf men eerste topic over louie ( toen ik hem een week of twee weken had ) pas ik alle regels voor herplaatsers al toe hoor. Gewoon te vroeg naar de hondenschool geweest maar hij doet het daar prima. Alhoewel hij daar nu een vijand heeft hetzelfde ras ( bouvier ) en kleur als van de buurman die louie heeft aangevallen. Maar ik geef er eigenlijk niet te veel aandacht aan, we staan allebei aan de buitenkant zodat ze elkaar niet zien haha!
Opspringen doet hij gelukkig niet! Haha
En vanaf men eerste topic over louie ( toen ik hem een week of twee weken had ) pas ik alle regels voor herplaatsers al toe hoor. Gewoon te vroeg naar de hondenschool geweest maar hij doet het daar prima. Alhoewel hij daar nu een vijand heeft hetzelfde ras ( bouvier ) en kleur als van de buurman die louie heeft aangevallen. Maar ik geef er eigenlijk niet te veel aandacht aan, we staan allebei aan de buitenkant zodat ze elkaar niet zien haha!
Liesbeth... Jack - Max † - Blixem 3 doggies
Ik weet niet of jou hond een andere hond direct zou aanvallen, maar van mijn hond was het heel intensief kijken, sluipen en dan gewoon pakken om te doden. Weer de ergste vorm dus haha. En als ik een hond zie in de verte, blijf vooral rustig want je hond pikt het zo op als je nerveus bent en gaat dan nog meer in aanval mode. Roep zen naam, laat hem zitten, zorg dat hij alle aandacht naar jou geeft, en geef dan een koekje en roep vriendelijk 'kom' ( of welke commando je ook geeft om te komen ) en ga de andere kant op. Laat hem ook niet voor je lopen, naast of achter je. Zo heb je meer controle over je hond dan als hij voor je zou lopen!
Als hij trekt aan de lijn en niet relaxt naast je loopt begin dan daar aan te trainen. Zet een paar stappen met een vleesje in je hand en zorg dat hij het ruikt dan is hij meteen gefocust op je. Houd het vleesje naast je doe een paar stappen en stop dan. Als hij naast je loopt geef hem het commando ( voet of dicht of wat je ook wilt geven ) en dan het vleesje. Je kan dit overal oefenen. Thuis in de tuin, begin daar. En als hij het al aardig snapt in een veld.
Tijdens de wandelingen ook doen. "
Bedankt voor je reactie...
Ik weet niet of Bailey direct zou aanvallen... het gedrag wat ze laat zien, schrikt anderen behoorlijk af (heeft soms ook voordelen ).
Maar natuurlijk wil ik dit gedrag van Bailey verminderen... of het er helemaal af gaat, weet ik niet.
Ik deed al wel het omdraaien, de situatie vermijden... maar ik vind het een goede tip om haar dan eerst bij me te laten komen, te laten zitten en te belonen... dit geeft rust... zowel voor Bailey als voor mij...
Je kan merken aan Bailey dat ze de commando's goed kent... hier maak ik buiten ook gebruik van.
Ik maak zelf het commando 'naast'... hier ga ik nog wat meer op oefenen, zodat ze weet wat ik van haar verwacht.
goja 3 doggies
Ik zou hem overigens ook niet maar in die garage zetten, dat heeft geen enkele zin meer, dit zal je met heel veel beleid moeten gaan opbouwen.
Hem heel langzaam laten zien dat op zichzelf zijn niet erg is, en dat al zijn geblaf niets oplevert.
Ik ben het niet zomaar eens met of dit angst is, honden die echt (verlatings)angst hebben nemen absoluut geen voer meer aan, die zien het niet eens.
Ik heb zelf een hond gehad met verlatingsangst (na het overlijden van zijn roedelgenootje) die hond zag echt geen bot of kong, die ging echt helemaal in pure paniek. Pas toen deze hond (met training) iets lekkers ging aannemen als ik weg ging, zei de GT ook "nu hebben jullie een stap gemaakt, als hij voer gaat accepteren, kan hij de scheiding met jullie weer aan", en dat was ook zo, en dat hebben we toen steeds verder uitgebouwd. Kostte overigens ook heel veel tijd, maanden, misschien wel een jaar.
Maar eigenlijk zou je eens opnames van hem moeten maken als hij zo doet (zonder dat hij je kan zien) en dat laten zien aan de GT.
Er is wel een verschil tussen een hond die echt in paniek raakt omdat hij het doodeng vindt alleen achter te blijven en de hond die eigenlijk kwaad is omdat hij ergens niet bij mag zijn.
Het uit zich op dezelfde wijze, en ook het laatste kan je niet zomaar "afleren", maar er is wel een verschil in hoe je het op moet vangen. Een hond die eigenlijk ook kwaad is, daar zal je zeer streng voor moeten zijn. Streng is trouwens niet domineren of straffen, maar ik denk dat de insteek dan toch echt wel anders is.
Overigens denk ik ook nog steeds dat deze hond heel goed af zou zijn bij 1 persoon waar hij blind op leert vertrouwen.
als ik zeg negeren bedoel ik zoals "afdraaien bij opspringen"
Dus ik ben er gewoon maar geef geen aandacht ik zet de boodschappen weg en wacht op zijn rustiger alternatief
Dan begroet ik hem uitgebreid en doen we even lekker gek (zonder blaffen)
Honden negeren overdreven gedrag ook...dus het is een hele bekende behandeling
De training zit in de oefening en voorkomen dat het misgaat...de rest is " het is doodnormaal wat ik doe..ontspan je Waldo "
"
ik ben het helemaal met je eens, super zoals je dat aanpakt
Hier noemen we hem een 'dramaqueen', omdat hij overal een drama van maakt.
Altijd mokken, en eerst zien of hij niet iets anders kan doen voor hij doet wat wij hem vragen. en met mokken bedoel ik dan 'tegenspreken', als we iets zeggen tegen em geeft hij een kort blafje, een paar keer janken, en dan pas gaat hij doen wat we zeggen.
Ik heb net verlatingsangst video gezien, en het is niet echt zoals op de videos. totaal niet zo extreem, het is geen onzekere hond. De GT zei ook dat hij van zichzelf enorm zelfzeker is, en hij verdomd goed z'n kracht weet en zo mensen en dier wil afschrikken zodat hij z'n ding toch kan doen. Maar dat laten we dus niet toe, ik zal eens zoals je zegt een video maken van hem als hij weer z'n momentje krijgt en vervolgens tonen aan de GT.
En ik ga akkoord met je, hij zou beter af zijn bij 1 persoon. Die ALLE aandacht op hem kan vestigen en geen kinderen of honden heeft.. Daar doe ik nu ook m'n best mee om veel aandacht aan hem te geven met hem herop te voeden. wat me bloed zweet en tranen kost ( letterlijk ) heb al veel in tranen uitgebarst dat ik echt niet meer weet wat ik moet doen maar herpak me dan vlug omdat hij wss hoopt dat ik zou opgeven en hem z'n ding laat doen. Dan kent hij me nog niet haha :D Als ik sterke rassen kan opvoeden, gaat me dit ook wel lukken! ( hoop ik )
het probleem is ook nog eens dat hij in z'n pubertijd zit, en dus enorm veel streken heeft. ik kende hem jammer genoeg niet als pup dus ik weet niet of hij al altijd zo is.. Dat vind ik dan moeilijk om in te schatten of het aangeleerd is of gewoon een fase is ( of het nu een fase of aangeleerd is, sowieso moet hij het afleren ). Volgens het asiel kon hij met honden katten kinderen enz.. maar heb al vlug gemerkt dat dit niet echt klopt. Ze vinden het dan ook raar dat hij hapt en bijt, aangezien z'n vorige eigenaren het asiel vertelde dat hij een dotje is maar gewoon wegdoet omdat hij te groot werd.. geloof ik eigenlijk niets van !
wel weet ik dat ze hem in een ren in de tuin staken toen hij een maand of 5 werd, omdat hij té groot voor binnen werd en alles begon kapot te bijten. dus ipv af te leren steken ze hem dan maar in een ren.. logisch he? 
mss dat hij daardoor veeleisend kan zijn?
volgens de GT heeft dit er niets mee te maken omdat de hond in het nu leeft en niet in het verleden, wat ook wel klopt maar toch denk ik dat hij daar iets aan over heeft gehouden. hij heeft tenslotte 5 maanden in een ren geleefd en amper uitgelaten of gekamd geweest, dus hij heeft enorm weinig affectie gekregen.
Hem heel langzaam laten zien dat op zichzelf zijn niet erg is, en dat al zijn geblaf niets oplevert.
Ik ben het niet zomaar eens met of dit angst is, honden die echt (verlatings)angst hebben nemen absoluut geen voer meer aan, die zien het niet eens.
Ik heb zelf een hond gehad met verlatingsangst (na het overlijden van zijn roedelgenootje) die hond zag echt geen bot of kong, die ging echt helemaal in pure paniek. Pas toen deze hond (met training) iets lekkers ging aannemen als ik weg ging, zei de GT ook "nu hebben jullie een stap gemaakt, als hij voer gaat accepteren, kan hij de scheiding met jullie weer aan", en dat was ook zo, en dat hebben we toen steeds verder uitgebouwd. Kostte overigens ook heel veel tijd, maanden, misschien wel een jaar.
Maar eigenlijk zou je eens opnames van hem moeten maken als hij zo doet (zonder dat hij je kan zien) en dat laten zien aan de GT.
Er is wel een verschil tussen een hond die echt in paniek raakt omdat hij het doodeng vindt alleen achter te blijven en de hond die eigenlijk kwaad is omdat hij ergens niet bij mag zijn.
Het uit zich op dezelfde wijze, en ook het laatste kan je niet zomaar "afleren", maar er is wel een verschil in hoe je het op moet vangen. Een hond die eigenlijk ook kwaad is, daar zal je zeer streng voor moeten zijn. Streng is trouwens niet domineren of straffen, maar ik denk dat de insteek dan toch echt wel anders is.
Overigens denk ik ook nog steeds dat deze hond heel goed af zou zijn bij 1 persoon waar hij blind op leert vertrouwen. "
Als ik me probeer in te leven kan ik me voorstellen dat de hond gefrustreerd is, niet weet waar hij aan toe is, misschien boos, angstig, alles tegelijk misschien, veel emoties dus. Ik denk dat deze hond helemaal de kluts kwijt is of zelfs nooit gehad heeft en dat er toch echt eerst een basis moet komen, rust, regelmaat, kalmte en duidelijkheid. Lekker veel hersenwerk, wandelingen in de natuur waar niet teveel afleiding is.
Geen terrasbezoekjes, feestjes, logeerpartijtjes en andere drukte voorlopig. Dat is bij 1 persoon die er alle tijd voor heeft wel veel makkelijker natuurlijk dan in een gezin dat ben ik helemaal met je eens, maar binnen afzienbare tijd zal de hond dit gelukkig ook hebben begreep ik.
Een angstige hond eet idd niet, misschien is deze hond nog niet eens zover dat hij angstgevoelens kan toelaten? Een hond die altijd op zichzelf aangewezen was, waar niemand goed voor gezorgd heeft en voor zichzelf op moest komen, maar dat eigenlijk niet kon, durft dat misschien nog niet eens toe te geven? Is maar een gedachte... het zou wel zijn gedrag kunnen verklaren.
Naar de garage brengen of een time out ergens anders, lijkt op zich niet slecht, maar dan zou ik zelf eerst iets doen met de hond, een oefeningetje of zoekspelletje oid, iets wat ontspannend is en succesvol. En dan de time out. Maar belangrijk op dit moment lijkt me dat hij voorlopig iemand heeft die bij hem is.
En verder zou ik gaan proberen zoals ze het in het filmpje aanpakken.
Dat denk ik ook dobry, het ene moment lijkt hij blij, andere moment angstig, dan weer een moment dat hij té zelfzeker is, dan gaat hij weer onrustig rond te lopen en janken dat ik me soms echt afvraag, wat heb je nu nodig? Ik doe m'n best om hem alles te geven, en toch vind hij geen rust. M'n vader heeft me al verteld dat als ik weg ben en hij zit in de living met men vader, broer, moeder, dat hij wel kalm is en neerligt en slaapt. Het is wanneer ik terug thuiskom of beneden kom dat hij weer zo onrustig word en constant geaaid wil worden.
En time outs lukken niet echt meer haha, ik wou hem daarnet na het wandelen, spelen en snuffelspelletje in de keuken houden ( ik heb vandaag een rekje gekregen die men tante niet meer gebruikt die je normaal voor je trap moet zetten maar gebruik dit om keuken en living uit elkaar te houden ) toen ik hem even wou aaien toen ik door het poortje ging beet hij in men arm en begon erbij te grommen, waarbij ik nu dus weer een dikke tuit en blauwe plek op men pols heb. Signalen heb ik niet opgemerkt, heb het ook totaal niet verwacht dus niet aandachtig gekeken achter signalen ook.. kan zijn hoor dat hij signalen vertoonde. is net gebeurd voor ik deze reactie schrijf.
en ik houd hem in de keuken omdat ik nog een ander hondje heb, en ze niet samen vertrouw. Hij heeft haar enkele dagen geleden voor het eerst gebeten in haar achterste tijdens het wandelen en sindsdien kan de kleine hem niet meer uitstaan, wat enorm jammer is aangezien hij haar over het al gemeen wel negeerd. dus nu laat ik ze wennen dat het oke is om in dezelfde kamer te zitten, en dat lukt wel goed moet ik zeggen. geen van beide blaft naar elkaar, tot hij daarnet dus beet. dan ging de kleinste weer enorm keffen en tegen het hekje aanspringen. en nu heb ik haar even als time out in men kamer moeten steken.
Pff, iedere keer als ik denk vooruitgang te boeken ( hij had nog geen enkele keer geblaft deze morgen en ben al van 6 uur in de weer met hem en hij heeft ook al een antal weken niet meer gehapt naar ons) krijg ik weer een enorme tegenslag. dit zijn van die dagen dat ik me dan afvraag wat ik in godsnaam moet doen om hem te helpen. Want ik weet dat het in hem zit, hij heeft het al genoeg bewezen naar me dat hij het kan.
Dit topic gaat over het hondenras Sint Bernard, langhaar
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?