Hond blaft non stop

Hij zal vast en zeker aanvoelen dat jij gespannen bent om de situatie, voor hem is het belangrijk dat jij de rust zelf bent! Misschien dat hij daarom wel rustig is als jij er niet bij bent, en onrustig wordt als je thuiskomt! Ik zou ook helemaal radeloos worden hoor! Als zoveel elementen tegenwerken wordt het alleen maar zwaarder! Je hebt een hond meegenomen uit het asiel wat voor hem erg wennen is, voor jou en de omgeving en ook je andere hond. Ik kan me voorstellen dat alles steeds geforceerder gaat en dat is zeker niet goed en straalt ook voor je honden ontzettend veel onrust uit! Misschien eens proberen om een band op te bouwen op neutraal gebied? En daar met wat dingen gaan trainen? Mijn hondje was ook heel angstig en onzeker en thuis zaten we zo erg vast in een bepaald patroon van onrust dat we bij mijn schoonouders thuis in achtertuin lekker zijn gaan oefenen met 'zit' en 'af', hele kleine simpele dingen die echt wel een band opbouwen! Misschien is het wel helemaal niks wat ik zeg, maar ik wou toch even mijn ervaring delen!

gespannen ben ik niet echt, ik ben vlug iets vergeven en vergeten. Bang heb ik ook niet, ik weet hij kan happen maar doorbijten gaat hij niet doen volgens mij. Ben sowieso uit mezelf al relaxt dus ik denk niet dat ik onrust uitstraal ( toen ik passeerde langs het hekje en hem aaide was ik terwijl tv aan het kijken dus eigenlijk niet echt op de hond gelet ). 

en elke dag trainen we al in onze tuin als iedereen gaan werken is en naar school is. hij leert wel enorm snel commando's bij, wat me dan ape trots maakt haha :D 

daarmee dat ik het zo raar vind en radeloos begin te worden omdat ik echt enorm veel met hem doe, en veel moeite in hem steek. en dan gaat het dagen super, en dan plots uit het niets hervalt hij weer. 

bedankt voor de tip! weet nu dat dit dus wel werkt :d 

Even een update! ( had eerst een nieuwe topic geopend, vond deze topic niet meer )

Louie is net 1 jaar geworden en dat zie je ook wel. Sommige dagen zijn de puberstreken enorm erg, andere dagen valt het mee.

Nu zijn we volop aan het trainen om het stoppen met onnodig blaffen maar nope nog steeds geen succes, nogmaals de buren aan de deur gehad en ermee gedreigd dat ze de politie er gaan bijroepen als dit niet binnen de kortse keren stopt. Het blaffen duurt nu geen uren aan een stuk meer, maar hij begint nu nog meer te blaffen in korte sessies. Af en toe hadden we een uurtje een vredig moment zonder blaffen. Nu is het 5 minuten blaffen, 2 minuten stil, 5 blaffen, 5 stil, enz... En dan dus echt dag en nacht dat ik zelfs niet weet waar hij al die energie dan van haalt! Meneer slaapt mss 3-4 uren op een dag. Toch niet normaal ofwel dan? Men andere hond slaapt een hele dag door. Is wakker wanneer we gaan wandelen en dagelijkse sessie gehoorzaamheid en voor de rest slaapt ze constant, ook als ik iets ga drinken slaapt ze dan gewoon op men schoot. Achhh ik kan het soms gewoon niet meer aan, er is dan ook constante discussie hier in huis over de hond, dan nog de stress met de buren waar we eerder gewoon goed mee overeen kwamen.

Buiten het blaffen is hij echt wel een zalige hond hoor.. Z'n aggressie naar honden moet ook aan gewerkt worden. Heb contact gemaakt met een GT die vooral in doggen en berghonden gespecialiseerd is, dus ook in sint bernards. Het blaffen vind hij ook raar, net zoals de andere mensen op het sint bernard forum, aangezien dit ras amper blaft. Ze denken dat hij van een slechte fokker komt ( zelf heb ik geen idee van welke fokker hij komt jammer genoeg anders had ik allang de fokker gecontacteerd ) anyways, met het agressie probleem kan hij me perfect helpen. Dus dat is al goed, vandaag ook voor het eerst weer een hond gepasseert en dat ging ook super! dus hij kan echt wel dingen aan/afleren.

ik heb echt vanalles geprobeerd om hem van het blaffen af te helpen. Ik weet dat ik in 2 maanden tijd niet direct kan afleren. Maar ik had toch gehoopt om wat verbetering te zien. Het word erger ipv beter.

En het gaat dus werkelijk om blaffen om aandacht, dus geen angst zoals ik eerder dacht. Als je hem een uur knuffelt en aait, zwijgt hij die uur dan ook. Tot je hem niet meer aanraakt, kijkt hij paniekerig naar je en gaat weer blaffen tot je hem weer aanraakt en knuffelt. Ik vind het heus niet erg om hem te betuttelen maar ik wil zelf beslissen wanneer ik dat wil doen, niet andersom. Als je dan protesteerd en hem gaat negeren, neemt hij een pantoffel van je, gaat voor onze neus ermee en als we het rustig willen nemen loopt hij lekker weg. Zo ondertussen al 10 tallen pantoffels gesneuveld.

Het is vooral enorm vermoeiend.. In die twee maanden tijd ben ik echt doodop. Ik had dus NOOIT verwacht dat een hond hebben zo slopend kon zijn haha. Snachts slapen we amper nog en overdag lopen we met stress rond. Ik weet dat honden stress overnemen maar het gaat gewoon niet meer. Als ik dan rustig blijf begint men vader zich dan te moeien, enzzz...

Wou even men hart luchten haha! En ik hoop stiekem dat iemand een wondermiddel heeft om het onnodig aandacht blaffen af te leren

Oh nog even bijzeggen : tijdens het wandelen is hij ook echt perfect ben dan zo trots op hem als hij losloopt kijkt hij om de paar stappen naar me of ik nog mee ben. Heb me al enkele keren verstopt en toen hij me vond kon zijn geluk niet op haha! Dus het kan echt wel een lieverd zijn. Zolang hij maar aandacht krijgt, anders is hij een etterbakje haha

Het word beter..heus

Over een jaar is het al weer heel anders

Geloof me dit zijn de meest slopende maanden echt waar...gaande weg krijg je door welke trucjes werken en kan je daarop door borduren

Ik denk dat hij toch nog  heel onzeker is 

en denk zelf niet dat ik me zou verstoppen

omdat je een link legt naar continu op zoek zijn naar jou..jij kwijt...

terwijl ik denk dat het geheim zit in dat hij moet leren vertrouwen dat je er bent

en zijn eigen ding moet leren doen, ook al doe je even wat anders in een andere ruimte bv

Dat verstoppen triggert  naar je zoeken en dat is niet het gedrag dat je wil...

het omkijken is al je in de gaten houden/checken..Jeff doet het nog steeds

Hij heeft genoeg drang om goed je aanwijzingen te volgen en bij je te blijven zonder verstoppen

Het vervelende is, dat de buren dit waarschijnlijk geen jaar gaan accepteren.
En geef ze eens ongelijk...........

Met alle liefde die ik zelf voor honden heb, ik zou er toch alle begrip voor hebben

Het is niet hun hond, maar wel hun rust en nachtrust, dat kan gewoon weg niet.

Ik vind het bijzonder dat hij het ook snachts doet, zelfs dan perse direct contact moet hebben.

Verlatingsangst is meestal wel over als het (hele)gezin thuis is en de deuren dicht.

Ik heb ook een hond met verlatingsangst gehad, maar die was dik tevreden als er mensen in huis waren. Deze hond moet en zal in het middelpunt staan en de reden ontgaat mij in ieder geval. Is dit angst, of is het veel ingewikkelder bij dit dier.

Soms zou ik denken dat hij niet (lang)genoeg bij zijn moeder is geweest om zijn volledige inprenting te krijgen, en dan krijg je echt gedragsstoornissen die heel ingewikkeld zijn.

(niet genoeg inprenting is veel erger dan niet genoeg socialisatie, en ook wat anders)

Ik zou bij deze hond bijna gaan denken om het intern bij een trainer of hondenschool onder te brengen, zodat zij kunnen bezien wat deze hond nu precies wil en waar die motivatie vandaan komt.

Ja en of dat kan.

En heel veel staat of valt met in hoeverre een hond zijn taal heeft leren spreken.

De moeder geeft hem zoveel mee aan wat wel en niet kan, stukje zelfbeheersing, stukje overheersing accepteren, maar ook de grens met spelen, stukje zelfstandigheid.

Ik weet niet hoe het in belgie zit, maar ik neem bijna aan dat de hond in het asiel is gechipt?

Zo niet is misschien wel te achterhalen waar hij dan wel in gechipt.

Goed dat je iemand gevonden hebt die het ras ook beter kent.

Ik hoop en duim zeker voor jullie, meer inzet als van jullie kan bijna niet.

Maar dat wil nog niet altijd zeggen dat alles op te lossen is, dat ligt soms ook aan de mogelijkheden van de hond en dan ook nog in combi met waar hij woont.

Misschien zou bv voor deze hond een plekje bij 1 persoon in een stille omgeving beter passen, maar de GT gaat jullie hopelijk daarin ook verder helpen.

Ik ben ook erg benieuwd wat de Gt zegt

Ik zie het meer als een herplaatsers probleem en meneer is puber (wat het lastiger maakt)

De hond zit in crusiale fase van ontwikkeling en is zo onzeker als de neten

Daarnaast misschien inderdaad slechte fok(hok/vroeg bij moeder weg?)..en restanten van problemen ontstaan bij de eerste eigenaar?

Wat Goia zegt klopt absoluut.

Waldo is zwerfpup zonder moeder geweest, behalve luidruchtigheid zie ik geen overeenkomsten in gedrag dus kennel syndroom kan ik me niet voorstellen bij hem

Bij kennel syndroom zijn bepaalde takjes in de hersenen niet ontwikkelt door te weinig impulsen.

Dat is onomkeerbaar want dat kan alleen maar als jonge pup.

Zo'n hond wordt nooit meer een normale hond

Ik zie het eerder als onzekerheid en misschien gebrek aan socialisatie

maar in laatst geval zou je veel meer problemen verwachten tijdens de wandeling?

Ik hoop echt dat je er snel achter komt wat het is

Hou je buren op de hoogte van wat je  allemaal doet om dit te veranderen en geef ook aan dat je het heel vervelend vind dat het niet in 1 dag te veranderen is 

Misschien vind je het gek maar ik heb zelf veel baat gehad bij een consult bij een goede dierentolk bij mijn herplaatsers

Dat heeft zelfs bepaald gedrag doen stoppen spontaan

mijn honden bleken als de dood dat dit goede leven tijdelijk zou zijn..en waren bang uit elkaar te moeten en dat de ellende weer terug kwam

Ik had ze toen al 1.5 jaar en Jeff werd plotseling depressief en ging verschrikkelijk flankbijten

Dat was de aanleiding en Waldo met zijn kennel syndroom

Ik heb super veel geleerd van dat consult met de jongens

ze doen het beide erg goed nu en het heeft onze band nog meer versterkt omdat ik weet wat ze nodig hebben om zich veilig te voelen

Daar ga ik toch even op inhaken:

Ik maak een verschil tussen gebrekkige inprenting bij de moeder en een kennelsyndroom

Kennelsyndroom heeft te maken met een gebrekkige (of ontbrekende) socialisatie.

Vaak zijn honden met een kennelsyndroom wel zeer sociaalvaardig onder de honden waarmee ze vertrouwd zijn, en vaak überhaupt met honden als ze die even kennen.

Het te vroeg weg halen bij de moeder en het nest heeft gedragsproblemen in het algemeen tot gevolg omdat de hond voor de rest van zijn leven een stuk blauwdruk in zijn gedrag mist.

Ik heb ook wel ervaring met herpaatsers, vooral ook met de huidige gehad, had een zeer akelig verleden, maar bij trainers werd algauw duidelijk dat zijn inprenting uitstekend is geweest en daardoor zijn manier van leren volkomen normaal toegankelijk.

Slechte inprenting is geen slechte socialisatie en vindt ook plaats in verschillende periode's en heeft verschillende gevolgen.

Ik heb heel lang een teefje bij gehad die zeer slecht gesocialiseerd was, maar met mijn honden kon ze uitstekend, juist heel erg goed.

Het is goed dat een ervaren GT mee gaat kijken, en ik wens Elena wederom heel veel sterkte en vooral succes.

Ik zou nu ook wel graag weten wat zijn angst of probleem nu wel is. Ondertussen al 2 gt's gehad. ( een op de hondenschool en iemand die ik ken via de hondenschool die gedrag van honden heeft gestudeerd )

Wat ik wel raar vind is dat hij in de hondenschool zo goed als wel de andere honden negeert, zolang ze op afstand blijven. Als er een hond mij bv wil begroeten, gaat hij helemaal doordraaien. Dus toont echt de tanden. Dan heb ik een vriendin waar ik mee ging wandelen, die heeft een duitse herder van dezelfde leeftijd als de mijne. Met die hond ging alles heel goed, tot enkele weken geleden, hij wou dus echt tekeergaan op haar hond.
Tijdens het wandelen heeft hij een paar honden die hij niet kan verdragen, andere honden negeert hij dan weer. Met mijn hond komt hij de ene moment wel mee overeen, zelfde als met men kat. En dan heeft hij momenten dat hij ze echt wil aanvallen, dus gefocust ernaar sluipen en ze dan willen pakken. Als ik hem zie sluipenweet ik al dat ik er meteen tussen moet komen. Het lijkt alsof hij bi polair is. Ene moment lief en uit niets zonder aanleiding BAM, een hele switch. Maar goed heb dit uitgelegd aande nieuwe gt en hij denkt al te weten hoe dit komt en ga ook meer uitleg krijgen.

Onzeker is hij niet, toch niet over zichzelf. En zeker nu hij pubert begin hij echt dominant te worden. En dit ras is dan ook nog gekend dat ze niet ophouden, ze gaan blijven dikkoppen tot ze hun gelijk krijgen. Het kan wel zijn dat hij onzeker is over bepaalde situaties met ons. Gisteren toen ik hem liet loslopen werd hij weer hyperactief en dan hapte hij altijd, was al een tijdje geleden dat hij laatst heeft gehapt, gelukkig weet ik nu wat te doen om hem te blokken. ( vooral niet vooroverbuigen of roepen, gewoon blokken met de knie als hij springt en jezelf groot maken ) en raar maar waar dit lukt dus echt bij hem haha hij kijkt dan verwonderd naar je en is weer rustig.
Dus hij kan wel degelijk dingen afleren als we de goede methode hebben gevonden.

En over de chip, die was door de fokker geplaatst daarmee dat ik me afvroeg of ik kon weten welke. Zodat ik meteen al kan zien of het een deftig fokker is of broodfok. Sowieso ga ik ze contacteren en eens men zegje doen. En ik denk dat zen gedrag wel door alles een beetje kan komen, slechte puppytijd bij eerste eigenaars, ze hebben nooit duidelijk geweest bij hem gewoon opgesloten omdat hij 'lastig' was en aangezien de littekens en wondes kan het niet anders dan dat hij slagen heeft gehad. Ondanks wzt hij heeft meegemaakt vind ik het wel super dat hij nog altijd dol is op mensen. Als er onbekende mensen binnenkomen loopt hij erop af en schrubt zen lichaam en hoofd over hun benen om geaaid te worden.

Vandaag is het blaffen al wat minder! Heb toen ik opstond met de fiets gereden en hem naast me laten galoperen haha, voor toch wel een uur, dan thuis denkspelletje dan met de bal gespeeld, dan wat nieuwe commandos geoefend, dan een kong en nu slaapt hij als een roosje. Oefff, hij heeft echt enorm veel aandacht nodig, nu ben ik nog thuis maar ben bang als ik ga werken hoe hij gaat doen. En heb de buren ook begrip en uitleg gegeven, ze snapte het wel maar willen toch dat ik het oplos en een anti blaf halsband ga halen. Dat ga ik dus niet doen, alsof hij nog niet genoeg traumas heeft.

Hopelijk weet ik meer dinsdag!

 Waldo sneeuwt nog onder bij een pup of normale sociale rustige hond

(alleen degene die hij herhaaldelijk ziet en hem veelal negeren gaat super en maakt hij soms contact mee)

Hij beheerst zijn kalmerende signalen goed

hij gedijt alleen bij aanpassen aan zijn kunnen (van dier of mens) en hem met rust laten tot hij  besluit iets te durven...pas dan word hij hond 

maar dan nog...alles is betrekkelijk..geluid in de omgeving en het kan weer klaar zijn

Het heeft een jaar training gekost om hem ergens te doen laten plassen waar hij geschrokken is

De hele wijk was een probleem ivm 1 brommer tijdens een plas

Vanzelfsprekend zijn er vele vormen en soorten van ontwikkelings problemen

Als de hond geen kennelsyndroom heeft is het gedrag omkeerbaar

mits je natuurlijk het juiste traint

Ik hoop ook dat ze snel uitvinden wat de achterliggende problemen zijn...het is heel zwaar zo'n fase

toch geloof ik in beterschap..heb zelf ook vaak genoeg met handen in het haar gezeten in het begin...oh help hoe ga ik dit aanpakken

Ik kan hem niet alleen laten en niet meenemen ivm angst  en te veel impulsen

Ik vind de discussie trouwens interessant Goia zeker ivm waldo sta ik altijd wel open voor inzichten op dit vlak

Ik begrijp je inprenting nog niet zo goed in verhouding tot  de vroege socialisatie?Dat is toch de inprentings fase?

(ik neem aan dat waldo beide heeft gemist na alleen zwerven en daarna in hok in een donkere schuur met veel andere honden in hokken)

Ik was zijn eerste baas met 7 jaar