En toen sloeg het noodlot toe...

Tja is dit een leuk verhaal? Nee... Maar ik wist niet waar het anders te plaatsen dus ik ga het toch even hier neerzetten. 

Woensdagmiddag rond 2 uur.... Zelf ben ik aan het werk, maar mijn vriend is thuis en mijn zoon van 11 gaat onze pup van 16 weken uitlaten. Zoals altijd neemt hij een speeltje mee en laat hij op het uitlaatveldje de hond los. Gelukkig luistert onze pup echt bovengemiddeld goed voor een pup van 16 weken en hebben wij hem eigenlijk altijd loslopen omdat dat prima gaat met hem. Mijn zoon laat hem alleen los op het losloopgebied. 

Mijn zoon ziet aan de andere kant van het veld een buurman van ons aankomen. Ook die was met zijn hond aan het spelen en ook zijn hond liep los. Mijn buurman heeft een Amerikaanse stafford. Mijn zoon loopt met ons hondje richting de buurman om gezellig een praatje te maken. Onderweg komt ons hondje een bal tegen. De bal bleek van de Amerikaanse stafford te zijn.... Ons hondje pakt de bal.... De stafford pakt ons hondje.....

De stafford laat niet meer los en zijn eigenaar slaat vol op de hond in om te zorgen dat hij loslaat... Mijn zoon staat er in paniek naast en na een paar flinke klappen laat de stafford uiteindelijk onze pup los... In blinde paniek rent ons hondje gillend van de pijn de sloot in (hij heeft nog nooit eerder gezwommen) waarna hij in paniek weer met veel pijn en moeite op de kant klimt. Mijn zoon in paniek achter hem aanrennend. Mijn zoon krijgt hem niet te pakken en de eigenaar van de stafford bindt snel zijn hond aan een boom en gaat mijn zoon helpen de hond te vangen.... Voorbijgangers krijgen hem uiteindelijk te pakken en mijn buurvrouw gaat in paniek mijn vriend halen.... Door de bijtkracht van die stafford is het oog van onze pup eruit geschoten....

Mijn vriend wordt boos op iedereen die hij tegenkomt en rent in paniek met ons hondje richting huis om mij te bellen..... Mijn zoon is in paniek en wordt opgevangen door de buurvrouw.... Mijn vriend belt me in paniek op dat ik meteen naar huis moet komen omdat ons hondje aangevallen is. Gelijk laat ik alles vallen, spring in de auto en rij richting huis terwijl ik onderweg een vriendin van me bel dat ze de dierenarts moet laten weten dat we eraan komen. Mijn vriend zit met ons zwaar bloedende hondje in de deurenopening van het huis te wachten tot ik kom en te praten tegen ons hondje. Ondertussen hebben omstanders hun auto van huis gehaald en nemen mijn vriend en ons hondje mee naar de dierenarts. Een vriendin van me belt de dierenarts en krijgt te horen dat ze er al zijn, dus belt mij dat ik gelijk naar de dierenarts moet komen.... 

Als ik aan kom rijden bij de dierenarts staat mijn vriend buiten... Zijn witte t-shirt helemaal rood van het bloed en zonder ons hondje.... In paniek vraag ik hem waar ons hondje is..... Het is pas 20 minuten na de aanval, maar ons hondje is al onder narcose gebracht. Zonder narcose was hij door de pijn niet te onderzoeken..... Na 15 minuten worden we verzocht naar huis te gaan... Ze bellen ons als er nieuws is.... 

Thuis aangekomen blijkt de door omstanders gebelde politie inmiddels alweer vertrokken. Wel staan er nog wat getuigen en de eigenaar van de stafford. Gelukkig heeft hij tegen de politie ook verklaard dat alles volledig zijn schuld was en dat hij ook alle kosten voor zijn rekening neemt. De jongen is volledig kapot van emoties.... Ergens heb ik enorm met hem te doen... Dit heeft hij nooit gewild... Hij heeft een hond een 2e kans willen geven... Helaas alleen een stafford die al 6 vorige eigenaren heeft gehad en die al eerder een kindje heeft gebeten. Hij had een aanlijngebod van de gemeente waar hij zich niet aan heeft gehouden..... We noteren alle gegevens van de getuigen en praten met de eigenaar van de stafford, welke ons gelijk zegt dat hij zijn hond gaat laten inslapen omdat dit al bijtincident 4 in hele korte tijd blijkt te zijn.....

Na een half uur belt de dierenarts.... Willen we dat zijn oog teruggezet wordt, of willen we het verwijdert hebben.... Nadat de dierenarts aangeeft dat alle bloedvaten en zenuwen er nog wel aanzitten, besluiten wij dat als er ook maar een kleine kans is dat dat oog gehouden kan worden dat we graag willen dat de dierenarts het terugzet. Meer informatie krijgen we nog niet. Inmiddels is het een zoete inval van mensen, gaat voortdurend de telefoon en loopt facebook en whats app over van de berichten. Zoiets gaat echt als een lopend vuurtje rond.... 

Vrienden komen gelijk naar ons toe en er wordt veel gehuild. Mijn zoon is echt traumatisch van de beelden in zijn hoofd.... Mijn vriend blijft maar huilen (en dat is voor hem echt heel bijzonder) om het gemis van zijn maatje, en vrienden van ons die weleens op hem passen en die hem meerdere keren per week zien en hem ook een beetje als hun hondje beschouwen huilen met ons mee.... 

Na een tijdje bellen we zelf de dierenarts weer om te vragen hoe het gaat. Hij heeft aan beide kanten een gebroken jukboog... Rechts (waar ook het oog uit was) op 2 plaatsen en links op 1 plek. Het oog is teruggezet en voorlopig dichtgenaaid en er zit zware pijnstilling en antibiotica in.... We mogen hem pas de volgende ochtend om 9 uur komen halen....

Die avond nog gebeld met de eigenaar van de stafford, omstanders die erbij waren geweest en met de politie die mijn verslag ook opneemt. 

Die avond is mijn zoon naar vriendjes (1 groot logeerfeestje, leek mij de ideale afleiding) en is mijn vriend vissen. Ik ben thuis... Alleen met de 3 katten.... Welke deze avond irritanter lijken dan ooit tevoren.... Steeds denk ik maar aan ons hondje... Zijn mooie koppie en zijn lieve karakter.... Uiteindelijk doe ik zijn speeltjes maar in de bench en het kleed eroverheen. Heb even geen behoefte ernaar te kijken de hele tijd.... De katten zoeken hem en miauwen een eind weg.... Uiteindelijk ga ik maar tv kijken in de slaapkamer... Ik vind het maar niks dat lege stille huis! Hoe ontzettend kan je niet gaan geven om een hondje binnen 4 weken.... 

Die nacht slaap ik slecht. Ik zie steeds ons hondje voor me. Ik speel telkens weer de film af die zich moet hebben afgespeeld terwijl ik aan het werk was.... Mijn vriend slaapt die nacht ook slecht door de beelden van het gebeuren die op zijn netvlies rondspoken.... Mijn zoon schijnt wel ok te hebben geslapen... Veel vrienden van ons hebben er wakker van gelegen.... Bijzonder mooi om te merken hoeveel mensen zich ons lot aantrokken.... Diezelfde avond is de stafford om half 8 s'avonds ingeslapen. 

De volgende ochtend staan we om 9 uur op de stoep bij de dierenarts (stiekem was het pas 10 voor 9, maar ok). De dierenarts laat ons de rontgenfoto's zien en verteld ons dat hij de kans dat ons hondje ooit nog met het oog kan gaan zien zeer klein. Over 10 dagen moeten we terug om de hechtingen te laten verwijderen en dan zullen we zien in welke mate het oog er goed of slecht uitziet. Dan wordt bepaald of hij uberhaupt het oog kan houden... En dan is het een kwestie van "time will tell" of hij ooit nog wat ziet met dat oog.... Ook heeft hij een klein gaatje in zijn schedel... Hier lijkt verder geen ernst in te zitten gelukkig. de enorme zwelling die hij heeft komt door de gebroken jukbogen aan beide kanten.... Gelukkig eet hij heel goed en is de pijn goed te onderdrukken met de pijnstilling.... Omdat hij in de sloot heeft gelegen wordt een extra zware antibiotica kuur gegeven. 

Eindelijk mogen we naar ons hondje toe.... We verwachten allebei een doodziek hondje aan te treffen. Maar zodra we aan komen lopen blaft hij ons tegemoet. Zodra het hok opengaat komt hij met een donut om zijn nek (ipv de ouderwetse lampenkap) aangehuppeld met een kwispelende staart. Hij is zo blij dat hij ons ziet en blijft ons maar aflikken. Behalve uit zijn uiterlijk blijkt uit niks dat hij zo'n heftige ervaring heeft gehad. We lopen terug naar de balie met ons hondje loslopend naast ons. Hij vermaakt zich prima in de dierenkliniek en loopt lekker achter alle assistentes aan terwijl wij uitleg krijgen over eten (hij mag nu alleen maar zachtvoer ivm de breuken). Elke la die ze open trekken duikt hij met zijn kop in en als er een grote zwarte labrador binnenloopt gaat hij er gelijk op af om te spelen. Verontwaardigt dat hij niet met hem mag spelen en beledigt dat de hond niet op zijn uitdagende geblaf reageert gaat hij kwispelend maar verder de dierenkliniek door..... Waar wij ons nog afvroegen hoe hij er geestelijk aan toe zou zijn en of hij ooit nog met andere honden in contact durfde komen, besloot ons hondje anders.... Zo ziek als we hem verwacht hadden, zo levendig was hij.... 

Inmiddels is ons binkie dus thuis. Omdat hij even geen speeltjes en/of kauwbotten mag is geen schoen of sok in huis veilig voor onze stoere man.... Hij slaapt wel wat meer, heeft wat last van de antibiotica en verrekt de hele dag van de honger omdat hij nu alleen maar kleine beetjes natvoer mag steeds, maar verder merk je niks aan ons hondje... Bij elke uitlaatbeurt is hij het er niet mee eens dat hij niet met zijn vriendjes mag spelen, hij luistert nog subliem en ondanks dat hij maar met 1 oog kan zien maakt het hem absoluut niet angstig.... De katten pakt hij nog steeds graag beet als ze langslopen (gelukkig staan mijn katten dat gewoon toe) en vanochtend was mijn vriend even koffie gaan zetten in de keuken en toen hij de woonkamer in liep lag onze boef prinsheerlijk op de bank (waar hij helemaal niet op mag en ook nog nooit op is geweest).

12 mei mogen we terug en dan horen we of hij zijn oog kan houden. Dan gaan de hechtingen eruit en zullen we zien hoe het eruit ziet. Zelf hebben we goede hoop.... Hij is nog heel jong en een lijf hersteld en geneest wonderbaarlijk meestal..... Hij geeft tot nu toe 0,0 pijn aan en de medicijnen die hij moet hebben eet hij zonder moeite. Ook zien we dat hij meedraait met zijn dichte oog, wat ons in elk geval de hoop geeft dat hij hem kan houden (of hij er nou wel of niet mee kan kijken). 

Ons hondje wat we hebben gered uit de parrera in Spanje en wat nu zo'n aanval zo goed doorstaan heeft hebben we de beste naam gegeven die hij maar kan hebben: Hero..... Ook al wisten we toen nog niet dat hij echt een Hero zou zijn.... Het blijft nog even spannend ivm zijn oog, maar al met al is hij nog exact hetzelfde in karakter en reacties als voor de aanval...

bah wat een verhaal zeg! 

hopelijk komt jullie hero er door zonder emotionele problemen 

Wat moet dat een hell voor jullie zijn geweest, je arme kleine vriendje!

Waarom een hond met een bijt verleden los??Dit had voorkomen kunnen worden.

Je arme kleine vriendje, voor je zoontje en je vriend en je zelf, wat een nacht merrie!

Wat heb ik met jullie te doen! Duimen voor het oog, maar stel dat, ze kunnen het prima met maar een oog. Het belangrijkste is dat hij het heeft overleefd. 

Dappere kleine hond! 

Heel veel sterkte!

Wat een nachtmerrie!
Heel veel sterkte!!

Kippenvel, wat een nachtmerrie..

Ik duim met jullie mee voor een spoedig (en volledig) herstel van Hero. En ja, dat was inderdaad een naam die hem op het lijf geschreven staat!

Hoe gaat het nu met jullie; jij, maar vooral ook je vriend en je zoontje?

*tranen* het geen waarvan je nooit wilt dat het je pup overkomt.

Een moedig mentaal sterk pupje. Ik hoop dat voor hem een wondertje mag gebeuren en hij volledig hersteld en met zijn oog gewoon kan zien.

Bizar verhaal zeg... De tranen staan in mijn ogen. Wat een bikkel is jullie pup zeg, een echt Hero.

Heel veel sterkte voor jullie en zeker ook voor jullie zoon. Hoop dat hij er geen trauma aan over zal houden.

pffffffff wat een verhaal ,dit is helaas weer een voorbeeld van een onverantwoorde stafford eigenaar die zijn hond duidelijk niet kent !!  Neej mensen al is het om zijn bal een normale hond zal een pup op die leeftijd niet snel wat doen . Vreselijk maar hier zou ik aangifte van doen (ondanks dat ik een stafford liefhebber ben ),deze hond mag van mij een muilkorfverbod krijgen en is onbetrouwbaar !

Mijn advies laat de pup snel weer onder de honden die stabiel zijn en straal zelf rust uit .

beterschap en ik zal voor je duimen dat je hond zijn oog mag behouden

Leg het je zoon maar goed uit en zeg hem maar dat hij er niets aan kan doen (zal je vast wel gedaan hebben )

Wat een verhaal en wat een nachtmerrie. Zo zie je hoe snel spelen om kan slaan in een gerichte aanval.Hopelijk komt het met jullie Hero allemaal in orde al zal het afwachten zijn met zijn oog.Wens jullie voor de komende tijd heel veel sterkte en de rust die nodig is om Hero te laten herstellen ,al lijkt me dat nog erg moeilijk met jullie flinke kerel.

Wat een heftig verhaal zeg.

Echt heel jammer dat iemand zijn hond los laat terwijl die een aanlijnplicht en een verleden heeft! Maar goed, daar heb je nu uiteraard niets aan.

Ik hoop dat jullie pup er helemaal goed vanaf komt. En ontzettend fijn om te horen dat het erop lijkt dat zijn karakter er niet onder te lijden heeft.

 Quote uit de OP:

"Diezelfde avond is de stafford om half 8 s'avonds ingeslapen."

Wat een verschrikkelijke nare ervaring voor jullie en Hero. Ik hoop dat je zoon ook goed hersteld van deze afschuwelijke aanblik. Verder wens ik jullie en natuurlijk voor Hero dat kleine manneke een zeer goed herstel toe. 

Heel veel sterkte gewenst. Geef Hero maar een knuffel. 

Heel veel sterkte voor jullie en voor Hero! 

Wat een verhaal zeg en wat een nachtmerrie .

Voor iedereen maar vooral voor je zoontje .

Wat een hero is hero
Hopelijk blijft het zo een vrolijke dondersteen .
Komt het met zijn oog goed en heeft hij een happy de peppie tijd bij jullie .

Veel sterkte met dit alles en ik ga duimen voor zijn oog .

 Even vooropgesteld: Ik ben ook echt een bull en staff liefhebber, dus mij zal je er geen negatief woord over horen zeggen rastechnisch... Dit was echter een staff die al bij zijn 6e eigenaar zat en al wat bijtincidenten op zijn naam had... De staff is dezelfde avond nog in laten slapen..... 

Mijn zoon weet gelukkig dat het zijn schuld niet is. Inmiddels lijkt hij er goed mee om te gaan nu hij heeft gezien dat ons hondje nog steeds zo blij en lief is....

Met mijn vriend en mij gaat het goed. We zijn heel blij dat ons hondje het nog zo goed doet, en dat alles zo voorspoedig lijkt te helen!!!! 

Dat is weer het andere uiterste ,maar in de handen van zijn eigenaar misschien maar het beste voordat er nog meer ongelukken gebeuren

kan me zo kwaad maken over zulke onverantwoorde eigenaars he pfffffffffff ,daarom vind ik die waarschuwingen van mick ook niet verkeerd !

Jeejtje, wat een verhaal! Ik heb het met een brok in m'n keel gelezen... wat vreselijk. Dit wilt niemand mee maken, laat staan bij je pup. Ik heb hier echt geen woorden voor.. ik denk dat iedereen hier heel erg aan jullie en de kleine pup zullen denken en dat iedereen heel veel hoop heeft dat Hero snel opknapt en weer gezond mag worden. Hopelijk zal hij zijn oog nog kunnen gebruiken.

Ik heb het verhaal met verbazing zitten lezen, maar hetgeen wat mij pas écht raakte, was het stukje waarbij jullie de kleine Hero op konden halen. De manier waarop hij toen op jullie reageerde en hoe hij zich nog steeds gedraagt; wat een heerlijk beest! Het lijkt me de perfecte hond met het perfecte karakter. Ik hoop dat hij dit zal houden en geen angst heeft ontwikkeld tegen andere honden. Maar zo op het eerste gezicht lijkt dat niet zo. Echt een geweldig beest!!

Heel veel knuffels en beterschap voor jullie Hero!!

 Als deze eigenaar zich beter had ingelezen, had beseft dat een aanlijn plicht niet voor niets is, dat een bal met andere honden meestal geen goed idee is, had de hond nog geleefd. Heel erg jammer! 

Dit hele voorval had voorkomen kunnen worden

"  Als deze eigenaar zich beter had ingelezen, had beseft dat een aanlijn plicht niet voor niets is, dat een bal met andere honden meestal geen goed idee is, had de hond nog geleefd. Heel erg jammer! 
Dit hele voorval had voorkomen kunnen worden "

Suzanne en Luca

Offtopic, maar ik vind sowieso dat er veel te veel met dit soort honden wordt geleurd en gedaan. Dit was al baasje nummer 7. Daar wordt het karakter (voornamelijk vertrouwen) van de hond ook niet beter op. Je kunt mij niet wijs maken dat dit soort honden gelukkig zijn.

 Tja helaas ligt het idd niet aan het ras maar aan de baas. In dit geval kon deze baas er ook niks aan doen denk ik. De hond was al verknipt toen hij hem kreeg.... Jammer genoeg kostte dit een leven, maar de baas nam dit besluit zelf, omdat hij geen risico's meer wilde lopen... Het had ook mijn kind kunnen zijn....

 Hij had een aanlijn plicht en liet hem toch loslopen, is niet erg verantwoord! 

baas kan er wel wat aan doen ,als jij weet dat je een verknipte hond in huis haalt moet je ook je verantwoordelijkheden kennen en deze hond niet meer los laten !

Jammer dat hij zijn verantwoordelijkheden achteraf neemt .

Bij honden die al verknipt zijn zou eigenlijk extra  screening moeten komen en naar ervaring en verleden gekeken moeten worden  ! (door deskundigen )

Je kan misschien bij slachtofferhulp terecht voor hulp voor jullie.

vind ik een goed voorstel wendy 

Wauw wat een verhaal zeg.

Beterschap voor de kleine,ik hoop dat het jullie niet al te veel trauma's mee zal geven..want dit meemaken(ook zéker voor je zoon) is niet niks hoor!! 

 Volledig mee eens.

Ik vind het heel knap dat TS zo mild is naar haar buurman en dat hij geen risico meer wil nemen. Alleen had hij zijn verantwoording al moeten nemen voordat dit gebeurde.

Ben ik helemaal met je eens.

Al denk ik dat deze eigenaar op een vervelende manier z'n lesje wel heeft geleerd en deze fout nooit meer zal maken.

Maar hier schiet Hero helaas niks meer mee op.. ik vind het zo'n kanjer!!

Oh...wat een verhaal...vreselijk. hoop dat iedereen er weer goed en wel boven op komt! Sterkte

Pff wat een verhaal, de nachtmerrie van elke hondeneigenaar ! 

Het spijtige is dan dat dit vermeden kon worden indien de eigenaar zijn verantwoordelijkheid had genomen. 

Hopelijk hersteld je hondje snel! 

Helemaal mee eens,ik zit me er ook erg druk over te maken,het zijn fantastische honden!! Maar o zo vaak komen ze maar terecht bij een nitwit.

En idd...Mick kan fel overkomen...ik zie het persoonlijk meer voortkomen uit liefde en passie voor zijn ras..het zal gewoon dood en dood zonde zijn als er weer een RAD komt...en uit pure willekeur er lieve honden worden afgemaakt.. ik vind toch,als mensen het nog niet snappen(de hond,het ras,de eigenschappen) en er reageert iemand zó duidelijk als Mick dat het dan toch aankomt,ik vind het vooral duidelijkheid scheppen.Mensen die zich dan aangevallen voelen,die snappen het nog niet of willen het niet snappen en gaan wachten tot er zich een situatie voordoet als deze in dit topic.

Ik vind het echt zó erg