wanhopig!

Het leek een fijne dag te worden. We zouden met de auto naar België gaan om het huurcontract en de sleutels van ons nieuwe huisje te krijgen. Niets bijzonders voor de honden zij zijn autorijden gewend. Luna in de cabine en Hus in de ( auto ) bench. Dat is hij gewent. Het is een rit van bijna 3 uur dus halverwege een plaspauze voor de honden. Maar we kwamen nog niet na een half uur rijden Hus bleef verschrikkelijk janken. Wij gestopt bij een tankstation. Honden even de benen laten strekken en dan Luna maar in de bench en Hus voor in de cabine. Geen probleem meer ze gingen allebei slapen. Dus halverwege even laten plassen en weer verder. Komen we bij ons huisje ging ook alles al mis. De vorige huurders waren nu niet bepaald netjes op zn zachts gezegt. We hebben een enorme tuin met gras dus ideaal voor de honden. ( speciaal voor geselecteerd ) Ze hebben zich daar in de tuin niet anders gedragen als normaal en het ging echt supergoed. Alsof ze helemaal niet op vreemd terrein waren. ( we wonen daar ook midden in de bossen ) Halverwege de dag begon Hus heel hangerig te worden. Hij begon gal te spugen en kreeg een epilepsie aanval ( we hoopten zo dat het weg zou blijven ) Maar de ene aanval was nog niet voorbij of de andere kwam er weer achteraan. Dat voelde niet goed dus we zijn daar naar de dichtste da in de buurt gegaan. Voor we daar waren waren we al een half uur verder. Een half uur lang heeft hij epilepsie aanvallen gehad ( zonder tussenpozen achter elkaar ) De da daar zag direct wat er mis was en gaf ( volgens mij was dat valium ?? Iig werkte het wél ) In overleg met de da besloten we hem een paar uur daar te laten. Maar niets meer aan de hand. Hij heeft een flinke bak voer op en heeft nog achter de praktijk op de binnenplaats met andere honden gelopen. Nu kon hij weer mee en zijn we terug naar het huisje gegaan om daar onze sleutels en alles mee te nemen want we hadden geen behoefte meer om ook maar een kwast op de meuren te zetten. We hebben een valium ( in de vorm van een zetpil ) meegekregen en ons meteen ingeschreven bij deze da. Morgen moeten we naar de da hier in Nederland voor een scan omdat er evt beschadigingen kunnen zijn aan de hersenen door de ( de da noemde het 'cluster aanvallen ' ) De terugreis ging zoals we in gedachten hadden gewoon normaal. We hebben voor thuiskomst nog even een veld opgezocht hier in de buurt en de honden uitgelaten. Maar ... Hus liep weg en kwam niet meer terug. Bijna een uur hebben we moeten zoeken naar hem. We waren helemaal in paniek want hij komt altis meteen terug als we hem roepen of fluiten. Eindelijk terug thuis gekomen kwamen we de buurman nog tegen met zijn Siberische husky. Het beste maatje van Hus. Maar hus gromde en moest niets van hem weten. Oké misschien voelde hij zich toch nog niet goed. Hij sprong wel zoals áltijd tegen de buurman aan voor een aai . Maar nu haalde hij uit!! Zo ken ik mijn hondje helemaal niet. Dit heeft hij nog nooit gedaan. Hij luisterd voor gene meter meer. Zit , af , hier , blijf niks van alles meer. Ik begrijp heel goed dat de honden ook can slag zijn door de verhuizing enzo. Maar ik voel me echt verschrikkelijk. Ik heb het idee dat alles tegen werkt. :'( Sorry voor het enorme verhaal maar ik moest het echt even kwijt :'(

Wat een aangrijpend en triest verhaal.

Jullie verheugen je op het nieuwe huisje en dan gebeurt er dit.

Vind het volgende lastig om te schrijven, maar voel toch dat ik het doen moet:

om ongelukken en letsel zowel bij mensen (dus ook jullie) en honden te voorkomen, houdt Hus apart en laat  hem niet loslopen tot dat hij weer luistert. Ik ben bang dat de schade in zijn hersenen door de cluster aanvallen zo groot is, dat hij zich dingen zoals commando's en bijv. de buurman en zijn hond niet meer herinnert. Ik vind dit heel erg voor jullie.

Wees alsjeblieft voorzichtig.

Heel veel sterkte.

Wat verschrikkelijk zeg.. Kun je hus niet bij iemand onderbrengen als jullie moeten klussen. Dat de stress voor hem met klussen en dergelijke iets minder is. Dan kan hij rustig wennen als jullie nieuwe woning af is om in te trekken.

Ik hoop dat alles meevalt met hus en dat jullie kunnen genieten van de nieuwe woning!

Dat is even een enorme domper op wat een feestdag had moeten zijn.

Maar voor zover ik weet, kunnen honden (en mensen) nog dagen van slag zijn na een aanval..., dus wat dat betreft kan ik het vreemde gedrag wel plaatsen.

Maar nog niet teveel negatief denken..., eerst morgen naar jullie eigen DA en een eventuele scan afwachten.

Tot die tijd Hus lekker rustig houden en maar even niet los.

Heel veel sterkte !!

Heh wat vervelend! Moest inderdaad zo'n leuke dag worden..

Als ik je berichtje zo lees krijgen/hebben jullie wel een super mooi en leuk huis, ook voor de honden! Klinkt in ieder geval super 

Ik weet niet of Hus al eerder aanvallen heeft gehad? Maar stress en spanning spelen er vaak wel een grote rol in. Hij voelt natuurlijk ook jullie spanning van het nieuwe huis en alles eromheen. 

En na zo'n aanval moeten ze altijd even bijkomen. Hij zit toch niet lekker in z'n vel na (en voor) zoiets, dus is het niet zo gek dat hij iedereen even op afstand wilt houden en zich anders gedraagt. Probeer straks lekker te slapen en kijk hoe het morgen gaat. Hus is vast ook bekaf.

Het is altijd prettig om het er even met je eigen da over te hebben. Wel spannend de foto morgen, hopelijk is alles goed. 

Jeetje wat een drama, geen raad maar wil jullie wel heel veel sterkte toewensen.

Epilepsie bij hond en kat, Paul Mandigers op blz 8 (makkelijker is zoeken op postictale) staat het een en ander over de postictale fase, de tijd na een aanval waarin de hond nog niet normaal is. 

Het kan dat jullie Hus zich in de postictale fase bevond. De verandering is dan niet blijvend. Hou hem in de gaten en onthoud hoe lang hij van de leg is zodat je daar rekening mee kan houden in de toekomst. 

We zijn bij de da. Geweest.
Op de fotos zijn witte plekjes te zien in zn hoofd.
Maar deze kunnen er al gezeten hebben.
De da heeft de fotos van de vorige da opgevraagd ( daar waren ook fotos gemaakt.)
En als hij ze binnen heeft gaat hij ze vergelijken met de nieuwe fotos.
Zodra hij wat weet belt hij op.

Het gedrag van hus is vanaf gister nog niet veranderd maar dat kan idd komen door dat hij zo veel en lange aanvallen achtereen heeft gehad.
Deze da correspondeerd zelf ook met dr Manders.
( ze schijnen elkaar te kennen )

Blijvend letsel door de epileptische aanval zélf is niet bewezen.
Echter kan het wel voorkomen omdat de hond wellicht een zuurstof te kort heeft gehad.

( laten we hopen dat dit niet het geval is. )
Op dit moment is Hus erg aanhankelijk.
Als ik ook maar naar het toilet ga lijkt het wel een brandalarm wat er afgaat.

Ik houd hem voorlopig aan de lijn ( en niet spelen met andere honden )
En veel rusten.

Ik hoop goed nieuws te krijgen vanmiddag over de witte vlekjes

( voor degenen met maar 2 botjes , dat moesten er 3 zijn sorry )

Wat een afschuwelijke dag voor jullie.

Ik wil toch even mijn verhaal van onze vorige bull vertellen. Zij heeft op wat oudere leeftijd epilepsie gekregen. De eerste aanval was op een zondag (wij dachten toen éénmalig, al waren we ons rot geschrokken) Maandagochtend kreeg ze er weer één en die was nog maar half over, toen kwam de volgende. Heel snel iemand geregeld, ik kon onmogelijk alleen met bull met spastische bewegingen bij de DA komen. Daar aangekomen kwam de volgende aanval. Toen hebben ze haar onder narcose gebracht en mocht ik haar eind van de middag weer halen. Ik kreeg waarschijnlijk ook een soort valium mee, dit was vloeistof in een soort spuitachtig zilverkleurig omhulsel wat ik in haar achterste moest spuiten als een volgende aanval langer duurde als 15 tot 20 seconde, tenzij de aanval al afnam. Weer een aanval gehad die avond. Ze heeft 5 dagen lang vele aanvallen gehad, ze heeft zeker 2 weken vreemd gedrag vertoont, ze was compleet de kluts kwijt, liep ook nog is overal tegenaan. Als ik haar riep keek ze niet eens. Ze was helemaal van de wereld en heel afwezig. Maar ik vertel dit hele verhaal omdat het met haar wel goed gekomen is!

Heel veel sterkte en beterschap voor Hus.    

ahgos arme schat! Geef hem maar een extra dikke knuffel!

Ik ben benieuwd als de da de foto's gaat vergelijken. Wanneer hoor je daar iets over? 

Sterkte hoor en maar hopen dat het net zoals met Bulletje , terug goed komt. 

Moet wel erg zijn om mee te maken zo een aanval...... En dan weten dat je niet kunt helpen op dat moment. Blijkbaar voelen ze zelf niks ervan ? denk daar dan maar aan. 

Nogmaals sterkte .

Ach wat een verhaal, arme Hus en arme jullie. Het lijkt me vreselijk als je zo machteloos bent en niets kan doen op het moment van de aanvallen.

Sterkte hoor.

Jaimie, heb alles even doorgelezen, wat een nare ervaring, en nu hopen dat het geen schade heeft berokkend, en dat Hus weer straks de oude is.

He, wat vervelend zeg..

Een status epilepticus noemt men het ook wel. Hersenletsel zie je vooral wanneer ze 3 minuten of langer stoppen met ademen. Is dat het geval geweest?

Het vreemde gedrag naar honden en je buurman is te verklaren door de medicijnen en vermoeidheid.

Sterkte.

De dierenarts heeft vanmiddag gebeld.
We zijn er maar heen gegaan zodat we er zeker can zouden zijn dat we niets iets verkeerd begrepen door de telefoon.
( misschien is dat stom maar persoonlijk uitleg komt misschien iets beter over )
De fotos hebben we mogen inkijken.
Op de oude foto's zijn wel héle kleine witte vlekjes te zien.
Maar ze zijn kleiner als deze vlekjes.

Conclusie van de da is dat Hus een zuurstof te kort heeft gehad en daardoor de hersenen toch wat beschadigd zijn.
De vraag nu is in hoeverre de beschadigingen zijn.

We moeten nu over de hele dag een soort dagboek bij houden.
En nog even afwachten tot hij helemaal hersteld is van de aanvallen.

Hij heeft geen aanvallen meer gehad en we hebben een stuk gelopen met hem.
Zijn evenwicht lijkt al iets terug te komen.
Zijn zicht lijkt ook weer iets scherper hij loopt in ieder geval niet meer alsof hij dronken is.

Alleen als ik hem een commando geef ( bijv. 'Zit' )
Dan staat hij me aan te kijken alsof hij water ziet branden.
Ook als ik een snoepje ( zn favoriete ) in mijn handen heb en deze laat ruiken begint hij wel te piepen om het snoepje maar gaat niet zitten.

Ook doet hij zijn behoefte binnen?
Zelf als hij net uit is geweest.

We zetten alles in het dagboek.
En wachten op herstel.

Dit hadden we werkelijk nooit aan zien komen.
We houden uiteraard veel contact met de da.
En als er iets is kunnen we meteen bij hem terecht.

Ik hoop zo dat we ons gelukkige blije hondje weer terug krijgen.
Vol energie en werklust.

Dat hoop ik ook heel erg voor jullie.. Kan alleen zeggen heel veel sterkte en hopend op beterschap voor Hus..

Dikke knuf voor allen

Wat een naar nieuws! Balen zeg!!

Heel veel sterkte! Ik denk dat we allemaal hopen dat hij snel weer de oude wordt.. 

He bah..

Ik heb het helaas van dichtbij bij een mens meegemaakt. Hij zou volgens de huisarts geen epilepsie hebben (ik wist het wel zeker). Die nacht ging de huisarts op vakantie en kreeg die kennis van mij een hevige epileptische aanval die veel te lang duurde en waarbij hij zeker 5 minuten een ademstilstand had. Vanaf 3 minuten heb je al een hersenbeschadiging. Hij heeft dus ook hersenletsel opgelopen, waar hij nog altijd last van heeft.
Toen ineens kon hij wel met spoed naar een neuroloog doorverwezen worden, maar het was natuurlijk al te laat..

100% genezing zou ik niet verwachten om jezelf een hoop teleurstelling te besparen. Ik zou er rekening mee houden dat je je hond opnieuw dingen zal moeten aanleren. Het aanleren van 'nieuwe' dingen kan ook moeilijker gaan als bij een gezonde hond.

Sterkte.

Het is nog maar zo kort geleden, geef het even de tijd en geef hem rust en verwacht nu niet gelijk teveel van hem. Nogmaals heel veel beterschap.

Ik wil zeker niet teveel van hem vragen.
Maar ik wil wel controleren of hij weer een beetje de oude is.
Hij luisterd altijd zo goed .
Hij is altijd zo trots als ik weer blij zeg ' goedzo ' of een belonings brokje geef.

Ik voel me nu zo machteloos.

Wat zullen jullie je slecht voelen, er gaat vanalles door je hoofd gaan nu. Ik duim mee voor jullie hondje. Al snapt hij niet veel bevelen meer , als hij lief en terug zindelijk wordt dat is toch ook al iets. Vind het wel heel erg hoor. 

ik hoop dat jullie dagboek goede notities gaat geven. Steeds iets beter en beter.....

Ik ben blij dat hij van de aanval zélf niets meekrijgt.
Maar ik vraag me af wat hij voelt ná de aanval als hij bijkomt.
Evenwicht, de uitputting , de enorme honger die hij heeft na een aanval.

Ik hoop werkelijk dat hij geen pijn heeft van de verkramping.

Een pluspuntje:
Zijn staart staat weer in een krul over zijn rug , zoals het hoort

" Ik ben blij dat hij van de aanval zélf niets meekrijgt.
Maar ik vraag me af wat hij voelt ná de aanval als hij bijkomt.
Evenwicht, de uitputting , de enorme honger die hij heeft na een aanval.

Ik hoop werkelijk dat hij geen pijn heeft van de verkramping.

Een pluspuntje:
Zijn staart staat weer in een krul over zijn rug , zoals het hoort "

jaimie

Mijn kennis mist gewoon een stukje. Hij zegt altijd 'ik had geen aanval, ik was druk aan het denken'. Hij merkt er dus echt niets van.

Wel kan hij achteraf idd moe zijn en hoofdpijn hebben. Na een heftige aanval kunnen ze spierpijn hebben, maar dat linken ze allemaal dus ook niet aan een aanval.

Voor een aanval kunnen ze misselijk zijn, buikpijn hebben, onrustig etc. Dat kan zelfs 48 uur van te voren zijn! Mijn kennis voelt nooit wat vooraf.

Dat is idd het lastige bij de hond. Aan de andere kant leeft de hond juist zonder angst voor een nieuwe aanval omdat hij niet weet dat hij ze heeft en je het hem niet kunt vertellen. ;)

Mijn kennis is dol op vissen, maar doet het al jaren niet meer. Hij is bang te water te raken.

Ach toch zuurstoftekort, laten we hopen dat de schade meevalt, goed idee dat dagboek.

ja rustig aan maar voor hem, hou ons op de hoogte

Het gaat iets beter nu.
Zn evenwicht is nu helemaal zoals het hoort.
Hij speelt nu ook weer veel met Luna.
Hij wilt nog niets van de buren met hun hond weten hoewel dat toch zijn beste maatje was.
( altijd leuk hoe ze vanachter de schutting met elkaar "praten" )
Maar hier heeft hij dus totaal geen behoefte aan.
Hij gromt nu niet zo snel meer naar alles en iedereen maar houd iedereen wel op afstand.
Gister kwam een van de kinderen uit de buurt naar hem toe ( dat jochie doet dat altijd met een honden koekje ) en dat liet hij gelukkig wél toe.
Ik wilde dit eerst vermeiden maar hij ging al helemaal op zijn rug liggen zodat t jochie hem over zijn buik kan aaien.
Met kwispelen en al erbij.
Normaal is het daarna ' zit ' en krijgt hij zijn koekje maar hij ging niet zitten.
Ton heb ik het afgebroken.
Ik wil echt geen ongelukken

Gister hebben we wel weer een wandeling van een uur gemaakt ( wel veel korter als normaal maar hij is nog steeds erg moe )
Ik heb hem maar aan de lijn gehouden ik ben zo bang dat ik hem anders kwijtraakt.

Ik heb een keer geprobeerd om ' volg ' zeggen met een koekje in mijn hand maar hij volgde niet maar begon alleen maar te janken om het koekje.
Ik heb het er maar bij gelaten ik wil hem niet teveel prikkels geven.

Wat ik wel heel erg vind is dat hij gewoon nog steeds binnen plast.
Met een pup negeer je het "ongelukje" maakt het schoon , zet je pupje buiten en beloont het pupje als deze dan buite plast , maar ik heb geen flauw idee wat ik hiermee moet.
Hij is namelijk gewoon zindelijk.