Hellup! Een puber!

Al vooraf mijn excuses voor  de lengte van mijn verhaal. Maar ik wil zo uitgebreid mogelijk het gedrag van mijn pubertje omschrijven. Alvast bedankt voor allee mensen die de moeite nemen het door te lezen :)

We hebben Tommie nog niet zo lang. (ras: onbekend, we denken wel dat er iets van een Whippet in zit)

Hij komt uit Kreta en hebben hem via dit forum als tip gekregen.

We zijn heel erg blij met hem. Hij is pienter, vreselijk lief voor alle mensen (ook kinderen, hoe druk ze ook zijn) en dieren.

Maar nu merk ik dat hij enorm in de puberteit komt. Hij is zo vreselijk ongehoorzaam! Hij is nu ongeveer 9 maanden oud.

Er zijn momenten dat hij ontzettend goed naar me luistert. Op die momenten weet ik dus dat hij het wel kan.

Aan de lijn lopen gaat super, hij trekt niet, maakt oogcontact. Maar als hij losloopt kan hij het zomaar ineens in zijn bol krijgen. Opeens komt hij niet meer als ik hem roep. Hij reageert totaal niet meer op mijn gefluit en geroep, zelfs geen beweginkje met zijn oren, het is alsof ik niet meer besta.

En dan draait hij zich om en loopt weg. Uit mijn gezichtsveld, tuinen in, een keer zelfs een spoorweg op en ook bij mensen hun huis binnen. Ik blijf dan maar op dezelfde plaats staan en roep af en toe. Op den duur komt hij dan wel terug. Maar nog steeds niet naar me toe. Hij blijft om me heen hangen maar net ver genoeg bij me vandaan om de riem niet vast te kunnen gespen. Alle foefjes om hem te lokken kent hij nu al... die werken niet meer. Hij komt niet naar de honden toe van de mensen waarmee ik praat. Hij weet al dat dan die mensen hem alsnog bij zijn halsband pakken. Boos worden werkt averechts, dan komt hij helemaal niet meer. Vleien werkt ook niet, lokken met leverworst, speeltjes, stokken... niets helpt.

Ik ben hem vandaag 3 kwartier kwijt geweest. Totdat een buurtbewoner aankwam lopen Tommie was zijn tuin ingelopen en stond tegen de schuifpui aan te krabbelen. Een maal open liep hij doodleuk bij hem naar binnen.

Ik word er zo moedeloos van. Als ik hem alleen nog maar aan de lijn hou, dan komt hij niet aan zijn dagelijkse portie lichaamsbeweging. Dan gaat hij thuis narren. Ik loop elke dag, naast drie standaard wandelingetjes van zo'n 15 a 20 minuten, ook nog zo'n 1,5 uur met hem door de polder. In de tuin laten dollen gaat niet, want hij is zo slank dat hij door elke kier kan ontsnappen en zelfs over de halfhoge schutting springt. Daar leggen we hem dus aan een lange lijn.

Ik kan hem thuis wel uitdagingen bieden dmv puzzels. Maar ik vraag me af hoe lang ik dat moet blijven doen. Hoe lang duurt zo'n puberteit en hoe weet ik dat ik het loslopen weer eens kan proberen? In de buurt lopen veel mensen die hun honden nooit meer loslaten omdat ze anders weglopen. Dat wil ik echt niet! Moet er niet aan denken. Juist die lange wandelingen met een hond die overal loopt te snuffelen en met andere honden speelt.... dat was de voornaamste reden dat ik zo graag een hond wilde.

Ik doe een cursus met hem. Ik leer er een hoop, maar er lopen ook konijnen over datzelfde veld als het stil is. Dat ruikt Tommie waardoor ik meestal met een soort snuif en snuffelmachine over dat veld loop.... De concentratie laat wat te wensen over zeg maar. Meestal oefen ik thuis en dan pikt hij het snel op.

Op de momenten dat hij zo goed luistert kan ik hem wel opvreten, zo lief vind ik hem dan. Maar als hij zo aan het draken is dan kan ik hem wel schieten. Ik weet dat dat niet goed is... dat hij die frustratie ruikt en dat dit averechts werkt. Maar ik ben bang dat hij eens een keer zover afdwaalt dat hij me echt niet meer kan vinden (hij is gechipt, maar wie weet in wat voor ellendige situatie hij kan belanden) of onder een auto belandt, of een ongeluk veroorzaakt.

Het gekke is dat Tommie vaak wel luistert op mijn gefluit als hij met andere honden aan het spelen is.... dan weigeren juist veel honden om te komen. Maar juist Tommie maakt zich dan los uit het gewoel en komt als een speer aanrennen en gaat dan netjes aan mijn voet zitten. Maar als we gewoon rustig wandelen en hij snuffelt wat dan krijgt hij het vaak op z'n heupen.

Wie heeft tips... en wie kan me zeggen hoe lang deze periode (s?) duren?

Ik lees even mee, heb nu nog een pup maar ben alvast aan het voorbereiden op die puberteit haha

Ik denk dat je hem inderdaad moet uitdagen met hersenwerk. Op facebook is een facebookgroep vol met tips en ideeën, van makkelijk tot moeilijk en helemaal niet duur. Ook zou ik eens kijken hoe het gaat met een lange lijn, want dit lijkt me echt levensgevaarlijk. Wil je niet bang maken, maar ik hoorde vanavond nog een verhaal van een weggelopen beagle die zijn avontuur eindigde op de snelweg

En ik moet gewoon even zeggen dat ik Tommy echt een GEWELDIGE naam vind haha

Hou vol, echt waar het komt goed

Ik heb heel lang met Nero aan de longeerlijn gelopen, want hij zag ook alles om hem heen behalve mij.

Wat hielp was een simpel piepertje ( zo'n piepbeestje ) die was alleen voor in het bos.

Dan was ik leuker dan de rest en kwam hij netjes naar mij toe.

Mocht hij even spelen daarmee en stopte ik het weer in mijn zak.

Je zal vast nog meer tips krijgen.

Over hoelang het gaat duren... tja, de mijne is net twee

Het is een laatbloeier zeggen we maar.

Kan het zijn dat hij, als hij naar je toe komt, altijd aan moet? Leer hem dat hierkomen niet einde plezier betekend. Oefen met de lange lijn, roepen = iets lekkers of een knuffel of even spelen en daarna direct weer vrij.

Denzel is helemaal gek van een tennisbal, echt, hij vind het hè-le-maal de bom. Hij krijgt de bal echter alleen maar als ik op het hondenfluitje blaas.........  Ik heb de bal altijd in mijn zak, Denzel luistert erg goed, maar in geval van nood of als ik zie dat hij in zijn jachtmodus schiet blaas ik op het fluitje, Denzel komt als een speer, we spelen even met de bal tot ik het afbreek en de bal weer wegstop. Fluitje=bal=de bom=als de sodemieter zorgen dat ik bij het vrouwtje kom.......

Zou hem inderdaad dan verlopig alleen "loslaten" aan een lange riem. Ook hier is de periode geweest,probeer rustig te blijven en als je hem echt vast wil doen,bv aan als je naar huis wilt,op tijd te roepen zodat hij ook tijd heeft om te komen en dat het niet gelijk gevaarlijk kan worden als hij nog doorloopt.

Nee, ik roep hem incidenteel, zomaar en beloon hem dan rijkelijk met kleine brokjes. Dan hoeft hij dus niet altijd aan de lijn. Lokken met een bal of speeltje werkt niet, die boeien hem niet zo. Hij is wel een grote snoepkont. Het hondenfluitje is een idee..... dan moet ik alleen iets verzinnen waarvan hij helemaal gek is. En dat is een moeilijke.... hij is enthousiast bij een hoop dingen, behalve als hij zo'n ongehoorzame bui heeft. Dat boeit niks hem... alleen de geurtjes om hem heen en al het eten dat op straat ligt.

Er zijn al een paar tips gegeven . Hopelijk kan je daar wat mee. Zelf heb ik dat zo heftig niet meegemaakt, ze bleven altijd wel in het zicht. Wat ik je wel als tip kan geven, ook omdat je je een beetje zorgen maakt als je hem aan de lange lijn houdt dat hij zijn energie niet kwijt kan: dat je al best kan oefenen om met hem te fietsen. Puzzelwerk is prima, maar een actieve hond zal lichamelijk toch ook zijn energie kwijt moeten (dat merk ik hier namelijk heel sterk). Zelf ben ik ook begonnen met 9 maanden naast de fiets te leren lopen. Let erop dat je enkel rechte stukken fietst, en dat je hond niet harder gaat dan draf. Op die manier creëer je spieren (en conditie). Bouw het rustig op, draven langs de fiets en alle geuren negeren is vermoeiender dan je denkt in het begin.
Daarnaast nog als extra tip: let wel op dat de paden niet te warm worden. Het wordt zomer, dus als je besluit om met lekker weer te gaan fietsen en de grond is warm, kan het al snel te heet worden voor Tommie. Ik fiets daarom vooral in de avond en heb het voornemen in de zomer eigenlijk in de ochtend te gaan fietsen, voordat het echt warm wordt.

Verder, zoals ik het lees, hebben jullie al wel een band. Tommie is nog niet zo lang bij je toch, maar hij vindt jou wel al leuker dan andere honden, en hij besluit dat het ook heel leuk is om met je te werken. Dus het zal allemaal goedkomen, puberteit vraagt eenmaal om een hoop geduld. Ik vermoed dat zijn jachtinstinct soms wat overheerst. Wat je dan ook kan doen, om hem (en jezelf) hierin te begeleiden, is dat jachtinstinct zo af en toe toe te staan, door met hem speuren/jachttraining te gaan doen. Zo leer je elkaar beter kennen, kun jij de signalen herkennen wanneer je hem terug kunt roepen en kun je het weglopen beter voor zijn. En hij krijgt zijn jacht-uitdaging waardoor hij er hopelijk minder behoefte aan zal hebben. Veel succes en plezier met je nieuwe maatje!

Eerst en vooral: bekijk de puberteit met de nodige humor.  

Ze groeien op, ze worden volwassen, ze zijn pienter en intelligent en zoeken en vinden nieuwe wegen en nieuwe mogelijkheden in hun leefwereld en hun relaties. Geweldig is dat toch! (ook al kan je er op dat moment niet altijd om lachen )

Wat het loslaten betreft: dat kan je best even niet meer doen, omdat het te gevaarlijk is als ie zo écht wegloopt. Zoals Susanne hierboven aanhaalt: er zijn vele andere mogelijkheden om je hond toch z'n beweging te gunnen.

De puberteit is ook een ideale periode om de voorkeuren en interesses van je hond te leren kennen (samen met hem, hij is nu in volle ontwikkeling). Die kan je dan net gebruiken om samen leuke dingen te doen (zoals dat speuren). Probeer het dus niet enkel te zien als een snertperiode waar je doorheen moet, maar als een goeie opportuniteit voor jou om je hond te leren kennen en te sturen.

Hoe lang de puberteit duurt, is afhankelijk van hond tot hond en ook van hoe je ermee omgaat. Blijf duidelijk, vriendelijk en geduldig. Makkelijk gezegd, I know, maar 't werkt beter dan frustraties.

Susanne, we hebben inderdaad al een band. Als ik weg ga voor een boodschapje zit Tommie een tijdje zachtjes te piepen voor het raam en te kijken tot ik weer terug ben. Ook al zijn er andere mensen bij hem. Mijn man, de kinderen..... hij mist me toch. Helaas kan ik er niet de tijd insteken die ik graag zou willen. Ik heb een druk gezin. Tommie heeft al heel wat tijdelijke verzorgers gehad voordat hij definitief bij ons terecht kwam.... Ik merk dat hij veel mensen aardig vindt.... af en toe heb ik het gevoel dat hij al snel weer ergens anders zou kunnen aarden. Ik hoop dat ik toch, ondanks alle andere verplichtingen, de band kan verdiepen.