Vakantiekiekjes uit de hondenhemel

super mooi en zo herkenbaar!!!!

goed dat je er ook een topic over opent en ieder zal hier zijn mening over hebben en dat mag ook natuurlijk

maar ik denk als je dit eenmaal een keer gevoeld heb dat je er gewoon ook niet onderuit kan

Ik wens je heel veel sterkte!!!

-

Wel goed Dobber dat je een schrijver erkend. Na jouw opmerking was ik ook nieuwsgierig, omdat het me ook opviel. 

Als je Ts googled zie je dat hij een freelance journalist is en tekstschrijver.

Dus niet zo raar dat je het gevoel hebt wat je hebt.

Ik weet niet of het daarom minder echt of oprecht is, maar het verklaard wel de manier van schrijven.

Ieder vindt of heeft een eigen vorm om persoonlijke en ingrijpende gevoelens en ervaringen uit te drukken. Een schilder bv zal gevoelens en persoonlijke ervaringen makkelijker gieten in tekening of schilderij, een schrijver in verhaal vorm, een songwriter in lied vorm, een beeldhouwer in beeld vorm etc. Dit maakt persoonlijke beleving en emotie toch niet minder echt, niet minder oprecht. 

Ik ben van mening dat heel persoonlijke beleving van ervaringen en de gevoelens niet ter discussie zouden moeten staan. Bij persoonlijke beleving en emotie van individuele ervaring van iemand vind ik discussie over de individuele beleving, gevoelens en de uiting vorm die iemand kiest ongepast. Het wordt niet gedeeld ter beoordeling of discussie.

Persoonlijk uit ik me ook graag in woorden, of poëzie. Het is een vorm die voor mij fijn is om mezelf te uiten en helend kan werken. En soms geef ik daarmee ook weer iets door aan anderen door het te delen, zoals de ts in dit topic met z,n verhaal doet. De persoonlijke  ervaring en gevoelens zijn daarmee toch net zo echt en oprecht als die van iemand die een andere vorm kiest en/of past?

" Wel goed Dobber dat je een schrijver erkend. Na jouw opmerking was ik ook nieuwsgierig, omdat het me ook opviel. 

Als je Ts googled zie je dat hij een freelance journalist is en tekstschrijver.

Dus niet zo raar dat je het gevoel hebt wat je hebt.

Ik weet niet of het daarom minder echt of oprecht is, maar het verklaard wel de manier van schrijven. "

Moet ik hier uit op maken, dat mijn reactie ook een verhaal is, door mijn verdriet?
Dit gevoel krijg ik nu namelijk. Het is een ervaring geweest, nadat Cloe is overleden. De filosofie van Rudolf Steiner spreekt me erg aan, misschien mocht ik het daarom beleven, c.q. stond ik er voor open. Ben ook realistisch, niet alleen zweverig.

Ik denk Hanna dat je uit mijn opmerking moet opmaken wat er staat.

Ik snap dat het Dobber opviel dat het stuk taalkundig heel correct is opgesteld en dat dit opvallend is op een hondenforum, wat mij betreft.

Dat  het daarom bij mij ook in het oog sprong en ik verder ben gaan kijken op google uit nieuwsgierigheid naar de afkomst.

Dat ik daar uit opmaakte dat Ts een freelance journalist is en tekstschrijver en dat dit verklaard waarom  het geschrevenen tekstueel en taalkundig in elkaar zit zoals  het in elkaar zit.

Niets meer en niets minder. En dat ik vanaf hier niet kan beoordelen of het daarom c.q. daardoor minder oprecht zou moeten zijn. Zelf heb ik drie honden verloren en schrijf ik alleen maar uit het hart,  dus ik snap niet dat aan mijn intentie word getwijfeld. Maar blijkbaar was ik te kort van stof  en of heb ik de verkeerde woorden gebruikt.

Verder sluit ik mij aan bij Petra en ben ik het eens dat een ieder zijn verdriet of beleving moet ervaren zoals hij of zij dat voelt en als men deze gevoelens wil vertalen in woorden dat vooral moet doen zoals degene dat wil.  En dat dit niet de plek is om dit middels een discussie te bespreken.

Hopelijk heb ik mezelf nu duidelijker gemaakt dan mijn reactie eerder.

 Dit was overigens mijn reactie op het stuk eerder. Wellicht dat dit niet gelezen is.

Dobber, ik verdien inderdaad mijn brood met schrijven. Dit verhaal heb ik geplaatst op mijn weblog. Vond het zo bijzonder wat ik heb meegemaakt, dat ik ook heb besloten om het hier te plaatsen. Onder mijn eigen naam. Wetend dat ik me wel heel kwetsbaar zou opstellen. Voor sommigen is dit een zweverig verhaal. Voor anderen zeer herkenbaar. Uiteraard pas ik allerlei schrijverstrucjes toe. Ik ben schrijver. Wil dat de lezer geboeid raakt én geboeid blijft. Dat is mijn vak. Ik ben inmiddels gegoogeld. Geen probleem. Nergens anders op internet zal men iets 'zweverigs' van mijn hand aantreffen. Ik heb gewoon iets heel speciaals meegemaakt en wil dat graag met andere hondenbezitters delen. En iedereen mag uit dit verhaal wat hij of zij wil. 

Schrijver of geen schrijver trucjes, ik heb " genoten" van je verhaal.

vreemde woordkeuze misschien, weet het even niet anders te verwoorden.

met tranen in mn ogen, heb ik je verhaal meerdere malen gelezen en op de foto's ingezoomed. Prachtig.

ik wens jullie veel sterkte met dit grote verlies, fijn dat je het nu een plekje hebt kunnen geven!

Als je gezegend bent met zulk talent is het alleen maar geweldig dat wij daarvan mee mogen genieten.

Het verdriet, de pijn en de bijzondere ervaring blijft hetzelfde..., op welke manier het ook op papier komt.

Bedankt voor je ervaring hiermee te delen.

Lieve groet.

Wauw, een heel mooi en bijzonder verhaal!

Dank je wel, ook ik ken het gevoel dat Olaf nog even bij mij is, het is elkaar missen maar op zo'n moment is er één en al warmte, dit heeft 4 maanden geduurd, steeds gezegd ga maar naar het licht ik zie je daar straks weer. Nu is dit sinds 2 maanden niet meer als ik bij zijn graf ben voelt het ook leeg, ik zeg dan goed zo jongen straks kom ik ook. Wel voel ik de band van liefde nog steeds. Het is goed zo. Mensen die dit niet ervaren kunnen dit ook niet geloven pas als je het ervaart weet je dat het waar is, Als ik straks over ga dan weet ik dat Olaf mij als eerste tegemoet springt.

bij mij is het een week en dag geleden 

dat ik mijn lieve kleine ventje yoni

moest laten inslapen ook door 

die  KL....te kanker

leef met je mee

heel veel sterkte toegewenst ! 

en altijd welkom

groetjes cinneke

bij mij is het een week en dag geleden 

dat ik mijn lieve kleine ventje yoni

moest laten inslapen ook door 

die  KL....te kanker

leef met je mee

heel veel sterkte toegewenst ! 

en altijd welkom

groetjes cinneke

Door zulke verhalen begin ik te geloven  dat ik mijn overleden hondje (30-7-2014) later weer ga zien .Dat helpt me hopelijk om weer de leuke dingen van het leven te willen zien.

Zo enorm mooi en vol gevoel geschreven, ik werd er ook helemaal stil van.

Ik wens je nog veel sterkte met het verlies van je lieve maatje.

ik heb met bewondering en al eerder gereageerd, gelezen, is het niet zo dat vele dit ook mee maken, na het overlijden van hun dierbare hond ? het niet kunnen en willen beseffen dat het ..over is ?

is het niet zo dat in huis de hond wordt beleeft terwijl we heel goed weten dat de hond er niet meer is ? snachts horen van... en dan gaan kijken en een schaduw zien ? durven we daar niet over te praten ? nu dat topicopener dat wel durft en prachtig verwoord heeft durven vele het te beamen dat er wel degelijk iets is tussen hemel en aarde, en dat onze dierbare honden waar we zoveel mee beleeft hebben nog lang niet weg zijn, en dat het even duurt voor we ons kunnen aanpassen, we hebben het losgelaten. en hoe vaak zeggen we , straks zie ik je weer ? straks kom ik je weer tegen en gaan we verder samen, ons verstand zegt, is dit mogelijk ? misschien niet, wie zal het zeggen, maar als we dat niet denken is het verdriet nog groter en kan je er niet mee omgaan, het weerzien betekent niet echt een afscheid, denk daar maar aan als men het zweverig vind.

Kippenvel..

Ik kan niet anders dan me bij het bovenstaande aansluiten.

Na het overlijden van Tessa en Rano was het vreselijk leeg in huis.

Geheel onverwacht kwam Patch op mijn pad, zouden Tessa en Rano hem gestuurd hebben om de leegte op te vullen en hem een fijn leven te gunnen....