Ruzie tussen buurhond en mijn hond

Ik heb een Mechelse herder van 2,5j oud, de buren hebben een pittige york die op de loer ligt tot ik met mijn hond de tuin in ga. Van zodra de york beweging hoort gaat hij als een gek te keer aan de omheining met als gevolg dat mijn hond ernaartoe vliegt. Ik moet ze er dan echt af sleuren, commando's hoort ze niet eens meer en snoepjes en spelletjes interesseren haar op dat moment ook niet meer.   Ik heb mijn hond geleerd om fietsers en joggers te negeren maar een fietser die passeert, dat duurt maar even. De buurhond staat daar de hele dag door te blaffen. Hoe kan ik mijn hond leren de buurhond te negeren? Valt dat wel te leren? Ik begrijp dat het natuurlijk hondengedrag is, maar als mijn hond knapt door de omheining heen zal de schade voor de york veel groter zijn dan voor mijn herder. Ik wil geen risico's maar wil ook gewoon kunnen genieten van spelen met mijn hond in de tuin.

hoe moet ik me de omheining voorstellen? Als het maar om een klein stukje gaat, waar ze elkaar door kunnen zien..dan zou ik zeggen 'blokkeer dat stuk met een houten plaat/vuilniszak en voor plakken o.i.d?'
Dat ze elkaar in ieder geval niet meer kunnen zien..
Verder lijkt me handig om je buren er ook bij te betrekken, dat jullie er samen aan gaan werken.

En als je op een afstandje aan de riem gaat oefenen? Van een afstand kun je misschien nog wel contact maken en dan kun je die afstand steeds iets verkleinen?

De omheining is een gewone draad en loopt over 50m door. Ik ben wel van plan om er iets voor te zetten, heidematten ofzo, maar dat gaat beide honden niet tegenhouden om tegen die omheining op te springen. De buren zijn oude mensen en hun york heeft volgens mij niet veel opvoeding gehad. Ze hebben ook al meermaals laten verstaan dat ze Mechelse Herders maar niks vinden dus ik verwacht niet veel medewerking.    

Wij hebben 2 teefjes thuis, een heel onderdanige kruising labrador x border collie en een naar andere honden toe dominante bullmastiff. Deze zijn even oud en zijn samen opgegroeid, tussen onze honden klikt het en weten ze beide welke rang ze in 'onze roedel' hebben.

Onze buurman heeft een berner senner reu die heel dominant is en zeker 2 x zo groot als mijn bullmastiff. Onze beide honden gehoorzamen perfect en wijken geen moment van hun baasjes af, we (vooral ik) steken heel veel tijd in liefde en beweging. Als wij gaan wandelen lopen ze heel vaak los en gaan ze niet ver uit onze geburen.

Keyla de bullmasiff negeert andere honden op wandelingen of bij vrienden thuis. Ook als er andere honden in onze hof zitten, is er snel uitgemaakt wie de baas en met welke ze kunnen spelen of niet.

De bernersenner van de buren zit heel vaak alleen buiten en blaft op alles wat beweegt, zonder stoppen. Zelfs als wij onze achterdeur nog maar openen begint hij te blaffen met vee decibels. Als hij dan het geluid hoort dat we onze honden los laten uit hun ren, komt hij naar de draad afgestormd en is het heel felle ruzie tussen hem en onze bullmastiff. Zo ver dat ik alle verschillende malen met Keyla voor ernstige verwondingen naar de dierenarts ben gegaan (gebroken teen, tand uit, gaten in haar lip). Het zag er heel bloederig uit en niks kon hun afleiden tot ze uitgeraast waren. 

Dit probleem is hier nu al 5 jaar en bijna krijgen we ze het afgeleerd om altijd naar elkaar te gaan en te vechten.

Dit heeft heel veel bloed, zweet en tranen gekost.

Wij hebben nu een dubbele draad staan met eerst enkel aan onze kant een takkenhaag van 1,5 meter hoog. Zo konden ze elkaar niet meer zien en aanraken door de draad tot...

Ze beiden zo slim waren om al hun kracht in te zetten om elkaar te pakken boven de draad. Keyla gebruikte zelfs de takkenhaag als opstapje om zo over de draad te kunnen.

Gelukkig was ik er telkens snel genoeg bij om haar bij haar nekvel terug te trekken. Geloof me, tussen zo een 2 vechtende honden kom je absoluut niet graag tussen. Deze vechten denk ik eens bij elkaar tot er 1 het loodje legt.

Na lang nadenken, de oplossing gevonden. Over heel de lengte voor de takkenhaag hebben we betonnetten geplaatst van 2 m hoog. het is stevig, hun hoofd past er niet tussen en het zouden superhonden moeten zijn om zo een net verticaal omhoog te klauteren.

Nu weten we dat als ze een de draad staan te blaffen en grommen op elkaar, dat er geen gewonden meer zullen vallen.

Ik denk wel dat je in de eerste plaast moet proberen de beide honden laten kennis te maken op ander domein of tijdens een wandeling, maar helaas is onze buurman niet zo een wandelaar en is het er nooit van gekomen. 

Mijn hond Keyla vliegt nu niet meer naar de draad bij de eerste blaf die zij hoort en komt heel flink naar het baasje. Moest ze er toch nog eens heen vliegen, loopt ze wat heen en weer tot ze beseft dat ze niet meer aan hem aankan, ze loopt nadien zelf helemaal uit haar eigen haar ren in. Ze weet dus heel goed dat wat ze doet niet mag, maar heel soms is de verleiding te groot.

Ik hoop met mijn verhaal en onze oplossing(-en) te vertellen, dat jullie wat geholpen zijn.

Alvast veel succes!

Tips over hoe je dit het best kunt oefenen heb ik niet. 

Persoonlijk zou ik echter wel een degelijke schutting neerzetten op het stuk waar het om gaat. Een waarbij het echt Onmogelijk is dat er een hond doorheen, of overheen kan gaan. En die daarnaast gewoon dicht is (niet door beplanting, of riet, maar gewoon stevig dicht. Dus met hout o.i.d.). 

Heidematten tegen een draadje aan gaat niets oplossen. Als je hond een paar keer tegen die heidemat gaat staan, erin duikt, sullen er al snel gaten in vallen. 

In het kort: investeer allereerst in een goede, degelijke schutting. 

Territorium, bewaken ervan......

Althans zo zag men het vroeger.

Nu wordt er in een andere richting gekeken.

Een hond en zijn territorium. Dit is een gebied waarin de hond een veilig gevoel heeft. Of het gevoel heeft veilig te zijn.

Van zodra dit benaderd of betreden wordt, valt het veilig gevoel bij de hond weg en ontstaat er een angst. Waarop door heel wat honden heftig en zeer heftig kan gereageerd worden.

En uiteraard is er dan nog het feit dat een hond een prikkeldier is. En dus reageert op prikkels. Een hond van de buren kan een hele grote prikkel zijn.

De york laat hier duidelijk een signaal van angst en stress zien. Als dit niet degelijk begeleid wordt (meestal door gebrek aan kennis en bvb vooroordelen tov in dit geval de Mechelse herder) krijg je helaas dit soort situaties. En deze bezorgen de honden heel wat distress (lange negatieve stress) die niet goed is voor de gezondheid van de hond. 

Je kan inderdaad de hond leren dit te negeren. Maar om dit alleen te doen zonder specifieke kennis is heel moeilijk het zij onmogelijk.

Een voorbeeld.

Ik heb een hondengedragsschool. Is absoluut niet te vergelijken met een traditionele hondenschool. Ik werk op en met het natuurlijk gedrag van de hond en zijn eigen intelligentie en leermethodes.

Wanneer men les bij mij volgt begint dit binnen. Daar beginnen we met dat de eigenaars leren hun honden rustig en ontspannen te laten worden. Dit bouwen we rustig op en uit. Na een aantal lessen is een volgende stap naar buiten in een rustige omgeving en wordt er toegepast en uitgebreid wat ze al geleerd hebben.

Nu kom ik eindelijk  to the point 

Van de week wandelen we 's avonds tijdens de les door een rustige straat. Wat er niet in mijn scenario geschreven stond was dat er in één van de tuinen die we passeerde 3 staffords naar voor aan de omheining komen gevlogen. 

Mijn cursisten kregen ter plaatse een infarct  en wilde meteen zo snel mogelijk weg. De eigenaar van de staffords floot de honden terug. Maar kwamen snel terug.

Ik heb de cursisten gevraagd hun honden te laten zitten en te doen wat ze geleerd hadden om rustig te worden.

Zelf heb ik dan een splitup gedaan. Mezelf in de lijn van de staffords en de honden van de cursisten gezet.

Met als resultaat. De honden deden het echt geweldig zaten daar heel rustig en hadden geen interesse in de staffords. Door het feit dat les volgende honden heel rustig zaten en totaal niet reageerde werden ook de staffords rustig en ook de cursisten ontspande.

Zelfs de York kan geleerd worden rustig te zijn.

Dus belangrijk als je iemand zoekt om je te helpen zou ik al eerder zoeken in de richting van iemand die de BAT theorie echt zeer goed beheerst

Wel mijn advies, heel simpel, maak zelf vriendschap met de buurhond, roep zijn naam als je naar buiten gaat en geef dat beest een honden koekje door het hek..durf haast te wedden , dat als je dat een weekje volhoud, de rust weer keert en jouw hond reageert dan ook rustig.

Wat is een 'gewone draad'? Een schutting? Gevlochten ijzer? Iets anders? 

Onze buurhond en die van ons moeten elkaar ook totáál niet. In ons geval alletwee herdershonden. De erfscheiding bestond uit een heg, daar gingen ze dwars doorheen dus snel een houten hek ervoor geplaatst tot halverwege de heg zodat ze elkaar niet meer kunnen zien. Sindsdien 80% minder last van het tekeer gaan naar elkaar. Het fokte ze gewoon heel erg op dat ze elkaar konden zien, wat het gedrag uitlokte. 

Nu ze elkaar niet meer kunnen zien is er veel minder aanleiding om tegen elkaar tekeer te gaan. Ze horen elkaar wel (en ruiken het vast ook) en weten van elkaar dat ze er zijn, maar het is niet een continuë gespannen situatie meer. 

Dat is dus mijn advies: zorg dat de honden elkaar niet meer kunnen zien. 

 Wat je moet weten over dominantie en rangorde.

De dominante hond bestaat niet, het is geen karakter eigenschap.

In een roedel bestaat geen vaste hierargie, de rang is niet aan de orde bij honden. 

http://www.hondenwijzer.com

http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/dominantiemodel-de-mythe.php