Akita wat voor mij?

Zie net dat de Shiba Asha in het asiel 'Dieren zonder Dak' in Lommel zit. Geen goede plek voor een hond, al heel wat horrorverhalen over gehoord. Daarom ook dat hij niet op de rescue stond.

Heb niet alles gelezen maar zou aanraden met de rasinfo contact op te nemen van de club. Naar een clubwandeling of clubdag te gaan.

Vind de Japanse Akita een fantastische, mooie hond.
Voor ik mijn 2e Labrador had nu ruim 1 jaar was de Akita de hond waar ik voor wilde gaan.
Na mezelf te goed hebben ingelezen zou deze hond niet geschikt voor me zijn gezien mijn ervaring of het gebrek eraan en omdat ik toen dacht dat het voor mij niet paste om waarschijnlijk altijd met een aangelijnde hond te lopen die geen allermans vriend zou zijn en niet met andere honden zou kunnen.

Nu met mijn echte labrador denk ik wel eens van 'Was hij nou maar niet zo enthousiast naar iedereen en wilde hij er nou maar niet steeds bij zitten (bezoek) en had hij nou maar niet steeds de behoefte om vrienden te maken bij zijn soortgenoten'.
Dus achteraf had de Akita misschien perfect bij me gepast, houd ook veel van katten gezien de Akita wel eens de kat onder de honden wordt genoemd.
Ben blij met mijn labje, t is een lieve schat hoor maar een Akita blijft aantrekken.

Zoals je overkomt, is dat m.i. heel overwogen, denkt goed na en verdiept je in het ras, dus ook in de 'mindere' kanten en bent bereid een poos alles te laten bezinken en dus nog te wachten, hartstikke goed.

Ik heb geen adviezen voor je. Ken het ras niet. Zit zelf momenteel ook midden in de zoektocht naar het juiste ras.

Vind het leuk om mee te lezen en top dat je er zo goed over nadenkt.

* even ter verduidelijking, ik ben ivm het werk een paar dagen niet aan het internet toegekomen. Al dan niet privé in ieder geval..

Het woord twijfelen is niet zozeer van toepassing.
Ik wil gewoon niet koppig zijn en het gewoon doen en dan vervolgens tegen de muur lopen omdat ik een verkeerde keuze heb gemaakt. Het gaat mij erom dat de keuze van een hond een hele belangrijke keuze is. Je kan een hond niet kopen net zoals een auto of een computer. Bevalt hij niet? Dan doe je hem weg.. Misschien is dat wel de redenatie van veel jongeren op dit moment. Maar daar ben ik gewoon tegen.

Ik sta echter wel open voor suggesties.
Het is echter nog steeds zo dat een Akita wel mijn hart sneller doet kloppen. En als het aan mij licht komt die er ook wel.
Maar waarschijnlijk nu nog niet. Later pas, als ik het flink rustiger heb. Maar zou het wel graag willen.

Die Finse Lappenhond vind ik wel mooi. Ervaringen mee?

" Vind de Japanse Akita een fantastische, mooie hond.
Voor ik mijn 2e Labrador had nu ruim 1 jaar was de Akita de hond waar ik voor wilde gaan.
Na mezelf te goed hebben ingelezen zou deze hond niet geschikt voor me zijn gezien mijn ervaring of het gebrek eraan en omdat ik toen dacht dat het voor mij niet paste om waarschijnlijk altijd met een aangelijnde hond te lopen die geen allermans vriend zou zijn en niet met andere honden zou kunnen.

Nu met mijn echte labrador denk ik wel eens van 'Was hij nou maar niet zo enthousiast naar iedereen en wilde hij er nou maar niet steeds bij zitten (bezoek) en had hij nou maar niet steeds de behoefte om vrienden te maken bij zijn soortgenoten'.
Dus achteraf had de Akita misschien perfect bij me gepast, houd ook veel van katten gezien de Akita wel eens de kat onder de honden wordt genoemd.
Ben blij met mijn labje, t is een lieve schat hoor maar een Akita blijft aantrekken.

Zoals je overkomt, is dat m.i. heel overwogen, denkt goed na en verdiept je in het ras, dus ook in de 'mindere' kanten en bent bereid een poos alles te laten bezinken en dus nog te wachten, hartstikke goed. "

Mira

Elk ras heeft zijn voors en tegens. Maar dat geld met mensen ook. Met mannen EN met vrouwen ^^ ;-)

Dat is het grootste probleem echter niet. Maar ik wil niet dat mijn tegens een groot probleem gaan worden voor de hond. Wat het punt is. Ik kan mijzelf wel uiten. Maar een hond doet dat niet. Anders dan de manieren zoals wij die al kennen uiteraard. Maar zal daardoor geen prettig leven hebben als ik geen goede keuze maak die niet bij mijn levensstijl of mogelijkheden past.

Ik behoor ook tot de "jongere " groep :D (21j) 

ik ik heb enkel ervaring met de keeshond dus ik kan je niet helpen.:D 

vind het heel knap dat je er zo goed over nadenkt!! 

Door jouw avatar ben ik wel een beetje geprikkeld over de Shiba Inu,

Niet dat ik nu als een vlaggetje ben omgewaaid. Maar ik wil wel graag van alles weten over de Inu familie.

Ik zie bij de resque voor zover ik kan zien bij alle Shiba Inu's dat ze niet goed overweg kunnen met kinderen.

Klopt dit over het algemeen met de Shiba Inu?

Want als ik YouTube bekijk dan zie ik ze wel met kinderen spelen. (Voornamelijk Japans)

Door jouw avatar ben ik wel een beetje geprikkeld over de Shiba Inu,

Niet dat ik nu als een vlaggetje ben omgewaaid. Maar ik wil wel graag van alles weten over de Inu familie.

Ik zie bij de resque voor zover ik kan zien bij alle Shiba Inu's dat ze niet goed overweg kunnen met kinderen.

Klopt dit over het algemeen met de Shiba Inu?

Want als ik YouTube bekijk dan zie ik ze wel met kinderen spelen. (Voornamelijk Japans)

Hoe meer informatie je inwint hoe beter natuurlijk!

In de Nippon Inu familie (Inu betekent 'hond' in het Japans) bevinden er zich verschillende rassen:

Akita, Shiba, Shikoku, Hokkaido, Kai, Kishu. 

Het zijn stuk voor stuk oerhonden: ze zijn zelfstandig, zelfzeker, stoer, afstandelijk naar vreemden, onafhankelijk, creatief en actief.

Deze 6 inheemse rassen behoren in Japan tot het Nationaal Erfgoed. De Akita is zo'n 80 jaar geleden zelfs uitgeroepen tot Nationaal Monument. De Amerikaanse Akita is de 'trainbaarste' van de Nippon-hoop, daarna komt de Japanse Akita, vervolgens de Shiba en de Shikoku. Dit omdat zij het sterktst vertegenwoordigd zijn van de hele Nippon groep en ook het beschikbaarst zijn. 

De Shiba's op de rescue site zijn voornamelijk afkomstig van broodfokkerijen en zijn dus, jammer genoeg, onvoldoende gesocialiseerd met dieren, mensen en ook kinderen. Daarom is het van levensbelang om op zoek te gaan naar een betrouwbare fokker die het beste met z'n honden voorheeft, hier zou ik jou bij kunnen helpen. Dit betekent automatisch dat je een jaar of een aantal jaren zou moeten wachten op je pup, maar dat heb je er zeker voor over lijkt me.

Met andere woorden: als de fokker de pups met zo veel mogelijk mensen, kinderen, honden en andere dieren laat kennismaken zal je pup een goede basis hebben om verder op te bouwen zodat je Shiba perfect leert omgaan met o.a. kinderen. Hierbij is het echter uitermate belangrijk dat je naar de hondenschool gaat, meedoet aan groepswandelingen en zeker niet je hond zomaar op speelweides laat. Spreek altijd eerst af met andere baasjes (bijvoorbeeld via hp) zodat je niet voor verassingen komt te staan. Want stel dat je een gevoelig shibbeltje hebt van karakter kan het snel mislopen (zoals bij mij het geval was, hij heeft veel nare ervaringen opgedaan door niet hond-vriendelijke honden op de speelweides tegen te komen, terwijl hij altijd onderdanig was). 

Maar onthoud dit, jouw Shiba/Akita zou ondanks een uitgebreide socialisatie niet hond-sociaal kunnen zijn. Dan ligt dat aan het karakter van je hond, je wist het alvorens je eraan begon dus dan moet dat geen probleem vormen. Het was een namelijk een mogelijkheid. Ook raad ik je aan om heel vroeg (vanaf 8 weken liefst) te beginnen met 'kom'. Op deze leeftijd zijn ze typische pupjes die gemakkelijk terugkomen (nou ja, gemakkelijk voor een Shiba ). Dit betekent echter ook niet dat je Shiba/Akita op latere leeftijd zal kunnen loslopen, het zijn en blijven rasechte oer- en jachthonden die maar al te graag hun neus achterna gaan.

Sporten die je kunt beoefenen met je Shiba zijn: agility (als hij tenminste af de lijn jou volgt en honden en mensen negeert); gehoorzaamheid (hoewel dit maar zelden voorkomt bij Shiba's); flyball lijkt me niet iets voor Shiba's omdat ze vaak niet bal of speeltjes-obsessies hebben;  speuren of zweetwerk is wel een goede uitlaatklep waar de Shiba in zou kunnen uitblinken. Myriam en Walter van de kennel 'Sakura Namiko So' of 'Van de Kerselereveld' beofenen deze eerste sport bijvoorbeeld met hun Shiba 'Ikaiji van de Kerselereveld'. 

Dit is z'n blog en onder dit kopje vind je hem, lekker kroelend met kindjes 

Natuurlijk zou je ook voor een herplaatser kunnen kiezen,

er komen jammer genoeg regelmatig beestjes online (en ze gaan gelukkig snel genoeg offline ) die ook met andere honden of kindjes kunnen. Het zou helemaal super zijn als je een hond zou adopteren! 

Je zou ook kunnen informeren naar fokkers met herplaatsers! 

Hey,

Volgens mij staat de akita er niet om bekend dat ze goed met kinderen zijn. Heb geen persoonlijke ervaring met het ras. Dus wellicht is dit een onterecht vooroordeel. De akita-kenners hier kunnen je daar vast meer over vertellen. Een gedegen socialisatie helpt natuurlijk. Maar als je veel werkt hoe vaak heb je dan de kans om je hond met kinderen te socialiseren? En hoeveel kinderen heb je in je omgeving waar je mee kan oefenen? Jij en je vriendin zijn nog jong. Als jullie een kinderwens hebben is dat wel iets om in je overweging mee te nemen.

Voor ons is potentiële kindervriendelijkheid van een ras onze belangrijkste overweging. Dit betekend ook dat een aantal van onze favoriete rassen afviel. Ik snap natuurlijk dat een rasomschrijving geen garanties geeft. Maar ik wil wel een zo groot mogelijke kans dat het goed gaat. Aldus spreekt een 'jongere' die al een dochter heeft :-).

De Finse Lappenhond lijkt mij een fantastische hond. Bij ons is dit ras door de selectie heen gekomen en we gaan begin maart een bezoekje brengen. Ik zal je op de hoogte brengen van mijn ervaringen. Het is heel kindvriendelijk ras, volgens de overlevering werden ze vroeger zelfs gebruikt om de kinderen 's nachts warm te houden. Het is een makkelijker ras dan de akita qua opvoeding. Maar schijnen wel hun eigenwijze trekjes te hebben.

Link naar de rasvereniging: http://www.finselappenhonden.nl/ 

De Inu's willen sowieso niet zomaar aangeraakt worden, noch door kinderen noch door volwassenen. Dit betekent echter niet dat ze intolerant zullen zijn naar kinderen en volwassenen toe. De kinderen uit de eigen familie zouden ze kunnen beschermen, maar zolang je de hond en het kind niet alleen laat zal er zich sowieso geen probleem manifesteren. Koji is dol op de meeste kindjes maar enkel binnen, buiten heeft hij het niet met kinderen dus dan zorg ik ervoor dat kindjes niet de kans krijgen om aan hem te komen (hij leuk hij er voor hen ook uitziet, het welzijn van mijn hond komt op de eerste plaats). Zolang je je kind leert hoe ze de hond moet benaderen, zal het allemaal oké verlopen. Volgens mij bestaan er ook geen rassen die 'kinderonvriendelijk zijn', enkel rassen die beschermd zijn tegenover de eigen roedel (bijvoorbeeld Akita's, Herder's... Shiba's hebben dit minder omdat ze ook minder trouw zijn) kunnen jegens andere kinderen afzijdig reageren. Niet dat dit een probleem hoeft te vormen! 

Je kan perfect oefenen met kinderen die net gedaan hebben met school of gewoon op school. Gewoon lekker gaan zitten en als de pup rustig is belonen. Zorg ervoor dat het kind de pup nooit vanboven benadert en dat de pup ALTIJD EERST ZELF contact opzoekt met het kind of de volwassene. Te veel aaien is niet goed, laat de pup altijd zelf initiatief nemen. 

Hoi Rana,

Ten eerste: wat weet je veel van dit ras! Echt leuk om erover te leren. 

Ik heb 1 discussiepuntje: kinderen tot 4 jaar hebben nog nauwelijks impulscontrole. Kinderen tot 2 jaar hebben nauwelijks empatisch vermogen. Als ze een dier pijn doen snappen ze dus niet dat het dier pijn heeft. Een kind dat aan de oren van een hond trekt of een paar keer op zijn hoofd slaat is niet persé een slecht opgevoed kind. Ze weten niet beter, snappen het niet, kunnen zich niet inleven. 

Kinderen op afstand houden buiten is makkelijker dan als je kind en hond 24 uur op elkaars lip moeten leven. Dat betekend dat je continue heel erg moet opletten. En hoe goed je het ook probeert dat lukt echt niet 24 uur per dag. Als je dan een hond hebt die er niet van houdt aangeraakt te worden is dat gewoon iets om over na te denken. Ik weet wel dat ik het kooikerhondje van mijn ouders het niet kon vinden met mijn dochter (ze liep toen net). Kooikerhondjes zijn gevoelige hondjes, hij hield niet van haar gegil, haar drukke gedrag. Zij probeerde continue zijn kant op te komen. 1 keer omdraaien en ze holde weer naar het hondje toe. Er is nooit wat gebeurd omdat ik continue goed oplette. Maar dat hield ik vol tijdens de bezoekjes. Het lijkt me heel zwaar om dat constant thuis te moeten doen. De hond van mijn schoonouders daarentegen gaat fantastisch om met mijn nichtjes van anderhalf. Die laten we natuurlijk ook niet alleen, maar het is wel een stuk makkelijker.

Ik zeg niet dat het bij een Akita of Shiba ook zo moet zijn hoor. Misschien zijn ze wel fantastisch met kinderen uit hun eigen roedel en zich afzijdig houden is ook geen enkel probleem. En misschien is er helemaal geen kinderwens bij TS. Het is echter wel een hele belangrijke overweging.

Vind het ook zo'n fascinerende 'rasgroep' binnen de oerhonden en ben helemaal dol op ze dus ja... 

Ik begrijp je helemaal! Kinderen waren hier met mijn Shiba geen enkel probleem: kindjes van 2, 3, 4, 6, 9, 10, 12, ... jaar zijn hier over de vloer gekomen zonder problemen. Koji likt ze helemaal te pletter!

Hij is veel met kindjes in aanraking gekomen, mijn tweelingzussen waren toen 8 jaar en sommige van mijn (achter)neefjes en (achter)nichtjes tussen de 2-12 jaar en onze buren zijn een school + op nog geen 500 meter van ons huis bevindt er zich een lagere school waardoor hij kindjes gewoon werd. Wel hebben ik, mijn ouders en de rest van mijn familie die op bezoek kwam ervoor gezorgd dat de kindjes het hondje niet lastig vielen. Ze hielden zich met speelgoed bezig, of elkaar, de familie, TV, ... zodat het hondje met rust gelaten werd. Wat Koji nu doet is dit: hij begroet hun heel rustig, kroelt even, en gaat dan weer liggen. Wanneer hij kluift doet hij dit ook uit de buurt van kindjes, niet dat dit ooit problemen heeft gegeven maar je weet het nooit met kindjes 

Kortom, de kindjes leerder hier om de hond ten alle tijden te negeren en dit werkt prima. Van de kleinste tot de oudste. 

Met kinderen onder de 2 jaar heb ik geen ervaring maar de 2+'ers die snappen het best dat ze niet bij de hond mogen gaan. 

Dit filmpje is er een van een baby en 2 Shiba's met een verschillend karakter en het verloopt perfect!

Ik denk dat TS, als hij inderdaad een kinderwens heeft, eraan moet denken dat de Akita beschermend kan zijn van de kroost tegenover andere mensen en kinderen (vreemden). Zij worden dan ook moeilijker herplaatst.

Maar inderdaad, als TS zeker aan een kind of kinderen denkt, is het best om eens na te denken over de verschillende rassen. Best is het dan om veel rond te vragen maar tot nu toe heb ik dus nooit gehoord over een kindje + Shiba dat fout is gelopen. Ook baby + Shiba was oké! Baby/Kind + Akita weet ik niet, maar dat kan je eens rondvragen.

Contacteer als het zo ver is zo veel mogelijk fokkers waarbij je een goed gevoel hebt en zoals ik al zei wil ik je best via pb een aantal tips geven Alex! 

Een goede, zeer uitgebreide socialisatie is dus de boodschap! 

Lees ook zeker deze site door http://www.yamanokami.be/

Tamara heeft vroeger een aantal nestjes gekregen met sommige van haar hondjes maar is er ondertussen al een tijdje mee gestopt. Ze heeft wel een zeer informatieve site en is ook SUPER vriendelijk en zet zich echt in voor het ras. Ze is altijd heel begaan en zou je maar al te graag helpen! Tegelijkertijd is ze de beheerder van http://www.shibarescue.nl/ samen met nog 2 personen. Tamara weet ook veel meer dan mij over het ras dus als je nog specifieke vragen hebt...

Ik zou je adviseren om je toe te voegen aan een aantal facebookgroepen, daar leer je ook heel veel uit! Vooral Shiba Inu Belgium en Shiba groep. Er zijn ook talloze groepen voor Akita-baasjes en liefhebbers. 

Voorts zou ik je adviseren om je te registreren op http://shibaforum.nl/

Je moet met elke soort honden oppassen met kinderen vind ik.. Ik denk dat de akita heel veel waarde hecht aan zijn familie dus inclusief de kinderen. Ik zou zowizo oppassen en nooit mijn kinderen alleen laten met de hond(en). Mijn moeder heeft deze fout gemaakt en ik ben dus als kind gebeten geweest in mijn gezicht. 

Ik laat zelfs mijn kleine keeshond die nooit zou bijten niet met een kind alleen. Een kind beseft nog niet wat hij/zij doet en kan de hond pijn doen... Intimideren door bv bedreigend over te komen... Noem maar op :D 

Ik heb helaas geen tips of advies voor je maar ik volg even mee want ik vind de Akita een heel interessant ras dus altijd leuk om tips/ervaringen over te lezen :-)

In ieder geval veel plezier en succes met de zoektocht naar jullie nieuwe maatje :-)

Jouw Shiba klinkt echt lief, je hebt me volledig overtuigd. Bij deze trek ik mijn bezwaren in .

Dan ga ik de topic (het topic?) nu weer in stilte volgen, haha.

Hallo,

Hier ook 2 shiba's.  zoals hiervoor al enkele keren vermeld, niet het gemakkelijkste ras. Je vertelde ergens in het begin van dit forum dat de mensen waar je mee samen werkt het ook wel met de hond willen bezig zijn, zoals wandelen etc. ik zou er persoonlijk wel rekening mee houden dat een akita niet zo op vreemden gesteld is, en dit misschien helemaal niet leuk gaat vinden. Onze shiba's zijn goed gesocialiseerd, maar je merkt dat ze toch wel wat terughoudend zijn naar vreemden. Naar kinderen zijn ze bij ons totaal verschillend, de ene kan super met kinderen overweg, maar de andere is doordat hij als pup ooit heel hard geschrokken is van een kindje heel terughoudend naar kinderen. Ze hebben wel wat uitdaging nodig, een uurtje per dag wandelen is zeker niet genoeg. En los lopen lukt hier niet, en dat is zo bij de meeste shiba's en akita's, op enkele uitzonderingen na.Hier hebben we een reu en teef, mijn ervaring is dat een reu veel gemakkelijker is in omgang, teefje is veel pitiger. Als je denkt aan kinderen, en je wilt dat je hond op kantoor ligt en iedereen hem/haar wilt knuffelen, zou ik er zeker rekeniging mee houden dat dit bij de akita niet altijd even goed gaat.

Een goede socialisatie doet echt ZO veel he! 

Ik hoop dat Alex snel antwoordt! Ik ben altijd heel voorzichtig met het 'aanprijzen' van de Shiba/Akita, omdat het honden zijn die echt wel een juiste match nodig hebben met de familie waarin ze terechtkomen omdat ze anders veel te vaak herplaatst worden...

Better safe than sorry dus  Maar voor de geschikte persoon zijn ze echt heeeeerlijke honden! En als ze niet luisteren moet je maar lachen, zo zul je een sixpack kruigen in een mum van tijd, haha

Idd, vooral heel veel geduld hebben.:) En een goede socialisatie doen wonderen, maar het is en blijven wel karaktertjes, en als ze iets niet willen dan kan je het vergeten. Wij zijn helemaal verliefd op de shiba. ;) Weet niet hoe jullie shiba is op vlak van knuffelen enz, onze shiba's komen wel bij ons liggen 's avonds, maar als je ze teveel aait, kijken ze zo 'laat me nu eens gerust' :p en gaan ze op hun mat liggen. Terwijl onze border collie niet liever heeft dat uren aaien en knuffelen. Ze hebben zo hun momenten, maar wij merken het verschil wel hard dat ze toch wat meer op zichzelf zijn tegenover de border collie.

" Idd, vooral heel veel geduld hebben. En een goede socialisatie doen wonderen, maar het is en blijven wel karaktertjes, en als ze iets niet willen dan kan je het vergeten. Wij zijn helemaal verliefd op de shiba. Weet niet hoe jullie shiba is op vlak van knuffelen enz, onze shiba's komen wel bij ons liggen 's avonds, maar als je ze teveel aait, kijken ze zo 'laat me nu eens gerust' :p en gaan ze op hun mat liggen. Terwijl onze border collie niet liever heeft dat uren aaien en knuffelen. Ze hebben zo hun momenten, maar wij merken het verschil wel hard dat ze toch wat meer op zichzelf zijn tegenover de border collie. "

valerie

Inderdaad! Geduld, geduld en nog eens geduld! Vooral tijdens de pubertijd... aaaah haha

Zeker, maar dat is juist zo... charismatisch en leuk aan hen ;)

Koji houdt er echt van om lekker te kroelen, hij ligt dan op zijn rug met hangende pootjes: "aai m'n buik! NU (aub)" hahaha, maar als hij er genoeg van heeft gaat hij ook ergens anders liggen, wat perfect bij mij past aangezien ik ook niet zou willen dat hij bleef plakken :D

Ik kan het best geloven, de 2 rassen liggen ook zo ver uit elkaar als maar kan!

Vraag me wel af hoe je juist op het idee van het in huis halen van een shiba gekomen bent? Aangezien het niet zo'n logische stap lijkt... Border naar Shiba. Of was het van Shiba naar Border? 

De 2 shiba's hadden we eerst, we wilden (vooral ik) ook een hond om echt mee aan hondensport te doen. Bij ons zij de 2 shiba's onze gezelschapshonden, om te wandelen enz. En met de border collie spelen we flyball en hopen binnenkort wedstrijden te gaan spelen. De border collie is doof en geadopteerd van een vereninging. Dus ook wel een uitdaging. Het zijn inderdaad 2 totaal verschillende rassen, maar hier is het een perfecte match. Ook de honden zijn alledrie beste maatjes.

Wat voor hond je uitiendelijk ook gaat nemen even een compliment voor de voorbereiding waar dus op voorhand al met  familie afspraken zijn gemaakt mocht het nodig zijn dat hij of zij even ergens anders verblijft.

Hoi alex,

Ik heb wel ervaring met een akita. Nu is hij zeer zeker wel een van de makkelijkere. Kan gewoon loslopen, jagen doet hij zo goed als niet, en gaat goed met andere honden om, wil het liefst alleen maar spelen. Dit doet hij alleen wat grommend, brommend en met veel andere leuke en mooie geluiden. Nadeel hiervan is, dat niet alle honden of bazen dit fijn vinden of begrijpen, waardoor je het vaak zult moeten uitleggen, en soms toch je hond moet weghalen van mensen die het echt niet willen hebbem. In huis is hij super rustig, ligt bijna alleen maar, en buiten wil hij lekker lopen.
Het zijn wel zeer slimme honden, die ook snel leren!
Ik laat hem altijd uit met 2 border collies, die gek op apporteren zijn, nu heeft de akita dat van hun geleerd, wanneer hij de bal terug brengt gooit hij hem met zijn bek ook echt voor je voeten neer, net als de borders.
ook heeft hij gewoon door te kijken geleerd, dat als je tegen de deur opspringt, deurklink dan, dan kan je de deur open maken...
Om nog even terug te komen op dat honden niet kunnen aangeven wat ze willen, is mijn ervaring met deze akita dat hij dat wel degelijk kan.
Waren laatst in het bos, hij had al lang niet meer naast de fiets gelopen, en kwam er een fietser voorbij die hij redelijk kende en ook een hond had, ging hij netjes in het gras aan de goede kant van de fietser meelopen.
Wanneer hij een bal wilt, en deze in mijn zak zit port hij met zijn neus tegen mijn zak waar de bal in zit, zo van gooien.

Nu weet ik natuurlijk wel dat niet alle akita's zo zijn, en hij echt een van de simpelste is!
Maar zo kan het dus ook zijn. al ben ik het absoluut met mijn voorgangers eens, als je je op het slechtste voorbereid kan het alleen maar meevallen.

Dan nog een laatste dingetje, de akita staat er wel om bekend om huidziekte / allergieën te krijgen, ook wanneer ze van een goede fokker komen, zit in het ras. Houd dus wel goed rekening met evt. dierenartskosten.

Super goed dat je, je zo goed inleest en voorbereid, en ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaring.

Leuke combinatie iig! 

Ik heb vaak het gevoel dat ik een border niet zou kunnen bieden wat ze nodig hebben.

Daarbij zou ik de overgang van rustige, onafhankelijke hond naar iets nerveusere, afhankelijke hond moeilijk maken 

Een Schotse Collie vind ik dan weer wel super! Maar m'n voorkeur gaat toch uit naar een Spaanse schone (herplaatser dus )

Super dat ze zo goed overeenkomen! Moet leuk zijn zo'n trio!

Ik heb hier ook een akita thuis en ik moet zeggen dat het die van ons nog een redelijk makkelijke is (misschien omdat het een teef is). Akita's zijn zoals al eerder aangehaald inderdaa zeer slimme honden die je veel dingen kan leren. Het nadeel aan een akita is wel dat als ze het beu zijn dat ze je dan ook gewoon negeren. Als je met je hond wilt gaan trainen en je akita heeft geen zin, wel dan komt er ook niets van zo koppig zijn ze! Maar het zijn ook verschrikkelijk lieve honden en die van ons heeft nog nooit naar een mens gegromd of een andere hond proberen te bijten (wel een keer gegromd toen een loslopende hond in onze auto wou kruipen terwijl zij er naast stond.). Ze hebben wel een enorm jachtinstinct  en kunnen hierdoor niet loslopen zonder leiband. Maar hiervoor kan je zo'n band gaan halen van 15m ofzo. 

Het zijn goede honden maar het baasje moet echt wel tonen dat hij de baas is want een niet luisterende akita kan slecht aflopen. Je moet ook veel tijd spenderen aan je hond. Maar zoals eerder gezegd hebben ze dus een enorm jachtinstinct (die van ons vooral op vogels) en zullen hierdoor af en toe wel eens een te pakken krijgen, bij ons is dit zelfs een keer gebeurt toen ze aan de lange leiband zat in het bos, maar ik heb de vogel op tijd vanonder haar poten kunnen halen. Ik zou er goed over nadenken want het zou spijtig zijn als er een akita in het asiel beland. 

Hier loopt ook een Akita Inu rond, prachtige hond maar zoals iedereen al heeft gezegd een hond met een hele grote eigenwaarde. Hij kijkt je niet aan, kwispelt nauwelijks en heeft het totaal niet op andere honden/mensen dan zijn eigen eigenaren.

Ik heb wel een goede ervaring met de Finse Lappenhond, twee deuren verder woont er eentje (is van de dochter). Wat een pracht karakter heeft deze hond, ze is nu al wat op leeftijd maar deze teef is heel erg hond-sociaal, speelt graag met onze hond. Luistert goed (loopt gewoon los) en is ook gewoon vriendelijk naar mensen en kinderen toe. Laat alles heel gelaten over der heen komen maar volgens mij staat het ras er  ook wel bekend om dat ze zeer vriendelijk zijn.

wat toevallig, mijn vriend en ik hebben een Husky en zouden ook heel graag een akita willen.

zelf staat er in mijn dossier ook dat ik allergisch ben ik heb vrijweinig tot geen last (meer) van onze husky heb ik geen last, ik heb inderdaad begrepen dat akitas net als huskys minder last geven voor alergiesche mensen,

maar....net als de husky moet een akita voldoende wandelen, ik loop met koda minimaal 3x een uur en een kleiner rondje en nog heeft hij meestal niet als zijn energied kwijt gekunt, ook akitas hebben heel veel beweging nodig en kunnen anders heel moeilijk worden omdat ze te veel energie hebben. (wat ik begrepen heb) als je slechts 1x een uur op een dag kan lopen kan het zijn dat de akita zijn energie niet kwijt kan en hier door vervelend gedrag gaat vertonen.

maar als je zeker weet dat dat jou soort is en als je zelf er van overtuigt bent van je kunnen moet je het doen! ik denk dat als je overtuigt bent van jou kunnen dat het wel goed komt,

ik zou wel goed gaan kijken bij diverse nestjes want ik heb begrepen dat akitas hun mens uit zoeken en niet anders om (nu vraag ik me af of dat niet bij de meeste honden is maar goed) dus als je bij het eerst nest niet echt een klik hebt niet gaan forceren ik verwacht dat het dan extra lastig word,

ik wens je heel veel succes, als je het echt wil dan lukt het wel!