verdrietig...mijn hond is zo,zo,druk......

Precies daarom ben ik geen fan van de meeste puppycursussen. 

Bijna altijd wordt je geleerd: 

Wat eenmaal wordt geleerd, mag altijd! 

En toch laten ze die pups tijdens een training spelen, ravotten en word er hoogstzelden tijdig ingegrepen. 

Wat een herkenbaar verhaal!

Onze vorige hond, Tarzan, was er zo een. Toen hij bij ons kwam wonen was hij een hyperactieve labrador van een jaar oud. Ik vergeet de eerste dagen met hem nooit meer. We hadden hem opgehaald bij zijn vorige eigenaar, en ik ging even met hem wandelen. Hij sleurde mij het park rond, zo hyper was hij. De volgende dag heb ik hem los laten lopen. Ik kon hem niet houden, hij was sterk en enthousiast. Hij bleef mij volgen. Maar toen ik hem wilde pakken dook hij steeds weg. Uiteindelijk kon iemand anders hem bij de halsband pakken, zodat ik hem kon aanlijnen.

Tarzan was een geweldige hond. Lief, vrolijk, en heel erg eigenwijs. En ondeugend. Soms pakte hij mijn sjaal en rende daarmee de tuin in. Daar stond hij dan met zijn staart te kwispelen, wachtend tot ik de sjaal van hem af wilde pakken. Hij stond mij gewoon uit te lachen. Want zodra ik dichtbij kwam dook hij weg en ging op een andere plek staan, terwijl hij mij met twinkelende oogjes aan stond te kijken. Hij had veel van dat soort dingen. Zijn eerste baas had een puppycursus met hem gedaan. Op het rapport daarvan stond ook dat Tarzan een ongeleid projectiel was. Dat hij de cursus wel gehaald had, maar dat het soms wel een strijd leek.

Wat we gedaan hebben: ten eerste hebben we lange wandelingen met hem gemaakt. Mijn man heeft ooit 50 km met hem gelopen. Dat kon hij. Ik liep in het eerste jaar in ieder geval een keer per dag 2 uur met hem. Daarnaast fietste mijn man met hem, en we wandelden kleine stukjes in de buurt van ons huis. Verder vond hij het geweldig om met andere honden te spelen. Ook dat lieten we hem elke dag doen.

Na een paar jaar werd hij rustiger. Ik kon met hem wandelen zonder dat hij mij omver trok. Hem los laten zonder dat hij als eens pijl uit een boog wegrende omdat er andere honden liepen.

Ik zou een boek over hem kunnen schrijven. Hij was zo lief, zo actief en zo ondeugend. Nu ik dit schrijf krijg ik weer tranen in mijn ogen. Afgelopen zomer kreeg hij een auto-immuunziekte en is hij overleden. Ik denk nog regelmatig terug aan hem, aan zijn streken en vooral aan hoe lief en vrolijk hij was. Het was niet altijd makkelijk. Regelmatig zat ik met mijn handen in het haar als hij weer iets had uitgehaald. Maar aan de andere kant: je hond is maar een keer jong. Ik heb ook genoten van zijn speciale karakter en zijn bijzondere dingetjes.

60x per dag is idd wel wat veel...???? 

wat ik bedoel is de aandacht vasthouden. Zitten, liggen, lopen, praten etc. Er voor zorgen dat hij de focus heeft en geen ongewenst gedrag gaat vertonen. En dat hoeft echt niet bij elk koekje maar hier werkt het wel in drukke situaties. En ja dat kan ook staan of liggen zijn. Of afleiding dmv snuffelwerk. 

Hoi,
Ik voel met je mee, ik heb nu ook zo'n hond, hij is nu 3 maar echt hij is enorm gespannen. Heeft ook geen opvoeding gehad. Hem laten steriliseren zo jong zou ik afraden, die wij nu hebben is met 10 maanden geholpen heb ik begrepen. Hij is hierdoor niet gegroeid zoals het had gemoeten. Hij is een vrij ielige reu die vooral in de hoogte is gegroeid en niet in de breedte.

Maar nu het hele drukke. Ik heb op een gegeven moment de honden aan elkaar verbonden met zo'n tussenstuk. Ik heb 2 grote honden, de andere is wat rustiger. Door ze te koppelen moesten ze ineens rekening houden met elkaar. Dat gaf rust blijkbaar. Ik kreeg de tip van iemand die ik wel eens trof als ik wandelde. Ze had beide honden een tuigje om en een koppel er tussen. Ik had er niet veel fedusie in maar hij werd wel rustiger. Zo'n koppelriem kost nog geen tientje, altijd het proberen waard.