Riley een TIA,

" Ja ik betwijfel of het daar mee te maken heeft.
Hij is van 5 dagen 3pillen, toen 1,5 week 1,5pil, en nu sinds woensdag 1pil, zo'n heel groot verschil is dat niet
 
Maar goed nu maar weer 3 om het weekend door te komen en afwachten waar de DA maandag mee komt
 
  "

Erika & Riley, Luna en Bhody

Ik ben ook benieuwd hoe het nu met Riley gaat.

Het mooie van Prednison is dat het ook bij levensbedreigende aandoeningen nog oplevingen kan geven.

Echter het is symptoombestrijding en neemt de oorzaak niet weg.

Hopelijk kan deze medicatie Riley door een moeilijke fase helpen.

Zijn leeftijd zal zeker ook een rol spelen; hoewel hij niet erg oud is.

Het ziet er niet goed uit...

Maandag begonnen met 2 prednison maar tot nu toe geen enkele verbetering

Ook overlegd met de DA hoe nu verder?

Wat zijn zn kansen?

70 tot 80% komt er weer bovenop, hetzij met een lichte gedragsafwijking zoals bijvoorbeeld zn standaard voer niet meer lusten of favoriete speeltje niet meer leuk vinden

En dan is er dus die 20/30% die er niet bovenop komt..

Maar wanneer bepaal je dat je hond daar bij hoort?

Zoals Riley nu is, is absoluut niet hondwaardig, de DA vond het fijn dat ik dat zelf ook inzag. Want ookal heeft hij geen pijn, hij voelt zich niet goed, voelt zich "dronken" en moe.

Maar wanneer beslis je dan dat het genoeg is??

Hij is mn allerbeste maatje...We hebben zoveel meegemaakt...ik wil hem niet te snel opgeven maar ook zeker niet onnodig laten lijden

Ik wil dus ook zeker niet nog maanden aankijken om vervolgens tot de conclusie te komen dat het niet meer goed komt.

De DA geeft aan 6 weken. Dan moet er duidelijke verbetering zijn en ook blijven tijdens het afbouwen van de prednison. We zitten nu al op bijna 4....

Ik weet het niet meer.. Ik probeer hoop te houden maar eigenlijk zakt de hoop me in de schoenen...

Ik ben zo bang dat het afscheid snel gaat komen...

Ik weet niet meer wat te doen en pieker me suf.

Rust is altijd goed in tijden van herstel maar heeft hij hier wel voldoende rust? 2 andere honden, een baby en een draaiend huishouden?

Ik zit er dus aan te denken hem een paar dagen bij mn vader te brengen. Op een boerderij, alle vrijheid, overdag alleen thuis (ik kan dan smiddags met hem wandelen) en hij is gek op mn vader. Hij is er ook gewend want logeert er altijd als Luna loops is.

Maar dat rotte gevoel he...

Wat als dit echt zn laatste dagen zijn, moet hij die dagen niet allemaal hier doorbrengen, in zn eigen huis?

Maar misschien is volledige rust de enige kans op echt herstel...moeilijk, moeilijk, moeilijk...

Ik ga er nog maar eens een nachtje over slapen en ben benieuwd naar jullie gedachte hier over

Jee Erika, wat jammer dat er geen verbetering te merken is..Ik kan me je dilemma's goed voorstellen, dit zijn onwijs moeilijke keuzes. Ik denk zelf dat hem een paar dagen naar je vader brengen geen gek idee is, wie weet doet de rust hem daar goed, wie weet ook niet maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd en kan je later niet denken ''had ik maar..''. Je kan het altijd een aantal dagen proberen, mocht het helemaal niet beter gaan dan kan je opnieuw beslissen wat de juiste keuze is.

Volg je gevoel, hoe dan ook zal je altijd de keus maken die het beste is voor Riley, daar ben ik van overtuigd.

Sterkte gewenst.

Ach bah.., ik hoop elke keer een positief berichtje te lezen, maar zo te lezen gaat het nog niet echt vooruit.

Wat naar en moeilijk om je grote vriend zo te zien en niet te weten wat nu verstandig zal zijn.

Als ik in jullie schoenen zou staan, zou ik hem lekker even een paar dagen naar je vader brengen.., als hij daar meer rust heeft en hem dit goed doet, zul je dat snel genoeg aan hem kunnen merken..., wie weet knapt hij er van op.

Of dit zijn laatste dagen zijn, ik denk dat je dat met de DA moet overleggen..., die kan dat misschien inschatten, maar zekerheid heb je natuurlijk nooit wat dat betreft..., maar als hij nu spreekt over een herstel periode van 6 weken, denk ik dat hij niet van een paar dagen uitgaat.

Ik zou Riley lekker een paar dagen rust gunnen en kijken hoe hij het daarop doet..., maar dat is van mij uit natuurlijk makkelijk praten, ik sta niet voor de keus en ik begrijp maar al te goed je terughoudendheid.

Wat moeilijk, ik snap dat de moed je in de schoenen zinkt.

Zo van een afstand lijkt het me een goed idee om Riley naar je vader, waar hij dol op is, te brengen, waar hij alle rust heeft en hij ook goed gewend is. Wat als dat de beste kans voor hem is om te herstellen. Ik denk dat ik de gok zou wagen.

Sterkte met het nemen van de juiste beslissing.

Ik zou hem ook een paar dagen naar je vader brengen, hij is daar graag, het is er rustig... wie weet zorgt dat voor een omwenteling in z'n toestand. En in het slechtste geval: als je vader merkt dat hij toch nog verder achteruitgaat, kan 'm meteen toch weer ophalen om dicht bij jou te zijn?

Sterkte, meid! Vreselijk moeilijk is dat, je maatje te zien lijden maar niet weten wat de beste beslissing voor 'm is... Knuffel!

Wat moeilijk, wat jammer dat hij nog zo blijft sukkelen en jeetje. Goh. 

Twijfel of je hem naar je vader moet doen. Aan de ene kant is rust zeker belangrijk en hij kent het daar wel, maar misschien is hij zo gewend aan je baby en de andere hondjes, dat het juist beter is het thuis te houden.

Woont je vader ver? Anders ga je er heen op de koffie en kijk wat Riley doet.

voor nu heel veel sterkte en wijsheid! 

He, wat lastig..

Ik zou hem thuis houden. Hij zal steun zoeken bij jou en dus stress hebben bij je pa..

Sterkte..

Ach nog steeds geen verbetering, wat moeilijk he !

Sterkte meid !!

Ik volg nu pas en vind het al een heel trieste topic .

Als je nu Riley van woonst verandert, al is hij graag bij je vader,  krijgt die extra stress denk ik. Laat hem toch zijn laatste momenten  dáár waar hij het gewend is.

Al zal dit voor jullie wel extra stress geven, dat begrijp ik. Heel heel erg moeilijke beslissing. Sterkte .

Poeh Erika, wat moeilijk zeg.
Ik kan je hierin geen advies geven, maar wil je wel heel veel sterkte wensen!

Ben er stil van erika............... :-(

Ik kan je hierin niet echt advies geven waar je wat aan hebt.

Wil je laten weten dat ik in gedachten bij jullie ben en dat ik je vanuit mijn hart wens dat je vanuit jouw hart de verbinding vindt met Riley's hart in dit proces en dat jullie samen gaan weten wat de weg is.

Liefs voor jullie beiden en een liefdevolle kriebel voor Riley

Dank jullie wel voor de lieve reacties

Helaas heeft een nachtje slapen niet echt geholpen..

Naar mn vader voor rust, of hier blijven zodat we m kunnen steunen 

(al vind hij ook zeker steun bij mn vader)

Ik kijk het weekend nog maar even aan, hopelijk knapt ie nu toch langzaam wat op

Kan me zo voorstellen dat je je ventje bij je wilt houden .....

Ik lees dit nu pas. Wat erg zeg...

Als ik jullie was zou ik hem bij me houden. Misschien ga je je schuldig voelen nadien en als hond is een vertrouwde omgeving wel zo fijn als je je slecht voelt. 

Sterkte hoor! 

Hoe gaat het vandaag met Riley?

....wat een slopende tijd....maar tijd heb je nog!

Ik ga altijd uit van het beste....je hebt nog drie weken....ik hoop mee.(mocht het viraal of neurologisch zijn; heeft tijd nodig en dan kun je nog verder zien)

Bij je vader gaat idd een beetje meer stress zijn, maar misschien voor jou goed om even afstand te kunnen nemen en dingen in hun perspectief te zien.

Als je er zo bovenop zit, dan lijkt ieder korreltje een berg op den duur.

Ik duim heel erg mee....dat het zich nog ineens herstelt...

en weet dat je het beste zult doen....welke richting dat ook in deze hectische tijd mag zijn.

sterkte

We zijn een week verder en helaas geen enkele verbetering 

Naar mijn idee gaat het zelfs minder...hij wordt mager, terwijl hij heel veel eet (komt van de prednison)

dus hij krijgt ook extra eten. Is vanochtend weer van de bank gevallen

Gewoon rustig poepen gaan niet, dit doet ie al lopend want wanneer hij hurkt verliest hij zn evenwicht het is dan dus vallen of lopen

Hij springt niet meer als we thuis komen het is echt heel triest aan het worden

Met de dag besef ik me meer en meer dat het afscheid dichterbij komt...

Hij gaat niet naar mn vader, en morgen bel ik de DA om te overleggen hoe of wat

Misschien nog een extra stoot prednison doormiddel van injectie??

Ik kan toch niet al opgeven

Wat erg had gehoopt dat het beter ging

Ow, Erika, wat een droevig nieuws! Zo moeilijk...

Ik wens je veel sterkte en steun en warmte toe!

Wat jammer, wat moeilijk! Heel veel geluk en wijsheid voor jullie! 

" We zijn een week verder en helaas geen enkele verbetering 
Naar mijn idee gaat het zelfs minder...hij wordt mager, terwijl hij heel veel eet (komt van de prednison)
dus hij krijgt ook extra eten. Is vanochtend weer van de bank gevallen
Gewoon rustig poepen gaan niet, dit doet ie al lopend want wanneer hij hurkt verliest hij zn evenwicht het is dan dus vallen of lopen
Hij springt niet meer als we thuis komen het is echt heel triest aan het worden
 
Met de dag besef ik me meer en meer dat het afscheid dichterbij komt...
 
Hij gaat niet naar mn vader, en morgen bel ik de DA om te overleggen hoe of wat
Misschien nog een extra stoot prednison doormiddel van injectie??
 
Ik kan toch niet al opgeven "

Erika & Riley, Luna en Bhody

Ik herken helaas heel veel.. de hond van mijn ouders kan idd ook niet normaal poepen, dat is nooit meer terug gekomen..

Sterkte.

Triest... 

Word er stil van.....

Leef op hoop....

sterkte

...

Erika, kan je (en Riley) alleen maar veel liefs sturen vanaf hier.

Carpe Diem samen, in liefde in de tijd die jullie nog gegeven is.

Vandaag contact gehad met de DA

het herstel gaat met pieken en dalen en niet zoals wij willen in een rechte lijn :(

Het kan dus nog steeds goed zo zijn dat hij zich over een paar dagen weer beter voelt.

Het is dus echt nog steeds afwachten.

De prednison ophogen was niet echt een oplossing, hij voelt zich dan misschien beter

maar met afbouwen zakt hij dan weer net zo hard terug

Dus echt nog een week aankijken hoe of wat

Het is gelukt om het "gebrom" op te nemen, ik hoop dat het lukt om het filmpje te plaatsen.

Ik probeer ook zn loopje vandaag te filmen

Ja gelukt, wel het volume hoog zetten, en niet schrikken, halverwege beginnen de parkieten

Geluid kan denk ik niet hoog genoeg, ik hoor geen 'gebrom'.

Fijn dat je DA niet zo heel pessimistisch is.

'Kan alle kanten' is beter dan horen hij had nu toch echt de oude moeten zijn.

Wat een zorgen en geduld heb je ermee.

Carpe Diem

Fijn dat je da zo gevoelig en bezorgd meedenkt.

Geen valse hoop of pessimisme, maar gewoon wat er is en wat er kan....

Hoe denkt de da zelf qua tijd?(neem aan dat da zich ook niet star vasthoudt aan de drie weken, zoals eerst gezegd; vind ik wel weer...hoopvol)

En nee, ik ga niet uit van roze wolkjes en zoete melk, maar weet wel dat neurologische problemen niet altijd te vatten zijn in strakke 'hersteltijden'. Een lichaam is uniek.

zo hoop ik nog altijd mee op herstel, al is het evenwicht zo broos...

sterkte

Afwachten dus. Moeilijk, maar er is dus nog hoop. Dus een klein beetje goed nieuws!