Huh? Ze gromde naar me!

Jeetje, wat een discussie om een grommetje, haha

Weet je, elke hond is anders, dus niemand kan eigenlijk precies zeggen hoe je had moeten reageren. Je schrok, omdat het iets was dat je niet verwachtte, en je reageerde daarop, that's it. Of je het anders aan had moeten pakken? Ik denk het niet.
Mellow is toch al een gevioelig hondje, dus met schreeuwen en afpakken bereik je echt niks; werkt dan zelfs averechts. Nee hoor, ik denk dat het prima was zo. Ze had gewoon een iets lekkerder bot dan normaal, en dat moest blijkbaar toch even verdedigd worden.

Wel zou ik het als een mooie aanleiding hebben gezien om daar even aan te werken.
Als ik merk dat Taika iets heeft wat ze echt niet meer terug aan ons wil geven, dan ga ik er vaak even expres bij zitten, en dan doe ik verder niks. Eerst is ze dan iets sceptisch, maar al snel heeft ze door 'hm ok, ze kwam er alleen maar even bij zitten, doet verder niks, prima, hoef ik ook niks speciaals te doen'. Vervolgens raak ik haar aan, gewoon even aaien over de achterhand, en zo gaat het steeds een stukje verder, tot dat ik bij haar mond kan komen.
Gewoon even een handig 'vertrouwens-leermomentje'

*MAIL UIT!*
Jeetje Mellow, je hebt wel wat losgemaakt zeg, met je vrijdagavond-grom

Dit filmpje is van half september, als ik het goed zie is het een bullenpeesje. Ze was lekker aan het knabbelen, voelde zich niet bedreigd toen ik op het kleed ging liggen met mijn telefoon.
Dit is haar normale kluifjes-gedrag, gewoon lekker liggen en knabbelen.

wow wat een mooie sofa!!

misschien was ze gisteravond gewoon ook nog een beetje half in slaap en schrok daardoor en gromde daarom even. Ze lag met haar rug naar je toe en kon het misschien niet goed overzien allemaal en voor alle zekerheid gromde ze even omdat ze zich herinnerde dat daar nog een heerlijk stuk bot lag...er valt veel over te gissen wat een goede verklaring zou zijn voor het grommetje.

ik zou me er niet druk om maken hoor.

inderdaad,wat een mooie sofa. Wat is mellow toch een bofkont met zo'n mooie sofa

edit: bij de volgende gromm, moet je de sofa maar afpakken :P. Die grommt daarna nooit meer hehe.

Wow, ik heb volgens mij een beerput geopend!
Wanneer ik zeg, dat ik een hond corrigeer als hij gromt, dan bedoel ik niet dat ie meteen op z'n falie krijgt, of dat ik sla, of knijp, of weet ik wat jullie allemaal bedacht hebben. Met corrigeren, bedoel ik 'foei' zeggen of, zoals een van jullie schreef, het lekkers claimen en zeggen 'je hoeft niet te grommen om iets lekkers te krijgen of te houden'. Even over die vergelijking die ik hier las: mijn dochter heeft een zak chips in handen en ik pak dat van haar af, omdat ik ook wel een handje lust en zij begint hevig te protesteren, dan corrigeer ik haar ook door te zeggen dat ze niet zo tekeer hoeft te gaan en dat ik die zak niet alleen voor haar heb gekocht.
Ik begrijp niet waarom jullie corrigeren zo negatief willen uitleggen. Ik noem het corrigeren en veel van jullie vertalen dat naar straf. Bovendien is mijn hond, mijn hond; ze is niet gelijkwaardig. Ik weet wat het beste is voor haar en ik zorg voor haar, zoals ik weet wat het beste is voor mijn dochter en zorg voor mijn dochter. Dat betekent niet dat hond en dochter geen eigen mening mogen hebben en niet mogen mopperen, maar dat betekent wel dat het 'nee' is als ik 'nee' zeg en dat ik niet eerst in discussie wil over waarom het 'nee' is, noch met de dochter, noch met de hond.
Wederzijds vertrouwen kun je ook met je hond opbouwen door je grenzen aan te geven. Ik trek de grens bij grommen. Ik moet zeggen dat van alle honden die ik in mijn leven ooit heb gehad (voornamelijk bij mijn ouders thuis) er nooit een fysiek werd gecorrigeerd en er heeft ook nooit een naar mij of een van ons gegromd. Daarnaast luistert Sonja (nog steeds bij mijn moeder) beter naar mij, dan naar mijn moeder. Als mijn moeder zegt dat ze moet stoppen met blaffen, dan heeft Sonja niets gehoord. Als ik 'foei' zeg en 'eh' als ze verder wil gaan, dan luistert ze wel.
Zoals ik al schreef, is een hond voor mij een huisgenoot, een maatje en iemand waar je heel goed voor moet zorgen en die je in z'n waarde moet laten. Zo is mijn dochter ook een maatje, moet ik goed voor haar zorgen en moet ik haar in haar waarde laten. Ik vertrouw op hun intuïtie als ze iets niet vertrouwen. Zo kun je af en toe eens dollen en mogen ze eens boos worden op mij en zal ik nooit beledigingen of klappen gebruiken als ik boos ben of als ze stout zijn geweest. Maar ik ben de leider van de groep. Ik ben de oudste en de wijste. Iemand moet de leiding hebben.

Jeanette, daar herken ik me ook wel in, in jouw laatste post. Ik corrigeer ook verbaal... Nog los van of dit beter of slechter is dan alleen belonen en negeren, ben ik zelf opgevoed met een streng "eh eh eh" als ik iets wilde gaan doen wat niet mocht, en datzelfde geluid komt dus ook uit mijn mond als iemand iets wil doen dat niet mag, of dat nu mijn neefje is of de hond :p 

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik zou doen als onze hond opeens zo zou grommen... Ze communiceert sowieso met heel veel geluidjes, waaronder een soort brommen (heel anders dan haar grom als ze een andere hond corrigeert). Dus het zou bij haar uberhaupt misschien niet zo dreigend overkomen. Denk dat ik ook iets zou zeggen als "doe effe normaal zeg". Ik heb wel eens iets uit haar mond getrokken dat ze van de grond buiten op zat te vreten en wat naar haar mening enorm lekker was, maar dat ging zonder protest. Moet zeggen dat ik er toen ook niet over nagedacht heb en gewoon handelde, ze heeft namelijk een keer gruwelijk diarree gehad op mijn vloerbedekking na het eten van doner op straat.... Hihi, beschermreflex ten opzichte van mijn vloer

/tamelijknuttelozereactie

Als Roxy een bot of of iets om te kauwen heeft nou dan kan je dat niet van haar afpakken hoor! Ze begint te grommen en wil soms een beetje happen, als we het dan willen afpakken zeggen we om haar te lokken:"Kijk is wie is daar?", "Koekje?" of we lokken haar door een balletje weg te gooien of haar knuffeltje te pakken ofzo.

Ik corrigeer ook met woorden hoor, als het nodig is (foei, klaar, genoeg, afgelopen). 
En heb dat gisteren ook zo ongeveer (wat halfbakken ) gedaan.
Een reactie waar eigenlijk een antwoord op zou moeten komen, maar ja, dat kreeg ik dan weer niet

Overigens maakt zij ook vaak genoeg geluiden. Ze ligt lekker in een rondje en kreunt eens wat (omdat ze zó lekker ligt), als we 's morgens beneden komen dan heeft ze ook een grommetje, dat is haar manier van goedemorgen zeggen ofzo "rrrrwwrrr, woeeeeeh!" gevolgd door een soort van koe-imitatie ofzo
Dat grommetje laat ze ook horen als we thuis komen.

Vanavond met het eten heb ik toch even de proef op de som genomen (zinloos misschien, maar ik wilde het toch even doen). Ben er gewoon naast blijven staan, tegen het aanrecht geleund, en heb een paar keer wat in haar bak gegooid. Geen probleem, zelfde reactie als altijd wanneer ik in de buurt ben (niks, alleen hoofd opzij om ruimte te maken voor mijn hand).

Mijn vriend zegt ook dat ik me niet zo druk moet maken. Doe ik ook niet, maar ik wil het gewoon begrijpen
Ik ben ook niet bang voor haar of wat dan ook.
Denk ook inderdaad dat het van haar ook een kort schrikmomentje was. Ze zag me niet aankomen en ineens hoorde ze me en stond ik vlak daarna bij haar, waarbij ze misschien dacht 'WOW, IK BEN MET MIJN HELE LEKKERE KLUIF BEZIG, GA WEG!'
We zijn een beetje van elkaar geschrokken denk ik

Vandaag was het gewoon weer gezellig, lekker gewandeld en nu ligt ze te dromen met geluid (vast van grote kluiven )

Het is gewoon een compliment dat het zo een vreselijk super ongelofelijke lekker kluif was dat ze deze niet met je wilde delen!

Wel grappig, ik had nou net een zelfde soort reactie? Maar dan niet met eten. Ik nodigde haar uit om even op mijn schoot te springen (past totaal niet natuurlijk maar a la :P). Ze sprong er natuurlijk meteen op, ze doet niets liever dan lekker bij je zitten. Maar ik deed iets, geen idee wat, maar ze sprong echt met een piep van mijn schoot af en gromde toen echt angstig naar mij toen ik zo vragend naar haar keek. Huhhhh?
Ik denk haast dat ik haar per ongeluk pijn heb gedaan, dat mijn oorbel in een gevoelig plekje raakte oid? Wel echt gek, ik snap je verwarring nou goed Ze was echt van mij geschrokken maar ik snap echt niet waarván? Wil je toch graag weten wat er nu gebeurde.

Obi heeft nog nooit gegromd... maar ik denk nu ook meer na over hoe honden zoiets kunnen ervaren en ik let ook meer op mijn eigen gedrag. Ik pak nooit en te nimmer botten af en als het moet dan ruil ik het voor iets heel lekkers zodat hij het niet door heeft. (Mede door Lady & Lobbes, niet dat ik met hen ooit problemen heb gehad hoor).  Ik kom wel dichtbij en meestal aai ik hem zelfs als ie bezig is. Hij kijkt er nooit van op en geeft er niets om, (soms verzet ie zich nog es extra om ook van het gekriebel te genieten) als ik weg loop bij hem loopt ie me vaak achterna met z'n bot en zodra ik weer zit op de bank wil hij graag dat ik het vasthoud zodat hij makkelijker/sneller kan kluiven. Ik hoop dat dit zo kan blijven want zo is het ideaal.

Toevallig heb ik laatst bij mijn reservehond (de hond van m'n ouders ) iets vergelijkbaars gezien. Die wilde ook wel eens een grommetje geven als een kauwstaafje waar ze mee bezig is werd opgepakt of weggelegd. Daar zat niet echt een dreiging in, echt zo'n grommetje van "he, laat los".

Mijn moeder ging echt corrigeren. Nu heb ik op zich niets tegen corrigeren maar ik had niet het idee dat het veel uithaalde in deze. We zijn in de situatie echt gewoon gaan belonen, of liever, het zo ombuigen dat de hond zelfbelonend gedrag ging vertonen. Dat hielp enorm.

Als Sam naar mij zou grommen, dan zou ik het bot wel van hem wegnemen hoor. Sam heeft er overigens totaal geen problemen mee als ik iets pak waarmee hij bezig is. (als ik richting zijn voerbak loopt dan gaat hij een paar stappen achteruit..terwijl ik eigenlijk altijd alleen maar extra dingen IN zijn bakje doe...). Met grommen neem ik echter bepaaald geen genoegen. Ik wil niet dat hij leert daarmee succes te hebben. Voor mij is het belangrijk dat Sam ten alle tijden zijn 'schat' wil afgeven. Wat als je hond iets pakt wat gevaarlijk is en je het niet kun afpkakken? (hier in het bos weet je nooit wat voor hondenhaters er voor jou hebben rondgelopen....) Of als er kinderen in een onbewaakt ogenblik te dicht bij je hond komen en niet op tijd op het gegrom reageren? Ik zou niet lelijk doen ofzo, alleen Nee zeggen en het bot wegnemen. Uit met de pret.

(veel mensen zeggen dat het bij honden onderling zo is dat een hond zijn eigen voedsel mag houden en beschermt tegen alle leden van de roedel. Dit is niet wat ik zie bij honden onderling. Hier zijn het toch de dominantere honden die zonder blikken of blozen de botjes van de underdogs afnemen. een enkel keertje probeert een minder dominante hond 'stiekem'met een botje weg te glippen, maar als hij wordt gesnapt, laat hij het ook direct weer los. Ik vraag me af wat jullie eigen observaties zijn? )

Bij Sam is mijn ervaring dat hij 'succesvol'gedrag herhaalt. gedrag dat niet het door hem beoogde resultaat levert, verdwijnt langzaam. (vaak na genoeg herhalingen, waarbij steeds geen succes wordt geboekt.) Als Sam dus doorkrijgt dat hij door claimgedrag juist zijn schat verliest, ipv het te behouden, dan zal dit gedrag langzaam verdwijnen.En als hij gewoon netjes het afgeeft, en het snel daarna nog lekkerder terug krijgt (bv met pindakaas) dan leert hij dat dat wél loont. Uiteindelijk draait het bij een hond natuurlijk allemaal om wederzijds vertrouwen, maar het is voor een hond lastig omdat hij in een 'mensenwereld'leeft. Vaak kun je in hondentaal meepraten, maar grommen en bijten zijn voor mij dingen die, hoe logisch soms ook vanuit de hond gezien, niet in die wereld thuis horen. Daarom moeten wij de hond een beetje helpen door hem met dit soort oefeningetjes en herhaling te leren wat de 'taal'is die hier gesproken wordt, en hoe het allemaal in elkaar zit. en je hoeft hierbij helemaal niet lelijk te doen tegen je hond, want hij communiceert gewoon op zijn manier, maar je kunt die situatie wel aangrijpen om het hem anders te leren. Tot nu toe heeft dat hier altijd effect gehad. Vaak moet je als mens zo honds mogelijk proberen te communiceren, maar soms is het nodig dat de hond een klein beetje 'mens'spreekt. Zo kun je allebei veilig en ontspannen zijn...

wel als dit niet afgeven opzich weer leidt tot ongewenst gedrag. Nu is het grommen, is opzich niet zo'n enorm probleem, maar ik grijp liever in op grommen, dat dat het gedrag langzaam steeds erger wordt. Zal bij veel honden wel meevallen misschien,m aar ik ken er genoeg waarbij langzaam voedselagressie is ontstaan. en dat is wel een probleem ja.

Ik kan alles afpakken hoor Geen probleem. en vaak komt hij het zelf naar me brengen. In mijn 2e post schrijf ik ook dat we alles altijd zo geoefend hebben. Het gevaar wat ik zie is als je als baasje altijd op dat gegrom reageert door je hond met rust te laten, maar anderen niet. als je hond gewend is te grommen om met rust te worden gelaten en iemand anders (kind?) heeft dit niet door, wat is dan de reactie van je hond? Vandaar dat ik liever heb dat mijn hond er in het geheel geen probleem mee heeft dat men aan zijn eten zit. (natuurlijk storen we hem niet de hele tijd als hij aan het eten is, maar gewoon, voor als het een keer nodig is) . Dit is bij ons prima gelukt door te oefenen: Bot ruilen voor iets lekkerders, maar grommen=wegnemen.

eigenlijk wil ik nu een update 
foto van je handen met krant van vandaag aub 
Kunnen we eindelijk checken of het echt niet uit de hand loopt bij jullie