Tips voor herplaats ex-fok teefje uit asiel

Dit is een 'copy & paste' van een nieuw forumlid die het niet lukt zelf een onderwerp aan te maken maar heel graag jullie tips en adviezen wil...vandaar even op deze manier.


"  Dag allemaal,
ik ben nieuw op het forum. Heb deze morgen ingelogd omdat ik ook vragen had over een hond uit het asiel, maar ben met dit te lezen ook al heel wat wijzer geworden.
Ik heb een yorkshire teefje geadopteerd dat ze uit een fokkerij(broodfok) hebben gehaald. Het diertje kent niets, alles wat in huis gebeurd is nieuw voor haar. Geduld heb ik gelukkig wel, ik weet ook nooit, wat me 's morgens te wachten staat. Ik heb ook
problemen met de riem, maar heb hem vandaag gewoon eens aangedaan in huis en dat ging redelijk goed, maar ik durf haar nog geen leiband aanhangen, want dan blijft ze gewoon liggen. Gelukkig houd ze wel van voorzichtig borstelen ook al verstijft ze nog, maar ik meen, dat ze het fijn vind. Voor de rest doen we het rustig aan en als ze in haar schuilhoekje kruipt, laat ik haar gewoon gerust. Meestal komt ze er vanzelf weer uit naar wat aanmoedigen. Wel pak ik haar soms op, tegen haar goesting, als ze de tuin in moet voor haar behoeftes. Maar dat kan wel duren, tot 45 min. Ze oriënteert zich raar genoeg helemaal niet aan mijn andere hond, want dat had ik eigenlijk wel verwacht. Ze gaan mekaar het liefst uit de weg. Is dat normaal. Mijn reu is anders toch wel heel sociaal, maar misschien moet hij ook wel wennen?
Heb nochtans al hondjes op vakantie thuis gehad en dat was nooit een probleem. Is dat normaal?  "

Hey, welkom op dit forum!
Weet je veel van haar geschiedenis? Broodfok teven hebben het vaak niet makkelijk gehad, en waarschijnlijk is de hele wereld nieuw voor haar. Het kan natuurlijk zijn dat ze nare ervaringen heeft met andere honden, en dat ze vertrouwen moet krijgen?
Ik zou zeggen, gewoon volhouden. Uit je verhaal maak ik in ieder geval veel geduld en liefde op, dus het komt vast goed. Waarschijnlijk zal ze in de loop van de tijd jou en jouw hond helemaal gaan vertrouwen, en zich daar dan ook echt aan optrekken.
Hoe lang heb je haar nu?

Groetjes!

is het een technisch probleem dat er geen onderwerp aangemaakt kan worden?

Voor de eigenaresse van de yorkshire: volgens mij doe je het al heel goed, haar in haar eigen tempo laten komen, geduldig zijn, stapje voor stapje opbouwen en misschien soms weer een stapje terug. Het allerbelangrijkste voor nu is dat ze vertrouwen in jou, in haar nieuwe situatie en in zichzelf gaat krijgen.

Ik denk wel dat het normaal is dat de honden elkaar voorlopig uit de weg gaan, het lijkt me eigenlijk wel een goed teken voor nu. In elk geval beter dan op elkaar gefixeerd zijn en uitvallen naar elkaar. Ik denk dat het gewoon tijd nodig heeft.

Ik ben ook wel benieuwd hoe lang je haar nu hebt

Lijkt me dat je andere hond mogelijk voelt dat het te stressvol is voor het york teefje. Wellicht met de tijd als er meer rust en gewenning is er wel contact wprd gezocht.

Maar vind het wel vreselijk te lezen dat het teefje er zo aan toe is. Het zal heel veel tijd en geduld kosten om verder te komen met haar en dan is het te hopen dat er dat moment komt dat ze zich hond gaat voelen.. heel veel succes sterkte en geduld toegewenst

Ik zie, dat het nu toch gelukt is. Alvast bedankt voor de fijne reacties. Ik heb Maike - zo noem ik haar - pas 5 dagen. Het breekt soms mijn hart als ik zie, hoe gewillig ze wil zijn maar gewoon te veel schrik heeft. Elke bruuske beweging en ze vlucht. Dan ga ik op de grond zitten en dan maakt ze zich heel lang om toch eens aan mijn hand te snuffelen. Alle geluiden in huis zijn haar onbekend, maar ik wil haar ook niet te veel sparen, het zijn nu eens de dagdagelijkse dingen die ze moet leren kennen. ik probeer het wel momenteel iets te beperken.
Voor haar behoeftes moet ik haar oppakken, maar dat laat ze wel toe, ook al is dat met veel bibberen. In de tuin loopt ze dan rondjes te draaien en soms moet ik wel 30 Minuten of langer wachten tot er iets gebeurd. Meestal op hetzelfde tijdstip en ze had het deze morgen precies door. Want dan mag ze gelijk weer binnen'. Eten doet ze gelukkig goed nu en ik heb goede moed dat het in orde komt. Ik ben me wel bewust dat het nog een lange weg is, maar ik ga ervoor.
Nog eens bedankt en ik zal jullie op de hoogte houden hoe dat ze evalueert.
Alle dagen een stapje, de stapjes terug nemen we daar wel bij. Het doet wel goed om te lezen, dat er zoveel mensen zijn, die dit - ook al is het maar van ver af - steunen.
Grtjs Karin,Milo en Maike

Ik kan je het boekje "love has no age limit" van Patricia Mcconnell aanraden. Dat gaat speciaal over herplaatshonden in huis halen. 
De kern is dat de hond het tempo bepaald. 
Wanneer de angst heel hevig is kan je met je dierenarts en een gedagstherapeut overleggen om angstmodulerende medicijnen te geven.

Using medication to treat behavioural disorders: what every owner should know.

hoi karin
fijn dat je haar een plekje wilt geven

hier ook een broodfokteefje,en net zo bang als die van jou,kan je zeggen het kan heel lang duren,zij moet eerst het vertrouwen in de mens weer terug krijgen

je kan haar het beste haar eigen gang laten gaan,niets gaan forceren,na het eten,slapen er met haar uit gaan om haar behoefte te laten doen.


wij hebben skinny nu bijna 7 jaar en nog steeds is ze voor bepaalde dingen bang,dat gaat nooit over.

wens je heel veel sucses,, je kan me altijd een bp tje sturen,lees anders mijn verhaal over skinny eens op mijn profiel

het verhaal over skinny staat geschreven onder dogboek,op mijn profiel

hallo liesbeth,

ik heb het verhaal gelezen, heel herkenbaar. Heb dat ook gedaan gewoon het halsband aangelegd in huis. Ze krabt wel veel , maar nu is het precies al beter. volgende stap  eens het leiband bij aanhangen. Volgens mijn inschattingen zal het toch wel meer iets voor het voorjaar zijn dat ze echt kan mee wandelen. In ieder geval wil ik de lat niet te hoog leggen.
Gisteren avond kwam ze eens heel eventjes aan mijn voeten liggen, daarna sprong ze zelfs op de zetel en bleef een tijdje langs mij liggen, zo'n 10 minuten, maar ik vond het al heel wat. heb haar heel zachtjes gestreeld en aangemoedigd. toen vond ze het wel genoeg en kroop weer in haar hoekje. maar ze komt meer en meer een piepen, wat er hier zo allemaal gebeurd. Eventjes maar, als ik de dampkap opzet of een kast open of dichtdoe, is ze weer weg.

In 5 dagen tijd vind ik het eerlijk gezegd al een hele vooruitgang. Haar staartje begint ook al eens te gaan.
Wat ik heel erg vind - voor Maike meer als voor mij - is, dat ze niet graag buiten is. dan moet ik haar natuurlijk oppakken om haar buiten te zetten. Ze verstijft dan altijd en buiten zoekt ze al direct weer een weg naar binnen. Soms moet ik een hele tijd wachten, voordat ze haar behoefte doet. plasjes dat gaat sneller, maar grote dingen duurt langer en dat doet ze ook maar 1 keer per dag. 's nachts gaat redelijk goed, ik ben dan ook altijd vroeg wakker en draag haar buiten en 's avonds laat ook nog eens. overdag zo'n 3 - 4 keer ook nog eens. maar ik moet haar overdag wel in't oog houden.
Je schreef al dat het een lange weg is en ik vind het fijn dat wij eens gedachten kunnen uitwisselen. Ik heb wel al bijna altijd honden gehad - van groot naar klein - maar Maike is wel mijn eerste hond waar ik het verleden niet van ken. Maar ik heb wel al veel gezien, gehoord en gelezen over zulke honden. En het wordt er spijtig genoeg niet beter op.
Voor vandaag stop ik er eens mee. Volgende keer hopelijk weer positief nieuws.
Grtjs
Karin, Milo en Maike

ik zou geen leiband nemen. daar staat namelijk altijd spanning op. gewoon een touw, waar de hond kan voelen of er spanning of rust aanzit.

met honden is het logisch. geef het de tijd. deze hond heeft wss met tientallen andere honden in een donkere schuur gezeten en heeft ze elke keer als het kon, puppy`s moeten werpen via een andere hond
dus ik snap het wel

wat fijn te lezen dat ze uitzichzelf bij je kwamal was het maar 10 minuten voor haar was het natuurlijk een overwinning.
dat buiten heeft ook weer heel veel tijd nodig,weet je hoe ze andere honden vind???????,skinny heeft heel veel steun gehad aan een golden retriever,nog steeds gaan we alle ochtend wandelen (inmiddels hebben ze er een hond bij,dat gaat ook heel goed) skinny is nl heel bang voor andere honden.


nog steeds vind ze het niks als ik met haar alleen wandel,is ze haar steun kwijt,dan loopt ze niet echt ontspannen,steeds om haar heen kijkend of er een andere hond aankomt


gaat goed komen

bedankt voor de tip met dat touw, zal het eens proberen.
 om buiten te wandelen is het nog wat vroeg denk ik, ze is in de tuin nog niet op haar gemak.
 ik heb nog een yorkshire reu - Milo, waar ze nu begint met te spelen. hij is 1 jaar jonger, maar echt steun zoekt ze daar niet bij, maar hij hangt nu dikwijls de clouwn uit om haar tot spelen over te halen, is echt grappig om te zien.

Zou ik misschien eens met haar alleen proberen te wandelen? Heb echt geen idee hoe dat ik daar moet aan beginnen, want met een halsband aan loopt ze nu wel rond, maar een leiband aanhangen en ze blokkert, blijft staan of beter gezegd liggen op de plaats.
Ik kan haar toch niet over de grond sleuren? daarom wou ik het eerst eens in de tuin proberen, maar dat lukt nog niet. is misschien ook nog wat vroeg.

skinny was gefixeerd op eten,met kleine brokjes te gooien elke keer een stukje verder heb ik haar aan de lijn leren lopen.
het blijft uitproberen wat voor haar de beste methode is,en met milo aan haar zijde gaat het vast goedkomen

zal het eens proberen, moet ik wel met haar alleen doen, want anders is milo met alle snoepjes weg'. die twee hebben deze morgen heerlijk gespeeld, dat is dan ook geregeld. Ze heeft hem ook eens flink op zijn plaats gezet, maar dat vond hij precies niet erg. hij keek wel een beetje bedeesd, maar daarna ging het verder.

Liesbeth, je hebt trouwens een mooie presentatie gemaakt van skinny, vond ik echt heel mooi.
Straks ga ik dat met dat touw eens proberen, wat Juud voorstelde, wie weet. Al bij al vind ik het tot nu toe meevallen, alleen de dagdagelijkse geluiden is ze nog geweldig bang voor. dampkap aan en weg is ze, van andere dingen als stofzuiger, wasmachine etc. helemaal te zwijgen. Maar dat komt hopelijk ook nog wel. Ben al blij, dat ze in de tuin niet meer paniekerig is. Ze begint al op haar eigen - achter milo weliswaar - rond te snuffelen. ik laat ze maar doen, eigenlijk moet ik zeggen, hoe minder dat ik me bemoei, des te beter lukt het. Ik leer dus ook nog bij.
tot later

Wat mooi om te lezen dat je een verwaarloosd en angstig broodfokteefje in huis hebt gehaald en haar wil helpen om een relatief normaal en gelukkig leventje te leiden. Bij deze volg ik het topic en wens ik je veel succes!

zo te lezen gaat ze met "grote"stappen vooruit ,toppie



presentatie heb ik niet zelf gemaakt hoor,maar is idd erg goed gelukt

hier ben ik dan weer met het laatste nieuws. maike gaat inderdaad goed vooruit, was deze voormiddag werken en het is alles goed verlopen, ze doet eigenlijk niks meer in huis. ga ook wel regelmatig buiten, in het begin wel elk uur ook 's nachts, maar dat vond ze toen nog vreselijk omdat ik haar elke keer moest oppakken. gisteren is ze voor de eerste keer uit zich - maar ja, ik heb een speelgoedje buiten gegooid - de tuin ingelopen, hoera. daar hebben we dan samen gespeeld, mailo achter de bal en maike achter haar rubberen kip. daarna hebben ze samen gespeeld. wel heb ik de indruk dat maike wel een angstig maar geen onderdanig hondje is. tegenover mij wel, maar milo doet met momenten heel onderdanig tegenover haar.
wanneer ze eten, maakt ze eerst haar bakje leeg, maar wacht toch netjes tot milo gedaan heeft, om dan zijn bakje ook af te wassen. maar de snoepjes wil ze altijd eerst hebben en dan wacht milo af. ik kan echt nog niet zeggen wie hier de baas gaat zijn of blijven, ben benieuwd. milo is wel altijd van pup af een onafhangelijk type, niet echt een knuffelbeer, wat ik raar vind voor een yorkshire. maike daarentegen wordt van dag tot dag aanhangelijker. moet ik nu oppassen dat ik haar niet teveel aandacht ga geven???
soms loopt milo zo'n beetje verloren en dan heb ik een slecht geweten. maar ja, voor dat maike er was ging hij ook wel op zijn eentje in de mand liggen en zat ik alleen op de zetel. maike is een beetje zoals mijn eerste york - toby - , die kwam ook altijd bij me zitten. milo heeft dat nooit gedaan. heel eventjes zo, en als ik hem begon te aaien, was dat voor een paar minuten. dan keek hij zo naar mij van te zeggen: zo, dat was genoeg, en dan was ie weg'.
met dat touw ga ik nu straks proberen, ik was gisteren al blij dat ze vanzelf naar de tuin liep. die kip gaat nu trouwens altijd mee.
tot volgende keer

oei oei, deze namiddag de eerste ruzie tussen die twee, en nog om het kip, dat milo anders nooit bezien heeft. het zijn net kleine kinderen'. ze gingen wel echt tekeer, 3 maal kort achter mekaar. bij de 3de keer heb ik met de hand op tafel geklopt en luid GENOEG geroepen. daarna was het stil. voor de rest heb ik ze gewoon negeert. ondertussen hebben ze ook weer eens gespeeld, maar ik was toch erg geschrokken.
dus, het speelgoed maar even weggehaald. moest er eens van komen, waarschijnlijk wordt nu stilaan de rangorde bepaald. heb er wel over gelezen, maar ik vond het allesbehalve prettig.
heb ook eens met een touw probeert, maar ze gaat plat op de grond. ben ik maar met milo alleen gaan wandelen. dat zal nog wel ff duren bij haar. wel kon ik al de bakoven gebruiken zonder dat ze op de vlucht slaat.
nu heb ik een vraag, milo slaapt altijd bij mij op de slaapkamer(niet in bed). vorige nacht hoorde ik maike aan de deur krabben. zal ik haar nu ook bij me halen of beter niet? momenteel slaapt ze in de living. laatste nacht hoorde ik haar rondlopen en snuffelen aan de slaapkamerdeur.
Zal ik haar erbijlaten of milo uit de slaapkamer zetten?
toch weer een hoop vragen, waar ik niet bij stil gestaan heb.misschien is er iemand, die raad weet of suggesties heeft.

Wat fijn dat het al beter gaat en dat je veel geduld en liefde voor haar hebt!

Ze hoort nu ook bij de roedel dus als je het zelf geen probleem vindt, zou ik haar ook in de slaapkamer laten. Dan zie je snel genoeg hoe Milo dat vindt toch? Succes

Heb vannacht gewoon de deur wat open laten staan, ze kwam eens een kijkje nemen, maar verdween daarna weer. Deze morgen was ze dan toch in de living. Vandaag geen ruzie - tot nu'. Buiten in de tuin loopt ze nu wel rustiger en begint overal te snuffelen. Ze is blijkbaar al meer op haar gemak, maar uit haar eigen wil ze niet buiten, dus nog altijd oppakken of de kip smijten'. Ik denk,  dat het een lange weg zal zijn. Het is elke dag weer opnieuw het vertrouwen opbouwen. Ik verheug me nu al op het voorjaar, dan blijft hier de deur open en ben ik toch meer buiten, misschien lukt het dan wel, als het zo lang moest duren. Ik hoop dat ze eerder loskomt, maar ik heb zo het gevoel, dat er geweldig veel gebeurd is in haar verleden. Volgens mij is ze wel in huis geweest, omdat ze vlug zindelijk was.
Je hebt natuurlijk ook broodfok, die in huis gebeurd. Ze geniet van strelen en borstelen, maar elk huiselijk geluid is ze dan weer bang van. Ze vind het heerlijk om naast mij op de zetel te liggen, maar als ik opsta, kruipt ze weer in haar schuilhoekje.
Ik kan haar oppakken, ze hapt niet en is zeker niet vals of zo, alleen beeft ze dan weer en als ik op een stoel ga zitten, zal ze wel voorzichtig komen snuffelen, maar dan kan ik haar NIET strelen, op de zetel wel. Ergens begrijp ik het niet goed.
Maar ja, we zullen wel zien wat de tijd brengt. Misschien is ze ook al verschillende keren geplaatst geweest. Ga eens proberen iets te achterhalen. Mijn DA kon mij aan hand van de chip alleen zeggen, dat ze van Londerzeel komt, want als ik haar ging ophalen bij Dieren zonder Dak, was het boekje kwijt geraakt. Eens zien hoe het verder afloopt.

Ik zou juist denken dat ze in huis leven niet gewend was, omdat ze schrikt van huiselijke geluiden. En dat je haar niet mag aaien als jij in de zetel zit en zij op de grond staat, komt denk ik doordat je dan hoger bent en een beetje over haar heen buigt: ENG!

Een lange weg zal het zeker worden, maar ik vind het heel knap dat je bereid bent om die te gaan bewandelen met Maike. Uiteindelijk komen jullie er wel, stapje voor stapje

Dat denk ik ook wel, dank u. Ik dacht dat ze misschien in huis was omdat ze zo vlug zindelijk is.
Vandaag trouwens weer een stapje vooruit. Ze ging deze middag samen met Milo uit haar eigen de tuin in, moest ze dus niet oppakken.(^_^) Maike begint meer en meer uit haar schuilhoekje te komen. Ik laat haar dan ook volledig gerust, ga op de stoel zitten en ze zachtjes aanmoedigen. En het schijnt te lukken, God zij dank.
Ondanks haar angst is ze toch een klein baasje, want Milo tegenover is ze we heel dominant, maar hij laat zich meestal doen. Soms maken ze wel eens ruzie en ik probeer er niet teveel tussen te komen zolang het niet ernstig lijkt.
Eens zien wat morgen weer brengt.

Ik vind het top dat je een hondje in huis hebt genomen met zo,n rugzakje.En als ik het zo lees gaat dat goed komen, ik blijf je voorlopig even volgen.Valt me alleen op dat ik nu vandaag al voor de derde keer iets lees over dieren zonder dak, weer een paspoort wat verdwenen is, weet niet wat ze daar doen maar ben blij dat jij dit teefje hebt gered.

Eerlijk gezegd, ben ik ook meer dan blij. Heb daarnet eens even allerhande topics gelezen over Dieren zonder Dak en ben eerlijk geschrokken, wat ik daar allemaal laas.
Dan kan ik toch maar van geluk spreken. Tegen mij waren ze wel vriendelijk moet ik zeggen. En er was ook op mijn adoptiecontract gezet, dat ik de hond tegen teruggave van de prijs kon terugbrengen, als er een ernstige ziekte moest vastgesteld worden.
Dat is gelukkig niet het geval. Maike doet het goed. Ze zal veel tijd nodig hebben om aan de alledaagse dingen te wennen, maar ik heb goede hoop. Als het verder gaat zoals nu, zal ze in het voorjaar wel al mee kunnen wandelen.
Daarstraks had ik het huis vol bezoek, o.a. de kinderen en kleinkinderen. Dat was misschien iets te veel van het goede, maar allemaal wilden ze toch nu eens komen kijken. Dat er direkt zoveel kwamen had ik nu ook niet verwacht, maar ze heeft zich dapper gehouden. Ze kroop wel van tijd in haar schuilhoekje en dan moesten ze haar ook met rust laten. Maar af en toe kwam ze toch kijken ook al was het maar voor eventjes. Daarna was ze echt uitgeteld en lag diep en vast te slapen.
Ik moet zeggen, mijn hart gaat open als ik zie hoe ze stapje voor stapje openbloeit, soms wel eens eentje achteruit, maar het valt mee.
Morgen wil ik eens een kort ritje met de auto maken met haar alleen. Ze is wel mee gekomen in de auto - toen gaf ze over - en naar de DA ook, toen was mijn schoondochter mee - maar nu zou het toch weer even anders zijn. Toen stond ze volgens mij nog onder schok  - maar hoe zou je zelfs zijn???
Zal het wel weten te vertellen morgen.

Zo, de eerste rit met haar alleen in de auto, en eigenlijk nogal meegevallen. Deze morgen nog eens naar de DA omwille van blijven krabben aan haar oren. Ze zijn wat rood, moet nu druppels indoen. Maar oormijt heeft ze gelukkig niet.
Ze wordt wel alsmaar baziger over Milo. Heb nochtans probeert, haar dan toch niet te veel te betutteln, maar ja. Ze komt ook wel eens 's nachts regelmatig kijken op de slaapkamer, maar gaat toch in haar bench in de living liggen. Alleen blijven is ook geen probleem want ik ga toch alle dagen met Milo wandelen. En 2 keer per week ben ik in de voormiddag weg, dan doen ze het ook goed.
Moet ik me nu zorgen maken omdat ze so uitvalt naar Milo? Dat heb ik eigenlijk nog niet meegemaakt, ze greep hem deze morgen zowat bij zijn keel en hij was nochtans heel onderdanig. Ik heb vroeger eens een Duitse Dog een een Mechelaar gehad, 2 reuen, en dat is altijd goedgegaan. Mijn DA vond het nog wat vroeg om met eeen therapeut te praten. Hij meent, dat ik haar eerst de tijd moet geven om hier te wennen, zo denk ik trouwens ook. Hij meent, dat Maike mishandelt is, omdat ze altijd zo plat tegen de grond gaat, als je over haar rug streelt en soms zelfs als je naar haar kijkt. Voor de rest laat ze zich goed onderzoeken en vertoont geen valsheid.
Afwachten zeker of toch stappen ondernemen?

Als ze in dat gevoel nog versterkt word zal het erger worden vrees ik.

Maar ik ben geen gedragdsdeskundige.
Ik heb altijd maar 1 hond tegelijkertijd gehad.


Als zij nooit geleerd heeft dat er tch onderling een soort van rangorde is lijkt het dat ze daar nu wat in doorschiet en ze aan je andere hond eigenlijk een te gemakkelijke heeft? Maar heb zelf geen ervaring hoe je dat verantwoord kunt sturen.
En er zijn hier op het forum ook een aantal gt's en gt's in opleiding misschien dat zij je een advies kunnen geven. 
Maar ik ga niet het risico nemen dat ik verkeerd adviseer want daar worden jij en de beide hondjes dan niet gelukkiger van. Wellicht dat ook leden met grotere roedels hier advies kunnen geven immers zij hebben op dat vlak wellicht meer ervaring.