ik gooi de handdoek in de ring

(alleen mbt wandelen hoor)

Zucht...
Nu na puppycursus, basis1 en basis2 gehad te hebben loopt het wandelen nog steeds niet zoals het moet.
Ik gooi de handdoek in de ring, ga accepteren dat ik zelden de aandacht krijg van mijn hond tijdens het wandelen.
Alle lekkere luchtjes, hegjes, muurtjes, struikjes, blaadjes, steentjes zijn zoveel interessanter dan degene die de riem vasthoudt (meestal ik dus).
Het is niet zo dat hij giga trekt (hoogstens soms een lichte spanning op de riem. Uitzonderingen van een interessante hond die we tegen komen daargelaten, daar kan hij wel naartoe willen, maar mag hij niet van me).
Maar een nette volg, of langer dan 1sec aandacht geven lukt gewoon niet meer.
Ik heb me zo enorm gefrustreerd en onzeker gevoeld omdat het netjes wandelen/meelopen gewoon niet meer ging.
Sinds halverwege basis1 zijn de hormoontjes bij hem gaan opspelen en is iedere grasspriet interessanter. Basis2 heb ik ook nog gedaan, in de hoop hoe meer tips en oefening hoe beter het wel weer zal gaan... Maar nee hoor, juist averechts.
Hoe meer ik wil dat het lukt hoe meer stress het oplevert voor de hond en uiteindelijk ook voor mij.
Clickeren, spelen als beloning, afleiding (welke dan ook) heeft allemaal niet mogen baten. Ben zelfs bij 1 proefles (na basis2, andere Hondenschool) geweest waar 'correcties' werden toegepast. Daar ben ik 1week goed ziek van geweest...nooit en te nimmer dat ik daar mijn gezicht weer laat zien.

Nu wil ik een poos die stress/frustratie/onzekerheid niet meer.
Blijkbaar past het keurslijf (nu) gewoon niet bij mijn hond.
Hihi en wat kan ik jaloers zijn als ik hier in het dorp een zwarte labrador los perfect zie volgen de hele tijd. (hond heeft zelfs niet eens meer een halsband om).
Dat beeld zal nooit realistisch zijn voor mij.
Wat ik nu gewoon ervaar... mijn doggie ondervindt geen stress wanneer hij gewoon lekker kan snuffelen aan de lijn.
En ik heb dat nu ook even nodig... geen drive om steeds maar netjes te moeten wandelen. Het heeft mij nu heel wat 'tranen' gekost om dat perfecte beeld van mij af te zetten.

Ik gooi nu voor even de handdoek in de ring, en wie weet haal ik de handdoek er over een maandje of wat weer uit.... en kunnen we samen weer verder waar we gebleven waren. En kan ik intussen de tijd nemen om mijn perfecte beeld bij te stellen naar iets wat voor ons beide haalbaar is.
...zucht sorry voor het misschien soms wat onsamenhangende verhaal. Maar moest het even kwijt. (verder is doggie wel helemaal perfect hoor :p)

Klinkt als een goed plan. De boog kan niet altijd gespannen staan. Eerst maar weer even genieten van de wandelingen, des noods aan een lange lijn?

Haha (niet om uit te lachen) maar zo herkenbaar!!

Wat verwacht je van je hond tijdens het lopen dan?
Je zegt dat hij niet echt trekt in mijn optiek is dat al erg prettig.
Aan de lijn wordt er bij mij ook niet getrokken maar zeker niet gevolgd met de kop om hoog zoals ik dat graag zie tijdens de training dan moet er alleen aandacht voor mij zijn.

Wel goed van je dat niet met fysieke correcties wil gaan werken want ook dit is niet de weg.

Hoe oud is die lab. in het dorp die je zo mooi ziet wandelen, dat heeft ook wel wat uurtjes training gekost

Adem in adem uit, na het lezen van je verhaal heb je te maken met een lekkere puber mijn advies zou toch zijn blijf volhouden en wees consequent dan bereik je het meest.
Alle tijd die je de eerste 2 jaar in je hond investeert krijg je de rest van z'n leven dubbel en dwars weer terug.

Misschien een handig boekje wat je zou kunnen helpen is "Help mijn hond trekt" van Turid Rugaas.

ZET HEM OP!!

@de mannen: ik zou gewoon willen dat ie af en toe eens naar mij opkijkt zo van : hé baas doe ik het nu goed.. hé baas 'kan ik nog iets voor je doen'...
Maar ehh.. nee zero 'werkwilligheid' op het moment buiten.
Achja... ik zucht nu maar weer, dat is het enige wat ik er voor mijn gevoel nu aan kan doen.
Ik verwijt het de hond totaal niet hoor trouwens, begrijp het best...
Ik heb geen idee hoe oud die lab is. Zal het de volgende keer eens vragen, en ook waar ze cursus heeft gevolgd :p
Ze zal er vast heel wat uren in gestoken hebben.
Dat doe ik ook met mijn hond, maar het komt het wandelen niet ten goede helaas op dit moment.
En op cursus hoorde ik dan: stop de oefening maar want hij heeft nu even puberdoppen in zijn oren. Tsjah, maar zo is er geen enkele gelegenheid om een oefening te oefenen.... weer zucht... haha

@hilde. De lijn is op t moment langer dan een meter. Maar korter dan 2 meter.
Ik wil nog wel adequaat kunnen reageren op auto's of andere onverwachte situaties.
(In het bos mag en kan hij overigens gewoon los. Hij is dan 'bang' om alleen achter te blijven dus komt dan goed als ik hem roep.)

Ik heb het boek kalmerende signalen van turid gelezen.
Heb nu geen budget over om het andere boek van haar te kopen.
Ik vraag me af: staan daar veel 'verhelderende' momenten in?

hoi,
haha dat heb ik nu dus ook , alleen .. hij trekt niet bij mijn man.. ook niet als we met zijn drieën lopen.
Maar alleen bij mij.. en dat is niet alles.. alle bewegende kinderen fietsers of brommers krijgen de aandacht. Ook bij andere honden.. om gek van te worden. Boos worden werkt niet, en een flinke ruk aan de lijn helpt maar even. Nee, Rik is bijna anderhalf maar echt netjes volgen doet ie niet. Ja, als ik constant tegen hem praat met zijn favoriete balletje dan wel maar dan moet ik uitkijken dat hij niet opspringt om de bal te pakken.
Ook is hij een ware aandachtstrekker thuis.. als ik niet naar hem kijk of met hem speel pakt hij iets van tafel, gaat hij stuk bijten. Hij houdt ook alleen mij in de gaten binnenshuis, ga ik na boven is hij al daar..haha andere van ons gezin krijgen die aandacht niet. Als ik me maar beweeg kijkt hij al zovan waar ga je heen?

Misschien moet je gewoon es even stilstaan bij het doel van je wandeling; Waarom trek jij er met je hond op uit? 
Dat kan voor ieder wat anders zijn, maar voor mij is dat: samen genieten vd natuur. Dus gun ik m'n hond met plezier haar snuffelpartijen, haar gewroet in molshopen, het woelen in dode bladeren... omdat dat voor haar het aller-allerleukste is. En ik geniet van de frisse lucht, de zonnespikkels in het bos, én m'n hond die zoveel pret heeft en doe af en toe lustig mee.
Je zegt dat je graag een hond zou hebben die naar je opkijkt, en wil behagen. Maar dat hoeft toch niet per se tijdens de wandeling? Dat gevoel kan je toch net zo goed bekomen op een ander moment: als je oefeningetjes met 'm doet, zoekspelletjes in huis, e.d.?
Dus koppel de dingen los en geniet van beiden, en weg is die frustratie!

Ik snap nooit zo goed waarom een hond bijna een robot moet zijn.
Waarom moet hij jou goedkeuring vragen of hij het wel goed doet?

Het doel van uitlaten is immers niet alleen wandelen maar zoveel meer de geurtjes opsnuiven e.d.
Hier is 1 regel en dat is niet trekken aan de riem maar verder snuffelen ze maar een eind weg.
De honden moeten het leuk vinden om te wandelen en dan vind ik het automatisch ook leuk.

Al dat perfecte gedoe blegh...lekker wandelen zonder ergens bij stil te staan is zoveel leuker dan iedere keer te denken ohh hij kijkt niet op ohh hij doet dit niet goed ohh hij doet dat niet goed.

Kijk en dat vind dan weer verkeerd ik vind juist dat je in alle tijden een oefening goed moet afmaken ook al is het maar 1 keer.
Je breekt even af speelt desnoods even wat met de hond om de spanning eraf te halen en dan begin je weer opnieuw met de oefening.
Als de hond nu al leert dat stuiter/kliergedrag oplevert dat je niet hoeft te luisteren tja waarom zou je als hond dan niet steeds die klierstand aan zetten want dan heb je pas echt lol in je leven en luisteren hoeft toch niet.

Dus in alle tijden oefening afmaken en je mag best boos worden tussendoor, als hij kliert mag je gerust eens roepen "en nou klaar" of "kappen" verzin wat maar er mag best duidelijk gemaakt worden dat hij nu echt fout bezig is en als hij dan de oefening goed doet ga je helemaal uit je dakpan zo blij als dat je bent.

Ik vind het zelf een heel goed boekje, legt je stap voor stap een goede manier aan van het lopen met je hond.
Misschien eens zoeken op marktplaats, of een leuk sintcadeautje of onder de kerstboom

Ai lastig zeg..
Hoe oud is je hond en welk ras is het? 
Als je bijvoorbeeld een bloedhond of beagle hebt lijkt het me nog veel moeilijker om dat snuffelen in te perken dan bij een niet-speurhondenras.
En leeftijd speelt een grote rol.

Bij mij op de cursus loopt er een labradoodle die perfect zonder riem kan volgen, maar aan de riem word hij steeds drukker en luistert steeds minder goed, komt nu ook in de pubertijd. M'n trainster zei dat vrijwel elke hond daar doorheen gaat, en dat een heleboel mensen dan opgeven. Juist als je nu doorzet heb je er een geweldige hond aan wanneer de pubertijd voorbij is.

Ook zeggen ze bij mij op cursus dat als iedereen hun honden wat meer zou laten snuffelen, de gemiddelde hond in Nederland een stuk lekkerder in hun vel zouden zitten.. Maar daarbij zei hij wel gelijk: maar als jij gewoon wilt lopen zonder gesnuffel, dan moet hij ook meelopen. 
Rhowdy heeft tijdens de wandeling zo haar stroken gras waar ze mag snuffelen zoveel ze wilt, voor de rest wil ik dat ze gewoon meeloopt. Vooral omdat zij er een handje van heeft om in 1 keer vol in de rem te gaan als ze iets interessants ruikt, wat heel vervelend is.

Op de heenweg gaat dat 'niet snuffelen' best moeilijk, en geef ik haar ook meer vrijheden daarin. Maar op de terugweg is ze moe en voldaan, en kijkt ze eigenlijk constant naar mij. Dit dankzij een tip van de hondenschool, elke keer als ze ook maar een beetje naar me kijkt , gelijk snoepje erin. Dat heeft enorm geholpen.

Succes!

Ik ben het helemaal met Christel en Jaqueline eens, ik wil niet elke wandeling te keer gaan omdat ze niet voet volgen en weet ik het allemaal, als ze na een lange wandeling heerlijk liggen te slapen van vermoeidheid dat is mijn opsteker. Ik blijf er rustig onder en de honden ook.

@jacqueline Mijn hond is een dalmaat van 1jr en 3mnd. Hij hoeft zeker geen robot te zijn en ook niet alleen maar netjes naast me te lopen. Laten we dat misverstand gelijk uit de weg ruimen.

Hij mag zeker snuffen tijdens de wandeling. Maar mijn streven is dat er een balans is (naar maatstaven van zijn leeftijd). Even een moment van luisteren/oefening/aandacht zou ik voor dit moment al tevreden mee zijn. Even drie meter zonder gesnuffel bij wijze van... Maar dat is nu gewoon niet haalbaar.
Alleen als ik ga springen en flapperen met mijn armen kijkt hij verschrikt achterom. Haha, maargoed dat is niet de bedoeling en treft ook geen doel.


@christel. Voor mij gaat dat inderdaad komende maand zeker het doel zijn van de wandeling.
In de bossen was dat altijd ons doel.
Maar mettertijd wil ik toch wanneer ik hier in het dorp ga wandelen dat er ook luistermomenten zijn. Al die voorbijrazende auto's, fietsers, kinderen, skeelers, andere wandelende honden. Wanneer het alleen maar 'feest' is lijkt me dat die situaties uit de hand kunnen gaan lopen.
In die zin ben ik er nog niet aan toe om het 'alleen maar genieten' beeld te volgen. Maar voor nu 'moet' ik wel even van mijzelf. Ik wordt namelijk alleen maar gefrustreerder en ik ben ervan overtuigd dat mijn hond dat wel meepikt. 
Ik moet weer even de goede balans zien te vinden.

@Irene hou dat zeker vast met je knappe doggie!!
Voor mij is dat echter al een gepasseerd station, of iets wat ik na een poosje van bezinning weer op ga pakken. De tijd zal het uitwijzen.

@de mannen ik zal eens serieus gaan zoeken naar dat boekje

@jacqueline
Het is niet iets wat perse moet. Dat dat moet of niet moet staat nergens beschreven
Het is puur (zoals in mijn openingspost beschreven) iets (een beeld) wat ik graag zie. En dat ik moeite heb met het loslaten van dat beeld. Dat is voor mij het hele issue en de reden waarom ik voor nu de handdoek in de ring gooi wat betreft mijn eigen ideaal beeld naar perfectie.
De rust die ik nu even nodig heb, maar vooral ook mijn hond denk ik.
Ik denk niet dat ik dit topic heb geopend of het discutabel is hoe een hond loopt aan de lijn.
Maar het is meer even stoom afblazen van mijzelf, omdat iets wat ik voor ogen had (nu) niet realistisch blijkt te zijn.

Hoe veel eigenaren zie ik hier in het dorp voortgesleurd worden door hun hond. Die eigenaren zal het allemaal in feite een worst wezen hoe hun hond erbij loopt. En als die eigenaar dat prima vindt, is het dat ook. Wie ben ik om te zeggen dat zij dat anders moeten doen. Eigenaar tevreden - hond tevreden.
Mijn hond weet maar al te goed: trekken is stoppen. Hij trekt nauwelijks. Maar snuffelt dan bijvoorbeeld halverwege de riemlengte.
Ik had het beeld van een luisterende/aandachtgevende hond alleen maar omdat ik het prachtig vind om samen te werken met mijn hond. En ik had gehoopt dat mijn hond dat ook prachtig zou vinden buiten de muren van dit huis. Maar op dit moment zal ik gewoon voldoening moeten halen uit kunstjes/trucjes in huis. Al raakt mijn inspiratie op. Dus mijn beeld dient gewoon bijgesteld te worden, daarom een poos van bezinning. Al heb ik nu stiekem nog de hoop dat mijn beeld naar 'perfectie' werkelijkheid wordt, misschien heb ik het wel nodig dat dat beeld vervliegt. De tijd gaat nu voor mij gewoon een boel uitwijzen.

Plus het netjes meewandelen is wel een ideaalbeeld die me in de schoot is geworpen op hondencursussen en bijv. Boeken.  No oefende overigens, heb veel aan cursussen gehad. Maar niet alles werkt, blijkt...?

Dit is geen sneer naar mijn hond, jou, hondencursus of wie dan ook. Maar meer een uitroep van frustratie en een zoekende geest naar wat wel mogelijk/haalbaar is.

En dat daar voor mij heel wat emotie mee gepaard gaat, staat buiten kijf. Eerlijk, maar waar.... ik wilde dat het niet zo was.

Ga eens bij jezelf aan het werk vaak ligt het probleem bij de baas. Jou hond voelt jou frustraties en onmacht door de lijn heen. Je hebt best kans dat nu jij zegt het los te laten het opeens veel beter gaat. Maar dan moet je het ook echt los laten. En waarom is die lab die zo netjes mee loopt niet haalbaar? Dat is ook een boodschap die jij aan je hond geeft. Nee maak een plaatje in je hoofd van jou met jou hond die zo lopen als de lab met zijn baasje en richt je daar op. Ik weet het klinkt allemaal zweverig maar het werkt wel. Jou frustratie en onmacht geeft de hond "macht". Als je dat los laat dan is voor hem de lol er af. 
Als hij veel last heeft van zijn hormonen, heel herkenbaar hier, zelf de hondenschool had nog nooit een hond gezien die zo erg met zijn hormonen bezig was. Dan kun je hem geslachtsdrift van het merk Puur geven. Dit zijn homeopatische druppels die gewoon te koop zijn bij de dierenwinkel. Het heeft hier 8 maand gewerkt toen was hij er teveel aan gewent. Ik heb doordat ik hem beter kon bereiken hier erg veel voordeel van gehad tijdens het trainen.
De wandeling moet je ook opbouwen. Hier lopen we eerst aan de lijn er word dan alleen geplast met toestemming en niet wanneer dat de hond dat beslist ivm tuinen en heggen. Er word onderweg ook niet gesnuffeld alleen als hij mag plassen. we lopen op een wandeling van 1,5 uur 20 minuten vast dan zijn we al 10 min in het bos dan 45 min los en dan de rest van de wandeling zo'n 35 min vast dan zijn we weer thuis. Snuffelen doen ze als ze los zijn en de rest lopen ze gewoon mee. Zijn ze jonger dan wissel ik dat meer af. Dan ziet een wandeling er ongeveer zo uit. 
5 min mee lopen dan 10 min lopen aan de lijn maar snuffelen en plassen tempo is dan ook lager. Dan weer stevig door stappen voor 10 min. Daarna los en dat ligt het aan het gedrag van de hond voor hoe lang. Komt hij te hoog in zijn opwinding dan gaat hij weer vast tot hij rustig is. Het laatste stuk is dan wel zoveel mogelijk door stappen. 
Willen ze snuffelen in de tijd dat ik wil door stappen jammer voor hun er word dan door gelopen. Er is tijd genoeg in de wandeling om te snuffelen en met 2 honden die ik laat beslissen wanneer en waar er gesnuffel word kom ik nooit in de bos aan laat staan op tijd weer thuis.
Voor mijn honden werkt dit uitstekend en ik heb dan ook altijd 2 honden die achter mij lopen. Er word bv ook in een centrum niet geplast als je even ergens staat. Natuurlijk zorg ik er ook voor dat ze van tevoren hun behoeft hebben kunnen doen. Maar mocht het toch een x nodig zijn dan geven ze het aan en zoek ik een plek waar het kan en mag. 
Mijn oudste reu is 8 en mijn jongste reu is bijna 3.

Als ik dat perfecte beeld had gewild, dan had ik wel een ander ras gekozen. Maar waarom zou ik? Lekker wandelen zonder trekken is toch al perfect? Ik vind gedrag pas ongewenst als ik of anderen er last van hebben.

Uiteraard moet je daar ook aan werken maar volgens mij heb je dat al lang gedaan.

@jaqueline
Als pup kon de lijn nooit lang genoeg zijn voor mijn hond. (wat resulteerde in een altijd strak gespannen lijn, zowel achter, naast en voor me). Toen ben ik me gaan verdiepen aan het trekken aan de lijn. En ook hulpvragen gesteld op de hondncursussen. In vrij korte termijn (dmv beloningsgericht trainen en clickeren) is het flink vooruit gegaan. Zijn onderzoekende/spelende geest kon ik zo sturen dat hij gewoon netjes 'onder' appel stond.
Hij werd naar mijn idee een super hond. (zie filmpje profiel). Maar sinds hij in de puberteit zit is dat gewoon niet meer. Ik 'mis' die samenwerking die we eerst hadden *bloos*. Ik heb gewoon zo ontzettend genoten van die tijd en samenwerking. En dat is nu gewoon niet meer. Hij zit nu in de puberteit, heeft last van hormonen. En ik kan daar niet met beloningen (buitenshuis) tegenop. Mijn frustratie komt simpelweg voort uit onmacht. Mijn hond is in korte tijd flink veranderd, ik mijn 'geest' alleen nog niet de mogelijkheid gegvn om mee te veranderen.
Haha dit klinkt eigenlijk wel triest. Ik besef me nu ik dit schrijf pas dat ik dat filmpje meer heb gemaakt ter afsluiting van een bepaalde periode die ik mis.

@kean en cullen. De methode die jij beschrijft heb ik ook als laatste advies gehad van de Hondenschool. Maar het zet geen zoden aan de dijk. Mijn hond wordt er samengevat onzeker van aan de lijn(als ik flink doorloop en hij zet zich schrap omdat hij toch een bepaald luchtje wil ruiken) het lopen aan de riem is voor hem niet meer prettig en raakt zijn vertrouwen kwijt in mij. Keert me de rug toe als ik aankom met de riem.
Ja... hij is erg gevoelig en heeft een klein hartje. Dat maakt het zo lastig als het puur gaat om hem iets te leren mbt wandelen. Ik kan hem of positief benaderen, of zijn gang laten gaan. Positief werkt nu niet (meer) buiten omdat hij geen aandacht heeft.

(en voordat jullie een verkeerd beeld krijgen) ik ben heus streng voor mijn hond en mopper als hij iets doet wat niet mag (bijv. Wanneer hij zijn voorpoten op het aanrecht zet, dan mopper ik). Maar om zijn gedrag om te turnen in ander gedrag voor lange termijn mbt wandelen werkt kortstondig mopperen niet.
Ik heb al zoveel tips en adviezen gehad. En ik wil nu jullie ook weer bedanken voor alle tips mbt het wandelen. Maar het bokst niet op tegen zijn hormonen.
Het is mijzelf waaraan ik nu moet werken denk ik.

Dat homeopathisch middel 'puur' ga ik eens bekijken.
Wat waren jouw waarnemingen na die 8mnd?

Wandelen moet plezier zijn voor beiden, vind ik. Dus super dat je de druk van de ketel haalt voor jezelf en de hond. Frustraties werken als een katalysator.

Samen wandelen, samenwerken, samenzijn en samendoen is heerlijk, dus ik kan me goed voorstellen dat je verlangend zo'n ideaalbeeld voor ogen hebt. Dat is geen kunstje, zoiets moet groeien he. En dat groeit voornamelijk door het echt samenzijn, samenleven en samendoen.

Heb je de wandelingen al eens uitdagend gemaakt, van de geijkte paden en ideeën af en echt samenzijn en werken. Samen kruip door sluip door de bosjes, elkaar helpen om over boomstammen (of bankjes in het park ) te klauteren. De hond gebruiken als steun bij door/over een sloot klauteren. Samen speuren door een droge (of wat soppige  greppel). Of spelletjes doen waarbij jij iets lekker verstopt en je hond gaat zoeken. Samen nieuwe en soms spannende dingen ontdekken (zoals bv een kadaver :-O) of een rare fietsband midden in het bos . Picknick mee en samen onderweg zomaar even halt houden, jij een broodje en je hond een lekkere snack (of nog leuker, deel je broodje '), gewoon zomaar omdat het leuk is en zonder er iets voor hoeven doen. Toon eens interesse voor iets waar je hond geïnteresseerd aan snuffelt, ga eens kijken wat daar zo leuk is en deel zijn belangstelling. etcetc.


Zo'n band ontstaat alleen maar door intensief samenleven waarbij je werkelijk integreert in elkaars belevingswereld, samen de dingen in die wereld deelt en beLEEFT. Een wereld waarin je elkaar tot steun kunt zijn op je ontdekkingstocht, een wereld waarin je samen de allerleukste bent op de hele wereld.

@fabienne dat is misschien wel zo.
Vooral met name het ras als je over wandelen praat.
Toch zou ik hem op dit moment niet in willen ruilen hoor.

Als je jond tijdens een wandeling aan de lijn alleen maar recht naast je mag lopen kun je net zo goed een loopband kopen... Daar vind een hond echt niks aan, tuurlijk moeten er momenten zijn waar op ze keurig volgen en onder appel staan. Vooral in drukke straten of langs een fietspad oid.

Maar leg je basis vooral op het feit dat jij leuker moet zij. Dan alles om hem heen, en als jij loopt te mopperen op je hond of op jezelf dan werkt dat niet. Ja nik heb ook op handen en voeten gestaan om Casper rustig mee te laten lopen. Zeker in de puberteit. En nog heeft meneer gewoon wel eens bananen in zijn oren hoor, en eigenlijk moet ik daar vaak om lachen.

Dat ideaalbeeld moett je voorlopig echt uit je hoofd krijgen. En als je hond iedere dag de kans heeft om zich zelf eens lekker uit te oneven zonder de riem eraan zul je zien dat de wandelingen aangelijnd ook rustiger worden omdat de energie eruit kan.

@kim
Hij kan zijn energie voldoende kwijt, daar ligt het niet aan.
Ik fiets veel (verantwoord) met hem, we hebben bossen vlak bij waar hij los kan/mag. In zijn energiebehoefte wordt ruimschoots voorzien.

Ik denk ook niet dat wandelen met zoveel aandacht voor de baas voor alle rassen is weggelegd. Voor de meeste honden is eindelijk buiten gelijk aan eindelijk hond zijn. Eindelijk die neus gebruiken, alle leuke luchtjes opsnuiven. Lezen wat andere honden in de wijk doen, dat egelspoor volgen, de kat die 10 minuten geleden overstak nog ruiken.

Ik denk dat je zelf beter moet gaan afbakenen wat je wanneer van de hond verwacht. Dus bijvoorbeeld eerst even plassen, dan een paar minuten een aandachtsoefening doen en dan gaan wandelen waarbij de hond zijn gang mag gaan. Misschien tijdens de wandeling een zoekspelletje doen, of een trekspelletje, of iets anders wat leuk en afwisselend is. Dan hou je korte momenten van aandacht, en als de hond daarna gaat kijken of het al tijd is voor zo'n leuk spelletje tijdens de wandeling dan is dat leuk, maar dat is niet het doel.

Ook denk ik dat de leeftijd van de hond je niet mee zit. Zeker voor sommige rassen is zo'n innige relatie op die leeftijd gewoon te veel gevraagd.

Ik denk dat jij inderdaad je ideeën moet bijstellen. Heb ik ook moeten doen met mijn hond. Mijn vorige was 100% positief opgevoed in 1998, toen positief trainen nog niet eens bestond. Bij Dobby werkt dat keer op keer op keer niet. Dan moet ik me toch aanpassen en míjn ideeën laten varen.

@Wilma.
Ik ben nu wel nieuwsgierig naar wat voor jou en dobby wel werk.
Ik kan me in je antwoord wel vinden.
En zal andere manieren moeten vinden om aan onze baas/hond relatie te werken.
Bijv. Wat Petra opperde.

Dank je Petra voor je antwoord.
Voor mij echt waardevol.
Het is denk ik zo betekenisvol omdat je hond iets doet 'voor jou' in plaats van voor een snoepje.

@kean en cullen ik ga dat spul eens opzoeken. M
Ik gun hem (en mijzelf) wat meer rust in zijn koppie.

't is een mooie zonnige middag: hup hup, snel naar het bos en samen in de molshopen gaan graven, Mir! Fun fun fun!