Een brief voor jou 4-voeter.

Ik dacht laat ik is een topic openen waar je je liefde kan uiten over je hond/en.
Iedereen heeft dat toch wel eens nodig? 
Als er mensen zijn die het fijn vind om vaker iets liefdevols achter te laten voor zijn/haar hondje/s dan mag dat uiteraard ook 
Zal ik beginnen?

Lieve Turbo,

Toen ik jou voor het eerst zag was ik gelijk verliefd op je!
Er waren best veel puppy's op de plek waar ik je vandaan gehaald heb maar ik speelde alleen maar met jou! Geen interesse in de andere. 
Je woont nu al ongeveer 2 jaar bij ons en het lijkt net of het pas 2 dagen is.
Wat gaat de tijd toch snel als je ergens van geniet! En genieten kan ik zeker van jou Turbo!
Turbo, soms ben je onuitstaanbaar maar je weet dat als je me dat lief aankijkt en me een kusje op mijn wang geeft dat het gelijk weer goed is tussen ons , ik hou van je en dat zal ik ook altijd doen! Zolang je dat maar weet kleine draak

Lieve Libby,

Mijn grote lompe vette draak van 50 kilo!
Weet je het nog? Je kwam bij ons binnen en zat gelijk bij mama op schoot!
Gelijk was die klik er! Een vriendschap voor het leven!
Je weet het, zonder jou voel ik me minder veilig dan met jou!
Als je niet naast me zit of bij me bent is het net of ik mijn arm miss, je bent een deel van me geworden! Waar jij bent ben ik en waar ik ben ben jij! Tot de dood ons scheidt!
En tuurlijk heb je wel eens je moment van draken, bv. Een speklapje van het aanrecht afpakken zoals vanmiddag, haha. En je weet het donders goed draakje!!
Ik hou van je Lip vlaflip! Nu, straks en voor altijd! Mijn schaduw

Lieve Kira,

Kirapluis... Wat zal ik is over jou zeggen?
Zo klein dat je was toen je geboren werd! De grootste van het nest en nu de kleinste, een kleine toverbal ben je!
Spring in het veldt, zo noem ik je als je weer eens rondjes aan het rennen bent door het lange natte plakgras! En dan als mama je optilt gelijk haar jas induiken omdat dat de warmste plek is!
Ik denk dat jij wel de slimste bent van allemaal! Je kon nog net lopen en al pootjes geven! 
Je bent nog niet zo heel erg lang bij mij maar de tijd die we samen tegemoet gaan komen worden hemels, dat weet ik nu al! 
Gekke teckel kikiweenie, of te wel mijn kleine rode meid

Lieve Angel,

Eigenlijk ben je het meisje en het prinsesje van het baasje toch wil ik ook iets over jou zeggen.
Je bent een kleine rat die veel te veel wegloopt naar de buren om vervolgens alle kattebrokjes op te eten. En ja je bent een luchtalarm die je nog op 20 km afstand kan horen maar je weet wat er ook gebeurd je kan altijd bij me terecht! Ben je bang verdrietig of boos? Dan troost ik je met alle liefde die ik voor jou binnen in mijn hart heb bewaart. Een speciaal angelpluisplekje, haha.
Meissie, punkertje, cloë, luchtalarmpje!toch blijf je een prinsesje, i love you little girl!

Aan mijn twee lieve schatten, maatjes !

~ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ~

Mijn Pasha, toen ik jou ophaalde uit Leeuwarden was ik weer even kind.
In het begin ... oei oei .. wat was je een druk hondje.
Gelukkig heb jij je snel aangepast naar een niet verwend hondje.
Je bent enigshondje dus je was knap verwend.
Je bent opgegroeid met de stofzuiger, als deze aan gaat ben je heel blij.
Dan ben je zo blij dat je spontaan aan je brokken gaat eten.
Wat ben je toch een trouwe hond voor een terriër.
Je liep altijd los met mij mee, en wachtte altijd trouw bij het oversteken.
Nu kan/mag dat niet meer, want dan krijgt je vrouwtje een boete.
Nu ... sjonge ... wat gaat de tijd vreselijk hard. 
Je bent alweer bijna 11 jaar ...
Dit beangstigd mij, want het duurt niet lang meer denk ik ...
Vijf jaar geleden heb ik jou en mezelf een maatje geschonken.
Natuurlijk was dit voor jou wennen, maar jullie zijn nu maatjes.

~ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ~

Je maatje heet Thibo en hij kwam hier met 8 maanden.
Ik ben je derde baasje, hoe triest kan het zijn.
Wat zag je eruit ... echt onder de bulten en je was zo goed als kaal.
Vreselijk wat had ik het met je te doen Thibo.
Ow ja ... toen ik je kreeg heette je Basje, maar dat kon niet zo blijven.
Pasha en Basje roepen was wel even een dingetje, jullie kwamen allebei.
Daarom mijn ventje heet je nu Thibo.
En wat ben jij een knuffelkont, je kan wel uren, dagen op schoot liggen.
Jij was wel mijn zorgen hondje ... bha ... wat had je een jeuk.
Maar uiteindelijk kwam ik erachter waar het aan lag.
Zachtjes aan ging het steeds beter met je.
Tijdens het uitlaten kwam ik er ook achter dat je bang bent voor mannen.
Wat is er met je gebeurd ... nu gaat het beter ... zachtjes aan krijg je vertrouwen.

~ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ~

Mijn lieve schatten, maatjes ik hou van jullie met wat jullie ook mankeren.
Tot de dood ons scheid zal ik jullie verzorgen en lief hebben !

Lieve Brenda,

Toen ik hoorde dat ik je kreeg op mijn 7e verjaardag was ik super blij, eindelijk mijn eigen "Nicky" ( hondje van mijn tante) Ik wou je altijd Nicky 2 noemen omdat ik hem zo lief vond. Mijn oom bedacht de naam Brenda en ik besloot je Brenda te noemen. Ik mijn zus en vader zijn bij je wezen kijken toen je nog heel klein was. Er waren meerdere honden en ik zei "ik wil die kleinste!' Wat was ik blij toen je mee mocht naar huis, je was gelijk al best wel eigenwijs en wou niet aan de riem lopen. Na meerdere keren proberen liep je goed mee. Je was een goede eter, wou alles hebben wat wij ook aten, en vond ook alles lekker… behalve wat groen was zoals sla, komkommer…  Brokken at je bijna niet, die bleven vaak wel weken staan. Spaghetti was je lievelingseten, daar at je net zoveel van tot je misselijk was en je de slierten er weer uit kotste. Je was zo makkelijk, liep niet weg en blafte nauwelijks.. ook kon je heel goed alleen blijven.Ik kan echt wel uren over je doorpraten/typen, kan er geen genoeg van krijgen. Vandaag is het precies 8 maanden dat je heen bent gegaan. Ik mis je elke dag nog steeds héél erg en kan moeilijk over je praten zonder tranen in m'n ogen te krijgen. Je zult altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben, en nooit zal ik je vergeten m'n lieve witte donsje. Hoop je ooit weer te zien.. 


Liefs,
Je vrouwtje

Up up

wat een mooie verhalen krijg er gewoon kippenvel van hihi!

lieve hummer,

We zagen foto's van jou en je broertjes en zusjes, en hebben meteen je fokker gebeld. We konden de volgende avond komen kijken. Daar hebben we veel informatie gekregen, en gepraat. Je was nog maar 6 dagen oud. 1 zusjes en 2 broertjes waren al besproken. Ik zag jou lekker rond kruipen op zoek naar je mama. Je ogen waren nog dicht en je was zo leuk, werd meteen verliefd op jou. Nadat je bij je mama had gedronken. Mocht ik je vast houden, Je kroop zo lekker dicht tegen me aan. Wist meteen dat jij met mij mee mocht en je baasje dacht daar gelukkig het zelfde over! Na eindelijk 7 lange weken wachten, mochten we je eindelijk op gaan halen. Je bent een kleine dondersteen af en toe en moet altijd moeite doen om niet te lachen, als je weer is stout ben. Als je dan met die lieve puppyoogjes na me kijkt, kan ik soms moeilijk volhouden dat je iets niet mag. Je bent een kleine knuffelkont, en wilt het liefst heel de dag op schoot liggen slapen bij vrouwtje. Maar dat kan natuurlijk niet, je word groter en het past niet meer allemaal zo even goed als 3 weken geleden. Ben zo trots op je klein hummeltje, je leert snel en kan al, ''zit'' ''lig'' ''kom hier'' ''kom brengen''. Als je slaapt kan je ook zo heerlijk snurken hihi. Vandaag ben je 3 weekjes bij ons, en dinsdag ben je al 11 weekjes oud mijn knappe vent! Ik kan wel uren over je door schrijven maar dat zal ik die lieve mensjes hier maar niet aan doen.

lieve boy,

Ook al woon je nog bij mijn ouders en ben je niet echt mijn hondje meer, toch ben ik blij dat ik je nog iedere week lekker kan knuffelen!! Ik miste zo erg een hond om me heen na het overlijden van scary(hollandse herder) dat ik aan het kijken was in asiels, en ik jou mooie koppie zag staan. Heb je verhaal gelezen, en dat trok mij zo erg aan, dat ik mama en papa heel lief heb aangekeken. Een weekend in juli 2008, zijn we na het asiel toe gereden om na jou te gaan kijken. Je zat heel bang in een hoekje van je kennel. We vroegen of we met jou mochten gaan wandelen. Toen we eenmaal aan het wandelen waren werd je helemaal blij, en je week niet van mijn zijde af. Ik was meteen verliefd op je en wilde je meteen mee nemen. Gelukkig vonden mijn ouders en broertje je ook geweldig, en mocht je mee met ons. Paar dagen later gingen we je ophalen, omdat wij nog eerst wat spulletjes moesten kopen voor je. Ik mocht je mee op gaan halen, het leek of je het al wist. Je zat blij te wachten bij de deur van je kennel. Je hebt zo veel mee gemaakt in je verleden, maar daar merkten wij helemaal niks van. Behalve als we iets te hard praatte, kroop je in een hoekje weg. Dit is na een tijdje weg gegaan en je vertrouwde ons helemaal. Je bent een vriend, beschermengel, een maatje. Had je graag mee genomen toen ik in 2011 uit huis ging. Maar je was zo close met mijn vader dat ik je niet mee wou nemen. Je bent zo heerlijk dier! af en toe lekker eigenwijs, en als iets niet kan vind je dat het wel kan hihi. Ben blij dat ik je iedere week zie, en je nog lekker kan knuffelen. ook over jou kan ik wel uren door blijven schrijven.


sorry voor het lange verhaal:$

Mijn lieve lieve Lance,
Eerst wilden we geen nieuw reutje in huis, kozen heel bewust voor een teefje, jouw zusje uit het nest. Groot onze teleurstelling dat ze stierf na tien dagen. Toen bleef jij alleen nog over , al jouw broertjes waren al besproken. Ik ga niet liegen, we zagen jou als overblijverke en twijfelden wel een beetje over je......
Ik schaam me nu voor deze gedachten want wat ben jij een knap flink bazeke geworden. Ben zeker dat je de mooiste, de flinkste en de grootste comediant bent van de vier andere '
Jouw ondeugende oogjes, jouw lieve likjes, jouw trouw......we zouden het niet meer willen missen. En dat kleine ongewenste piemeltje ...eerst zo ongewenst...hoort helemaal bij het grote ego van Lance the man ! 
Jij bent het geluk van onze dagen nu, en de reden van mijn grijze haren soms ook 
Kom geef vrouwke vlug een kusje 

haha, nu ik dan maar :')
____________

Olly,
Wat had jij een slechte start in het leven, een start die geen enkel levend wezen verdiend. Een start op de vuilnisbelt waar je moest zoeken naar eten. Je had geen mens die je liefde gaf, je een plekje gaf in een roedel... Je had misschien je moeder nog, of je broertjes en/of zusjes...
Gelukkig kreeg jij een nieuwe start in het leven, een beter leven. in 2 maanden werd je al geadopteerd door ons.
Je kwam bij ons, zo bang, geen vertrouwen in de mens. Je werd een autistisch hondje genoemd.
We trainden met jou en langzamerhand begon je ons aan te kijken, durfde je over straat te lopen en begonnen we een team te worden. Met agility kon je je energie kwijt, we hebben de wedstrijdklas gehaald! Helaas werd jij er een beetje zat van, we moesten wel lachen om je gedrag. We zijn gaan stoppen met een complimentje na dat wij zo`n hecht team waren geworden.
Na het stoppen van agility was het lang niet afgelopen. Ik heb 3 jaar lang over gedaan om jou eindelijk aan het luisteren te krijgen haha, maar het was het zeker waard. Je gaat niet meer op in je eigen wereldje, maar we zijn nu echt samen buiten.
Helaas kreeg je een ongelukje met een andere hond. Het spijt me dat ik verkeerd handelde. Ik dacht, het wordt wel beter, maar ik heb gezorgd dat jij je onzeker ging voelen. Gelukkig heb ik die fouten herstelt, je kan weer met andere honden opschieten al vindt je het nog spannend. Maar zelfs met pups gaat het beter! De pup die jij niet mocht, komt nu 1x per week over de vloer en ik was zo trots op je toen je begon te spelen met haar! en ik beloon dat altijd uitbundig. ik hoop dat je dat begrijpt

Lieve olly, jij bent mijn eerste hond. Ik ben zo dankbaar dat ik jou baasje mag zijn. er is maar 1 Olly, dat ben jij. 1 olly van de miljoenen honden die op de wereld rondlopen, en ik mag jouw baasje zijn.
elke dag zeg ik hoeveel ik van je hou, dat zal niet ophouden

Ik ben mijn moeder ook super dankbaar. Dankzij haar ben jij in ons gezinnetje gekomen.

Lieve Olly, je bent de perfecte hond. Je bent lief, aanhankelijk, voorzichtig naar iedereen toe. Jij bent het favorietje bij de dierenarts. Sinds de beet van die hond ben je bang geworden. Maar ondanks je angst, blijf je kwispelen en begroet je de dierenarts en assistenten.
Je houdt je groot en dat vind ik knap.

Ik ben zooo dankbaar... ik hou van je!

Liefste Doortje

Jij was de kleinste van al je zusjes en broertjes en waar anderen geen kleinste hondje willen, wilde ik juist jou hebben! Jij kwam in een tijd dat ik een moeilijke periode doormaakte, maar mede dankzij jou heb ik me daar doorheen weten te slaan! Wat een geluk toen je bij me kwam, maar die eerste paar dagen..haha...die zal ik nooit vergeten...Jij msite je mama en nestgenootjes, dat liet je wel merken, maar na een paar dagen was het liefde voor altijd tussen ons! Met jou deed ik gehoorzaamheid en later doggydance, door jou wilde ik meer over honden te weten komen en door jou is het dat ik nu over anderhalve week een training tot hondeninstructeur ga doen! Lieve lieve doortje, ik kan wel een boek schrijven over jou en over hoeveel ik van jou hou, maar dat is niet nodig want dat weet je wel!
Vandaag zag ik op FB een teckel van 25 jaar, ik hoop dat je in goede gezondheid net zo oud mag worden, zodat wij nog heel veel mooie momenten kunnen delen samen! Love you

Dikke knuffel je vrouwtje

Ik had ooit al een geschreven over Max... Eens kijken of ik hem kan vinden

Got it!

Na lang dromen, lang zeuren en kijken. Kwam jij op ons pad. Najah, zette we jou op ons pad
Een heel klein wit cavia achtig mormeltje lag daar tussen 6 andere mormeltjes. Met mama hond, die vol trots haar puppemonsters showde. Een beetje gepiep en licht gekreun kwam er uit de werpkist.. Oh wat schattig.. Met de week leken ze meer op hondjes, en kregen ze een beetje vorm.. Witte pluizige ijsbeertjes, waggelend door de kamer. Halve blafjes, piepjes en pik zwarte oogjes en neusjes. Aandacht vragend, en spelend... Tussen die 7 pupjes, was er maar één die mijn hart sneller deed slaan. Nee, er was bijna geen verschil te zien.. Eentje had de langste oortjes, eentje was de dikste, eentje de kleinste en eentje de grootste... Niet omdat hij klein was, maar dit moest mijn Max wel worden. Het kon niet anders dan dat hij mijn lang gehoopte hondje zou worden. We waren 1 van de laatste die mochten kiezen, en het had zo moeten zijn... De kleinste, de leukste en de mijne was nog vrij.. Geen moeilijke keuze.. Hij werd het.. Met liefde werd hij omringd door zijn nieuwe baasjes. Je mocht met ons mee.  Een wit pluizebolletje waggelde door de tuin, door het huis. Ontmoette de grote boze kat, waar hij langzamerhand  een soort van vriendjes mee werd. Hij groeide en groeide... Van een wit klein ijsbeertje, naar een echte Golden heer. Nog altijd even geliefd en even schattig.. Ook zonder puppyvacht trekt hij veel bekijks van mensen op straat.. Maar het belangrijkste is, dat hij nog altijd even veel voor me betekend. Een leven zonder hem? Nee, dat wil en kan ik me niet voorstellen.. Ondanks dat hij zn minpuntjes heeft hou ik even veel van hem.. Hij is mn maatje, mn bestevriend. Oh wat ben ik dol op hem.

 1 week

 2 week

 3 week

 4 week


5 week


6 week


9 week.


En, nu.... Nog even geliefd, even knap, even schattig.... Kortom, nog altijd mijn allerbeste vriend

Wat mooie tekstjes allemaal , recht vanuit ons hart. 

Lieve, lieve Senna,

De keuze voor een Berner was er al, de keuze voor een fokker ook, dus we kwamen op de wachtlijst voor een teefje. Al gauw kregen we bericht dat er een nestje van 10 dametjes was geboren, en er mensen afgehaakt waren. Er was dus een hondje voor ons bij...yes!!
Toen we bij je op bezoek kwamen viel jij helemaal niet op tussen al dat pupgeweld, en eerlijk gezegd hadden we je amper gezien. Je was pupje "geel", en uiteindelijk bleef jij over, en werd aan ons toegewezen. Mijn man's eerste reactie: "dit hondje wil ik niet..die heeft wel een erg scheef blesje!", maar toen we nog eens bij je op bezoek waren ging ook hij al heel snel helemaal om.Je had zo'n aandoenlijk koppie, en was zo lief!
En dat ben je nog steeds! Je hebt ons leven ongelofelijk verrijkt, en we genieten elke dag van je. Er zit geen greintje kwaad in je, en af en toe mopperen we wel eens dat je zo'n slome tante best, maar dat maak je altijd weer goed door je aanhankelijkheid en trouw aan ons. Ik heb nooit gedacht dat ik zoveel van een dier zou kunnen houden, maar lieve Senneke..jij bent mijn allessie!!

Lieve gekke, dwaze Amélie!

Jouw start bij ons was heel bijzonder. Ik heb je letterlijk uit je moeder moeten halen, en twee minuten moeten reanimeren en beademen, want je deed echt helemaal niets meer. Na een paar minuten kwam er een protesterend kreetje, en vanaf dat moment was onze band bezegeld! Ook vanaf dat moment stond jij bekend als het hondje met geluid. Je was, en bent nog steeds een enorme lawaaischopper en zeer communicatief.
Maar ook zo verschrikkelijk lief en aanhankelijk, en vreselijk blij als we bij je zijn. Je huppelt echt onbevangen en bijna lachend door het leven.
We hadden graag pups met je gewild, maar helaas, al vrij snel bleek je ernstige HD en ED te hebben, en we weten dat je een hondje bent dat waarschijnlijk niet zo oud gaat worden. Dat maakt dat we nog meer van je genieten, elke dag weer. We hopen en duimen dat je nog een paar jaartjes bij ons mag zijn, en we houden heel erg veel van je! Je bent echt een uniek exemplaar binnen het Berner-ras, dat is zeker!

Dikke knuffel,
jullie vrouwtje

Antonnet...wat heftig.....en ik weet zeker dat Amelie nog lang bij jullie gaat zijn. De brave Sint heeft het me ingefluisterd '

Ik vind echt dat iedereen een complimentje verdient!
Jullie teksten laten mij de liefde voelen

Dit schreef ik op Mellow haar (vermoedelijke) verjaardag, 1 april 2013, op mijn FB:

Lieve Mellow,

Vandaag ben je jarig, twee jaar alweer, wat gaat het snel! Weet je nog, toen je bijna 4 maanden was kwam je naar NL. Daar zat je net 2 dagen in het asiel toen je weer ging verhuizen, deze keer met ons mee.
Je was nog maar zo klein, je vond alles eng; van hond tot mens, van gras tot prullenbak. We hebben heel veel geoefend, langzaamaan vond je de dingen wat minder eng.

Je kwam te wonen bij poes Puk, die al best hoogbejaard was. Puk vond het allemaal maar zo zo, jij wilde wel graag spelen maar snapte niet dat de zwaaiende staart van Puk iets heel anders betekende dan jouw zwaaiende staart. En ja, dan kreeg je wel eens een lel op je neus Al snel pikte je het hengelende pootje van Puk op, zo stonden jullie tegenover elkaar, allebei te tikken met een voorpootje
 
Toen je 6 maanden was werd je aangevallen door 2 grote loslopende honden. Zo klein als je was, zo dapper heb je je verweerd. Je hebt die 2 grote honden best goed te pakken genomen. Gelukkig viel bij jou de schade mee, door tijdig ingrijpen van je mensenpapa. Als hij de ketting van die andere hond niet had gepakt was het een stuk minder gunstig afgelopen met je buik.
 
Hierna moesten we weer overnieuw beginnen met laten zien dat honden écht niet eng zijn, gelukkig ging dat vrij snel. Inmiddels heb je veel vriendinnetjes in de wijk.

En toen kwam de jaarwisseling, al dat vuurwerk vond je maar niks: lawaai, stank. Je vond het ook niet leuk om te gaan wandelen, dus gingen we lekker vaak naar het bos, daar kon je wel gewoon lekker je ding doen.

Na de jaarwisseling kwam je weer wat tot rust, al bleef je wat gespannen. Je reageerde ook heel erg op mij. Zat ik niet lekker in mijn vel, dan ging het met jou ook niet zo goed.

En toen kwam die zomerdag in 2012. Je liep in het weekend met mensenpapa op het fietspad toen er een hele grote groep wielrenners aankwam, een stuk of 20. Je bent daar zó erg van geschrokken dat je écht niet meer naar buiten wilde. En was je buiten dan wilde je na 1 plas weer snel naar huis. Er is een gedragstherapeut gekomen, maar die tips hielpen ons niet echt verder (tenzij de GT erbij was). We hebben bijna 3 maanden ellende gehad, in het begin alleen in het weekend, al snel elke dag. Soms ging het even goed, tot je heel in de verte weer een fietser zag, je raakte dan zó verschrikkelijk in paniek dat je de hele boel bij elkaar gilde en in een rechte lijn naar huis wilde, krassen achterlatend op straat. Ik trok mij dit zo aan dat ik, onbewust, jouw angsten versterkte. En zo kwamen we in een neerwaartse spiraal terecht. Ik heb heel wat tranen gelaten omdat ik het niet meer zag zitten. Maar nooit is in me opgekomen om je te herplaatsen, dat nooit!

Ineens zag ik 'het licht', ik besefte dat ik mezelf bij elkaar moest rapen wilde ik niet nog 15 jaar doorgaan op deze manier. En al snel ging het weer beter. Wederom tot de vuurwerkperiode, die al in de derde week van november begon! Je vuurwerkangst was dit keer heftiger dan de eerste keer, dus wat kortere wandelingen en wat vaker naar het bos.

En toen ging poes Puk ook nog eens dood, ook jij was van slag door het hele gebeuren, je voelde aan dat het niet goed was. Normaal gesproken was je er als de kippen bij maar dit keer bleef je op afstand. De eerste dag zocht je haar nog, keek na het wandelen of je haar eten kon pikken. Al snel was je gewend aan het feit dat ze er niet meer was.

De eerste week van januari was je nog wat bang omdat er hier en daar nog wel wat vuurwerk werd afgestoken, maar daarna ging het alleen maar beter. Ik heb wel gemerkt dat je veel behoefte hebt aan structuur, dus we gaan elke middag naar het veldje en om de dag naar het bos.
Het veldje weet je ook precies te vinden, je vindt het daar ook zó leuk
Je kan er lekker rennen, spelen met blaadjes en lekker op je rug rollen
 
Verandert er eens iets in de dagindeling, dan ben je van slag, dus ik zorg gewoon dat dat niet te vaak gebeurt, dan gaat het allemaal wel goed.

En vandaag ben je dan al weer 2 jaar. Sinds je hier bent hebben we veel meegemaakt, maar we hebben elkaar ook beter leren kennen. Je vertrouwd meer op mij, zie je bij een onbekend geluid dat ik gewoon doorloop, dan ren jij vervolgens gewoon weer lekker achter de blaadjes aan, dat is wat je het liefste doet.
Fietsers (en dan vooral wielrenners) blijven een beetje eng, helemaal als ze (hard) praten. Maar je raakt niet meer zo in paniek als vorig jaar. En zo zie ik steeds meer vooruitgang bij je.

Lieve Mellow, wat ben ik trots op je! Trots op hoe je je de laatste tijd hebt ontwikkeld in positieve zin, maar ook wel een beetje trots op mezelf. Het is best moeilijk om toe te geven dat ik het zelf niet helemaal goed heb aangepakt en dat een deel van jouw angsten door mijn onzekerheid werd versterkt.

Ik ben zo blij dat je in mijn leven bent gekomen, we hebben zoveel van elkaar geleerd. Samen blijven we werken aan nog meer vooruitgang, wij komen er wel!

Cindy en Mellow (en Jozef)  wauw ... 

Mijn lieve Lobbekop,o sorry Lobke,na 7jaar geen teckel meer kwam jij in mijn leven eigenlijk zou jij bij de fokster blijven en zou jouw zus met mij mee gaan,maar jij koos voor mij ,jouw zusje kroop op schoot bij de fokster en toen nam jij de beslissing je liet je niet wegzetten achter het hekje en klo er steeds over om bij mijn te zijn.ondanks dat ik je om jouw streken je al honderd maal een enkele reis asiel heb beloofd hou ik ontzettend veel van jou mijn freule Lobelia juf vervelia. kleine haartedief oh wat heb ik jou toch lief.

voor lodewijk
de zon komt met jou op en gaat met jou onderwat een lieve relteckel ben jij een echte ondeugd maar zovreselijk lief kleine hartendief.



Voor ouwe trouwe Vlaai 16 jaar lief en leed altijd vroliijk maar wel een baas over de honden je lijkt zelf wel een hond alleen miauwtjij in plaats van blaffen, bij deze geef ik je weer eeen paar jaar er bij worden we met zijn allen stokoud lief kattendier.

Arie kanarie zo als jij zingt geen enkele kanarie . ik hou van jouw met heel mijn hart.voor jou ook een brief mijn kleine hartendief.

Aan Lady:
Lieve kleine doorzetter, aan niemand in m'n leven kan ik zo'n voorbeeld nemen als aan jou, een inspiratiebron van heb ik jou daar ben je! Nooit geef je op ook al zit het soms zo tegen. Klein lief wit hondje met een eigen willetje en een eigenwijs karakter. Bang voor niets en niemand, lief voor alles en iedereen. Wat ging ik door een hel toen jij al bijna 4 jaar geleden (toen je al 12 was) je bekken brak door een vallende stuk boom in de achtertuin. De dierenarts was ook erg bezorgd over je en voorspelde dat je misschien wel niet meer zou kunnen lopen, omdat niet alleen je botten gebroken waren, maar er ook een hele grote kans was op zenuwbeschadiging. Ik ging op zoek naar mogelijkheden voor je, zoals een rolstoel terwijl jij minimaal de komende 6 weken vast zat in een bench, genezen. Daar had je nog nooit in je hele leven in gezeten! En ohh wat was je soms boos. Je lag letterlijk in een spagaat.. arm beestje. De dierenarts had gezegd dat het wel herstel wel langer zou gaan duren omdat "jij al een oud hondje was".. pfft! Wat een muts! Jij bent toch niet oud?

Eén kant van je bekken was zodanig gebroken dat de dierenarts voorspelde dat je deze kant de poot ging verliezen door amputatie omdat eraan laten zou resulteren in een poot die telkens onder de wondjes zou zitten en uiteindelijk zou ontsteken. Ohh wat was ik verdrietig en maakte me zorgen. De zoektocht naar een rolstoel of andere oplossing ging door. Een hel was het om het je zo comfortabel mogelijk te maken. Je kon niet zelf plassen maar in je eigen plas liggen was ook geen optie. Dus haalde we allerlei truukjes uit om je te kunnen verschonen zonder je pijn te hoeven doen. Een paar dagen later keek ik je naar en wat zag ik?! Je krabde aan je oor met je achterpoot.. maar wacht eens?! Was dat niet de "afgeschreven" achterpoot?! Ik moest twee keer kijken en nog eens goed nadenken, links rechts, links wat was het nou. Nee ik zag het goed. Er zat beweging in de poot! Het zou vanaf dat moment nog maar even duren en je werd heel erg boos op de bench waarin je (helaas) moest blijven liggen. "Ik wil het echt niet meer!!!" leek alsof je het uitschreeuwde soms. Ook al probeerde we je de hele tijd te entertainen je verveelde je dood. Het was zomer en lekker weer, dus een ramp voor kleine westies die graag in de zon liggen te bakken. Enkele dagen erna stond je ineens voorzichtig op. Lopen ging stijf maar steeds beter. In de bench was het goed te doen want daar lagen lekkere handdoeken in. Maar op de tegelvloer was dat een heel ander verhaal. Die was een stuk gladder waardoor je er niet kon lopen. Gelukkig dacht ik wel een beetje vooruit en was al op zoek gegaan naar schoentjes voor je. Eigenlijk ben je daar veel te stoer voor maar ja we moesten wat. Uiteindelijk werden het kleine laarsjes die voldoende steun boden en een echt schoenzooltje hadden. "Als ze die maar aan wil" was het commentaar van familie. Ja, aandoen wilde je niet zo graag maar je liet ze aan, wat voor jouw eigenwijze aard al een wonder was.  Alsof je wist dat ze ervoor zorgde dat je binnenshuis kon lopen. Het zag er wel wat maf uit maar het was een goede oplossing. Weken heb je erop rondgelopen tot je op een willekeurig moment neerplofte in je mand en de laarsjes hardhandig uit begon te trekken. Waar ik me op dat moment nogal zorgde om maakte, want "waar gaat ze dan op lopen, zonder kan niet!". Alsof je dat even wilde demonstreren liep je zonder glijden over de vloer heen. Zonder met je poten uit elkaar te zakken. "Zo, ik ben er wel klaar mee nu!" moet je gedacht hebben. Hoe dit moment beschreven is in tekst is absoluut niet vergelijkbaar met hoe het eruit zag en hoe het voelde op dat moment. Dan komt het moment waarop Rocky Balboa na een zenuwslopende film vol tegenslagen eindelijk de tegenstander neer hoekt met een genadeklap van heb ik jou daar.  Zo voelde het!

Nu ben je over enkele maandjes alweer 16 jaar. En heb je met je eigenwijze hoofdje nog steeds niet afgeleerd dat springen tijdens het avondeten er niet voor zorgt dat jouw eten eerder op je bordje komt. "Springen?" Ja springen!! Want dat kun je ook nog steeds en hoe! Je bent een kei Lady, the best, of zoals we hier altijd zeggen: "Lady is een eindbaas".

Aan Obi:

Mijn enige echte lieve eigen superschat. Jullie stonden allemaal in de puppywei te blaffen naar die rare figuren die aankwamen lopen. Jij sprong eruit, (figuurlijk en letterlijk bijna!) niet omdat je heel druk was maar gewoon omdat je rustig aan het kijken was vanaf een afstandje. Geen druktemaker dus... Een rustige kalme hond.. een beetje zoals we je later zouden noemen. Obi Wan Kenobi een legendarische Jedi uit Star Wars. Een naam gekozen niet alleen door die achterliggende gedachte en karakter die dat personage ook heeft maar ook omdat Obi gewoon lief klinkt en dat past bij jou. Sommige van je broertjes waren al besproken dus we waren blij de knoop snel te kunnen doorhakken en voor jou te kiezen voor iemand anders dat zou doen haha!

Nog geen driekwart jaar geleden haalde we jou eindelijk op. De dag staat nog in m'n geheugen gegrift alsof het gisteren was. Voor jou lijkt het vast al in een vorig leven te zijn geweest. Wat was je toen nog klein en onhandig. En onzeker en soms een beetje bang. Toch overwon uiteindelijk je nieuwsgierigheid, elke keer weer. En zo hebben we al heel wat hindernissen overwonnen. Ook al blijven ze komen want de wereld is zo groot en elke dag zie je nog steeds dingen die je verbazen en je niet snapt. Wat zo normaal is voor ons, is voor jou soms een beetje eng. Om je daarmee te helpen ga je elke keer naar de cursus waar je allemaal andere leuke hondjes tegenkomt! Je bent zo slim, maakte al deuren open toen je nog maar 5 maanden oud was. Was al heel snel zindelijk. Je leert de commando's allemaal zo ontzettend snel. Ook al ben je nu al heel groot ik vind je nog steeds super schattig! 

Toch maak ik me altijd zorgen om jou. "Doen we het wel goed met Obi?" "Hadden we beter iets anders kunnen doen?" En omdat ik een perfectionist ben en alles 100% wil doen. Bang jou tekort te doen. Ook omdat je soms zo'n zachtgekookt eitje bent. Dat is niet erg... Ik wil je alleen laten weten dat alles goed komt! Maak je niet druk, ik zal er altijd voor je zijn! Je hoeft niets alleen te doen en anders neem je maar eens wat raad van een oude dame (Lady) aan. Ook al heb je de laatste tijd weer wat pech gehad, vanaf nu gaat het tij weer keren! Je bent een supertoffe hond! Met jou komt alles goed!

Lieve sting!
Toen ik jou foto op marktplaats zag was ik meteen verliefd. Elke dag dacht ik aan je tot op de dag dat ik je eindelijk voor het eerst kon zien. Was gelijk gek op jou en jij ook op mij. Ik wilde graag een stoeren lieve grote hond nou die heb ik gevonden ook! Je beschermt me als het moet en daar ben ik je erg dankbaar voor. Je heb me echt gesteunt in me moeilijke tijd die ik 1maand voor dat ik jou kreeg. Me kindje verloren me vriend ging vreemd alles was ik kwijt. Maar jij bracht weer zonneschijn in me leven! Nu genieten we samen van elke dag met je beste maatje flam. Wat ik zo fijn vind voor jou is dat je na 6jaar eindelijk een honden vriendje heb. Want ja eigelijk kan je niet met honden. Sting lieverd jij mag bij mij blijven tot je je laatste adem uit blaast! Ik zal altijd voor je door het vuur gaan! Lieve sting ik hou van je. Je bent me allerbeste maatje!
------------------------------------------

Gekke flam!
Zins dag 1dat ik je kende was je nog een puppy. Jij was van goeie vrienden van / buren. Ik kwam regelmatig aan de deur om je uit te laten. Wegens om standigheden kon je daar niet meer blijven. Toen had ik net sting 3maanden. Ik ging kijken of jullie samen konden maar was bang voor het resultaat ivm sting niet met andere honden kon. 1ste keer geprobeerd jullie gingen vechten. 2e keer ging het goed! Nu zijn jullie beste maatjes en woon jij al 4 maandjes bij mij! Helemaal leuk zins kort zijn we verhuist naar een huis met tuin dat vind je helemaal te gek lekker in de tuin spelen! Haha toch blijf je een echte gekkie met achter je staart aan rennen! Ik zie echt dat je geniet van het spelen met mij en sting! Ook voor jou geld je mag blijven tot je dood jullie zijn mijn beste maatjes en door niemand te vervangen! Hou van je flampiee dikke kuss

Nu lekker slapen en knuffelen met me hondjes in bedje!

Upje

Lieve Lola,

je werd gevonden in een bos, hoe lang liep je daar rond, waarom liep je daar, moest iemand van je af, of ben je ergens weggelopen? Vier jaar daarna in een arm asiel slecht onderdak en afval als voedsel, met vele andere honden ging je niet in je koude vacht zitten.
Gelukkig was er een lieve vrijwilligster die de hulp inriep van een stichting die jouw foto op het internet zette. En wat voor een, we werden verliefd en wilden je graag bij ons nemen.
Na een lange tocht kwam je met muilkorf aan in Hamburg waar je braaf mee de auto instapte en nog confuus van de reis je koppie onder mijn jas verstopte.
Eenmaal thuis aangekomen liet je duidelijk merken dat je stijf stond van de stress. Je viel uit, je was niet aaibaar, je likte obsessief het tapijt, buiten je viel uit naar alles en iedereen, je liet je voor dood neervallen omdat het allemaal teveel voor je was.

Wat is alles anders nu, je bent een lieve aanhankelijke maar ook zelfstandige hond, je geniet van je leven en dat is geweldig.

Een gedichtje voor jou een tijd geleden al gemaakt

Dankje, lieve hond

Je ligt hier aan mijn voeten en slaapt,
het lamplicht schijnt op je glanzende vacht,
je rekt je uit en gaapt
je kijkt me aan en lacht,

Waar droomde je van mijn lieve hond?
Wat heb je meegemaakt, vertel het mij,
Van wat eens lang geleden was?
Stil maar het is voorbij,
je bent veilig en gezond.

In je leventje was nog niet veel goeds,
en toch vertrouw jij mij?

Mensen hebben je teleurgested en pijn gedaan,
en toch bouw jij op mij?

Met heel mijn hart zeg ik aan jou:
dankje lieve hond
dankje dat je mij vertrouwd.

Wat een mooie getuigenissen.....ik word er wel stil van. Achter zovele honden zit een sterk verhaal.
Dat we allemaal van onze vrienden nog lang mogen genieten, dat is mijn allereerste wens voor 2014 

Off topic even : andere smileys ? Ze zien er raar uit ...

Mooie verhalen allemaal