Jonge hond die blind word van zelfverzekerd naar onzeker..

Onze Franse Bulldog Mike (2,5jaar oud) heeft in augustus 2013 de diagnose gekregen "zeer slechtziend" met zeer grote kans op volledige blindheid op korte termijn.
Hij heeft een zenuwafwijking aan zijn ogen, welke waarschijnlijk is gekomen na een ontsteking op de zenuwen. Deze ontsteking hebben we behandeld maar helaas had hij al blijvende schade gemaakt

In september was zijn oogfunctie al een stuk slechter, in een maand tijd.. Oktober hetzelfde verhaal, nu november dus een goede 2,5 maand verder hebben wij het idee dat hij zijn rechter oog niet meer gebruikt. Het linker oog nog wel maar over het algemeen doet hij het meest op gehoor en reuk.

De eerste periode ging het vrij goed, hij was heel vrolijk en sleepte ons de eerste 2 dagen eigenlijk door de "domper" van de diagnose heen. Hierdoor ging bij ons ook snel de knop om en hebben we hem nooit als "beperkte hond" gezien omdat hij zichzelf ook absoluut niet zo voordeed.

Nu de afgelopen week/ 2 weken begint hij toch heel erg aan ons te hangen, is overal waar wij zijn en het liefst strak naast je.
Totaal niet hoe hij was, ADHD bulletje die lekker deed waar hij zelf zin in had wanneer hem het uitkwam

Wij wisten dat het snel zou gaan en zeker door de nacontroles die telkens aangaven dat het ook slechter werd.
Maar het lijkt alsof onze Mike er nu het steeds slechter word ook steeds meer onzeker van word..

Zijn er hier misschien mensen met meer ervaring op dit gebied, het liefst ook een jongere hond die blind is geworden of die tips hebben hoe wij onze knul weer wat zelfstandiger en zelfverzekerder kunnen krijgen ?

Sorry voor het lange verhaal.. Maar bedankt voor het lezen

Nee, geen ervaring mee.  Maar ik kan het me voorstellen dat hij er onzeker door wordt.  Hopelijk stopt dit proces van verslechteren. 

Eens dat het stabiel is, al zou het heel slecht zijn, denk ik dat hij ermee leert leven.  Maar zoals je zelf zegt "het gaat nu heel snel"... Dat kan hij niet zo vlug verwerken.  Hij heeft de tijd niet om zich aan te passen. 

Ik hoop dat hij niet volledig blind wordt, want hij is nog zo jong en heeft nog zo'n tijd te leven, normaal gesproken...  Maar als hij blind wordt wens ik jullie en hem toe dat hij zijn weg vindt om ermee om te gaan en zich , met jullie steun en oplettendheid en misschien wat aanpassingen in huis , weer zekerder gaat voelen.

Mijn vorige hond is langzaam blind geworden. Op een gegeven moment kreeg ze, doordat de pupil altijd wijd open stond, lensluxatie met aansluitend glaucoom (verhoogde oogdruk). Ze veranderde van een vrij zelfstandige hond die goed de weg wist in een "domme hond" die verdwaalde op plekken waar ze vertrouwd was. Glaucoom doet verschrikkelijk veel pijn. Ze is eerst met medicijnen behandeld en toen dat niet hielp zijn de ogen verwijderd. De dag na de operatie stond ze aan mijn bed de piepende kip in mijn gezicht te duwen, weer helemaal blij.
Wil niet zeggen dat dat met jullie hond aan de  hand is, maar ik zou er minstens een telefoontje aan wagen.

Och wat naar.
Ik heb alleen ervaring met blinde kat...en een angsthaas
Maar dit is hoe ik het zou proberen
Niet te veel veranderen in huis en je vaste patronen misbruiken voor buiten..(bekend gebied gebruiken om zelfvertrouwen te krijgen, ivm dat hond geur ect herkent en weg kent..dat afwisselen met vreemd terrein)
Kijk goed naar je dier..de rest van de zintuigen nemen veel over..maar zorg dat je je hond niet meer geeft dan matige stress en dat weer met mate en leer ondertussen nuttige commando's aan die zicht gerelateerd zijn(naar links naar rechts ect)
Daarom heen rust/kluiven om evt spanning te verwerken

Triest dat je hond Mike zo jong blind wordt.
Dit brengt voor de hond grote onzekerheid en hij zal aan jullie gaan hangen.
Hij heeft tijd nodig om hier zelf mee te leren omgaan.
Komt deze blindheid door een erfelijke aandoening?
Zo ja, dan zou ik contact opnemen met de fokker;
een goede fokker zal dan bepaalde verwanten laten testen en indien nodig van de fokkerij uitsluiten.
Ik heb geen ervaring met een blinde hond.
Misschien heb je wat aan de tips van de hondenbescherming
https://hondenbescherming.nl/nieuws/2012/08/23/tips-voor-blinde-en-dove-honden/

Ik kan het me wel goed voorstellen dat het voor haar een levensgroot verschil uitmaakte.  De pijn van het Glaucoom zal dus een veel minder te verdragen pijn zijn dan die van een herstellende wonde.  En dat beseffen is wel heel belangrijk als de ziekte toeslaat.

Oef dat is voor mike wel een heftige verandering natuurlijk. Ga hem goed begeleiden, dat hij nergens tegen op botst...maak het huis bots proof, stukje schuimrubber langs de tafelpoot etc. Dan hoeft hij zich niet te bezeren. Laat geen schoenen slingeren etc. Hij moet ook weer het vertrouwen krijgen dat hij veilig door zijn eigen huis kan wandelen. Misschien kan je ook met zijn neus aan de slag. Leer hem het "zoek" commando en zorg dat hij succes heeft. Leg een blokje kaas voor zijn neus en zeg "zoek". Hij vind het en is een super knappe hond! Je kan het steeds iets moeilijker maken. Met succes en veel complimentjes krijgt hij vast weer zelfvertrouwen en ook durft hij zich dan vrijer door het huis te bewegen, tijdens het spelletje ging het immers ook goed.

Bedankt voor je tip
Onze Mike heeft hier gelukkig geen last van en we hebben tot nu toe nog iedere maand contact met de oogspecialist, naast het contact met onze eigen dierenarts.
De Glaucoom is ook niet iets wat bij zijn "aandoening" hoort maar hij is er wel op nagekeken, dat was niet aanwezig gelukkig..

Is zeker heel erg triest en wij als baasjes vinden het ook heel erg voor hem. Maar gelukkig gaat Mike er wel heel erg goed mee om! Ondanks dat hij nu wat onzeker is maar dat is ook wel weer begrijpelijk gedrag
Het is geen erfelijke aandoening. Hij heeft of een kleine hersenbloeding gehad of een ontsteking op de zenuwen naar de ogen, dit kunnen we achteraf helaas niet meer zeggen. Tot begin 2013 heeft hij altijd volledig gezien en was er niets met zijn zicht aan de hand.

Maar zoiezo laat ik het fokken over aan de mensen die daar verstand van hebben, onze beide reuen zijn nog intact en zullen dat ook blijven als er geen medische noodzaak is maar beide zullen ze geen papa worden

Hihi wij hebben juist het advies gekregen het tegenovergestelde te doen van de specialist.

Hij heeft dan wel een beperking qua zicht maar zodra wij dat als beperking gaan behandelen zal hij niet zelfstandiger worden.
Nog iedere dag loopt hij los in losloopgebieden (bekende en onbekende) en lopen we verschillende routes. Alleen maar om zijn andere zintuigen te stimuleren, die moeten het gaan compenseren voor hem.
Gelukkig kende hij al veel commando's maar we hebben inderdaad de "pas op, ho" eraan toegevoegd. Nog steeds loopt hij dwars door de struiken achter andere honden aan, dan is hij ons soms ook kwijt maar hij vind het ook een erg leuk spelletje
Ik maak dan een geluid (soort aansporen van een paard) en dan zoekt hij me op

In huis red hij zichzelf heel goed, alleen heeft hij soms niet door dat bijv. de traphekjes open staan.

Hij is super eigenwijs en een echte doorzetter, helemaal bulldog dus en dat werkt alleen maar in zijn voordeel gelukkig

Nu hoop ik alleen dat hij zijn vertrouwen weer terug krijgt in huis en misschien later ook wel buiten om wat meer zelf op pad te gaan

Ik herken dit in mijn hond ja,..
Bij mijn hond werd toen ze 6mnd oud was ook zelfde geconstateerd.
Ze zal langzaam aan blind worden, DA had verspeld dat ze binnen 1 jaar blind zal zijn, maar madam zit nu nog een beetje en is 4 jr. Tijd komt er nu wel snel aan.
Merk aan haar dat ze ook steeds onzekerder is, en ze vind nu laatste weken haar plaats niet eens meer terug.
Nou is er wel meer in thuissituatie aan de hand, maar dat is dan denk ik niet bij jullie aan orde wat bij mij wel zo is.

Ik geloof wel dat zelfvertrouwen terug komt, als hij volledig blind zal zijn en er aan gewend is.
Het is nu gewoon een situatie die langzaam veranderd, en dat wekt onzekerheid op bij hem.

Tijd geven dus, meer kun je ook niet doen.

.Je kan dus wel meer doen dan alleen tijd geven.
Je moet je hond hierin ondersteunen (nieuwe dingen leren zolang de hond nog iets ziet bv)
Ik kan me voorstellen dat een hond die blind wordt goed reageert op geur.
Misschien dat een simpel geurt builtje bv  de hond zijn mand kan leren vinden?
Jeff reageert heel goed qua ontspanning op lavendel olie.
Maar misschien vind jou hond vanille wel heerlijk ruiken.

Ze passen zich goed aan maar hebben wel een beetje begeleiding nodig
Ik zou deze tijd dat ze nog iets zien beginnen met trainen van visueel gerelateerde commando's.
en  evt geurtjes voor belangrijke plekken voor het zelfvertrouwen

.Ja HAHA, ik heb er dus over dat onzekerheid blijft totdat hij gewend is aan echt blind zijn,.
Omdat hond nu nog in veranderde situatie zit, is wennen eraan moeilijk, hij is namelijk nog niet blind, maar word het wel. Doet veel voor een hond en zorgt voor onrust in hem.
Dit kost dus tijd voor hem.

Dat je dingen kan doen om te helpen hem te wennen aan blind worden, is logisch.
Ik ben zelf ook nog aan het proberen wat beste werkt voor mijn hond, dus ben niet goed in advies geven hierin.
Kan alleen meepraten over hoe een hond dit ervaart en hoe hij zich voelt.

als het je kind was ,zou je deze tijd wel nuttiger gebruiken dan alleen zeggen...hij moet even wennen aan blind worden..
Tuurlijk is het beangstigend nu ..en hoe beter je het nu begeleid bij je hond ...hoe zekerder je hond zich in de toekomst zal kunnen handhaven.

De hond weet dan al hoe de nieuwe wereld werkt immers.
Bv op vreemde locatie...ik ruik mijn geurbuiltje daar is mijn rust plek.

Dat zelf vertrouwen groeit alleen met goede ervaringen..en zal je dus aan/mee moeten werken in mijn idee.

.Euhh, die snap ik zelf eerlijk gezegd niet haha.
Ik zelf zit in een ander pakket dan ik vermoed waarin TS gaat, dus ik kan daar niet verder over adviseren.
Voor de rest, ben ik het met je eens hoor. Maar met andere woorden, zeg ik hetzelfde.

.dan zou je er alles aan doen om je kind voor te bereiden op de aankomende blindheid en niet rekenen op dat piep kleine beetje zicht.
Het gaat om dingen  aanleren...die de toekomst makkelijker maken
In dat opzicht vind ik het niet anders dan het trainen van een pup

Je conditioneert truukjes om om te leren gaan met blind zijn

.Voor mij zijn mijn honden ook kinderen, dus ja, tuurlijk doe je er alles aan om een hond te wennen aan situatie wat gaat komen en hoe je hem kan begeleiden erin.
TS vroeg dus of er meer mensen waren met zelfde probleemhondje, en daar reageer ik dan op.
Dat ik zelf nog moet leren hoe ik mijn hond het beste kan begeleiden, is een ander verhaal.
Daarom kan ik daar niet over meepraten. Ik ben zelf ook nog net aan het oriënteren.
Ik kan dus alleen zeggen:
Het kost tijd voordat je hond uit stress en angst is.
(Wat je er zelf aan moet doen om te helpen is nogmaals, iets waar ik nog lerende ben.)

Tja, en meer weet ik persoonlijk er dus niet aan toe te voegen.
Ben het dus wel met je eens hoor.

He ik weet wel dat je hart op juiste plek zit.  ik ben blij dat jehondje geen wegwerp artikel is
Desondanks
Ik denk dat dit echt belangrijke periode is waar iets meer inzet nu, erg veel profijt kan leveren voor nog een lange toekomst...
Ik heb een angsthaas met kennelsyndroom...  en woon in amsterdam..dus weet wel iets inmiddels van dingen aanleren en zelfvertrouwen opbouwen.
het leuke is is dat je vaak met simpele truukjes heel ver kan komen.
Maar daar moet je dan wel energie in steken om ze dat te leren

.Ben het volkomen je eens !
Persoonlijk in mijn situatie, is tijd eraan geven, lastiger.
Maar ik weet dan niet hoe TS thuissituatie is, zij zou dan waarschijnlijk wel meer energie erin kunnen stoppen, en dan zal ze ver kunnen komen ja.

Hoe bedoel je mijn thuissituatie ?
Niet aanvallend bedoelt maar ben wel benieuwd hoe dat verschil zou maken

.Nou ik weet dus niet hoe jouw thuissituatie is, maar bij mij is het zo dat mijn hond mijn kind bijt, door de onzekerheid en angst van het blind worden. Daar heb ik ook al verschillende topics over geopend en ik ben ook nog van alles proberen. Ik weet dus niet of je kinderen hebt en hoe hond reageert op mensen in zijn onzekerheid, maar bij mij pakt dat momenteel negatief uit dus.

Ik denk dat ze bedoelt.
Hoeveel werk je.
Heb je kinderen.

Immers als je 40 uren werkt kan je minder met hem doen als iemand die 20 werkt.

Als je 3 kinderen hebt is het een stuk drukker dan geen kinderen.
Ieders thuis situatie is dus anders.

.Ik bedoel het zoals ik het zeg.
Ik heb dus een thuissituatie die druk is door mijn peuter, en mijn hond reageert het af op hem.
Vraag me dus af wat haar thuissituatie is. Of haar hond anders reageert tegen mensen/dieren dan hij voorheen deed.
En ja, als je vaak van huis bent ivm werk, kun je sowieso minder doen met hem ja,
maar mijn vraag is uit nieuwsgierigheid.

Okee! Snap wat je bedoelt

Ik ben volledig afgekeurd door lichamelijke beperkingen en dus zitten onze honden weinig alleen.
Sinds mei dit jaar woon ik samen met mijn vriend & kids zijn er (voorlopig nog) niet.

Dus qua drukte om Mike (de Franse Bulldog waar het topic over gaat) en prikkels is er weinig, behalve dan onze Mees (Engelse Bulldog).
In huis red hij zich dan ook prima.

Alleen kan hij erg fel zijn met speeltjes en zijn voer.. Hij kon eerder heel leuk samen spelen/trekken/rennen maar als het nu allemaal snel gaat of voor hem onverwacht snauwt die wel van zich af.
Een aantal weken terug was het nog vechten om iedere scheet, nu blijft het bij snauwen dus hij is wel "beter te corrigeren" wat dat betreft.

Andere mensen en honden maakt hem niks uit, hij was en is altijd een allemansvriend!
Enkel als daar dus speelgoed of voer bij komt kijken moet ik hem in de gaten houden.

Bij de wandelingen in losloopgebieden heb ik beide bullen los. Als we dan groepen honden (bijv. uitlaatservicegroepen) tegenkomen merk ik wel dat hij onzeker is en dan snauwt om honden op afstand te houden. Hij overziet het dan letterlijk en figuurlijk niet maar dat kan ik ook zeker wel begrijpen.
Als de groep stabiel en rustig is laat ik hem los lopen, merk ik dat het een onrustige roedel is die op hem af komt lijn ik hem wel aan. Ter bescherming van hem, hij voelt zich ook verantwoordelijk voor onze Mees ondanks dat hij zo slecht ziet dus hij moet dan teveel van zichzelf.

Ah kijk dat scheelt. Ik heb dus een lastiger geval haha.

Mooi dat Mike niet heftig reageert tegen Mees.
Buitensituaties zoals grote groep honden kun je proberen te vermijden als je merkt dat hij er ¨zenuwen¨ van krijgt.
Het snauwen ervaar ik hier ook als iets normaals, het is niet niks waar ze doorgaan en hier zie ik het als reactie naar iets wat ze niet vertrouwd omdat ze het niet goed ziet.

Ik vind Mike nu al heel dapper en goed klinken, dat het lijkt alsof hij zijn draai er al grotendeels in gevonden heeft.
Goed begeleiden is toch enigste wat je kan doen,de rest moet hij zelf ervaren.

En het scheelt dat jullie thuissituatie rustig is, dus dat is super voor hem.

Hihi.. Nouja ik wil niet zeggen dat onze situatie niet lastig is, alleen door de "situatie" heb ik wel meer tijd voor de honden dat is waar

Hij moet inderdaad zelf zijn draai zien te vinden en ik help hem waar nodig.
Gelukkig is Mees echt een onwijs relaxte en rustige hond, hij is tegenwoordig ook socialisatie hond bij de puppycursus hihi
Dus dat scheelt enorm!

De groepen honden in losloopgebieden ga ik niet uit de weg, alleen help ik Mike er wat meer doorheen.
Als de groepen rustig zijn dan laat ik Mike er wat langer bij spelen, inmiddels kennen ze hem ook dus als de tijd er voor is geven ze die hem super van ze!
Zo word die ook wat zekerder van zichzelf in groepen en kan die ook leren daarmee om te gaan.

. Oh das helemaal super !
Ik bedoelde het ook alleen als honden wel eng of te druk voor hem waren, dan ontwijken.
Maar dat blijkt niet zo te zijn, hij kan er gewoon leuk meespelen. Toppie !

Hallo,

 

Hoe is het nu met je hond? 

 

Ik heb namelijk een Schotse Collie van 1 en die is nu 9 maanden al blind ook ivm een ziekte. Hij is ook erg aanhankelijk en zoek naar mensen met ervaring. 

 

Tegen onbekende gaat hij erg te keer en krijg ik hem niet stil. Herken jij dit en zo ja.. heb jij een tip voor mij? Ik ben namelijk zwanger op dit moment en vind het erg fijn om met mensen die ook een blinde hond hebben wat tips uit te wisselen.

 

Verder doet onze hond erg veel los. heb hem de commando's goed geleerd en dat helpt een stuk. Als ik zeg STOP dan gaat hij diep in de ankers. 

 

Ik hoop reactie van je te ontvangen. :)

 

 

 

 

Hoi Milou, 

 

Allereerst: Gefeliciteerd met je zwangerschap  ! 
Bedoel je onbekende in jullie huis of onderweg? 
Als het in jullie huis is, hoe "introduceer/laat jij je bezoek binnen?" en buitenshuis ; Is jullie hond dan los of aangelijnd? 
Ben benieuwd! 

Met onze Mike gaat het eigenlijk heel erg goed op het moment! 
We hebben hem wel laten castreren, hij was erg opvliegerig en heel erg bezig met geurtjes (natuurlijk is dit nu beter ontwikkeld door zijn slechte zicht maar ook de hormonen speelden mee). Dus om hem daarin ieder geval rust te geven hebben we hem chemisch laten castreren, dat beviel zo goed en gaf hem zoveel rust dat we hem nu definitief hebben laten castreren. 
De onzekerheid is er eigenlijk niet meer, heel af en toe nog als we bijv ergens op bezoek zijn waar hij het niet kent. Dan blaft hij om iedere scheet bij wijze van ;-)
Maar ook dat is stukken minder, we nemen hem veel mee op pad en hierdoor vertrouwd hij volledig op mij en mijn vriend. Hij red zich eigenlijk heel erg goed, is weer lekker ondernemend! 

We zijn nu zelfs begonnen met behendigheid, doordat hij zo op mij vertrouwd en goed reageert op commando's gaat dat onwijs goed. Hij heeft namelijk echt wel uitdaging nodig en wilt graag "werken" dus we hebben nu een hele goede uitlaatklep gevonden voor hem