Weet dat het eraan komt, maar toch... - Update 3, gaat niet goedkomen vrees ik.. Sorry voor de dubbele post..

Oké, ga vast een enorm verhaal typen, dus kan net zo goed bij het begin beginnen..

Lotje is mijn Frans bullemeisje. Ze kwam een jaar of 3 geleden bij mij wonen. Tot die tijd had ze als mama gediend in een puppiefabriek in België, waar ze vreselijk misbruikt en verwaarloosd is. Lotje was toen (volgens het paspoortje dat ik kreeg) 9 jaar. Lotje klikte meteen met mijn Engelse bulleheer Buck, die toen nog leefde, de rest van de wereld was haar onbekend en vooral voor mannen was Lotje erg bang. Ze was uitgemergeld, volgens de vrouw van de opvang kwam dat, omdat ze al eens geadopteerd geweest was, maar terug gebracht omdat ze niet zindelijk was als mevrouw weg ging. lotje had zich echter zo aan mevrouw gehecht (gezin had geen andere honden) dat ze, toen ze terug gebracht werd, ophield met eten.. Ze kwijnde gewoon weg.
Hoewel het misschien niet de meest slimme keus was, kom ik haar daar echt niet echter laten en heb haar meegenomen. 
Lotje is inderdaad niet zindelijk als ze alleen gelaten wordt, als is het maar omdat ik even naar het toilet ben, of even bezoek uitlaat.
Buck was in deze haar vertrouweling, als Buck liet zien dat iemand eng of gevaarlijk was, probeerde Lotje heel voorzichtig steeds meer vertrouwen te krijgen in de wereld. Mede dankzij mijn geweldige vent heeft Lotje zich ontpopt tot een leuk hondje. Ze durft inmiddels de hele wereld aan, hoewel ze na de dood van Buck wel een kleine terugval gehad heeft. Denk dat Lotje hem net zo veel mist als ik nog elke dag, ookal zijn we ruim 5 maanden verder.

Nu is Lotje, sinds de dood van Buck, redelijk veel ziek geweest. Darminfecties, oorontstekingen, koorts zonder aanwijsbare reden, ongelofelijk droge, schilferige huid, slecht eten, noem maar op. Elke keer weet de dierenarts haar weer op te lappen en gaat het een tijdje goed. 
Geen probleem, zou je denken. Op zich ook niet, punt is alleen dat ze slecht blijft eten. Dat ben ik van haar niet gewend, Lotje stond altijd te dansen in de keuken als er eten gemaakt werd. Renske kip vind ze wel lekker, en ook de stukjes lever of hart die ze krijgt lust ze wel, ze eet alleen lang niet genoeg. Ze begint ook erg mager te worden, zelfs haar heupjes steken nu uit.. Verder slaapt ze de hele dag, wil niet mee wandelen, hoewel dat met dit weer niet gek is, ze heeft nooit van kou en nattigheid gehouden, en heeft eigenlijk altijd koude pootjes en oortjes..

Er is op zich niets 'mis' met haar nu, als in ze is niet echt ziek. Toch heb ik het idee dat ze klaar is met het leven.. Ik weet ook niet waarom, ben bang het bij het verkeerde eind te hebben. De andere honden die ik moest laten gaan, waren allemaal ziek, Lotje niet. Er markeerde niets aan haar hart, heeft (voor zover ik weet) geen kanker of iets ander engs..

Wat is wijsheid in deze? Ze heeft 3 goede jaren bij mij gehad, ze slaapt lekker op bed, wordt vertroeteld, alles wat een andere hond niet mag, mag Lotje wel.. Hoe oud ze precies is, weet ik niet. Volgens haar paspoort zou ze nu 12 zijn, volgens mijn dierenarts kan ze goed een paar jaar ouder zijn, hij heeft haar op een jaar of 15 geschat.. Erg oud voor een Frans bulletje.. Van de zomer heb ik haar nog lekker in het gras zien rollen en achter die vervelende reuen aan zien rennen om ze weg te jagen (een watje is het niet, ze staat haar 'mannetje')..
Er is in huis inmiddels wel weer gezelschap voor haar, boxer Babs is 3 maanden geleden bij ons komen wonen, toch denk ik dat ze Buck gewoon te veel mist en het daarom maar 'opgeeft', ze hing ontzettend aan hem.. 

Maak ik de goede beslissing om haar in te laten slapen? Of moet ik het nog aankijken en vragen of de dierenarts iets voor haar kan betekenen? Ik wil niet te veel dokteren meer met haar, ze is vorig jaar nog geopereerd, toen heb ik me voorgenomen het te nemen zoals het komt...

Ik weet dat ik voor een ander streng kan zijn, laatst nog, tegen Manja bijvoorbeeld. Dat is makkelijker, dom he? Nu betreft het mijn eigen hondje en vind ik het toch weer moeilijk.. Wil haar ook nog niet kwijt, Buck is pas 5 maanden geleden gegaan, zij is toch min of meer mijn 'link' met hem..

Jeetje wat een verhaal, wat goed dat ze bij jullie haar gouden mandje heeft mogen vinden. Wat een moeilijke keuze ook. Ik denk dat er maar een goede keuze is en dat is volg je hart, hoe moeilijk soms ook. Jij kent haar het beste, en kan het denk ik ook het beste beoordelen.

Jeetje wat moeilijk zeg....

Misschien kun je door de dierenarts alleen bloed eens laten testen, is niet heel ingrijpend maar misschien vertelt het je nog iets over haar gezondheid.... Of misschien heeft de dierenarts nog ideeën....

Verder zou ik het echt niet weten, want jij kent Lotje, jij ziet haar en jij voelt wat je voelt...
Maar je dilemma snap ik wel en ik wens je heel veel sterkte....

Haar bloed is 2 maanden geleden nog getest. Ze heeft bloedarmoede (vandaar lekker veel lever bij haar eten) maar verder geen rare dingen. Lever en nieren zijn prima, net als haar hart en longen..

dit is inderdaad niet makkelijk, vooral ook omdat ze niet echt ziek is, maar is zo'n verdriet als zij heeft niet ook een beetje ziek?
ik zou er toch eens over praten met de da, die ziet haar vanuit een ander standpunt dan jij, hij kan zien of ze echt op is of zij echt rouwt, volgens je verhaal heeft ze het nog eens gedaan en toen vond ze gelukkig je ander bulletje,

denk er goed over na en neem dan een beslissing, maak dat je er met heel je hart achter staat
sterkte met deze moeilijke beslissing

Altijd moeilijk, pff, wens je veel wijsheid en sterkte toe in je besluit!

dit is inderdaad niet makkelijk, vooral ook omdat ze niet echt ziek is, maar is zo'n verdriet als zij heeft niet ook een beetje ziek?




Van een gebroken hart kun je inderdaad echt ziek worden, weet ik helaas uit ervaring..

Heel veel sterkte en kracht ...

Wat heeft Lotje het getroffen met zo'n lief baasje...niet meer aan dokteren.. laat haar zelf de keuze maken.. let wel goed op dat ze geen pijn heeft ,,maar als het leven voor haar geen zin meer heeft, gaat de natuur het op eisen en vind haar mettertijd..hoop wat langer voor je..gewoon ingeslapen in haar mandje...sterkte

Als ik zo lees...en er van uitgaande dat ze lichamelijk dus echt gezond is.
Kan je er wel van uitgaan dat ze depresief is.

Mijn vraag aan jou ......
Was jij en het gezin wel klaar voor een nieuwe hond in huis?
Dan moet je denken aan het verwerken van alle emotie's.
Als namelijk de ''roedelleiders'' dus de man en vrouw in huis nog zwaar rouwen is het niet de geschikte tijd om een nieuwe hond in huis te nemen.
Je rouwt nog en dit pikken honden op.

Het volgende kan zijn is dat Lotje nog erg gevoelig is voor jullie emotie's.
Honden voelen de emotie's van mensen perfect aan.

Buck was zo te lezen een mooie maar ook daadkrachtige hond.
Dat is inderdaad een goede hond waaraan een schichtige hond, zichzelf kan omhoog trekken en meer zelfvertrouwen kan opbouwen.

Wat jij zelf kan doen is die zelfvertrouwen die Buck had, toepassen in het huidige leven.
Wees zelf ook daadkrachtig.

Denk aan een sterk moment waarop je zelf iets berijkt heb waar je zeer trots op bent.
Of het nu een gehaalde diploma is of een recept waarbij iedereen heeft zitten te smikkelen.
Voel het in je lichaam ga nu even staan.
Denk aan het moment en je zal merken dat je lichaam toch ineens wat rechter staat.
Je schouders wat meer rechtop..en je krijgt een trotse uitstraling.

Probeer nu met deze uitstraling, lieve Lotje weer in beweging krijgen.
Vraag of ze meegaat naar buiten om te wandelen...balletje gooien...of wat dan ook.
Hou deze houding toch voor lange tijd vast.
Mocht je merken dat je houding toch verslapt, recht je rug en sta je mannetje..(sorry.ik bedoel GIRL-POWER

Dit moet je wel vaak herhalen, want anders verliest het zijn kracht.
Een hond die verder wil in het leven, zal je gaan volgen omdat je toch ineens de kracht en leiding uitstraalt.

Verder mag en kan je natuurlijk rouwen om Buck.
Richt een speciaal hoekje voor hem in met mooie foto's, herrineringen en mischien zelfs zijn lievelingsspeeltjes.

Verder...is haar schildklier nagekeken?
Dit kan een hond ook depresief maken als die niet goed werkt.

Verder kan soms ook een ander soort brok of voeding ook een schil uitmaken.
Door ineens een andere smaak, kan een hond weer levenslustig worden.
Anderen spijzen kan een mens doen herrijzen....maar ook honden

Je zou ook hersenwerk met je hond kunnen doen.
Dozen verscheuren, kranten waar je koekjes in verstopt..
Snoepjes in de huiskamer verstoppen en dan mogen bijde honden lekker samen gaan zoeken.

Mocht je letterlijk alles al uit de kast hebben gehaald...
Dan is het inderdaad toch een gemis.
Je hond heeft al veel meegemaakt.
Ik weet verder ook niet wat je kan doen....

Mijn huishouden bestaat slechts uit mijzelf en mijn dieren (heb naast 2 honden ook nog 2 valkparkieten). 
Ik heb Buck zijn overlijden ook lang aan zien komen, maar omdat hij ook echt in steun en toeverlaat was na mij scheiding, heb ik het daar inderdaad heel moeilijk mee gehad. Zelfs nu nog zo nu en dan, denk ook dat dat nooit meer helemaal over gaat.

Ik was wel echt toe aan een andere hond, ik heb in huis 2 plekken voor honden die het nodig hebben, zo heb ik altijd geleefd.. Buck had ook niet anders gewild dan dat ik zijn plek, zijn mand, zijn bank aan een hondje zou geven dat het nodig had. Zodoende heb ik Babs echt in mijn hart gesloten, dat is goed zo. Ook moet ik bekennen dat ik zo'n 30 kg hond gewoon mistte..
Lotje heeft hem ook maar een dag ofzo echt gezocht, in de mand, op zijn stoel, de bank, maar hij was er niet. Ze leek zich daar bij neer te leggen.. 

Zou ze winterdepressie hebben? Ze heeft echt een hekel aan kou, regen en wind.. Is een mooi-weer hondje 

Dan zou je kunnen proberen om je hond een trui aan te doen.
Winterdepressie kan honden inderdaad ook raken.
Niet allemaal, maar sommige honden wel.

Met deze regenachtige dagen voel ik me ook somberder dan gebruikelijk.
De komende paar dagen word veel beter weer aangegeven met minder regen dan de laatste paar dagen..(wat uiteindelijk ook code geel en oranje werd gegeven door de ANWB)

Mischien kan het ook de invloed van vocht op haar botten hebben.
Dan zal een aanvullende vitamine opgelost kunnen worden...vraag even de dierenarts of dierenwinkel voor advies.
Mischien kan je hond artrose hebben.
Dan zijn de zomermaanden inderdaad een hele opluchting, maar de koude maanden minder.
Warmte zorgt ervoor dat de spieren en botten sneller loskomen voor het wandelen.

Is het zo dat als jullie een tijdje aan het lopen zijn of wandelen, ze weer meer actief aan het worden is?

Als het namelijk artroce is, kan aanvullen (ik ben de naam van de vitamine kwijt)...helpen met aangevuld met pijnstilling.

Een trui heeft ze al, verschillende zelfs, voor verschillende temperaturen. Nu al een dikke gevoerde aan doe, heeft ze het straks koud. Ze heeft nu een soort van kabeltrui aan.

Wat het wandelen betreft, als het mooi weer is gaat ze misschien een minuut of 10 mee. Ze hobbelt dan een beetje achter me aan. Het is nu droog hier en we zijn net een minuut of misschien twee buiten geweest.. Echt wandelen wil ze niet, ze draait om en gaat naar huis.. Gelukkig heeft ze nog wel een paar koekjes en wat vlees gegeten. Nu lekker bedtijd, dat vind ze wel lekker, onder een dekentje naast me op bed 

Ik heb het eindelijk gevonden.
De vitamine die ik bedoelde is  Glucosamine.


Die kan je halen bij de dierenwinkel en de DA.

Een hond moet rouwen he.
Heeft hier dik 7 maanden geduurd voordat hij enigszins weer ging eten.
Ook de hondjes hebben last van verdrietjes.
Geef het even de tijd, ik zou ze niet laten inslapen.

Oei, heel moeilijk, maar...wij als hp leden kunnen je hier in steunen maar de beslissing ligt volledig in jouw handen. Jij kent je hondje het best en weet gevoelsmatig wat ze wel en niet aankan. Natuurlijk zal ze haar maatje missen en loopt ze wat verloren zonder haar 'rots', dat beestje heeft zo te lezen al heel wat meegemaakt in haar leventje. Je zal haar moeten behandelen als een bejaard dametje, alles gaat veel rustiger en trager...Wens je veel wijsheid en strekte, Groetjes Lut

Heerlijk om te lezen dat Lotje zo goed is terechtgekomen bij jou. Dat ze Buck mist kan ik me voorstellen, had ze eindelijk houvast, raakte ze die weer kwijt.
Naast onderzoekjes bij de dierenarts, zou je eens kunnen kijken of haar melancholie en lusteloosheid wat te verbeteren is met Rescue Remedy. Dat zijn homeopatische druppels van de Bach Bloesems.
In de Rescue remedie zitten 5 bloesems die je als acute ehbo kunt inzetten, maar ook in situaties zoals die van Lotje.
Wat rescuedruppels voor Lotje zouden kunnen betekenen:
- het helpt bij het verwerken van trauma's en andere emotionele gebeurtenissen zoals het verlies van Buck.
- het activeert de geest in apathische toestand.
- het kalmeert bij psychische overbelasting en paniek.
- het stimuleert het zelfgenezend vermogen (van mens, dier en plant).
Rescue remedie van Bach Bloesem Remedies is te koop bij drogisterijen en reformwinkels. Bij reformwinkels hebben ze vaak de meeste kennis van Bach Bloesems en krijg je er vaak een folder bij.

Ik wens je sterkte met je zorgen om Lotje en je overwegingen om haar te laten gaan, maar hoop eigenlijk dat je Lotje de kans wilt geven om als ze het nog in zich heeft, met Rescueremedydruppels wat op te trekken en te herstellen.

Hoi Yvonne,

Je hebt al veel zinnige tips gehad en misschien heb je er wat aan om ze met en bij elkaar eens te bespreken met een holistische dierenarts. Wij zijn met onze grote vriend bij Tannetje in Otterlo, dierenpraktijk de Oase, geweest. Ze werkt met reguliere middelen maar ook met homeopathie, kruiden. Ze kijkt niet alleen naar het lijf maar ook naar 'tussen de oren'. En dat alles heel relaxed in haar dierenhuiskamer.

Ik zou het nog een beetje tijd geven en aankijken.
Die 5 maanden kan ook voor je hond een paar weken zijn, honden hebben geen besef van tijd.
Misschien dat ze zich toch weer gaat opleven?
Als het toch niet gaat, zal ik er goed over nadenken.
Ze heeft geen pijn. Maar als ze geen zin heeft in een wandeling?
Misschien een depressie bij honden maar een depressie kan over gaan.
Moeilijk! Volg je hart!

Dank jullie voor alle tips.

Met Lotje gaat het nu nog niet heel veel beter. Heb inmiddels al bijna de hele dierenwinkel aan voer geprobeerd, van KVV tot biologische brokjes, niet biologische brokjes, heb zelf voor haar gekookt, maar ze wil nagenoeg niets eten. Ze wil zelfs geen vers hart of kort gekookte lever (rauw heeft ze die nooit lekker gevonden)..

Ik ga morgen maar even met haar naar de dierenarts, ze is wellicht toch depressief..
Ondertussen probeer ik haar zo veel mogelijk aandacht te geven, zo veel mogelijk te wandelen met haar alleen (Babs blijft maar even thuis), bij vrienden met honden die ze kent op de koffie, mee naar het werk, 's avonds moet Babs haar plek naast me op de bank delen en ligt Lotje tussen ons in, 's nachts slaapt ze bij mij op bed en voor het licht uit gaat knuffelen we nog wat en kruipt ze lekker tegen me aan. Sleep haar bijna overal mee naar toe en gelukkig is ze ook bijna overal welkom..

Ben benieuwd wat de dierenarts zegt morgen, zoals het nu gaat kan het echt niet heel veel langer..

Hoi Yvonne,

Wat vervelend allemaal.
Ben je al bij de dierenarts geweest?
iets positiefs gehoord?

Gr gulsen

Hallo Yvonne,
vorige week zaterdag is mijn Boerboel Jana overleden.
Ze was 10 jaar oud en nooit ziek geweest.
Ze is gestorven aan hartfalen , ze lag langs mij stond op  ging enkele meters ,
stuikte ineen en was dood.
Dat kwam heel onverwacht en met het nodige verdriet.
Onze andere hond , een Cavaliertje, Blenny is 11jaar
suikerziek hartpatient en blind door de suikerziekte heeft van maandag tot donderdag bijna
helemaal niets gegeten en  hele dagen  met een droeve blik in zijn ogen gelegen.
Toen hebben we zijn riem in huis aangedaan , anders ging hij niet mee ,en zijn sindsdien een keer of vier per dag
een km. gaan wandelen. Nu gaat het al een heel stuk beter hij zoekt nog wel eens , vooral  s'morgens.
Geef je hond de tijd een beetje te rouwen maar verwen hem ondertussen een beetje meer .
Hier heeft het geholpen.
Groetjes
ERic

Nou, we zijn bij de dierenarts geweest..

Hij heeft haar grondig onderzocht. Begonnen met de tandjes, zou ook kunnen dat ze niet wilde eten omdat dat zeer doet. Die zien er voor zo'n oud hondje erg goed uit. Daar zal het dus wel niet aan liggen. Haar hartje klinkt sterk, geen ruisjes o.i.d.

Toen hij echter haar buikje voelde, dacht hij iets vreemds te voelen. Iets wat lijkt op bobbeltjes op haar baarmoeder. Zijn vraag aan mij was wanneer ze voor het laatst loops was. Geen idee, zolang ze bij mij is is ze niet loops geworden. Ze is volgens mij ook nooit geholpen, maar dat weet ik niet zeker. Heb wel wat informatie over haar, maar gezien haar verleden weet ik niet in hoeverre dat accuraat is. Ik ben er eigenlijk altijd min of meer vanuit gegaan dat ze door de vele nesten en keizersnedes die ze gehad heeft wellicht zo beschadigd is dat dat niet meer werkt, of misschien bij de laatste keer meteen maar gesteriliseerd is. Heb dit destijds ook met een andere DA besproken en die was van mening dat ik het maar aan moest zien.. Eigenlijk nooit meer bij stil gestaan.

Een tijdje terug is er nog een uitgebreide bloedtest gedaan.. Als er echt iets erg mis is in haar buik of longen, hadden dan de ontstekingswaarden niet torenhoog moeten zijn? 

Maar goed. DA die ik nu heb vertrouwd het toch niet helemaal. Ook haar longen vertrouwd hij niet, ze klinkt nogal benauwd. Nu mag ik haar morgenvroeg brengen en zal hij röntgenfoto's van haar maken, zowel haar buik als haar borst.. Ook zal hij aanvullende testen doen i.v.m. De conditie van haar huid. Hij denkt dat ze door de verminderde weerstand wellicht een schimmelinfectie of een mijtje heeft opgelopen..

Mocht er morgen uit de foto's niets ernstigs blijken, dan zou ze inderdaad ook nog depressief kunnen zijn. 
Ben er helemaal niet gerust op, maar morgen weet ik in ieder geval meer. Aan de hand daarvan kan ik verder beslissen.. 

Hou jullie weer op de hoogte, maar duim maar vast mee voor goed nieuws morgen...

Sterkte en kracht, ik zal zeker voor je duimen !!!  

Net alles gelezen... Zo'n mooie reacties die je kreeg Yvonne...

Ik hoop dat je goed nieuws krijgt en dat je hondje opknapt.

Heb Lotje net weer op kunnen halen bij de dierenarts.

Hij was zelf eigenlijk een beetje verbaasd over de diagnose, had zelf verwacht een probleem in haar buik te vinden, maar dat zag er gelukkig allemaal goed uit.

Het grote probleem zit in haar borst. Ze heeft redelijk veel vocht op haar longen en rond haar hart. Het hart was zelfs niet te zien op de foto's.. Hij verwacht dat haar hart vergroot zal zijn, ookal klonk het goed, sommige ziektes van het hart kun je gewoon niet horen..
Hij heeft me op het hart gedrukt dat Lotje wel echt ziek is, iets wat ik eigenlijk al wist..

Hij heeft haar een injectie gegeven om het vocht af te drijven. Daar krijgt ze nu ook medicijnen voor. Ook krijgt ze medicijnen om haar hart te ondersteunen. Hopelijk knapt ze hier van op en kunnen we over een paar weken nieuwe foto's maken en is het hartje dan wel zichtbaar.

Ze heeft ook een schimmelinfectie in haar huid, door haar verminderde weerstand is ze daar erg gevoelig voor nu, daardoor schilfert het zo erg. moet haar nu elke 4 dagen wassen met een speciale shampoo.

Ik ga mijn best doen haar zo goed mogelijk te helpen en hoop dat de medicijnen hun werk gaan doen, zodat ze wat opknapt en zich prettiger voelt, en dan zien we wel weer..

Wat een verhaal heeft die kleine meid.
Hopelijk knapt ze snel weer op.

Beterschap voor Lotje en sterkte voor jou!

Yvonne, wat een ontzettend lief gevoel dat je hebt voor Lot.... je doet alles voor dr wat maar mogelijk is.

ik hoop echt dat ze er doorkomt nu ze vochtafdrijvende middelen krijgt voor de omgeving van haar longen en hart.

voor haar welzijn conditie en weerbaarheid zou je Pau D,arco kunnen geven, van Lapacho. is doeltreffend voor honden die minder weerstand hebben en herstellende zijn van operatie of ziektes.

zoek het maar eens op op internet.

Lot heeft een geweldig baasje, en geniet nog van haar zolang dat mogelijk is.