Weet dat het eraan komt, maar toch... - Update 3, gaat niet goedkomen vrees ik.. Sorry voor de dubbele post.. 
ik hoop echt dat ze er doorkomt nu ze vochtafdrijvende middelen krijgt voor de omgeving van haar longen en hart.
voor haar welzijn conditie en weerbaarheid zou je Pau D,arco kunnen geven, van Lapacho. is doeltreffend voor honden die minder weerstand hebben en herstellende zijn van operatie of ziektes.
zoek het maar eens op op internet.
Lot heeft een geweldig baasje, en geniet nog van haar zolang dat mogelijk is. "
.
Dank je, dank je, ga er bijna van blozen..
We doen allemaal wat nodig is voor onze viervoeters, toch? En dat Lotje oud en gehandicapt is, wil niet zeggen dat ik het zomaar, zonder slag of stoot opgeef. Wel moet ik van mezelf realistisch blijven, genoeg is genoeg. Gelukkig denkt mijn DA er net zo over, het gaat om de kwaliteit van leven, niet om de kwantiteit..
Ik kreeg voor alsnog alleen maar thee gevonden, denk niet dat Lotje dat wil drinken, zal nog eens verder zoeken, misschien is er iets in tabletvorm verkrijgbaar? In ieder geval bedankt voor de tip!
Zo blijkt maar weer, dat je als baasje je hond zelf het beste kent.
Jou voorgevoel dat er iets is, klopt dus.
Hopelijk helpen de medicijnen
Ondanks dat er inmiddels een reden is vokr haar afwijkende gedrag;
Ben en Bryan zijn ook heel hecht samen. Waar Ben gaat gaat Bryan en anderssom. Ondanks dat Bryan nog maar een druifje van 1 is en Ben al een vent van 6.5 hangt Ben enorm aan Bryan. Is Bryan even weg? Dan is Ben even helemaal uit zijn hum.
Als Bryan er niet is eet Ben niet, wilt hij niet spelen.. hij blijft in bed. Maar sinds Bryan er is heb ik Ben zien opbloeien. Ik had hem in alle 6 jaar nog nooit zo gezien. Ben had Bryan echt nodig. Bryans zachtaardige rustige enorm lieve karakter staat eigenlijk tegenover de behoorlijk felle Ben.. maar sinds Bryan er is is Ben minder fel, hij bijt niet meer naar mensen, is buiten rustiger, is ineens lief voor vreemde mensen (eerder had je als vreemde niet eens n hand in zn buurt kunnen houden nu kun je hem knuffelen)
Ben is met dank aan Bryan een makkelijkere hond geworden, die ook zonder om me heen te kijken of er geen kinderen lopen los kan, want zo lang kinderen niet naar hem toe lopen, hem aanraken.. negeert hij ze nu gewoon. Hooguit een blafje als ze te dichtbij komen.
Bryan is gek op mensen. Ieder mens zijn 2 extra handen die kunnen aaien.
Ik denk dat als Bryan nu zal komen te overlijden dat ik met Ben een groot probleem heb. Ik denk dat Ben hem zo zal missen, dat Ben daar lichaamlijk op achteruit zal gaan.
Ik heb al vaker gezien dat honden vlak na het overlijden van hun maatje ziek werden. Maar ik heb nog nooit 2 hondjes gezien die zo close zijn samen.
Het kan dus prima van het gemis komen.. als ik zie hoe Ben reageert als Bryan slechts een paar uurtjes weg is..
Voor de kou, Bryan is ook een enorme koukleun. Snachts slapen ze bij mij in bed en ik werd elke keer wakker van een rillende Bryan. Hij was vlak daarvoor nog gezond verklaard door de dierenarts en mijn slaapkamer is niet heel warm.. dus ik heb wat hondentruien aangeschaft. Bryan slaapt nu met een truitje aan. Bryan heeft het niet meer koud.
De truitjes waren in prijs wat gevarieerd. Bryan heeft 2 hoodies die ieder maar 5 euro kostte, ideale dingen. Ook wat wollen truien (ben heeft er ook n paar) die 15 kosten maar Bryan lijkt de hoodies fijner te vinden.
Ik denk dat lotje gewoon ziek is geworden omdat ze haar maatje mist. Je hoort dat vrij vaak. Nu hopen dat ze weer wat opknapt met de medicatie.
Nog maar weer even een update-je over Lotje..
Ze lijkt inmiddels wat beter te kunnen ademen, lijkt minder benauwd, maar goed is anders.. Ze drinkt erg veel en plast nog meer (door de vochtafdrijvers).
Probleem is dat ze nog steeds bijna niets wil eten, moet haar bijna dwingen, die pillen krijg ik er echt maar met heel veel moeite in.. Ze eet ongeveer 3/4 van een dagportie in de 2 dagen en dan moet ik haar stukje voor stukje voeren..
Ze krijgt nog steeds Renske kip (met een beetje lekkere zalmolie erop), andere smaken wil ze helemaal niet. Ze eet zo nu en dan ook wat brokjes met Babs mee (die krijgt Jarco persbrok met zalmolie). Heb gister verse lever gekookt (rauw was nooit lekker), maar die wil ze ook niet.. Een stukje knakworst of rauwe frikandel lust ze ook wel, zo nu en dan (is vast niet goed voor haar, maar ben al blij als ze uberhaupt iets binnenkrijgt). Meestal probeer ik daar de pillen dan maar in te verstoppen.
Blijft niet leuk om haar zo te zien en ik blijf me toch ongerust maken..
Misschien straks maar weer eens een kuipje kip bij de dierenarts halen, dat vond ze de laatste keer wel lekker, misschien wil ze dat beter eten, zodat ik in ieder geval die verrekte ***pillen erin krijg..
Ik denk dat het belangrijkste is in de observatie of ze het nog naar haar zin heeft.
Maakt ze nog plezier. Of ligt ze alleen maar depri voor zich uit te staren.
Voor Sadi is een pilletje in kaas wikkelen voldoende om het naar binnen te krijgen.
Je kan ook crushen/fijnmalen en door pate of wat blikvoer mengen 
of iets anders wat ze dan maar wel graag naar binnen werkt nog. (peren/appelmoes "klein beetje")
Had dit in het verkeerde topic getypt.. wil het (voor mezelf, om alles op een rijtje te houden) toch ook even in dit topic zetten, dus sorry voor de dubbele post..
Het gaat nog steeds niet goed met Lotje..
Ze wil helemaal niets eten, misschien een klein stukje frikadel, maar niet noemenswaardig..
Ze lijkt wel wat minder benauwd, maar eigenlijk is het voort gewoon een zielig hoopje hond, ze is echt heel mager nu en lijkt af te blijven vallen.
Ze is van de week wel een paar keer heel eventjes mee naar buiten geweest, maar verder slaapt ze alleen maar, ze ligt dan de hele tijd te rillen, vaak leg ik dan maar een dekentje over haar heen en dan gaat het wel beter.
Lotje heeft echt een rotleven gehad voor ze bij mij kwam, ze heeft al zoveel meegemaakt, ze verdient het niet om in de winter van haar leventje ook nog te moeten lijden.. Ik heb steeds vaker eigenlijk gewoon medelijden met haar, zo sneu om haar zo te zien, had haar zo graag nog een paar mooie maandjes gegeven, dan had ze in het voorjaar nog lekker even in de zon kunnen liggen, daar geniet ze zo van..
Ik ben alleen bang dat dat er niet meer van gaat komen, ik denk dat Lotje snel de regenboogbrug over zal gaan, daar wacht haar dikke vriend Buck op haar en kunnen ze, zoals voorheen, lekker samen in de zon liggen..
Ik zal maandag nog eens gaan overleggen met mijn dierenarts, maar ik denk dat ik diep van binnen de beslissing al genomen heb..
Zit dit nu te typen en de tranen lopen al over mijn wangen, krijg ik een dikke kus van Babs, die heel lief bij Lotje gekropen is, denk dat zij het ook weet..
Tja, ze heeft het blijkbaar opgegeven zoals je het neerschrijft... als de zin in leven voorbij is dan kun je helaas niet veel meer doen...Je hebt haar een fijne en warme thuis aangeboden Yvonne, jij weet als geen ander wat het beste is voor haar en als dat betekent dat je haar wilt laten gaan...Veel sterkte de komende dagen, Lotje zal je dankbaar zijn voor de vele liefde die ze mogen ontvangen heeft, je hebt alles gedaan voor haar en zelfs veel meer dan dat...
Wat scheurt dit zeg ... bha ..
Heel, maar dan ook heel veel sterkte en kracht ! 
Voor de rest weet ik echt niet wat te schrijven ...
Ik leef met je mee.
Het doet pijn je hond zo te zien.
Soms zou het zo fijn zijn als je ze een dagje kon verstaan ze zelf konden zeggen wat ze willen of nog willen.
Heel veel sterkte voor jullie en volg je eigen gevoel.
Voel met je mee...hoop dat Lotje in slaap valt en een zachte dood heeft en je die rotprik niet hoeft te geven..
Heel veel sterkte!!!!
Weet niet veel te schrijven. Weet dat je nu in rotperiode zit. Hoop dat Lotje zachtjes kan inslapen, dat heeft ze verdiend. Sterkte Yvonne. 
ooo, wat erg, weet en voel precies wat jij nu doormaakt
waar doe je goed aan, kijk naar je hondje en beslis dan wat je voor hem wilt
veel sterkte, we huilen met je mee
Heb zojuist de dierenarts even gebelt. Hem verteld dat ik haar niet aan het eten krijg en hem ook uitgelegd dat Lotje al eens eerder 'weggekwijnd' is, toen ze na haar eerste adoptie terug gebracht is naar de opvang. Ze wilde daar ook niet eten.. Ze was een zak met botjes toen ze met me mee ging. Dat is in een paar weken goed gekomen, met haar bakje naast dat van Buck ging het prima en at ze de oren van mijn hoofd. Heb gezegd dat, voor mijn gevoel, het ook echt te maken heeft met de dood van Buck, toen is het fout gegaan met haar.
We gaan nu een anti-depressiva proberen. Heb geen garantie dat het werkt, maar dan heb ik in ieder geval alles geprobeerd wat ik kon bedenken. Als ik het niet zou proberen, zou ik me altijd af blijven vragen 'wat als..'
Hopelijk ligt hier wel de kern van het probleem en gaat ze gauw weer eten.. Ik ga dit een tijdje aankijken, maar mocht het niet werken, dan weet ik het ook echt niet meer..
Kan niet zeggen dat ik goede hoop heb, blijft afwachten..
In de tussentijd probeer ik haar zoveel mogelijk mee te nemen en aandacht te geven. Je moet je Lotje voorstellen als een hondje dat het nooit echt op prijs gesteld heeft om lange wandelingen te maken of om te spelen, dat heeft ze nooit geleerd. Met een piep-knuffel kan ze wel iets, die komt ze na de 'piep' halen, en legt hem in de mand om er vervolgens bij te kruipen (klinkt als een puppie denk ik ).. Zal haar straks eens verwennen met een mooie, zachte nieuwe 'puppie'..
Ja verwen haar lekker meer kan je niet en je doet echt vreselijk je best.
Hou moed
Yvonne ik volg je hoor, alleen weet ik niet wat ik moet schrijven.
Ik vind het zo scheurend ... sterkte en heel veel kracht !
Dierenarts stelde voor haar uit logeren te sturen, naar het adres waar ze voorheen ook altijd heen ging, altijd zonder Buck, maar met Golden Retriever Zep (bij mijn zusje en haar gezin). Daar is het nl niet raar dat Buck er niet is.
Vanavond dus mijn zusje even gebeld en natuurlijk was Lotje welkom! Vonden mijn neefjes ook, die zijn gek op haar. Dus ik heb haar 'koffertje' gepakt en haar daarheen gebracht.. Zo raar om haar uit logeren te sturen, terwijl ik zelf gewoon thuis ben! Hopelijk kan ze in de drukte van een jong gezin en een lieve Golden haar zorgen even vergeten en begint ze weer te eten.. Ze is in goede handen, nog maar weer afwachten.. Ik geef niet zonder slag of stoot op!
Yvonne, meid, je doet het super!!!
Ik heb ook ooit voor zo'n moment gestaan en weet hoe moeilijk dit is!
Bedenk wel .... je doet al het mogelijke en als dit niet lukt .... dan weet je zelf heel goed wat goed is voor jou beesje!
Meid ik wens je veel succes en sterkte!
Je hebt het heel goed gedaan, menig mens had al lang .... maar jij gaat door!
Lotje heeft bij jou een goed leven gehad en door jou heeft ze het nog 3 jaar heel goed gehad, wie weet wat er anders was gebeurt als je haar niet in huis had genomen!!! Misschien was ze er dan al niet meer geweest dus jij hebt haar heel veel gegeven!
En hoe is ze de eerste nacht uit logeren door gekomen.
Ik hoop dat ze wat opleeft. Tja er zijn honden bij die inderdaad ovelijden door liefdesverdriet.
Zie het hier vaak genoeg gebeuren.
Veel sterkte en ik hoop dat ze er door heen komt.
Ik kreeg vanmorgen een app-je van mijn zusje dat ze bij mijn zwager op schoot met de jongens aan tafel zat voor het ontbijt en hij haar heel voorzichtig probeerde te voeren. Uiteindelijk heeft ze zelfs wat gegeten en hebben ze er alle pillen in gekregen!
Samen met Zep heeft ze de kids naar school gebracht en is weer lekker in haar dekentje gekropen..
Ben benieuwd, maar klinkt hoopgevend..
Lotje logeert nu een paar dagen bij mijn zusje.
Ze doet een beetje vlees met (een klein beetje) melk in de blender en voert haar dat met een spuitje. Dat gaat er goed in en vanmiddag liet ze me weten dat Lotje ook een klein beetje fitter lijkt..
Ze gaat nog niet zelf uit een bakje eten.. Gaat met hele kleine stapjes de goede kant op, maar ze is er nog niet!
Ikzelf heb vandaag slecht nieuws gehad, vanaf morgen is bij het bedrijf waar ik werk de deur dicht, kortom, ik sta op straat.. Ik denk dus dat ik mijn zusje vraag of Lotje nog een beetje langer mag blijven, want de stemming in huis is niet echt geschikt om haar uit een depressie te trekken..
Net even hier zitten lezen....
Jeetje Yvonne, wat een verhaal en wat boft Lotje met jullie...
Maar ook: wat een fijne zus heb jij!
Hopelijk knapt Lotje wat op...
Wat betreft je baan: dat is wel heel naar, heb je dat zien aan komen?
Heel veel sterkte met alles!!
Amai dat is allemaal een beetje veel om te verwerken he meid pf !!!
Goed dat je zus ook zo'n fijn mens is en ze Lotje bij haar een beetje neemt !!
Ben er zeker van dat Lotje zolang mag blijven als je wil hoor
Veel sterkte hoor en hopelijk knapt Lotje op !!
Ja Pooh, mijn zusje is een moordwijf haha. De rest van haar gezin ook, mijn neefjes zijn heeeeeel lief voor haar en vertroetelen haar, zo schattig!
Voor wat betreft mijn baan, ja, dat zag ik al een hele tijd aankomen, ben nl hoofd administratie.. We zitten in de autobranche, daar gaat het al tijden niet geweldig, maar nu is koek dus echt op helaas..
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?