Hulp/advies gevraagd van mensen met ervaring met angstige honden (UPDATE)

en Harley

hmm nou Harley is dus ook extreem bang (geweest).
hij komt uit spanje en heeft daar zijn eerste halfjaar rond gezworven.
god mag weten wat er met hem is gebeurd maar het was niet goed in elk geval!

en bang voor alles!
en vooral wind, had ik even mazzel dat hij in de week kwam dat er storm was
hij had ook de meest unieke oplsossingen om niet mee te hoeven.
spring dan omhoog pakte met zijn voorpoten de riem vast en drukte die op de grond dat.
soort streken.

plastic zakken doodeng!!!
stond ik daar midden op de weg omdat hij niet wilde lopen want er lagen allemaal palstic zakken die opgehaald werden.
vuilnis mannen die erg moesten lachen maar geen beweging in hem te krijgen.
en ik maar koeren: "o wat zijn dat leuke zakjes"! en die mannen maar lachen.

een half jaar laten waren we wel zo ver dat hij die zakjes leuk vind en regelmatig trots door het park loopt met een chips zak of een jogi pak.
de vuilnis mannen spraken ons toen aan van hé is dat die hond!

voor al met mensen gaat hij in paniek stand.
en nog steeds, mijn gezin kan hem aaien, maar leuk vind hij het niet, hij komt geen knuffels bij ze halen en dat vinden ze erg jammer.
koekjes aannemen gaat nu mondjes maat. het is lastig te zien want ik geef om die mensen en ik geef om mijn hond maar hij vertrouwt ze niet, breekt je hart af en toe van want ze bedoelen het zo goed.

het is ook lastig omdat hij bij mij dingen flikt die die bij een ander niet doet, omdat hij mij vertrouwt.
zoals heel hard weg rennen en dan uit dagen.
achter fietsers aan maar als iemand even zachtjes nee roept doet hij het niet maar bij mij gaat hij stug door. dat soort dingen.

de wereld kan vergaan maar zolang ik er ben is het oke.
wat dus ook regelmatig in mijn nadeel werkt. hoe vaak ik al niet over hem gestruikeld ben, of hoe vaak al niet een neus in mijn knie heb gehad (je knikt door met je been dus niet grappig!) als hij duidelijk wilt maken dat die hond niet oke is.

tja tips?
veel aandacht oefeningen doen heeft bij ons gewerkt op het moment dat hij mij ging vertrouwen.
in het begin praatte ik veel met hem, merkte dat dat niet zo goed viel bij hem dus dan stond ik vaak maar zwijgzaam naar iets te kijken wat hij eng vond. (honden, mensen, winkel karretjes, auto's enz.) als hij rustig werd gingen we verder het heeft wel eens een keer bijna een half uur gekost.

weg blaffen? dat doet hij niet uhm ik denk dat ik hem zou afleiden door te gaan springen of dansen, of klappen in je handen ofzo.

trug naar huis? ook niet echt last van gehad. wel bij onze vorige hond. 10 kilo woog inenen als 50 kilo hij ging vol in de ankers. ik vind het moeilijk om daar antwoord op te geven mijn gevoel zou zeggen door lopen en kijken of je zijn aandacht weer kan krijgen.
maar bij onze vorige hond lukte dat totaal niet.
wat we bij hem deden is idd terug naar huis en dan niet zo lang daarna weer terug naar buiten en het rondje aflopen.

vind hij tennis ballen leuk?
ik stuiterde er wel eens mee, bij Harley werkt het erg goed. of piepert ging ook wel eens mee (stoffen botje met piepje erin).

Soms zijn "andere" mensen ook lastig ook al is het niet meteen slecht bedoeld. Sta ik gisteren met Obi op straat komt er een echtpaar van een inrit afgelopen. M'n vriend was erbij en moest z'n schoenveter vastmaken dus ff wachten. Ik denk "ohh daar gaan we weer ik denk dat hij die bejaarde man eng vindt". Maar Obi blijft er toch nog redelijk rustig onder. Dus ik dacht "Yesss dat gaat toch goed!" 

Ineens ziet de man Obi en begint: " heeeeeeey hondje! en doet een flinke stap naar voren". Ja toen had Obi t niet meer.... Ik zei dat Obi bang was maar toen was het helaas al te laat zeg maar. Ik heb em toen meegeroepen en een snoepje gegeven toen hij direct meekwam.

Thanks voor alle reacties weer, ik zal proberen er een klein lapje tekst van te maken 

@Roos, wat jij uitlegt hoe Waldo met zijn angst probeert om te gaan hoop ik ook uiteindelijk te bereiken. De trainer destijds van mijn school had zelf een hond die veel dingen niet fijn vond. En die stapte inderdaad ook opzij in de berm, of bleef wachten tot het gevaar geweken was. En inderdaad, mensen van achterop laten we altijd eerst passeren, ik vind het ook niet leuk als iemand in mijn nek loopt te hijgen.

@Cindy, heel erg bedankt voor je reactie! Ik had wel al eerder gelezen dat Mellow geen makkelijke is, dus fijn om jouw ervaringen terug te lezen. Ik heb ook al eens naar aanleiding van jouw verhaal voorwerpen staan aaien, maar tot nu bereik ik dan vaak een blik: voel je je wel helemaal goed, het is hier niet pluis, laten we gaan! Ik ben er dan ook mee gestopt, maar misschien ga ik het toch weer eens proberen. Wat ik vooral zo moeilijk vind is dat een vuilniszak op straat de ene dag een uitdaging is, na veel oefenen niet meer en dan 3 dagen later ineens weer wel.. Maar ik denk hoe jullie het met Mellow doen, zo doen wij het grotendeels ook. 's Ochtends en 's middags lang leve de lol in het park/bos, tussen de middag en 's avonds een plas zo lang als nodig is en weer terug naar binnen. 
Ook denk ik dat het toch echt tijd gaat worden dat ik mn yoga weer oppak. Ik kan soms nogal een tobber zijn ik weet ook dat dat niet meehelpt. Bij sommige hier lees ik het ook, dus een groot deel zal toch zijn dat ik mijn eigen emoties goed aan moet pakken. Nogmaals, ik loop niet naast mijn hond te dweilen, maar onmacht, onbegrip, frustratie en wanhoop vliegen toch wel zo af en toe regelmatig door me heen.
En..wij hebben dus een pup van een fokker genomen en ook dat geeft blijkbaar geen garantie voor de toekomst helaas ..

@Inge, inderdaad wat je zegt: aan mezelf werken dus. En wat ik eerder al aangaf, liedjes in mijn hoofd zingen, boodschappenlijstjes maken....afleiding zodat ik zelf neutraal blijf 

@Marijke en Gastinnetje, ik heb niet gezegd dat ik geen GT wil, daar ben ik ook mee bezig. Maar ik wilde niet dat dit een topic zou worden om te horen wie welke GT ooit heeft gehad. Ik wil graag weten hoe mensen die zelf met angstige honden bekend zijn er mee om gaan en of zij nog tips voor me hebben.  En inderdaad hebben we toen Jinx pup was de trainer (en tevens GT) van de hondenschool een keer langs gehad (dus niet echt een serieus traject), maar goed, inmiddels is er al weer zoveel meer veranderd.

@Sanne: ik snap dat je dat denk en wij hebben ons ook meerdere malen afgevraagd of we iets gruwelijk fout hebben gedaan. Maar dat is gewoon echt niet het geval. En tuurlijk is dat lastig mee te lezen vanaf een website, maar ik heb inmiddels zo veel gelezen, gezien en opgezocht dat ik toch wel met zekerheid durf te zeggen dat wij niet dingen gruwelijk fout doen/hebben gedaan. Dat er misschien verbeteringen mogelijk zijn met hoe we het nu aanpakken geloof ik absoluut, en dat is dus precies waarom ik dit topic geopend heb. 

@Kiki, hoe hebben jullie dat bijvoorbeeld met die (chips)zakjes aangepakt? En ballen vindt Meneer inderdaad erg leuk, maar helaas totaal niet interessant tijdens het wandelen. Ik heb zijn favoriete knuffel mee genomen, kaas, maar als hij bang is kan het hem niet schelen.

@Gastinnetje, wat je ook zegt over andere mensen, dat is ook zo'n onbetrouwbare factor waar soms lastig mee werken is. Hoe vaak mensen wel niet ongevraagd je hond proberen te aaien...grrrrr Of laatst, ik was met Jinx aan het trainen, komt er een wat oudere dame achter op gelopen. Dus ik stond stil en laat Jinx zitten zodat zij kan passeren. Blijft ze ook staan en gaat ze hem staan aankijken 'omdat hij zo braaf luistert'. Ja..heel leuk, maar toen wilde Jinx dus weg. Dus ik besluit door te lopen waarop zij met ons oploopt...grrrrrrr. Tsja..ik had ook gewoon om moeten draaien en terug moeten lopen, maar soms bedenk je dit soort simpele dingen niet op het moment dat het zou moeten. 

In ieder geval iedereen al heel erg bedankt voor de tips en adviezen, ik heb wel opgestoken dat ik vooral veel aan mezelf, het onder controle hebben van emoties, ga werken (daar valt nog veel te halen) en me nog meer ga inlezen op kalmerende signalen. Daarnaast blijven we sowieso veel lol hebben in het park en bos natuurlijk 

Waar ik trouwens wel heel trots op ben: we wonen tegenwoordig in een souterrain en in het begin werd naar iedereen die voorbij liep geblaft. Dit is nagenoeg helemaal over door hem weg te roepen als hij blafte, te belonen als hij kwam en hem de hemel in te prijzen als hij alleen maar keek als iemand voorbij kwam. Ik heb dus goede hoop dat het op straat met de tijd ook beter zal gaan. 

En blijf vooral met ideeën/tips/adviezen komen, wie weet help je mij of iemand anders er nog mee 

Laatste vraag, iemand nog ideeën hoe om te gaan met zijn angst voor gebouwen? Het ligt aan zijn angstbui of hij hier last van heeft of niet, maar er langs kruipen vind ik geen oplossing.

Aha. Ik snap het!
Ik heb een (slecht gesocialiseerde)herder uit het asiel gehad en daar een gt bij gehad. Het heeft wel geholpen, maar het bleef een moeilijke hond met angstagressie naar andere honden. Ook was hij bang voor vuurwerk/knallen en de grote stad.
Ik ben met hem het verst gekomen met een, voor mij, "gevoelloze" aanpak. D.w.z.: niet aaien, troosten, sussen enz. En verder: we gaan daar naar toe, "volg", en luisteren en doen wat ik zeg!
Een slipketting werd eerder geadviseerd bij de hondenschool, heb ik gebruikt en uiteindelijk weer vervangen door een halsband (op aanraden van de gt) en later een halti. Dat (m.n. de halti) werkte het beste. Maar het bleef een moeilijke hond.
Ik las ook een reactie van iemand om een speciaal t-shirt aan te doen bij de hond. Dat hielp inderdaad ook bij mijn hond. Vooral als hij binnen was. Buiten werkte het niet.
Mijn gt was heel goed: zij had zelf precies hetzelfde ras en had zich gespecialiseerd in Hollandse Herders. Misschien weet de rasvereniging nog wat tips? Of misschien kun je in contact komen met een Dalmatier in de buurt die veel lef heeft en stressbestendiger is? Daar zou je hond met kopieergedrag wat van kunnen leren.
Heel veel succes!

met alles wat ik er nu van lees is ik denk ik de grootste factor die doorslag kan geven naar de positieve kant de switch maken van medeleven naar medelijden en een hoop blufpoker spelen waar nodig. Ik voel me ook lang niet altijd zeker maar als ik met mijn lichaamshouding wel dit probeer uit te drukken ga je je vanzelf zekerder voelen. Het is dus meer een kwestie van jezelf voor de gek houden dan je hond voor de gek houden. 

daarnaast hebben wij hier altijd heel veel dingen gewoon gedaan. Gewoon doen en daarnaast wel met je logische verstand blijven nadenken maar niet verzinken in wat als of ooh ik zie weer wat aankomen kan niet goed gaan etc.
als ik nu terugkijk hebben we wel veel gekke dingen gedaan, twee keer een hond in uithoeken van nederland opgehaald uit een paardenstal, vast opgesloten in een tuin stinkend rillend en overal bang voor de hele toestand compleet. Maar gewoon doen wat je moet doen en pas achteraf terugkijken heeft ons altijd erg geholpen.
Lukt het niet om blufpoker te spelen en heb je alleen het gevoel dat je alles en iedereen voor de gek houdt dan probeer ik alles er gewoon te laten zijn, vaak verdwijnen gevoelens dan ook sneller en heb je weer meer ruimte in je hoofd (beetje mindfulness idee, maar yoga werkt vast ook super zoals jij zegt)

Ik denk dat angst een onderwerp is dat lange verhalen prikkelt
van een echt angstige hond heb je nooit vrij en je zal al je creativiteit moeten aanboren tot het subject het kan begrijpen...helaas blokkeert echte angst ook het leer vermogen.

Wat mij het meeste helpt is :

-Voorkom paniek ten koste van alles.
Ik steek over ,ik wacht ,loop om ,leid waldo naar rustige kant zodat ik er tussen sta.Desnoods til ik hem preventief op.
-de realisatie dat Waldo banger is als ik vanuit onvermogen reageer(geirriteerd ,gehaast verdrietig)
Daar ben ik mee gestopt ...ik tel tot tien... of ga een minuut weer verder.
en wanneer ik een dip had lassen we een baaldag in en oefen ik niks  met waldo

-Ik hou de lijn kort bij drukte en zet er stevig de pas in (slap naar beneden wanneer waldo aan de enkel loopt)
Zodra hij een vlucht beweging inzet, staat de lijn al strak en door mijn stevige tred krijgt hij push voorwaards..en gaat hij weer in de pas mee
Ik loods hem ook veelvuldig achter mijn rug langs naar de  veilige kant preventief.
(ik ben uiterst goed getraind om van te voren situaties te zien aankomen..daar steek ik de energie in die ik overheb omdat ik me er niet druk meer over maak)
Zolang ik de iniatieven tot verandering inzet voordat  waldo reageert...win ik vertrouwen.

-Commando's buiten  geef ik met gebaar of op fluistertoon met blije intonatie.
door het gebrek aan volume , of alleen naam(hardop) en gebaar waarheen of wat hij moet doen, is hij gedwongen om meer te focussen op mij.
Hij vertrouwt me ..dus reageert in seconde.

-Na moeilijke dingen ....zo snel mogelijk los!
Loop de moeilijke plekken eerst een paar keer s'nachts of vroeg in de ochtend..dus impulsarm
Dan krijgt je hond vanzelf gewenning in het gebied
en kan het makkelijker aan  wanneer  deze overdag meer impulsen krijgt.

-Doe alles maar doe het met mate...
en bij winnen komt ook terugval in oud gedrag.
Wees hier niet verbaasd of verdrietig over...het is tijdelijk en hoort erbij.
Waldo stapt ook wel eens met verkeerde been uit bed zonder aanleiding!De algehele lijn zal stijgen
Gewoon doorgaan dus..(ik las een relatief  makkelijk dagje in voor waldo)

Probeer niet verder te gaan dan de matige angst en ook die stress te remmen door iets leuks erna (loslopen en verse kluiven  staan hier gedeeld nummer 1)
Zet de angst over in positieve emotie zodra je de kans krijgt.


Ik kan eindeloos doorgaan...stukje bij beetje krijgt hij zelfvertrouwen over hoe het moet..en nieuw gedrag ontstaat vaak bij die ene impuls bij nacht en ontij
waldo, is onthaasten  en slimmer zijn dan hij bang is



Ik heb er een gt bijgehaald en haar conclusie was je doet het al..en je doet het goed.
En je doet het op je gevoel!
Ze kon me wel tips geven over hoe waldo uit zo'n negatieve associatie te halen zoals 'gaan beven en verstarren, in zijn mand voor het aanlijnen.'

Wat lastig Simone, ik had helemaal geen idee dat Jinx een angsthaasje was! Maar goed even kort mijn verhaal

Perdie kwam ook bij ons als opper-angsthaas. Van werkelijk alles was ze bang: fietsers, auto's, een blaadje dat te hard voorbij waaide. Soms was ze echt bang van de 'stomste' dingen met als gevolg dat ze dan ook uit élk tuig en élke halsband ontsnapte! Dat ontsnappen zorgde er toen ook voor dat ik niet echt kon oefenen op enge dingen. Het is pas wanneer we ons anti-ontsnaptuigje hadden gekocht dat we echt konden beginnen. We hebben eigenlijk niets speciaals gedaan. Ik dwong haar nooit maar deed wel alsof er niets aan de hand was. Gooide kaasjes voor haar uit en maakte bochtjes rondom enge dingen. Ik moet zeggen dat ze ook wel enorm veel steun bij me zocht en dat ik nog steeds de enige ben met wie ze naar buiten durft. Maar als ik erbij ben is alles oké tegenwoordig. Soms schrik ik zelf hoe ze veranderd is, ze is echt bijna nergens nog bang voor. En als ze al bang is dan vertrouwd ze mij (én de heerlijke snoepjes) wel dat het enge ding toch niet zo eng is... 

Waarschijnlijk heb je weinig aan mijn tips, maar bij mij heeft veel geduld en tijd echt geholpen. Ik hoop bij jou ook! 

Ohja een tip die ik onlangs van een GT heb gekregen: in cirkeltjes naar enge dingen toestappen. Dus eerst een klein beetje naar het enge ding toegaan en dan weer wegstappen. Vervolgens weer naar het enge ding toestappen en zo steeds een héél klein beetje dichter

Iemand hier trouwens ervaring met een thundershirt?
Toevallig heb ik er ééntje kunnen lenen van de mevrouw die de cursussen organiseert voor Obi. Ga het deze week eens rustig proberen met hem. 

Hij heeft hem net even aangehad en hij leek al wat rustiger, maar we zullen zien.

Ja. En het hielp niks

Ik heb 'm eerst bij haar gepast (was van een van de dierenartsen), daar leek ze wel wat meer ontspannen, maar toen ik 'm zelf had gekocht bleek ie vooral héél irritant te zijn!
Ze schuurde langs de bank, probeerde erin te bijten, alles om 'm maar uit te krijgen.
Gelukkig stond er op de verpakking dat je 'm binnen 45 dagen (dacht ik) kon terugbrengen en je geld terug zou krijgen, dus ik heb 'm uiteindelijk teruggebracht.

Obi heeft er nu dus één te leen maar hij is ook nog in de groei dus zelfs als ik deze zou overnemen (wat zou kunnen) dan past het straks niet meer.

Heb je hem vooral binnen geprobeerd of ook buiten tijdens de wandelingen? Want dat is bij Obi dus het grootste obstakel... Weet niet of ik hem binnen zou aandoen daar vind ik het binnen zeg maar te goed voor gaan.

In huis, omdat ze ook erg gespannen was door vuurwerk, maar ook buiten. En daar was ze net zo panisch als zonder.

En omdat ie tóch ook niet echt goed zat (raar lijf...) is ie na een week of 3 proberen weer terug gegaan.

Ik heb gewoon een strak zittend mensen t shirt gebruikt. Dat hielp wel. Maar met het thundershirt heb ik geen ervaring. Als ik een angstige hond had zou ik het zeker willen proberen. Buiten hielp het niet, binnen wel.

Ik denk dat het inderdaad goed is om het yoga weer op te pakken (denk ik, ik heb nooit geyogaat )
Misschien ook een tijdje Valeriaan slikken? Doe ik af en toe ook als het even niet zo lekker gaat. Inmiddels herken ik het ook bij mezelf en kan ik mezelf sneller bijeen rapen.

Het feit dat ze nu bij zacht onweer verbaasd kijkt in plaats van totaal in paniek te raken en dat ze bij een ambulance dicht achter me gaat lopen, geeft mij ook weer een boost: ze vertrouwd me nu dus meer dan een jaar geleden.

Ik heb het ook moeten leren hoor, kon ook echt dagen van slag zijn, heb heel wat tranen gelaten omdat ik het niet meer wist. Ik had met haar te doen, maar wist niet hoe ik het moest oplossen. Toen we haar net hadden en ze zo aan de diarree was (Giardia, dus staat hier verder los van) zei ik al huilend dat ik haar zo liehiehief vond en dat ze niet terug ging (na 2 weken al). En hoe vaak ik niet heb gedacht 'als ik dit had geweten...'
Maar we hebben haar nu eenmaal en zoals het nu gaat is het best te doen. Beetje aanpassen hier en daar en samen worden we oud
Want een ding weet ik zeker: zij wordt niet zo'n doorgeefhond als je regelmatig leest (honden van 2 jaar die al 10 baasjes hebben gehad).

Ze zal nooit een super relaxte hond worden, zo'n type wat bij een harde vuurwerk-knal denkt 'hee, vuurwerk, maar nu moet ik even poepen hoor', als het maar beheersbaar is.

O ja, ik praat ook tegen haar als we lopen. Hoort ze iets en kijkt verschrikt op "ja, dat zijn ganzen". Soms lijkt het vast of ik ze niet helemaal op een rijtje heb, maar dat boeit me niet zo
Ik houd geen hele gesprekken natuurlijk, maar het kan haar soms nét even helpen uit dat moment te komen (zoals bij die ambulance die we heel in de verte hoorden: "kom, gaan we bij de paardjes kijken!")

Je zult je eigen manieren hierin moeten vinden en dat kost wat aanpassingsvermogen, wat zelfreflectie. En het is ook best mooi om te zien hoe je jezelf dan kunt aanpassen aan de hond zónder gelijk een heel ander mens te worden.

Normaal ben ik niet zo zweverig hoor

Cindy dat zij trouwens enorme stappen!daar leren ze en je zal zien dat de acceptatie afstand snel afneemt..
tenzij...bv ambulance naast je net de sirene aanzet..das even vet balen...
zo'n soort moment kan een lange tijd vergen om ongedaan te maken,
wat je hebt overwonnen....en toch ook dan werkt de routine van niet reageren sterker dan angst..uiteindelijk

Ik heb alleen je openingstopic gelezen...maar dit probleem is zeker te verhelpen.
Jullie doen al alles wat jullie kunnen en gelukkig blijven jullie ook kalm.

Wat me zo gelijk te binnen schiet zijn overactieve zenuwen.
Een gevoelig zenuwstelsel en dan kan de stad inderdaad veeeeeeel te druk zijn.
Een aanvullende vitamine en mineralen-preparaat kan dan goed helpen voor zenuwachtige honden.
Verder kan je ook overwegen om op KVV over te stappen.
Voornamelijk de Lam&Rijst versie.
Deze zijn beter verteerbaar voor een hond waardoor de stress op de maag minder word.

Gras eten!!! Hoe stom het ook klinkt...laat het gras in je tuin (als je die hebt) lekker groeien..en laat je hond gras eten als die het wilt.
In sommige grassen zitten suikers die werken als een natuurlijk kalmerend middel.
Helaas is stadsgras vaak niet van goede kwalitijd omdat uitlaatgassen van auto's direct in het gras geblazen word.
Maar...als je het gras kan laten groeien in de achtertuin heb je altijd beter qualitijd gras dan aan de straatkant....(maar als je hond wilt...laat je hond het gras maar eten)
Honden worden van nature geboren met het instinct dat ze weten wat ze moeten eten qua kruiden en grassen.
Maar...er zijn ook honden die er misselijk van worden...dan krijg je een ander verhaal.

Nog een andere optie is een wandelmaat zoeken.
Jou hond word zo te lezen al een stuk zelfverzekerder door aanwezigheid van andere honden.
Vraag of een andere hondeneigenaar met zijn/haar hond mee wilt lopen met jou.
Van huis naar het hondengebied en weer terug.
(Met tussendoor lekker spelen)
De bange hond leert dan van de niet bange hond...en zo kan de bange hond zichzelf optrekken aan het zelfvertrouwen van de niet-bange hond.

Nog een andere manier is klickeren.
Dit zal je wel eerder gehoord hebben.
Met klickeren kan je namelijk ook het gedrag van je hond ombuigen tot wensbaar gedrag op een vriendelijke manier.
Telkens met kleine stapjes belonen.
Kijken naar die enge boom?? Gelijk belonen met de klicker....

Ik heb nog wel eens momenten met Sasja gehad dat ik tegen alles heb moeten lopen kloppen om te laten zien dat het niet eng is.
Dan geloofde ze me wel..en met veel gedult heb ik haar geleerd dat ze ook haar poot op die ''enge object'' kan zetten...(en daarna gaat er gelijk een frolic in)

Frolic heb ik ook veel gebruikt om mijn hond te trainen.
Een leuk spelletje is ''zoek het koekje''
Frolic leent zich er zeer goed voor omdat het rond is en ik het brokje kan laten rollen.
(Dit kan ook zeer gemakkelijk aan de riem, maar zal je een stukje mee moeten rennen zodat je hond lekker achter het koekje aan kan rennen)
En dan het koekje een beetje van de route afrollen..en daarna direct weer terug naar de vaste route.
Je zal verbaast staan hoe kort het duurt voordat je hond 'dit spelletje kent.
In het asiel hadden honden dit al na 5 keer helemaal door.
Ze stonden me al aan te kijken bij de woorden alleen al....en dan had ik het koekje nog niet laten rollen.

Gebruik nog meer positieve ervaring.
Als je hond niet voedselgedreven is, maar wel erg blij is met een speeltje....gebruik dat.

Er zijn ook honden die beter reageren als ze een taak hebben.
Je kan je hond bv een hondenrugzak aandoen met daarin een flesje water...(al is het maar een halve literfles)
Balanseer de tassen wel uit.
Aan een kant een halve liter water?? Dan gaat ook in de andere tas 0,5L water.

Bij Sasja heb ik in het begin ook veel moeite gehad om haar aan dingen te laten wennen.
Wat echt de doorslag heeft gegeven is door telkens op mijn knieén te gaan zitten bij bange dingen...(en soms gewoon met mijn bips op de straat gaan zitten omdat mijn knieén teveel pijn deden van teveel in die hurkhouding zitten)
Ik ben de dingen gaan benoemen.
Auto, vrachtwagen, tractor, fiets, enz enz...
Ik ben naast haar gaan zitten en heb de dingen waarvan ik wist dat ze bang was, telkens aangewezen met mijn vinger.
In hurkzit een arm over mijn hond heen...en met mijn andere hand aanwijzend naar het object waar ze bang voor was.
Ik weet wat het is en benoem de woorden.
Dit is een tractor....Dit is een bus.....Dit is een....scooter.....
Alles waar ze bang voor was, kreeg een naam.
Dit heeft me ook 2 jaar gekost.....
Ook clickertraining zelf gedaan.

Sasja wilde joggers aanvallen??? Ik ben met haar gaan joggen.
Ze snapte niks van fietsers....ik ben met haar gaan fietsen.
Sceelers....die moeten achterna gezeten worden....dus ben ik met haar gaan skeeleren.
Bang voor drukke omgeving??? Heb haar megenomen naar de kermis (op rustige momenten)..en heb haar alles laten snuffelen.
Na een paar keer was dit compleet voorbij...(en ja..ik heb ook omkoping gebruikt..Sasja lust graag lekkere dingen zoals ijsjes en kroketten)

Zodra je hond zijn neus volgt...zit er al een goed moment is.
Al moet je smeerkaas aan de boom smeren zodat je hond gaat snuffelen...
Al moet je een kroket ergens aan hangen....
Al moet je lekkere honden-dingen verstoppen tussen de dingen waar je hond bang voor is.

Gebruik je fantasie in alles wat je doet.
Het is een lange prik geworden, maar ik hoop dat je er iets aan hebt.

Hij vond die kant waar er lucht uitblaast echt dood eng, en de mond die over de stenen vloer zo'n herrie maakt. Dus ja.. hij moest het zo wel aanraken en kon merken dat er niets gebeurde natuurlijk. Hij doet alles voor eten zolang ik dat zo kan houden... haha heb ik altijd een stok achter de deur.

..en zo is het!al ben ik bang dat waldo de pate stofzuiger nog ff overslaat..maar hij nmag danop mijn bed...en dat is ook feest
en ondertussen stofzuig ik huiskamer en mand en was kleedjes ect

ik ga dit meelezen, isis is zo een gevalletje, stamboom pupje met angst voor vreemde mensen, sommige accepteert en went ze aan en mogen na enkele minuten haar aaien.. maar bijv mijn schoonvader kent ze ondertussen al 3 maand en ze wilt absoluut niet in zijn buurt zijn , nochtans doet ie niets en yuki is net dol op hem, (isis is wel gestart met selgian 10 mg  op aanraden van een hondentherapeut  die ook een martin gaus hondenschool heeft en een dierenarts, ze verwachten een sterke verbetering over enkele maanden)

Hoi Simone ik heb ook niet alles gelezen maar is het een mogelijkheid om je hond een paar keer door iemand uit te laten die wel wat ervaring heeft met honden maar de achtergrond niet echt weet van je hond? Ik denk namelijk dat de hond dan heel anders gaat reageren omdat jij bewust of onbewust toch reageert op zijn angst. En dat riempje alleen geeft dat al feilloos door. Hier heb ik ook zo'n angstgeval gehad vertrouwde niemand en niets totdat ik er achter kwam als mensen zijn naam noemen hij er zo blij van werd en hij wist dat er niets aan de hand was. Nu kan iedereen die zijn naam kent hem aaien en wanneer mensen vragen mag ik hem aaien zeg ik zeg eerst zijn naam maar en dat werkt.

We zijn inmiddels 2 dagen verder en ik moet zeggen dat alle reacties al behoorlijk veel hebben geholpen. Ik ben weer even uit het 'moedeloze' dalletje, wat uiteraard direct terug straalt in meneer. Ik ben dus blij!

@Roos: nog heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie, ik zie dat we veel dingen gelijk doen. En vooral  bij "winnen komt ook terugval in oud gedrag" is veeeeel herkenning, ik moet er alleen nog beter mee om leren gaan, maar dat komt zeker!


@Yasmine: ja, onze Meneer is niet bepaald een grote held  Gelukkig probeert hij eigenlijk nooit echt te ontsnappen (of hij snapt niet hoe dat werkt, maar dat houd ik graag zo), dus dat maakt het werken wel makkelijker. Die tip van het rondjes lopen, ik neem aan dat je dat steeds verder uitbouwt? Dus de eerste keer bijvoorbeeld eindig je niet bij het 'enge' object? En heb je dan niet dat Orga op het moment dat je er vanaf loopt wegvlucht? Want dat is iets wat ik hier wel zie gebeuren: zodra we omdraaien wordt het: joepie, weg daar van! Ik ga het zeker wel proberen, wie weet werkt het!


@Cindy: zag helemaal voor me hoe je uithalend van het huilen Mellow je liefde zat te verklaren . Ik heb ook een keer zo'n bui gehad, dat ik het zooooo ontzettend zielig vond... Maar ja, daar heeft hij weinig aan he, dus dat doen we niet meer. Ik 'maak dat wel weer goed' als we thuis zijn met een knuffelbui of massage .


@Sasja: Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie, hier heb ik zeker wat aan! Mooi dat zelfs KVV kan helpen! Hij krijgt namelijk op het moment nog brok, maar sinds we verhuisd zijn hebben we plek voor een extra vriezer en die gaat er binnenkort komen, dus: KVV! 
En wat je zegt van het gras, ik heb dat noooooooooit geweten! Maar het grappige is, hij eet vaak gras in onze tuin en dan inderdaad de lange sprieten. En het aparte is, eigenlijk altijd als we terug binnen zijn van de ochtend-/middagwandeling rent hij de tuin in om gras te gaan eten... Ik snapte nooit waar die drang vandaan kwam en noemde hem dan altijd maar een rare kwibus, maar die rare kwibus is dus eigenlijk een briljante hond! (note: het betekent dus helaas wel ook dat hij regelmatig gestresst binnen komt, maar goed, daar zijn we mee aan het werk) Denk je dat ik het ook als graadmeter kan zien, dat wanneer hij geen gras eet na een wandeling, hij zich dus (meer) ontspannen voelt? Of zal hij het blijven doen, ook omdat hij weet dat het gewoon een lekker gevoel geeft, gestresst of niet?
Een hondenmaatje werkt helaas niet voor hem, dat hebben we al meerdere malen geprobeerd. Snoep/kaas/oid is hij tegenwoordig wel vatbaarder voor, maar echt niet als hij echt, echt weg wilt. (Moet wel zeggen, heb de kroket nog niet geprobeerd ) En het is ook een idee om te gaan fietsen/skaten/steppen inderdaad. Fietsen doen we heel soms én vindt hij heel leuk, maar misschien toch ook maar skates aanschaffen.


@Kevin: heel veel succes, we weten hier denk ik allemaal hoe ontzettend lastig het kan zijn. Maar zoals je leest: tijd, geduld, geduld, geduld, kalmte en yoga! 


@Tineke: wat jij oppert is zeker ook geen slecht idee, hij wordt heeeeel soms door iemand anders uitgelaten, maar eigenlijk altijd door mijn vriend en mij. Nu moet ik wel zeggen dat mijn vriend dezelfde problemen ervaart als ik, ook al is hij emotioneel een stuk stabieler (tsja, een man he..). Wel is hij weer sneller geïrriteerd/gefrustreerd en dat is natuurlijk ook geen beste. Het lastige is wel, de enige die ik op dit moment ken die dit kan doen heeft net een heup operatie gehad. Dus dat is geen optie. En verder ken ik eigenlijk alleen maar mensen die (in mijn ogen) niet zo heel veel verstand hebben van honden/signalen, dus die geef ik mijn hond dan niet mee, ik wil natuurlijk niet dat het erger wordt. Maarrrrr... ik houd het zeker in mijn achterhoofd, want wie weet, weet ik binnenkort wel iemand die ik hem toevertrouw (en dus niet van tevoren als mijn worries vertel)..

Je loopt dus inderdaad de eerste keer tot vlak voor het punt waar de hond angstig wordt. Dan draai je je terug en meteen daarna weer naar het enge object en nu een stapje verder en zo bouw je op. Orga is niet de bangerik, dat is Perdie. Maar bij haar werkt het wel net omdat ik al terugdraai voor ze bang wordt. En zo telkens een paar centimeter verder (zien wat je hond aankan). Blijkbaar zouden honden dit zelf ook zo doen als ze los zijn en iets eng vinden

Aaaaah, oke! Thanks! Dacht trouwens dat Orga er ook niet zo van was, maar dat scheelt '

Nee Orga is snel overprikkeld, maar tot nu toe van niets echt bang. Pfoe stel je voor, 2 angsthazen!!

@Tineke: wat jij oppert is zeker ook geen slecht idee, hij wordt heeeeel soms door iemand anders uitgelaten, maar eigenlijk altijd door mijn vriend en mij. Nu moet ik wel zeggen dat mijn vriend dezelfde problemen ervaart als ik, ook al is hij emotioneel een stuk stabieler (tsja, een man he..). Wel is hij weer sneller geïrriteerd/gefrustreerd en dat is natuurlijk ook geen beste. Het lastige is wel, de enige die ik op dit moment ken die dit kan doen heeft net een heup operatie gehad. Dus dat is geen optie. En verder ken ik eigenlijk alleen maar mensen die (in mijn ogen) niet zo heel veel verstand hebben van honden/signalen, dus die geef ik mijn hond dan niet mee, ik wil natuurlijk niet dat het erger wordt. Maarrrrr... ik houd het zeker in mijn achterhoofd, want wie weet, weet ik binnenkort wel iemand die ik hem toevertrouw (en dus niet van tevoren als mijn worries vertel)..
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik las ergens iets over Leiden waar je woont? Ik kom daar met heel veel regelmaat ben zelf een glibber.
Je mag een pb sturen in welke wijk je woont misschien heb ik opties'