Victory! - met kleine stapjes vooruit

En een heleboel kleine stapjes maken één hele grote sprong

Misschien weten jullie wel dat Cas erg bang is voor andere honden. Hij gaat dan in de verdediging en valt erg uit. In het begin heb ik alle andere honden ontweken, omdat hij al gek werd als hij andere honden in de verte zag.

Maar soms zie je een andere hond te laat of komt er een plotseling achter een hoek vandaan. Langzaamaan merkte ik dat Cas dat soort situaties steeds beter aan kon. Toen heb ik mijn strategie aangepast: ik ontweek alleen nog honden als het écht niet anders meer kon en anders zou ik alleen een grotere afstand aannemen. In het begin was dit soms niet genoeg; als Cas ook maar het idee had dat de andere hond naar hem staarde of op hem af zou komen, viel ie uit. Maar ook dit ging steeds beter tot het na een tijdje geen probleem meer was. Dit soort dingen gaan echter zo langzaam, dat je je pas realiseert hoe ver je eigenlijk bent gekomen als je je weer herinnert hoe het er in het begin aan toe ging (het "kleine stapjes maken grote sprongen" verhaal ).

Inmiddels zijn we zover dat Cas al een paar keer als we een hond iets te dicht naar zijn zin(noodgedwongen) naderden, hij zelf al er van weg probeerde te komen of een bochtje maakte. Ik weet niet of het automatisme is, maar ik vind het in ieder geval erg knap van hem! Als de andere hond echter naar hem uitviel, viel Cas ook uit.

Overigens blijft hij er niet helemaal rustig onder hoor, als we andere honden passeren. Hij raakt best gespannen en houdt de andere hond heel erg goed in de gaten, want o wee als ie toch iets gaat proberen! Maar dat vind ik niet erg, het is sowieso al verbetering. Ik denk dat het over een tijdje ook wel over zal zijn, als hij eenmaal echt door heeft dat er niks gaat gebeuren.

Een paar weken geleden drong het pas echt tot me door hoe goed het eigenlijk ging. Aan de overkant van de straat liep een Keeshondje en die viel uit naar Cas. Waar hij in het begin een rustige hond niet eens kon "passeren" aan de overkant van de straat, deed ie nu helemaal niks! (Hij staarde wel en raakte ook wel gespannen, maar geen uitval.)

En vandaag een nog grotere overwinning!  We kwamen een man met een Bull Mastiff tegen,  hij liep aan de overkant van de straat. Nu weet ik dat de Bull Mastiff een ongecastreerde reu is die absoluut niet met andere reuen kan, maar toen ik de hond eenmaal herkende, kon ik helaas geen andere kant meer op. De hond viel enorm uit en dat soort rassen hebben natuurlijk een hele zware "stem", dus dat klinkt nog dreigender. Daarbij is het een kanjer van een hond, dus ik wist vantevoren al dat Cas deze hond erg spannend zou vinden.

De man bleef stil staan met zijn hond, om 'm in bedwang te kunnen houden. Normaal loop ik altijd door, omdat de spanning bij Cas anders veel te groot wordt, maar ik merkte dat de straat een te kleine ruimte was om hem te kunnen passeren zonder dat Cas zou uitvallen. Ik ben toen met de honden iemands lege oprit opgelopen, zo ver als ging. Ik stond voor iemands voordeur, gelukkig waren ze niet thuis, anders zouden ze wel gedacht hebben...  Daar heb ik met m'n rug naar de man en hond gestaan en zo het zicht van Cas geblokkeerd. Hij was al een beetje aan het stressen, heeft één keer op het punt van uitvallen gestaan (ik blokkeerde het zicht even niet goed genoeg), maar toen heb ik hem wat gerustgesteld en het zicht beter geblokkeerd, en hij is niet uitgevallen! De man heeft z'n hond ondertussen wat klappen verkocht () en toen de hond rustiger was is ie eindelijk doorgelopen... 

Toen hij net bij ons was, had ik nooit gedacht dat Cas hier uiteindelijk niet op zou reageren. Ik vind het echt heel knap van hem en ben blij dat er dus wel resultaten te zien zijn, want het is behoorlijk vermoeiend soms, om overal ogen te hebben en alles te omzeilen.

Het is nogal een lang verhaal geworden, sorry dat was echt niet de bedoeling... Ik hoop dat er iemand de moeite heeft genomen om het te lezen, want ik wilde dit gewoon erg graag delen

Hebben jullie ook wel eens van dit soort momenten, dat je ineens ziet hoeveel vooruitgang je hebt geboekt met bepaald probleemgedrag?

Ja, zéker! Als je geleerd hebt om kleine stapjes te waarderen kan je zo heerlijk trots zijn op je hond. Goed om af en toe bij stil te staan.Dat maakt het trainen leuk. Jij mag zeker trots zijn op Cas én op je eigen inzicht, waardoor je het voor Cas mogelijk maakte om zijn rust te bewaren. Wacht maar, over nóg een jaartje hoef je zulke manoeuvres misschien niet eens meer te maken...

Ik ben blij voor je dat het beter gaat! Nooit opgeven dan komt het uit eindelijk goed!

Ik krijg helemaal kippevel van je verhaal! Je mag zeker trots zijn op Cas!

Wat een lieve reacties, dankjewel

Het doel is om Cas enigszins relaxed (voor zover dat mogelijk is, hij is van nature een echte stresskip ) andere honden te laten passeren en dat hij niet meer naar ze op of om kijkt, ook niet als er honden naar hem uitvallen. Evenueel op een kortere afstand, als dat mogelijk is. Zoniet, dan is het ook goed, ik wil hem niet forceren

Het zou nóg fijner zijn als ie los zou kunnen lopen en andere honden normaal zou kunnen benaderen (eventueel er gewoon weg van lopen, als ie verder niks wil en hij mag natuurlijk een snauw geven als een hond te opdringerig is). Maar ik weet niet of dat wel realistisch is, vandaar eerst maar eens proberen of dit gaat lukken... We zijn op de goede weg!