kan geestelijk gehandicapt ook bij een hond voorkomen

Mieke; misschien een oud topic, maar daarom niet minder actueel.

Vind het ook bijzonder dat de da dat zo zonder verpinken zei. het bestaat dus bij hen wel degelijk.

Minder lief zijn ze zeker niet!

Dan vraag ik me toch af hoe dat er bij een hond uitziet. Down syndroom is namelijk bij mensen ook fysiek zichtbaar. Ik heb nog nooit een hond gezien met down syndroom.. 

edit:

http://www.k9-wellbeing.net/dog-down-syndrome.htm

 Bij Dodo was zijn gezichtsuitdrukking duidelijk anders, zo had hij altijd een stukje van zijn tong uit zijn bekkie. Hij had geen overbite of iets dergelijks, ook was zijn blik uit zijn ogen anders. Ik heb ooit een kat met Downsyndroom gezien, dat was wel veel duidelijker te zien. Ik had voor Dodo ook een Schipperke, deze was zo veel intelligenter dan Dodo.... het is lastig om het verschil uit te leggen. Maar je kunt het verschil duidelijk zien. Helemaal als je het weet. 

Maar lief was Dodo zeker!

Mieke; even informatief; waren er nog andere uiterlijke kenmerken?

alles is genetica in de biologie.... maar over dit is weinig te vinden.

noot; Ik vermoed dat dat komt doordat bij dieren alles met de opvoeding min of meer gecorrigeerd wordt. als er geen agressie of grote problemen zijn, dan laat men het toch zo.

Van een hond verwacht men ook geen ingewikkelde rekensommen.

 Maar uiterlijk zou er dan waarschijnlijk ook een arsenaal aan typische kenmerken moeten/kunnen zijn.

Wij hebben 6 chihuahua's waarvan een zeker verstandelijk beperkt is. We noemden hem Dobby, maar naar 3 maanden noemden we hem Corky, omdat ik zag dat deze hond niet normaal was. Hij kon niet zindelijk worden, hij houd het nu ongeveer 4 uur op, wat inhoud... dat als we een hele dag werken hij in de bench moet zodat ik niet de hele keuken hoef uit te mesten als ik thuis kom van mijn werk maar alleen de bench. Hij kan er niets aan doen. Ook motorisch is Corky niet zoals hij wezen moet. Hij loopt en rent vooral anders de de andere honden. Ik kan het niet omschrijven, maar het ziet er stuntelig uit. Als hij schrikt, valt hij om. Ook kunnen we hem niet aaien, hij begint dan spontaan te plassen dus negeren we hem maar het grootste gedeelte. Iets waar hij geen moeite mee heeft. Hij komt nooit voor aandacht bij ons. Het meest zielig is het feit dat hij de normale honderegels niet kent door zijn handycap, waardoor hij af en toe aangevallen wordt door de andere chihuahua's. al met al ben ik blij dat hij bij ons is terecht gekomen, en niet bij mensen die maar een chihuahua wilden. Hij gaat op in de menigte, en we genieten van al onze 6 chihuahua's.