Castratie wel/niet, nieuw dilemma

ja dat besef ik me ook Jose, daarom doe ik voorlopig nog niks. ik was het überhaupt niet van plan tot dit me dus te binnen schoot..

Ik castreer mijn hond niet.
Er zitten voor mij teveel nadelen aan castratie.
Ik heb gekozen voor een reu, dus kies ik ook voor mijn verantwoordelijkheid.
De ballen daar is hij mee geboren, net zoals zijn staart en oren.
Het blijft er gewoon aanzitten.
Misschien makkelijk gezegd.
Maar zijn hormoon huishouding is nu stabiel. En als ik hem castreer gaat zijn hormoon huishouding ook door de war.
Ik snij niet in een gezonde hond.
En ik vind het egoisme om hem te laten castreren omdat het voor mij makkelijker zou zijn omdat ik dan niet in de gaten hoef te houden dat hij niet gaat dekken.
Als ik een loops teefje tegen kom, lijn ik hem gewoon aan. Zo moeilijk is dat niet!

Dat jij je verantwoordelijkheid neemt, betekent niet dat je mede hondeneigenaren dat doen.
Het is immers snel gebeurt, verantwoordelijkheid moet van twee kanten komen als je het niet wilt laten gebeuren. Helaas komt de verantwoordelijkheid 9 van de 10 keer maar van 1 kant

Helemaal mee eens. (zoals ik ook al aangaf in mijn openingspost) Maar wat nou als de andere partij dat niet doet? Niemand heeft altijd zijn hond onder controle. Nogmaals,  niet alleen de achterlijkste mensen krijgen oepsnestjes Dat is nu mijn dilemma, natuurlijk kies ik voor een reu met alles erop en eraan en ik vind hem ook het mooist zo en dat is nou juist de rede dat ik dit topic open, het is namelijk zo snel gebeurd

Ik vind het een nobele gedachte en degene die zich daar goed bij voelt moet dat dan ook maar gewoon doen. Maar het gaat mij persoonlijk toch echt te ver dat ik mijn honden moet laten castreren omdat andere onverantwoorde/onoplettende eigenaars hun verantwoording betreffende hun eigen honden misschien wel eens niet nemen. of omdat er misschien wel eens ooit een 'ongelukje' om het hoekje ligt te loeren.

Als ik al ooit castreer dan is het puur in het belang van mijn eigen honden en om medische redenen. En dat is uiteraard een persoonlijke keuze. Maar nee ik ga niet al het mogenlijke leed veroorzaakt door een bepaald soort hondeneigenaren op mijn schouders dragen.

In den beginne ging dit topic over de afweging wel of niet castreren. Met daarbij de kanttekening dat (sommige)  mensen hun verantwoordelijkheid niet nemen of gewoon persé een oeps-nestje willen hebben. Nu geeft iemand zijn reden om niet te castreren. Met daarbij de opmerking dat hij liever de verantwoordelijkheid neemt, prima toch? Dus een aanvulling op dit topic. Hoezo beter lezen? Dat snap ik dan even niet...
 
Vind de reactie van Sem niet raar om deze reden, of ongepast bij dit topic.  Het geeft verschillende redenen om niet-castreren te overwegen en gewoon zelf beter op te letten. Iedereen mag (én moet) daar zelf een besluit over nemen.

Ben eerlijk ik denk dat de meeste mensen HIER genoeg geïnformeerd zijn en over het algemeen hun verantwoordelijkheden wel zullen nemen. Ik denk dat het vooral de mensen zijn die hier niet komen(even kort door de bocht).

Nou dat laatste heb je mij niet horen zeggen maar als je een reu neemt hoor je ook te weten waar je aan begint en waar het evt. op uit kan draaien. Mijn keuzes voor een reu (tot nog toe 3 maal) zijn zeer bewust geweest. Nu snijd jij met je topic een andere invalshoek aan wat betreft mogenlijke beweegreden tot castratie en gaf ik al aan die 'nobel' te vinden ondanks dat ik die weg zelf dus niet zou bewandelen.

Dat castratie enorm wordt 'opgeblazen' dat is jouw visie waar je zeker recht op hebt maar ik denk dat je het net zo goed om kunt draaien en zeggen dat er in genoeg gevallen veel te makkelijk over wordt gedaan. .........pfoehhhh wat is het moeilijk om zijn aandacht te vangen en bij me te houden, training vergt meer inzet en alles is belangrijker buiten dan ik......dus chop chop die ballen er maar af met alle mogenlijke gevolgen van dien........en dat terwijl ze in een leeftijdsfase zitten waarvan je niet eens zeker weet wat er uiteindelijk op volwassen leeftijd uitkomt.

Let wel; ik heb het niet over de extreme gevallen die psychisch naar de kloten zijn om het maar even zo uit te drukken.

Is dat laatste zo? Voor sommigen vast wel (gek genoeg).  Ik heb ooit een Engels programma gezien waar een man zoveel waarde hechtte aan de ballen van z'n hond dat hij zich liever om de aantal minuten liet berijden door z'n hond dan de hond te laten helpen. Vervolgens stond hij huilend aan het aanrecht omdat de vrouw des huizes de hond toch had laten castreren.  
 
Mij kan het niet boeien of er nu wel iets onder hangt of niet. Haha ik kijk over het algemeen naar z'n kop en niet naar z'n ballen. Waar ik wat om geef is dat een lichaam een complex organisme is, waarin alles precies op elkaar is afgestemd. En als je er delen van gaat weghalen waardoor bepaalde stoffen niet meer aangemaakt gaan worden dat dit gevolgen heeft voor de hond. Zolang een hond goed functioneert met z'n ballen zal ik de laatste zijn die hem z'n ballen gaat laten weghalen.
 
Iedereen moet voor zichzelf beslissingen maken. En leven met de consequenties die je keuzes hebben. Het is een nobel streven om voor die reden je hond te laten helpen en een begrijpelijke. Maar helaas in je eentje verander je de wereld niet. En hondeneigenaren die hun verantwoordelijkheid niet nemen die blijf je houden en is misschien wel groter dan diegene die dat wel doen. En als ze elkaar tegenkomen i.p.v. jou met je geholpen hond heb je nog hetzelfde.

Het enige wat ik kan bedenken is die groep beter voorlichten. Een deel van hen wil misschien wel (meer) verantwoordelijkheid nemen als ze wisten hoe de vork is de steel zit.

Ik ben er ook nog niet over uit hoe ik er nou over denk, wel weet ik dat ik een weloverwegen keuze maak en dus daarom denk dat ik geen verkeerde beslissing zal maken (al weet je nooit hoe je hond reageert op castratie) 

Als ik een keuze maak, doe ik dat voor mezelf, of in dit geval, ook voor Nouri. Natuurlijk zijn hiermee alle oepsnestjes niet de wereld uit. Ik eet vegetarisch omdat IK de manier waarop met slachtdieren om wordt gegaan niet cool vind. 10000den keren heb ik de vraag gehad, maar wat lost het nou op, als alleen jij het doet? realistisch gezien weinig ja, maar ik heb een goed gevoel omdat ik er niet aan meedoe.. en een heleboel eenlingen vormen ook een grote groep, zo ook bij de honeigenaren

Tja ik vind het tegenwoordig zo makkelijk gezegd.. Ik ga mijn hond castreren.
Tuurlijk zijn er baasjes die er niet verantwoordelijk voor zijn.
Maar ik ga niet voor iemand anders mijn hond castreren.
Het is toch een ingreep en er kunnen veel gevolgen aanzitten.
En de mensen worden steeds makkelijker, van die hond zal wel gecastreerd zijn, kan er niks gebeuren.

Hier Rambo laten helpen en nog geen seconde spijt gehad. Hij kon er niet mee omgaan betreft loopse teefjes in de wijk werd redelijk agressief naar andere honden.

Nu is hij bijna de grote vriendelijke reus nou oke overdreven hij is goed onderweg om dat te worden.
Hij was anderhalf jaar toen ik hem liet castreren en had toen al een oepsnestje op zijn geweten door dat hij het teefje zelfs in 2 sec tijd het broekje uittrok en dan heb ik het over een behoorlijk pyama broek

Ik heb niet de hele discussie gelezen, maar als je het alleen wil doen uit geboortebepwrkimg, dan hoef je toch niet te castreren? Je kan ook ipv het hele klokkenspel eraf, kiezen voor doorknippen van de leidingen (zaadleiders). Zo doen ze het bij mannen ook, is ook nog eens een veel kleinere ingreep. Grootste punt is dat niet veel dierenartsen gewend zijn om het te doen.

Ik heb tot nu toe alleen intacte reuen gehad, geen ongelukjes in 12 jr tijd, maar ik moet er wel bij zeggen dat mijn honden zelden los zijn en dat we 80% van onze wandelingen letterlijk geen hond tegenkomen, als ik midden in de stad woonde of kn een een druk hondengebied, maakte ik misschien ook wel een andere keuze. Ik zou zelf wel de neiging hebben om te wachten tot ze fysiek volwassen zijn, de bijnieren maken nooit zoveel hormonen als de ballen.
Sexueel gefrustreerd omdat ze niet mogen dekken? Volgens mij komen er in het wild bij verwilderde honden en bij wolven ook heel wat mannetjes voor die niet aan dekken toekomen, ik denk dat ze daar best mee leren leven. Al moet ik toegeven dat de husky heren het op het moment best af en toe moeilijk hebben met de hormoontjes... Arme Spot heeft regelmatig de attenties van Shad....

Als het al ooit een keer nodig zou zijn is dat dus ook precies wat ik zal laten doen

vind da ieder voor zen eigen moet uitmaken of die het wel of niet doet
stel me altyd de vraag  :  laat jij je zoon of dochter ook op 10j  helpen?   nee toch

en NEE  t'is nie  'iets anders '

Ben het helemaal eens met dog en lady!
En als ze gecastreerd zijn wilt niet zeggen dat ze het woordje sex niet meer kennen.
Ik ken een gecastreerde hond die nog steeds sexueel gefrustreerd is, en een loopse teef heeft gedekt terwijl hij gecastreerd was.
Mijn hond is nu 2 jaar, ben genoeg loopse teven tegen gekomen, onze buren heeft een intacte teef.
Hij heeft er nog géén 1 gedekt.
En alsof honden alleen maar met dekken in hun hoofd bezig zijn, nou echt niet hoor.

Ik probeer altijd zolang het kan, om de hond niet te castreren of te steriliseren. Wanneer het om gezondheidsredenen gaat, is het een ander verhaal. Waarom zou je gaan snijden in een gezonde hond?

waarom zou je wachten tot er ernstige problemen zijn....
bij een steralistatie neemt een aantal  veel voorkomende kanker soorten drastisch af..en dan heb  ik nog niet over bmo en schijnzwangerschap....en de andere situaties die loops zijn met zich mee brengt...
veroorzaakt ook boel stress in onze niet al te natuurlijke wereld.

Ik snap de overweging op zich wel. Ik kwam een keer een vrouw tegen met een Cocker Spaniel. Dwight liep los. Ze vroeg of hij geholpen was. Ik zeg: "nee." Zegt ze: "ja, want ze is loops, maar het geeft eigenlijk niet want ik wilde toch al een nestje met haar."
Maar met Dwight ben ik toch huiverig om hem te laten castreren. Ten eerste ben ik bang dat het een negatief effect heeft op zijn gedrag, ten tweede is hij al acht.
Aan de andere kant zie ik met Joep, die bij zijn vorige eigenaar gecastreerd is, hoe heerlijk het kan zijn als je je reu overal kan loslaten zonder dat hij achter loopse teven aangaat, of bij elk grassprietje drie uur staat te snuffelen of mot zoekt met intacte reuen. Maar goed, ik weet natuurlijk niet hoe Joep daarvoor was. Misschien was hij zowiezo al niet zo geïnteresseerd in de dames.
En ik heb ook al eens meegemaakt dat een reu die wel geholpen was achter een loopse teef aanging.
Mijn eerste DA was tegen castratie tenzij medisch noodzakelijk. De DA waar ik laatst met Dwight was die is erg voor castratie, leven ze langer zegt ie en is ie gelukkiger.
Dus ja, zelfs de medici spreken elkaar tegen, dus hoe moet ik het weten?
Haha, je hebt dus totaal niets aan deze reactie

Wij hebben die van ons laten castreren voordat hij 1 jaar werd, en geloof me dat maakt wel verschil in het plaatje "sex" hij heeft de behoefte niet meer, Hij heeft geen idee hoe het werkt, Hij kan gewoon bij loopse teefjes in de buurt zijn, Ik heb geen hond meer die urenlang voor het raam zit en de deur kapot krabt omdat hij iets heeft "geroken" buiten, Ik laat nu hem uit inplaats van hij mij (kun je wel zeggen dat het gedrags problemen zijn maar geloof me, In dit geval niet), Hij eet gewoon weer normaal, Ik loop het risico niet dat hij (dagelijks) er vandoor gaat in het park/bos bij ons en zo zijn er wel meer dingen.

Maar dit geld natuurlijk niet voor alle honden! Wij hebben pure mazzel gehad dat dingen zoals weglopen etc allemaal verholpen zijn. Wij zien dit ook echt als een lot uit de loterij maar Hij kan nu zijn rust vinden, en dat is toch wel het belangrijkste!

Voor wie interesse heeft, discussie hierover op amerikaans forum http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/2013/06

Djyla´s vriendje is ook jong gecastreerd. Als Djyla loops is, weet hij dus totaal niet wat hij er mee moet en doet er dus ook niets mee... Lijkt net of ze niet eens lekker ruikt voor hem haha! Voor hem is het dus wel prettig, wat niet weet, wat niet deert..

voor haar is het ook best  prettig!

Dat zeker, dan heeft ze nog iemand waar ze mee kan wandelen

De intacte reu van mijn ma heeft er dik 12 jaar lang ook niet van wakker kunnen liggen dat er in de 'drukbevolkte honden wijk' op gezette tijden de nodige loopse teven rond liepen......

......de ene is de ander niet......

Het verschilt sowieso per hond. Maar als je ziet dat je hond niet meer lekker in zijn vel zit (voor een langere tijd) vind ik het Persoonlijk tijd worden om alle optie's te gaan bekijken. Het is geen keuze die je binnen 2 minuten gemaakt heb.

Wij hebben een gesprek bij de da gehad.. misschien is dat een tip.