Mijn lieve Golden Simba, dag lieve schat, rust zacht

Lieve Yvonne,
Ben hier al een tijdje niet meer geweest, maar kwam wel altijd kijken over nieuws van Simba........behalve de laatste maanden niet, en wat doet het pijn te lezen dat Simba er niet meer is, tranen vloeien uit mijn ogen toen ik het hele verhaal las.
Ik weet dat je een schitterend baasje was voor Simba en dat het een groot verdriet is om zonder hem verder te moeten, ik leef met je mee ......

Dankjewel lieve Martine,

25 juli heb ik Simba laten inslapen, en nog steeds mis ik hem.

Een gat in mn hart geslagen en groot gemis nu mijn beertje niet meer om me heen is

Flippie gaat ook niet goed, zij heeft verlammingsverschijnselen in haar achterpoten, nu tot haar heupen...maar zij is gelukkig nog bij me.

Dankje voor je meeleven....

Liefs en pootjes

Flippie en Yvon

Heel veel sterkte met het verlies van je mooie hond.

Amelie

geen notificaties meer...

ik volg

Simba was een kanjer, na de operatie aan zijn kaak moest hij weer leren eten en hij herstelde zo voorspoedig. Vroeg weinig aandacht maar had zelf plezier om het spelen met een knuffeltje ofzo.

Heel veel zorgen had ik in de tijd dat hij kanker had,
daarna bleek hij ook in die poot weer kanker te hebben en hij had pijn, dus kreeg hij morfine 2x daags.

Na weer een jaar kreeg hij suiker, en ik spoot hem 2x daags insuline, alles liet hij toe, de lieverd.

Eigenlijk, Golden eigen, vond hij alles best, behalve het laatste bezoek aan de DA om hem te laten inslapen.
De aderen in zijn poten waren zo dichtgeslpit, en ik hoorde hem janken..uiteindelijk is de narcoseprik gegeven in zijn kont, wat lang zou duren.
Maar mn lieverd ging neer en ik kon hem opvangen, zijn kop legde hij in mijn schoot, en binnen een paar minuten was het gebeurd, veel te snel voor mij, maar hij gaf zich volledig over.

Die dag kwam ik alleen maar voor de suikerspiegel en om te vragen wat de DA van Simba vond...dat ik zonder hem naar huis zou gaan had ik niet bedacht

Dit afscheid van mijn grote maatje, die zich altijd zo stoer heeft gedragen, heeft een hele grote inpact op mijn leven, ik kon nauwelijks eten.

Nu mn Border Collie ook ongeneeslijk ziek is met verlammingsverschijnselen in haar achterpootjes/heupen, het team dat ik al plm 10 jaar om me heen had, nu heb ik hulp ingeroepen van een lieve dierenvriendin van HP waar ik heel veel aan heb...

Evengoed een rottijd nu, Simba mis ik heel erg, en over Flippie maak ik me grote zorgen.

Wat moet ik zonder mn lieverds?

Liefs en pootjes

Flippie en Yvon

Yvon,

Ik weet wat er allemaal door je heen gaat en wat je diertjes voor je betekenen, speciaal onze Simba, en speciaal was hij! Jullie hebben zoveel samen moeten meemaken en moeten doorstaan.......

Maar ondanks alle moeilijkheden hebben jullie je toch steeds erdoor weten te slaan.

Het is natuurlijk verschrikkelijk als je je beste maatje moet laten inslapen, maar je bent pas een goed baasje als je ziet dat het niet meer gaat en die moeilijke beslissing moet nemen.

Simba zal altijd dat "speciale" plekje hebben in je hart, zoals die van mij ook hebben en telkens bij een gedachte zullen er tranen vloeien, maar ook de terugblik op alle fijne momenten zullen een glimlach teweeg brengen, maar dat heeft zijn tijd nodig......

Zo jammer dat nu ook Flippie zijn gezondheid niet zo best is, maar ik weet hij in goede handen is en dat je hem ook de beste zorgen zal geven in het verre dat mogelijk is!

Alvast een dikke troostende knuffel,

Martine, Vaycko en Cloé

Dankjewel voor je lieve invoelende reactie Martine,

Ik mis mn vent enorm, het hele ritme van alledag is behoorlijk naar de haaien, nog steeds na bijna 3 maanden.

Flippie is gelukkig nog wel bij me, en die lieve dierenvriendin van HP, die ze beide kende van toen ik naar Barcelona was en ze mochten bij haar, is geweest en zei dat het haar meeviel, ondanks dat Flippie uit de bocht scheurt, onderuit gaat.
Maar het feit dat ze deze vrouw zag en zo vrolijk werd, ja, dat stelde me toch enigszins voor nu geruster.
Flippie heeft als ik het goed onthouden heb..Degeneratieve Myoptie.
Weinig hoop dus, maar vorige week heeft ze nog een behandeling van accupunctuur gehad om te stabiliseren voor even.
Simba ben ik plm 2 weken na zijn overlijden begonnen te schilderen, even laten staan omdat ik het niet aankon zijn ogen verder te schilderen.
Toch moet ik het binnekort verder oppakken, ook als eerbetoon aan hem, omdat ons afscheid veel te snel ging.

Altijd heb ik honden gehad, maar nog nooit 1 als Simba, die zo ontzettend lief was, en zoveel zorg nodig had als hij...
Juist misschien daardoor omdat ik zo`n bewondering voor hem had hoe hij toch alles maar weer opnieuw leerde, zoals eten met zijn gehalveerde kaak...God weet hoe ik met pijn in mijn hart keek als hij iets probeerde wat niet lukte, en uiteindelijk toch wel.

Een echte schat...

Voor mijn structuur werk ik nu 3 ochtenden bij de kringloop, en denk erover een hondenopvang bij mij thuis te beginnen...

Het eten gaat iets beter van mezelf, nog niet optimaal, heb een behoorlijke opdonder gekregen van het verdriet om Sim.

Liefs en pootjes,

Flippie en Yvon

Het is nu bijna 4 maanden geleden dat ik mijn lieverd heb laten ínslapen', wat geen inslapen was...

Afgelopen nacht heb ik weer weinig geslapen omdat ik zo dacht aan hem, huilen en sorry zeggen in het luchtledige, want hij is er niet meer.
Nog steeds, bijna 4 maanden later, huil ik nog om hem, het gemis vind ik enorm van mijn ventje die alles zo stoer wist te doorstaan.

Ik ben blij dat ik die fotoreportage van vorig jaar nog heb, en herrinner me elke shoot hoe we moesten staan, maar zo puur natuur. Die vrouw hield van dieren en is echt te zien op alle foto`s die ik van ons drieen heb...de momenten die te zien zijn op zo`n 50 foto`s, zijn zo eerlijk/heerlijk, en daar staan we mooi met z`n drietjes op, deze koester ik.

Neemt niet weg dat ik af en toe het liefst de dekens over mn hoofd trek, het liefst aan niet voor morgen denk, maar dat ik wel weer intens verdriet heb om mijn lieve Simba, en ja helaas dat doe ik regelmatig, en Flippie duikt mee het bed in
Ik kan er maar geen vrede mee krijgen hoe ik alles op het eind deed, zal me mijn leven lang wel achtervolgen maar ik heb het er erg moeilijk mee

Yvon

Lieve Yvonne, zet jouw hart open voor Simba te herdenken zoals hij het zou gewild hebben, zonder verdriet. ik weet dat het moeilijk is, heb er twee moeten afgeven dit jaar em mis ze ook heel erg maar je hebt gedaan wat je kon ! Ergens blijft er altijd wel een twijfel maar dat neemt niet weg dat we onze dieren een fijn leven hebben gegeven en daar moeten we ook eens aan denken. Jouw Simba zou erg triest zijn mocht hij weten dat je zoveel verdriet hebt. Probeer de mooie momenten in gedachten te brengen, die waren er vast en zeker.
Kop op meid, jouw Flippie heeft ook jouw hulp nodig en als je triestig bent en huilt dan huilt Flippie met je mee, geef haar een dikke knuffel van me !!
Sterkte en moed lieverd !!

Lieve Yvonne, Ik denk dat je toch moet proberen om jezelf niet schuldig te voelen naar Simba toe. Uit je verhalen maak ik op dat je alles voor Simba hebt gedaan. Dat hij zich op het moment van inslapen zo snel overgaf, is voor mij een reden om aan te nemen dat hij er vrede mee had en dat het goed was. Dat het voor jou te plotseling kwam, is de andere kant van het verhaal. Daar moet jij op je eigen manier vrede mee zien te vinden. Zeg geen sorry meer tegen je vriend want ik denk dat hij jou juist elke keer: bedankt! toeroept vanaf de eeuwige jachtvelden. Euthanasie blijft een ellendig iets. En je kunt nog zo'n goed draaiboek maken en er ruim de tijd voor nemen. Ook dan loopt het niet altijd zoals je het voor jezelf had bedacht. En daar kan ik je het verhaal van Ado vertellen maar dat zal ik je besparen. Belangrijkste is altijd dat je onthoud dat je de keus voor de hond maakte en uiteindelijk niet voor jezelf. Heel veel sterkte!!!

Heel erg voor je Yvon!
Ik heb je ellende met Simba niet gevolgd 
maar we wensen je heel veel sterkte en zo te lezen heb 
je alles gedaan wat je kon doen.
Je bent geamputeerd want zo voelt het als je beste vriend 
er niet meer is maar je zult er misschien sneller vrede mee hebben
omdat je alles gedaan hebt.
Heel veel sterkte met het verlies van je beste vriend!
We leven met je mee!

Dankjullie wel voor de lieve woorden,

En Boots, dat heb je natuurlijk niet bedacht bij deze woorden, maar weer stromen de tranen over mn wangen, welliswaar met Flippie aan mijn voeten maar toch, je beschrijft het zoals ik me voel.

En verdraaid nog aan toe ik heb nog een schat van een hond thuis, die ik extra verwen omdat ze ook ziek is, zo kort na Simba, niet nog ook mijn meisje, en ook niet lang meer te leven heeft, ondanks dat ze 9,5 is en een border collie.

Maar het verlies om Simba voel ik elke dag, er hangen foto`s overal, van de slaapkamer t/m huiskamer...

Het doet zo`n zeer, elke dag weer opstaan zonder zijn aanwezig zijn en injecties en veel meer als morfine.

De laatste tijd kwam hij zo ontzettend moelijk zijn plek af om naar buiten te gaan, toch verwijt ik mezelf dat ik hem te snel heb laten gaan...

Aan de andere kant weet ik dat ik de juiste beslissing voor hem nam, maar ondanks het wel weten en het gebeuren zit iets wat ik echt afschuwelijk vind, de twijfel, heb ik er echt goed aan gedaan?

Normaal gesproken ben ik geen jankerd, in geval van mijn lieve Simba, dus echt wel, en gelukkig doe ik nu vrijwilligerswerk want anders kwam ik mijn bed niet meer uit voor Flippie, dat is pas echt erg!

Flippie en Yvon

Op verzoek van ts gaat dit topic op slot