Mijn lieve Golden Simba, dag lieve schat, rust zacht

Dacht even dat het gister iets beter ging, gisteravond en vandaag weer vreselijk verdrietig.

Mis mijn beertje zo erg...

Omdat ik nu nog in de ziektewet zit tot 17 augustus, nu denk ik eraan een hondenopvang thuis te beginnen
en dan permanent, lijkt me een goed plan.
Het huis is akelig leeg zonder Simba, en misschien kan ik andere dieren een plekje geven, tijdelijk.

Weet nog niks van steun van de gemeente of i.d., maar
ik weet wel dat ik iets aan mijn verdriet/gemis moet doen.
Moet me er toe zetten de andere honden en volliere vogels te verzorgen, als ik deze niet had laag ik nu de hele dag in bed.
Eerlijk gezegd interresseert het me allemaal geen biet momenteel, alles is me teveel.
Ik voel me leeg, verdrietig en waardeloos...
En ik mag zeker de andere dieren daar niet de dupe van laten worden.


Yvon

heel veel sterkte , vreselijk om je lieveling te moeten missen

heel veel sterkte!

veel stertke toegewenst

veel sterkte toegewenst

Ik begrijp je heel goed. Het is vreselijk om je maatje te moeten missen! Zoveel mooie jaren en dan opeens die leegte en stilte.. het besef dat je je lieve maatje kwijt bent. En de vraag of we elkaar ooit weer zien...  Ik kan zelf ook niet omgaan met de dood van mijn meisje, elke keer als ik naar haar foto's kijk beginnen m'n ogen alweer te branden. Heb meerdere mensen verloren in mijn familie en daar zette ik me sneller over heen dan over mijn meisje, ik weet niet waarom maar het is gewoon zo. Het verdriet zal vast wel een beetje minder worden op den duur (hoop ik) maar vergeten zullen we ze nooit! Heel veel sterkte toegewenst! ( Hele mooie foto's trouwens met Simba)

Dank jullie wel voor de lieve woorden.

Het schilderij van Simba staat even stil,
ben weer uit huis gevlucht vandaag.
Op de fiets naar het huis van mijn dochter,
plm 5 km verderop.
De tuin gedaan, planten verzorgd en gestofzuigd
en gedweild.

Kan Daisy woensdag weer naar haar eigen mandje gaan,
zo gezellig was ik deze vakantie niet voor haar...
Intens verdriet om mijn lieve Simba.
Dais ken ik al 14 jaar, van pup af aan, en altijd als ik kom, ze is bijna blind, zegt kim, daar komt mama..
en vliegt me van enthousiasme bijna aan, zij is gek op mij, ik op haar.

Dat ik Simba vreselijk mis is niks nieuws, en helaas duurt dat voort.
Als ik gedoucht en wel uit het badkamerraam kijk ligt hij er niet. En gelijk denk ik, hij zal er nooit meer liggen.
Eerder maakte ik wel eens een geintje met hem en riep hem...Overal keek hij heen behalve naar boven.

Het doet zeer zo zonder hem, mijn liefje, mijn stoere vent.

Ik wil een plekje in mijn tuin maken wat herrinnerd aan hem. Evengoed is zijn ziel hier om me heen dat weet ik zeker, nu nog een mooie plek vinden om hem te laten rusten...

Yvon

Heel veel kracht en sterkte met het verlies van jullie Simba

Dankjewel...

Yvon

sterkte Yvon.

Je hebt er een zware tijd opzitten.
Geef het tijd.
Missen doen we ze...

Is helemaal waar..maar ik vergeef mezelf niet dat ik het deed te snel, ook al wist ik al lange tijd, dit kon niet meer, hij had teveel pijn.

Maar dan nog...het moment van inslapen ging te snel, voor hem ,voor mij, en Flippie heeft er niets van meegekregen...of wisten ze het samen wel?

En idd, ik heb er een zware tijd op zitten zoals je schrijft Saskia, al jaren was ik bezig met mijn trouwe ventje.

`s Ochtends vroeg word ik wakker van gedreutel, nu is het Daisy, de hond van mijn dochter, niet Simba...
Draai me om in bed, waarom moet ik er nog uit??

Weet dan weer, ik moet eruit om de andere dieren te verzorgen, zoals Flippie en Daisy, en ook de vollierevogels moet ik doen...

Yvon

Yvon, over het moment dat ik mijn grote vriend moest laten inslapen, daar kan ik ook nog om piekeren, de manier waarop ging helemaal mis en was hem niet waardig. 
Zelfs nu nog kan ik daar ongelukkig om worden, het enige wat me dan weer doet glimlachen is het mooie leven dat hij met mij gehad heeft.
Een sterke knappe gouden hond, en daar teer ik op...

Wanner het voor jou allemaal een beetje mag bezinken weet ik niet, daar kun je geen tijd opplakken, maar heus, het komt. 

die stilte....die is de eerste tijd onwerkelijk...het fysieke gemis.

daar kan  ik je niet bij helpen, maar kan je wel de wetenschap geven dat je daar niet de enige mee bent.

we steunen elkaar...

Dankjewel voor je lieve juiste woorden Saskia.

Dat is precies wat ik bedoel.

Het lukt vandaag weer eens allemaal niet, die knop even om te draaien, er meer voor de andere honden weer te zijn.
Stap zo maar weer op de fiets, bij mijn dochter de boel weer doen, ze komt morgen weer thuis dan komen ze Daisy ook weer ophalen.
Op weg daarheen kom ik bijna langs de dierenarts, denk dat ik daar de insuline van Simba afgeef en gelijk vraag als er iemand een tijdelijke opvang nodig heeft voor de hond, ziekenhuisopname/vakantie of weet ik wat, ze misschien aan mijn adres kunnen denken.
Ik moet nl iets doen, want zo gaat het niet goed.

Nogmaals bedankt voor je lieve bericht,

Yvon

Wat een vreselijk verdrietig bericht.
Het gemis moet enorm zijn.

Rust zacht lieve Simba

Ach wat sneu, heel veel sterkte met het verlies een plaatsje te geven 

Ja, het is een enorm gemis, in alles zie ik hem terug, hoor hem af en toe dromen, zie zijn mooie verschijning, oooh zo lief, wat een beertje van me was hij.

Was begonnen aan een schilderij, wordt mooi die collage van mooie momenten. Toch even gestopt, ben met de uitdrukking in zijn ogen bezig en dat is zo vreselijk moeilijk, alsof hij me aankijkt, de schat.
Af en toe doe ik wat maar kan dat niet zolang, schiet weer vol van verdriet, en besluit ik moet nog even wachten, want dit moet mijn mooiste schilderij worden en huilend kan ik het niet.

Vandaag zou ik langs de DA gaan zoals eerder geschreven, mijn zadel lag eraf want ik had een nieuwe gekregen wat me niet lukte in eerste instantie, later wel, maar toen was de DA al gesloten, morgen weer een dag voor daarheen te gaan.

Wel naar het huis van Kim gefietst, even de boel weer gedaan, ze komt pas donderdagnacht thuis, smste ze vandaag.
Op de terugweg heb ik een training gezien van honden in het water, ben blijven kijken, hoe mooi was dat, zeker een half uur gebleven toen weer naar huis...

Flippie en Daisy eten gegeven en weer de pijn, zijn bak leeg, zijn kussen ligt Flippie op, deed ze wel vaker, hij het dikste kussen voor zijn poot, Flippie stuurde ik er altijd af...

Zij heeft ook een prima kussen, bovendien slaapt zij altijd bij mij op bed, en Simba kon het laatste jaar niet meer op de bank komen, zij slaapt ook op de stoelen, mijn honden hadden het goed...

Maar ik vlucht telkens uit huis, kan hier niet zijn zonder hem, wetend dat hij nooit meer kwijlt van het broodje wat ik hem voorhou, nooit meer van alles...


Yvon

Hoi Yvon,

Begrijp precies wat je voelt. 18 juli mijn allerbeste kameraad laten inslapen omdat hij botkanker had. Ado wilde zelf nog wel verder maar had zo'n vreselijke tumor in zijn achterpoot. Het risico was dat zijn poot spontaan door midden zou breken. En ook alle verdere vooruitzichten door uitzaaingen waren niet best. Ik wilde hem deze ellende allemaal niet aan doen dus heb deze beslissing genomen. En dan is hij er niet meer en probeer dan nog maar eens tegen jezelf te zeggen dat je de juiste keuze hebt gemaakt. De eerste dagen dacht ik dat ik gek werd. Onrust, kon niet stil zitten, misselijk, boos en verdrietig. Maar ik moet door. Ook ik heb hier nog een andere hond die ook erg verdrietig is.Ado is op dit moment 24 uur per dag in mijn gedachten. Ik probeer heel hard om dat vervelende moment van zijn overlijden te laten overnemen door mooie gedachten over de 10 super bijzondere jaren die hij mij heeft gegeven. Maar dat valt nog niet mee, ik mis die grote vriend!

Oooh wat vreselijk ook voor jou,
gecondoleerd, en dat gevoel van jou deel ik.
Ben ook zo vreselijk misselijk, vanavond een bal gehakt gegeten, met wat meloen en aardbeien.
Geen combi, maar ik moet wat eten...

Jij mist je grote vriend, ik ook de mijne,
het was een superlieve vent.

Mijn liefste schat, die ik jaren had, met zoveel zorg omringde, niks was me te gek.
Net alsof Flippie iets tekort kwam al die jaren...ik dacht het niet, is ook mijn liefje, haar haalde ik net 9 weken oud, nog steeds gedraagt ze zich als pup en het lijkt erop dat ze nu rustig is nu Simba hier niet meer is...
Ze was gek op Sim, maar nu is Daisy hier, eigenlijk haar moeder van eerder, ze zijn rustig.
Donderdag word Daisy weer opgehaald, zie er best wel naar uit, zoals nooit tevoren. Zo`n leuke vakantie had ze hier niet, ik stikte zowat van verdriet.

Maar goed, de mop vergeeft me als ze haar weg zoekt naar de koelkast, ze mag alleen maar komkommer heb ik ontdekt, en ze is daar zooo blij mee

Yvon

Vanochtend is Daisy opgehaald door mijn dochter en haar gezin....
Huilend heb ik mijn verslag gedaan over Simba...ze vonden mij stoer dat ik het gelijk heb gedaan en geen afspraak gemaakt. Mijn schoonzoon zei: Hij had geen hondswaardig bestaan meer, je hebt goed gehandeld en de knoop doorgehakt. Je was altijd met Simba in de weer, dus verwijt je niks, al jaren deed je je best voor hem. Je hebt alles gedaan door de jaren heen ook al had je geen geld...

Vanmiddag plm 16.30 belde mijn oudste zoon, ma weet je al wat eet, ik kom je halen en we gaan uit eten samen.
Ik eet nauwelijks, alleen vloeibaar, nu weer gegeten op een terrasje.

En ik kreeg dit vandaag van een goeie vriend:

Als twee grote ogen je vragen
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, terwijl je zelf voelt
dit is het einde
egoistisch zijn?
Als je van de DA hoort dit komt nooit meer goed
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je hem niet wil missen
egoistisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich
sluiten gaan voorgoed
Met de riem in je hand en een hart
vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
dit is het beste
Ik mocht niet egoistische zijn
Vele jaren was hij bij me
Elke dag samen was een feest
En al die fijne dagen
Is hij zelf niet èèn keer egoistisch geweest.

Yvon

Al bij het opstaan vanochtend vroeg, ik verzorg een paar dagen de kippen en vissen van de buren, ging het al niet. Daarna weer in bed gedoken, voel me ontzettend depressief.

Alleen Flippie om me heen, zo leeg en kaal hier zonder Simba en zijn zorg...

Flippie is een schat van een border collie en een teef, ze hangt nu zo aan mij, ze mist Simba dus ook echt, en ligt nu niet zoals anders op mijn voeteneind, maar echt naast mij in bed, ik praat tegen haar en ze schijnt er rustig van te worden, even later slaapt/snurkt ze naast mij... Allebei in de rouw.
Elke keer dat ik ben weggeweest, besnuffeld ze mijn broek, alsof ze iets van een geur van Simba herkend, denk ik.
Ze slaapt veel, en wel constant op Simba zijn kussen, haar kussen heb ik in de schuur gelegd.

Vandaag heb ik het voor het eerst droog gehouden,
veel momenten gehad van een intense brok in mijn keel.
Vanavond heb ik de mooie gedenksteen geschilderd in wat geel en goud, zoals mijn ventje was,
als dit droog is zal ik er iets opschrijven en hem plaatsen in mijn tuin, als begraafplaats/herdenkplaats voor mijn allerliefste vent, mijn mooie Golden, Simba, een hart/karakter van goud, een ventje om nooit te vergeten en te eren ...

Yvon

Goed idee Yvon om een mooi plekje in je tuin te creëren voor Simba.Een plekje waar je zelf heerlijk bij kan gaan zitten en dromen over je mooie ventje,en niet alleen over de nare dingen maar probeer voor Simba en ook voor Flippie juist daar alleen aan positieve dingen te denken.Denk bijvoorbeeld aan zijn wapperende oortjes als hij door de tuin heen rende.Gewoon een heerlijk zonnig plekje voor jou en Flippie en je Gouden Simba.

Dankje Helene,

Vanochtend heb ik de tegel een plekje gegeven, op een plek waar hij zo vaak onder de dennen door ging, om daar te plassen, te struinen of weet ik veel wat, ergens heel ver achter in de tuin zag ik hem dan weer.

Vanmiddag waren mijn dochter en ook een exman hier...Wat eet je vanavond mam...gebakken ei denk ik, wat heb je gister gegeten...erwtensoep.

Was vanavond de heg aan het snoeien achter mijn keukenraam, en kreeg ik weer zo`n herrinneringsmoment, en zag weer voor me hoe Simba daar een tijd geleden nog onderdoor liep, zijn rugje werd gemasseerd door de heg, en hij maar schudden met zijn kontje...
Mooi om te herrinneren, maar wat doen zulke momenten vreselijk zeer.
Net daarna binnen, want ik moest echt wel eten,`t was plm 19.30, belde mn exman en vroeg of ik al gegeten had...hij bracht me verse groetesoep en een bal gehakt...

Het gemis van mijn dierbare vriend is allesomvattend, heb verdriet. Het ene moment gaat het beter, het andere niet.
Verwijt mezelf zoveel, en toch weet ik dat ik de juiste beslissing nam, alleen de.manier waarop was te snel, helaas kan ik dit nooit meer overdoen.

Mijn lieve Simba, hond van goud,
weet dat je in mijn hart bent voor altijd.
Weet dat ik van je hield en houd,
God weet hoe erg ik je mis.

Yvon

Hoi Yvon,

Bij mij is het vervelende moment alweer meer dan 3 weken geleden. Langzaam gaat het wel wat beter maar het voelt nog heel vaak of ik in een vreemde , boze wereld rondloop. Zuchten en puffen en maar tegen mezelf praten. Ik herken je gevoel waarin je jezelf verwijten maakt. Ik weet dat ik het goed gedaan heb, maar het moment zelf was zo ellendig dat dat nog steeds de boventoon voert. Ado was mijn kameraad, een bijzondere jongen. De 10 jaren dat hij bij me was, waren de meest hectische in mijn leven. En Ado stond altijd fier naast me. Op hem kon ik bouwen. Als het aan Ado had gelegen had hij doorgelopen tot hij er dood bij zou neervallen. Zo'n bikkel en zo'n trouwe vriend was hij. Ik moest beslissen over zijn leven. Soms denk ik dat hij wel erg boos op me zal zijn: "vrouwtje, wat doe je nu!!??"Maar ik weet ook dat ik niet zo mag denken. Er is me al vaak gezegd dat ik een hele moedige beslissing heb genomen en ik denk dat ik daar nog wel even de tijd voor nodig heb om me dat ook werkelijk te realiseren. Het is verrekte moeilijk, ook voor jou. Maar ook jij hebt iets heel moedigs gedaan voor je vriend. En ik denk dat we ons daar maar een beetje aan vast moeten klampen. Sterkte!

Dankjewel voor je lieve bericht....

Jij ook veel sterkte

Liefs Yvon

Yvonne... Ik las het een tijdje terug al, maar via m'n telefoon en heb 2 pogingen gedaan een bericht te versturen, maar ging mis...

Wat verschrikkelijk dat je je zorgenkindje hebt moeten afgeven.. Jou moppie, jou maatje, jou Simba... Je hebt echt alles gedaan om 'm bij je te houden, maar er komt een tijd dat het niet meer gaat. Het is verschrikkelijk en ik kan me heel goed voorstellen hoe je hem mist! Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen! Je was (en bent!) een superbazin!!

Dankjewel lieve Ellun,

je was al die jaren en nu weer een enorme steun...

Liefs Yvon

Vandaag weer geholpen met het schoonmaken van het huis van mijn beste vriendin, dit had even stilgelegen i.v.m. het overlijden van Simba, kon even niks voor haar betekenen, overmand door verdriet om Simba.

Gisteravond belde ze laat of ik toch helpen kon...

Daar was ik in de voormiddag, en zag daar een vroegere medecursiste van plm 20 jaar geleden...hoe gaat het met de kinderen. Met de kinderen alles goed, maar... ja hoor daar waren ze weer, de waterlanders toen ik vertelde van het overlijden van mijn dierbare Simba.

En vertelde later dat ik bezig was iets op te zetten als een tijdelijke opvang voor honden i.v.m. ziekenhuisopname of vakantie, en alles in mijn huis en tuin...
Zij was al tijden op zoek naar iemand als ik voor de komende vakantie, een goed adres voor haar 15 jaar oude teef, een drentse patrijs.

Morgenmiddag/avond komt ze hier samen met haar man, ook om te zien hoe Flippie en Tessa samen gaan...

De leegte is hier te gek, het maakt me dol...Na het schoonmaken bij mn vriendin gelijk naar huis gegaan, niet omdat ik Simba op tijd moest prikken, maar wat zal Flippie alleen zijn dacht ik.

Niet zo raar gedacht, ik werd door haar besprongen, en ze heeft zo intens gejankt tussen mijn benen haar koppie verstopt, en realiseer me nu, zij mist die grote lieverd ook:-(

Net als ik, kan er maar niet aan wennen, en mis hem vreselijk...

Als ik idd de hondenopvang kan beginnen zou super zijn, voor andere honden, maar ook voor Simba zijn nagedachtenis.
De aai eerder over zijn kop zou hij niet willen ontnemen aan een andere hond, hij was zo ontzettend lief.

Ik mis hem vreselijk, de schat is voor altijd in mijn hart.
Maar ja in mijn hart is wel, nooit meer spelen/knuffelen/gekheid met hem maken lijfelijk... maar toch weet ik, zo is het goed voor hem, alleen nog niet voor mij, egoistische gedachte misschien maar ooh zo waar.

Zonder mijn lieve schat, mijn zorgenkindje van weleer, moeilijk weer een ritme te vinden zonder hem,

Yvon

Lieve Yvonne!

Ik lees dit nu pas....
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen!

Dikke knuffel!

Dankjewel Annika,

Lief van je...

Yvon