Geschrokken en nu onzeker

Duuk is inmiddels bijna 1 jaar. Het is een hele vrolijke overenthousiaste puber. Ze wil naar alles en iedereen toe. Toch ging het de weken hiervoor wat beter en kwam ze wel naar me terug als ik haar riep wanneer ik iets of iemand aan zag komen.Nou was ik gisteren met haar wandelen in losloop gebied en ik zie 2 fietsers aankomen in de verte. Ik roep Duuk bij me, echter ze kijkt rond ziet de fietsers en rent er als een idioot opaf. Ze loopt recht voor één vd fietsers langs waardoor die bijna ten val komt. Ik schrok natuurlijk en roep vrij hard en wat bozig/paniekerig de naam van Duuk. Hier schrikt Duuk dan weer van en ze rent met de staart tussen de benen van mij vandaan...De fietsers zijn intussen verder gefietst maar Duuk weigert naar mij toe te komen. Ze staat op een meter of 20 van me af naar me te kijken maar komt niet. Ik roep blij en enthousiast en heb iets lekkers. Maar het lijkt of ze niet durft te komen nadat ik dus zo hard en wat paniekerig had geroepen. Ik den k dat we zo wel 20 minuten hebben gestaan en uiteindelijk kwam ze op mij afgekropen. Ik heb jaar beloont en aangelijnd en we zijn verder gelopen. Een kwartiertje later heb ik haar toch weer losgelaten. Maar toen ik haar weer bij me riep weigerde ze weer naar me toe te komen en bleef weer onzeker op een afstand naar me staan kijken....duurde weer lang voor ze dan toch kwam. Als ik naar haar toeliep dan ging ze er meteen vandoor met staart tussen benen...
Ik weet dat ze erg gevoelig is. En normaal roep ik op een vrolijke manier haar bij me. Maar dat ze nu door 1 x  al helemaal onzeker van mij is geworden....Het maakt mij dat ik me erg schuldig voel. Maarja ik ben ook maar een mens en ik schrok op dat moment gewoon zo erg toen ik de fietser bijna onderuit zag gaan doordat Duuk ervoor sprong...

Wat is nu wijsheid? Duuk is nu vandaag wel weer gewoon zichzelf binnen. Mijn man heeft haar vanmorgen kort uitgelaten en ik wil zo met haar de grote ronde gaan doen. Weet nu dus niet of ik haar wel of niet los kan laten. Ik hoop niet dat de band tussen haar en mij hierdoor is veranderd....

aan je verhaal te horen is duuk een onderdanige hond. dan moet je idd niet al te streng zijn.
maar met koekjes bereik je veel
misschien kan je haar naam toch oefenen met een koekje. elke keer als ze luistert krijgt ze koekje.
(dit dan doen van dichtbij) als jullie een goede band hebben samen zal het niet zo zijn dat de band achteruit gaat. als je haar vaak genoeg bij je roept voor koekjes en knuffels en haar naam oefenen weet ik zeker dat het goed gaat komen! '
suc6!

Roep haar een aantal keren in huis bij je en beloon dit dan heel uitbundig. Daarna un je het met meer afstand tussen jullie in proberen. Komt wel weer goed. Verder haar voorlopig alleen loslaten waar zo min mogelijk afleiding voor haar is en hier dan lekker oefenen. Maak er maar een spelletje van.

door haar met het leukste wat er voor haar bestaat weer te belonen wordt het weer een pretje om naar je toe te komen. dit leukste kan een snoepje zijn een speetje of heel uitbundig ik noem het maar even gejuig.

als je haar nu niet los durft te laten kun je dit ook eerst aan een lange lijn proberen om haar weer wat vertrouwen te geven.

succes en hopen dat het beter gaat.

hmm ik zou hem dan even niet loslaten als hij het allemaal zo spannend vindje kan met de lange lijn proberen
ik weet niet of het werkt, maar zo leer je hem wel bij je te krijgen en de hond loopt toch 10 meter voor je uit:

de bedoeling is dat je met je hond dus loopt. je laat de lijn los en als de lijn voorbij jou gaat, stap je erop en ga je door je hurken (uitnodigend gebaar)
je roept de hond bij je en haalt de lijn gewoon binnen... als hij gaat krabben ofzo, gewoon trekken. 
en je beloond hem met iets lekkers als hij bij je is

ik deed deze training voor olly (hij liep weg)
wel een ander geval, maar je leert hem naar je toe komen + het positief trainen zorgt voor een band

Hoe sta je als je roept? Ik roep namelijk soms 'kom' met mijn stem terwijl mijn lichaam zegt 'blijf weg'. Juist als een hond dan wat geschrokken en onzeker is, weet 'ie het niet helemaal meer . Roep en draai je lichaam van de hond weg, buig niet naar voren en klop bv zachtje op je been. Je kan evt ook half weg gekeerd op je hurken gaan zitten en kom roepen terwijl je hem niet aankijkt. En idd gewoon, vrolijk komt wel weer goed hoor, hij is effe wat onzeker, komt de mooie man wel weer overheen en ja, je bent ook maar een mens! Dit betekent echt niet dat jullie hele relatie nu aan gort is. Sterker ng, wie weet durft hij nou niet meer achter fietsers aan en dat zou winst zijn, toch

Bedankt voor jullie reacties!Ik heb vandaag binnen wat simpele oefeningen gedaan en haar uitbundig beloond met kaas, daar is ze dol op em krijgt ze eigenlijk alleen bij de cursus. In t begin was ze wat terughoudend maar algauw werd ze razend enthousiast door de lekkere kaas. Nadien heeft ze lekker in de tuin gelegen.
Later ben ik met haar op pad gegaan. Weer met kaas als beloning. Ik heb haar toch gewoon losgelaten en haar regelmatig bij me geroepen. De eerste keer kwam ze wat weifelend mijn kant op, maar toen ze in de gaten kreeg dat er kaas te halen viel, kwam ze de daaropvolgende keren al vlotter en uiteindelijk ook weer vrij enthousiast mijn kant op gerend. Dus dat was al weer een goede stap vooruit.
Het is af en toe best moeilijk zo'n onzekere hond. Want als ik mijn stem maar een beetje verhef schiet ze al naar de bench. Ook als ik bijvoorbeeld even op één vd kinderen mopper....
Maargoed, voor nu lijkt t weer oke! Gelukkig...