Ik mis mijn hond

Een aantal maanden terug had ik afstand gedaan van mijn hond. Ik heb het gedaan, omdat hij een betere baas verdient. Ik hield heel erg van hem, maar dat was niet genoeg. Er speelden een andere privé omstandigheden ook een rol.

Sindsdien denk ik elke dag aan hem en dan ga ik huilen....

Het enige wat ik weet is dat hij is nu bij een gezin met kinderen en katten. Hij heeft nu ook een andere naam. Ik ben bijna iedere dag bezig met het zoeken naar hem op internet, maar ik ben wel bewust van hoe klein is de kans dat ik meer over hem te weten.

Ik mis hem zo erg. Ik mis zijn aanwezigheid. Hij heeft me heel vaak in problemen gebracht, maar dat vond ik nou leuk aan hem. Hij was zo eigenwijs en lief. 

Toen ik hem had, ging hij overal met mij mee. Mensen beschouwden hem als mijn schaduw. Nu moet ik bijna iedere dag naar hetzelfde plaatsen gaan, maar zonder hem.

Vroeger deed ik wat ik moest doen, zodat ik naar huis ga en hem zien. Nu wil ik liefst niet naar huis gaan. 

Ik zal blijven zoeken naar hem en als ik hem vind, dan smeek ik zijn nieuw eigenaren om hem mag bezoeken. Ik wil hem heel graag zien... niemand weet hoe het voelt om hem te misse. 

Ik vraag me af of het voor de hond goed is om zijn vorige baas te zien? Sommige mensen zeggen dat hij is de ware kan raken, weet iemand daar meer over?

Weet je wel waar je hond is dan?
En zo nee, waarom niet?

Het hangt er van af hoelang je hond al bij zijn nieuwe baas is, als hij daar goed aan gehecht is, en het als thuis beschouwt, dan denk ik wel dat je hem kunt bezoeken.


Je hebt je hond niet voor niets weg gedaan..
Waarom zou je hem bezoeken?
Omdat jij er beter van wordt?
Je moet hem ook weer achterlaten...
Heeft het dan zin??

Vind het een beetje een vaag verhaal, je hebt een hond of niet, mijn mening..
Als je je niet goed voelt en vervelende prive shit hebt, dan zou je hond daar niet de dupe van moeten zijn..

Succes met vinden.

Ik weet wel hoe het voelt. Wij hebben onze oude sheltie moeten herplaatsen omdat wij hem ook niet konden bieden wat hij nodig had. We hebben dit via de sheltierescue gedaan omdat ik zeker wilde weten dat hij goed terecht kwam en nooit meer herplaatst zou hoeven worden en daar is sowieso de regel dat de oude en nieuwe eigenaar geen contact hebben. Ik vond dat in het begin heel moeilijk, maar later had ik er wel vrede mee. Ik moet immers door, en Benji ook. Ik weet dat hij in Belgie op een boerderij woont, waar er altijd iemand thuis is (hij kon absoluut niet alleen zijn, vreselijke verlatingsangst) en ik heb dus geaccepteerd dat hij gelukkig is.

Ik zou het loslaten. Als jij zelf een herplaatser neemt zou je ook niet blij zijn als de oude eigenaar ineens opdook en je hond toch weer soort van wilde 'inpikken'. Je hebt de keuze gemaakt om je hond voor zijn eigen bestwil te herplaatsen, dan zou ik het daar ook bij laten. Ga door je rouwproces heen en ga verder met je leven, je zal je hond altijd missen, maar het wordt echt makkelijker! Geloof me!

Waarom zoek je hem niet op?
Soms kan dat helpen, dat je ziet dat de hond het goed heeft, misschien wel anders dan jij zou doen maar wel happy met zijn nieuwe baasjes.
Misschien dat ze elk jaar een update kan geven.

En hoe zwaar het is ook, de hond zul je moeten loslaten. Misschien dat je afscheidceremonie kunt bedenken, een brief schrijven als afscheid etc.

Het is heel verdrietig als je een hond weg moet doen en je mist hem zo.

Ik zou hem gewoon gaan opzoeken...je wil toch zeker ook wel weten of hij het goed stelt ! Ik zou mijn hond niet kunnen herplaatsen zonder een zekere controle en opvolging...

Loslaten is mooi Maryse, maar ik zou het enkel kunnen als je gerust bent en dat speelt hier toch ook denk ik.  In een asiel wordt later toch ook controle gestuurd als ze niet zeker zijn, dat is net hetzelfde vind ik.  Sheltie Rescue volgen die dan niet op ? Zou maar raar zijn !

Dus Appie, informeer je gewoon verder, als jij gerust bent en zelf kan zien dat alles goed gaat, zal je het ook makkelijker een plek kunnen geven. Zo zou ik toch zijn. En als de hond gelukkig is daar, maakt het heus niet uit als hij jou nog een keertje terug ziet. Als hij er niet gelukkig is, kan je er misschien nog wat aan doen.

Zeker Marie-Rose die hebben uiteraard een opvolging gedaan. Daarom heb ik het ook los kunnen laten. Ik weet dat hij goed terecht is gekomen en heel gelukkig is. Maar daarom had ik Benji ook nooit op een andere manier herplaatst, ik wilde 100% zeker weten dat hij een perfect nieuw huis zou krijgen. Ik voelde me echt vreselijk dat ik hem moest herplaatsen, alsof ik echt gefaald had. Was ook nog eens mijn allereerste hond ooit. Maar het was juist egoistisch geweest om hem te houden in ons geval. Daarom ben ik heel blij dat de Sheltie Rescue er is. Maar de TS zegt er niet bij hoe haar hond herplaatst is, via MP, een asiel? Als ze de nieuwe baasjes opzoekt om via mail ofzo een update te krijgen eens per jaar/half jaar dan kan ik me dat nog enigszins voorstellen (al kun je het dan dus NOOIT loslaten), maar de hond ook willen bezoeken enzo, daar zou je toch niet aan moeten denken als nieuw baasje? Dan neem je een herplaatser en krijg je er zonder dat je het wilt gratis het oude baasje nog bij. Verwarrend voor de hond en vervelend voor de nieuwe baasjes die zich graag op HUN nieuwe hond willen focussen, want het is nou eenmaal niet meer de hond van de TS, ze heeft afstand van hem gedaan. Misschien vinden de nieuwe baasjes het niet erg, maar ik zou het zelf in ieder geval niet prettig vinden.

Ik weet niet of het verstandig is je hond nu te willen zien, nu je zelf nog zo in de war bent. Het is duidelijk uit je tekst dat je veel verdriet hebt en hem heel erg mist, maar je zegt ook dat je hem herplaatst hebt zodat hij een betere baas zou krijgen. Dat zeg je natuurlijk ook niet voor niks...
Ik stel het me een beetje zo voor: je hebt een relatie die stuk loopt terwijl je eigenlijk nog steeds erg veel om je lief geeft. Dan heeft ze iemand anders. Is het verstandig om haar dan gaan op te zoeken, omdat je haar zo erg mist en je haar zo graag wil zien? Of maakt dat alles alleen maar ondraaglijker?

Ik denk dat het je in dit stadium alleen maar meer verdriet gaat doen. Je mist hem zo, en dan zie je hem, voelt je hem, knuffel je hem. Hoe veel erger maak je dat gemis dan als je weer alleen naar huis moet? Ik denk dat je beter wacht. Laat die gevoelens maar komen, hoe heftig ze ook zijn. En als alles wat op z'n plaats valt, en de emoties rustiger worden, dan zou je -indien je dat dan nog wil- kunnen uitzoeken of de nieuwe eigenaars een ontmoeting zien zitten.

Je hebt heel veel verdriet en dat kan ik me voorstellen als je vriendje (door welke omstandigheden dan ook) niet meer bij je is. Het is alleen niet handig om je hond op te zoeken. Het schijnt zo te zijn dat een hond er 6 maanden over doet om zijn/ haar vorige baasje te 'vergeten'.  
Als je de hond opzoekt doe je de hond er geen plezier mee want die gaat er geen klap van begrijpen als je weer vertrekt en ook niet van het verdriet wat om je heen hangt. 
Tja, wat je wel moet doen....ik ben het eens met Maryse om het te proberen los te laten. Makkelijk gezegd hoor, het is een heel rouwproces. 
Wel heel vervelend dat je zo verdrietig bent. Het zal een moeilijke beslissing zijn geweest.

Wij (mijn ouders) hebben ook een herplaatser van toen 4,5 jaar en daarbij wilde ook graag de oude eigenaar langskomen om haar even te zien in haar nieuwe omgeving. Dat wisten we al toe we haar over name van de fokker die bemiddeld had....Dit hebben wij uiteraard toegestaan met de afspraak dat dat op zijn vroegst na een halfjaar zou zijn en dat zij samen met de fokker kwamen... zodat er meer mensen bij waren dan alleen haar vorige baasjes....

Op haar verjaardag was het zover en was zij ruim een half jaar bij ons... natuurlijk waren mijn ouders (waar de hond woont) ook best nerveus hoe de hond zou reageren.... maar ik kan je zeggen het moet voor haar vorige baasjes, nog al tegen zijn gevallen, want de hond keek absoluut niet naar hun om. Ze gunde ze amper een blik en was eerder angstig voor ze.... naar de fokster en haar kinderen daarin tegen was ze erg blij en vrolijk....

Toen ze weg gingen had ze er ook totaal geen moeite mee dat zij bij ons moest blijven... sterker ze vond het helemaal prima en wij hebben totaal niets aan haar gemerkt, dat haar vorige baasjes langs waren geweest. Voor ons en de hond natuurlijk erg prettig maar voor haar vorige baasjes zal het toch wel naar gevoeld moeten hebben.....
--------------------------------------------------------------------------
Zoals ik uit je berichtje haal weet jij niet waar de hond verblijft.
Heb je de hond via het asiel o.i.d. herplaatst? want dan zullen ze je waarschijnlijk geen privé info geven... hooguit dat ze kunnen bemiddelen, dat zij contact op kunnen nemen met de nieuwe baasjes en dat die mogen beslissen of ze daarop in willen gaan.
Ik hoop voor je dat je de hond ooit nog een keertje kunt zien, maar houdt er rekening mee dat de hond mogelijk minder gemis voelt dan wat jij voelt en het kan dus ook een enorme teleurstelling zijn als de hond je straal voorbij loopt...... of wanneer de hond juist wel het gemis voelt en toch daar moet blijven... het kan voor alle partijen juist ook erg emotioneel zijn.
Ik wens je veel wijsheid en succes.