luna los

Nee met een kennelsyndroom niet te redden. een kennelhoest lol voor de mens hebben we weer natterman of daro thymsiroop..dat laatse is natuurlijk een grap voor degene die dat nog niet opgevallen was

De mate maakt niet uit of is niet relevant. Diagnose kennelsyndroom is niet te behandelen

Ik lees ook mee, vind het heel erg interessant over kennelsyndroom te lezen.
Ik weet er helemaal niets vanaf.

Wel weet ik dat de 1e 13 weken de belangrijkste fases zijn van een pup.
Maar het goed socialiseren gaat zowiezo door.
Wel kan ik zelf een heel goed voorbeeld noemen : Rooie(en haar nest) is bij mij thuis geboren , hebben echt alles meegemaakt, zijn overal mee naar toe geweest, kinderen, andere honden, geluiden, obstakels...noem maar op. Ik heb nog nooit problemen gehad met haar of nestgenootjes (zelfs de reuen niet)

Aan de andere kant Moob....te vroeg bij moeder weg, geen socialisatie (tot 5 a 6 mnd) was bang voor alles, geluiden kinderen mensen verkeer..dit heeft zoveel moeite gekost om hem weer enigzins te kunnen laten meedraaien in de maatschappij, en nog heeft hij moeite met bepaalde dingen (hij is nu 8)
Wat ook heeft geholpen (ik was te bezorgd, te betuttelend en bleef in het verleden hangen)wat hij allemaal niet heeft meegemaakt (snap je)Dit hielp echt helemaal niks, zijn gedrag werd nog heftiger...(ok lang verhaal ik weet het )
Maar het belangrijkste is...laat het verleden los lieve Karin.
Alles heeft zijn tijd nodig en je krijgt nooit alles zoals je het zou willen....Maar als je naar de foto's kijkt heeft ze al een flinke stap vooruit gezet en in de goede richting.

Angela,

Ik heb ook ooit een pup gekregen die 8 weken oud zou zijn maar was dus krap 5 weken oud. Heb alleen de eerste weken wat lastiger gevonden omdat deze pup zijn moeder gewoon nog nodig had. Heeft enorm veel gehuild. Verder prima gesocialiseerd en nergens bang voor. Was zelfs mijn enige hond die niet bang voor vuurwerk was maar gezellig samen met mij voor het raam zat te kijken

Nu is het wel zo dat ik een hond nooit zielig ga vinden. Dus ook niet ga betuttelen en zeker niet in het verleden blijf hangen. Net als jij al zegt denk ik dat dit de hond alleen maar bevestigt dat zijn angst oid reëel is.

Zonder teveel nadruk te leggen op het 'zielige' verleden van het dier heeft enige kennis en inzicht in achtergronden als een gegeven zoals bv socialisatieproblemen en kennelsyndroom mij wel deels geholpen inzicht te krijgen in het leervermogen en gebrek aan emotionele flexibiliteit om zo de hond beter te kunnen begeleiden in zijn wereld en processen.

Ja Petra, dat snap ik. Maar dat is toch iets anders dan constant kijken naar zijn verleden of in zijn verleden te blijven hangen. Of iedere keer opnieuw het hele verhaal naar boven te halen wat er allemaal voor ellende is geweest etc. Zoals jij zelf al zegt, geen nadruk op "zielig" leggen. Ik begrijp dat het handig is als je alles uit zijn verleden zou weten. Soms is het zelfs erg jammer dat men niet altijd weet wat een hond al meegemaakt heeft.

Omdat het leven in z'n zijn van deze maatschappij veelal buitengewoon ongeschikt is voor honden met kennelsyndroom.

Ik heb één keer een hond met kennelsyndroom meegemaakt. Een zwart herder reutje van een half jaar oud. Kroop overal onder, in het asiel was het geen doen, dus is hij bij een vrijwilliger thuis geplaatst in de opvang. Maar ook daar lag hij de hele dag onder de kast, onder de bank, etc. Hij is zes maanden lang opgesloten geweest in een schuur. Er was eigenlijk niets mee te beginnen, uiteindelijk bood een ander asiel hulp aan om hem te socialiseren, maar ook dit heeft niet gewerkt, hij is uiteindelijk ingeslapen. Heel erg sneu.

Wat erg..... Dat mensen niet realiseren wat ze doen met zo'n jonge hond.

Vreselijk triest Pauline, een hond zo te zien lijden en zo'n keuze te moeten maken. Toch als er echt geen kwaliteit van leven meer mogelijk is betekent enkeltje hemel een zegen voor het dier. Hoe verdrietig ook en vooral onnodig als fokkers hun verantwoording zouden nemen.

helpen bij dit soort gevalletjes bach bloesems niets dan ?

Luna heeft toch geen kennel syndroom??...moet ff terug lezen hoe topic hier terecht komt..die  evt 4 weken oude pups?)
Ik heb Waldo met kennel syndroom... in de hoofdstad.
Waldo kende niks en alles maakte bang..
zelfs bv traplopen was hem compleet vreemd of een koplamp in het donker ,elk geluid, mensen ..hij kroop de muur in.
(ik wist dat ik een angstige hond ging adopteren)
Gelukkig kreeg ik hem met jeff samen, die heel stoicijns is..de stad heeft me uit eindelijk alleen maar geholpen met aanpassen van waldo..ook al heb ik ook veel gebruik moeten maken van nachtelijke uren ivm verkennen in rust.
het vergt wat Petra zegt  eindeloos schipperen  aanpassen aan wat  de hond  kan..altijd..
foutje is terugval...voorkomen zie je dat heel langzaam alles beter gaat..

Als Waldo te veel impulsen krijgt gaat hij totaal op slot en zit alleen nog maar te trillen.. paniek...de rest van de dag is hij schrikkerig..
door eindeloos veel rust en vaste patronen met geleidelijke blood stelling
Kan je er nog best een redelijk functionerende hond van maken...maar ik verwacht niet dat waldo ooit een normale hond zal worden.

Hij gaat nog steeds vooruit maar zal altijd angstig blijven voor mensen in het algemeen..
gelukkig beheerst hij het fenomeen dode hoek....dus hij gaat achter ze staan op lopen zodat ze hem niet zien

Hij leert zich beter handhaven en is daardoor ook vaker  een blije jongen...maar die achterstand...nee, die raakt hij nooit meer kwijt...
Ik heb een Waldo radar op mijn hoofd...want voorkomen en anticiperen werkt het beste..


En dan nog heb ik natuurlijk eindeloos makkelijk praten want waldo heeft bv geen last van angst agressie...
Het is geen kattenpis dus.. en zal dus regelmatig mislukken.
Ik zou radeloos zijn zonder mijn vaste oppas adresjes die bereid zijn zich aan te passen aan waldo's wereld.
Het is zeer ontroerend om een hond langzaam een hond te zien worden, maar helaas zullen de meesten met kennelsyndroom zich tevreden moeten stellen met een spuit...omdat het bijna niet haalbaar is om rekening met ze te houden.
Zo triest...

hee hallo

hee hallo leuk dat topic toch doorloopt, ben een tijdje 3 dagen verplicht gaan wandelen en was heerlijk. jammer dat ik wel gewoon moest werken, is geen straf 3 dagen wandelen.
Hier een filmpje van luna hoe ze is zonder dinos en in voor haar angstige omgeving.
Of dit kennelsyndroom is of iets anders maakt voor ons niet uit, maar jullie zien hier heel andere luna als van de (leuke) foto's, is helemaal niet erg en komen ook binnen en op straat heel langzaam verder, dinos helpt in dit geval echt, want als jullie dit willen lopen we het zelfde rondje met dinos erbij en zie je andere luna.
We zijn al ver vooruit want eerst kroop ze over de grond, en je ziet op filmpje nog steeds haar lage angstige houding.
Maar wij zijn er van overtuigd dat we dit kunnen omdraaien met geduld liefde vertrouwen en dinos.

Met tijd en liefde is alles omkeerbaar en luna staat daar duidelijk open voor ...kijk maar eens hoe vaak ze karin even aankijkt in het filmpje...ze weet dat karin haar steunt en haar baken is.
mag je trots op zijn..luna heeft duidelijk weinig ervaring...maar met al die leuke wandelingen  daarnaast ,komt het zeker  goed.
beetje zelfvertrouwen voor luna en een boel liefde en coaching van jullie is een magisch recept

welkom terug, peter, ze hebben veel last van de warmte zekers

Dat staartje helemaal aan dr buukie geplakt! maar hopelijk gaat ook dit steeds beter! grtzz

wat erg dat zon beestje zulke ervaringen heeft gehad ( of juist niet) waardoor ze zo over straat gaat. dat doet pijn in mijn hart.

Ik hoop dat jullie nog veel vooruitgang boeken met Luna...

en ben nu stiekem ook wel benieuwd naar een filmpje met de wandeling met Dinos

Welkom terug

Goed om te laten zien. Ze is echt zo onzeker...en ik weet t je mag t niet zielig vinden...maar toch breekt mijn hart als ik ernaar kijk.
Wat bezield mensen om een hond zich niet te laten ontwikkelen tot een heerlijke "vrije" hond.
En hiermee kan Dinos echt heel goed van pas komen, om haar toch net dat beetje zelfvertrouwen te geven.

En op het laatst komt die heerlijke reus jullie begroeten.
Ik moet wel zeggen dat Luna er super uitziet

Jeetje wat een angstige hond is ze zo zeg... Staart tegen de buik, en in de tuin alleen lopen als Karin ook loopt... Ongelooflijk.... En wat een verschil zeg met de foto's met Dinos erbij... 

Maar goed dat ze bij Karin terecht is gekomen! En zo te zien ma. Peter met Dinos ook veel bereiken! Super!

Ik weet niet maar ceasar Milan haalt wel eens de staart tussen de poten uit. Hoe wie wat waarom weet ik niet. Dus vor mensen die hier wel verstand van hebben waarom doet hij dit en indien positief zou dit niet kunnen helpen?

Dat gaat echt wel goed komen hoor!Ik ben nu een jaar verder en geloof me Blanca was nog veel banger voor alles en liep net zo als Luna en als ze de kans had draaide ze lina recta om om weg te vluchten voor alles.
Wat ik zie  en wat Blanca ook had is dat ze het gewoon niet kent en daarom overal gevaar ziet en verwacht.
Daarom heb ik met Blanca wekenlang alleen maar dezelfde saaie wandeling gem aakt zodat het vertrouwd werd en als dat goed ging kwam er steeds een stukje bij.
Veel prikkels kan ze nog steeds niet hebben dus houden we alles zoveel mogelijk low profile.

hoi hoi allemaal kan niet veel reageren maar vanaf morgenavond weer goed in de lucht, de staart omhoog houden kan geen kwaad en helpt in sommige gevallen zeker wel, hij doet dit omdat hond in sommige gevallen omschakelt naar andere gemoedstoestand.@ angela we proberen haar angstige gedrag zoveel mogelijk te negeren, en is voor ons niet zielig , wel ben je bang dat mensen je veroordelen dat je je hond slaat of schopt of zo, proberen het daarom ook gelijk uit te leggen, en mensen die hond hebben kunnen ook zien als je met ze praat luna bescherming bij ons zoekt dit zou ze niet doen als we ze zouden mishandelen, wij vinden het goed om met haar zo normaal mogelijk te doen en grenzen te verleggen en laten ervaren.
We zullen i.d.d. filmpje zelfde ronde met dinos plaatsen en niet dat ik koste wat het kost gelijk moet hebben, maar een stabiele hond maakt een wereld van verschil, en daarom ben ik het niet met goja eens hoop dat ik dit wel mag zeggen want heb helemaal niets tegen goja, en ben blij dat ook zij meedenkt en open en eerlijk reageert.

Wat onplezierig voor Luna. Ik kon zien dat Luna de weg weet, want ze schoot zo naar rechts "de weg terug naar huis" in.

Maar dat betekent wel dat ze niet volledig afgesloten is, want ze heeft dus intussen geleerd waar ze woont. Het leek trouwens wel of ze bang was voor het fietsje in de tuin? Of was dat toeval?

Ik zou er persoonlijk voor kiezen(na alle ervaring met mijn eigen angstige hond)Luna niet voorop te laten lopen.Ze heeft angst en moet nu alles zelf als eerst ontdekken...het zou haar meer veiligheid kunnen bieden als zij zou volgen i.p.v van 'leiden'.Nu is zij eigenlijk wat aan het 'vluchten' en jullie lopen achter haar aan,volgen haar in haar angst zeg maar.

Misschien gaat het niet altijd zo hoor en was dit met het filmpje zo gelopen.

Als het altijd zo gaat,probeer dan zo goed als het kan,lukt haar meer naast je te laten lopen,stop met lopen,loop een paar stappen terug,neem het aller lekkerste mee(hoop dat je iets hebt gevonden) mee naar buiten,en zodra ze in die vlucht-vooruit-modus gaat,sta je stil,zet je stapjes terug,en probeer je haar naar je te laten kijken/opletten(wat in dit stadium heel moeilijk kan zijn,want ze is nog heel bang en heel vers in haar nieuwe omgeving),probeer het ook in huis te oefenen,het bij jou komen,even laten zitten(dit kan zonder iets te zeggen,handen met lekkers naar je maag toebrengen in een vuistje en vaak vallen ze dan vanzelf in 'zit')

Lukt het zo niet met iets lekkers,zorg dan dat je dit gaat oefenen op een hele lege maag(als ze echt trek hebben dan zul je sneller de aandacht krijgen),eerst in huis goed oefenen en belonen met haar eten(ook als dit kvv is)
En dan uitvoeren naar buiten,kvv in een bakje/zakje mee.

En heel consequent volhouden met het stoppen met lopen zodra ze gaat vluchten,het terug lopen,aandacht krijgen en belonen.Ze heeft echt wat meer begeleiding nodig,nu loopt ze eigenlijk alleen,en dit kan overgaan tot ook straks enge dingen alleen oplossen.