Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "wat een verdriet." wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Heel veel sterkte
ik heb net bericht gehad dat mijn kleine ratje is gecremeerd
ben vanochtend langs de plekken geweest waar we altijd kwamen op alle plekken even gezeten
Beste "Geronimo", heel veel sterkte gewenst.
Uit ervaring weet ik dat je hier, op dit forum, veel steun krijgt van allerlei mensen die het zelfde meegemaakt hebben.
Wel goed dat je kúnt huilen, trouwens, dan kun je het toch enigszins kwijt.
Ik heb gelezen dat MARRON 17 jaar oud geworden is. Dat is een prachtige leeftijd, heel veel mensen op dit forum zouden hier voor willen tekenen.
Maar het gemis blijft enorm.
Blijf hier maar lezen en schrijven, het helpt echt!
Geronimo is al heeeel lang lid. maar wilde dit niet hier beschrijven wat een verdriet hij om zijn Marron heeft, vandaar dat ik hem een zetje gegeven heb, en hij is jullie zeer dankbaar, hij kan zijn verdriet hier kwijt, over vertellen, hier hebben we allemaal dit mee gemaakt, en begrip voor verdriet als je hond er niet meer is.
weer een halve nacht wakker gelegen en denken aan vroeger toen ik die kleine rooie rat net we waren op vakantie in asten ik dacht wat doe ik hier we waren daar om te proberen het nog goed te maken of dat we gingen scheiden ik ben toen na drie dagen naar huis gegaan naar de kleine rat waar ik me meer op m'n gemak voelde god wat had ik toen schik met dat kleine beestje die rooie rat vanaf dat moment waren we echt onafscheidelijk
god wat mis ik die kleine lieve rooie rat van me
Ze heten ook niet voor niets 'trouwe viervoeters'....., hoe je pet ook staat, ze zijn altijd blij als je thuis komt...., als je de voerbak pakt...., als je roept 'wie gaat er mee plassen'...., zelfs als je de hele avond op de bank hangt ben je het einde..., vooral als ze dan lekker bij je mogen liggen
Dat is met partners wel eens anders ja
Het is zo ontzettende zwaar je kleine vriend te moeten missen, afscheid nemen. Je beseft heel goed dat hij niet meer terugkomt en toch voelt het zo onwerkelijk, alsof je in een nare droom zit en wakker geschud wordt....en alles weer normaal is. Tenminste zo heb ik het ervaren...zo onwerkelijk..
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen. De pijn en verdriet is niet te beschrijven. Fijn dat Willemijn er voor je is, zo belangrijk om te kunnen praten met iemand die je begrijpt en steunt.
Geronimo, er komt een dag dat je achterom kijkt..... hee Marron ik voel je nabijheid, en je een grote glimlach tovert op je gezicht, en blijdschap voelt, geloof me maar.
Hai Minoes
Het is zo ontzettende zwaar je kleine vriend te moeten missen, afscheid nemen. Je beseft heel goed dat hij niet meer terugkomt en toch voelt het zo onwerkelijk, alsof je in een nare droom zit en wakker geschud wordt....en alles weer normaal is
Wat je hier schrijft klopt helemaal het is allemaal zo onwerkelijk of je in een boze droom zit
We leven met je mee, want dagen als deze zijn de moeilijkste uit je leven. Toch wens ik je ook een gevoel van dankbaarheid toe omdat die schat jou pad mocht kruisen.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "wat een verdriet." wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?