Teefje of toch een reutje? Advies, meningen en ervaringen gevraagd

Ik wil graag een Vlinderhondje (Papillon) en ik heb al 2 fokkers bezocht en sta op hun wachtlijst. Ik heb altijd in gedachten gehad voor een teefje te gaan, omdat ik alleen teefjes gewent ben eigenlijk. Omdat ik ook graag shows wil lopen, werd me gister aangeraden dan voor een reu te gaan, ivm vacht ed. Ik weet niet of ik wil fokken; mocht het een super aanwinst voor het ras zijn, gezond ed. dan misschien wel, maar ik weet inmiddels dat er heeeeel veel bij komt kijken en ik weet niet of ik dat wel wil. Een reutje zou wat dat betreft goed kunnen; wel fokken, maar minder problemen

Het probleem is echter dat ik niet zulke goede ervaringen heb met reutjes. De reu (intact) van mijn zus is vaak het mikpunt van andere reuen en aangezien vlinders zo klein zijn, vind ik dat nogal een risico mochten ze op de vuist gaan. Verder heb je bij een reutje geen loopsheid, schijnzwangerschap of baarmoederontsteking.

Ik wil dus eigenlijk vooral ervaringen horen van reu eigenaren, het liefst mensen die reuen en teven hebben (gehad). Ik weet het namelijk niet.... help me!!

Wij hebben vroeger een intacte Dalmatiër reu gehad. Hij werd pas laat gecastreerd, maar wel om medische redenen: blaasgruis, daardoor een totaal verstopte urinebuis en omdat zijn balletjes te dicht tegen de huid zaten om te kunnen opereren moest zijn gereedschap eruit, hij kreeg toen ook een nieuwe plasuitgang: een meisjes-plasser. 

Hij was wat fel op eten (gaf je hem een kluifje dan moest je het niet in je hoofd halen om bij hem in de buurt te komen...) maar verder eigenlijk niks. Ja, bepaalde honden kon hij het niet zo goed mee vinden, maar dat is denk ik niet iets wat specifiek bij de reu hoort. 
 
Na Terry kwam er weer een Dalmatiër reu, Max. Liever dan Max heb ik ze nog niet gezien, mijn grote hondenvriendje  

Na Max kwam Fleur, een kruising JR x Pincher. Een felle tante, eigenlijk gewoon een klein krengetje

Omdat ik dus van huis uit 2 reuen gewend was wilde ik zelf ook een reu, het werd Mellow...
Reden: Malon (haar broertje) was heel blafferig, had een grote bek, zo klein als ie was. Dat Mellow zo bedeesd was is duidelijk geen garantie voor de toekomst gebleken, want inmiddels heeft zij ook best een grote bek

Over het algemeen denk ik wel dat teefjes wat meer bitchy (kunnen) zijn.

de teven zijn meestal wat feller
reutjes willen Meer knuffe en zijn duidelijk Meer met de baas
en hebben meer geduld mijn mening ik heb beide gehad man en vrouwtjes
Maar ik ga dan toch voor een vrouwtje heb er twee thuis een herder en een yorkie wel reinrassig Maar zonder papieren

Ik heb ook weleens gedacht een mooie reu aan te schaffen, showen, en dan ter dekking beschikbaar stellen. Maar er komt nogal wat bij kijken: shows lopen ( denk aan inschrijfgeld en reiskosten, en je andere honden meenemen of uitbesteden), wanneer je serieus aan de slag wil moet je al bijna elk weekend op show, dna onderzoeken, misschien moeten de heupen e.d. gerontgend worden, noem maar op.
Mijn eerdere reu kon ook na een castratie niet met andere reuen door een deur. Geen idee waardoor het kwam, maar hij trok de ruziezoekers aan als een magneet.
De Papillon is natuurlijk heel wat anders dan een herdershond. Ik weet niet of Papillons over het algemeen pittig zijn van karakter waar het reuen betreft. Er zijn beslist rassen te vinden met vredelievende reuen.
Toch hou ik het voorlopig bij teven. Hoewel die ook aardig kunnen bakkeleien. Zeker al ik bij mijn dames 1 intacte heer neerzet.

misschien ben ik met mijn neus in de boter gevallen,maar ik heb een reu,Jazzy een kruising Basenji-Jack russel van bijna 4 en ik heb een teefje Poppy een Jack russell van 3 en en half en ik moet zeggen,ze zijn alletwee super lief.ik heb geen problemen ook niet met poppy zij vind iedere andere hond lief,gaat ook altijd op iedereen af en is gewoon een heel lief hondje.jazzy idem dito.ze zeggen wel dat teefjes heksen zijn maar ik merk er weinig van bij poppy.dus ja ik kan je hier in geen advies geven.
ze zijn alletwee knuffelig en zitten dan ook vaak met zijn tweetjes op mijn schoot.

ik heb Roxy , een bijzonder pinnige vlinderdame juist doordat ze zo vinnig kan zijn lokt ze andere ( grote) honden aan , die willen wel eens weten wat ze tegen ze heeft het is nog nooit tot problemen gekomen hoor , het is meer speels , maar ,sorry voor baasjes van die bepaalde rassen , ik hou haar bij bepaalde rassen weg , maar dat ligt dus echt aan Roxy
bij ons in het dorp is een man met twee vlindermeneertjes , die zijn veel zachtaardiger , beide nog echte mannen trouwens , ik denk dat het ook een kwestie van opvoeden is , Roxy is totaal niet gesocialiseert , als er een andere hond kwam werd ze opgetild , vanaf ze bij ons is blijft ze met 4 pootjes op de grond

Ik heb dan geen reu, maar wil wel even in dit topic reageren (mag wel toch? )

Wanneer wij aan het wandelen zijn dan krijg ik echt ontzettend vaak van een afstandje toegeroepen: 'Is het een reu?'  'Nee, het is een teefje'   ' Oh ok, dan gaat het wel goed. Hij kan namelijk niet met andere reuen'
Of dit nou toeval is of niet, maar het komt écht heel vaak voor bij ons (verschillende rassen, verschillende groottes), terwijl onze teef toch echt met alles en iedereen leuk om kan gaan.

Tel daarbij op: de puspiemels, BPH (benigne prostaat hypertrofie) dat bij 50% van de ongecastreerde reuen voorkomt op latere leeftijd (vanaf een jaar of 5), de kans op niet ingedaalde teelballen, het eventuele markeren en de eventuele gedragsveranderingen wanneer er loopse teefjes in de buurt zijn.... nee, geef mij maar een teef dan, haha.

Ik denk dat zowel een teef als een reu z'n voor- en nadelen heeft, en een ieder daardoor zo z'n persoonlijke voorkeur heeft.

Leuk dat je voor een vlinderhondje gaat trouwens! Vind ik altijd leuke hondjes

Wij hebben altijd reuen gehad. Tot Lady kwam dat was het eerste teefje. Ze is wat betreft sommige dingen wel echt het felst hoor. Ik vind haar in tegenstelling tot onze reuen ook gewoon wat kattiger. Sneller gepikeerd, niet alles is goed bij haar. Ook van andere honden is het soms snel te veel maar ze zal nooit bijten ofzo. Misschien ligt het gewoon aan het hondje of aan ons maar onze reuen waren wat dat betreft wat rustiger en stabieler. Maar naar andere honden toe is onze Lady wel socialer dan de meeste reuen die we gehad hebben.   

Nu hebben we weer een reu (pupje) in huis gehaald. Eigenlijk meer omdat reuen vaak wat imposanter zijn. En omdat we ons teefje nog hebben leek ons een reu een betere keuze. Kwam laatst nog een echtpaar tegen bij de DA die me vertelde dat hun reuen ook veel liever en stabieler vonden dus schijnbaar delen veel mensen die mening wel. (Ze hadden twee goldens gehad zowel reu als teef, maar gaven de voorkeur aan de reu).

Ik heb zowel een reu en een teef (vroeger alleen maar reuen gehad) maar ik vind reuen net even iets makkelijker, ondanks dat als ze intact zijn nog wel eens niet met andere reuen kunnen (per hond/karakter verschillend) teven vind ik net even wat feller, iets sneller geirriteerd zeker als ze loops moeten worden.

Het zijn net vrouwen he

Zoals je weet hebben wij een reu en een teef. Voordat Lizzie een tijd onze enige hond is geweest hebben we ook nog een reu met haar gehad. Ik had in eerste instantie gezegd, nooit meer reutjes, alleen nog teefjes. Dat kwam eigenlijk vooral omdat reutjes OVERAL moeten snuffelen en plassen, Lizzie liep tenminste gewoon lekker gezellig mee maar nu we Dan er weer bij hebben vind ik een menneke erbij toch ook wel weer heel gezellig. Ze zijn allebei heel zachtaardig en goed met andere honden, dus dat is niet echt geslachtgebonden, dat verschilt gewoon per hond.

Met Dan gaan we natuurlijk als alle tests goed zijn ook fokken, ik ben daarin ook bewust eerst voor een reu gegaan (als mede-eigenaar zodat ik het niet alleen hoef te doen) zodat ik in de toekomst als ik zelf met een teefje wil gaan fokken al thuis ben ik de fokkerswereld als je die plannen hebt zou ik dus zeker eerst met een reutje beginnen! Dat is net wat minder intens meteen als met een teefje

Ik zou gewoon op de wachtlijst niet specifiek voor een reutje of teefje gaan staan, maar kijken naar de hondjes in het nest. Misschien word je wel verliefd op een reutje, misschien op een teefje. Het is in ieder geval allebei hartstikke leuk en heeft allebei z'n charmes

Ik heb altijd reuen gehad.
Ik laat ze alleen castreren wanneer ze bij teefjes onhandelbaar zijn, dus dominantie enzo accepteer ik gewoon.

Ik vind reuen makkelijker dan teven.

Koda is onze eerste hond en een reu geen ervaring met teven dus.

Koda is een hele zachte hond en echt een knuffeldoos.
Los is hij heel vriendelijk met andere honden ook met reuen aan de riem bouwt hij spanning op en blaft snel (maar dit is denk ik geen reuengedrag maar meer zijn karakter.

Hij drupt niet in huis en wil ook niet overal tegenaan plassen. Mag hij van mij ook niet vind niks erger als reuen die tegen huizen, tuinhekjes en tegen weet ik allemaal niet wat aan plassen en is gewoon gemakkelijk te leren dat dat niet gewenst is.

De teven uit Koda's nest zijn allemaal pittige dames, hij is echt het watje van het nest.

ik heb zowel reuen (intact) als teven, ik neig altijd meer naar de reutjes, en niks geen ruziezoekers mijn mannen, ook niet dominant, ze hebben niks te vertellen in de roedel en dat maakt ze niks uit!

Wij hebben alleen reuen gehad, maar een vriendin van mijn moeder heeft teven.

Als ik met mijn hond Maylo op bezoek ga zijn alle 3 de tantes behoorlijk krengerig tegen hem en vooral als ze tegen hun loopsheid aanzitten. Vooral de 2 kleinste zijn fel tegen hem en hij hoeft helemaal niet in zijn hoofd te halen om aan hun te ruiken want dan snauwen ze hem af. De derde is in die opzichten wat milder, maar wilt ook niks van hem weten.

Maylo is ook een enorme knuffelkont. Hij blaft tegen geen enkele andere hond en hij mag dat ook niet van me. Ook speelt hij het liefst met elke hond, maar soms zie je ook wel een wat dominantere houding, omdat hij nu echt alles uit aan het proberen is, hij is nu ook bijna 8 maanden. Maar in principe kan je als je vroeg begint met socialiseren en grenzen trekt kan je dat uitvallen naar andere reuen goed voorkomen.

Hij mag van mij ook niet tegen alles aan plassen (gewoon netjes waar het mag en niet tegen mensen hun tuinen/hekjes of auto's aan) , wanneer ik zie dat er niks meer uit komt is het klaar en moet hij naast me komen lopen.

Onze vorige reu was wat feller tegen andere honden, maar niet in het bijzonder andere reuen. Dit kwam gewoon omdat hij een paar keer is aangevallen aan de riem. Los ging prima met andere honden.

Nu ligt het denk ik ook heel erg aan het karakter van de honden hoe ze worden tegenover mens en dier en niet zozeer aan het geslacht.

Onze eerste honden waren 2 reuen, en nu hebben we 2 teefjes, en eerlijk, ik merk geen verschil. Het zal vast wel verschillen van hond tot hond, maar onze reuen waren superlief, ook naar elkaar toe, en nu bij onze meisjes is dat net zo!

Ik heb voorheen alleen maar teefjes gehad, nu twee intacte reuen..
Dat zijn dikke vriendjes, en ook met andere reuen gaat dit prima... heb eigenlijk nog nooit een vervelende confrontatie meegemaakt.
Persoonlijk vind ik reuen wat aanhankelijker ...

Heel veel verschillende meningen en ervaringen zie ik...

Ik zit toch meer te denken aan een teefje, het fokken ga ik voorlopig toch niet doen. Ik ga namelijk op mezelf wonen en alleen een nestje hebben is niet te doen. Verder gaat het om een enkele show, niet heel veel en vaak... Ik denk dat ik wacht tot ik verliefd word en natuurlijk moet er tegen die tijd dan wel een teefje bijzitten, anders wacht ik op het andere teefje van die fokker.
Ik blijf me orienteren in ieder geval, maar de meesten in mijn omgeving zeggen: teefje, mij en Kyra kennende...

Ik heb 5 teven en 2 reuen.
Ze zijn allemaal geweldig.
Maar mijn twee reuen hebben meer karakter en hun gezicht spreekt meer expressie uit.
Hun emotie's zijn zo sterk met een hoog temperament en een groot ego.

Ik hou ervan.

ik heb een reu en twee teven, hierna wil ik geen reu meer...de dwerg pincher is nu loops en echt, de reu, een jack russel plast nu overal tegenaan, ook binnen
Ik kan hem niet los laten bij andere honden want zo istie lief en zo valt hij uit het niets aan.Daar heb ik bij de teven geen problemen mee. Kan helemaal aan Jack zelf liggen en zo zal niet elke reu zijn,maar ik heb liever teven, de loopsheid neem ik daarbij voor lief.

Ik had zelf denk ik ook niet verschillende geslachten moeten nemen....dat doe ik dus ook niet meer.

Mijn ervaring met reuen is ook niet super, dat speelt heel erg mee. Mijn zus moet altijd oppassen met haar reu (intact) want hij is altijd de pineut bij andere reuen en mijn Kyra (en vroeger ook Bindy) hadden nooit problemen.

Kobus kan eigenlijk met alle honden, reuen of niet. Hij is wel gecastreerd, dat zal schelen. Maar buiten dat is hij ook erg sociaal en laat andere honden voornamelijk met rust. Als ie iets niet wil, loopt ie gewoon weg en negeert de andere hond. Hij gaat lekker z'n eigen gang en nog geen hond die daar ooit problemen mee had Hij is wel ooit eens aangevallen door een andere reu, maar die hond was agressief tegenover alle andere honden, geslacht had daar niets mee te maken.

Overigens werd Kobus pas gecastreerd toen hij bij ons kwam (hij was bijna vier jaar toen) en ik denk niet dat er daarvoor ooit problemen zijn geweest. Kun je nooit met zekerheid zeggen bij een asielhondje, maar er is geen enkele aanwijzing te bekennen dat ie ooit is aangevallen... Hij was heel zelfverzekerd en sociaal. Sinds hij wel is aangevallen, is ie een stukje onzekerder geworden, verschil merken we zeker.

Ik moet zeggen dat Kobus makkelijker met andere honden is dan Sara, ons vorige teefje. Die was ook heel sociaal, maar sommige honden mochten haar niet en zij mocht die honden dan weer niet (of andersom, er was nooit een aanleiding voor ). Ze kon soms ook wel bitchy zijn, terwijl Kobus alles prima vindt.

Daarnaast hebben we Cas, die is wel intact (min of meer, we hebben hem een paar maanden geleden chemisch laten helpen). We weten niet echt hoe andere honden op hem reageren, aangezien hij zelf niet met andere honden kan  Heeft niets met zijn "reu-zijn" te maken, is pure angst en ook gericht op teven. Groot nadeel van hem is dat hij een puspiemel heeft  En dat is niet vantevoren te zien! Castratie helpt niet, vitamine C helpt niet, regelmatig schoonmaken helpt niet... Ja, het helpt allemaal wel een piepklein beetje, maar het blijft vies druppelen helaas.

Dat laatste vind ik echt het grootste nadeel van reuen, verder vind ik reuen over het algemeen toch wat fijner dan teven. Heb het idee dat ze wat aanhankelijker zijn dan teven en wat minder bitchy.

Ik heb een reu en een teefje, het teefje is inmiddels geholpen omdat het echt onmogelijk werd om een normaal leven te hebben als ze loops werd (wat ze om de 3 a 4 maanden deed).
Ik kan eerlijk niet zeggen wat te kiezen...
Het ligt echt aan het karakter van de hond vind ik... 

Een reu kan even goed, ook al is hij klein, goed omgaan met grotere reuen als dat een teefje dat kan. En gevechten kunnen evengoed voorkomen als je een teefje neemt.
Over het algemeen moet je gewoon opletten met kleinere hondjes en grotere honden....

Op show heb je natuurlijk meer succes ivm de vacht met een reu en voor fokplannen is het gemakkelijker met een reu.
Aan de andere kant blijf je misschien liever met teefjes werken

Wat is er zo anders aan de vacht van een reu? (Ik heb namelijk echt geen idee )

Ik heb dus broer en zus uit hetzelfde nest hier bij mij Layla en Nabu.

Layla haar vacht is veel dunner, minder vol en ze heeft veel minder de gewenste kraag.
Ze is in haar nek heel erg dun behaart.
Tov Nabu, die een lekker dikke kraag heeft, heel dicht behaard is, goede korte haren die heerlijk zacht en glanzend zijn.

Als je alleen op vacht zou beoordelen op show, dan zou Layla heel hard falen.

Ze krijgt nochtans hele goede voeding en het was veel erger toen ze hier net kwam...

Voor chihuahua's is het wel gekend dat het wel een verschil zijn... Een langhaar teefje ziet er een stuk beter uit dan een korthaar teefje (dan zie je niet zo hard dat ze zo dun behaard zijn).
Maar zet daar dan weer een langhaar reu naast en je hebt het gevoel dat je teefje net geplukt is

Op deze slide kan je heel duidelijk aan de vacht zien wie Layla is en wie Nabu is.

Ik ben meer van de teven . Hier geen reu voor mij, heb ervaring met de reu van mijn broer en die markeert werkelijk AL-LES wat hij tegenkomt. Natuurlijk zit er een stukje opvoeding bij maar ik heb daardoor wel een aversie gekregen tegen het hebben van een reu. Dus hier komen geen reuen. Bovendien houd ik er totaal niet van om regelmatig ineens een roze lippenstift te zien . IEUW! Nee, geef mij dan maar een teefje. Wat feller van karakter over het algemeen en loopsheden etc. maar dat heb ik liever dan een reu... Persoonlijke keuze denk ik .

Hahaha, een roze lippenstift  
Ik ben het helemaal met je eens: yuk!  

Haha dat verschilt ook weer per reu he?
Onze jack russel had dat best vaak. Bij onze andere reuen kwam het maar zelden voor.

Wij hebben reuen en teven gehad. De reuen die we hebben gehad waren bijna allemaal intact. Over het algemeen zijn reuen meer relaxed hun eigen gang gaand. Alleen bij sommige andere stoere reuen konden ze soms wat macho zijn. Dat vond ik het enige nadeel. Ze zijn wat imposanter. Markeren hebben we nooit last van gehad. Denk dat dat opvoeding is. De teefjes hebben meer hun buien en zijn kattiger en feller dan. Wel vind ik de teefjes gezelliger. Zijn er graag bij in de keuken. Ze zijn ook wat kleiner en makkelijker te handlen met wandelen en bij andere honden.