Amerikaanse Stafford en kind

Hallo, Onze hond doet sinds kort raar tegen ons kind van 15 maanden. Hij gaat hem uit de weg en kijkt raar naar ons zoontje en de laatste keer gingen ook zijn haren een beetje recht staan op zijn rug. Wij vertrouwen dit niet meer en hebben hem tijdelijk bij mijn vader geplaatst. Heeft er iemand tips hoe we dit kunnen aanpakken, want dat heeft hij eerder nooit gehad. Alle tips zijn welkom en advies. 
Ps. met grotere kinderen gaat hij juist heel goed overweg.

Ik zou en goede gedragstherapeut zoeken, en er echt voor waken dat de hond nooit alleen is met jullie zoon. Is  er iets gebeurd met kinderen dat de hond zo reageert?

heeft mischien je kindje iets bij de hond gedaan bij oren trekken.
ik heb ook een engelse stafford gehad en heb twee jonge kinderen 1 van 3 jaar en 1 van 1 jaar
hij was voor mijn kinderen de beste hond die ik maar kon wensen
toen mijn zoontje geboren werd hebben we bruce er gelijk bij gelaten gelijk ging het super.
hij beschermde de kids echt.
al bijv onze kids op hem vielen zodra ze begonnen te leren lopen vond hij dat ook best.en likte de kids af.

vervelend,maar jullie hond uit huis plaatsen ( ook al is het tijdelijk ) lijkt me niet verstandig, ook jullie hond zal er aan moeten wennen dat er een klein kind loopt, het is allemaal wennen, van een baby die het grootste deel slaapt, tot een kindje van 15 maanden die zijn weggetje gaat vinden in huis...laat hond en kind nooit alleen ! Leer ook de kinderen de hond met rust te laten, als je ziet dat je hond ( en dat kan ) als indringer gaat zien door het gedrag wat hij vertoont, gelijk indammen, ( niet fysiek ) maar op zijn plaats en time-out, dit is ongewenst gedrag, door het huis plaatsen vergroot je de afstand tot gewenning en acceptatie, en dat is wat je niet wilt. Plaats jullie altijd hoger dan de hond, kind op schoot, hond laag. Kind in de kinderstoel, hond op zijn plaats, geen gebedel en geschooi aan tafel. Succes !

Wat een ontzettend moeilijke situatie lijkt me dit.Logisch dat jullie je zorgen maken en dat jullie de hond naar een ander adres hebben gebracht kan ik volledig begrijpen. 
Ik zie hier boven geschreven ''vervelend'' maar onder vervelend versta ik toch wat anders. 
plassen in huis, extreem veel blaffen, continu opspringen, dat noem ik vervelend. Maar zoals ik de openingspost van ts lees zou ik de situatie liever benoemen als: ''bedreigend/gevaarlijk''
En hiermee spreek ik uiteraard in het belang van het kind.
De hond geeft dusdanig signalen af dat het de ouders zorgen baart. En hoewel deze scheiding wellicht het minst in het belang van de hond is, komt voor mij toch veiligheid voor de baby op de eerste plaats.
Ik vind dat je zulke risico's ''nooit'' mag nemen!!!
Zou ik een situatie als deze belanden, zou ik mijn hond pas weer herenigen met thuis+ kind (zij het op gepaste afstand) met een gedragsdeskundige erbij. 
De standaard regels als 'nooit met de hond alleen laten'' ''time-out's'' geven zijn uiteraard vuistregels in een gezin met honden en kinderen. 
Maar ''eerst'' moet er duidelijk worden welke signalen de hond nu eigenlijk afgeeft aan de baby!
Haren omhoog op de rug vind ik vrij verontrustend! Ook lijkt het me als ouder geen leven om voortdurend angstig en wantrouwend naar je hond te zijn. Natuurlijk moet je altijd op je hoede zijn... maar dat is niet hetzelfde als voortdurend bevreesd zijn.
Ik hoop van harte dat jullie het gedrag van jullie hond goed laten observeren door een deskundig iemand.

heeft je zoontje wat gedaan bij de hond? weet je wat de aanleiding is? wat doen julie en hoe grijpen julie in?

Ik zou in jouw geval 100% voor mijn kind gaan. Zeker wat een Amstaff betreft, want dit is gewoon compleet fout gedrag voor dat ras. Staffords horen juist erg goed met mensen/kinderen om te kunnen gaan.  Rasfouten zijn gewoon niet wenselijk, en kunnen vreselijke dingen veroorzaken.

Moet je eens voorstellen dat die je kindje vol in zijn gezicht bijt, en misschien nog wel meer, The fucking horror !

Een kruipertje van 15 maanden kun je mijns inzien niet aan zulk een groot risico blootstellen.

Allemaal goed en wel Linneke, ben het eens met je stellingen maar als deze baasjes menen dat de situatie te gevaarlijk wordt dan is het logisch dat de baby en zijn veiligheid op de eerste plaats komen.Er zullen altijd honden zijn die ''niet'' goed overweg met kinderen kunnen, hoe goed hun baasjes zich ook aan de regels houden!
De vraag is nu of dat opgaat voor de hond in kwestie.
Ik hoop dat dat door een gedragstherapeut beoordeeld zal worden. Tot die tijd zou ik het risico niet nemen.

15 maanden, lekker aan de eerste stapjes bezig, veel gezwaai met armen en benen, veel gegraai.
Honden houden daar niet zo van, dat is vrijwel een feit te noemen.
Maar verdraagzaam anticiperen betekend in mijn ogen dat de hond afstand wil houden, wegkijkt en wegloopt. Soms is de ergernis haast van hun snoet af te lezen, dat is ze niet kwalijk te nemen.
Maar nog altijd is de hond dan in een heel andere toestand dan wanneer hij 'vreemd gaat aankijken' en zelfs haren omhoog... dat is al velen stappen te ver en serieus een bedreiging.

Nee zeg! De hond moet niet weg, maar de situatie zoals hij nu is, moet wel 'onder serieuze behandeling' om het zo maar te noemen. Totdat dat goed geregeld is, bijvoorbeeld een huisbezoek van een g.t, lijkt het mij beter voor de veiligste weg te kiezen en dat de hond dus op zijn logeeradres blijft. Niet ideaal voor de hond in deze wankele situatie, maar eventjes noodzaak vanwege de kleine man.

En als je naar het toilet gaat? Er wordt aangebeld met een collectebus?
Even een glas water pakken.
Dit noemen ze de ''onbewaakte'' momenten. En die zijn er bij echt iedereen!!!! 

Dat is onvermijdelijk!

Nee hoor. Dan leg je de hond even in de gang. Of neem hem mee naar de voordeur. Of t kind op je arm? Aanpassen heet dat.

Ik ben het daar dus niet mee eens @ Peter... een hond moet leren om met kinderen om te gaan en kinderen moeten leren om met een hond om te gaan. Je kan niet verwachten dat een hond gelijk perfect zal zijn met kinderen, tuurlijk er zijn uitzonderingen en honden met een erg hoog tolerantie level, maar alsnog... het is iets wat je moet aan leren, net zoals de bench bv. En elke verantwoordelijke en in mijn ogen goede ouder zal zijn kind, al helemaal geen baby, peuter of kleuter, alleen laten met een hond. Nooit, maar dan ook nooit alleen laten... maakt niet uit welk ras het is, hoe klein of groot de hond is. Als ik bv nou een ouder was en ik had een hond zal ik het zeker niet accepteren als de hond ging fixeren, grommen of dergelijk naar m'n kind... maar ik zal het ook niet accepteren als mijn kind de hond niet met rust laat, steeds aandacht geeft ook al is het goed bedoelt, aan de hond zit, etc... En als die ouders niet 24/7 op de hond en het kind kunnen letten dan zetten ze de hond en het kind maar apart. Punt. 
Een hond zal zo ver ik niet weet nooit zo maar agressief gedrag gaan vertonen, daar zit een rede achter en zo ver ik weet zullen ze dan ook waarschuwingssignalen vertonen. Je kan niet van een kind verwachten dat die de hele honden taal kent, daarom laat je een hond en een kind ook nooit alleen. Je kan ook niet verwachten dat een hond helemaal niet reageert op bv kei hard trekken aan de staart of de oren of wat dan ook. Ja, alweer, er zijn uitzonderingen maar die kom je niet erg vaak tegen zo ver ik weet. 
--

En TS... ik kan niet echt helpen, het enige wat ik kan doen is een GT of dergelijk aanraden en ik vind het goed dat je de hond even naar je vader gebracht hebt. Als je erge twijfels hebt en niet weet wat je er aan moet doen is het zeker een goed idee om geen risico's te nemen totdat jullie er hulp voor krijgen bij een ervaren deskundige die weet waar die mee bezig is.

wel we hadden een hond en later meerdere maar het gaat over een kind van 15 mnd. Die heeft nog volop toezicht nodig ( 24 / 7 ) die is aan het ontdekken. ( ook als er geen hond zou zijn ) 
Dit is de meest intensieve periode dus ja ... ik zal dan wel een overbezorgde ouder geweest zijn maar die liet ik niet alleen met hond. Later meerdere kids en meerdere honden is meer werk maar altijd goed gegaan. 

Het is ietwat zwart / wit gezegd om dan geen hond te nemen als je kleine kinderen hebt. Ik als opvoeder moet voor veilige situatie zorgen dus kind niet alleen met hond. 

en zoals hierboven geschreven is ... je kunt van beiden niet verwachten dat ze elkaars taal spreken.

Ik begrijp dat je heel inventief raakt met kinderen. Nu kunnen wij vrouwen uiteraard heel veel tegelijk Maar ik blijf erbij dat er altijd ''onbewaakte momenten'' zullen blijven. En dat kunnen momenten van slecht luttele secondes zijn.
Denk aan kinderen met verbrandingen of een ander ongeluk, wat zeggen de ouders?
"Ik keek 1 tel de nadere kant op'' ''Ik draaide me om en...''  
Zijn dat allemaal nalatig of slecht oplettende ouders?
Nee, dat gaat er bij mij niet in.

Dan moet je kinderen huisdieren maar ook jezelf vastbinden. Hond en kind gescheiden houden gaat prima!

Heel vervelende situatie als je hier niet weet mee om te gaan.


Ik heb op die leeftijd van mijn kinderen 1 oplossing hiervoor TRAPHEKJES overal in de woonkamer naar de gang naar de keuken eigenlijk waar een deur is een hekje.
Zijn de kinderen druk hond lekker in de gang of keuken zo zitten ze apart maar toch erbij. Zijn de kinderen rusig tv kijken of iets aan tafel liet ik het hekje weer open.

En als je iets te drinken gaat halen of naar de wc is het een kleine moeite om je hond mee te roepen.

Als mijn kind daadwerkelijk gevaar loopt gaat de hond ook apart of weg!! Ik ben daar heel duidelijk in kinderen komen op de 1e plaats. En zulke jonge kinderen denken daar niet over na zijn zo impulsief.
Het is de verantwoordelijkheid van de ouders om hun kind veilig te houden zo ook voor de hond.