Wij zijn ten einde raad

Okay... met andere woorden je bent wel klaar met dit topic?, ha,ha,ha!

Maar nog even dit... als de injectie uitgewerkt is zou ik als ik jouw was een implantaat overwegen.

Een werking van 6 weken is echt te kort om ook de 'omschakeling' in het koppie te krijgen.
Let wel: alleen als dat volgens jou nodig is.

Heel veel succes!

Haha nou echt klaar niet hoor, maar kan toch niet alles tegelijk uitproberen haha!

Ik zal het eens in de groep gooien en met mn dierenarts overleggen!

Bedankt!!

Joh, misschien stom idee maar wil het toch even voorleggen.

Kan je er niet eenmalig een GT bij halen? Mimi bijvoorbeeld? Die zit in Hengelo.
Gewoon om eens te kijken wat er aan scheelt?
Stel nou dat het een onzeker manneke is, dan wordt het van (chemische) castratie ook niet veel beter.
Als je weet waar de wortel van het plasprobleem zit kan je het daar ook aanpakken.
Castratie en de geurlapjes zijn beide symproombestrijding, je verlicht het probleem, maar pakt de oorzaak niet aan, snap je?
Dat ie zo gruwelijk te pakken is genomen door die andere hond is het natuurlijk ook niet fijner van geworden.
Toch?

En toch... ik moet er even op reageren Lo&So.
Ik zie niet anders dan: ''een onzekere hond, castreer hem niet, de onzekerheid raakt dan erger''

Toch vind ik dit een standaard opmerking die evengoed lang niet altijd opgaat!

Ik heb bij mijn beide reuen ervaren hoezeer zij rust kregen middels een chemische castratie.

De een viel voortdurende uit, de ander was alleen maar aan het rijden.. beide deden ze dit uit onzekerheid!

Toen het implantaat ging werken merkte ik vrij snel dat juist hun 'drive' om zich zo onzeker te voelen en zich te bewijzen, juist afnam. De stimulans, de aanzetter van het gedrag verzwakte.

Onderschat vooral niet hoezeer wij mensen en dieren functioneren op onze hormoonhuishouding. Ook bij ons mensen wordt onze manier van denken en onze gemoedstoestand voor een zeer groot deel geregeerd door onze hormonen. 

Daarom is het nog niet zo dat alle hormoontjes maar weggewerkt of tegengewerkt moeten worden. Maar he'... een hond heeft niet de vrijheid en het relativering vermogen die wij hebben. Soms is een 'prikkel' wegnemen beter dan een 'prikkel' te lijf willen gaan.

ik zal het in overweging nemen, echter verder mankeert hem werkelijk niks, altijd vrolijk, lekker spelen met alles en iedereen echt een allemans vriend. Bailey heeft ie binnen een half uur geaccepteert.. Ze mag gewoon met zijn speeltjes spelen en beschermt haar als er iets gebeurt.

Dat ie laatst gebeten is, heeft zeker een inpact op hem gemaakt hoor! Maar voor dit incident, pieste hij ook regelmatig tegen de keuken aan...

Stel dat ie onzeker is, hoe kunnen we hem daar vanaf helpen? We knuffelen vaak, ik speel ook vaak met hem alleen, ook wandel ik met hem alleen. Hij krijg nog steeds erg veel aandacht en echt niet minder als de pup!

Eli mijn hond is ook erg onzeker, valt uit naar honden en joggers. Ook in huis als er een vreemde binnenkomt blaft en gromt hij. Maar zodra ze naar hem kijken gaat hij met de staart tussen de benen staan. En er is nooit wat gebeurd. Mede door dit gedrag willen we hem niet laten castreren, maar hij is intussen ruim 6 mnd en probeert nu steeds te rijden. Op de andere hond, en zijn knuffels en hangt zijn piemel er steeds uit. Dus eigenlijk zouden we hem wel willen castreren. Maar we horen steeds dat hij daar juist onzeker en angstiger van word. Maar jou ervaring is dus anders?

Als ik het zo lees is het mss een overweging om een chip te proberen? Mss dat het voor Eli ook werkt?

Als er een tweede hond in huis komt,is er niets meer hetzelfde voor de eerste hond en voor jullie.Daar ontkom je niet aan.
En hoe leuk en gezellig het voor iedereen is,brengt het spanning met zich mee.
Ook zal menig één zelf weer onzeker zijn in het opnieuw opvoeden van een hond en de oude manier van doen van de baasje/es veranderd.
De pup moet leren wat wel en niet mag en daarin verander je vaak van toon ongewild.

Juist het proberen de aandacht in je gevoel correct te verdelen is niet meer ongedwongen vaak.
Ik kan mij een situatie herinneren van mijn eigen hond.
Toen er een pup in huis kwam wilde we hem niet achter stellen(menselijke gedachte)
Dus op de knieën en hem ook aandacht geven.Meestal stond hij dan op met een blik van :"Doe even normaal,dat deed je anders toch ook nooit zo"
Dat zei ons al snel genoeg en we gingen weer normaal doen.Je zag hem ontspannen.
I.p.v" Oh ze staan op ben ik weer de klos",bleef hij weer heerlijk rustig op zijn plek liggen.

Er is onrust in huis,en de spanning van de eerste hond kan dan toch ongemerkt oplopen.Bij de één is dat geen probleem en bij de ander wel.Dit kan zich op vele manieren uiten.En misschien wel bij jullie door het plassen.

Heb je al een zelfverzekerde hond,zal het evenwicht minder snel verstoord worden.
Je eerste hond is pas 2 jaar en hoewel het een kleine hond is,wil het niet zeggen dat hij mentaal al helemaal is uitgegroeid en misschien moet hij zijn eigen weg nog vinden.Daarmee kan ook zijn zelfverzekerdheid nog moeten groeien.Door alle veranderingen kan dat net iets teveel voor hem zijn.

Maar nu scherts ik slechts een situatie die mogelijk een oorzaak kan hebben,maar ik denk dat het niet onverstandig is om inderdaad iemand langs te laten komen die een blik op de hele situatie kan werpen en het probleem kan uit filteren en daar een oplossing voor kan aanbieden.

Hopelijk vindt je snel een oplossing,want het is geen fijne situatie en maakt dat het genieten van je hondjes toch wat minder is.

Daarom opperde ik ook het idee om er eenmalig iemand bij te halen.
Wij kunnen vanaf hier niet zien wat er aan scheelt.
Wij lezen alleen het symptoom, de geurvlag uitzetten.

Tsja en waar dat vandaan komt? Dat weet ik ook niet, ik heb de hond nog nooit gezien, kan daar dus geen zinnig woord over zeggen.

Het kan hormonaal zijn, het kan een stukje onzekerheid zijn.

Feit is wel, als het hormonaal was, was hij ondanks het "troostlapje" toch blijven plassen. Tenminste dat lijkt me dan.
Maar goed, plassen doet ie dus niet meer

Wat betreft "de onzekere hond" .
Ik merk bij Ali ( maar dat is echt een angsthaas) dat belonen werkt. Belonen op hele simpele dingen. Als ie voor me uit in de tuin loopt bv, en hij staat stil om naar mij te kijken, zeg ik " even wachten" en beloon hem vervolgens de hemel in.
Hetzelfde met balspelletjes, als ie iets terugbrengt, dan beloon ik hem ook.  Ik gebruik hiervoor lekkertjes.
Gewoon bij alles dat hij doet, wat jou bevalt qua gedrag, benoemen en belonen.
Je leert je hond op een speelse wijze nieuwe commando's ( door bepaald gedrag te benoemen) en doordat je hond zoveel goed doet, zal hij zekerder worden.
Hij mag trekspelletjes winnen met het flostouw enzovoorts.

Ik corrigeer hem nooit, maar dan ook nooit als hij iets doet wat ik niet wil. Dan leid ik hem af, of beter nog, ik voorkom dat hij iets uit kan vreten wat niet mag.